Esoterism Academy: Πυθαγόρας, η Αρχή, οι Ιεροί Αριθμοί κι η Δημιουργία

The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Monday, November 9, 2015

Πυθαγόρας, η Αρχή, οι Ιεροί Αριθμοί κι η Δημιουργία

By Unseen

Οι Αρχαίοι Σοφοί (κι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες περιοχές της γης) θεωρούσαν Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, Αυτό που Υπάρχει Από Μόνο του, Απροσπέλαστο από οποιαδήποτε αντίληψη, μια Βαθιά Αντιληπτική Σιωπή. Στην Ελληνική Θρησκεία, μαζί κι ο Ορφέας, Ονόμαζαν Αυτό το Ακατάληπτο που Είναι η Πηγή του Παντός, των πάντων, Χάος, το Αντιληπτικό Κενό (κι όχι με το ευτελές νόημα της ανοργάνωτης ουσίας ή του συνόλου των πραγμάτων). Σήμερα, που δεν κατανοούμε πιά την Αρχαία Θρησκεία και τους θεολογικούς όρους της ακούγοντας «Χάος» δίνουμε στον Όρο το δικό μας αντιληπτικό περιεχόμενο κι αυτό οδηγεί βέβαια σε παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Το Χάος των Αρχαίων Είναι η Πηγή του Παντός, η Άγνωστη Αχανής «Περιοχή» από Όπου Πηγάζουν όλα, αντιλήψεις, καταστάσεις, εμπειρίες, όντα, πράγματα, όλα. Είναι ο Μετέπειτα Θεός των θεολόγων, ο Δίας της Ύστερης Ελληνικής Θρησκείας (κι όχι ο Δίας του Ησίοδου, του «Δωδεκάθεου»), ο Άκτιστος Πατέρας των χριστιανών, κλπ.

Για τον Πυθαγόρα, που παρέλαβε την Ορφική Διδασκαλία κι ήθελε να της δώσει μια πιο «επιστημονική», μαθηματική έκφραση, το Χάος της θεολογίας είναι το Αντιληπτικό Κενό, της Αντίληψης που δεν έχει περιεχόμενο. Είναι η Αντίληψη που έχει μηδενικά στοιχεία, μηδέν πληροφορίες. Διαφυλάσσοντας το θεολογικό Νόημα του Μηδενός ο Πυθαγόρας θεωρούσε το Μηδέν Μια Ολοζώντανη Πραγματικότητα, σαν το Πλήρες Ζωής και Ουσίας και Δημιουργικής Δύναμης κι όχι σαν το «τίποτα» (μονάχα για την ανθρώπινη αντίληψη είναι «τίποτα», αφού η αντίληψη δεν έχει «τίποτα» να πιαστεί από αυτό και να σχηματίσει μια «εικόνα»). Αργότερα ο Παρμενίδης που προέρχεται από το Πυθαγόρειο Ρεύμα, αφού και Δασκάλους Πυθαγόρειους είχε και δεν παρέκκλινε από τις Βασικές Αρχές της Διδασκαλίας, έδωσε μια πιο προσιτή φιλοσοφική ερμηνεία των πραγμάτων κι Ονομάζει το Ορφικό Χάος, το Πυθαγόρειο Μηδέν, Αληθινό Ον. Είναι αυτό που ο Πλάτωνας θα Καθορίσει σαν το Τελείως Είναι, το Αγαθόν, το Ένα.

Το Πυθαγόρειο Μηδέν σαν Μη-Αντιληπτική Ολότητα αλλά Έμμεσα Αντιληπτή, Είναι το Αληθινό Ένα, που στο Κατώτερο Υπαρξιακό Επίπεδο της Αντίληψης Αντανακλάται σαν Μονάδα, Ενότητα του Είναι, της Ύπαρξης που είναι ο Πρώτος Ιερός Ειδητικός Αριθμός. Το Μηδέν Δεν Είναι Ειδητικός Αριθμός (εφόσον δεν έχει στοιχεία). Οι Αριθμοί Εκδηλώνονται στον Χώρο της Αντίληψης.

Το Μηδέν Είναι η Πηγή του Παντός κι η Δημιουργική Αρχή από την Οποία Πηγάζουν, Φανερώνονται, Όλα, στην ύπαρξη. Αυτή είναι η Μοναδική Σχέση που έχουν όλα τα πράγματα με την Πηγή τους (ότι Προέρχονται από Αυτήν). Ο Μόνος Τρόπος Προσέγγισης της Μεταφυσικής Αρχής είναι η Βιωματική Οδός στην Οποία πρέπει να αφήσουμε πίσω κάθε αντίληψη και κάθε προσπάθεια σύλληψης της Υπέρτατης Πραγματικότητας, σαν ματαιότητα.

