Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Friday, May 2, 2025

The Unhindered Flow: A Mystical Exploration of Freedom

In the heart of existence, where the eternal meets the ephemeral, there lies a state so pure, so boundless, that it defies the grasp of language. This is Freedom—not the fleeting liberty of worldly constructs, but the unhindered flow of perception, the unobstructed dance of awareness in the infinite now. Freedom, in its truest essence, is the dissolution of all barriers, the unshackling of consciousness from the weight of thought, and the return to the pristine clarity of direct, living perception. It is the state where the self, the world, and the divine are no longer separate, but flow as one in the river of being.

The Nature of Unhindered Perception

To understand Freedom as “Unhindered,” we must first turn our gaze inward, to the silent space where perception arises. Perception, in its purest form, is the unfiltered seeing of what is—the colors of the sky, the rustle of leaves, the warmth of breath, the pulse of life itself. It is the moment before thought steps in to name, to judge, to interpret. This pristine perception is the gateway to Freedom, for it is here that we touch the eternal, unmediated by the constructs of mind.

Yet, thought, like a dam across a flowing river, interrupts this natural current. It builds walls of memory, expectation, and identity, creating a virtual reality that we mistake for truth. Thought is the architect of separation, weaving a tapestry of concepts that obscure the direct experience of life. It labels the sunset as “beautiful” or “ordinary,” compares the present moment to a past one, and projects desires onto a future that does not exist. In doing so, it fragments the wholeness of existence, confining us to a prison of our own making.

Freedom, then, is the release of this dam, the allowing of perception to flow without obstruction. It is not the absence of thought, for thought may arise like ripples on water, but the refusal to let it dominate, to let it shape the lens through which we see. In this unhindered state, perception becomes a sacred act, a communion with the divine essence that permeates all things. The world, no longer filtered through the mind’s distortions, reveals itself as a living mystery, vibrant with the pulse of creation.

The Illusion of the Virtual Reality

The virtual reality crafted by thought is both a marvel and a cage. It is a marvel because it allows us to navigate the practical demands of life—to plan, to communicate, to create. Yet it is a cage because it seduces us into believing that this constructed world is all there is. We become so entangled in the stories of “me” and “mine,” of past and future, that we forget the boundless reality that lies beneath.

This virtual reality is the source of all suffering. When we perceive through the lens of thought, we are never fully present. We are caught in regret for what was, anxiety for what might be, or longing for what we lack. The mind, in its endless chatter, convinces us that Freedom lies in achieving, in becoming, in acquiring—yet these pursuits only deepen the illusion, binding us tighter to the dam that blocks the flow.

To awaken to Freedom is to see through this illusion, to recognize thought for what it is: a tool, not a master. It is to stand in the silent awareness that observes thought without being caught in its web. In this awareness, the virtual reality dissolves, and what remains is the unhindered flow of life itself—a flow that is whole, complete, and radiant with the divine.

The Path to Open, Direct Living

How, then, do we return to this state of unhindered perception? The mystics of all traditions have pointed to the same truth: Freedom is not something to be attained, for it is already our essence. It is not a destination, but a remembering—a shedding of the veils that obscure our true nature.

The first step is to cultivate awareness of thought’s dominion. Observe the mind as it weaves its stories, as it labels, judges, and separates. Do not resist thought, for resistance only strengthens its grip. Instead, watch it with gentle curiosity, as one might watch clouds drifting across the sky. In this watching, a space opens—a space of pure awareness, untouched by the mind’s chatter.

From this space, turn your attention to the direct experience of the present moment. Feel the texture of the ground beneath your feet, the rhythm of your breath, the play of light and shadow. Let perception flow without the need to name or interpret. In this open, direct living, the boundaries between self and world begin to soften, and the unity of all things becomes palpable.

Meditation, in its truest sense, is not a technique but a surrender to this flow. It is the practice of resting in the unhindered perception of what is, without grasping or pushing away. Whether sitting in silence, walking in nature, or engaging in the simplest acts of daily life, meditation is the art of being fully present, of allowing the dam of thought to dissolve in the current of awareness.

The Mystical Union

In the state of unhindered perception, the mystical truth of existence reveals itself: there is no separation. The self, the world, and the divine are not distinct entities but expressions of the same infinite consciousness. This is the heart of all mystical traditions—the realization that Freedom is not an escape from life, but a deepening into it, a recognition of the sacred in every moment.

In this union, the ordinary becomes extraordinary. The rustle of leaves is the voice of the divine. The breath is the pulse of the cosmos. The simplest act—drinking tea, sweeping the floor—becomes a sacrament, a celebration of the unhindered flow of life. There is no need to seek Freedom elsewhere, for it is here, now, in the direct perception of this moment.

Yet this realization is not the end, but a beginning. To live in Freedom is to embody this truth in every aspect of life. It is to move through the world with a heart unburdened by fear or desire, to meet each moment with openness and love. It is to see the divine in every face, to hear the eternal in every sound, to touch the infinite in every breath.

The Eternal Now

Freedom as “Unhindered” is the eternal now—the timeless space where past and future dissolve, and only the living present remains. It is the state where thought no longer fragments reality, where perception flows like a river, boundless and unobstructed. In this now, there is no lack, no striving, no separation—only the radiant fullness of being.

To abide in this Freedom is to live as a mystic, to walk the earth with eyes that see the divine in all things. It is to dance with the mystery of existence, to embrace the unknown with joy, to let life unfold without resistance. It is to be unhindered, not by force or will, but by the gentle surrender to the flow of awareness that is our true nature.

And so, dear seeker, pause now. Let go of the mind’s chatter, if only for a moment. Feel the breath, see the light, hear the silence. In this instant, the dam of thought dissolves, and the river of perception flows free. Here, in the unhindered now, is Freedom. Here is the divine. Here is you.

…

Η Ανεμπόδιστη Ροή: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση της Ελευθερίας

Στην καρδιά της ύπαρξης, εκεί όπου το αιώνιο συναντά το εφήμερο, υπάρχει μια κατάσταση τόσο αγνή, τόσο απεριόριστη, που αψηφά την κατανόηση της γλώσσας. Αυτή είναι η Ελευθερία—όχι η φευγαλέα ελευθερία των εγκόσμιων κατασκευών, αλλά η ανεμπόδιστη ροή της αντίληψης, ο απεριόριστος χορός της επίγνωσης στο άπειρο τώρα. Η Ελευθερία, στην πιο αληθινή της ουσία, είναι η διάλυση όλων των φραγμών, η απελευθέρωση της συνείδησης από το βάρος της σκέψης και η επιστροφή στην πρωταρχική διαύγεια της άμεσης, ζωντανής αντίληψης. Είναι η κατάσταση όπου το εγώ, ο κόσμος και το θείο δεν είναι πλέον ξεχωριστά, αλλά ρέουν ως ένα στο ποτάμι της ύπαρξης.

Η Φύση της Ανεμπόδιστης Αντίληψης

Για να κατανοήσουμε την Ελευθερία ως «Ανεμπόδιστη», πρέπει πρώτα να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τα μέσα, στον σιωπηλό χώρο όπου αναδύεται η αντίληψη. Η αντίληψη, στην πιο αγνή της μορφή, είναι η ανεπεξέργαστη όραση του τι είναι—τα χρώματα του ουρανού, το θρόισμα των φύλλων, η ζεστασιά της ανάσας, ο παλμός της ίδιας της ζωής. Είναι η στιγμή πριν η σκέψη παρέμβει για να ονομάσει, να κρίνει, να ερμηνεύσει. Αυτή η πρωταρχική αντίληψη είναι η πύλη προς την Ελευθερία, γιατί εδώ αγγίζουμε το αιώνιο, χωρίς τη μεσολάβηση των κατασκευών του νου.

Ωστόσο, η σκέψη, σαν φράγμα σε ένα ρέον ποτάμι, διακόπτει αυτό το φυσικό ρεύμα. Χτίζει τείχη από μνήμες, προσδοκίες και ταυτότητα, δημιουργώντας μια εικονική πραγματικότητα που την εκλαμβάνουμε ως αλήθεια. Η σκέψη είναι ο αρχιτέκτονας της διαχωριστικότητας, υφαίνοντας έναν ιστό εννοιών που καλύπτει την άμεση εμπειρία της ζωής. Ονομάζει το ηλιοβασίλεμα «όμορφο» ή «συνηθισμένο», συγκρίνει την παρούσα στιγμή με μια προηγούμενη και προβάλλει επιθυμίες σε ένα μέλλον που δεν υπάρχει. Με αυτόν τον τρόπο, κατακερματίζει την ολότητα της ύπαρξης, περιορίζοντάς μας σε μια φυλακή που δημιουργήσαμε μόνοι μας.

Η Ελευθερία, λοιπόν, είναι η απελευθέρωση αυτού του φράγματος, η άδεια στην αντίληψη να ρέει χωρίς εμπόδια. Δεν είναι η απουσία σκέψης, γιατί η σκέψη μπορεί να αναδύεται όπως κυματισμοί στο νερό, αλλά η άρνηση να την αφήσουμε να κυριαρχήσει, να διαμορφώσει τον φακό μέσα από τον οποίο βλέπουμε. Σε αυτή την ανεμπόδιστη κατάσταση, η αντίληψη γίνεται ιερή πράξη, μια κοινωνία με την θεία ουσία που διαπερνά τα πάντα. Ο κόσμος, πλέον απαλλαγμένος από τις παραμορφώσεις του νου, αποκαλύπτεται ως ένα ζωντανό μυστήριο, γεμάτο από τον παλμό της δημιουργίας.

Η Ψευδαίσθηση της Εικονικής Πραγματικότητας

Η εικονική πραγματικότητα που δημιουργεί η σκέψη είναι ταυτόχρονα θαύμα και κλουβί. Είναι θαύμα γιατί μας επιτρέπει να πλοηγηθούμε στις πρακτικές απαιτήσεις της ζωής—να σχεδιάσουμε, να επικοινωνήσουμε, να δημιουργήσουμε. Ωστόσο, είναι κλουβί γιατί μας παρασύρει να πιστέψουμε ότι αυτός ο κατασκευασμένος κόσμος είναι το μόνο που υπάρχει. Μπλεκόμαστε τόσο πολύ στις ιστορίες του «εγώ» και του «δικό μου», του παρελθόντος και του μέλλοντος, που ξεχνάμε την απεριόριστη πραγματικότητα που κρύβεται από κάτω.

Αυτή η εικονική πραγματικότητα είναι η πηγή κάθε πόνου. Όταν αντιλαμβανόμαστε μέσα από τον φακό της σκέψης, δεν είμαστε ποτέ πλήρως παρόντες. Είμαστε παγιδευμένοι σε τύψεις για το παρελθόν, σε άγχος για το τι μπορεί να έρθει, ή σε λαχτάρα για ό,τι μας λείπει. Ο νους, με την αδιάκοπη φλυαρία του, μας πείθει ότι η Ελευθερία βρίσκεται στην επίτευξη, στο να γίνουμε κάτι, στο να αποκτήσουμε—όμως αυτές οι επιδιώξεις μόνο βαθαίνουν την ψευδαίσθηση, δένοντάς μας πιο σφιχτά στο φράγμα που εμποδίζει τη ροή.

Το ξύπνημα στην Ελευθερία είναι να δούμε μέσα από αυτή την ψευδαίσθηση, να αναγνωρίσουμε τη σκέψη για αυτό που είναι: ένα εργαλείο, όχι αφέντης. Είναι να σταθούμε στη σιωπηλή επίγνωση που παρατηρεί τη σκέψη χωρίς να πιάνεται στον ιστό της. Σε αυτή την επίγνωση, η εικονική πραγματικότητα διαλύεται, και αυτό που μένει είναι η ανεμπόδιστη ροή της ίδιας της ζωής—μια ροή ολόκληρη, πλήρης και λαμπερή από το θείο.

Ο Δρόμος προς την Ανοιχτή, Άμεση Ζωή

Πώς, λοιπόν, επιστρέφουμε σε αυτή την κατάσταση της ανεμπόδιστης αντίληψης; Οι μυστικιστές όλων των παραδόσεων έχουν υποδείξει την ίδια αλήθεια: η Ελευθερία δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκτηθεί, γιατί είναι ήδη η ουσία μας. Δεν είναι προορισμός, αλλά μια ανάμνηση—ένα ξεσκέπασμα των πέπλων που κρύβουν την αληθινή μας φύση.

Το πρώτο βήμα είναι να καλλιεργήσουμε την επίγνωση της κυριαρχίας της σκέψης. Παρατηρήστε τον νου καθώς υφαίνει τις ιστορίες του, καθώς ονομάζει, κρίνει και διαχωρίζει. Μην αντισταθείτε στη σκέψη, γιατί η αντίσταση μόνο ενισχύει το κράτημά της. Αντ’ αυτού, παρακολουθήστε την με ήπια περιέργεια, όπως θα παρακολουθούσατε τα σύννεφα να περνούν στον ουρανό. Σε αυτή την παρατήρηση, ανοίγει ένας χώρος—ένας χώρος καθαρής επίγνωσης, ανέγγιχτος από τη φλυαρία του νου.

Από αυτόν τον χώρο, στρέψτε την προσοχή σας στην άμεση εμπειρία της παρούσας στιγμής. Αισθανθείτε την υφή του εδάφους κάτω από τα πόδια σας, τον ρυθμό της ανάσας σας, το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς. Αφήστε την αντίληψη να ρέει χωρίς την ανάγκη να ονομάσετε ή να ερμηνεύσετε. Σε αυτή την ανοιχτή, άμεση ζωή, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του κόσμου αρχίζουν να μαλακώνουν, και η ενότητα όλων των πραγμάτων γίνεται αισθητή.

Ο διαλογισμός, στην πιο αληθινή του έννοια, δεν είναι τεχνική αλλά παράδοση σε αυτή τη ροή. Είναι η πρακτική του να αναπαύεσαι στην ανεμπόδιστη αντίληψη του τι είναι, χωρίς να αρπάζεις ή να απωθείς. Είτε κάθεσαι στη σιωπή, είτε περπατάς στη φύση, είτε ασχολείσαι με τις πιο απλές πράξεις της καθημερινής ζωής, ο διαλογισμός είναι η τέχνη του να είσαι πλήρως παρών, του να αφήνεις το φράγμα της σκέψης να διαλύεται στο ρεύμα της επίγνωσης.

Η Μυστικιστική Ένωση

Στην κατάσταση της ανεμπόδιστης αντίληψης, η μυστικιστική αλήθεια της ύπαρξης αποκαλύπτεται: δεν υπάρχει διαχωρισμός. Ο εαυτός, ο κόσμος και το θείο δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά εκφράσεις της ίδιας άπειρης συνείδησης. Αυτή είναι η καρδιά όλων των μυστικιστικών παραδόσεων—η συνειδητοποίηση ότι η Ελευθερία δεν είναι απόδραση από τη ζωή, αλλά μια εμβάθυνση σε αυτήν, μια αναγνώριση του ιερού σε κάθε στιγμή.

Σε αυτή την ένωση, το συνηθισμένο γίνεται εξαιρετικό. Το θρόισμα των φύλλων είναι η φωνή του θείου. Η ανάσα είναι ο παλμός του σύμπαντος. Η πιο απλή πράξη—το να πίνεις τσάι, το να σκουπίζεις το πάτωμα—γίνεται μυστήριο, μια γιορτή της ανεμπόδιστης ροής της ζωής. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναζητήσεις την Ελευθερία αλλού, γιατί είναι εδώ, τώρα, στην άμεση αντίληψη αυτής της στιγμής.

Ωστόσο, αυτή η συνειδητοποίηση δεν είναι το τέλος, αλλά μια αρχή. Το να ζεις στην Ελευθερία είναι να ενσαρκώνεις αυτή την αλήθεια σε κάθε πτυχή της ζωής. Είναι να κινείσαι στον κόσμο με μια καρδιά απαλλαγμένη από φόβο ή επιθυμία, να συναντάς κάθε στιγμή με ανοιχτότητα και αγάπη. Είναι να βλέπεις το θείο σε κάθε πρόσωπο, να ακούς το αιώνιο σε κάθε ήχο, να αγγίζεις το άπειρο σε κάθε ανάσα.

Το Αιώνιο Τώρα

Η Ελευθερία ως «Ανεμπόδιστη» είναι το αιώνιο τώρα—ο άχρονος χώρος όπου το παρελθόν και το μέλλον διαλύονται, και μόνο το ζωντανό παρόν παραμένει. Είναι η κατάσταση όπου η σκέψη δεν κατακερματίζει πλέον την πραγματικότητα, όπου η αντίληψη ρέει σαν ποτάμι, απεριόριστη και ανεμπόδιστη. Σε αυτό το τώρα, δεν υπάρχει έλλειψη, ούτε αγώνας, ούτε διαχωρισμός—μόνο η λαμπερή πληρότητα της ύπαρξης.

Το να κατοικείς σε αυτή την Ελευθερία είναι να ζεις ως μυστικιστής, να περπατάς στη γη με μάτια που βλέπουν το θείο σε όλα. Είναι να χορεύεις με το μυστήριο της ύπαρξης, να αγκαλιάζεις το άγνωστο με χαρά, να αφήνεις τη ζωή να ξεδιπλώνεται χωρίς αντίσταση. Είναι να είσαι ανεμπόδιστος, όχι με τη βία ή τη θέληση, αλλά με την ήπια παράδοση στη ροή της επίγνωσης που είναι η αληθινή μας φύση.

Και έτσι, αγαπητέ αναζητητή, σταμάτα τώρα. Άφησε τη φλυαρία του νου, έστω για μια στιγμή. Αισθάνσου την ανάσα, δες το φως, άκου τη σιωπή. Σε αυτή τη στιγμή, το φράγμα της σκέψης διαλύεται, και το ποτάμι της αντίληψης ρέει ελεύθερο. Εδώ, στο ανεμπόδιστο τώρα, είναι η Ελευθερία. Εδώ είναι το θείο. Εδώ είσαι εσύ.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES