Esoterism Academy: The Platform Sutra of Hui-neng

Saturday, July 4, 2015

The Platform Sutra of Hui-neng

By the time of the Hui- Neng, the Taoist Tradition was already more than a millennium old and had permeated the perception of the people who followed the Way. What did the Taoist Tradition teach? It taught that There Is One Nature, Self-Subsisting, Which Manifests Spontaneously, And Follows Its Course In A Natural Way, And Again Returns To The Beginning. This Nature Includes (in Its Reality) not only Its “Essence” but also Its Manifestations, all “Phenomena”...but it does not include distortions, “wrong perception”, wrong action...

Wisdom is Living in Harmony with This Nature, Following This Pure Nature (in What It Presents to You), and not interfering with Its Action. To follow it Everywhere, in its Action, in Phenomena, in perception, in thought, in life, in material existence, but without interfering (when, for example, the thought manifests itself, to leave it without "thinking" further...) . This Inner "Non-Participation", this Detachment from Phenomena, this Non-Action, is the Real Action, the Only True Action, that Leads to Full Understanding, to Freedom, to Life.

No Teaching, No Learning, No Practice, and No Special Activity Needed. We Just Live. We Live Consciously, Wholeheartedly. Nature Is From the Beginning and Forever Pure and Manifests Wisely, Peacefully, Naturally, and Completes Within Itself. We must Leave It Alone in Its Action. But the Lesson is to Let Nature Work (because it Must Work and Work Freely), and not the distortions we "impose". When we have already "perverted" Nature, to argue that we must let this "perverted" Nature run free is (consciously or unconsciously) perverting the Message. Obviously we have not understood anything, or we are consciously misinterpreting and advocating the wrong way.

So, what does it mean to Just Live, to Live Consciously, Wholeheartedly? We experience Life As It Manifests, and not only in the external phenomena but also on the internal levels, up to that of Absolute Identification with Our Nature. Every deviation, intervention, is an abandonment of the Path of Life. In reality the Path of Life is Effortless, a Natural, easy, and Peaceful Path. On the contrary, effort, energy, consumption of energy, is needed, the deviation from Nature. Living and Reacting Naturally, According to Nature, is the Minimum Effort. On the contrary, it takes effort and enormous energy to guide and change the course of Nature.

…

On the other hand, Buddhism (the Hui- Neng Era ) had recently been "introduced" to China. People steeped in the Taoist Tradition found it very easy to Understand Buddhism (the Message of Buddhism). In fact, the Religion that came from the "South" while Agreeing in Everything with the Taoist Tradition (Concept and Action), Complemented the Taoist Tradition and Clarified the Right Path even more. What did the Buddhist Tradition, which also spanned over a millennium, teach? He taught that Reality As It Is (the Assamskrita of the Buddha, the Sunyata , the Tathata, the Dharmakaya , of the other Masters), like the Tao , Simply Exists, is Experienced as Nature (or Inner Nature, for beings who experience the outer phenomena different from the Enlightened One), and since It is, like the Tao , Without Attributes, it cannot be grasped by perception, by thought. It is experienced but not analyzed, not located and not described by thought. When we do not Experience it, and we do not Understand This Reality, and try to grasp it with perception, to "realize" it, etc., we slip into the region of Ignorance, of confusion.

It is clear (or can be understood) that you cannot become "What You Already Are". You cannot come to "Where You Are Already". All this supposed movement to feel, to realize, to evolve, etc., is a movement of Imagination. Therefore, we need to reject precisely this distorting function of thought, this distorting process, to think, to interpret, to make images of things.

The wrong action is precisely the thought. The thought that we are "separate" from the Body of Truth, separate beings, moving "independently" that must evolve, realize, be enlightened, etc. This is all fantasy. And the enlightenment that is sought is a false enlightenment. And the enlightenment that takes place is a false enlightenment. Enlightenment can never become an "experience" of an "I".

Right Action is precisely the "non-development" of thought. This means that all phenomena are treated "as they are", in their own nature, and not through distorting thinking. Then everything is in its place, everything follows its peaceful course, and everything is Complete Every Moment.

…

In Understanding the First Masters of China, born in the Taoist Tradition and brought into contact with the Buddhist Tradition, it becomes clear that it is precisely the "mixing of thought" that creates the problems. Not the phenomena, which one way or another follow their way, but the "interpretation" that we do, the guidance of perception and action. All this interference of our own leads to the wrong life. The Life Outside the Path, the Samsara of the Buddhists, is not the life of phenomena but the misinterpretation of all that we experience...the phenomena unfold peacefully, only within our heads there is turmoil.

Thus Hui- Neng (the School of Hui- Neng) "established the absence of thought, as a doctrine" (according to him, Sutra , 17).

Here, however, some clarifications are needed, in order to remove precisely the misunderstandings created by the interpretation of the Text, and translation mistakes, both in English and (even more) in the Greek language. Only in this way will we be able to approach the True Spirit of Hui- Neng, the Spirit of Chan (which became Zen in Japan).

The Tao , Reality As It Is, Nature, Is Something Alive and Active. Nature Works and Continually Manifests All Phenomena. Perception, thought, attractions, repulsions, even what we (we) recognize as material phenomena are constantly emerging. "Non-interference" in the Process, Absence of thought, does not mean not recognizing the phenomena but not getting involved and blocking the flow of things. Absence of thought means absence of interference at the moment thought manifests itself, so that phenomena evolve by themselves.

This is not easy to understand (by our already "confused" minds) and to realize.

Nature Regulates Itself and Satisfies Its Needs (and they are all well-made). We interfere and maximize or distort some needs, and that's how all the problems are born. Nor does it mean "non-interference", when we have already interfered by distorting the Action of Nature, to claim that we (now) do not interfere and let "nature unfold". In this case we only let our "passions" manifest. Obviously this is a misinterpretation of the Tradition.

It therefore takes Attention, Vigilance, and Readiness, every Moment, to Listen to (and Follow) our True Nature and not follow our delusions. Perhaps we need to Honestly Face Ourselves, Identify our "distortions", our " deteriorations", our "passions", and Decide, to "Clean" ourselves from the "dirt", of life, of society, and what they have "taught" us up to now.

We need to Live Here, Now, in Real Time, in Reality, Remain Calm, Unperturbed, and not Interfere with the Work of Nature. We are Already in the Embrace of Reality. We have nowhere to go, nothing to be, nothing to do. Just Living Here, Now, Whole (Whole, not in the confusion or false security of our imaginations).

The Contemplation of These Natural Activities of Nature, the Absence of Interference the Moment Phenomena Manifest, is True Meditation.

Hui- Neng taught nothing else, (Sutra , 19). If we think this is a little, we obviously don't understand.

…

Ultimately, There Is Nothing To Accomplish, Nothing To Do. Imagining a False Nature, a False Enlightenment, is pointless activity. Wanting to control, to overcome, to enlighten ignorance, to save the ego, is also delusion. You cannot save something that has no real substance, a construct of thought, (Sutra , 18).

Ultimately, what does Hoo-Neng teach? As long as Everything is in place, and working, it teaches nothing. And since there is nothing to accomplish, there is no pursuit, for anything. No rush for anything, but no worries either. Everything Flows Peacefully. If We Let It, It Will Happen. Can We Live It? Nothing Else Is Needed… Hui- Neng Lived It… and helped many (still to this day) Live it.

If one is dreaming there is nothing to be done. Perhaps (and only if asked) what is happening will be indicated. But ultimately it doesn't matter. It is Nature that "dreams" and Nature will at some point, of its own accord, Awaken. Sooner or later Understanding will Dawn (for all beings who "dream" that they are a separate self). This, to understand like this, is neither indifference, nor a waste of time, or opportunity, to achieve "enlightenment", salvation. On the contrary, it is the Supreme Understanding, that Reality, Real Nature, has not changed, has not suffered anything, and that the dream is just a dream, that is, something without substance, meaning, and value, and is something completely transitory. Then? What's All The Fuss About?

Nature Moves Peacefully, and the World Flows Unhurriedly. Finally! Leave the World Alone, leave the people alone, they don't need saving. Above all, they do not need salvation by force. And all the would-be saviors of the world are common crooks, and they choose to play a dirty role in the world dream of people... but all roles, in the end, are dirty. The Real People have come down from the Stage, they are no longer interested in the Theater of life, they just Live... and they simply indicate to those who want to Live. They Are Just People, without a face, without a role, they are neither enlightened, nor saviors, nor anything else.

This is Supreme Compassion for "all" and "all" because it Restores Truth. On the contrary, it would be hypocritical for one to adopt the ignorance, the imagination of the beings, that this whole dream is true, and to assume the role of the teacher or the defender of the truth, or the savior of the beings, and to want to teach the truth, and save beings. All this theater of salvation shows neither kindness nor compassion. It shows ignorance, separation in perception, and exploitation of the most naive who take the dream as truth and the false teachers as true saviors.

…

"Good and learned friends, according to this method, to sit meditating is, after all, neither to look at the intellect nor to look at purity. Nor is it to say that there must be stillness. Suppose we say to look at the intellect. Intellect is, in the final analysis, false. Since something being false is the same as being illusory, there is nothing to look at. Suppose we say to look at purity. Man's nature is pure in the first place. False thoughts are what obscure the Absolute Reality. Our original nature is pure as long as it remains pure free from false thoughts. If one does not realize that his nature is pure in the first place and decides to look at purity, he creates a false purity. Purity this is no objective existence at all. So, we know that what we are looking at is false. Purity has neither material form nor character, but some people define characters of purity and say that these are the object of our work. People who hold this view obstruct their original nature and are bound by purity. If those who cultivate ataraxia are ignorant of the faults and defects of men, their nature would not be disturbed. Deluded people may not be physically disturbed themselves, but whenever they speak, they criticize others and thus violate the Way. Looking, therefore, either to the intellect or to purity, we cause an obstacle to the Way."

The Platform Sutra of Hui-neng, 18

…..

Η Σούτρα του Βάθρου του Χούι-Νεγκ

Την Εποχή του Χούι-Νεγκ η Ταοϊστική Παράδοση μετρούσε ήδη πάνω από μία χιλιετία κι είχε διαποτίσει την αντίληψη των ανθρώπων που Ακολουθούσαν τον Δρόμο. Τι δίδασκε η Ταοϊστική Παράδοση; Δίδασκε ότι Υπάρχει Μία Φύση, που Στηρίζεται στον Εαυτό Της, που Εκδηλώνεται Αυθόρμητα, κι Ακολουθεί τον Δρόμο της με Φυσικό Τρόπο, και Πάλι Επιστρέφει στην Αρχή. Αυτή η Φύση Περιλαμβάνει (στην Πραγματικότητά Της) όχι μόνο την «Ουσία» Της αλλά και τις Εκδηλώσεις Της, όλα τα «Φαινόμενα»… δεν περιλαμβάνει όμως τις διαστρεβλώσεις, την «λανθασμένη αντίληψη», την λανθασμένη δράση…

Σοφία είναι να Ζεις σε Αρμονία με Αυτή την Φύση, να Ακολουθείς Αυτή την Αγνή Φύση (σε Ό,τι σου Παρουσιάζει), και να μην παρεμβαίνεις στην Δράση Της. Να την Ακολουθείς Παντού, στην Δράση της, στα Φαινόμενα, στην αντίληψη, στην σκέψη, στην ζωή, στην υλική ύπαρξη, χωρίς όμως να παρεμβαίνεις (όταν, για παράδειγμα, εκδηλώνεται η σκέψη, να την αφήνεις χωρίς να «σκέφτεσαι» πρόσθετα…). Αυτή η Εσωτερική «Μη-Συμμετοχή», η Απόσπαση από τα Φαινόμενα, αυτή η Μη-Δράση, είναι η Πραγματική Δράση, η Μόνη Αληθινή Δράση, που Οδηγεί στην Πλήρη Κατανόηση, στην Ελευθερία, στην Ζωή.

Δεν χρειάζεται Καμία Διδασκαλία, καμία Διδαχή, Καμία Πρακτική, και Καμία Ειδική Δραστηριότητα. Απλά Ζούμε. Ζούμε Συνειδητά, Ολοκληρωμένα. Η Φύση Είναι Εξαρχής και για Πάντα Αγνή κι Εκδηλώνεται Σοφά, Ειρηνικά, Φυσικά, κι Ολοκληρώνεται Μέσα στον Εαυτό Της. Πρέπει να την Αφήνουμε Ήσυχη στην Δράση Της. Το Δίδαγμα όμως είναι να Αφήνουμε την Φύση να Λειτουργεί (γιατί Πρέπει να Λειτουργεί και να Λειτουργεί Ελεύθερα), κι όχι τις διαστρεβλώσεις που «επιβάλλουμε». Όταν έχουμε ήδη «διαστρεβλώσει» την Φύση, το να υποστηρίζουμε ότι πρέπει αυτή την «διαστρεβλωμένη» Φύση να την αφήνουμε να λειτουργεί ελεύθερα, κάνουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) μια διαστρέβλωση του Μηνύματος. Προφανώς δεν έχουμε κατανοήσει τίποτα, ή συνειδητά παρερμηνεύουμε κι υποστηρίζουμε τον λάθος δρόμο.

Τι σημαίνει λοιπόν Απλά να Ζούμε, να Ζούμε Συνειδητά, Ολοκληρωμένα; Βιώνουμε την Ζωή Όπως Εκδηλώνεται, κι όχι μόνο στα εξωτερικά φαινόμενα αλλά και στα εσωτερικά επίπεδα, μέχρι αυτό του Απόλυτου Ταυτισμού με την Φύση Μας. Κάθε λοξοδρόμηση, παρέμβαση, αποτελεί εγκατάλειψη του Δρόμου της Ζωής. Στην πραγματικότητα ο Δρόμος της Ζωής είναι Χωρίς Προσπάθεια, ένας Φυσικός, εύκολος, κι Ειρηνικός Δρόμος. Αντίθετα, προσπάθεια, ενέργεια, κατανάλωση ενέργειας, χρειάζεται, η παρεκτροπή από την Φύση. Το να Ζούμε και να Αντιδρούμε Φυσικά, Σύμφωνα με την Φύση, είναι η Ελάχιστη Προσπάθεια. Αντίθετα χρειάζεται προσπάθεια και τεράστια ενέργεια να καθοδηγήσουμε και να αλλάξουμε δρόμο στην Φύση.

…

Από την άλλη μεριά ο Βουδισμός (την Εποχή του Χούι-Νεγκ) είχε πρόσφατα «εισαχθεί» στην Κίνα. Οι άνθρωποι που είχαν ζυμωθεί μέσα στην Ταοϊστική Παράδοση ήταν πολύ εύκολο να Κατανοήσουν τον Βουδισμό (το Μήνυμα του Βουδισμού). Μάλιστα, η Θρησκεία που ερχόταν από τον «Νότο» ενώ Συμφωνούσε σε Όλα με την Ταοϊστική Παράδοση (Αντίληψη και Δράση), Συμπλήρωνε την Ταοϊστική Παράδοση και Διευκρίνιζε ακόμα περισσότερο τον Ορθό Δρόμο. Τι δίδασκε η Βουδιστική Παράδοση, που μετρούσε επίσης πάνω από μια χιλιετία; Δίδασκε ότι η Πραγματικότητα Ως Έχει (το Ασαμσκρίτα του Βούδα, το Σουνυάτα, το Ταθάτα, το Νταρμακάγια, των άλλων Δασκάλων), όπως και το Τάο, Απλά Υπάρχει, Βιώνεται σαν Φύση (ή Εσώτερη Φύση, για τα όντα που έχουν εμπειρία των εξωτερικών φαινομένων διαφορετική από του Φωτισμένου), κι εφόσον Είναι, όπως και το Τάο, Χωρίς Ιδιότητες, δεν μπορεί να συλληφθεί από την αντίληψη, από την σκέψη. Βιώνεται αλλά δεν αναλύεται, δεν εντοπίζεται και δεν περιγράφεται από την σκέψη. Όταν δεν το Βιώνουμε, και δεν Κατανοούμε Αυτή την Πραγματικότητα, και προσπαθούμε να την συλλάβουμε με την αντίληψη, να την «πραγματοποιήσουμε», κλπ., γλιστράμε στην περιοχή της Άγνοιας, της σύγχυσης.

Είναι Σαφές (ή μπορεί να Κατανοηθεί) ότι δεν μπορείς να γίνεις «Αυτό που Είσαι Ήδη». Δεν μπορείς να έρθεις στην «Θέση Όπου Είσαι Ήδη». Όλη αυτή η δήθεν κίνηση να νοιώσουμε, να πραγματοποιήσουμε, να εξελιχθούμε, κλπ., είναι μια κίνηση της Φαντασίας. Συνεπώς Χρειάζεται να απορρίψουμε ακριβώς αυτή την διαστρεβλωτική λειτουργία της σκέψης, αυτή την παραμορφωτική διαδικασία, να σκεφτόμαστε, να ερμηνεύουμε, να φτιάχνουμε εικόνες για τα πράγματα.

Η λάθος δράση είναι ακριβώς η σκέψη. Η σκέψη ότι είμαστε «διαχωρισμένοι» από το Σώμα της Αλήθειας, ξεχωριστά όντα, που κινούνται «ανεξάρτητα» που πρέπει να εξελιχθούν, να πραγματοποιήσουν, να φωτιστούν, κλπ. Όλα αυτά είναι φαντασία. Κι η φώτιση που επιδιώκεται είναι μια ψεύτικη φώτιση. Κι η φώτιση που πραγματοποιείται είναι μια ψεύτικη φώτιση. Η Φώτιση δεν μπορεί ποτέ να γίνει «εμπειρία» ενός «εγώ».

Η Ορθή Δράση είναι ακριβώς η «μη-ανάπτυξη» της σκέψης. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα φαινόμενα αντιμετωπίζονται «ως έχουν», στην δική τους φύση, κι όχι μέσα από την διαστρεβλωτική σκέψη. Τότε όλα είναι στην θέση τους, όλα ακολουθούν την ειρηνική πορεία τους, κι όλα είναι Ολοκληρωμένα Κάθε Στιγμή.

…

Στην Κατανόηση των Πρώτων Δασκάλων της Κίνας, που γεννημένοι μέσα στην Ταοϊστική Παράδοση ήρθαν σε επαφή με την Βουδιστική Παράδοση, γίνεται Σαφές ότι είναι ακριβώς η «ανάμειξη της σκέψης» που δημιουργεί τα προβλήματα. Όχι τα φαινόμενα, που έτσι ή αλλιώς ακολουθούν τον δρόμο τους, αλλά η «ερμηνεία» που κάνουμε εμείς, η καθοδήγηση της αντίληψης και της δράσης. Όλη αυτή η δική μας παρέμβαση οδηγεί στην λάθος ζωή. Η Ζωή Έξω από τον Δρόμο, το Σαμσάρα των Βουδιστών, δεν είναι η ζωή των φαινομένων αλλά η λανθασμένη ερμηνεία, όλων αυτών που βιώνουμε… τα φαινόμενα εξελίσσονται ειρηνικά, μόνο μέσα στο κεφάλι μας υπάρχει ταραχή.

Έτσι ο Χούι-Νεγκ (η Σχολή του Χούι-Νεγκ) «θέσπισε την απουσία σκέψης, ως δοξασία» (κατά τα λεγόμενά του, Σούτρα, 17).

Εδώ όμως χρειάζονται κάποιες διευκρινήσεις, για να απομακρύνουμε ακριβώς τις παρεξηγήσεις, που δημιουργούνται από την ερμηνεία του Κειμένου, και τις μεταφραστικές αστοχίες, τόσο στην Αγγλική όσο (ακόμα περισσότερο) και στην Ελληνική γλώσσα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το Αληθινό Πνεύμα του Χούι-Νεγκ, το Πνεύμα του Τσαν (που έγινε Ζεν στην Ιαπωνία).

Το Τάο, η Πραγματικότητα Ως Έχει, η Φύση, Είναι Κάτι Ζωντανό και Δραστήριο. Η Φύση Λειτουργεί και Συνέχεια Εκδηλώνει Όλα τα Φαινόμενα. Αναδύονται Συνεχώς, αντίληψη, σκέψη, έλξεις, απώσεις, ακόμα κι αυτά που αναγνωρίζουμε (εμείς) σαν υλικά φαινόμενα. Η «Μη-ανάμειξη» στην Διαδικασία, η Απουσία σκέψης, δεν σημαίνει να μην αναγνωρίζουμε τα φαινόμενα αλλά να μην εμπλεκόμαστε και μπλοκάρουμε την ροή των πραγμάτων. Απουσία σκέψης σημαίνει απουσία ανάμειξης την στιγμή που εκδηλώνεται η σκέψη, έτσι ώστε τα φαινόμενα να εξελιχθούν μόνα τους.

Αυτό δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί (από τα ήδη «μπερδεμένα» μυαλά μας) και να πραγματοποιηθεί.

Η Φύση Αυτορυθμίζεται και Ικανοποιεί τις Ανάγκες Της (κι είναι όλα καλώς καμωμένα). Εμείς παρεμβαίνουμε και μεγιστοποιούμε ή διαστρέφουμε κάποιες ανάγκες, κι έτσι γεννιούνται όλα τα προβλήματα. Ούτε σημαίνει «μη-ανάμειξη», την στιγμή που έχουμε ήδη παρέμβει διαστρέφοντας την Δράση της Φύσης, να υποστηρίζουμε ότι (τώρα) δεν αναμειγνυόμαστε κι αφήνουμε την «φύση να εκδηλωθεί». Σε αυτή την περίπτωση αφήνουμε μόνο τα «πάθη» μας να εκδηλωθούν. Προφανώς αυτή είναι μια λάθος ερμηνεία της Παράδοσης.

Χρειάζεται λοιπόν Προσοχή, Επαγρύπνηση, κι Ετοιμότητα, κάθε Στιγμή, για να Αφουγκραζόμαστε (και να Ακολουθούμε) την Αληθινή Φύση μας και να μην ακολουθούμε τις αυταπάτες μας. Χρειάζεται ίσως να Αντιμετωπίσουμε Ειλικρινά τον Εαυτό μας, να Εντοπίσουμε τις «παρεκτροπές» μας, τις «διαστρεβλώσεις» μας, τα «πάθη» μας, και να Αποφασίσουμε, να «Καθαρίσουμε» τον εαυτό μας από τις «βρωμιές», της ζωής, της κοινωνίας, κι όσων μας έχουν «διδάξει» μέχρι σήμερα.

Χρειάζεται να Ζούμε Εδώ, Τώρα, σε Πραγματικό Χρόνο, στην Πραγματικότητα, να Παραμένουμε Ήρεμοι, Ατάραχοι, και να μην Αναμειγνυόμαστε στο Έργο της Φύσης. Είμαστε Ήδη στην Αγκαλιά της Πραγματικότητας. Δεν έχουμε να πάμε πουθενά, δεν έχουμε να γίνουμε κάτι, δεν έχουμε να κάνουμε κάτι. Απλά να Ζούμε Εδώ, Τώρα, Ολοκληρωμένα (Ολοκληρωμένα, όχι μέσα στην σύγχυση ή στην ψεύτικη ασφάλεια της φαντασίας μας).

Η Ενατένιση Αυτής της Φυσικής Δραστηριότητες της Φύσης, η Απουσία Ανάμειξης την Στιγμή που Εκδηλώνονται τα Φαινόμενα, είναι ο Αληθινός Διαλογισμός.

Ο Χούι-Νεγκ δεν δίδαξε τίποτα άλλο, (Σούτρα, 19). Αν νομίζουμε ότι αυτό είναι λίγο προφανώς δεν κατανοούμε.

…

Τελικά Δεν Υπάρχει Τίποτα να Πραγματοποιήσουμε, Τίποτα να Κάνουμε. Να Φανταζόμαστε μια Ψεύτικη Φύση, μια Ψεύτικη Φώτιση, είναι άσκοπη δραστηριότητα. Το να θέλεις να ελέγξεις, να ξεπεράσεις, να φωτίσεις την άγνοια, να διασώσεις το εγώ, είναι επίσης αυταπάτη. Δεν μπορείς να σώσεις κάτι που δεν έχει πραγματική υπόσταση, μια κατασκευή της σκέψης, (Σούτρα, 18).

Σε τελευταία ανάλυση τι διδάσκει ο Χού-Νεγκ; Καθόσον Όλα Είναι στην Θέση τους, και Λειτουργούν, δεν διδάσκει τίποτα. Κι αφού δεν υπάρχει τίποτα να πραγματωθεί, δεν υπάρχει καμία επιδίωξη, για τίποτα. Καμία βιασύνη για τίποτα, αλλά και καμία ανησυχία. Όλα Ρέουν Ειρηνικά. Αν το Αφήσουμε, θα Γίνει. Μπορούμε να το Ζήσουμε; Δεν Χρειάζεται Τίποτα Άλλο… Ο Χούι-Νεγκ το Ζούσε… και βοήθησε κάμποσους (ακόμα μέχρι σήμερα) να το Ζήσουν.

Αν κάποιος ονειρεύεται δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις. Ίσως (και μόνο αν ζητηθεί) να υποδειχθεί αυτό που συμβαίνει. Αλλά σε τελευταία ανάλυση είναι αδιάφορο. Είναι η Φύση που «ονειρεύεται» κι η Φύση κάποια στιγμή, από Μόνη Της, θα Αφυπνισθεί. Αργά ή γρήγορα θα Ανατείλει η Κατανόηση (για όλα τα όντα που «ονειρεύονται» ότι είναι ένα ξεχωριστό εγώ). Αυτό, το να κατανοούμε έτσι, δεν είναι ούτε αδιαφορία, ούτε χάσιμο χρόνου, ή ευκαιρίας, για να επιτευχθεί η «φώτιση», η σωτηρία. Αντίθετα είναι η Υπέρτατη Κατανόηση, ότι η Πραγματικότητα, η Πραγματική Φύση, δεν έχει αλλοιωθεί, δεν έχει υποστεί τίποτα, κι ότι το όνειρο είναι απλά όνειρο, δηλαδή κάτι χωρίς υπόσταση, σημασία, κι αξία, κι είναι κάτι απόλυτα παροδικό. Τότε; Προς Τι όλη η Φασαρία;

Η Φύση Πορεύεται Ειρηνικά, κι ο Κόσμος Κυλάει Χωρίς Βιασύνη. Επιτέλους! Αφήστε τον Κόσμο Ήσυχο, αφήστε τους ανθρώπους ήσυχους, δεν χρειάζονται σωτηρία. Προπάντων δεν χρειάζονται σωτηρία με το ζόρι. Κι όλοι οι επίδοξοι σωτήρες του κόσμου είναι κοινοί απατεώνες, και επιλέγουν να παίξουν ένα βρώμικο ρόλο στο παγκόσμιο όνειρο των ανθρώπων… αλλά όλοι οι ρόλοι, τελικά, βρώμικοι είναι. Οι Αληθινοί Άνθρωποι έχουν κατέβει από την Σκηνή, δεν τους ενδιαφέρει πια το Θέατρο της ζωής, Απλά Ζουν… κι απλά υποδεικνύουν σε όσους θέλουν, να Ζήσουν. Αυτοί Είναι Απλά Άνθρωποι, χωρίς πρόσωπο, χωρίς ρόλο, δεν είναι ούτε φωτισμένοι, ούτε σωτήρες, ούτε τίποτα άλλο.

