CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

 

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

 

The Nature of Consciousness

 

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

 

The Duality of Perception: Objective and Subjective

 

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

 

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

 

The One Unique Reality

 

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

 

The Path to Objective Awareness

 

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

 

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

 

Breaking the Walls of Subjectivity

 

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

 

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

 

The Eternal Now

 

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

 

Conclusion: Embracing the Great Space

 

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

 

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

 

 

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

 

Η Φύση της Συνείδησης

 

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

 

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

 

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

 

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

 

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

 

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

 

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

 

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

 

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

 

Το Αιώνιο Τώρα

 

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

 

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

 

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

 

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 6 July, 2025

Monday, November 9, 2015

Πυθαγόρας, η Αρχή, οι Ιεροί Αριθμοί κι η Δημιουργία

By Unseen


Οι Αρχαίοι Σοφοί (κι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες περιοχές της γης) θεωρούσαν Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, Αυτό που Υπάρχει Από Μόνο του, Απροσπέλαστο από οποιαδήποτε αντίληψη, μια Βαθιά Αντιληπτική Σιωπή. Στην Ελληνική Θρησκεία, μαζί κι ο Ορφέας, Ονόμαζαν Αυτό το Ακατάληπτο που Είναι η Πηγή του Παντός, των πάντων, Χάος, το Αντιληπτικό Κενό (κι όχι με το ευτελές νόημα της ανοργάνωτης ουσίας ή του συνόλου των πραγμάτων). Σήμερα, που δεν κατανοούμε πιά την Αρχαία Θρησκεία και τους θεολογικούς όρους της ακούγοντας «Χάος» δίνουμε στον Όρο το δικό μας αντιληπτικό περιεχόμενο κι αυτό οδηγεί βέβαια σε παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Το Χάος των Αρχαίων Είναι η Πηγή του Παντός, η Άγνωστη Αχανής «Περιοχή» από Όπου Πηγάζουν όλα, αντιλήψεις, καταστάσεις, εμπειρίες, όντα, πράγματα, όλα. Είναι ο Μετέπειτα Θεός των θεολόγων, ο Δίας της Ύστερης Ελληνικής Θρησκείας (κι όχι ο Δίας του Ησίοδου, του «Δωδεκάθεου»), ο Άκτιστος Πατέρας των χριστιανών, κλπ.

Για τον Πυθαγόρα, που παρέλαβε την Ορφική Διδασκαλία κι ήθελε να της δώσει μια πιο «επιστημονική», μαθηματική έκφραση, το Χάος της θεολογίας είναι το Αντιληπτικό Κενό, της Αντίληψης που δεν έχει περιεχόμενο. Είναι η Αντίληψη που έχει μηδενικά στοιχεία, μηδέν πληροφορίες. Διαφυλάσσοντας το θεολογικό Νόημα του Μηδενός ο Πυθαγόρας θεωρούσε το Μηδέν Μια Ολοζώντανη Πραγματικότητα, σαν το Πλήρες Ζωής και Ουσίας και Δημιουργικής Δύναμης κι όχι σαν το «τίποτα» (μονάχα για την ανθρώπινη αντίληψη είναι «τίποτα», αφού η αντίληψη δεν έχει «τίποτα» να πιαστεί από αυτό και να σχηματίσει μια «εικόνα»). Αργότερα ο Παρμενίδης που προέρχεται από το Πυθαγόρειο Ρεύμα, αφού και Δασκάλους Πυθαγόρειους είχε και δεν παρέκκλινε από τις Βασικές Αρχές της Διδασκαλίας, έδωσε μια πιο προσιτή φιλοσοφική ερμηνεία των πραγμάτων κι Ονομάζει το Ορφικό Χάος, το Πυθαγόρειο Μηδέν, Αληθινό Ον. Είναι αυτό που ο Πλάτωνας θα Καθορίσει σαν το Τελείως Είναι, το Αγαθόν, το Ένα.

Το Πυθαγόρειο Μηδέν σαν Μη-Αντιληπτική Ολότητα αλλά Έμμεσα Αντιληπτή, Είναι το Αληθινό Ένα, που στο Κατώτερο Υπαρξιακό Επίπεδο της Αντίληψης Αντανακλάται σαν Μονάδα, Ενότητα του Είναι, της Ύπαρξης που είναι ο Πρώτος Ιερός Ειδητικός Αριθμός. Το Μηδέν Δεν Είναι Ειδητικός Αριθμός (εφόσον δεν έχει στοιχεία). Οι Αριθμοί Εκδηλώνονται στον Χώρο της Αντίληψης.

Το Μηδέν Είναι η Πηγή του Παντός κι η Δημιουργική Αρχή από την Οποία Πηγάζουν, Φανερώνονται, Όλα, στην ύπαρξη. Αυτή είναι η Μοναδική Σχέση που έχουν όλα τα πράγματα με την Πηγή τους (ότι Προέρχονται από Αυτήν). Ο Μόνος Τρόπος Προσέγγισης της Μεταφυσικής Αρχής είναι η Βιωματική Οδός στην Οποία πρέπει να αφήσουμε πίσω κάθε αντίληψη και κάθε προσπάθεια σύλληψης της Υπέρτατης Πραγματικότητας, σαν ματαιότητα.

Στον Πυθαγόρειο Σύλλογο του Πυθαγόρα, αλλά και στους πυθαγόρειους συλλόγους μετά τον Πυθαγόρα, οι άνθρωποι μαθήτευαν σε Αυτή την Υπερβατική Προσέγγιση. Τα Διάφορα Επίπεδα Εμβάθυνσης στην Πραγματικότητα παριστάνονταν σαν Αντιληπτική Εμπειρία των Ιερών Αριθμών, σαν Εμπειρία των Εσωτερικών Καταστάσεων της Ύπαρξης, σαν Συνειδησιακές Καταστάσεις-Λειτουργίες-Εμπειρίες. Είναι ο «αρχαίος λόγος», η παράδοση, η Ανύψωση στην Πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται ο Πλάτωνας στον Φαίδωνα (Περί Ψυχής).

Για το Μηδέν δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, παρά μόνο ότι μπορεί να Υποδειχθεί η Βιωματική Προσέγγισή του στο Τέλος της Εσωτερικής Βίωσης των Καταστάσεων, των Ιερών Αριθμών. Για τις Υπόλοιπες όμως Εξωτερικές (σε σύγκριση με το Εσωτερικό Άγνωστο Μηδέν) Καταστάσεις που Εκφράζονται με τους Ιερούς Αριθμούς μπορούν να ειπωθούν και να διευκρινιστούν κάποια πράγματα.  Η Αντίληψη του Μηδενός σαν Μιας Μη-Αντιληπτικής Ολότητας που Μόνο Βιώνεται, είναι η Μονάδα. Η Αντίληψη του Μηδενός σαν Μιας Ολότητας Παριστάνεται όχι σαν το καθαρό -0- αλλά σαν μηδέν μέσα σε παρένθεση -(0)- . Δεν είναι πλέον το Μηδέν αλλά μια Αντιληπτική Εικόνα του Μηδενός, η Μονάδα. Σαν Ακριβής «Εικόνα» του Αληθινού Ενός (Μηδενός) η Μονάδα Φαίνεται όπως το Ένα. Αποτελεί (στο Αντιληπτικό Επίπεδο) Μια Ενότητα, μια Κατάσταση Επίγνωσης του Είναι, Εντός της Οποίας όλα είναι μια κοινή ουσία κι όλα αλληλοεξαρτώνται, ακόμα κι αν «διακρίνονται» το ένα από το άλλο. Στην πραγματικότητα η Αντιληπτική Κατάσταση της Μονάδας, της Ενότητας του Είναι, έχει Διάφορες Διαβαθμίσεις. Από την Ενότητα Χωρίς Διακρίσεις (δηλαδή την Αντίληψη μόνο της αντιληπτικής πραγματικότητας της μίας ουσίας) μέχρι την Ενότητα που τα Αγκαλιάζει όλα (κι εκδηλώνεται σαν αλληλεξάρτηση των πάντων).

Η Κατάσταση της Δυάδας Αναδύεται Μέσα στην Αρχική Μονάδα-Αντιληπτική Ενότητα-Ολότητα, όταν Αρχίζει η Διάκριση ανάμεσα στην «Αντίληψη» και το «Περιεχόμενό» της. Αυτή ακριβώς η Δυνατότητα Διάκρισης είναι η Δημιουργική Δύναμη που Φέρνει σε Ύπαρξη τα Πάντα, στα Εσωτερικά Επίπεδα και στο Εξωτερικό Επίπεδο. Όταν Αντίληψη και Περιεχόμενο Δεν Διακρίνονται ουσιαστικά, Λειτουργεί η Κατάσταση της Μονάδας και δεν έχει διαφοροποιηθεί. Αλλά ήδη η Διάκριση ενυπάρχει ανεκδήλωτη. Όταν η Αντίληψη και το Περιεχόμενο «Ταυτίζονται» (σαν «δύο» πράγματα που συνταιριάζουν απόλυτα) ήδη διακρίνονται χωρίς όμως να σπάει η Ενότητα και η πλήρης ανταπόκριση ανάμεσά τους. Όταν η Αντίληψη Διακρίνεται από το Περιεχόμενο τότε η Αντίληψη συλλαμβάνει το Περιεχόμενο σαν τον Χώρο της κι η Ενότητα Υφίσταται σαν Ενότητα όλων των πραγμάτων, ή αλλιώς σαν «Αλληλεξάρτηση». Στην πραγματικότητα αυτή είναι η Κατάσταση της Τριάδας Όπου Καταλήγει η Δημιουργική Κίνηση στο Ανώτερο Πεδίο. Η Μονάδα σαν Ολότητα αντανακλάται μέσα σε κάθε επιμέρους μονάδα (με το αριθμητικό ποσοτικό νόημα) και κάθε μονάδα «συμπεριφέρεται» σαν την Μονάδα σε τοπικό επίπεδο. Όλα τα όντα φανερώνονται κατά το Πρότυπο της Μονάδας, μονάδες, ολότητες μέσα στην περιορισμένη ύπαρξή τους. Είναι Μία Κατάσταση όπου Μέσα στην Ενότητα Εμφανίζεται η Πολλαπλότητα, στο μεταφυσικό επίπεδο. Είναι ο Αιώνιος Νοητικός Κόσμος των μονάδων-ειδητικών αριθμών-ιδεών.

Όταν η Αντίληψη «μετατοπίζεται» από την Ενότητα και την σύλληψη της Κοινής Ουσίας στην συνειδητότητα της περιορισμένης οντότητας που έχει τοπικό χαρακτήρα, οι μονάδες γίνονται αντιληπτές σαν νοητικοί πυρήνες όντων και πραγμάτων, Έτσι Αναδύεται ο Κατώτερος Διανοητικός Κόσμος (η Κατάσταση της Τετράδας) που ανήκει πλέον στην καθ’ εαυτό πολλαπλότητα, όπου τα όντα έχουν μια δυαδική αντίληψη αφού διαχωρίζουν τον εαυτό από το χώρο και τα πράγματα. Εδώ, στον Κατώτερο Διανοητικό Κόσμο βρίσκεται η Αιτία της δημιουργίας των κατώτερων κόσμων, του Κόσμου της Ψυχής και του κατώτερου υλικού κόσμου.

Από την «Στιγμή» που Μέσα στην Αρχική Μονάδα Αναδύεται η Δυάδα της Διάκρισης Αρχίζει η Ύπαρξη, η Εξέλιξη, η Ζωή, η Κοσμική Εμπειρία. Τα όντα που βρίσκονται σε εξέλιξη λειτουργούν στη Κατάσταση της Δυάδας. Όντας μέσα στο Ρεύμα της Ζωής, της Εξέλιξης, τα όντα αποκτούν Εμπειρία της Κίνησης που πραγματώνεται κι ολοκληρώνεται σε τρία στάδια, σαν γέννηση-εξέλιξη-κατάληξη (κατά το Πρότυπο της Τριάδας ή της Δημιουργικής Κυκλικής Κίνησης). Κάθε Κίνηση μέσα στην Δημιουργία είναι Κύκλος που Ολοκληρώνεται. Η Ανώτερη Δημιουργία (Μονάδα-Δυάδα-Τριάδα) είναι ο Μεγάλος Κύκλος που Επιστρέφει πάλι στην Αρχή (Τριάδα-Δυάδα-Μονάδα). Ο Ανώτερος Κόσμος κι η Αντανάκλασή του στον Κατώτερο Διανοητικό Κόσμο (Τετράδα) αποτελεί την Ιερή Τετρακτύ. Ο Κατώτερος Διανοητικός Κόσμος μαζί με την Ψυχή και την αντανάκλασή του στον κόσμο των υλικών φαινομένων αποτελεί την Κατώτερη Δημιουργία, τον Μικρό Κύκλο, που ξεκινώντας από την Νοητική Αρχή δημιουργεί τους κατώτερους κόσμους κι επιστέφει πάλι στην νοητική ουσία του. Ο Κόσμος της Ψυχής είναι η Κατάσταση της Πεντάδας κι ο Κόσμος της ύλης είναι η Κατάσταση της Εξάδας. Αν υπολογίσουμε το Μηδέν και τους Έξη Ιερούς Αριθμούς  ή Καταστάσεις, έχουμε τον Ιερό Αριθμό Επτά, τους Επτά Κόσμους.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την Τετρακτύ και τους Τρεις Θείους Αριθμούς (Μονάδα-Δυάδα-Τριάδα) που μαζί με την Αντανάκλασή τους (Τετράδα) αποτελούν την Τετρακτύ, καθώς και την Σχέση και την Αναλογία του Μεγάλου Υπαρξιακού Κύκλου με τον Μικρό Υπαρξιακό Κύκλο, για την Κάθοδο και την Άνοδο των Όντων στους Κόσμους, για την Ανύψωση του Ανθρώπου Πίσω στην Πηγή του… Το ουσιαστικό είναι ότι όλη αυτή η Διδασκαλία για τους Ιερούς Αριθμούς στην πραγματικότητα αναφέρεται στις Συνειδησιακές Καταστάσεις που Βιώνουμε σαν Εμπειρίες Ύπαρξης και στον Πρακτικό Τρόπο να Ανυψωθούμε Μέσα μας στις Εσωτερικές Καταστάσεις μέχρι την Μονάδα, την Απόλυτη Ενότητα του Είναι και Πέραν της Δημιουργίας στο Αληθινό Ένα, στην Θεία Πραγματικότητα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~