Esoterism Academy: The Kingdom of Heaven is within you! (Luke 17,21)

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Monday, December 17, 2012

The Kingdom of Heaven is within you! (Luke 17,21)

For thousands of years now, in the Jewish mystical tradition, "direct contact with God", "Experiencing the Presence of God", has been known as the "Kingdom of Heaven". The experience of the "Presence of God" is the most direct and powerful proof of the "Existence" of God, of Contact with God, of the "Kingdom of Heaven". When "Something" is Present, when we Experience it we don't need to "prove" it...just as we don't need to prove (to ourselves) that we exist, that we breathe.

The "Immediate Perception of God", the "Kingdom of the Heaven", is a State of Expanded Perception that Spreads Boundlessly in the Presence of God, and Embraces everything, transcending all limitation... a State without "discriminations", without "idioms"... A State where the "distance" between God and man (I) is abolished, a State where there is no Inside-Out, before-after, an Eternal Presence that includes all.

This State of Eternal Present, Now, Here, which includes all, is Eternal Life, True Life, Life in God... a State of Complete, Fullness, Eternal, Existence, beyond all limits, existence, time, space, situation...

In the line of this mystical tradition, brought up in this tradition of the "Presence of God", Jesus Experienced and Preached and Taught the "Kingdom of Heaven".

Jesus, the True Jesus (not the Jesus of the dogmas), was a Great Man, so Great that He was Raised as God, to the point of "experiencing" and "confessing" that he "is one with God".

Jesus knew well this State of the "Kingdom of Heaven" (because he experienced it) and so he spoke about it simply, authentically, and above all experientially. It "describes" a State of human consciousness, a State that can be experienced by anyone who desires and seeks it.

When they asked Jesus "what is the Kingdom of Heaven", how it is realized, how it comes, how it is observed and described... Jesus could not help but smile (of the few times he smiled). They were asking him about something he was experiencing. So, he could only tell the "truth", the simple truth of "reality", a truth that could set man free if he paid a little attention to it.

"The Kingdom of Heaven is within you." It is there from the beginning and forever. Something that Exists is not realized, does not come, is not observed by external phenomena...

The "Presence of God" Exists From the Beginning and Forever. It supports everything. It never left us. This State of experiencing the "Presence of God", of "direct contact with God", is actually the pre-fall state of man described in the "hagiographic symbolism", (which we do not know exactly in which "space" evolved), and this State is the Limit of man's evolution, and the Completion of man. The "loss" of this "direct contact with God" is the "fall" of man, and sin, and man's illness (always within the "hagiographical symbolism"). And the "return", the "emergence” of the Presence of God, again, within us, our Elevation to the Infinite God, is the "healing".

The "Kingdom of Heaven" Is always within us and forever. It "gives birth", nourishes and sustains us. If we don't realize it, if we don't experience it and don't understand it, it's because ignorance and disobedience and selfishness "orientate" us elsewhere... But when we set aside all the "obstacles" God reveals Himself in us, the "kingdom of Heaven" it is experienced within us…

It is like the house whose doors and windows are hermetically closed, so that not a crack of light can enter and it is deep darkness and frost and chill... But when we open the doors and windows the Sun of Life will pour in and illuminate and warm every corner with his caress…

Thus, at the feet of Jesus, his disciples and listeners were surprised to hear that what they are looking for (the most precious of all) is within themselves and they don't need to look for it elsewhere. We only need to clean our "heart", to put aside the veil of thoughts, to feel the "Presence of God" which is the substance of our existence, to become one with Him, to become God, in God, (simply, experientially, no explanations, no dogmas, no human nonsense).

We need to love God with all our "heart", with all our mind, with all our being, to "give" ourselves wholeheartedly to the Infinite, overcoming our small existence, to be with God, not away from God .

The "Kingdom of Heaven" is the "Presence of God" within us, the experience of the "Presence of God, the "direct contact with God", the "True Divine Communion". It is an inner state of understanding and openness to the Limitless God who Embraces and Supports us.

In the footsteps of Jesus, all the mystical fathers, in the desert, or in society, sought within themselves the "Presence of God", and experienced the "kingdom of Heaven". And there have been many great people who have spoken about it. Not one, or two, many, and not only those that Nicodemus included in his "Philokalia", but also many others.

The "Neptic tradition" precisely identified the stages of God's Revelation within us, described the path and revealed the most precious treasure within us. The "kingdom of Heaven" is within us. We don't need to look for it elsewhere.

Beyond the immediately perceived there is the space of the "heart", all that we feel and share, which overflow and do not fit into the universe of our senses. If we do not clean this space of the "heart" we cannot Ascend to God. Blessed are those who have a pure "heart" because they will "see" God, they will feel His "Presence", abstractly at the beginning, in every step they take after.

The space of the "HEART" which transcends the material universe, is the First Heaven of mystics.

But it is not enough to pray in the "heart" with the "heart", to love God with the "heart".

Higher and more "spacious" is the space of the “Nous”, which is the vision of the soul. The nous is like the sky. When it's cloudy it's dark and cold and distant. But when the Sun of Truth scatters the clouds of ignorance, the clouds of thought, the sky shines vast, clear and eternal. All 'discriminations', separations from God, perceptions and explanations of the mind, all activities, are ignorance. The nous can "see" and understand only in the silence of thoughts.

Only in Silence can we hear the Breath of God.

The space of the “ILLUMINATED NOUS” is the Second Heaven of mystics.

But it is not enough to pray in the nous, in the silence of thoughts, to listen to the Breath of the Infinite.

We need to Ascend still more to That which Pervades and Embraces and Unifies all.

What "separates" us from the Limitless is only the limitations we ourselves set, the perception of our small existence and all that is related to it. When we give up all non-existent limitation, every "separate" existence, when we break all the boundaries that separate us from the Ocean of Oneness, we understand that all is "One in All"

Within the Ocean of Light of Unity, all is One, all is Love, Love that dissolves all divisions, there is no I, no you, but only Love... and thus it becomes evident, within us, that in the world of spirit "God Is Love".

The space of the “SPIRIT OF ONENESS” is the Third Heaven of mystics.

But this is not the End, because in God there is no end.

To Really Reach God we must Ascend to the “Three Spiritual Heavens” (to the States of Logos).

Beyond Spreads the Reality of God.

Beyond Purity, beyond Silence, in the Immensity of Unity Rises the Sun of Truth, God As He Really Is. The God who is Blinding Light, the God who is the Source and Support and Limit of every “Motion”, every 'Sound', every “Change”, every “Image”...

When We Ascend To God, When We Flatten All Horizons, When We Transcend All Limits, When We Become Unlimited, Then Only We Know The Truth.

And it is this Truth that sets us free.

God is within us, we should not look for him elsewhere.

Within us is the "Kingdom of Heaven", we cannot realize it elsewhere.

Within us is the Beginning and the End, Light and darkness, Life and death.

Within us is everything, outside are only passing images...

And when we find the Truth within ourselves, we understand that there is only One Reality, One God, there is no inside-outside, there is no before-after... Everything exists, Here, Now, in the Eternal Flowing Present, in Eternal Life, in the True Life.

"He who has ears to hear is listening."

…..

H βασιλεία των Ουρανών εντός υμών εστί! (Λουκ. 17,21)

Χιλιάδες χρόνια τώρα, στην Ιουδαϊκή μυστική παράδοση, η «άμεση επαφή με τον Θεό», η «Βίωση της Παρουσίας του Θεού», είναι γνωστή σαν «βασιλεία των Ουρανών». Το βίωμα της «Παρουσίας του Θεού» αποτελεί την πιο άμεση και ισχυρή απόδειξη της «Ύπαρξης» του Θεού, της Επαφής με τον Θεό, της «βασιλείας των Ουρανών». Όταν «Κάτι» είναι Παρόν, όταν το Βιώνουμε δεν χρειάζεται να το «αποδείξουμε»… όπως δεν χρειάζεται να αποδείξουμε (στον εαυτό μας) ότι υπάρχουμε, ότι ανασαίνουμε.

Η «Άμεση Αντίληψη του Θεού», η «βασιλεία των Ουρανών», είναι μία Κατάσταση Διευρυμένης Αντίληψης που Απλώνεται Απεριόριστα στην Παρουσία του Θεού, κι Αγκαλιάζει τα πάντα, ξεπερνώντας κάθε περιορισμό… μία Κατάσταση χωρίς «διακρίσεις», χωρίς «ιδιώματα»… μία Κατάσταση όπου καταργείται η «απόσταση» μεταξύ Θεού και ανθρώπου (εγώ), μία Κατάσταση όπου δεν υπάρχει Έσω-έξω, πριν-μετά, ένα Αιώνιο Παρόν που τα περιλαμβάνει όλα.

Αυτή η Κατάσταση του Αιώνιου Παρόντος, Τώρα, Εδώ, που τα περιλαμβάνει όλα, είναι η Αιώνια Ζωή, η Αληθινή Ζωή, η Εν Θεώ Ζωή… μία Κατάσταση Ολοκληρωμένης, Πλήρους, Αιώνιας, Ύπαρξης, πέρα από όλα τα όρια, ύπαρξης, χρόνου, χώρου, κατάστασης…

Στην γραμμή αυτής της μυστικής παράδοσης, αναθρεμμένος μέσα σε αυτή την παράδοση της «Παρουσίας του Θεού», ο Ιησούς Βίωσε και Κήρυξε και Δίδαξε την «βασιλεία των Ουρανών».

Ο Ιησούς, ο Αληθινός Ιησούς (όχι ο Ιησούς των δογμάτων), υπήρξε ένας Μεγάλος Άνθρωπος, τόσο Μεγάλος που Ανυψώθηκε Ως τον Θεό, σε σημείο που να «βιώσει» και να «ομολογήσει» ότι «είναι ένα με τον Θεό».

Ο Ιησούς γνώριζε καλά αυτή την Κατάσταση της «βασιλείας των Ουρανών» (επειδή την βίωνε) κι έτσι μιλούσε γι’ αυτήν απλά, αυθεντικά, και προπάντων βιωματικά. «Περιγράφει» μία Κατάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, μία Κατάσταση που μπορεί να βιώσει όποιος επιθυμεί και το επιδιώκει.

Όταν ρωτούσαν τον Ιησού «τι είναι η βασιλεία των Ουρανών», πως πραγματοποιείται, πως έρχεται, πως παρατηρείται και περιγράφεται… ο Ιησούς δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει (από τις λίγες φορές που χαμογελούσε). Τον ρωτούσαν για κάτι που βίωνε. Δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να πει την «αλήθεια», την απλή αλήθεια της «πραγματικότητας», μια αλήθεια που θα μπορούσε να ελευθερώσει τον άνθρωπο, αν της έδινε λίγη προσοχή.

«Η βασιλεία των Ουρανών εντός υμών εστί». Η «βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα σας». Υπάρχει Εκεί εξ’ αρχής και για πάντα. Κάτι που Υπάρχει δεν πραγματοποιείται, δεν έρχεται, δεν παρατηρείται με εξωτερικά φαινόμενα…

Η «Παρουσία του Θεού» Υπάρχει Εξ’ Αρχής και για Πάντα. Στηρίζει τα πάντα. Δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Αυτή η Κατάσταση της βίωσης της «Παρουσίας του Θεού», της «άμεσης επαφής με τον Θεό», είναι στην πραγματικότητα η προ-πτωτική κατάσταση του ανθρώπου που περιγράφεται μέσα στον «αγιογραφικό συμβολισμό», (που δεν γνωρίζουμε ακριβώς σε ποιο «χώρο» εξελίχθηκε), κι αυτή η Κατάσταση είναι το Όριο της εξέλιξης του ανθρώπου, και η Ολοκλήρωση του ανθρώπου. Η «απώλεια» αυτής της «άμεσης επαφής με τον Θεό», είναι η «πτώση» του ανθρώπου, κι η αμαρτία, κι η αρρώστια του ανθρώπου (πάντα μέσα στον «αγιογραφικό συμβολισμό»). Κι η «επάνοδος», η «ανάδυση» της Παρουσίας του Θεού, εκ νέου, μέσα μας, η Ανύψωσή μας προς τον Απεριόριστο Θεό, είναι η «θεραπεία».

Η «βασιλεία των Ουρανών» Υπάρχει Πάντα μέσα μας και για πάντα. Μας «γεννά», μας ουσιώνει και μας στηρίζει. Αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, αν δεν το βιώνουμε και δεν το κατανοούμε είναι γιατί η άγνοια κι η ανυπακοή κι ο εγωισμός μας «προσανατολίζουν» αλλού.. Όταν όμως παραμερίσουμε όλα τα «εμπόδια» ο Θεός Αποκαλύπτεται μέσα μας, η «βασιλεία των Ουρανών» βιώνεται μέσα μας…

Είναι σαν το σπίτι που έχει πόρτες και παράθυρα ερμητικά κλειστά, τόσο που δεν μπορεί να εισχωρήσει μήτε μια χαραμάδα φως κι είναι βαθύ σκοτάδι και παγωνιά κι ανατριχίλα… Όταν όμως ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα ο Ήλιος της Ζωής θα χυθεί μέσα και θα φωτίσει και θα ζεστάνει κάθε γωνιά με το χάδι του…

Έτσι, στα πόδια του Ιησού, οι μαθητές κι οι ακροατές του άκουγαν με έκπληξη ότι αυτό που ψάχνουν (το πιο πολύτιμο απ’ όλα) είναι μέσα τους και δεν χρειάζεται να το αναζητήσουν αλλού. Χρειάζεται μόνο να καθαρίσουμε την «καρδιά» μας, να παραμερίσουμε το πέπλο των σκέψεων, να νοιώσουμε την «Παρουσία του Θεού» που ουσιώνει την ύπαρξή μας, να γίνουμε ένα Μαζί Του, να γίνουμε Θεός, μες στο Θεό, (απλά, βιωματικά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς δόγματα, χωρίς ανθρώπινες ανοησίες).

Χρειάζεται να αγαπήσουμε το Θεό με όλη μας την «καρδιά», με όλα μας τον νου, με όλη μας την ύπαρξη, να «δοθούμε» ολόψυχα στο Απεριόριστο, ξεπερνώντας την μικρή μας ύπαρξη, να Είμαστε με τον Θεό, όχι μακριά από τον Θεό.

Η «βασιλεία των Ουρανών» είναι η «Παρουσία του Θεού» μέσα μας, η βίωση της «Παρουσίας του Θεού, η «άμεση επαφή με τον Θεό», η «Αληθινή Θεία Κοινωνία». Είναι μια εσωτερική κατάσταση κατανόησης κι ανοίγματος στον Απεριόριστο Θεό που μας Αγκαλιάζει και μας Στηρίζει.

Στα βήματα του Ιησού όλοι οι μυστικοί πατέρες, στην έρημο, ή μέσα στην κοινωνία, αναζήτησαν μέσα τους την «Παρουσία του Θεού», και βίωσαν την «βασιλεία των Ουρανών». Κι υπήρξαν πολλοί μεγάλοι άνθρωποι που μίλησαν γι’ αυτό. Όχι ένας, ή δύο, πολλοί, κι όχι μόνο αυτοί που συμπεριέλαβε ο Νικόδημος στην «Φιλοκαλία» του, αλλά και πολλοί άλλοι.

Η «νηπτική παράδοση» προσδιόρισε με ακρίβεια τα στάδια της Αποκάλυψης του Θεού μέσα μας, περιέγραψε τον δρόμο και φανέρωσε τον πιο πολύτιμο θησαυρό μέσα μας. Η «βασιλεία των Ουρανών» είναι μέσα μας. Δεν χρειάζεται να την ψάχνουμε αλλού.

Πέρα από το άμεσα αντιληπτό υπάρχει ο χώρος της «καρδιάς», όλα όσα συναισθανόμαστε και μοιραζόμαστε, που ξεχειλίζουν και δεν χωράνε στο σύμπαν τον αισθήσεών μας. Αν δεν καθαρίσουμε αυτό τον χώρο της «καρδιάς» δεν μπορούμε να Ανυψωθούμε προς τον Θεό. Είναι μακάριοι όσοι έχουν καθαρή «καρδιά» γιατί αυτοί θα «δουν» τον Θεό, θα νοιώσουν την «Παρουσία» Του, αφηρημένα στην αρχή, σε κάθε βήμα τους μετά.

Ο χώρος της «ΚΑΡΔΙΑΣ» που υπερβαίνει το υλικό σύμπαν, είναι ο Πρώτος Ουρανός των μυστικών.

Δεν αρκεί όμως να προσευχόμαστε μέσα στην «καρδιά» με την «καρδιά», να αγαπάμε τον Θεό με την «καρδιά».

Πιο ψηλά και πιο «ευρύχωρος» είναι ο χώρος του νου, που είναι η όραση της ψυχής. Ο νους είναι σαν τον ουρανό. Όταν έχει σύννεφα είναι σκοτεινός και κρύος κι απόμακρος. Όταν όμως ο Ήλιος της Αλήθειας σκορπάει τα σύννεφα της άγνοιας, τα σύννεφα της σκέψης, ο ουρανός λάμπει απέραντος, διαυγής κι αιώνιος. Όλες οι «διακρίσεις», οι διαχωρισμοί από τον Θεό, οι αντιλήψεις κι οι εξηγήσεις του νου, όλες οι δραστηριότητες, είναι άγνοια. Ο νους μπορεί να «δει» και να κατανοήσει μόνο στη σιωπή των σκέψεων.

Μονάχα μέσα στη Σιωπή μπορούμε να ακούσουμε την Ανάσα του Θεού.

Ο χώρος του «ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ ΝΟΥ» είναι ο Δεύτερος Ουρανός των μυστικών.

Δεν αρκεί όμως να προσευχόμαστε στο νου, στη σιωπή των σκέψεων, να αφουγκραζόμαστε την Ανάσα του Απέραντου.

Χρειάζεται να Ανυψωθούμε ακόμα περισσότερο προς Αυτό που Διαπερνά κι Αγκαλιάζει κι Ενοποιεί τα πάντα.

Ό,τι μας «χωρίζει» από το Απεριόριστο είναι μόνο οι περιορισμοί που μόνοι μας βάζουμε, η αντίληψη της μικρής μας ύπαρξης, κι όσων σχετίζονται με αυτή. Όταν εγκαταλείψουμε κάθε ανυπόστατο περιορισμό, κάθε «ξεχωριστή» ύπαρξη, όταν σπάμε όλα τα όρια που μας διαχωρίζουν από τον Ωκεανό της Ενότητας, κατανοούμε ότι όλα είναι « Ένα εν πάσι».

Μέσα στον Ωκεανό του Φωτός της Ενότητας, όλα είναι Ένα, όλα είναι Αγάπη, Αγάπη που διαλύει όλους τους διαχωρισμούς, δεν υπάρχει εγώ, εσύ, παρά μόνον Αγάπη… και γίνεται έτσι φανερό, μέσα μας, ότι στον κόσμο του πνεύματος «ο Θεός Είναι Αγάπη».

Ο χώρος του «ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ» είναι ο Τρίτος Ουρανός των μυστικών.

Αλλά αυτό δεν είναι το Τέρμα, γιατί στο Θεό δεν υπάρχει τέρμα.

Για να Φτάσουμε Πραγματικά στον Θεό πρέπει να Ανυψωθούμε στους Τρεις Πνευματικούς Ουρανούς (στις Καταστάσεις του Λόγου).

Πέραν Απλώνεται η Πραγματικότητα του Θεού.

Πέρα από την Καθαρότητα, πέρα από την Σιωπή, στην Απεραντοσύνη της Ενότητας Ανατέλλει ο Ήλιος της Αλήθειας, ο Θεός Όπως Είναι Πραγματικά. Ο Θεός που Είναι Φως που τυφλώνει, ο Θεός που είναι η Πηγή και το Στήριγμα και το Όριο κάθε «Κίνησης», κάθε «Ήχου», κάθε «Μεταβολής», κάθε «Εικόνας»…

Όταν Ανυψωνόμαστε Προς τον Θεό, όταν Πλαταίνουμε όλους τους Ορίζοντες, όταν Ξεπερνάμε όλα τα Όρια, όταν γινόμαστε Απεριόριστο, τότε μονάχα Γνωρίζουμε την Αλήθεια.

Κι είναι Αυτή η Αλήθεια που μας Ελευθερώνει.

Μέσα μας είναι ο Θεός, δεν πρέπει να τον ψάχνουμε αλλού.

Μέσα μας είναι η «βασιλεία των Ουρανών», δεν μπορούμε να την πραγματοποιήσουμε αλλού.

Μέσα μας είναι η Αρχή και το Τέλος, το Φως και το σκοτάδι, η Ζωή κι ο θάνατος.

Μέσα μας είναι όλα, έξω είναι μόνο περαστικές εικόνες…

Κι όταν μέσα μας Βρούμε την Αλήθεια κατανοούμε ότι δεν υπάρχει παρά μόνο Μία Πραγματικότητα, Ένας Θεός, δεν υπάρχει μέσα-έξω, δεν υπάρχει πριν-μετά… Υπάρχουν όλα, Εδώ, Τώρα, στο Αιώνιο Παρόν που Ρέει, στην Αιώνια Ζωή, στην Αληθινή Ζωή.

«Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Monday, December 17, 2012

The Kingdom of Heaven is within you! (Luke 17,21)

The Kingdom of Heaven is within you! (Luke 17,21)

H βασιλεία των Ουρανών εντός υμών εστί! (Λουκ. 17,21)

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright