Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Saturday, May 3, 2025

The Eternal Completeness of Every Moment

In the vast tapestry of existence, every thread shimmers with purpose, every knot hums with meaning. Every moment in life is complete—not as a fragment awaiting fulfillment, but as a radiant whole, a jewel suspended in the infinite expanse of being. To stand within this truth is to step beyond the veil of illusion, to see the world not as a chaos of fleeting forms but as a sacred dance where every step, every pause, every breath reveals the eternal.

The Wholeness of Now

Consider this moment—your breath rising and falling, the soft rustle of the world around you, the unseen currents of thought weaving through your mind. It is not a stepping stone to some distant perfection, nor a shadow of what was or might be. It is entire unto itself, a universe contained within the fragile shell of the present. The mystics of old whispered this secret in their riddles and songs: that time is not a river flowing toward an end, but a still pool reflecting the boundless sky. Every ripple, every disturbance, is part of its completeness.

And yet, we wander, lost in the labyrinth of our own making. We chase the horizon, believing that wholeness lies beyond the next hill, in the next achievement, the next revelation. But the horizon is a mirage, a trick of light bending at the edge of our perception. The truth is nearer than our own heartbeat—it is here, now, in the ordinary and the overlooked. The rustle of leaves in the wind, the warmth of a stranger’s glance, the ache of a question unanswered—these are not mere accidents of existence but emissaries of the divine, bearing the weight of eternity in their fragile forms.

The Reason Beneath All Things

Everything has a reason for its existence—not a reason carved in stone or dictated by a distant hand, but a reason born of its own being, a quiet song sung in the language of the cosmos. The stone by the roadside, weathered and unremarkable, holds within it the memory of mountains and the patience of eons. The fleeting joy of a child’s laughter carries the echo of creation’s first delight. Even the shadows—the pain, the doubt, the loss—whisper their purpose, though their voices are harder to hear.

To say that everything has a reason is not to claim that we must always understand it. The mind, with its restless hunger for answers, casts nets into the ocean of mystery, pulling up fragments it mistakes for the whole. But the Truth is not a puzzle to be solved; it is a presence to be met. It does not hide in the shadows—it shines through them, if only we learn to look beyond the distortions of our own making.

Seeing the Beauty

And here lies the heart of the mystic’s call: You must Look to See the Beauty. The world is ablaze with it, a radiance that spills from the cracks of the mundane, that dances in the interplay of light and dark. But to see it requires more than eyes—it demands a turning inward, a softening of the gaze, a surrender of the need to judge or possess. The Beauty is not a thing to be grasped; it is a state of being, a communion with the pulse of life itself.

Yet how easily we are misled by the shadows cast by thought! The mind, that wondrous and treacherous companion, spins webs of illusion—doubt, fear, longing—and bids us see the world through its tangled threads. A moment of stillness becomes a void to be filled. A glimpse of eternity becomes a fleeting distraction. The shadows are not the enemy—they are the mind’s attempt to map the infinite onto the finite, to tame the wildness of existence with names and forms. But when we mistake the shadow for the substance, we drift further from the Truth.

The mystics knew this dance of light and shadow. They spoke of the Beloved in a thousand guises—now a flame, now a breeze, now a silence—and warned us not to cling to the shape but to seek the essence. The Beauty is not in the flower alone, but in its fading; not in the mountain alone, but in its crumbling into dust. It is the completeness of the cycle, the wholeness of the turning wheel, that unveils the sacred.

The Truth Revealed

What, then, is this Truth that every moment reveals? It is not a doctrine or a creed, not a secret locked in ancient tomes. It is the living pulse of existence, the unspoken unity that binds the seen and the unseen. It is the recognition that nothing stands apart—that the stone, the wind, the longing in your chest, are all notes in the same endless song. To see this is to step beyond the self, to dissolve the illusion of separation and rest in the vastness that holds all things.

But seeing is not a gift bestowed—it is a practice, a discipline of the soul. It begins with stillness, with the courage to let the shadows pass without chasing them. It deepens with wonder, with the willingness to meet each moment as a stranger bearing a gift. And it ripens into love—not the love that clings or demands, but the love that flows like water, touching all things without claiming them.

The Invitation

Every moment in life is complete, and every moment beckons you to enter its mystery. The world is not a riddle to be solved, nor a burden to be borne—it is a mirror, reflecting the infinite within the finite, the eternal within the fleeting. Look beyond the shadows cast by thought, beyond the chatter of the mind, and you will see the Beauty that has always been. Listen, and you will hear the reason woven into the silence. Surrender, and you will know the Truth that needs no words.

Stand here, now, in the completeness of this moment. Let it unfold you, as the dawn unfolds the petals of a flower. For in its quiet embrace, you are not a seeker, nor a wanderer, nor a shadow cast by thought—you are the light itself, whole and eternal, one with the dance of all that is.

…

Η Αιώνια Πληρότητα Κάθε Στιγμής

Στο μεγάλο υφαντό της ύπαρξης, κάθε νήμα λαμπυρίζει με σκοπό, κάθε κόμπος αντηχεί με νόημα. Κάθε στιγμή της ζωής είναι πλήρης—όχι ως ένα θραύσμα που αναμένει την ολοκλήρωσή του, αλλά ως ένα ακτινοβόλο σύνολο, ένα κόσμημα αιωρούμενο στον άπειρο χώρο του είναι. Να σταθεί κανείς μέσα σε αυτή την αλήθεια σημαίνει να περάσει πέρα από το πέπλο της ψευδαίσθησης, να δει τον κόσμο όχι ως ένα χάος εφήμερων μορφών, αλλά ως έναν ιερό χορό όπου κάθε βήμα, κάθε παύση, κάθε ανάσα αποκαλύπτει το αιώνιο.

Η Ολότητα του Τώρα

Σκέψου αυτή τη στιγμή—την αναπνοή σου που ανεβαίνει και κατεβαίνει, το απαλό θρόισμα του κόσμου γύρω σου, τα αόρατα ρεύματα σκέψης που υφαίνουν το νου σου. Δεν είναι ένα σκαλοπάτι προς κάποια μακρινή τελειότητα, ούτε μια σκιά αυτού που ήταν ή θα μπορούσε να είναι. Είναι ολοκληρωμένη από μόνη της, ένα σύμπαν εγκλεισμένο στο εύθραυστο περίβλημα του παρόντος. Οι μύστες του παρελθόντος ψιθύριζαν αυτό το μυστικό στους γρίφους και στα τραγούδια τους: ότι ο χρόνος δεν είναι ένα ποτάμι που ρέει προς ένα τέλος, αλλά μια ακίνητη λίμνη που αντανακλά τον απέραντο ουρανό. Κάθε κυματισμός, κάθε διαταραχή, είναι μέρος της πληρότητάς της.

Κι όμως, περιπλανιόμαστε, χαμένοι στο λαβύρινθο που εμείς δημιουργήσαμε. Κυνηγάμε τον ορίζοντα, πιστεύοντας πως η πληρότητα βρίσκεται πέρα από τον επόμενο λόφο, στο επόμενο επίτευγμα, στην επόμενη αποκάλυψη. Αλλά ο ορίζοντας είναι ένας αντικατοπτρισμός, ένα παιχνίδι του φωτός που λυγίζει στην άκρη της αντίληψής μας. Η αλήθεια είναι πιο κοντά από τον ίδιο μας τον χτύπο της καρδιάς—είναι εδώ, τώρα, στο συνηθισμένο και στο παραβλεπόμενο. Το θρόισμα των φύλλων στον άνεμο, η ζεστασιά του βλέμματος ενός ξένου, η γλυκόπικρη αίσθηση μιας αναπάντητης ερώτησης—δεν είναι απλώς τυχαίες λεπτομέρειες της ύπαρξης αλλά αγγελιαφόροι του θείου, που φέρουν το βάρος της αιωνιότητας στις εύθραυστες μορφές τους.

Ο Λόγος Κάτω από Όλα τα Πράγματα

Όλα έχουν έναν λόγο ύπαρξης—όχι έναν λόγο χαραγμένο στην πέτρα ή υπαγορευμένο από ένα μακρινό χέρι, αλλά έναν λόγο που γεννιέται από την ίδια τους την ουσία, ένα αθόρυβο τραγούδι τραγουδισμένο στη γλώσσα του σύμπαντος. Η πέτρα στο δρόμο, φθαρμένη και ασήμαντη, κρατά μέσα της τη μνήμη των βουνών και την υπομονή των αιώνων. Η φευγαλέα χαρά του γέλιου ενός παιδιού φέρει την ηχώ της πρώτης αγαλλίασης της δημιουργίας. Ακόμα και οι σκιές—ο πόνος, η αμφιβολία, η απώλεια—ψιθυρίζουν τον σκοπό τους, αν και η φωνή τους είναι πιο δύσκολο να ακουστεί.

Το να πούμε ότι όλα έχουν έναν λόγο δεν σημαίνει ότι πρέπει πάντα να τον κατανοούμε. Ο νους, με την ακούραστη πείνα του για απαντήσεις, ρίχνει δίχτυα στον ωκεανό του μυστηρίου, τραβώντας επάνω θραύσματα που μπερδεύει με το σύνολο. Αλλά η Αλήθεια δεν είναι ένα παζλ που πρέπει να λυθεί· είναι μια παρουσία που πρέπει να συναντηθεί. Δεν κρύβεται στις σκιές—λάμπει μέσα από αυτές, αν μόνο μάθουμε να κοιτάμε πέρα από τις διαστρεβλώσεις που οι ίδιοι δημιουργούμε.

Βλέποντας την Ομορφιά

Και εδώ βρίσκεται η καρδιά του καλέσματος του μύστη: Πρέπει να Κοιτάξεις για να Δεις την Ομορφιά. Ο κόσμος φλέγεται από αυτήν, μια ακτινοβολία που ξεχύνεται από τις ρωγμές του καθημερινού, που χορεύει στο παιχνίδι φωτός και σκιάς. Αλλά για να τη δεις, χρειάζεται κάτι περισσότερο από μάτια—απαιτεί μια εσωτερική στροφή, μια απαλότητα του βλέμματος, μια παράδοση της ανάγκης να κρίνεις ή να κατέχεις. Η Ομορφιά δεν είναι κάτι που μπορεί να αρπαχθεί· είναι μια κατάσταση ύπαρξης, μια κοινωνία με τον παλμό της ίδιας της ζωής.

Κι όμως, πόσο εύκολα παραπλανιόμαστε από τις σκιές που ρίχνει η σκέψη! Ο νους, αυτός ο θαυμαστός και προδοτικός σύντροφος, υφαίνει ιστούς ψευδαίσθησης—αμφιβολία, φόβο, επιθυμία—και μας προστάζει να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα περίπλοκα νήματά του. Μια στιγμή ηρεμίας γίνεται ένα κενό που πρέπει να γεμίσει. Μια φευγαλέα ματιά στην αιωνιότητα μετατρέπεται σε μια παροδική απόσπαση. Οι σκιές δεν είναι ο εχθρός—είναι η προσπάθεια του νου να χαρτογραφήσει το άπειρο στο πεπερασμένο, να δαμάσει την αγριότητα της ύπαρξης με ονόματα και μορφές. Αλλά όταν συγχέουμε τη σκιά με την ουσία, απομακρυνόμαστε από την Αλήθεια.

Οι μύστες γνώριζαν αυτόν τον χορό φωτός και σκιάς. Μίλησαν για τον Αγαπημένο με χίλιες μορφές—τώρα ως φλόγα, τώρα ως αεράκι, τώρα ως σιωπή—και μας προειδοποίησαν να μην προσκολληθούμε στο σχήμα, αλλά να αναζητήσουμε την ουσία. Η Ομορφιά δεν βρίσκεται μόνο στο λουλούδι, αλλά και στο μαρασμό του· όχι μόνο στο βουνό, αλλά και στην αποσύνθεσή του σε σκόνη. Είναι η πληρότητα του κύκλου, η ολότητα του γυρίσματος του τροχού, που αποκαλύπτει το ιερό.

Η Αποκάλυψη της Αλήθειας

Τι είναι, λοιπόν, αυτή η Αλήθεια που αποκαλύπτει κάθε στιγμή; Δεν είναι ένα δόγμα ή μια πίστη, ούτε ένα μυστικό κλειδωμένο σε αρχαία βιβλία. Είναι ο ζωντανός παλμός της ύπαρξης, η άρρητη ενότητα που συνδέει το ορατό με το αόρατο. Είναι η αναγνώριση πως τίποτα δεν στέκει ξεχωριστά—πως η πέτρα, ο άνεμος, η λαχτάρα στο στήθος σου, είναι όλα νότες στο ίδιο ατελείωτο τραγούδι. Να το δεις αυτό σημαίνει να υπερβείς το εγώ, να διαλύσεις την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού και να αναπαυθείς στη απεραντοσύνη που περιέχει τα πάντα.

Αλλά το να δεις δεν είναι δώρο που χαρίζεται—είναι μια πρακτική, μια πειθαρχία της ψυχής. Ξεκινά με τη σιωπή, με το θάρρος να αφήσεις τις σκιές να περάσουν χωρίς να τις κυνηγήσεις. Βαθαίνει με το δέος, με την προθυμία να συναντάς κάθε στιγμή ως έναν ξένο που φέρει ένα δώρο. Και ωριμάζει σε αγάπη—όχι την αγάπη που προσκολλάται ή απαιτεί, αλλά την αγάπη που ρέει σαν το νερό, αγγίζοντας τα πάντα χωρίς να τα διεκδικεί.

Η Πρόσκληση

Κάθε στιγμή στη ζωή είναι πλήρης, και κάθε στιγμή σε καλεί να εισέλθεις στο μυστήριό της. Ο κόσμος δεν είναι ένας γρίφος που πρέπει να λυθεί, ούτε ένα βάρος που πρέπει να κουβαληθεί—είναι ένας καθρέφτης, που αντανακλά το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το αιώνιο μέσα στο εφήμερο. Κοίταξε πέρα από τις σκιές που ρίχνει η σκέψη, πέρα από τη φλυαρία του νου, και θα δεις την Ομορφιά που υπήρχε πάντα. Άκου, και θα ακούσεις το λόγο που είναι υφασμένος μέσα στη σιωπή. Παραδόσου, και θα γνωρίσεις την Αλήθεια που δεν χρειάζεται λόγια.

Στάσου εδώ, τώρα, στην πληρότητα αυτής της στιγμής. Άφησέ την να σε ξεδιπλώσει, όπως η αυγή ξεδιπλώνει τα πέταλα ενός λουλουδιού. Διότι μέσα στη γαλήνια αγκαλιά της, δεν είσαι ένας αναζητητής, ούτε ένας περιπλανώμενος, ούτε μια σκιά που ρίχνει η σκέψη—είσαι το ίδιο το φως, ολόκληρο και αιώνιο, ένα με τον χορό του παντός.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES