Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Και δεν μπορεί παρά να είναι ΕΔΩ, Τώρα. Βρίσκεται στην
Κατανόηση αυτού που συμβαίνει. Στην Αληθινή Κατανόηση αυτού που συμβαίνει (κι
όχι στην διαστρέβλωση της αντίληψης που
μπορεί να συμβαίνει για πολλούς διάφορους λόγους). Ο Μόνος Τρόπος για να
Κατανοούμε Ορθά (και να μην παραπλανιόμαστε) είναι να Είμαστε σε Αληθινή
Εγρήγορση, Εδώ, Τώρα. Να Είμαστε Παρόντες. Να Προσέχουμε Συνεχώς. Να είμαστε
πραγματικά κι ολοκληρωτικά προσεκτικοί σε αυτό που συμβαίνει. Φαίνεται πιο
εύκολο να αυτοματοποιούμε την αντίληψή μας και να ταυτίζουμε αυτή την
αυτοματοποιημένη αντίληψη με την πραγματικότητα, αλλά αυτό που κάνουμε έτσι (όταν
το κάνουμε) είναι όχι η πραγματική ζωή αλλά ονειροπόληση. Είναι, εκτός των
άλλων, χάσιμο χρόνου.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ! Βρίσκεται στην Κατανόηση αυτού που
συμβαίνει. Προφανώς η ΠΑΡΟΥΣΙΑ μας σε αυτό που συμβαίνει (σε «μας» κι «έξω από μας»)
δεν εξαρτάται από κάτι σταθερό, αφού όλα αλλάζουν συνεχώς, σαν μια ροή
φαινομένων. Η ζωή είναι αυτή η κίνηση, ένα ρεύμα εμπειρίας κι όχι σταθερά
πράγματα.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΡΟΗ ΤΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ! Στην Ίδια την Ροή, στην Αλλαγή,
στην συνεχή μετακίνηση κι όχι σε κάτι σταθερό, όχι στα φαινόμενα που αλλάζουν
συνεχώς. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ, υπάρχει, εκδηλώνεται, ανεξάρτητα από
συγκεκριμένα φαινόμενα. Τα ίδια τα φαινόμενα δεν αποτελούν εμπόδιο. Γίνονται
εμπόδια όταν τα «κρατάμε», ή «κρατιόμαστε» από αυτά. Τότε, αντί να Ρέουμε σαν
Ζωή, σαν κάτι ζωντανό, βυθιζόμαστε σε ένα εικονικό κατασκευασμένο (από την σκέψη) κόσμο. Ονειροπολούμε.
Παραμένοντας ΕΔΩ, σε Εγρήγορση, Προσέχοντας αυτό που συμβαίνει, Ρέοντας μαζί με
όλα, ζούμε πραγματικά, στον μοναδικό χρόνο που υπάρχει, στο Παρόν που Ρέει στην
Αιωνιότητα, ανεξάρτητα από τα φαινόμενα που συνεχώς αλλάζουν (και μπορεί ακόμα
και να μην υπάρχουν , να «εξαφανιστούν»). Κι όταν λέμε ότι δεν «κρατούμε»
τίποτα ή δεν «κρατιόμαστε» από τίποτα, εννοούμε (και το εννοούμε πραγματικά)
όχι μόνο τα «εξωτερικά φαινόμενα» αλλά και τις εσωτερικές καταστάσεις της αντίληψης
του «εαυτού».
ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ζώντας με αυτόν τον τρόπο, δεν υπάρχει ούτε
υποκείμενο ούτε αντικείμενο αλλά μια ανοιχτή χωρίς όρια επίγνωση που
αντιμετωπίζει όλα όσα εισέρχονται στο πεδίο των ορίων της σαν ροές φαινομένων, «εμπειρία»
που δεν «κρατά». Αυτή είναι η Ζωή του Παρόντος, της Αιωνιότητας, του Άχρονου.
Το «ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ, ένας περιορισμός, που δομείται με
κάποια «πληροφοριακά στοιχεία», που «κρατάμε». Η οποιαδήποτε ύπαρξη υποκειμένου
συνεπάγεται το αντικείμενο, αυτό που είναι απέναντι. Η δυαδικότητα, σε όποια
μορφή κι αν την βιώνουμε, δεν είναι η Πραγματικότητα αλλά μια κατασκευή που
κάνουμε εμείς με την σκέψη μας. Πρέπει λοιπόν να Είμαστε σε Εγρήγορση, να
Προσέχουμε, να Είμαστε Ζωή και να Ρέουμε μαζί με ην ζωή και τα φαινόμενα και να
μην «κρατιόμαστε» από τίποτα.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ όταν ήδη έχουμε δημιουργήσει τον ονειρικό κόσμο μας, την
δυαδικότητα, τον διαχωρισμό υποκειμένου, αντικειμένου και βιώνουμε μέσα από
αυτή την σχιζοφρενική αντίληψη την ζωή στον κόσμο; Υπάρχουν διάφορες δράσεις
και συμπεριφορές. Άλλοτε προβάλλεται το υποκείμενο, άλλοτε απορροφιόμαστε στο
αντικείμενο, άλλοτε προβάλλονται και τα δυο (σε μια αίσθηση ευφορίας και
δύναμης), άλλοτε τίποτα από τα δύο (σε μια κατάσταση αδυναμίας και «λιγοθυμιάς»).
Στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι παραπλανητικά και δεν μας δίνουν την αληθινή
γνώση της πραγματικότητας. Απλά ονειροπολούμε. Η Πραγματικότητα, η πραγματική
ζωή, η πραγματική ορθή εμπειρία είναι μια Κατάσταση Όλου, μια Κατάσταση
Επίγνωσης που τα αντιμετωπίζει όλα χωρίς διαχωρισμούς, μια Παγκόσμια Συνείδηση.
Αυτό είναι το Πρώτο Βήμα, η μετάβαση από την κατάσταση της ονειροπόλησης, της σύγχυσης
και της μυθοπλασίας της σκέψης, στο Πραγματικό, στην Παρουσία που τα
περιλαμβάνει όλα.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ μέσα από την παρούσα συνείδηση που είναι εγκλωβισμένη στο «εγώ»
και βιώνει την δυαδικότητα; Στην πραγματικότητα (για κάποιον που παρατηρεί από «έξω»)
τα πράγματα είναι απλά. Οι δράσεις κι οι αντιδράσεις της εγκλωβισμένης συνείδησης
είναι ανώριμες και παιδιάστικες. Γιατί; Επειδή δεν Προσέχει. Όταν η συνείδηση
περιορίζεται στον «εαυτό» βιώνει το Όλον, Αυτό που Υπάρχει, την Πραγματικότητα
(τον Θεό της Θρησκείας) σαν το Έξω, το Άλλο, το Αντικείμενο. Προσπαθεί να Το
προσεγγίσει, να ανυψωθεί σε Αυτό, να Το βιώσει, να Το πραγματώσει. Στην
πραγματικότητα όμως «αυτό το έξω», «αυτό το άλλο», είναι μια κατασκευή της σκέψης.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Έτσι η «συνείδηση εγώ» προσπαθεί μάταια σε ένα
αδιέξοδο δρόμο. Προφανώς δεν υπάρχει κάτι να φτάσουμε, κάτι να γίνουμε, κάτι να
πραγματώσουμε. Απλά πρέπει να εγκαταλείψουμε την ψευδαίσθηση του διαχωρισμένου
εγώ και τις μάταιες προσπάθειες, αυτό το ψεύτικο εγώ, να γίνει η Αλήθεια, το
Πραγματικό. Πρέπει να αναγνωρίσουμε το ψέμα στην ρίζα του, εκεί που
δημιουργείται. Πως; Προσέχοντας ακριβώς πως δημιουργείται, την ώρα που
δημιουργείται, την ώρα που αρχίζουμε να το «κρατάμε», να το ενισχύουμε, να το
αποδεχόμαστε, να το κάνουμε «αλήθεια» μας. Αν δεν το «προλάβουμε» εδώ, στην «γέννησή»
του και βυθιστούμε στην σχιζοφρενική δυαδικότητα, τότε και πάλι υπάρχει η εναλλακτική
λύση του «Διαλογισμού». Αλλά του Αληθινού, του Πραγματικού Διαλογισμού, που
οδηγεί στην υπέρβαση του διαχωρισμού υποκειμένου, αντικειμένου, στην Επίγνωση της
Ενότητας της Ύπαρξης, στην Παγκόσμια Συνείδηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι
ασχολούνται επιπόλαια με τον Διαλογισμό και παρουσιάζουν σαν Διαλογισμό
διάφορες παιδιάστικες ανόητες δραστηριότητες.
ΑΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΥΛΗ, πέρα από την δυαδικότητα και τον
διαχωρισμό υποκειμένου, αντικειμένου, σε μια Ενοποιημένη Συνείδηση, στην
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, τότε μπορούμε να «Εμβαθύνουμε» σε Αυτή την ΠΑΡΟΥΣΙΑ, την «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»,
να Αναγνωρίσουμε την ΦΥΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, Αυτού του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ. Στο «Τέλος»
αυτής της εσωτερικής πορείας μας Φανερώνεται ότι Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτό είναι το Δεύτερο Βήμα, το Πέρασμα στην ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.
Έχουμε Περάσει την ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΥΛΗ.
ΟΛΟ ΑΥΤΟ, ακόμα, επιπλέον, εξακολουθεί να παραμένει εξωτερικό, ένα «Φαινόμενο»,
σε «σχέση» με ΑΥΤΟ που το Προκαλεί (το Φαινόμενο). Όλη Αυτή η Ύπαρξη (το
Φαινόμενο) μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει. ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, το
ΠΕΡΑΝ. Δεν Υπάρχει Χώρος για Τίποτα Άλλο. Γιατί ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ. Αυτό είναι
το Τρίτο Βήμα, το Πέρασμα της ΤΡΙΤΗΣ ΠΥΛΗΣ.
_____
Όλα αυτά που προσπαθούμε να «περιγράψουμε είναι η ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ για την
Οποία Μίλησαν Όλοι οι Πραγματικοί Σοφοί που Αφυπνίσθηκαν στην Πραγματικότητα. Κι
όλοι αυτοί που έζησαν στην Πραγματική Ζωή κι όχι στο όνειρο του κόσμου (στην
σχιζοφρενική δυαδικότητα) Αποτελούν την Πραγματική Φυσική Ανθρώπινη Οικογένεια,
των Αληθινών Ανθρώπων, την Ιερή Ομάδα των Παιδιών του Φωτός, την Ιερή Παράδοση.
Αυτή η Ιερή Παράδοση φτάνει μέχρι τις μέρες μας από τα αρχαία χρόνια, μέσα
από ανθρώπους που πραγματικά Αφυπνίσθηκαν στην Πραγματικότητα και Βίωσαν την
Αλήθεια (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), κι όχι μέσα από ανθρώπινους οργανισμούς,
θρησκείες, φιλοσοφίες ή λατρείες. Στην πραγματικότητα δεν μιλάμε για κάτι
καινούργιο. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Τα ίδια πράγματα έλεγε ο Ορφέας στους
Πρόποδες του Ολύμπου, τα ίδια πράγματα δίδασκε ο Λάο Τσε στην Κίνα, τα ίδια
πράγματα φανέρωνε ο Βούδας στην Ινδία, τα ίδια πράγματα «εξομολογιόταν» ο
Ιησούς στους μαθητές του στην Παλαιστίνη, τα ίδια πράγματα «εξέθετε» ο
Κρισναμούρτι στις Ομιλίες του. Τα ίδια πράγματα θα λένε και μετά από αιώνες, οι
Σοφοί Άνθρωποι. Η Αρχαία Σοφία, η πραγματική ζωντανή κι έμπρακτη μετάβαση από
την ονειροπόληση στην Πραγματική Ζωή είναι η ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ,
που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά στους Κόλπους της Πραγματικής Ιερής
Παράδοσης, μακριά από τον εξωτερικό κόσμο και την τρέλα του. Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΩΜΑΤΟΣ, της Ζωντανής Μετάδοσης της Ζωής, της Έμπρακτης
Μετάβασης στην Πραγματική Ζωή. Δεν είναι ούτε θρησκεία (όπως την
αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, δηλαδή λατρεία κάποιας Εξωτερικής Δύναμης, ή
κάποιου Θεού), ούτε φιλοσοφία για την προσέγγιση της πραγματικότητας, ούτε
πίστη, ούτε συμπεριφορά, ούτε εξωτερική τελετουργική πράξη. Ασφαλώς η ΖΩΗ, η
ΑΛΗΘΕΙΑ, Εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα στα οποία λειτουργεί ο άνθρωπος και στη
ύπαρξη και στην αντίληψη και στην σκέψη (λόγο) και στην συναίσθηση και στην
εξωτερική δραστηριότητα (στις πράξεις), αλλά Εκφράζεται σαν Φωτεινή Δράση και
σαν Διαφωτιστική Δραστηριότητα, σαν κάτι πραγματικό που ρέει μαζί με την ζωή κι
όχι σαν κάτι απολιθωμένο, γνώση, θρησκεία, φιλοσοφία, πεποίθηση, ή
επαναλαμβανόμενη πράξη. Ο Θεός των ανθρώπων είναι μια ιδέα της ανθρώπινης
σκέψης, μια απολιθωμένη ιδέα. Η φιλοσοφία τους, η θεολογία τους, η ιδεολογία τους,
δομείται από νεκρές έννοιες κι όχι από την ζωντανή ρέουσα πραγματικότητα (που
ανανεώνεται συνεχώς κι είναι πάντα «φρέσκια»), κινείται στον χώρο της φαντασίας,
της δυαδικότητας (του διαχωρισμού της αντίληψης σε υποκείμενο, αντικείμενο),
στην μυθολογική σκέψη, στην μυθολογία, στο «παραμύθι» (και με την καλή και με
την κακή έννοια). Οι προσπάθειες των ανθρώπων είναι αδιέξοδες κι οι εξωτερικές
δραστηριότητές τους διαμάχη για την διαχείριση των πόρων της ζωής. Σε τι
διαφέρουν άραγε οι άνθρωποι από τις αγέλες των ζώων; Ο πολιτισμός δεν φαίνεται
από την τεχνολογική πρόοδο αλλά από την συμπεριφορά μας στους συνανθρώπους μας (και
ειδικά αυτούς που είναι σε ανάγκη).
_____
Οι άνθρωποι που «εκπροσωπούν» σήμερα την Ιερή Παράδοση, δεν διεκδικούν
κάποια αποκλειστικότητα ή «ιδιοκτησία» της Αλήθειας και δεν αποκλείουν κανένα –
δεν μπορούν άλλωστε – από την Αφύπνιση στην Πραγματικότητα. Διατηρούν όμως κάθε
δικαίωμα να έχουν «λόγο ταπεινότητας», αφού και το «θράσος» έχει «λόγο
παντογνωσίας». Ο λόγος που «δημιουργήθηκε» η Ακαδημία είναι ακριβώς για να
μπορέσουμε, σε μια εποχή αμάθειας και σύγχυσης να ξαναμιλήσουμε για την Ίδια
Αρχαία Αιώνια Αλήθεια, για την Έμπρακτη Πραγματική Αφύπνιση στην
Πραγματικότητα, πέρα από την ονειροπόληση μέσα στην σχιζοφρενική δυαδικότητα.
Στο Πρόγραμμα της Ακαδημίας, αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά (στο άρθρο «Σπουδές
Εσωτερισμού») φαίνεται η πρόθεσή μας να Δείξουμε τι είναι ο άνθρωπος, πως
λειτουργεί, πως μπορεί να αντιλαμβάνεται σωστά. Αναφερόμαστε σε όσα πραγματικά
Δίδαξαν οι Αρχαίοι Σοφοί, σε αυτά που πραγματικά είπαν και έκαναν κι όχι σε όσα
κηρύττουν αυτοί που καπηλευόμενοι το Όνομά τους έφτιαξαν θρησκείες, θεολογίες,
κοινότητες, ναούς και λατρείες, σαν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Προσπαθούμε να
Δείξουμε τον Αληθινό Δρόμο της Ζωής μέσα στο σκοτάδι του κόσμου διαλύοντας
μύθους και παρεξηγήσεις και τέλος Δείχνουμε με Πρακτικό Τρόπο πως μπορεί και
πρέπει κάποιος να Αφυπνισθεί στην Πραγματικότητα. Με καθαρά πρακτικό (και
προσωπικό) τρόπο κι όχι σαν μια θεωρία ή σαν μια διδασκαλία, ένα ακόμα παραμύθι
για να αποκοιμίσουμε τους ανθρώπους. Αυτή την Περίοδο η Ακαδημία «εκπαιδεύει»,
ακόμα, τους «δικούς» της ανθρώπους (αυτούς που βρέθηκαν νωρίς κοντά μας). Όμως οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να επικοινωνεί μαζί μας στο
ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας και να έρθει, εφόσον θέλει, σε προσωπική επαφή μαζί
μας.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΤΩΡΑ, στην ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, στην ΠΡΟΣΟΧΗ, στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ
ΖΩΗ, Όχι στην Ονειροπόληση.