Στον Πυθαγόρειο Σύλλογο του Πυθαγόρα, αλλά και στους πυθαγόρειους συλλόγους μετά τον Πυθαγόρα, οι άνθρωποι μαθήτευαν σε Αυτή την Υπερβατική Προσέγγιση. Τα Διάφορα Επίπεδα Εμβάθυνσης στην Πραγματικότητα παριστάνονταν σαν Αντιληπτική Εμπειρία των Ιερών Αριθμών, σαν Εμπειρία των Εσωτερικών Καταστάσεων της Ύπαρξης, σαν Συνειδησιακές Καταστάσεις-Λειτουργίες-Εμπειρίες. Είναι ο «αρχαίος λόγος», η παράδοση, η Ανύψωση στην Πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται ο Πλάτωνας στον Φαίδωνα (Περί Ψυχής).

Για το Μηδέν δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, παρά μόνο ότι μπορεί να Υποδειχθεί η Βιωματική Προσέγγισή του στο Τέλος της Εσωτερικής Βίωσης των Καταστάσεων, των Ιερών Αριθμών. Για τις Υπόλοιπες όμως Εξωτερικές (σε σύγκριση με το Εσωτερικό Άγνωστο Μηδέν) Καταστάσεις που Εκφράζονται με τους Ιερούς Αριθμούς μπορούν να ειπωθούν και να διευκρινιστούν κάποια πράγματα. Η Αντίληψη του Μηδενός σαν Μιας Μη-Αντιληπτικής Ολότητας που Μόνο Βιώνεται, είναι η Μονάδα. Η Αντίληψη του Μηδενός σαν Μιας Ολότητας Παριστάνεται όχι σαν το καθαρό -0- αλλά σαν μηδέν μέσα σε παρένθεση -(0)- . Δεν είναι πλέον το Μηδέν αλλά μια Αντιληπτική Εικόνα του Μηδενός, η Μονάδα. Σαν Ακριβής «Εικόνα» του Αληθινού Ενός (Μηδενός) η Μονάδα Φαίνεται όπως το Ένα. Αποτελεί (στο Αντιληπτικό Επίπεδο) Μια Ενότητα, μια Κατάσταση Επίγνωσης του Είναι, Εντός της Οποίας όλα είναι μια κοινή ουσία κι όλα αλληλοεξαρτώνται, ακόμα κι αν «διακρίνονται» το ένα από το άλλο. Στην πραγματικότητα η Αντιληπτική Κατάσταση της Μονάδας, της Ενότητας του Είναι, έχει Διάφορες Διαβαθμίσεις. Από την Ενότητα Χωρίς Διακρίσεις (δηλαδή την Αντίληψη μόνο της αντιληπτικής πραγματικότητας της μίας ουσίας) μέχρι την Ενότητα που τα Αγκαλιάζει όλα (κι εκδηλώνεται σαν αλληλεξάρτηση των πάντων).

Η Κατάσταση της Δυάδας Αναδύεται Μέσα στην Αρχική Μονάδα-Αντιληπτική Ενότητα-Ολότητα, όταν Αρχίζει η Διάκριση ανάμεσα στην «Αντίληψη» και το «Περιεχόμενό» της. Αυτή ακριβώς η Δυνατότητα Διάκρισης είναι η Δημιουργική Δύναμη που Φέρνει σε Ύπαρξη τα Πάντα, στα Εσωτερικά Επίπεδα και στο Εξωτερικό Επίπεδο. Όταν Αντίληψη και Περιεχόμενο Δεν Διακρίνονται ουσιαστικά, Λειτουργεί η Κατάσταση της Μονάδας και δεν έχει διαφοροποιηθεί. Αλλά ήδη η Διάκριση ενυπάρχει ανεκδήλωτη. Όταν η Αντίληψη και το Περιεχόμενο «Ταυτίζονται» (σαν «δύο» πράγματα που συνταιριάζουν απόλυτα) ήδη διακρίνονται χωρίς όμως να σπάει η Ενότητα και η πλήρης ανταπόκριση ανάμεσά τους. Όταν η Αντίληψη Διακρίνεται από το Περιεχόμενο τότε η Αντίληψη συλλαμβάνει το Περιεχόμενο σαν τον Χώρο της κι η Ενότητα Υφίσταται σαν Ενότητα όλων των πραγμάτων, ή αλλιώς σαν «Αλληλεξάρτηση». Στην πραγματικότητα αυτή είναι η Κατάσταση της Τριάδας Όπου Καταλήγει η Δημιουργική Κίνηση στο Ανώτερο Πεδίο. Η Μονάδα σαν Ολότητα αντανακλάται μέσα σε κάθε επιμέρους μονάδα (με το αριθμητικό ποσοτικό νόημα) και κάθε μονάδα «συμπεριφέρεται» σαν την Μονάδα σε τοπικό επίπεδο. Όλα τα όντα φανερώνονται κατά το Πρότυπο της Μονάδας, μονάδες, ολότητες μέσα στην περιορισμένη ύπαρξή τους. Είναι Μία Κατάσταση όπου Μέσα στην Ενότητα Εμφανίζεται η Πολλαπλότητα, στο μεταφυσικό επίπεδο. Είναι ο Αιώνιος Νοητικός Κόσμος των μονάδων-ειδητικών αριθμών-ιδεών.

Όταν η Αντίληψη «μετατοπίζεται» από την Ενότητα και την σύλληψη της Κοινής Ουσίας στην συνειδητότητα της περιορισμένης οντότητας που έχει τοπικό χαρακτήρα, οι μονάδες γίνονται αντιληπτές σαν νοητικοί πυρήνες όντων και πραγμάτων, Έτσι Αναδύεται ο Κατώτερος Διανοητικός Κόσμος (η Κατάσταση της Τετράδας) που ανήκει πλέον στην καθ’ εαυτό πολλαπλότητα, όπου τα όντα έχουν μια δυαδική αντίληψη αφού διαχωρίζουν τον εαυτό από το χώρο και τα πράγματα. Εδώ, στον Κατώτερο Διανοητικό Κόσμο βρίσκεται η Αιτία της δημιουργίας των κατώτερων κόσμων, του Κόσμου της Ψυχής και του κατώτερου υλικού κόσμου.

Από την «Στιγμή» που Μέσα στην Αρχική Μονάδα Αναδύεται η Δυάδα της Διάκρισης Αρχίζει η Ύπαρξη, η Εξέλιξη, η Ζωή, η Κοσμική Εμπειρία. Τα όντα που βρίσκονται σε εξέλιξη λειτουργούν στη Κατάσταση της Δυάδας. Όντας μέσα στο Ρεύμα της Ζωής, της Εξέλιξης, τα όντα αποκτούν Εμπειρία της Κίνησης που πραγματώνεται κι ολοκληρώνεται σε τρία στάδια, σαν γέννηση-εξέλιξη-κατάληξη (κατά το Πρότυπο της Τριάδας ή της Δημιουργικής Κυκλικής Κίνησης). Κάθε Κίνηση μέσα στην Δημιουργία είναι Κύκλος που Ολοκληρώνεται. Η Ανώτερη Δημιουργία (Μονάδα-Δυάδα-Τριάδα) είναι ο Μεγάλος Κύκλος που Επιστρέφει πάλι στην Αρχή (Τριάδα-Δυάδα-Μονάδα). Ο Ανώτερος Κόσμος κι η Αντανάκλασή του στον Κατώτερο Διανοητικό Κόσμο (Τετράδα) αποτελεί την Ιερή Τετρακτύ. Ο Κατώτερος Διανοητικός Κόσμος μαζί με την Ψυχή και την αντανάκλασή του στον κόσμο των υλικών φαινομένων αποτελεί την Κατώτερη Δημιουργία, τον Μικρό Κύκλο, που ξεκινώντας από την Νοητική Αρχή δημιουργεί τους κατώτερους κόσμους κι επιστέφει πάλι στην νοητική ουσία του. Ο Κόσμος της Ψυχής είναι η Κατάσταση της Πεντάδας κι ο Κόσμος της ύλης είναι η Κατάσταση της Εξάδας. Αν υπολογίσουμε το Μηδέν και τους Έξη Ιερούς Αριθμούς ή Καταστάσεις, έχουμε τον Ιερό Αριθμό Επτά, τους Επτά Κόσμους.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την Τετρακτύ και τους Τρεις Θείους Αριθμούς (Μονάδα-Δυάδα-Τριάδα) που μαζί με την Αντανάκλασή τους (Τετράδα) αποτελούν την Τετρακτύ, καθώς και την Σχέση και την Αναλογία του Μεγάλου Υπαρξιακού Κύκλου με τον Μικρό Υπαρξιακό Κύκλο, για την Κάθοδο και την Άνοδο των Όντων στους Κόσμους, για την Ανύψωση του Ανθρώπου Πίσω στην Πηγή του… Το ουσιαστικό είναι ότι όλη αυτή η Διδασκαλία για τους Ιερούς Αριθμούς στην πραγματικότητα αναφέρεται στις Συνειδησιακές Καταστάσεις που Βιώνουμε σαν Εμπειρίες Ύπαρξης και στον Πρακτικό Τρόπο να Ανυψωθούμε Μέσα μας στις Εσωτερικές Καταστάσεις μέχρι την Μονάδα, την Απόλυτη Ενότητα του Είναι και Πέραν της Δημιουργίας στο Αληθινό Ένα, στην Θεία Πραγματικότητα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Monday, November 9, 2015

Πυθαγόρας, η Αρχή, οι Ιεροί Αριθμοί κι η Δημιουργία

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright