Esoterism Academy: ESOTERISM ACADEMY

ESOTERISM ACADEMY

THE TRUTH IS HERE! And it can only be HERE, NOW. It is in Understanding what is happening. In the True Understanding of what is happening (and not in the distortion of perception that can happen for many different reasons). The Only Way to Understand Rightly (and not be Deluded) is to Be Truly Aware, Here, Now. Let's Be Present. To Be Constantly Careful. To be really and completely attentive to what is happening. It seems easier to automate our perception and to identify this automated perception with reality, but what we do this way (when we do it) is not real life but daydreaming. It is, among other things, a waste of time.

TRUTH IS WHAT HAPPENS! It is in Understanding what is happening. Obviously our PRESENCE in what is happening (in "us" and "outside of us") does not depend on something stable, since everything is constantly changing, like a flow of phenomena. Life is this movement, a stream of experience and not fixed things.

THE TRUTH IS IN THE FLOW OF PHENOMENA! In the Flow itself, in Change, in constant movement and not in something stable, not in phenomena that are constantly changing. PRESENCE, WHAT WE LIVE IN, exists, manifests itself, regardless of specific phenomena. The phenomena themselves are not an obstacle. They become obstacles when we "hold" them, or "hold on" to them. Then, instead of Flowing as Life, as something alive, we are immersed in a virtual constructed (thought) world. We dream. Staying HERE, Aware, Paying attention to what is happening, Flowing with everything, we truly live, in the only time that exists, in the Now that flows into Eternity, regardless of the ever-changing phenomena (and may even not exist, to " disappear"). And when we say that we don't "hold" anything or we don't "hold on" to anything, we mean (and we really mean it) not only the "external phenomena" but also the internal states of the perception of the "self".

IN SUCH A STATE, living in this way, there is neither subject nor object but an open, boundless awareness that treats all that enters its bounded field as streams of phenomena, 'experience' that does not 'hold'. This is the Life of the Present, of Eternity, of the Timeless.

"SUBJECT" IS A CONSTRUCTION, a constraint, structured with some "informational elements", which we "hold". Any existence of a subject implies the object, that which is opposite. Duality, in whatever form we experience it, is not Reality but a construction we make with our thinking. So, we must be Alert, Pay Attention, Be Life and Flow with life and phenomena and not "hold on" to anything.

HOWEVER, WHAT HAPPENS when we have already created our dream world, the duality, the separation of subject, object and we experience life in the world through this schizophrenic perception? There are various actions and behaviors. Sometimes the subject is projected, sometimes we are absorbed in the object, sometimes both are projected (in a sense of euphoria and power), sometimes neither (in a state of weakness and "faintness"). Actually all these are misleading and do not give us the true knowledge of reality. We're just daydreaming. Reality, real life, real right experience is a State of All, a State of Awareness that faces all without distinction, a Universal Consciousness. This is the First Step, the transition from the state of reverie, confusion and fiction of thought, to the Real, to the all-encompassing Presence.

HOW IS THIS DONE through the present consciousness that is encased in "I" and experiences duality? In reality (to someone observing from the "outside") things are simple. The actions and reactions of the trapped consciousness are immature and childish. Why? Because it doesn't pay attention. When consciousness is limited to the "self" it experiences the All, That which Exists, Reality (the God of Religion) as the Outside, the Other, the Object. It tries to approach It, to rise to It, to experience It, to realize It. But in reality "this outside", "this other", is a construction of thought. There is no such thing. Thus, the "ego consciousness" tries in vain at a dead end. Apparently there is nothing to reach, nothing to become, nothing to accomplish. We just have to give up the illusion of the separate ego and the futile attempts, that false ego, to become the Truth, the Real. We must recognize the lie at its root, where it is created. How? Paying attention to exactly how it is created, the moment it is created, the moment we start to "hold" it, to strengthen it, to accept it, to make it our "truth". If we do not "catch" it here, at its "birth" and sink into schizophrenic duality, then again there is the alternative of "Meditation". But of the True, the Real Meditation, which leads to the overcoming of the separation of subject, object, to the Awareness of the Unity of Existence, to Universal Consciousness. Most people are casual about Meditation and pass off various childish silly activities as Meditation.

IF AND WHEN WE PASS THE FIRST GATE, beyond duality and the separation of subject, object, into a Unified Consciousness, into UNIVERSAL CONSCIOUSNESS, then we can "Deep" into This PRESENCE, "CONSCIOUSNESS", Recognize ITS NATURE OF EXISTENCE, of this INNER SPACE. At the "End" of this inner journey it is revealed to us that CONSCIOUSNESS IS THE SOLE REALITY. This is the Second Step, the Passage to SINGULARITY. We have passed the SECOND GATE.

ALL THIS, yet, moreover, still remains external, a "Phenomenon", in "relation" to THAT which Causes it (the Phenomenon). All This Existence (the Phenomenon) may or may not exist. THE ONLY TRUE IS THIS, THE BEYOND. There's No Room For Anything Else. Because THIS IS EVERYTHING. This is the Third Step, the Passage of the THIRD GATE.

_____

All that we are trying to describe is the EXPERIENTIAL TRUTH of which All Real Sages who have Awakened to Reality have spoken. And all those who lived in Real Life and not in the dream of the world (in the schizophrenic duality) Constitute the Real Natural Human Family, the Real People, the Sacred Group of the Children of Light, the Sacred Tradition.

This Sacred Tradition reaches down to our days from ancient times, through people who truly Awakened to Reality and Experienced Truth (whatever that means), not through human organizations, religions, philosophies or cults. Actually we are not talking about anything new. There is nothing new. The same things Orpheus said at the Foot of Olympus, the same things Lao Tzu taught in China, the same things Buddha revealed in India, the same things Jesus "confessed" to his disciples in Palestine, the same things he "expounded" Krishnamurti in his Discourses. Wise Men will say the same things after centuries. The Ancient Wisdom, the real living and practical transition from reverie to Real Life is the LIVING TRUTH, the ETERNAL TRUTH, passed down from generation to generation in the Gulfs of Real Sacred Tradition, away from the outside world and its madness. TRUE RELIGION IS THE RELIGION OF EXPERIENCE, of the Living Transmission of Life, of Practical Transition to Real Life. It is neither a religion (as people understand it, that is, the worship of some External Power, or some God), nor a philosophy for approaching reality, nor a belief, nor behavior, nor an external ritual act. Certainly LIFE, TRUTH, is Expressed at all the levels in which man functions and in being and in perception and in thought (reason) and in consciousness and in external activity (in actions), but it is Expressed as Light Action and as Enlightenment Activity , as something real that flows with life and not as something fossilized, knowledge, religion, philosophy, belief, or repetitive action. The God of men is an idea of human thought, a petrified idea. Their philosophy, their theology, their ideology, is structured by dead concepts and not by the living flowing reality (which is constantly renewed and is always "fresh"), it moves in the space of imagination, of duality (of the separation of perception into subject , object), in mythological thought, in mythology, in "fairy tale" (in both the good and the bad sense). People's efforts are dead ends and their external activities are a struggle to manage the resources of life. How are humans different from herds of animals? Civilization is not seen by technological progress but by our behavior towards our fellow human beings (and especially those who are in need).

_____

The people who "represent" the Sacred Tradition today do not claim any exclusivity or "ownership" of the Truth and do not exclude anyone - indeed they cannot - from Awakening to Reality. But they retain every right to have a "reason of humility", since "audacity" also has a "reason of omniscience". The reason the Academy was "created" is precisely so that we can, in an age of ignorance and confusion, speak again of the Same Ancient Eternal Truth, of Practical Real Awakening to Reality, beyond daydreaming within schizophrenic duality. In the Program of the Academy, if one reads carefully (in the article "Studies of Esotericism") it appears our intention to Show what man is, how he works, how he can perceive correctly. We are referring to what the Ancient Sages really Taught, what they really said and did and not what they preach who, using their Name, created religions, theologies, communities, temples and cults, like profit-making enterprises. We try to Show the True Way of Life in the darkness of the world by dispelling myths and misunderstandings and finally we show in a practical way how someone can and should Awaken to Reality. In a purely practical (and personal) way and not as a theory or as a teaching, another fairy tale to lull people to sleep. This Period the Academy still "trains" its "own" people (those who joined us early) to prepare for public action, in private spaces. Soon, we hope (when the time is right), a public space for open talks and discussions will also be available. But anyone who wants can contact us on our e-mail and come, if he wants, in personal contact with us.

TRUTH IS HERE, NOW, in ACTION, in ATTENTION, in REAL LIFE, Not in Dreaming.

...

Υπάρχουν Κάποιοι Άνθρωποι, που Ζουν, Εδώ, Τώρα, σε Απόλυτα Πραγματικό Χρόνο, στο Αιώνιο Παρόν που ποτέ δεν «Σταματά» να Ρέει, στην Αιωνιότητα της Παρούσας Στιγμής, έξω από τον γραμμικό χρόνο της σκέψης, σε μια Άμεση Επαφή με το Πραγματικό. Αυτή η Αίσθηση Παρουσίας, Εδώ, Τώρα, Είναι η Αιωνιότητα, πέρα από όλα, Απόλυτη Ελευθερία κι Απεριόριστη Μακαριότητα. Είναι πέρα από την Ακινησία ή την Κίνηση και Αγκαλιάζει όλα όσα Εκδηλώνονται και τους εσωτερικούς μεταφυσικούς κόσμους και την εξωτερική υλική πραγματικότητα και την καθημερινή υλική ζωή.

Η Αίσθηση Παρουσίας, Εδώ, Τώρα είναι το Μόνο Σταθερό Θεμέλιο, η Αιώνια Πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει δημιουργία, εκδηλωμένοι κόσμοι, υλικό σύμπαν, ή όχι. Η Αίσθηση Παρουσίας, Εδώ, Τώρα, είναι Ανεξάρτητη από το «περιεχόμενό» της (από την αντίληψη κι όσα εισέρχονται στην επίγνωση). Ακόμα κι αν όλα χαθούν Αυτή θα Παραμένει Ολοζώντανη μέσα στην Αιωνιότητά της γιατί είναι έξω από κάθε δημιουργία, έξω από κάθε «χρόνο». Η Αίσθηση Παρουσίας, Εδώ, Τώρα, είναι η Πλήρης Επίγνωση που τα περιλαμβάνει όλα, όσα υπάρχουν, όσα μπορούν να υπάρξουν, χωρίς να εξαρτάται από τίποτα.

Η Αίσθηση Παρουσίας, Εδώ, Τώρα, είναι η Απόλυτη Ελευθερία, πέρα από όλους τους περιορισμούς. Δεν είναι η επιφανειακή αντίληψη του εδώ και τώρα της υλικής πραγματικότητας, της καθημερινής ζωής, που είναι μόνο η εξωτερική όψη, η επιφάνεια, της Πραγματικότητας.

Βιώνοντας Αυτή την Αιώνια Παρουσία, εδώ, στη γη, ακολουθούμε το Ρεύμα της Ζωής εδώ. Νοιώθουμε ότι όλα αυτά γεννιούνται για κάποιους λόγους και τελειώνουν όταν εξαντληθούν αυτοί οι λόγοι. Δεν είμαστε δεμένοι με την γη, με την γήινη ζωή. Γνωρίζουμε ήδη που θα είμαστε φεύγοντας από εδώ. Κι όσο είμαστε εδώ απλά προσπαθούμε να διαφωτίσουμε αυτά που συμβαίνουν πραγματικά, για όποιον ενδιαφέρεται, τώρα, ή στο «μέλλον». Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να επιθυμούμε ή να επιδιώκουμε. Υπάρχουν ανώτεροι προορισμοί για όποιον Βαδίζει την Οδό της Ελευθερίας.

Ό,τι έχουμε να πούμε είναι πολύ απλό. Η Μόνη Οδός για να Βιώσουμε την Πραγματικότητα είναι να το κάνουμε εδώ, τώρα, στον πραγματικό χρόνο, με το να έχουμε άμεση επαφή με αυτό που συμβαίνει, με το πραγματικό, όχι μόνο σε εξωτερικό επίπεδο αλλά και εσωτερικό, στο ψυχολογικό επίπεδο, και στο διανοητικό επίπεδο. Η Αναγνώριση των ψευδαισθήσεών μας, η Απελευθέρωση από τις αυταπάτες μας, είναι η Αληθινή Κατανόηση κι η Αληθινή Απελευθέρωση. Όσο μένουμε στον απατηλό κόσμο της σκέψης περιπλανιόμαστε σε ένα λαβύρινθο που δεν έχει διέξοδο. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να βγεις από το όνειρο. Να Ξυπνήσεις, Να Δεις ότι όλο αυτό είναι «ψεύτικο». Όχι η ζωή, τα πράγματα, αλλά ο τρόπος που τα αντιλαμβάνεσαι. Έτσι ό,τι υποστηρίζουμε είναι μια Βιωματική Προσέγγιση της Πραγματικότητας, η Αληθινή Ζωή. Η Εμβάθυνση της Κατανόησης μας Οδηγεί στην Ελευθερία πέρα από όλα, στην Αίσθηση της Παρουσίας, Εδώ, Τώρα, μιας Επίγνωσης που τα Αγκαλιάζει όλα αλλά δεν εξαρτάται από τίποτα

Υπάρχει Μόνο Μια Συνείδηση, Μία Ζωή, Ένα Ρεύμα Ζωής μέσα στο Οποίο υπάρχουν οι κόσμοι και κινούνται όλα τα όντα. Ο διαχωρισμός από την Ουσία, από την Ζωή, από το Ρεύμα της Ζωής, η ψευδαίσθηση μιας ατομικής ύπαρξης, είναι μονάχα ένα όνειρο της αντίληψης. Υφίσταται όσο το τροφοδοτείς, με την άγνοια, με την σκέψη, με τις δραστηριότητες. Η Απάρνηση είναι η Μόνη Αληθινή Αρετή στον κόσμο. Η Απάρνηση των ψευδαισθήσεων. Στην Απόλυτη Ελευθερία Είσαι Ένα με Όλα, Είσαι Όλα.

Είναι πολύ απλό να Δούμε, να το δούμε. Αρκεί να Παρατηρήσουμε με Προσοχή. Θέλουμε όμως να το κάνουμε; Είναι η Ώρα να το κάνουμε; Ή είμαστε ακόμα σε βαθύ ύπνο μέσα στην διαδικασία του ονείρου, των ψευδαισθήσεων, που μας ξεγελά γιατί είναι τέλεια απομίμηση της Πραγματικότητας. Γιατί αυτή είναι η Δύναμη της Ψευδαίσθησης, να εμφανίζει σαν αληθινό αυτό που δεν είναι παρά μια τεχνητή κατασκευή της σκέψης, μια φτηνή απομίμηση.

Subscribe to: Posts (Atom)

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright