Χιλιάδες χρόνια τώρα,
στην Ιουδαϊκή μυστική παράδοση, η «άμεση επαφή με τον Θεό», η «Βίωση της
Παρουσίας του Θεού», είναι γνωστή σαν «βασιλεία των Ουρανών». Το βίωμα της «Παρουσίας
του Θεού» αποτελεί την πιο άμεση και ισχυρή απόδειξη της «Ύπαρξης» του Θεού,
της Επαφής με τον Θεό, της «βασιλείας των Ουρανών». Όταν «Κάτι» είναι Παρόν,
όταν το Βιώνουμε δεν χρειάζεται να το «αποδείξουμε»… όπως δεν χρειάζεται να
αποδείξουμε (στον εαυτό μας) ότι υπάρχουμε, ότι ανασαίνουμε.
Η «Άμεση Αντίληψη του
Θεού», η «βασιλεία των Ουρανών», είναι μία Κατάσταση Διευρυμένης Αντίληψης που
Απλώνεται Απεριόριστα στην Παρουσία του Θεού, κι Αγκαλιάζει τα πάντα,
ξεπερνώντας κάθε περιορισμό… μία Κατάσταση χωρίς «διακρίσεις», χωρίς
«ιδιώματα»… μία Κατάσταση όπου καταργείται η «απόσταση» μεταξύ Θεού και
ανθρώπου (εγώ), μία Κατάσταση όπου δεν υπάρχει Έσω-έξω, πριν-μετά, ένα Αιώνιο
Παρόν που τα περιλαμβάνει όλα.
Αυτή η Κατάσταση του
Αιώνιου Παρόντος, Τώρα, Εδώ, που τα περιλαμβάνει όλα, είναι η Αιώνια Ζωή, η
Αληθινή Ζωή, η Εν Θεώ Ζωή… μία Κατάσταση Ολοκληρωμένης, Πλήρους, Αιώνιας,
Ύπαρξης, πέρα από όλα τα όρια, ύπαρξης, χρόνου, χώρου, κατάστασης…
.
Στην γραμμή αυτής της
μυστικής παράδοσης, αναθρεμμένος μέσα σε αυτή την παράδοση της «Παρουσίας του
Θεού», ο Ιησούς Βίωσε και Κήρυξε και Δίδαξε την «βασιλεία των Ουρανών».
Ο Ιησούς, ο Αληθινός
Ιησούς (όχι ο Ιησούς των δογμάτων), υπήρξε ένας Μεγάλος Άνθρωπος, τόσο Μεγάλος
που Ανυψώθηκε Ως τον Θεό, σε σημείο που να «βιώσει» και να «ομολογήσει» ότι
«είναι ένα με τον Θεό».
Ο Ιησούς γνώριζε καλά
αυτή την Κατάσταση της «βασιλείας των Ουρανών» (επειδή την βίωνε) κι έτσι
μιλούσε γι’ αυτήν απλά, αυθεντικά, και προπάντων βιωματικά. «Περιγράφει» μία
Κατάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, μία Κατάσταση που μπορεί να βιώσει όποιος
επιθυμεί και το επιδιώκει.
Όταν ρωτούσαν τον
Ιησού «τι είναι η βασιλεία των Ουρανών», πως πραγματοποιείται, πως έρχεται, πως
παρατηρείται και περιγράφεται… ο Ιησούς δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει (από
τις λίγες φορές που χαμογελούσε). Τον ρωτούσαν για κάτι που βίωνε. Δεν θα
μπορούσε λοιπόν παρά να πει την «αλήθεια», την απλή αλήθεια της
«πραγματικότητας», μια αλήθεια που θα μπορούσε να ελευθερώσει τον άνθρωπο, αν
της έδινε λίγη προσοχή.
«Η βασιλεία των Ουρανών
εντός υμών εστί». Η «βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα σας. Υπάρχει Εκεί εξ’ αρχής
και για πάντα. Κάτι που Υπάρχει δεν πραγματοποιείται, δεν έρχεται, δεν
παρατηρείται με εξωτερικά φαινόμενα…
Η «Παρουσία του Θεού»
Υπάρχει Εξ’ Αρχής και για Πάντα. Στηρίζει τα πάντα. Δεν μας εγκατέλειψε ποτέ.
Αυτή η Κατάσταση της βίωσης της «Παρουσίας του Θεού», της «άμεσης επαφής με τον
Θεό», είναι στην πραγματικότητα η προ-πτωτική κατάσταση του ανθρώπου (μέσα στον
«αγιογραφικό συμβολισμό»), (που δεν γνωρίζουμε ακριβώς σε ποιο «χώρο»
εξελίχθηκε), κι αυτή η Κατάσταση είναι το Όριο της εξέλιξης του ανθρώπου, και η
Ολοκλήρωση του ανθρώπου. Η «απώλεια» αυτής της «άμεσης επαφής με τον Θεό»,
είναι η «πτώση» του ανθρώπου, κι η αμαρτία, κι η αρρώστια του ανθρώπου (πάντα
μέσα στον «αγιογραφικό συμβολισμό»). Κι η «επάνοδος», η «ανάδυση της Παρουσίας
του Θεού, εκ νέου, μέσα μας, η Ανύψωσή μας προς τον Απεριόριστο Θεό, είναι η
«θεραπεία».
Η «βασιλεία των
Ουρανών» Υπάρχει Πάντα μέσα μας και για πάντα. Μας «γεννά», μας ουσιώνει και
μας στηρίζει. Αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, αν δεν το βιώνουμε και δεν το
κατανοούμε είναι γιατί η άγνοια κι η ανυπακοή κι ο εγωισμός μας
«προσανατολίζουν» αλλού.. Όταν όμως παραμερίσουμε όλα τα «εμπόδια» ο Θεός
Αποκαλύπτεται μέσα μας, η «βασιλεία των Ουρανών» βιώνεται μέσα μας…
…Είναι σαν το σπίτι
που έχει πόρτες και παράθυρα ερμητικά κλειστά, τόσο που δεν μπορεί να
εισχωρήσει μήτε μια χαραμάδα φως κι είναι βαθύ σκοτάδι και παγωνιά κι
ανατριχίλα… Όταν όμως ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα ο Ήλιος της Ζωής θα χυθεί
μέσα και θα φωτίσει και θα ζεστάνει κάθε γωνιά με το χάδι του…
Έτσι, στα πόδια του
Ιησού, οι μαθητές κι οι ακροατές του άκουγαν με έκπληξη ότι αυτό που ψάχνουν
(το πιο πολύτιμο απ’ όλα) είναι μέσα τους και δεν χρειάζεται να το αναζητήσουν
αλλού. Χρειάζεται μόνο να καθαρίσουμε την «καρδιά» μας, να παραμερίσουμε το
πέπλο των σκέψεων, να νοιώσουμε την «Παρουσία του Θεού» που ουσιώνει την ύπαρξή
μας, να γίνουμε ένα Μαζί Του, να γίνουμε Θεός, μες στο Θεό, (απλά, βιωματικά,
χωρίς εξηγήσεις, χωρίς δόγματα, χωρίς ανθρώπινες ανοησίες).
Χρειάζεται να
αγαπήσουμε το Θεό με όλη μας την «καρδιά», με όλα μας τον νου, με όλη μας την
ύπαρξη, να «δοθούμε» ολόψυχα στο Απεριόριστο, ξεπερνώντας την μικρή μας ύπαρξη,
να Είμαστε με τον Θεό, όχι μακριά από τον Θεό.
.
Η «βασιλεία των Ουρανών»
είναι η «Παρουσία του Θεού» μέσα μας, η βίωση της «Παρουσίας του Θεού, η «άμεση
επαφή με τον Θεό», η «Αληθινή Θεία Κοινωνία». Είναι μια εσωτερική κατάσταση
κατανόησης κι ανοίγματος στον Απεριόριστο Θεό που μας Αγκαλιάζει και μας
Στηρίζει.
Στα βήματα του Ιησού
όλοι οι μυστικοί πατέρες, στην έρημο, ή μέσα στην κοινωνία, αναζήτησαν μέσα
τους την «Παρουσία του Θεού», και βίωσαν την «βασιλεία των Ουρανών». Κι υπήρξαν
πολλοί μεγάλοι άνθρωποι που μίλησαν γι’ αυτό. Όχι ένας, ή δύο, πολλοί, κι όχι
μόνο αυτοί που συμπεριέλαβε ο Νικόδημος στην «Φιλοκαλία» του, αλλά και πολλοί
άλλοι.
Η «νηπτική παράδοση»
προσδιόρισε με ακρίβεια τα στάδια της Αποκάλυψης του Θεού μέσα μας, περιέγραψε
τον δρόμο και φανέρωσε τον πιο πολύτιμο θησαυρό μέσα μας. Η «βασιλεία των
Ουρανών» είναι μέσα μας. Δεν χρειάζεται να την ψάχνουμε αλλού.
.
Πέρα από το άμεσα αντιληπτό υπάρχει ο χώρος της
«καρδιάς», όλα όσα συναισθανόμαστε και μοιραζόμαστε, που ξεχειλίζουν και δεν
χωράνε στο σύμπαν τον αισθήσεών μας. Αν δεν καθαρίσουμε αυτό τον χώρο της
«καρδιάς» δεν μπορούμε να Ανυψωθούμε προς τον Θεό. Είναι μακάριοι όσοι έχουν
καθαρή «καρδιά» γιατί αυτοί θα «δουν» τον Θεό, θα νοιώσουν την «Παρουσία» Του,
αφηρημένα στην αρχή, σε κάθε βήμα τους μετά.
Ο χώρος της «καρδιάς»
που υπερβαίνει το υλικό σύμπαν, είναι ο Πρώτος Ουρανός των μυστικών.
.
Δεν αρκεί όμως να
προσευχόμαστε μέσα στην «καρδιά» με την «καρδιά», να αγαπάμε τον Θεό με την
«καρδιά».
Πιο ψηλά και πιο
«ευρύχωρος» είναι ο χώρος του νου, που είναι η όραση της ψυχής. Ο νους είναι
σαν τον ουρανό. Όταν έχει σύννεφα είναι σκοτεινός και κρύος κι απόμακρος. Όταν
όμως ο Ήλιος της Αλήθειας σκορπάει τα σύννεφα της άγνοιας, τα σύννεφα της
σκέψης, ο ουρανός λάμπει απέραντος, διαυγής κι αιώνιος. Όλες οι «διακρίσεις»,
οι διαχωρισμοί από τον Θεό, οι αντιλήψεις κι οι εξηγήσεις του νου, όλες οι
δραστηριότητες, είναι άγνοια. Ο νους μπορεί να «δει» και να κατανοήσει μόνο στη
σιωπή των σκέψεων.
Μονάχα μέσα στη Σιωπή
μπορούμε να ακούσουμε την Ανάσα του Θεού.
Ο χώρος του νου είναι
ο Δεύτερος Ουρανός των μυστικών.
.
Δεν αρκεί όμως να
προσευχόμαστε στο νου, στη σιωπή των σκέψεων, να αφουγκραζόμαστε την Ανάσα του
Απέραντου.
Χρειάζεται να
Ανυψωθούμε ακόμα περισσότερο προς Αυτό που Διαπερνά κι Αγκαλιάζει κι Ενοποιεί
τα πάντα.
Ό,τι μας «χωρίζει»
από το Απεριόριστο είναι μόνο οι περιορισμοί που μόνοι μας βάζουμε, η αντίληψη
της μικρής μας ύπαρξης, κι όσων σχετίζονται με αυτή. Όταν εγκαταλείψουμε κάθε
ανυπόστατο περιορισμό, κάθε «ξεχωριστή» ύπαρξη, όταν σπάμε όλα τα όρια που μας
διαχωρίζουν από τον Ωκεανό της Ενότητας, κατανοούμε ότι όλα είναι "Ένα εν πάσι".
Μέσα στον Ωκεανό του
Φωτός της Ενότητας, όλα είναι Ένα, όλα είναι Αγάπη, Αγάπη που διαλύει όλους
τους διαχωρισμούς, δεν υπάρχει εγώ, εσύ, παρά μόνον Αγάπη… και γίνεται έτσι
φανερό, μέσα μας, ότι στον κόσμο του πνεύματος «ο Θεός Είναι Αγάπη».
Ο χώρος του πνεύματος
είναι ο Τρίτος Ουρανός των μυστικών.
.
Αλλά αυτό δεν είναι
το Τέρμα, γιατί στο Θεό δεν υπάρχει τέρμα.
Πέρα από την
Καθαρότητα, πέρα από την Σιωπή, στην Απεραντοσύνη της Ενότητας Ανατέλλει ο
Ήλιος της Αλήθειας, ο Θεός Όπως Είναι Πραγματικά. Ο Θεός που Είναι Φως που
τυφλώνει, ο Θεός που είναι η Πηγή και το Στήριγμα και το Όριο κάθε «Κίνησης»,
κάθε «Ήχου», κάθε «Μεταβολής», κάθε «Εικόνας»…
Όταν Ανυψωνόμαστε
Προς τον Θεό, όταν Πλαταίνουμε όλους τους Ορίζοντες, όταν Ξεπερνάμε όλα τα
Όρια, όταν γινόμαστε Απεριόριστο, τότε μονάχα Γνωρίζουμε την Αλήθεια.
Κι είναι Αυτή η
Αλήθεια που μας Ελευθερώνει.
Μέσα μας είναι ο
Θεός, δεν πρέπει να τον ψάχνουμε αλλού.
Μέσα μας είναι η
«βασιλεία των Ουρανών», δεν μπορούμε να την πραγματοποιήσουμε αλλού.
Μέσα μας είναι η Αρχή
και το Τέλος, το Φως και το σκοτάδι, η Ζωή κι ο θάνατος.
Μέσα μας είναι όλα,
έξω είναι μόνο περαστικές εικόνες…
…Κι όταν μέσα μας
Βρούμε την Αλήθεια κατανοούμε ότι δεν υπάρχει παρά μόνο Μία Πραγματικότητα,
Ένας Θεός, δεν υπάρχει μέσα-έξω, δεν υπάρχει πριν-μετά… Υπάρχουν όλα, Εδώ,
Τώρα, στο Αιώνιο Παρόν που Ρέει, στην Αιώνια Ζωή, στην Αληθινή Ζωή.
«Ο έχων ώτα ακούειν
ακουέτω».
.
