CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

 

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

 

The Nature of Consciousness

 

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

 

The Duality of Perception: Objective and Subjective

 

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

 

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

 

The One Unique Reality

 

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

 

The Path to Objective Awareness

 

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

 

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

 

Breaking the Walls of Subjectivity

 

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

 

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

 

The Eternal Now

 

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

 

Conclusion: Embracing the Great Space

 

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

 

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

 

 

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

 

Η Φύση της Συνείδησης

 

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

 

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

 

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

 

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

 

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

 

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

 

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

 

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

 

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

 

Το Αιώνιο Τώρα

 

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

 

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

 

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

 

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 6 July, 2025

Wednesday, May 18, 2011

Πύρρων… και το πρόβλημα της γνώσης


(Τιμή στον Μεγάλο Έλληνα που μας οδήγησε στην Βέβαιη Γνώση του Είναι).

Οι ιστορικοί της φιλοσοφίας και οι διάφοροι ερευνητές μη κατανοώντας ούτε τα μισά από όσα δίδαξε ο Πύρρων (όσα είπε κι όσα μετέδωσε στους μαθητές του… αφού δεν έγραψε τίποτα…), αγνοώντας τον πυρήνα της διδασκαλίας του, του αποδίδουν θέσεις που δεν υποστήριξε, διαστρεβλώνουν τις απόψεις του, και βρίσκουν θετικό περιεχόμενο ή αρνητικά χαρακτηριστικά στις αντιλήψεις του (κατά το μέτρο της κατανόησης ή μη κατανόησής τους…)…
Στην πραγματικότητα, ο Πύρρων, εισηγητής του Σκεπτικισμού, υπήρξε μαζί με τους άλλους μεγάλους φιλοσόφους της αρχαιότητας (το ίδιο μεγάλος κι αυτός), τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ζήνωνα, τον Επίκουρο… αναζητητής του «Είναι», της «Βέβαιης Γνώσης», της «Αλήθειας»…
Ο Πύρρων, έχοντας πλατιά φιλοσοφική παιδεία (είναι γνώστης της Σωκρατικής Παράδοσης, του Πλάτωνα, του Δημόκριτου… αλλά και της περσικής κοσμοθεωρίας και των ινδικών φιλοσοφικών αντιλήψεων, που γνώρισε όταν ακολούθησε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ανατολή…), αναζητά το Ασφαλές Θεμέλιο του Είναι και της Βέβαιης Γνώσης, στην Συνείδηση, στην Επίγνωση, στην οποία οντολογία, γνωσιολογία και ζωή ταυτίζονται…
Για να φτάσει όμως ο Πύρρων (ο άνθρωπος,  ο κάθε άνθρωπος) στην Πλήρη Οντολογική Ολοκλήρωση, στην Βέβαιη Γνώση του Είναι, στην Αληθινή Ζωή, που εξωτερικά ονομάζει «αταραξία» (το «τέλος ου χάριν πάντα πράττεται», το «έσχατον των ορεκτών»), και ορίζει σαν εσωτερική νοητική ειρήνη, θα πρέπει να ανυψωθεί πάνω από τον κόσμο των φαινομένων…
Ο κόσμος έξω από την Συνείδηση είναι ένας κόσμος φαινομένων. Η αντίληψη με την βοήθεια των αισθήσεων μπορεί να βεβαιώσει όχι «τι είναι», αλλά  «τι φαίνεται»,  με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Έτσι η «ακαταληψία» (που αναφέρεται στον κόσμο των αισθήσεων) έχει την έννοια της ορθής τοποθέτησης απέναντι στον κόσμο (να τον αναγνωρίσουμε σαν φαινόμενο), κι όχι απόλυτη ή μηδενιστική άρνηση του εξωτερικού κόσμου. Τίποτα δεν μας εμποδίζει να «γνωρίσουμε» τον κόσμο σαν φαινόμενο (στο μέτρο που επιθυμούμε)…
Ούτε η διάνοια, η δια-σκεπτική γνώση, μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές όργανο για να φτάσουμε στην «βέβαιη γνώση». Όλες οι αντιλήψεις είναι ανθρώπινες κατασκευές που στηρίζονται σε δεδομένα, σε πληροφορίες, συνδυασμό πληροφοριών, κλπ. Κάθε πραγματικότητα μπορεί να ερμηνευθεί κι «έτσι κι αλλιώς» (σύμφωνα με την αμφίσημη λογική του ανθρώπου)… Έτσι η Συνείδηση θα πρέπει να τηρεί αποστάσεις από την βεβαίωση μίας αντίληψης. Η «εποχή» από τα διανοητικά αντικείμενα έχει την έννοια της επιφύλαξης κι όχι της στείρας άρνησης να σκεπτόμαστε, να αντιλαμβανόμαστε, να γνωρίζουμε. Απλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι υιοθετώντας μία άποψη δεν αναιρείται η «αλήθεια» της αντίθετής της… Η «εποχή», σαν «στάσις διανοίας», κατά την οποία «ούτε θέτουμε, ούτε αίρουμε» είναι υπέρβαση της δυϊστικής σκέψης, θεώρηση της πραγματικότητας (των πραγμάτων) από μία ανώτερη σκοπιά. Η αναστολή της κρίσης εξαιτίας της «ισοσθένειας» των αντιτιθέμενων όψεων της πραγματικότητας οδηγεί στην υπέρβαση της δυϊστικής αντίληψης, όχι στην μη αντίληψη, στην αναισθησία, στην άγνοια των φαινομένων. Η σκέψη οδηγείται έτσι σε μία ανώτερη, πλατύτερη, «νέα» αντίληψη…
Πιο ψηλά κι από την διάνοια, η διερεύνηση των δυνατοτήτων της Συνείδησης, που Υπάρχει και Διερευνά κι Αντιλαμβάνεται, αδυνατώντας  να προσδιορίσει χαρακτηριστικά, ιδιότητες, μην έχοντας καμία πραγματική βάση να στηριχτεί οδηγεί την Συνείδηση στην «παραίτηση» από όλες τις καταδικασμένες προσπάθειες… Αυτό οδηγεί όχι  στην αφασία και στο σκοτάδι αλλά στο ξαφνικό φωτισμό της Συνείδησης που ατενίζει υπό «νέο φως» την πραγματικότητα, από μία νέα ανώτερη πλατύτερη σκοπιά… Η ίδια η Συνείδηση αποτελεί ένα οντολογικό μυστήριο, μία γνωσιολογική αδυναμία μέσω της δια-σκεπτικής διάνοιας, και αφετηρία μίας πιο εσωτερικής, πιο φωτισμένης ζωής… Η υπέρτατη παραίτηση από κάθε αδύνατη αναζήτηση οδηγεί από μόνη της στην «αταραξία», στην αληθινή ζωή κι ευδαιμονία. Ο Σοφός που φτάνει αυτό το ιδανικό, υπερβαίνει τον κόσμο των φαινομένων, εισέρχεται στο βασίλειο της πραγματικότητας, και ζει (σαν θεός) μίαν άλλη εσωτερική ζωή, Βιώνοντας το Είναι, χωρίς ιδιότητες και χωρίς εξωτερικούς περιορισμούς…
Περνώντας σταδιακά, από την εξωτερική «ακαταληψία» στην διανοητική «εποχή» και τελικά στην εσωτερική «αταραξία», ο Σοφός οδηγείται στο Αληθινό Είναι, στην Αληθινή Γνώση του Είναι, του Χωρίς Ιδιότητες, στην Αληθινή Εσωτερική Ζωή… Αυτό που συναντά ο Σοφός Εντός του , στο Βάθος της Ύπαρξής του, στην Ίδια την Συνείδησή του, είναι μία Ζωντανή Πραγματικότητα Πλατύτερη από όλα η Οποία τα Περικλείνει όλα Μέσα Της,  κι όχι ένα κενό… Ο Σοφός, βιώνοντας το Εσωτερικό Είναι, που είναι πέρα από τα νοητικά φαινόμενα και τα εξωτερικά φαινόμενα Ζει Μία Πραγματικότητα πέραν της υλικής ζωής η οποία δεν έχει πιά καμία ισχύ πάνω του και καμία σημασία («μηδέν διαφέρειν ζην ή τεθνάναι»)…
Το Αγαθόν του Πλάτωνα, το Ακίνητο Κινούν του Αριστοτέλη, ο Λόγος των Στωικών, κι η Επικούρεια Πραγματικότητα βιώνονται από τον Πύρρωνα και τους αρχαίους σκεπτικούς με ένα άλλο τρόπο εξίσου όμως φιλοσοφημένο και πειθαρχημένο… Ο Πύρρων είχε το ίδιο υψηλό ιδανικό, όπως όλοι οι μεγάλοι έλληνες φιλόσοφοι, και δεν περιορίζεται σε ένα αφελή εξωτερικό αγνωστικισμό σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο.  Όσοι αντιλαμβάνονται την φιλοσοφία του Πύρρωνα με αυτό τον τελευταίο τρόπο, αγνοούν τον Πραγματικό Πύρρωνα και μιλούν απλά για τον «Πύρρωνα όπως τον αντιλαμβάνονται» με την περιορισμένη νοημοσύνη τους…
Θα έπρεπε να μελετάμε, να κατανοούμε και να τιμούμε τους μεγάλους άνδρες, σαν τον Πύρρωνα, να επωφελούμαστε από την Σοφία τους κι όχι ( χωρίς οι ίδιοι να έχουμε προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα) να θάβουμε την μεγαλοσύνη… Ο Πύρρων ανήκει στους αθάνατους… αλλά στην ιστορία της φιλοσοφίας αδικείται, αγνοείται, ή παρερμηνεύεται, όχι από τους αληθινούς φιλοσόφους αλλά από την ακαδημαϊκή ανοησία και τον συρφετό της διανόησης…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~