The Platform Sutra of Hui-neng

The Platform Sutra of Hui-neng

By the time of the Hui- Neng, the Taoist Tradition was already more than a millennium old and had permeated the perception of the people who followed the Way. What did the Taoist Tradition teach? It taught that There Is One Nature, Self-Subsisting, Which Manifests Spontaneously, And Follows Its Course In A Natural Way, And Again Returns To The Beginning. This Nature Includes (in Its Reality) not only Its “Essence” but also Its Manifestations, all “Phenomena”...but it does not include distortions, “wrong perception”, wrong action...

Wisdom is Living in Harmony with This Nature, Following This Pure Nature (in What It Presents to You), and not interfering with Its Action. To follow it Everywhere, in its Action, in Phenomena, in perception, in thought, in life, in material existence, but without interfering (when, for example, the thought manifests itself, to leave it without "thinking" further...) . This Inner "Non-Participation", this Detachment from Phenomena, this Non-Action, is the Real Action, the Only True Action, that Leads to Full Understanding, to Freedom, to Life.

No Teaching, No Learning, No Practice, and No Special Activity Needed. We Just Live. We Live Consciously, Wholeheartedly. Nature Is From the Beginning and Forever Pure and Manifests Wisely, Peacefully, Naturally, and Completes Within Itself. We must Leave It Alone in Its Action. But the Lesson is to Let Nature Work (because it Must Work and Work Freely), and not the distortions we "impose". When we have already "perverted" Nature, to argue that we must let this "perverted" Nature run free is (consciously or unconsciously) perverting the Message. Obviously we have not understood anything, or we are consciously misinterpreting and advocating the wrong way.

So, what does it mean to Just Live, to Live Consciously, Wholeheartedly? We experience Life As It Manifests, and not only in the external phenomena but also on the internal levels, up to that of Absolute Identification with Our Nature. Every deviation, intervention, is an abandonment of the Path of Life. In reality the Path of Life is Effortless, a Natural, easy, and Peaceful Path. On the contrary, effort, energy, consumption of energy, is needed, the deviation from Nature. Living and Reacting Naturally, According to Nature, is the Minimum Effort. On the contrary, it takes effort and enormous energy to guide and change the course of Nature.

…

On the other hand, Buddhism (the Hui- Neng Era ) had recently been "introduced" to China. People steeped in the Taoist Tradition found it very easy to Understand Buddhism (the Message of Buddhism). In fact, the Religion that came from the "South" while Agreeing in Everything with the Taoist Tradition (Concept and Action), Complemented the Taoist Tradition and Clarified the Right Path even more. What did the Buddhist Tradition, which also spanned over a millennium, teach? He taught that Reality As It Is (the Assamskrita of the Buddha, the Sunyata , the Tathata, the Dharmakaya , of the other Masters), like the Tao , Simply Exists, is Experienced as Nature (or Inner Nature, for beings who experience the outer phenomena different from the Enlightened One), and since It is, like the Tao , Without Attributes, it cannot be grasped by perception, by thought. It is experienced but not analyzed, not located and not described by thought. When we do not Experience it, and we do not Understand This Reality, and try to grasp it with perception, to "realize" it, etc., we slip into the region of Ignorance, of confusion.

It is clear (or can be understood) that you cannot become "What You Already Are". You cannot come to "Where You Are Already". All this supposed movement to feel, to realize, to evolve, etc., is a movement of Imagination. Therefore, we need to reject precisely this distorting function of thought, this distorting process, to think, to interpret, to make images of things.

The wrong action is precisely the thought. The thought that we are "separate" from the Body of Truth, separate beings, moving "independently" that must evolve, realize, be enlightened, etc. This is all fantasy. And the enlightenment that is sought is a false enlightenment. And the enlightenment that takes place is a false enlightenment. Enlightenment can never become an "experience" of an "I".

Right Action is precisely the "non-development" of thought. This means that all phenomena are treated "as they are", in their own nature, and not through distorting thinking. Then everything is in its place, everything follows its peaceful course, and everything is Complete Every Moment.

…

In Understanding the First Masters of China, born in the Taoist Tradition and brought into contact with the Buddhist Tradition, it becomes clear that it is precisely the "mixing of thought" that creates the problems. Not the phenomena, which one way or another follow their way, but the "interpretation" that we do, the guidance of perception and action. All this interference of our own leads to the wrong life. The Life Outside the Path, the Samsara of the Buddhists, is not the life of phenomena but the misinterpretation of all that we experience...the phenomena unfold peacefully, only within our heads there is turmoil.

Thus Hui- Neng (the School of Hui- Neng) "established the absence of thought, as a doctrine" (according to him, Sutra , 17).

Here, however, some clarifications are needed, in order to remove precisely the misunderstandings created by the interpretation of the Text, and translation mistakes, both in English and (even more) in the Greek language. Only in this way will we be able to approach the True Spirit of Hui- Neng, the Spirit of Chan (which became Zen in Japan).

The Tao , Reality As It Is, Nature, Is Something Alive and Active. Nature Works and Continually Manifests All Phenomena. Perception, thought, attractions, repulsions, even what we (we) recognize as material phenomena are constantly emerging. "Non-interference" in the Process, Absence of thought, does not mean not recognizing the phenomena but not getting involved and blocking the flow of things. Absence of thought means absence of interference at the moment thought manifests itself, so that phenomena evolve by themselves.

This is not easy to understand (by our already "confused" minds) and to realize.

Nature Regulates Itself and Satisfies Its Needs (and they are all well-made). We interfere and maximize or distort some needs, and that's how all the problems are born. Nor does it mean "non-interference", when we have already interfered by distorting the Action of Nature, to claim that we (now) do not interfere and let "nature unfold". In this case we only let our "passions" manifest. Obviously this is a misinterpretation of the Tradition.

It therefore takes Attention, Vigilance, and Readiness, every Moment, to Listen to (and Follow) our True Nature and not follow our delusions. Perhaps we need to Honestly Face Ourselves, Identify our "distortions", our " deteriorations", our "passions", and Decide, to "Clean" ourselves from the "dirt", of life, of society, and what they have "taught" us up to now.

We need to Live Here, Now, in Real Time, in Reality, Remain Calm, Unperturbed, and not Interfere with the Work of Nature. We are Already in the Embrace of Reality. We have nowhere to go, nothing to be, nothing to do. Just Living Here, Now, Whole (Whole, not in the confusion or false security of our imaginations).

The Contemplation of These Natural Activities of Nature, the Absence of Interference the Moment Phenomena Manifest, is True Meditation.

Hui- Neng taught nothing else, (Sutra , 19). If we think this is a little, we obviously don't understand.

…

Ultimately, There Is Nothing To Accomplish, Nothing To Do. Imagining a False Nature, a False Enlightenment, is pointless activity. Wanting to control, to overcome, to enlighten ignorance, to save the ego, is also delusion. You cannot save something that has no real substance, a construct of thought, (Sutra , 18).

Ultimately, what does Hoo-Neng teach? As long as Everything is in place, and working, it teaches nothing. And since there is nothing to accomplish, there is no pursuit, for anything. No rush for anything, but no worries either. Everything Flows Peacefully. If We Let It, It Will Happen. Can We Live It? Nothing Else Is Needed… Hui- Neng Lived It… and helped many (still to this day) Live it.

If one is dreaming there is nothing to be done. Perhaps (and only if asked) what is happening will be indicated. But ultimately it doesn't matter. It is Nature that "dreams" and Nature will at some point, of its own accord, Awaken. Sooner or later Understanding will Dawn (for all beings who "dream" that they are a separate self). This, to understand like this, is neither indifference, nor a waste of time, or opportunity, to achieve "enlightenment", salvation. On the contrary, it is the Supreme Understanding, that Reality, Real Nature, has not changed, has not suffered anything, and that the dream is just a dream, that is, something without substance, meaning, and value, and is something completely transitory. Then? What's All The Fuss About?

Nature Moves Peacefully, and the World Flows Unhurriedly. Finally! Leave the World Alone, leave the people alone, they don't need saving. Above all, they do not need salvation by force. And all the would-be saviors of the world are common crooks, and they choose to play a dirty role in the world dream of people... but all roles, in the end, are dirty. The Real People have come down from the Stage, they are no longer interested in the Theater of life, they just Live... and they simply indicate to those who want to Live. They Are Just People, without a face, without a role, they are neither enlightened, nor saviors, nor anything else.

This is Supreme Compassion for "all" and "all" because it Restores Truth. On the contrary, it would be hypocritical for one to adopt the ignorance, the imagination of the beings, that this whole dream is true, and to assume the role of the teacher or the defender of the truth, or the savior of the beings, and to want to teach the truth, and save beings. All this theater of salvation shows neither kindness nor compassion. It shows ignorance, separation in perception, and exploitation of the most naive who take the dream as truth and the false teachers as true saviors.

…

"Good and learned friends, according to this method, to sit meditating is, after all, neither to look at the intellect nor to look at purity. Nor is it to say that there must be stillness. Suppose we say to look at the intellect. Intellect is, in the final analysis, false. Since something being false is the same as being illusory, there is nothing to look at. Suppose we say to look at purity. Man's nature is pure in the first place. False thoughts are what obscure the Absolute Reality. Our original nature is pure as long as it remains pure free from false thoughts. If one does not realize that his nature is pure in the first place and decides to look at purity, he creates a false purity. Purity this is no objective existence at all. So, we know that what we are looking at is false. Purity has neither material form nor character, but some people define characters of purity and say that these are the object of our work. People who hold this view obstruct their original nature and are bound by purity. If those who cultivate ataraxia are ignorant of the faults and defects of men, their nature would not be disturbed. Deluded people may not be physically disturbed themselves, but whenever they speak, they criticize others and thus violate the Way. Looking, therefore, either to the intellect or to purity, we cause an obstacle to the Way."

        

The Platform Sutra of Hui-neng, 18

…..

 

Η Σούτρα του Βάθρου του Χούι-Νεγκ

Την Εποχή του Χούι-Νεγκ η Ταοϊστική Παράδοση μετρούσε ήδη πάνω από μία χιλιετία κι είχε διαποτίσει την αντίληψη των ανθρώπων που Ακολουθούσαν τον Δρόμο. Τι δίδασκε η Ταοϊστική Παράδοση; Δίδασκε ότι Υπάρχει Μία Φύση, που Στηρίζεται στον Εαυτό Της, που Εκδηλώνεται Αυθόρμητα, κι Ακολουθεί τον Δρόμο της με Φυσικό Τρόπο, και Πάλι Επιστρέφει στην Αρχή. Αυτή η Φύση Περιλαμβάνει (στην Πραγματικότητά Της) όχι μόνο την «Ουσία» Της αλλά και τις Εκδηλώσεις Της, όλα τα «Φαινόμενα»… δεν περιλαμβάνει όμως τις διαστρεβλώσεις, την «λανθασμένη αντίληψη», την λανθασμένη δράση…

Σοφία είναι να Ζεις σε Αρμονία με Αυτή την Φύση, να Ακολουθείς Αυτή την Αγνή Φύση (σε Ό,τι σου Παρουσιάζει), και να μην παρεμβαίνεις στην Δράση Της. Να την Ακολουθείς Παντού, στην Δράση της, στα Φαινόμενα, στην αντίληψη, στην σκέψη, στην ζωή, στην υλική ύπαρξη, χωρίς όμως να παρεμβαίνεις (όταν, για παράδειγμα, εκδηλώνεται η σκέψη, να την αφήνεις χωρίς να «σκέφτεσαι» πρόσθετα…). Αυτή η Εσωτερική «Μη-Συμμετοχή», η Απόσπαση από τα Φαινόμενα, αυτή η Μη-Δράση, είναι η Πραγματική Δράση, η Μόνη Αληθινή Δράση, που Οδηγεί στην Πλήρη Κατανόηση, στην Ελευθερία, στην Ζωή.

Δεν χρειάζεται Καμία Διδασκαλία, καμία Διδαχή, Καμία Πρακτική, και Καμία Ειδική Δραστηριότητα. Απλά Ζούμε. Ζούμε Συνειδητά, Ολοκληρωμένα. Η Φύση Είναι Εξαρχής και για Πάντα Αγνή κι Εκδηλώνεται Σοφά, Ειρηνικά, Φυσικά, κι Ολοκληρώνεται Μέσα στον Εαυτό Της. Πρέπει να την Αφήνουμε Ήσυχη στην Δράση Της. Το Δίδαγμα όμως είναι να Αφήνουμε την Φύση να Λειτουργεί (γιατί Πρέπει να Λειτουργεί και να Λειτουργεί Ελεύθερα), κι όχι τις διαστρεβλώσεις που «επιβάλλουμε». Όταν έχουμε ήδη «διαστρεβλώσει» την Φύση, το να υποστηρίζουμε ότι πρέπει αυτή την «διαστρεβλωμένη» Φύση να την αφήνουμε να λειτουργεί ελεύθερα, κάνουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) μια διαστρέβλωση του Μηνύματος. Προφανώς δεν έχουμε κατανοήσει τίποτα, ή συνειδητά παρερμηνεύουμε κι υποστηρίζουμε τον λάθος δρόμο.

Τι σημαίνει λοιπόν Απλά να Ζούμε, να Ζούμε Συνειδητά, Ολοκληρωμένα; Βιώνουμε την Ζωή Όπως Εκδηλώνεται, κι όχι μόνο στα εξωτερικά φαινόμενα αλλά και στα εσωτερικά επίπεδα, μέχρι αυτό του Απόλυτου Ταυτισμού με την Φύση Μας. Κάθε λοξοδρόμηση, παρέμβαση, αποτελεί εγκατάλειψη του Δρόμου της Ζωής. Στην πραγματικότητα ο Δρόμος της Ζωής είναι Χωρίς Προσπάθεια, ένας Φυσικός, εύκολος, κι Ειρηνικός Δρόμος. Αντίθετα, προσπάθεια, ενέργεια, κατανάλωση ενέργειας, χρειάζεται, η παρεκτροπή από την Φύση. Το να Ζούμε και να Αντιδρούμε Φυσικά, Σύμφωνα με την Φύση, είναι η Ελάχιστη Προσπάθεια. Αντίθετα χρειάζεται προσπάθεια και τεράστια ενέργεια να καθοδηγήσουμε και να αλλάξουμε δρόμο στην Φύση.

…

Από την άλλη μεριά ο Βουδισμός (την Εποχή του Χούι-Νεγκ) είχε πρόσφατα «εισαχθεί» στην Κίνα. Οι άνθρωποι που είχαν ζυμωθεί μέσα στην Ταοϊστική Παράδοση ήταν πολύ εύκολο να Κατανοήσουν τον Βουδισμό (το Μήνυμα του Βουδισμού). Μάλιστα, η Θρησκεία που ερχόταν από τον «Νότο» ενώ Συμφωνούσε σε Όλα με την Ταοϊστική Παράδοση (Αντίληψη και Δράση), Συμπλήρωνε την Ταοϊστική Παράδοση και Διευκρίνιζε ακόμα περισσότερο τον Ορθό Δρόμο. Τι δίδασκε η Βουδιστική Παράδοση, που μετρούσε επίσης πάνω από μια χιλιετία; Δίδασκε ότι η Πραγματικότητα Ως Έχει (το Ασαμσκρίτα του Βούδα, το Σουνυάτα, το Ταθάτα, το Νταρμακάγια, των άλλων Δασκάλων), όπως και το Τάο, Απλά Υπάρχει, Βιώνεται σαν Φύση (ή Εσώτερη Φύση, για τα όντα που έχουν εμπειρία των εξωτερικών φαινομένων διαφορετική από του Φωτισμένου), κι εφόσον Είναι, όπως και το Τάο, Χωρίς Ιδιότητες, δεν μπορεί να συλληφθεί από την αντίληψη, από την σκέψη. Βιώνεται αλλά δεν αναλύεται, δεν εντοπίζεται και δεν περιγράφεται από την σκέψη. Όταν δεν το Βιώνουμε, και δεν Κατανοούμε Αυτή την Πραγματικότητα, και προσπαθούμε να την συλλάβουμε με την αντίληψη, να την «πραγματοποιήσουμε», κλπ., γλιστράμε στην περιοχή της Άγνοιας, της σύγχυσης.

Είναι Σαφές (ή μπορεί να Κατανοηθεί) ότι δεν μπορείς να γίνεις «Αυτό που Είσαι Ήδη». Δεν μπορείς να έρθεις στην «Θέση Όπου Είσαι Ήδη». Όλη αυτή η δήθεν κίνηση να νοιώσουμε, να πραγματοποιήσουμε, να εξελιχθούμε, κλπ., είναι μια κίνηση της Φαντασίας. Συνεπώς Χρειάζεται να απορρίψουμε ακριβώς αυτή την διαστρεβλωτική λειτουργία της σκέψης, αυτή την παραμορφωτική διαδικασία, να σκεφτόμαστε, να ερμηνεύουμε, να φτιάχνουμε εικόνες για τα πράγματα.

Η λάθος δράση είναι ακριβώς η σκέψη. Η σκέψη ότι είμαστε «διαχωρισμένοι» από το Σώμα της Αλήθειας, ξεχωριστά όντα, που κινούνται «ανεξάρτητα» που πρέπει να εξελιχθούν, να πραγματοποιήσουν, να φωτιστούν, κλπ. Όλα αυτά είναι φαντασία. Κι η φώτιση που επιδιώκεται είναι μια ψεύτικη φώτιση. Κι η φώτιση που πραγματοποιείται είναι μια ψεύτικη φώτιση. Η Φώτιση δεν μπορεί ποτέ να γίνει «εμπειρία» ενός «εγώ».

Η Ορθή Δράση είναι ακριβώς η «μη-ανάπτυξη» της σκέψης. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα φαινόμενα αντιμετωπίζονται «ως έχουν», στην δική τους φύση, κι όχι μέσα από την διαστρεβλωτική σκέψη. Τότε όλα είναι στην θέση τους, όλα ακολουθούν την ειρηνική πορεία τους, κι όλα είναι Ολοκληρωμένα Κάθε Στιγμή.

…

Στην Κατανόηση των Πρώτων Δασκάλων της Κίνας, που γεννημένοι μέσα στην Ταοϊστική Παράδοση ήρθαν σε επαφή με την Βουδιστική Παράδοση, γίνεται Σαφές ότι είναι ακριβώς η «ανάμειξη της σκέψης» που δημιουργεί τα προβλήματα. Όχι τα φαινόμενα, που έτσι ή αλλιώς ακολουθούν τον δρόμο τους, αλλά η «ερμηνεία» που κάνουμε εμείς, η καθοδήγηση της αντίληψης και της δράσης. Όλη αυτή η δική μας παρέμβαση οδηγεί στην λάθος ζωή. Η Ζωή Έξω από τον Δρόμο, το Σαμσάρα των Βουδιστών, δεν είναι η ζωή των φαινομένων αλλά η λανθασμένη ερμηνεία, όλων αυτών που βιώνουμε… τα φαινόμενα εξελίσσονται ειρηνικά, μόνο μέσα στο κεφάλι μας υπάρχει ταραχή.

Έτσι ο Χούι-Νεγκ (η Σχολή του Χούι-Νεγκ) «θέσπισε την απουσία σκέψης, ως δοξασία» (κατά τα λεγόμενά του, Σούτρα, 17).

Εδώ όμως χρειάζονται κάποιες διευκρινήσεις, για να απομακρύνουμε ακριβώς τις παρεξηγήσεις, που δημιουργούνται από την ερμηνεία του Κειμένου, και τις μεταφραστικές αστοχίες, τόσο στην Αγγλική όσο (ακόμα περισσότερο) και στην Ελληνική γλώσσα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το Αληθινό Πνεύμα του Χούι-Νεγκ, το Πνεύμα του Τσαν (που έγινε Ζεν στην Ιαπωνία).

Το Τάο, η Πραγματικότητα Ως Έχει, η Φύση, Είναι Κάτι Ζωντανό και Δραστήριο. Η Φύση Λειτουργεί και Συνέχεια Εκδηλώνει Όλα τα Φαινόμενα. Αναδύονται Συνεχώς, αντίληψη, σκέψη, έλξεις, απώσεις, ακόμα κι αυτά που αναγνωρίζουμε (εμείς) σαν υλικά φαινόμενα. Η «Μη-ανάμειξη» στην Διαδικασία, η Απουσία σκέψης, δεν σημαίνει να μην αναγνωρίζουμε τα φαινόμενα αλλά να μην εμπλεκόμαστε και μπλοκάρουμε την ροή των πραγμάτων. Απουσία σκέψης σημαίνει απουσία ανάμειξης την στιγμή που εκδηλώνεται η σκέψη, έτσι ώστε τα φαινόμενα να εξελιχθούν μόνα τους.

Αυτό δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί (από τα ήδη «μπερδεμένα» μυαλά μας) και να πραγματοποιηθεί.

Η Φύση Αυτορυθμίζεται και Ικανοποιεί τις Ανάγκες Της (κι είναι όλα καλώς καμωμένα). Εμείς παρεμβαίνουμε και μεγιστοποιούμε ή διαστρέφουμε κάποιες ανάγκες, κι έτσι γεννιούνται όλα τα προβλήματα. Ούτε σημαίνει «μη-ανάμειξη», την στιγμή που έχουμε ήδη παρέμβει διαστρέφοντας την Δράση της Φύσης, να υποστηρίζουμε ότι (τώρα) δεν αναμειγνυόμαστε κι αφήνουμε την «φύση να εκδηλωθεί». Σε αυτή την περίπτωση αφήνουμε μόνο τα «πάθη» μας να εκδηλωθούν. Προφανώς αυτή είναι μια λάθος ερμηνεία της Παράδοσης.

Χρειάζεται λοιπόν Προσοχή, Επαγρύπνηση, κι Ετοιμότητα, κάθε Στιγμή, για να Αφουγκραζόμαστε (και να Ακολουθούμε) την Αληθινή Φύση μας και να μην ακολουθούμε τις αυταπάτες μας. Χρειάζεται ίσως να Αντιμετωπίσουμε Ειλικρινά τον Εαυτό μας, να Εντοπίσουμε τις «παρεκτροπές» μας, τις «διαστρεβλώσεις» μας, τα «πάθη» μας, και να Αποφασίσουμε, να «Καθαρίσουμε» τον εαυτό μας από τις «βρωμιές», της ζωής, της κοινωνίας, κι όσων μας έχουν «διδάξει» μέχρι σήμερα.

Χρειάζεται να Ζούμε Εδώ, Τώρα, σε Πραγματικό Χρόνο, στην Πραγματικότητα, να Παραμένουμε Ήρεμοι, Ατάραχοι, και να μην Αναμειγνυόμαστε στο Έργο της Φύσης. Είμαστε Ήδη στην Αγκαλιά της Πραγματικότητας. Δεν έχουμε να πάμε πουθενά, δεν έχουμε να γίνουμε κάτι, δεν έχουμε να κάνουμε κάτι. Απλά να Ζούμε Εδώ, Τώρα, Ολοκληρωμένα (Ολοκληρωμένα, όχι μέσα στην σύγχυση ή στην ψεύτικη ασφάλεια της φαντασίας μας).

Η Ενατένιση Αυτής της Φυσικής Δραστηριότητες της Φύσης, η Απουσία Ανάμειξης την Στιγμή που Εκδηλώνονται τα Φαινόμενα, είναι ο Αληθινός Διαλογισμός.

Ο Χούι-Νεγκ δεν δίδαξε τίποτα άλλο, (Σούτρα, 19). Αν νομίζουμε ότι αυτό είναι λίγο προφανώς δεν κατανοούμε.

…

Τελικά Δεν Υπάρχει Τίποτα να Πραγματοποιήσουμε, Τίποτα να Κάνουμε. Να Φανταζόμαστε μια Ψεύτικη Φύση, μια Ψεύτικη Φώτιση, είναι άσκοπη δραστηριότητα. Το να θέλεις να ελέγξεις, να ξεπεράσεις, να φωτίσεις την άγνοια, να διασώσεις το εγώ, είναι επίσης αυταπάτη. Δεν μπορείς να σώσεις κάτι που δεν έχει πραγματική υπόσταση, μια κατασκευή της σκέψης, (Σούτρα, 18).

Σε τελευταία ανάλυση τι διδάσκει ο Χού-Νεγκ; Καθόσον Όλα Είναι στην Θέση τους, και Λειτουργούν, δεν διδάσκει τίποτα. Κι αφού δεν υπάρχει τίποτα να πραγματωθεί, δεν υπάρχει καμία επιδίωξη, για τίποτα. Καμία βιασύνη για τίποτα, αλλά και καμία ανησυχία. Όλα Ρέουν Ειρηνικά. Αν το Αφήσουμε, θα Γίνει. Μπορούμε να το Ζήσουμε; Δεν Χρειάζεται Τίποτα Άλλο… Ο Χούι-Νεγκ το Ζούσε… και βοήθησε κάμποσους (ακόμα μέχρι σήμερα) να το Ζήσουν.

Αν κάποιος ονειρεύεται δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις. Ίσως (και μόνο αν ζητηθεί) να υποδειχθεί αυτό που συμβαίνει. Αλλά σε τελευταία ανάλυση είναι αδιάφορο. Είναι η Φύση που «ονειρεύεται» κι η Φύση κάποια στιγμή, από Μόνη Της, θα Αφυπνισθεί. Αργά ή γρήγορα θα Ανατείλει η Κατανόηση (για όλα τα όντα που «ονειρεύονται» ότι είναι ένα ξεχωριστό εγώ). Αυτό, το να κατανοούμε έτσι, δεν είναι ούτε αδιαφορία, ούτε χάσιμο χρόνου, ή ευκαιρίας, για να επιτευχθεί η «φώτιση», η σωτηρία. Αντίθετα είναι η Υπέρτατη Κατανόηση, ότι η Πραγματικότητα, η Πραγματική Φύση, δεν έχει αλλοιωθεί, δεν έχει υποστεί τίποτα, κι ότι το όνειρο είναι απλά όνειρο, δηλαδή κάτι χωρίς υπόσταση, σημασία, κι αξία, κι είναι κάτι απόλυτα παροδικό. Τότε; Προς Τι όλη η Φασαρία;

Η Φύση Πορεύεται Ειρηνικά, κι ο Κόσμος Κυλάει Χωρίς Βιασύνη. Επιτέλους! Αφήστε τον Κόσμο Ήσυχο, αφήστε τους ανθρώπους ήσυχους, δεν χρειάζονται σωτηρία. Προπάντων δεν χρειάζονται σωτηρία με το ζόρι. Κι όλοι οι επίδοξοι σωτήρες του κόσμου είναι κοινοί απατεώνες, και επιλέγουν να παίξουν ένα βρώμικο ρόλο στο παγκόσμιο όνειρο των ανθρώπων… αλλά όλοι οι ρόλοι, τελικά, βρώμικοι είναι. Οι Αληθινοί Άνθρωποι έχουν κατέβει από την Σκηνή, δεν τους ενδιαφέρει πια το Θέατρο της ζωής, Απλά Ζουν… κι απλά υποδεικνύουν σε όσους θέλουν, να Ζήσουν. Αυτοί Είναι Απλά Άνθρωποι, χωρίς πρόσωπο, χωρίς ρόλο, δεν είναι ούτε φωτισμένοι, ούτε σωτήρες, ούτε τίποτα άλλο.

Αυτή είναι η Υπέρτατη Συμπόνια για «όλους» και «όλα» γιατί Αποκαθιστά την Αλήθεια. Αντίθετα θα ήταν υποκριτικό να υιοθετεί κάποιος την άγνοια, την φαντασία των όντων, ότι όλο αυτό το όνειρο είναι αληθινό, και να αναλάβει τον ρόλο του δασκάλου ή του υπερασπιστή της αλήθειας, ή του σωτήρα των όντων, και να θέλει να διδάξει την αλήθεια, και να σώσει τα όντα. Όλο αυτό το θέατρο της σωτηρίας δεν δείχνει ούτε καλοσύνη ούτε συμπόνια. Δείχνει άγνοια, διαχωρισμό στην αντίληψη, κι εκμετάλλευση των πιο αφελών που εκλαμβάνουν το όνειρο σαν αλήθεια και τους ψευτοδιδασκάλους σαν αληθινούς σωτήρες.

…

"Καλοί και μορφωμένοι φίλοι, σύμφωνα με την μέθοδο αυτή, το να καθόμαστε διαλογιζόμενοι, δεν σημαίνει, τελικά, ούτε να κοιτούμε την διάνοια ούτε να κοιτούμε την αγνότητα. Ούτε και να λέμε πως πρέπει να υπάρχει αταραξία. Ας υποθέσουμε ότι λέμε να κοιτάξουμε την διάνοια. Η διάνοια είναι, σε τελευταία ανάλυση, ψευδής. Δεδομένου ότι το να είναι κάτι ψευδές είναι το ίδιο με το να είναι ψευδαισθητικό, δεν υπάρχει τίποτα να κοιτάξουμε. Ας υποθέσουμε ότι λέμε να κοιτάξουμε την αγνότητα. Η φύση του ανθρώπου εξαρχής αγνή. Οι ψευδείς σκέψεις είναι αυτές που συσκοτίζουν την Απόλυτη Πραγματικότητα. Η πρωτότυπη φύση μας είναι αγνή όσο μένει αγνή ελεύθερη από ψευδείς σκέψεις. Αν κάποιος δεν συνειδητοποιεί ότι η φύση του είναι εξαρχής αγνή και αποφασίσει να κοιτάξει την αγνότητα, δημιουργεί μια ψευδή αγνότητα. Η αγνότητα αυτή δεν είναι καθόλου αντικειμενική ύπαρξη. Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι αυτό που κοιτούμε είναι ψευδές. Η αγνότητα δεν έχει ούτε υλική μορφή ούτε χαρακτήρα, αλλά ορισμένοι άνθρωποι καθορίζουν χαρακτήρες αγνότητας και λένε ότι αυτοί αποτελούν το αντικείμενο του έργου μας. Οι άνθρωποι αυτοί που διατηρούν αυτή την άποψη παρακωλύουν την πρωτότυπη φύση τους και δεσμεύονται από την αγνότητα. Αν όσοι καλλιεργούν την αταραξία αγνοούν τα σφάλματα και τα ελαττώματα των ανθρώπων, η φύση τους δεν θα διαταρασσόταν. Οι παραπλανημένοι άνθρωποι μπορεί να μην ταράσσονται οι ίδιοι σωματικά, αλλά, όποτε μιλούν, επικρίνουν τους άλλους και παραβιάζουν έτσι την Οδό. Κοιτώντας, λοιπόν, είτε την διάνοια είτε την αγνότητα, προκαλούμε εμπόδιο στην Οδό".  

Η Σούτρα του Βάθρου, 18