Αυτή είναι η Υπέρτατη Συμπόνια για «όλους» και «όλα» γιατί Αποκαθιστά την Αλήθεια. Αντίθετα θα ήταν υποκριτικό να υιοθετεί κάποιος την άγνοια, την φαντασία των όντων, ότι όλο αυτό το όνειρο είναι αληθινό, και να αναλάβει τον ρόλο του δασκάλου ή του υπερασπιστή της αλήθειας, ή του σωτήρα των όντων, και να θέλει να διδάξει την αλήθεια, και να σώσει τα όντα. Όλο αυτό το θέατρο της σωτηρίας δεν δείχνει ούτε καλοσύνη ούτε συμπόνια. Δείχνει άγνοια, διαχωρισμό στην αντίληψη, κι εκμετάλλευση των πιο αφελών που εκλαμβάνουν το όνειρο σαν αλήθεια και τους ψευτοδιδασκάλους σαν αληθινούς σωτήρες.

…

"Καλοί και μορφωμένοι φίλοι, σύμφωνα με την μέθοδο αυτή, το να καθόμαστε διαλογιζόμενοι, δεν σημαίνει, τελικά, ούτε να κοιτούμε την διάνοια ούτε να κοιτούμε την αγνότητα. Ούτε και να λέμε πως πρέπει να υπάρχει αταραξία. Ας υποθέσουμε ότι λέμε να κοιτάξουμε την διάνοια. Η διάνοια είναι, σε τελευταία ανάλυση, ψευδής. Δεδομένου ότι το να είναι κάτι ψευδές είναι το ίδιο με το να είναι ψευδαισθητικό, δεν υπάρχει τίποτα να κοιτάξουμε. Ας υποθέσουμε ότι λέμε να κοιτάξουμε την αγνότητα. Η φύση του ανθρώπου εξαρχής αγνή. Οι ψευδείς σκέψεις είναι αυτές που συσκοτίζουν την Απόλυτη Πραγματικότητα. Η πρωτότυπη φύση μας είναι αγνή όσο μένει αγνή ελεύθερη από ψευδείς σκέψεις. Αν κάποιος δεν συνειδητοποιεί ότι η φύση του είναι εξαρχής αγνή και αποφασίσει να κοιτάξει την αγνότητα, δημιουργεί μια ψευδή αγνότητα. Η αγνότητα αυτή δεν είναι καθόλου αντικειμενική ύπαρξη. Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι αυτό που κοιτούμε είναι ψευδές. Η αγνότητα δεν έχει ούτε υλική μορφή ούτε χαρακτήρα, αλλά ορισμένοι άνθρωποι καθορίζουν χαρακτήρες αγνότητας και λένε ότι αυτοί αποτελούν το αντικείμενο του έργου μας. Οι άνθρωποι αυτοί που διατηρούν αυτή την άποψη παρακωλύουν την πρωτότυπη φύση τους και δεσμεύονται από την αγνότητα. Αν όσοι καλλιεργούν την αταραξία αγνοούν τα σφάλματα και τα ελαττώματα των ανθρώπων, η φύση τους δεν θα διαταρασσόταν. Οι παραπλανημένοι άνθρωποι μπορεί να μην ταράσσονται οι ίδιοι σωματικά, αλλά, όποτε μιλούν, επικρίνουν τους άλλους και παραβιάζουν έτσι την Οδό. Κοιτώντας, λοιπόν, είτε την διάνοια είτε την αγνότητα, προκαλούμε εμπόδιο στην Οδό".

Η Σούτρα του Βάθρου, 18

Chapter 14. The Buddha (The Awakened)

The Trackless Path: In Search of the Awakened One

In the silence between heartbeats, in the space between thoughts, there exists a realm where footsteps leave no traces and the seeker becomes the sought. Here, in this luminous void, dwells the Awakened One—The Buddha—whose very essence transcends the boundaries of the knowable world.

The Conquest Beyond Conquest

"He whose conquest is not conquered again, into whose conquest no one in this world enters, by what track can you lead him, the Awakened, the Omniscient, the trackless?" The ancient words echo through dimensions unseen, speaking of a victory so complete that it exists beyond the very concept of victory itself. This is not the triumph of armies or the conquest of kingdoms, but the sublime surrender of all that binds the soul to suffering.

The Awakened One moves through existence like moonlight through water—present yet untouchable, illuminating yet casting no shadow. His conquest is the paradox of ultimate surrender: having claimed nothing, he possesses everything; having sought nothing, he has found all. The trackless path he walks is invisible to those who measure distance in steps and time in moments, for it exists in the eternal now where past and future collapse into pure being.

Beyond the Snares of Desire

In gardens of golden temptation, where desires bloom like poisonous flowers, the ordinary soul wanders lost among mirages. But of the Awakened, it is written: "He whom no desire with its snares and poisons can lead astray, by what track can you lead him, the Awakened, the Omniscient, the trackless?" Here lies the great mystery—how does one who has tasted every pleasure find fulfillment in emptiness? How does one who has seen through all illusions continue to see?

The answer whispers itself in the spaces between words: the Awakened One has discovered that "there is no satisfying lusts, even by a shower of gold pieces." He has learned the secret that eludes princes and paupers alike—that true wealth lies not in accumulation but in the recognition of our inherent completeness. The shower of gold becomes mere metal; the feast becomes mere food; the palace becomes mere walls when seen through eyes that have glimpsed the infinite.

The Envy of Gods

"Even the gods envy those who are awakened and not forgetful, who are given to meditation, who are wise, and who delight in the repose of retirement from the world." What sublime irony dances in these words! The celestial beings, draped in cosmic power and dwelling in realms of unimaginable beauty, cast longing glances toward those who have chosen the humble path of awakening. The gods, for all their glory, remain bound by the very perfection of their realm, while the awakened soul has discovered freedom in the midst of limitation.

This divine envy reveals a truth that shatters conventional understanding: the highest attainment is not ascension to heavenly realms but the recognition of paradise within the present moment. The meditator, sitting in stillness, becomes more powerful than thunder; the wise one, speaking in whispers, commands more attention than celestial proclamations.

The Difficult Path

"Difficult is the conception of men, difficult is the life of mortals, difficult is the hearing of the True Law, difficult is the birth of the Awakened." These words fall like prayer beads through the fingers of time, each one carrying the weight of cosmic rarity. To be born human is to win a lottery played across infinite lifetimes; to hear the dharma is to find water in an endless desert; to achieve awakening is to discover a jewel that exists beyond the realm of discovery itself.

The difficulty spoken of here is not the difficulty of climbing mountains or crossing oceans—it is the exquisite challenge of seeing what has always been present. Like trying to glimpse one's own eyes without a mirror, the search for enlightenment leads us in circles until we realize we are both the seeker and the sought, the question and the answer, the path and the destination.

The Teaching of All Awakened

"Not to commit any sin, to do good, and to purify one's mind, that is the teaching of all the Awakened." In this crystalline simplicity lies the entire universe of spiritual practice. Three movements, as natural as breathing: the cessation of harm, the cultivation of benefit, and the clarification of consciousness itself. Yet within this simplicity hides complexity that would dizzy scholars and depth that would humble sages.

To purify the mind is to polish a mirror that reflects infinity. Each thought released, each judgment dissolved, each attachment loosened reveals more of the clear light that was never absent. The mind, purified, becomes like space itself—vast enough to contain all experiences yet touched by none, present to all phenomena yet identified with nothing.

The Patience of the Eternal

"The Awakened call patience the highest penance, long-suffering the highest Nirvana." Here patience is revealed not as passive endurance but as active participation in the eternal. The awakened soul does not wait for enlightenment to arrive—patience *is* enlightenment, for it represents the complete acceptance of what is while remaining open to what may be.

This patience is not the white-knuckled endurance of the frustrated but the serene stillness of the lake that welcomes both storms and calm. It is the patience of the mountain that allows seasons to pass without rushing toward spring, the patience of the star that shines without demanding to be seen.

The Safe Refuge

When fear drives souls to seek shelter in "mountains and forests, to groves and sacred trees," they search for refuge in forms that themselves are impermanent. But the true refuge exists beyond the reach of time and change: "He who takes refuge with Buddha, the Law, and the Church; he who, with clear understanding, sees the four holy truths... That is the safe refuge, that is the best refuge."

This refuge is not a place but a recognition—the sudden knowing that safety was never about hiding from the storm but discovering oneself as the calm within it. The four holy truths become not doctrines to be learned but realities to be lived: the truth of suffering acknowledged, its origin understood, its cessation realized, and the path to freedom walked with each conscious breath.

The Supernatural Ordinary

"A supernatural person (a Buddha) is not easily found, he is not born everywhere. Wherever such a sage is born, that race prospers." The supernatural nature of the Buddha lies not in magical powers but in the magic of complete ordinariness—the extraordinary achievement of being fully present, fully awake, fully human. The rarity spoken of is not the rarity of unicorns or dragons but the precious scarcity of complete authenticity in a world of pretense.

When such a being appears, reality itself seems to exhale in relief. The very presence of one who has awakened from the dream of separation reminds all others that awakening is possible, that the prison of suffering has no real walls, that freedom is not a destination but our natural state temporarily obscured by clouds of confusion.

The Immeasurable Merit

"He who pays homage to those who deserve homage... his merit can never be measured by anybody." In the act of genuine recognition and reverence, the one who honors becomes worthy of honor. The merit that flows from this recognition is immeasurable not because it is vast but because it exists outside the realm of measurement entirely. It belongs to the dimension where quality transcends quantity, where a single moment of true understanding outweighs lifetimes of accumulated knowledge.

This merit is like the fragrance of flowers—it exists, it affects all who encounter it, yet it cannot be grasped or stored. It is the natural emanation of a heart that has recognized its own Buddha-nature reflected in another.

The Eternal Teaching

In the end, all teachings point to the trackless path, all words gesture toward the wordless truth, all practices prepare us for the moment when practice dissolves into pure being. The Awakened One stands at the center of existence and simultaneously nowhere at all, teaching through presence what cannot be taught through words, demonstrating through being what cannot be demonstrated through doing.

"Happy is the arising of the awakened, happy is the teaching of the True Law, happy is peace in the church, happy is the devotion of those who are at peace." This happiness is not the happiness of acquiring but of recognizing, not of becoming but of being, not of finding but of realizing what was never lost.

The trackless one continues to walk the pathless path, leaving no footprints yet showing the way to all who have eyes to see. In the silence of this teaching, in the emptiness of this fullness, the seeker discovers that they have always been what they sought, that the Buddha they sought outside was always the Buddha within, waiting patiently in the space between thoughts for recognition to dawn like sunrise after the longest night.

…

Το Χωρίς Δρόμο Μονοπάτι: Αναζητώντας τον Αφυπνισμένο

Στη σιωπή ανάμεσα στους χτύπους της καρδιάς, στον χώρο ανάμεσα στις σκέψεις, υπάρχει ένα βασίλειο όπου τα βήματα δεν αφήνουν ίχνη και ο αναζητητής γίνεται ο αναζητούμενος. Εδώ, σε αυτό το φωτεινό κενό, κατοικεί ο Αφυπνισμένος—ο Βούδας—του οποίου η ίδια η ουσία υπερβαίνει τα όρια του γνωστού κόσμου.

Η Κατάκτηση Πέρα από την Κατάκτηση

«Αυτόν του οποίου η κατάκτηση δεν κατακτάται ξανά, στην κατάκτηση του οποίου κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν εισέρχεται, από ποιο μονοπάτι μπορείτε να τον οδηγήσετε, τον Αφυπνισμένο, τον Παντογνώστη, τον Χωρίς Δρόμο;» Τα αρχαία λόγια αντηχούν μέσα από αόρατες διαστάσεις, μιλώντας για μια νίκη τόσο ολοκληρωμένη που υπάρχει πέρα από την ίδια την έννοια της νίκης. Αυτή δεν είναι η θριαμβευτική νίκη των στρατών ή η κατάκτηση βασιλείων, αλλά η υπέροχη παράδοση όλων όσων δένουν την ψυχή με τον πόνο.

Ο Αφυπνισμένος κινείται μέσα στην ύπαρξη σαν το φως του φεγγαριού μέσα στο νερό—παρών αλλά ανέγγιχτος, φωτίζοντας αλλά χωρίς να ρίχνει σκιά. Η κατάκτησή του είναι το παράδοξο της απόλυτης παράδοσης: χωρίς να διεκδικήσει τίποτα, κατέχει τα πάντα· χωρίς να αναζητήσει τίποτα, έχει βρει τα πάντα. Το χωρίς δρόμο μονοπάτι που βαδίζει είναι αόρατο για όσους μετρούν την απόσταση σε βήματα και τον χρόνο σε στιγμές, γιατί υπάρχει στο αιώνιο τώρα, όπου παρελθόν και μέλλον καταρρέουν σε καθαρή ύπαρξη.

Πέρα από τις Παγίδες της Επιθυμίας

Σε κήπους χρυσού πειρασμού, όπου οι επιθυμίες ανθίζουν σαν δηλητηριώδη λουλούδια, η συνηθισμένη ψυχή περιπλανιέται χαμένη ανάμεσα σε αντικατοπτρισμούς. Αλλά για τον Αφυπνισμένο, έχει γραφτεί: «Εκείνον που καμία επιθυμία με τις παγίδες και τα δηλητήριά της δεν μπορεί να παρασύρει, με ποιο μονοπάτι μπορείς να τον οδηγήσεις, τον Αφυπνισμένο, τον Παντογνώστη, τον χωρίς δρόμο;» Εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστήριο—πώς μπορεί κάποιος που έχει γευτεί κάθε απόλαυση να βρει πληρότητα στο κενό; Πώς μπορεί κάποιος που έχει δει πέρα από όλες τις ψευδαισθήσεις να συνεχίζει να βλέπει;

Η απάντηση ψιθυρίζει μέσα στους χώρους ανάμεσα στις λέξεις: ο Αφυπνισμένος έχει ανακαλύψει ότι «δεν υπάρχει ικανοποίηση των πόθων, ούτε με μια βροχή από χρυσά νομίσματα». Έχει μάθει το μυστικό που διαφεύγει από πρίγκιπες και φτωχούς—ότι ο αληθινός πλούτος δεν βρίσκεται στη συσσώρευση αλλά στην αναγνώριση της εγγενής μας πληρότητας. Η βροχή από χρυσό γίνεται απλό μέταλλο· το γεύμα γίνεται απλή τροφή· το παλάτι γίνεται απλοί τοίχοι όταν τα βλέπουν μάτια που έχουν ρίξει μια ματιά στο άπειρο.

Ο Φθόνος των Θεών

«Ακόμα και οι θεοί ζηλεύουν όσους είναι αφυπνισμένοι και όχι λησμονημένοι, που είναι αφοσιωμένοι στον διαλογισμό, που είναι σοφοί, και που απολαμβάνουν την ηρεμία της αποχώρησης από τον κόσμο.» Ποια υπέροχη ειρωνεία χορεύει σε αυτά τα λόγια! Τα ουράνια όντα, ντυμένα με κοσμική δύναμη και διαμένοντα σε βασίλεια αδιανόητης ομορφιάς, ρίχνουν λαχταριστά βλέμματα προς εκείνους που έχουν επιλέξει το ταπεινό μονοπάτι της αφύπνισης. Οι θεοί, παρά τη δόξα τους, παραμένουν δεσμευμένοι από την ίδια την τελειότητα του βασιλείου τους, ενώ η αφυπνισμένη ψυχή έχει ανακαλύψει την ελευθερία μέσα στα όρια.

Αυτός ο θεϊκός φθόνος αποκαλύπτει μια αλήθεια που συντρίβει τη συμβατική κατανόηση: η ύψιστη επίτευξη δεν είναι η ανάβαση σε ουράνια βασίλεια αλλά η αναγνώριση του παραδείσου μέσα στη παρούσα στιγμή. Ο διαλογιστής, καθισμένος στη σιωπή, γίνεται πιο ισχυρός από τη βροντή· ο σοφός, μιλώντας με ψιθύρους, τραβά περισσότερη προσοχή από τις ουράνιες διακηρύξεις.

Το Δύσκολο Μονοπάτι

«Δύσκολη είναι η αντίληψη των ανθρώπων, δύσκολη είναι η ζωή των θνητών, δύσκολη είναι η ακρόαση του Αληθινού Νόμου, δύσκολη είναι η γέννηση του Αφυπνισμένου.» Αυτά τα λόγια πέφτουν σαν χάντρες προσευχής μέσα από τα δάχτυλα του χρόνου, κάθε ένα φέροντας το βάρος της κοσμικής σπανιότητας. Το να γεννηθείς άνθρωπος είναι σαν να κερδίσεις ένα λαχείο που παίζεται σε άπειρες ζωές· το να ακούσεις το δόγμα είναι σαν να βρίσκεις νερό σε μια ατέλειωτη έρημο· το να πετύχεις την αφύπνιση είναι σαν να ανακαλύψεις ένα κόσμημα που υπάρχει πέρα από το βασίλειο της ανακάλυψης.

Η δυσκολία που αναφέρεται εδώ δεν είναι η δυσκολία του να σκαρφαλώσεις σε βουνά ή να διασχίσεις ωκεανούς—είναι η εξαιρετική πρόκληση του να δεις αυτό που πάντα υπήρχε. Σαν να προσπαθείς να δεις τα μάτια σου χωρίς καθρέφτη, η αναζήτηση της φώτισης μας οδηγεί σε κύκλους μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε και ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση, το μονοπάτι και ο προορισμός.

Η Διδασκαλία Όλων των Αφυπνισμένων

«Να μην διαπράττεις καμία αμαρτία, να κάνεις το καλό, και να καθαρίζεις το μυαλό σου, αυτή είναι η διδασκαλία όλων των Αφυπνισμένων.» Σε αυτή την κρυστάλλινη απλότητα κρύβεται ολόκληρο το σύμπαν της πνευματικής πρακτικής. Τρεις κινήσεις, φυσικές σαν την αναπνοή: η παύση της βλάβης, η καλλιέργεια του οφέλους, και η διαύγεια της συνείδησης. Ωστόσο, μέσα σε αυτή την απλότητα κρύβεται πολυπλοκότητα που θα ζάλιζε τους μελετητές και βάθος που θα ταπείνωνε τους σοφούς.

Το να καθαρίζεις το μυαλό είναι σαν να γυαλίζεις έναν καθρέφτη που αντανακλά το άπειρο. Κάθε σκέψη που απελευθερώνεται, κάθε κρίση που διαλύεται, κάθε προσκόλληση που χαλαρώνει αποκαλύπτει περισσότερο από το καθαρό φως που ποτέ δεν έλειψε. Το μυαλό, καθαρισμένο, γίνεται σαν ο ίδιος ο χώρος—αρκετά απέραντο για να χωρέσει όλες τις εμπειρίες αλλά ανεπηρέαστο από καμία, παρόν σε όλα τα φαινόμενα αλλά ταυτισμένο με τίποτα.

Η Υπομονή του Αιώνιου

«Οι Αφυπνισμένοι αποκαλούν την υπομονή την ύψιστη μετάνοια, τη μακροθυμία το ύψιστο Νιρβάνα.» Εδώ η υπομονή αποκαλύπτεται όχι ως παθητική αντοχή αλλά ως ενεργή συμμετοχή στο αιώνιο. Η αφυπνισμένη ψυχή δεν περιμένει τη φώτιση να φτάσει—η υπομονή είναι η φώτιση, γιατί αντιπροσωπεύει την πλήρη αποδοχή του τι είναι ενώ παραμένει ανοιχτή σε ό,τι μπορεί να είναι.

Αυτή η υπομονή δεν είναι η αγχωμένη αντοχή του απογοητευμένου αλλά η γαλήνια ηρεμία της λίμνης που καλωσορίζει τόσο τις καταιγίδες όσο και την ηρεμία. Είναι η υπομονή του βουνού που επιτρέπει στις εποχές να περνούν χωρίς να βιάζεται για την άνοιξη, η υπομονή του αστεριού που λάμπει χωρίς να απαιτεί να το δουν.

Το Ασφαλές Καταφύγιο

Όταν ο φόβος οδηγεί τις ψυχές να αναζητήσουν καταφύγιο σε «βουνά και δάση, σε άλση και ιερά δέντρα», ψάχνουν για καταφύγιο σε μορφές που είναι οι ίδιες παροδικές. Αλλά το αληθινό καταφύγιο υπάρχει πέρα από την εμβέλεια του χρόνου και της αλλαγής: «Εκείνος που καταφεύγει στον Βούδα, τον Νόμο, και την Εκκλησία· εκείνος που, με καθαρή κατανόηση, βλέπει τις τέσσερις ιερές αλήθειες... Αυτό είναι το ασφαλές καταφύγιο, αυτό είναι το καλύτερο καταφύγιο.»

Αυτό το καταφύγιο δεν είναι ένας τόπος αλλά μια αναγνώριση—η ξαφνική γνώση ότι η ασφάλεια δεν ήταν ποτέ να κρυφτείς από την καταιγίδα αλλά να ανακαλύψεις τον εαυτό σου ως την ηρεμία μέσα της. Οι τέσσερις ιερές αλήθειες γίνονται όχι δόγματα για να μαθευτούν αλλά πραγματικότητες για να βιωθούν: η αλήθεια του πόνου αναγνωρίζεται, η προέλευσή του κατανοείται, η παύση του πραγματοποιείται, και το μονοπάτι προς την ελευθερία βαδίζεται με κάθε συνειδητή ανάσα.

Το Υπερφυσικό Συνηθισμένο

«Ένας υπερφυσικός άνθρωπος (ένας Βούδας) δεν βρίσκεται εύκολα, δεν γεννιέται παντού. Όπου γεννιέται ένας τέτοιος σοφός, αυτή η φυλή ευημερεί.» Η υπερφυσική φύση του Βούδα δεν βρίσκεται σε μαγικές δυνάμεις αλλά στη μαγεία της πλήρους καθημερινότητας—το εξαιρετικό επίτευγμα του να είσαι πλήρως παρών, πλήρως ξύπνιος, πλήρως άνθρωπος. Η σπανιότητα που αναφέρεται δεν είναι η σπανιότητα των μονόκερων ή των δράκων αλλά η πολύτιμη σπανιότητα της πλήρους αυθεντικότητας σε έναν κόσμο προσποίησης.

Όταν εμφανίζεται ένα τέτοιο ον, η ίδια η πραγματικότητα φαίνεται να αναπνέει με ανακούφιση. Η ίδια η παρουσία ενός που έχει αφυπνιστεί από το όνειρο του διαχωρισμού υπενθυμίζει σε όλους τους άλλους ότι η αφύπνιση είναι εφικτή, ότι η φυλακή του πόνου δεν έχει πραγματικούς τοίχους, ότι η ελευθερία δεν είναι προορισμός αλλά η φυσική μας κατάσταση, προσωρινά κρυμμένη από σύννεφα σύγχυσης.

Η Αμέτρητη Αξία

«Εκείνος που αποτίει φόρο τιμής σε όσους αξίζουν τιμή... η αξία του δεν μπορεί ποτέ να μετρηθεί από κανέναν.» Στην πράξη της γνήσιας αναγνώρισης και σεβασμού, αυτός που τιμά γίνεται άξιος τιμής. Η αξία που πηγάζει από αυτή την αναγνώριση είναι αμέτρητη όχι επειδή είναι τεράστια αλλά επειδή υπάρχει έξω από το βασίλειο της μέτρησης εντελώς. Ανήκει στη διάσταση όπου η ποιότητα υπερβαίνει την ποσότητα, όπου μια μόνο στιγμή αληθινής κατανόησης υπερτερεί έναντι ζωών συσσωρευμένης γνώσης.

Αυτή η αξία είναι σαν το άρωμα των λουλουδιών—υπάρχει, επηρεάζει όλους όσους το συναντούν, αλλά δεν μπορεί να συλληφθεί ή να αποθηκευτεί. Είναι η φυσική ακτινοβολία μιας καρδιάς που έχει αναγνωρίσει τη δική της φύση Βούδα αντανακλώμενη σε έναν άλλο.

Η Αιώνια Διδασκαλία

Στο τέλος, όλες οι διδασκαλίες οδηγούν στο χωρίς δρόμο μονοπάτι, όλες οι λέξεις δείχνουν προς την άφωνη αλήθεια, όλες οι πρακτικές μας προετοιμάζουν για τη στιγμή που η πρακτική διαλύεται σε καθαρή ύπαρξη. Ο Αφυπνισμένος στέκεται στο κέντρο της ύπαρξης και ταυτόχρονα πουθενά, διδάσκοντας μέσω της παρουσίας του αυτό που δεν μπορεί να διδαχθεί με λόγια, δείχνοντας μέσω της ύπαρξής του αυτό που δεν μπορεί να δειχθεί μέσω της πράξης.

«Ευτυχής είναι η εμφάνιση των αφυπνισμένων, ευτυχής είναι η διδασκαλία του Αληθινού Νόμου, ευτυχής είναι η ειρήνη στην εκκλησία, ευτυχής είναι η αφοσίωση όσων βρίσκονται σε ειρήνη.» Αυτή η ευτυχία δεν είναι η ευτυχία της απόκτησης αλλά της αναγνώρισης, όχι του γίνομαι αλλά του είμαι, όχι του βρίσκω αλλά του συνειδητοποιώ αυτό που ποτέ δεν χάθηκε.

Ο χωρίς δρόμο συνεχίζει να βαδίζει το χωρίς δρόμο μονοπάτι, αφήνοντας κανένα αποτύπωμα αλλά δείχνοντας τον δρόμο σε όλους όσους έχουν μάτια να δουν. Στη σιωπή αυτής της διδασκαλίας, στην κενότητα αυτής της πληρότητας, ο αναζητητής ανακαλύπτει ότι πάντα ήταν αυτό που αναζητούσε, ότι ο Βούδας που αναζητούσε έξω ήταν πάντα ο Βούδας μέσα, περιμένοντας υπομονετικά στον χώρο ανάμεσα στις σκέψεις για να ανατείλει η αναγνώριση σαν την ανατολή του ηλίου μετά την πιο μακριά νύχτα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Saturday, July 4, 2015

The Platform Sutra of Hui-neng

Η Σούτρα του Βάθρου του Χούι-Νεγκ

TAOΪSM

BUDDHISM

Chapter 14. The Buddha (The Awakened)

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright