VIII . METAPHYSICAL DICTIONARY
Unknown
The UNKNOWN is that which Extends beyond the limits of the
"relative field of consciousness"... The UNKNOWN and consciousness
are not different. There is no ontological (or other real) separation between
the UNKNOWN and consciousness. There is only “Awareness” separation. UNKNOWN is
That of Which we are not (yet) Aware and Conscious is that of which we are
aware, that is, our limited ontological, existential, physical, space of
observation. Therefore UNKNOWN and consciousness are “states of awareness”…
In fact, the UNKNOWN is the Functional Basis of relative consciousness.
Consciousness "reaches" the limits of the UNKNOWN and
"disappears" Inside it. Again, the UNKNOWN not only "gives
meaning" and "supports" relative consciousness, but is often
Revealed through the expansion of relative consciousness as the REAL...
Consciousness not only originates in the UNKNOWN but also evolves
towards It ever expanding into the Limitless, the Timeless, the True…
Some call the UNKNOWN, Reality, Divinity (or God), Spirit, Cosmic
Consciousness, or the Cosmic Unconscious… Actually, the UNKNOWN is Revealed
through Experience, like the REAL… All else is just “comments”…
It is evident that the UNKNOWN (as "Area of Awareness")
Includes many States of Higher Awareness, which are not directly accessible to
ordinary consciousness which is "limited" to psychosomatic functions
(of thought, perception, external senses). The Higher States are Experienced
and become "known" during (real) meditative practice and have been
sufficiently "described" (both in the Buddhist tradition, as well as
in the Hindu tradition, but also in the Christian Neptic tradition...)...
When consciousness "controls" (the psychosomatic functions)
and "detaches" itself from the psychosomatic functions, it is alone
with its "contents"... it is not in the void, in nothingness)... This
inner functional state (of consciousness) is the "deeper mind", (the
vijnana of the Buddhists, the manas of Patanjali, the "mind" of the
Western tradition)... and to the control of this functional state refers the
dhyana of the Buddhists, the "samadhi with content" of Patanjali, and
the external prayer (the checking of meditations) of the Christian Neptic
tradition…
There is a Higher, Deeper, Functional State, when consciousness is
concerned not with its “contents” and their “arrangement”, but with its very natural
possibility of having or not having “content” (relating to some kind of
relative existence, whether internal or external...)... This Functional State
is the “Universal Mind”, the “Pure Mind”, the “Spirit” (Alaya Vijnana in
Buddhist terminology, Mahat in Patanjali practice, Logos, in Christian
worldview...)... and in the Experiencing the "various distinctions"
of this Liturgy are mentioned the samapattis of the Buddhists, the
"contentless samadhi" of Patanjali, the "pure single mind"
of the Neptics...
Beyond these Inner States of Awareness that can be made
"accessible" (in the various traditions and religious practices)
Extends the VAST UNKNOWN... the PURE AWARENESS WITHOUT ANY CONTENT...
Thus consciousness, (any consciousness), is but a (limited)
"center of awareness" within the UNKNOWN, Expanding around it,
Unlimited... The Potential (Evolution) of Expanding Awareness into the SPACE OF
THE UNKNOWN is unlimited... The gradual expansion of Awareness (for those who
cannot Understand, "capture" REALITY DIRECTLY) leads (through various
inner states of awareness) to the UNKNOWN ITSELF, which IS VAST Void, PURE
AWARENESS… the REALITY, GOD…
Objective
OBJECTIVE is, in fact, the "space of absolute
subjectivity"...
The relevant consciousness perceives that sensations, desires, thoughts
flow into its "space"... and it "sees" all these in front
of it, like objects... This "opposite world", which everyone
perceives in their "own" way at least outer part of it (the material
sphere) is 'common' to all men... In this (subjectively perceived) world, men
act and live their “common” lives.... In fact, precisely because everyone
"perceives" "things" in their own personal way, people
cannot "get along", and live a "common" harmonious life...
their lives are full of all kinds of conflicts...
Consciousness (as a Subject) cannot be perceived (by itself) in this,
the above way, through perceptual functions, organizational processes,
determinations... as an "object"...
Should all these activities, which detect, recognize, identify, and
classify the "object" in the "database" of Consciousness,
be "blocked"... The Subject, rejecting all these activities, should
turn directly to the Self and Immerse yourself in the space of absolute
subjectivity...
But when all "subjective activities" are abandoned what is
revealed as absolute subjectivity is the Real Objective, the Objective Basis of
all subjects, the True Nature and Essence of everything, REALITY...
If we want to Really Experience, Objectivity, Reality, we cannot do it
with subjective activities that apprehend objects within their (personal,
relative, and limited) space (the space of relative consciousness)… We will do
it Within Consciousness, by the "rejection" of all subjective
activities... This "rejection" strictly means the transformation of
our "attitude" towards all of them, our "detachment", and
the "removal" of reality from all of them... so that to
"achieve" a new (ontological, existential, perceptual)
"balance" of Consciousness... and in no way to violently
"suppress" or "destruct" them... at least this is the way
taught by all traditions, both Eastern and Western... Thus, from subjectivity
we plunge into absolute subjectivity and emerge into the Absolute Objectivity
that "Surrounds" us...
The only exit from our subjective world, Leads to the Objective Basis
of everything, to the Objectivity of Reality, to the Objectivity of God...
There is no other way...
Absolutely
He who 'is” (“is”, neither “accomplished”, nor “arrived”...) in Full
Awakening Is Completely Void, Full-Active, Full-Aware...Without Any
Discrimination (within his field of consciousness...)... and " in"
the worlds..
He who "is" in Full Awakening Experiences Eternal Being...
"Becoming", as a content of his consciousness, causes no substantial
alteration in his condition...
He who “is” in Full Awakening Is All... He finds Reality Within
himself... he does not seek “something” outside of Himself... He is All
Reality, All God, all creation, all experiences... The Space of Consciousness
Is One , there is no distinction between inside and outside…
He who "is" in Full Awakening is Reality, he is Truth... In
religious mythology he is the All-encompassing Absolute... He is the Emptiness
Underlying all... He is God the Father who encloses all within Himself (the
phrase of Jesus " me and the father are one” means “I am the Father”)…
He Who “is” in Full Awakening Is Boundless Consciousness... There is
nothing outside of Him... and All-Containing Within Him... He is the Highest
Point of “evolution” of Consciousness (in terms of religious mythology),
Outside of Time, Outside from "becoming", and in
"becoming"...
He who “is” in Full Awakening, and Understands that He Is All, He is
all that contains (his consciousness...)... Understands that the “limitation”
of consciousness (any kind of limitation) distorts the “image” of reality , it
is a delusion, a "dream". All the beings of the worlds are "limited
consciousnesses" and experience the "dream"... Their
"perception, their "philosophy", their "religion",
their "actions", are included in the "dream"...
He who “I”' in Full Awakening Is “Always Here, Now”... he does not
“come”, he does not “go”... At whatever “level of consciousness” he “operates”,
whatever experience of reality he has, he is not bound by it … Beings, at
whatever level of consciousness, in whatever world they experience “reality”
can reach Full Awakening Instantly, without process, and without being
separated from any carrier (in the world they live in)… All the worlds are an
illusion. The "transition" to other worlds is within the
"dream"... Reality Is Here, Now, and is "outside" the
"dream" (but includes the "dream")... It is a paradoxical
situation that only those who experience, understand …
Illusion
The Fully Awakened Consciousness Realizes Reality, fully and
completely…
It is the unenlightened consciousness that sinks into "relative
reality" (defined as Delusion, or Universal Delusion). It is precisely
this consciousness that (because of its imperfect perception) creates
"relative reality"... It is the "observer" (which
"emerges" from the Infinite) that creates "relative
reality". Subjectively and "objectively"... The
"observer" acts as an "awareness center", (subjective
differentiation), and perceives "wrongly" ("limitedly")
Reality ("objective" differentiation)... Actually the change
"happens" in Consciousness , and not really... in other words
"relativity" is a perception of consciousness (detected in the
workings of Consciousness) and not objective... "relative reality" is
"perception", it is not a "reality out there" that we
connect with and from which we can disconnect…
What "exists", the "event", is either perceived by
the "Enlightened Consciousness" within the framework of the Unified
Consciousness, (and the fictitious "cosmic evolution") as
"non-real"... or it is perceived by the "non- enlightened
consciousness" in the context of the limited perception as
"reality"... (and here lies the "delusion", since a
perception of Consciousness is "enriched" with the quality of the
objective and is "perceived" as reality, i.e. "projected"
into an "objective field"…)…
Therefore, the "Emergence into Reality", the
"transition" into Reality, from delusion, is an "internal
process of consciousness", and not a real event...
If we really want to "Emerge into Reality" then we must
"correct" the functioning of consciousness, stop perceiving in a
wrong way. This means quite simply, (as Consciousness, as an observer) to
eliminate all the "functional falsifications" of Reality...
All psychosomatic processes, operating falsifying through limited,
selective, “oriented” activity, must be “corrected”...
The mental potential must be "reoriented"...
The "inner mind", the "observer", must be
"returned" to its ontological basis... "eliminated"...
The "Spirit" must "return" to its Oneness...
And Finally we have to "Emerge" into Reality...
This "Inner Process of Metamorphosis" operates simultaneously
in many cosmic fields and has consequences not only in the visible earthly
world, but also in the invisible (transcendent) worlds... and
"continues" and "beyond" earthly life.
"Evolution" has continuity. The "Search for the True" is not
only a quest in the material world… but in all worlds…
And if this whole "Progress" seems improbable, difficult, or
impossible... let's note that it seems like that until we "start"...
When we "enter" the Path, everything seems much more familiar and
"closer" to us...
Experience
Consciousness (one's given consciousness) is a space of awareness,
activity, and experience.
Thinking is an action, a spontaneous or directed behavior that
"captures and assimilates a meaning"...
Experience is "receptive" (awakened but not passive) behavior
that "makes a meaning"...
Simply put, thinking is something we "do." Experience is
something that "happens" (and we incur...)...
The Experience can never be triggered by activity so all efforts are
futile. On the contrary, the "renunciation" of "all"
activity "empties" the space of consciousness and frees the space for
the Experience to manifest itself...
If, at first glance, the Experience seems like a "passive"
state, this is not true. It is the inverse of the external act (of thought),
that is why it “presents” like this…
In reality, consciousness is fully alert, its space Expands to
Infinity, surpassing all limits... and consciousness itself seems to Rise and
Expand beyond all limits, in a continuous endless march...
(This is why those who have this experience describe "God" as
Infinite, Boundless, Attribute-less...)...
Every consciousness (any consciousness) is (“appears” as) One Gate… One
Gate separates the In and the Out…
The Experience is called the Gateless Gate because it must be
"reached" without activity... All "activities" lead out...
Experience is the Way Within... The Way That Leads to the Reality That
Underpins Everything...
When the Experience is "achieved" (when Consciousness Becomes
Limitless)... then it is "Revealed" that the consciousness space is
One... and Within the One Space everything "happens" and is
"realized"... there is no longer a distinction between inside and
outside..
From This Experience springs every "subsequent thought" about
Reality...
Religions and esoteric philosophies originate from the Experience...
In the Experience, Inner Experience, Meditation, Prayer, Spirituality,
acquires content...
But all these are useless if they complicate and capture us in the
space of thought... Their purpose is to be "signs"
"symbols" of the Real... in other words to "help" us to
pass into the space of Experiencing...
Truth (as a Perception of Reality), Reality, God, What Really Exists,
is Experienced, only Experienced... It cannot become an "object" of
thought, nor a "basis" of a theory (about the Real), nor a
"material" for an "ontology", or "theology"...
Every intellectual effort leads fatally to the end beyond thought, to the
Silence of the Mind...
The "internalization" of external actions, such as thought,
or sensation, is not an "experience" but awareness and assimilation
(of the environment or) elements of the environment, in a sequence of action
and reaction, in a course of external experience that we call (external) life…
We must not “confuse” the True (Inner) Experience with all these external
“cognitions”…
When we enter the Inner Space (of Experience) we are aware in general
and not aware of a specific thing or situation... That is why when we refer to
the Inner Space we speak of states of consciousness... In the outer space we
must speak of "awareness"... (We abuse the term "conscious
state" for external awareness… or "awareness" for some internal
conscious state)….
The Inner Space... and much more the Consciousness as a Unified Space
is beyond thought, but also beyond after-thought... It cannot be
"described"... and if we try to do it (to "describe") we
will do it with ideograms, with symbols , not with concepts... Such conceptions
of the Real constitute "archetypal states of consciousness", or
otherwise "aspects of the Real"...
Vigilance
What Really Exists is Consciousness, the Ability to
"Perceive", "Perception"…
Consciousness Itself Is Pure Perception, Vast Void, Without Attributes…
"Nature", Consciousness, is from the beginning Pure, Undefiled, Without
Attributes... Free from any "content" (whether it doesn't exist, or
"appears" and works...)...
All that can "emerge" into Consciousness, are only
"conscious happenings", "events"... "contents" of
Consciousness, which do not affect the very Nature of Consciousness...
Depending on the "Attitude" that Consciousness
"adopts" towards its "contents", Levels of Awareness are
"created"... The "degree of objectivity", the
"objectivity" of an event ("content" of Consciousness) is a
property that "attributes" the Consciousness in the
"event", not an inherent property of the "event"…
Thus, everything that "appears", cosmic creation, fields of
existence, worlds, are only conscious events, which according to the Degree of
Awareness Consciousness attributes to them (less or more)
"objectivity"... and not something "external",
"independent » of Consciousness...
In this perspective, there is no "external creation"... The
only change that occurs is in Awareness, in the Degree of Awareness, which
attributes to the "phenomena", more or less, "objectivity... And
this is the "universal delusion"...
Even the "entry" into a field of existence, the birth into a
world, within a carrier from the "material" of this world, is a state
of awareness, a phenomenon of awareness... and not a real, external, independent
(of Consciousness) event... Consciousness "enters" (connects and
functions through the "concrete structure") and
"withdraws"... and this is a conscious event, not a real one... Thus,
there are only conscious events, states of awareness, and not
"birth", "reincarnation" , “liberation” as real events…
Everything Happens Within Consciousness...
Awareness only changes, i.e. the "Attitude" of Consciousness
towards its "contents"...
When we are in a State of Great Alertness (Awakening, Enlightenment...)
we deal with all conscious phenomena (existential, mental, mental,
psychosomatic, material) equally, and we respond where necessary, without
"getting involved" in the cosmic process, leaving things to walk
their own path (according to the cosmic laws of the specific environment)...
The Space of Consciousness Is One, Pure, and everything works
"unhindered"... There is no distinction of "inside",
"outside", evolution, fall, redemption, or enlightenment… these are
all part of the worldly delusion…
When we are Alert (not in a State of Full Alertness but
"Relative"...) we can "see" what is "exactly
happening"... and we have the possibility to "adopt" one or the
other attitude... that will lead us to Full Alertness, or in
"delusion"... It is an "in-between" situation...
When we are in the state of the ("half-asleep") ordinary man
(if we are talking about this world, the earth), "we identify with the
"concrete content" of Consciousness (which we consider individual
existence, entity, soul, ego, psychosomatic existence, " body'...), and we
live a (personal) “dream" life...
"Nature", Consciousness, is from the beginning Pure, Undefiled, Free, Without
Attributes... and there is no need for "us" to "perform"
anything... as long as we let Nature Work Itself, without "getting
involved"...
In the Space of Delusion we discriminate between enlightenment and
non-enlightenment, we believe in "evolution", and we practice
religions, and we undertake spiritual endeavors... all these are part of the
"dream"...
In the Space of Self-Deception, on the path of spiritual effort, if we
do not Understand our Nature (the Real Nature of Consciousness) and its
Operation and try to experience as a reality (in a state of non-awareness) a
"content" of Consciousness, a conscious event , a "phenomenon"
we commit an ontological, metaphysical, and "logical" error...
If we seek "enlightenment" (separating Reality from the state
we "live in"), we seek a "false enlightenment"…
If we forcefully reject thoughts (thinking we are meditating,
concentrating, or whatever) we are still on a dead end path…
If we "do" anything we are on the wrong track...
That is not how Nature works… We cannot Experience our True Pure, Free,
Nature (which lets all its “contents” function “unhindered”…) through
“identification” with “content” of Consciousness… through cosmic process,
through activity, evolution, trying to get "somewhere", spiritual
realization, etc... All these are "dream processes"...
The Path of Self-Knowledge (of Perception of Our Own Nature, of
Consciousness as One Pure Space, Without Attributes, Without Discrimination...
where In freedom, everything functions "unimpeded") is Alertness,
non-participation in the cosmic process, or at least, the
"detachment" from all this...
Self-Knowledge is the Perception of our own Nature, Empty of
Attributes, Eternal, Transcendent, which Transcends the "dream"
without "adopting" it, without "rejecting" it...
Everything, even the "dream", is natural procedures…
Awareness
Consciousness Is One, Infinite, Free, Without Attributes… All that
“appears” exists Within Consciousness….
The Transition from Absolute Awareness (of Reality to relative
awareness, to the limited awareness of being in a lower world (and on
"earth"), to a lower life is Differentiation of Awareness. This is the
mechanism of cosmic creation, and of "entrance" and "exit"
to the lower worlds...
What is Differentiation of Awareness? It is the differentiation in the
"attitude" of Consciousness towards its "content"... The
degree of absorption in the "content" and therefore the degree of
"objectivity" we "attribute" to the "content"...
Freedom is to see the "content" but not be absorbed in it...
Then, you freely "cross" the worlds, without being bound to
anything...
Birth into the worlds is absorption into some degree of
"perception"…
Liberation is the release from the content of Consciousness, not the
"building" of some content (God, or anything else), or the
destruction of all content (emptiness of the log or stone), but only the
release from the "content"…
Enlightenment is the Perception of the very Nature of Consciousness,
Empty, Without Attributes... of a Single Conscious Space, without
"distinctions" (inside-outside, superior-inferior,
spiritual-material, etc.) in Which (Space) everything is included, even the
"false" states of consciousness...
Therefore, the Differentiation of Awareness, the "transition"
to the relevant worlds (and the exit) is something that "happens” to us,
it is not related to the "content" of Consciousness, to the conscious
events...
Truly Free Consciousness is Free outside worlds and within worlds
(because it is not bound by what “happens”)... Only for the limited
consciousness absorbed in its 'content' can it (the “content”) be seen as
basically different, related, "unsafe", foreign, or whatever...
Caution
Awareness (being aware of the space of existence and what happens in
this space...) by its nature can be "general" and cover "its
entire space", or it can be "concentrated" in something special
(process, function, object, phenomenon) and then it becomes "special
awareness". This "special awareness" is identified with the
concept of attention...
Awareness (in the general sense) and attention (i.e. specific
awareness) although they are the same Function differ in the scope (of awareness
space) they manage... So we can say that they are not something “different”, or
that they are something “different” (depends on how we “define” it…)….
When Free Flowing Attention responds to what becomes necessary...
without getting "engaged" with analyses, and delayed by recycling
thought, or action... it is no different than Awareness. In this case Awareness
and Attention are two aspects of the “same thing”, like “Awareness of Activity”
and “Activity of Awareness”, like Stillness and Movement of Consciousness
Itself, like One Life...
When Attention becomes fixation, that is, when it is involved in the
process, the function, the object, the phenomenon, then it loses the attribute
of Attention. Consciousness darkens, loses the Light of Awareness, and the way
we "see" and "perceive" is distorted, we enter the realm of
metaphysical delusion...
Here lies the cause of "cosmic creation"... and from this
activity springs the existential core of beings... Entry (birth) into the
worlds, and exit (separation from the agent of manifestation) from the worlds,
are only conscious events, "perceptions", not reality... And all
"external creation" is also a conscious event and perception, and not
something independent of Consciousness, "objective"...
When Attention, which has become fixation, becomes absorption in what
is happening then we perceive that the very space of Consciousness,
Consciousness Itself, is "changing"... In such a situation we are at
the center of delusion...
Consciousness, losing its Natural Ability to "supervise" the
whole "space", is limited to a personal, individual, perception,
which "sees" Reality completely incorrectly, and experiences
completely "artificial" and "constructed" life.
Specifically: While Consciousness constitutes the All, the Basis of
everything, and "everything" is within it, and the worlds, and the
"carrier" in the field in which we manifest, and the experiences, and
the "world of the senses", "all ”… Consciousness, due to
attachment, absorption, delusion (that arises), is “limited” and “perceives”
that it (Consciousness) is “within” existence, “within” the bearer, “within”
the “ world of the senses"... An existential conversion has occurred,
which of course is only a "perception", and not a reality... that's
why we talk about delusion...
Only when Consciousness is freed from the phenomenon (which absorbs it)
can it "rise" to its true state, regain its
"equilibrium"... and "perceive" that it is not
(Consciousness) "in" existence , "inside" the carrier,
"inside" the "world of the senses", but that it
"transcends" all this, it is "free", and that
"all" this is "Within" it, its "contents"... And
this (when it happens) is an existential reset that leads from the realm of
delusion to Reality…
Detachment (which in religious "mythology" is called
liberation, enlightenment, theosis (deification), etc...) is an Experience that takes place in the complete silence of
existence, it is not an activity, it is not a thought, it is not a sensation,
it is not an external action...
Practice (which in religious "mythology" is called
meditation, prayer, etc.), is not a technique, that is, an activity, a process,
or a sequence of states or actions, an "evolution"... "all
these" belong to the realm of delusion …
Nature
and Perception
Nature (Consciousness) and Perception are the “same thing”, or two
aspects of the same thing... Consciousness is the Essence of Perception and
Perception is the Function of Consciousness...
Consciousness can Perceive Its Own Nature Directly, without process, as
a Vast Void, without "characters"... Consciousness and Perception Are
Identified...
Consciousness can be Separated (as Deity) from all that it Perceives…
without Altering its State (since it regards “becoming” as not something “out
there”, or something “different”… it regards it as something fundamentally
illusory…)…
Consciousness can "identify" (like a "spectator")
with what it perceives, (limiting its space to what it perceives...) and adopts
the "dream" as "reality"...
These are the three “Levels of Awareness”… “Awareness” is Existence, it
is the Basis of cosmic creation, the cause of cosmic existence, and the true
character of beings… Full Awareness is Limitless Consciousness… “relative
awareness” it is limited consciousness…
Enlightenment
Consciousness is Unlimited, Homogeneous, Undifferentiated... The
"perception of a limited existence" constitutes a "center of
awareness" around which the perception of an individuality is built and
the continuity of an individual activity is supported... The
"emergence" of such a "center" it is (restriction of
Consciousness and is basically) false, a state of limited awareness (some
degree of awareness, but not full awareness anyway) and not reality...
Consciousness (one's) is a "center of awareness" Within the
Infinite Space of Consciousness, a limited awareness within the Infinite Space
of Possibilities of Awareness... By definition limited consciousness can be
"expanded" to the Infinite...
Therefore, any real expansion of consciousness leads to a Higher Awareness,
a higher, wider, perception of Reality, which in its expanded circle includes
the "previous" limited perception...
In this sense, Enlightenment, the Boundless Expansion of Consciousness,
is a complete perception of the entire space of existence that includes all
"lower" perceptions, and the limited perception of ordinary
consciousness...
Enlightenment is not an "internal", "subjective",
or "ecstatic" state that "removes" us from the
"outside"...
In the Broad Perception (in Enlightenment), All is Included… There is
no inside-outside, superior-inferior, real-false… There is Oneness of
Existence, perception, experience… The State of Enlightenment is One Unbounded
Space (which “ includes " "all"…)…
Το ΑΓΝΩΣΤΟ είναι αυτό που Εκτείνεται πέρα από τα όρια του
«σχετικού πεδίου της συνείδησης»… Το ΑΓΝΩΣΤΟ και η συνείδηση δεν είναι κάτι διαφορετικό.
Δεν υπάρχει οντολογικός (ή άλλος πραγματικός) διαχωρισμός ανάμεσα στο ΑΓΝΩΣΤΟ
και την συνείδηση. Υπάρχει μόνο διαχωρισμός «Επίγνωσης». ΑΓΝΩΣΤΟ είναι Αυτό του
Οποίου δεν έχουμε (ακόμα) Επίγνωση και συνείδηση είναι αυτό του οποίου έχουμε
επίγνωση, δηλαδή ο περιορισμένος οντολογικός, υπαρξιακός, φυσικός, χώρος
εποπτείας μας. Συνεπώς ΑΓΝΩΣΤΟ και συνείδηση είναι «καταστάσεις επίγνωσης»…
Στην πραγματικότητα το ΑΓΝΩΣΤΟ είναι η Λειτουργική Βάση
της σχετικής συνείδησης. Η συνείδηση «φτάνει» στα όρια του ΑΓΝΩΣΤΟΥ κι
«εξαφανίζεται» Μέσα του. Και πάλι, το ΑΓΝΩΣΤΟ όχι μόνο «νοηματοδοτεί» και
«στηρίζει» την σχετική συνείδηση, αλλά συχνά Αποκαλύπτεται μέσα από την
διεύρυνση της σχετικής συνείδησης σαν το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ…
Η συνείδηση όχι μόνο προέρχεται από το ΑΓΝΩΣΤΟ, αλλά και
εξελίσσεται προς Αυτό διευρυνόμενη συνεχώς μέχρι το Απεριόριστο, το Άχρονο, το
Αληθινό…
Κάποιοι ονομάζουν το ΑΓΝΩΣΤΟ, Πραγματικότητα, Θεότητα (ή
Θεό), Πνεύμα, Κοσμική Συνείδηση, ή Κοσμικό Ασυνείδητο… Στην πραγματικότητα το
ΑΓΝΩΣΤΟ Αποκαλύπτεται μέσα από το Βίωμα, σαν το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ… Όλα τα άλλα είναι
μόνο «σχόλια»…
Είναι φανερό ότι το ΑΓΝΩΣΤΟ (σαν «Περιοχή Επίγνωσης»)
Περιλαμβάνει πολλές Καταστάσεις Ανώτερης Επίγνωσης, που δεν είναι άμεσα
προσιτές στην συνηθισμένη συνείδηση που «περιορίζεται» στις ψυχοσωματικές
λειτουργίες (της σκέψης, της αντίληψης, των εξωτερικών αισθήσεων). Οι Ανώτερες
Καταστάσεις Βιώνονται και γίνονται «γνωστές» στην διάρκεια της (πραγματικής)
διαλογιστικής πρακτικής κι έχουν «περιγραφεί» επαρκώς (τόσο στην βουδιστική
παράδοση, όσο και στην ινδουιστική παράδοση, αλλά και στην χριστιανική νηπτική
παράδοση…)…
Όταν η συνείδηση «ελέγχει» (τις ψυχοσωματικές
λειτουργίες) κι «αποδεσμεύεται» από τις ψυχοσωματικές λειτουργίες, βρίσκεται
μόνη της με τα «περιεχόμενά» της… δεν βρίσκεται στο κενό, στο τίποτα)… Αυτή η
εσωτερική λειτουργική κατάσταση (της συνείδησης) είναι ο «βαθύτερος
νους», (το βιτζνάνα των βουδιστών, το μάνας του Πανταζάλι, ο «νους» της δυτικής
παράδοσης)… και στον έλεγχο αυτής της λειτουργικής κατάστασης αναφέρεται το ντυάνα
των βουδιστών, το «σαμάντι με περιεχόμενο» του Πανταζάλι, κι η εξωτερική
προσευχή (ο έλεγχος των λογισμών) της χριστιανικής νηπτικής παράδοσης…
Υπάρχει μία Ανώτερη, Βαθύτερη, Λειτουργική Κατάσταση,
όταν η συνείδηση ασχολείται όχι με τα «περιεχόμενά» της και την «διευθέτησή»
τους, αλλά με την ίδια την φυσική δυνατότητά της να έχει ή να μην έχει
«περιεχόμενο» (που σχετίζεται με κάποιο είδος σχετικής ύπαρξης, είτε
εσωτερικής, είτε εξωτερικής…)… Αυτή η Λειτουργική Κατάσταση είναι ο «Παγκόσμιος
Νους», ο «Καθαρός Νους», το «Πνεύμα» (Αλάγια Βιτζνάνα στην βουδιστική ορολογία,
το Μαχάτ στην πρακτική του Πανταζάλι, ο Λόγος, στην χριστιανική κοσμοθεωρία…)…
και στην Βίωση των «διαφόρων διακρίσεων» αυτής της Λειτουργίας αναφέρονται τα
σαμαπάττι των βουδιστών, το «σαμάντι χωρίς περιεχόμενο» του Πανταζάλι, ο
«καθαρός μονοειδής νους» των νηπτικών…
Πέρα από αυτές τις Εσωτερικές Καταστάσεις Επίγνωσης που
μπορούν να γίνουν «προσιτές» (στις διάφορες παραδόσεις και θρησκευτικές
πρακτικές) Απλώνεται το ΑΧΑΝΕΣ ΑΓΝΩΣΤΟ… η ΚΑΘΑΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ…
Έτσι η συνείδηση, (η κάθε συνείδηση), δεν είναι παρά ένα
(περιορισμένο) «κέντρο επίγνωσης» μέσα στο ΑΓΝΩΣΤΟ, που Εκτείνεται γύρω του,
Απεριόριστο… Η Δυνατότητα (Εξέλιξης) Επέκτασης της Επίγνωσης στον ΧΩΡΟ ΤΟΥ
ΑΓΝΩΣΤΟΥ είναι απεριόριστη… Η βαθμιαία διεύρυνση της Επίγνωσης (για όσους δεν
μπορούν να Κατανοήσουν, να «συλλάβουν» ΑΜΕΣΑ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ) οδηγεί (μέσα
από διάφορες εσωτερικές καταστάσεις επίγνωσης) στο ΙΔΙΟ το ΑΓΝΩΣΤΟ, που ΕΙΝΑΙ
ΑΧΑΝΗΣ ΚΕΝΟΤΗΤΑ, ΚΑΘΑΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ… η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ο ΘΕΟΣ…
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ είναι, στην πραγματικότητα, ο «χώρος της
απόλυτης υποκειμενικότητας»...
Η σχετική συνείδηση αντιλαμβάνεται ότι εισρέουν στο
«χώρο» της, αισθήσεις, επιθυμίες, σκέψεις… κι όλα αυτά τα «βλέπει» απέναντί
της, σαν αντικείμενα… Αυτός ο «απέναντι κόσμος», που καθένας αντιλαμβάνεται με
τον «δικό» του τρόπο τουλάχιστον το εξωτερικό μέρος του (της υλικής σφαίρας)
είναι «κοινός» για όλους τους ανθρώπους… Σε αυτόν τον (υποκειμενικά
προσλαμβανόμενο) κόσμο, δραστηριοποιούνται και ζουν οι άνθρωποι την «κοινή» ζωή
τους…. Στην πραγματικότητα, επειδή ακριβώς ο καθένας «αντιλαμβάνεται» με τον
προσωπικό του τρόπο τα «πράγματα», οι άνθρωποι δεν μπορούν να «συνεννοηθούν»,
και να ζήσουν μία «κοινή» αρμονική ζωή… η ζωή τους είναι γεμάτη από κάθε είδους
συγκρούσεις…
Η Συνείδηση (σαν Υποκείμενο) δεν μπορεί να γίνει
αντιληπτή (από τον εαυτό της) με αυτόν, τον παραπάνω τρόπο, μέσα από
αντιληπτικές λειτουργίες, οργανωτικές διαδικασίες, προσδιορισμούς… σαν
«αντικείμενο»…
Θα πρέπει όλες αυτές οι δραστηριότητες, που ανιχνεύουν,
αναγνωρίζουν, προσδιορίζουν, και κατατάσσουν το «αντικείμενο» στην «βάση
δεδομένων» της Συνείδησης, να «αποκλειστούν»… Το Υποκείμενο, απορρίπτοντας όλες
αυτές τις δραστηριότητες, θα πρέπει να στραφεί άμεσα προς τον Εαυτό και να
Βυθιστεί στον χώρο της απόλυτης υποκειμενικότητας…
Όταν όμως εγκαταλείπονται όλες οι «υποκειμενικές
δραστηριότητες» αυτό που αποκαλύπτεται σαν απόλυτη υποκειμενικότητα είναι το
Πραγματικό Αντικειμενικό, η Αντικειμενική Βάση όλων των υποκειμένων, η Αληθινή
Φύση και Ουσία των πάντων, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…
Αν θέλουμε να Βιώσουμε Πραγματικά, την Αντικειμενικότητα,
την Πραγματικότητα, δεν μπορούμε να το κάνουμε με υποκειμενικές δραστηριότητες
που συλλαμβάνουν τα αντικείμενα μέσα στον (προσωπικό, σχετικό, και
περιορισμένο) χώρο τους (στον χώρο της σχετικής συνείδησης)… Θα το κάνουμε Μέσα
στην Συνείδηση, με την «απόρριψη» όλων των υποκειμενικών δραστηριοτήτων… Τούτη
η «απόρριψη» σημαίνει αυστηρά τον μετασχηματισμό της «στάσης» μας απέναντι σε
όλα αυτά, την «απόσπασή» μας, και την «αφαίρεση» της πραγματικότητας από όλα
αυτά… έτσι ώστε να «επιτευχθεί» μία νέα (οντολογική, υπαρξιακή, αντιληπτική)
«ισορροπία» της Συνείδησης… και με κανένα τρόπο την βίαιη «καταστολή» ή
«καταστροφή» τους… τουλάχιστον αυτός είναι ο τρόπος που διδάσκουν όλες οι
παραδόσεις, και ανατολικές, και δυτικές… Έτσι, από την υποκειμενικότητα
βυθιζόμαστε στην απόλυτη υποκειμενικότητα κι Εξερχόμαστε στην Απόλυτη
Αντικειμενικότητα που μας «Περιβάλλει»…
Η μόνη έξοδος από τον υποκειμενικό κόσμο μας, Οδηγεί,
στην Αντικειμενική Βάση των πάντων, στην Αντικειμενικότητα Της Πραγματικότητας,
στην Αντικειμενικότητα του Θεού… Άλλος δρόμος δεν υπάρχει…
Αυτός που «βρίσκεται» («βρίσκεται», ούτε «πραγμάτωσε»,
ούτε «έφτασε»…) στην Πλήρη Αφύπνιση Είναι Τελείως Κενός, Πλήρους Δραστηριότητας,
με Πλήρη Αντίληψη… Χωρίς Καμία Διάκριση (μέσα στο πεδίο της συνείδησής του…)…
και «μέσα» στους κόσμους..
Αυτός που «βρίσκεται» στην Πλήρη Αφύπνιση Βιώνει το
Αιώνιο Είναι… Το «γίγνεσθαι», σαν περιεχόμενο της συνείδησής του, δεν προκαλεί
καμία ουσιαστική αλλοίωση στην κατάστασή του…
Αυτός που «βρίσκεται» στην Πλήρη Αφύπνιση Είναι το Όλον…
Βρίσκει Μέσα του την Πραγματικότητα… δεν αναζητά «κάτι» έξω από Αυτόν… Είναι
Όλη η Πραγματικότητα, Όλος ο Θεός, όλη η δημιουργία, όλες οι εμπειρίες… Ο Χώρος
της Συνείδησης Είναι Ενιαίος, δεν υπάρχει διάκριση έσω και έξω…
Αυτός που «βρίσκεται» στην Πλήρη Αφύπνιση είναι η
Πραγματικότητα, είναι η Αλήθεια… Στην θρησκευτική μυθολογία είναι το Απόλυτο
που τα συμπεριλαμβάνει όλα… Είναι η Κενότητα που Αποτελεί την Βάση των
πάντων… Είναι ο Πατέρας Θεός που τα Περικλείνει όλα Μέσα Του (η φράση του Ιησού
«εγὼ και ο πατὴρ εν εσμεν» σημαίνει «Είμαι ο
Πατέρας»)…
Αυτός που «βρίσκεται» στην Πλήρη Αφύπνιση Είναι
Απεριόριστη Συνείδηση… Δεν υπάρχει τίποτα έξω από Αυτόν… κι όλα τα
Συμπεριλαμβάνει Μέσα του… Είναι το Ανώτατο Σημείο «εξέλιξης» της Συνείδησης
(από την άποψη της θρησκευτικής μυθολογίας), Έξω από τον χρόνο, Έξω από το
«γίγνεσθαι», και μέσα στο «γίγνεσθαι»…
Αυτός που «βρίσκεται» στην Πλήρη Αφύπνιση, και
Κατανοεί ότι Αυτός Είναι το Παν, Αυτός είναι ό,τι περιέχει (η συνείδησή
του…)… Κατανοεί ότι ο «περιορισμός» της συνείδησης (οποιοδήποτε είδος
περιορισμού) αλλοιώνει την «εικόνα της πραγματικότητας, είναι αυταπάτη,
«όνειρο». Όλα τα όντα των κόσμων είναι «περιορισμένες συνειδήσεις» και βιώνουν
το «όνειρο»… Η «αντίληψή τους, η «φιλοσοφία» τους, η «θρησκεία» τους, οι
«πράξεις» τους, εντάσσονται μέσα στο «όνειρο»…
Αυτός που «βρίσκεται» στην Πλήρη Αφύπνιση Είναι «Πάντα
Εδώ, Τώρα»… δεν «έρχεται», δεν «πηγαίνει»… Σε οποιοδήποτε «επίπεδο συνείδησης»
κι αν «λειτουργεί», οποιαδήποτε εμπειρία της πραγματικότητας κι αν έχει, δεν
δεσμεύεται από αυτό… Τα όντα, σε όποιο επίπεδο συνείδησης κι αν βρίσκεται, σε
όποιο κόσμο κι αν βιώνουν την «πραγματικότητα» μπορούν να φτάσουν στην Πλήρη
Αφύπνιση Άμεσα, χωρίς διαδικασία, και χωρίς να αποχωριστούν από τον οποιοδήποτε
φορέα τους (στον κόσμο που ζουν)… Όλοι οι κόσμοι είναι αυταπάτη. Η «μετάβαση»
σε άλλους κόσμους είναι μέσα στο «όνειρο»… Η Πραγματικότητα Είναι Εδώ, Τώρα, κι
είναι «έξω» από το «όνειρο» (αλλά συμπεριλαμβάνει το «όνειρο»)… Είναι μία
παράδοξη κατάσταση που μόνο όσοι βιώνουν, κατανοούν…
Η Πλήρως Αφυπνισμένη Συνείδηση Αντιλαμβάνεται την
Πραγματικότητα, πλήρως κι ολοκληρωτικά…
Είναι η μη-φωτισμένη συνείδηση που βυθίζεται μέσα στην
«σχετική πραγματικότητα» (που ορίζεται σαν Πλάνη, ή Παγκόσμια Αυταπάτη). Είναι
ακριβώς αυτή η συνείδηση που (λόγω της ατελούς αντίληψής της) δημιουργεί την
«σχετική πραγματικότητα»… Είναι ο «παρατηρητής» (που «αναδύεται» από το
Απεριόριστο) που δημιουργεί την «σχετική πραγματικότητα». Υποκειμενικά
και «αντικειμενικά»… Ο «παρατηρητής» λειτουργεί σαν «κέντρο επίγνωσης»,
(υποκειμενική διαφοροποίηση), κι αντιλαμβάνεται «εσφαλμένα» («περιορισμένα»)
την Πραγματικότητα («αντικειμενική» διαφοροποίηση)… Στην πραγματικότητα η
μεταβολή «συμβαίνει» στην Συνείδηση, κι όχι πραγματικά… με άλλα λόγια η
«σχετικότητα» είναι μία αντίληψη της συνείδησης (ανιχνεύεται στην λειτουργία
της Συνείδησης) κι όχι αντικειμενική… Η «σχετική πραγματικότητα» είναι
«αντίληψη», δεν είναι μία «πραγματικότητα εκεί έξω» με την οποία συνδεόμαστε κι
από την οποία μπορούμε να αποσυνδεθούμε…
Αυτό που «υπάρχει», το «γεγονός», είτε γίνεται αντιληπτό
από την «Φωτισμένη Συνείδηση» στα πλαίσια της Ενιαίας Συνείδησης, (και της
πλασματικής «κοσμικής εξέλιξης») σαν «μη - πραγματικό»… είτε γίνεται αντιληπτό
από την «μη - φωτισμένη συνείδηση» στα πλαίσια της περιορισμένης αντίληψης σαν
«πραγματικότητα»… (κι εδώ έγκειται η «αυταπάτη», αφού μία αντίληψη της
Συνείδησης «εμπλουτίζεται» με την ιδιότητα του αντικειμενικού κι
«εκλαμβάνεται» σαν πραγματικότητα, «προβάλλεται» δηλαδή σε
ένα «αντικειμενικό πεδίο»…)…
Συνεπώς, η «Ανάδυση στην Πραγματικότητα», η «μετάβαση»
στην Πραγματικότητα, από την αυταπάτη, είναι «εσωτερική διαδικασία της
συνείδησης», κι όχι πραγματικό γεγονός…
Αν θέλουμε πραγματικά να «Αναδυθούμε στην Πραγματικότητα»
τότε πρέπει να «διορθώσουμε» την λειτουργία της συνείδησης, να πάψουμε να αντιλαμβανόμαστε
με λανθασμένο τρόπο. Αυτό, σημαίνει πολύ απλά, (σαν Συνείδηση, σαν παρατηρητής)
να αποβάλουμε όλες τις «λειτουργικές παραποιήσεις» της Πραγματικότητας…
Όλες οι ψυχοσωματικές διαδικασίες, που λειτουργούν
παραποιώντας μέσα από περιορισμένη, επιλεκτική, «προσανατολισμένη»,
δραστηριότητα, πρέπει να «διορθωθούν»…
Το ψυχικό δυναμικό πρέπει να «αναπροσανατολιστεί»…
Ο «εσωτερικός νους», ο «παρατηρητής», πρέπει να
«επανέλθει» στην οντολογική βάση του… να «εξαλειφθεί»…
Το «Πνεύμα» πρέπει να «επανέλθει» στην Ενότητά του…
Και Τελικά πρέπει να «Αναδυθούμε» στην Πραγματικότητα…
Αυτή η «Εσωτερική Πορεία Μεταμόρφωσης» λειτουργεί
ταυτόχρονα σε πολλά κοσμικά πεδία κι έχει συνέπειες όχι μόνο στον ορατό γήινο
κόσμο, αλλά και στους αόρατους (υπερβατικούς) κόσμους… και «συνεχίζεται» και
«πέραν» της γήινης ζωής. Η «Εξέλιξη» έχει συνέχεια. Η «Αναζήτηση του Αληθινού»
δεν είναι ζητούμενο μόνο στον υλικό κόσμο… αλλά σε όλους τους κόσμους…
Κι αν όλη αυτή η «Πορεία» φαντάζει απίθανη, δύσκολη, ή
αδύνατη… να σημειώσουμε ότι φαντάζει έτσι όσο δεν «ξεκινάμε»… Όταν «εισέλθουμε»
στην Οδό όλα φαίνονται πολύ πιο οικεία και «κοντινά» μας…
Η Συνείδηση (η δοσμένη συνείδηση του καθενός) αποτελεί
ένα χώρο επίγνωσης, δραστηριότητας, κι εμπειρίας.
Η σκέψη είναι ενέργημα, μία αυθόρμητη ή κατευθυνόμενη
συμπεριφορά που «συλλαμβάνει κι αφομοιώνει ένα νόημα»…
Το Βίωμα είναι «εισδεκτική» (αφυπνισμένη αλλά όχι
παθητική) συμπεριφορά που «πραγματώνει ένα νόημα»…
Με απλά λόγια, η σκέψη είναι κάτι που «κάνουμε». Το Βίωμα
είναι κάτι που «συμβαίνει» (και το υφιστάμεθα…)…
Το Βίωμα δεν μπορεί ποτέ να προκληθεί με δραστηριότητα
γι’ αυτό κι όλες οι προσπάθειες είναι μάταιες. Αντίθετα, η «παραίτηση» από
«όλη» την δραστηριότητα «αδειάζει» τον χώρο της συνείδησης κι ελευθερώνει το
χώρο ώστε να εκδηλωθεί το Βίωμα…
Αν, εκ πρώτης όψης, το Βίωμα φαίνεται σαν μία «παθητική»
κατάσταση, αυτό δεν είναι αλήθεια. Είναι το αντίστροφο του εξωτερικού
ενεργήματος (της σκέψης), γι’ αυτό «παρουσιάζεται» έτσι…
Στην πραγματικότητα, η συνείδηση είναι σε πλήρη
εγρήγορση, ο χώρος της Διευρύνεται Ως το Άπειρο, ξεπερνώντας όλα τα όρια… κι η
ίδια η συνείδηση φαίνεται να Ανυψώνεται και να Επεκτείνεται πέρα από όλα τα
όρια, σε μία συνεχή χωρίς τέλος πορεία…
(Γι’ αυτό κι όσοι έχουν αυτή την εμπειρία περιγράφουν το
«Θεό» σαν Άπειρο, Χωρίς Όρια, Χωρίς Ιδιότητες…)…
Κάθε συνείδηση (οποιαδήποτε συνείδηση) είναι
(«εμφανίζεται» σαν) Μία Πύλη… Μία Πύλη χωρίζει το Έσω και το Έξω…
Το Βίωμα λέγεται Άπυλη Πύλη γιατί πρέπει να
«επιτευχθεί» χωρίς δραστηριότητα… Όλες οι «δραστηριότητες» οδηγούν έξω…
Το Βίωμα είναι ο Δρόμος του Έσω… Ο Δρόμος που Οδηγεί στην
Πραγματικότητα που Στηρίζει τα πάντα…
Όταν «επιτευχθεί» το Βίωμα (όταν η Συνείδηση Γίνει
Απεριόριστη)… τότε «Αποκαλύπτεται» ότι ο συνειδησιακός χώρος είναι
Ενιαίος… κι Εντός του Ενιαίου Χώρου «συμβαίνουν» και «πραγματοποιούνται» όλα…
δεν υπάρχει πια διάκριση έσω έξω..
Από Αυτό το Βίωμα πηγάζει κάθε «μεταγενέστερη σκέψη» περί
της Πραγματικότητας…
Από το Βίωμα πηγάζουν οι θρησκείες κι οι εσωτερικές
φιλοσοφίες…
Στο Βίωμα αποκτά περιεχόμενο η Εσωτερική Εμπειρία, ο
Διαλογισμός, η Προσευχή, η Πνευματικότητα…
Αλλά όλα αυτά είναι άχρηστα αν μας περιπλέκουν και μας
αιχμαλωτίζουν στο χώρο της σκέψης… Ο σκοπός τους είναι να αποτελούν «ενδείξεις»
«σύμβολα» του Πραγματικού… με άλλα λόγια να μας «βοηθούν» να περάσουμε στο χώρο
του Βιώματος…
Η Αλήθεια (σαν Αντίληψη της Πραγματικότητας), η
Πραγματικότητα, ο Θεός, Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, Βιώνεται, μονάχα Βιώνεται…
Δεν μπορεί να γίνει «αντικείμενο» σκέψης, ούτε «βάση» μίας θεωρίας (περί του
Πραγματικού), ούτε «υλικό» για μία «οντολογία», η «θεολογία»… Κάθε πνευματική
προσπάθεια μοιραία οδηγεί στο τέλος πέρα από την σκέψη, στη Σιγή του Νου…
Η «εσωτερίκευση» εξωτερικών ενεργημάτων, όπως η σκέψη, ή
η αίσθηση, δεν αποτελεί «βίωμα» αλλά επίγνωση και αφομοίωση (του περιβάλλοντος
ή) στοιχείων του περιβάλλοντος, σε μία αλληλουχία δράσης κι αντίδρασης, σε μία
πορεία εξωτερικής εμπειρίας που ονομάζουμε (εξωτερική) ζωή… Δεν πρέπει να
«συγχέουμε» το Αληθινό (Εσωτερικό) Βίωμα με όλες αυτές τις εξωτερικές
«επιγνώσεις»…
Όταν Εισερχόμαστε στον Εσωτερικό Χώρο (του Βιώματος)
έχουμε επίγνωση γενικώς κι όχι επίγνωση κάποιου συγκεκριμένου πράγματος ή
κατάστασης… Γι’ αυτό κι όταν αναφερόμαστε στον Εσωτερικό Χώρο μιλάμε για
συνειδησιακές καταστάσεις… Στον εξωτερικό χώρο πρέπει να μιλάμε για «επίγνωση»…
(Καταχρηστικά χρησιμοποιούμε τον όρο «συνειδησιακή κατάσταση» για την εξωτερική
επίγνωση… ή την «επίγνωση» για κάποια εσωτερική συνειδησιακή κατάσταση)….
Ο Χώρος του Έσω… και πολύ περισσότερο η Συνείδηση σαν
Ενιαίος Χώρος είναι πέραν της σκέψης, αλλά και της μετασκέψης… Δεν μπορεί
να «περιγραφεί»… κι αν προσπαθήσουμε να το κάνουμε (να «περιγράψουμε») θα το
κάνουμε με ιδεογράμματα, με σύμβολα, όχι με έννοιες… Τέτοιες συλλήψεις
του Πραγματικού αποτελούν «αρχετυπικές συνειδησιακές καταστάσεις», ή αλλιώς
«όψεις του Πραγματικού»…
Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά είναι η Συνείδηση, η
Δυνατότητα να «Αντιλαμβάνεται», η «Αντίληψη»…
Η Ίδια η Συνείδηση Είναι Καθαρή Αντίληψη, Αχανής
Κενότητα, Χωρίς Ιδιότητες…
Η «Φύση», η Συνείδηση, είναι εξ’ αρχής Αγνή, Καθαρή,
Χωρίς Ιδιότητες… Ελεύθερη από οποιοδήποτε «περιεχόμενο» (είτε δεν υπάρχει, είτε
«εμφανίζεται» και λειτουργεί…)…
Όλα όσα μπορούν να «αναδυθούν» Μέσα στην Συνείδηση, είναι
μόνο «συνειδησιακά συμβαίνοντα», «συμβάντα»… «περιεχόμενα» της Συνείδησης, που
δεν επηρεάζουν την Ίδια την Φύση της Συνείδησης…
Ανάλογα με την «Στάση» που «υιοθετεί» η Συνείδηση
απέναντι στα «περιεχόμενά» της, «δημιουργούνται» Βαθμίδες Επίγνωσης… Ο «βαθμός
αντικειμενικότητας», η «αντικειμενικότητα» ενός συμβάντος («περιεχομένου» της
Συνείδησης) είναι ιδιότητα που «αποδίδει» η Συνείδηση στο «συμβάν», όχι εγγενής
ιδιότητα του «συμβάντος»…
Έτσι, όλα όσα «εμφανίζονται», η κοσμική δημιουργία, πεδία
ύπαρξης, κόσμοι, είναι μόνο συνειδησιακά συμβαίνοντα, που ανάλογα με τον Βαθμό
Επίγνωσης η Συνείδηση τους αποδίδει (λιγότερη ή περισσότερη)
«αντικειμενικότητα»… κι όχι κάτι «εξωτερικό», «ανεξάρτητο» της Συνείδησης…
Με αυτή την προοπτική, δεν υπάρχει «εξωτερική
δημιουργία»… Η μόνη μεταβολή που συμβαίνει είναι στην Επίγνωση, στον Βαθμό
Επίγνωσης, που αποδίδει στα «φαινόμενα», λιγότερη ή περισσότερη,
«αντικειμενικότητα… Κι αυτή είναι η «παγκόσμια αυταπάτη»…
Ακόμα και η «είσοδος» σε ένα πεδίο ύπαρξης, η γέννηση σε
ένα κόσμο, μέσα σε ένα φορέα από το «υλικό» του κόσμου αυτού, είναι κατάσταση
επίγνωσης, φαινόμενο επίγνωσης… κι όχι πραγματικό, εξωτερικό, ανεξάρτητο (της
Συνείδησης) γεγονός… Η Συνείδηση «εισέρχεται» (συνδέεται και λειτουργεί μέσα
από την «συγκεκριμένη δομή») κι «αποσύρεται»… κι αυτό είναι συνειδησιακό
γεγονός, κι όχι πραγματικό… Έτσι υπάρχουν μόνο συνειδησιακά γεγονότα,
καταστάσεις επίγνωσης, κι όχι «γέννηση», «μετενσάρκωση», «απελευθέρωση» σαν
πραγματικά γεγονότα…
‘Όλα Συμβαίνουν Μέσα στην Συνείδηση…
Η Επίγνωση μόνο αλλάζει, δηλαδή η «Στάση» της Συνείδησης
απέναντι στα «περιεχόμενά» της…
Όταν είμαστε σε Κατάσταση Μεγάλης Εγρήγορσης (Αφύπνισης,
Φώτισης…) αντιμετωπίζουμε όλα τα συνειδησιακά φαινόμενα (υπαρξιακά, νοητικά,
ψυχικά, ψυχοσωματικά, υλικά) εξ’ ίσου, κι ανταποκρινόμαστε όπου είναι ανάγκη,
χωρίς να «εμπλεκόμαστε» στην κοσμική διαδικασία, αφήνοντας τα πράγματα να
πορεύονται την δική τους πορεία (σύμφωνα με τους κοσμικούς νόμους του
συγκεκριμένου περιβάλλοντος)… Ο Χώρος της Συνείδησης Είναι Ενιαίος, Καθαρός, κι
όλα λειτουργούν «ανεμπόδιστα»… Δεν υπάρχει διάκριση «έσω», «έξω», εξέλιξη,
πτώση, λύτρωση, ή φώτιση… όλα αυτά είναι μέρος της κοσμικής αυταπάτης…
Όταν είμαστε σε Εγρήγορση (όχι σε Κατάσταση Πλήρους
Εγρήγορσης αλλά «Σχετικής»…) μπορούμε να «δούμε» τι «ακριβώς συμβαίνει»… κι
έχουμε την δυνατότητα να «υιοθετήσουμε» την μία ή την άλλη στάση… που θα
μας οδηγήσει στην Πλήρη Εγρήγορση, ή στην «αυταπάτη»… Είναι μία κατάσταση
«ενδιάμεση»…
Όταν είμαστε στην κατάσταση του («μισοκοιμισμένου»)
συνηθισμένου ανθρώπου (αν μιλάμε για τούτο τον κόσμο, τη γη), «ταυτιζόμαστε με
το «συγκεκριμένο περιεχόμενο» της Συνείδησης (που θεωρούμε ατομική ύπαρξη,
οντότητα, ψυχή, εγώ, ψυχοσωματική ύπαρξη, «σώμα»…), και ζούμε μία (προσωπική)
«ονειρική» ζωή…
Η «Φύση», η Συνείδηση, είναι εξ’ αρχής Αγνή, Καθαρή,
Ελεύθερη, Χωρίς Ιδιότητες… και δεν χρειάζεται «εμείς» να «πραγματοποιήσουμε»
κάτι… αρκεί να αφήσουμε την Φύση να Λειτουργήσει Μόνη της, χωρίς να
«εμπλεκόμαστε»…
Στο Χώρο της Αυταπάτης κάνουμε διακρίσεις, ανάμεσα στη
φώτιση και την μη-φώτιση, πιστεύουμε στην «εξέλιξη», και ασκούμε θρησκείες, και
πραγματοποιούμε πνευματικές προσπάθειες… όλα αυτά εντάσσονται στο «όνειρο»…
Στον Χώρο της Αυταπάτης, στον δρόμο της πνευματικής
προσπάθειας, αν δεν Κατανοούμε την Φύση μας (την Πραγματική Φύση της
Συνείδησης) και την Λειτουργία της και προσπαθούμε να βιώσουμε σαν
πραγματικότητα (σε κατάσταση μη επίγνωσης) ένα «περιεχόμενο» της Συνείδησης,
ένα συνειδησιακό γεγονός, ένα «φαινόμενο» διαπράττουμε οντολογικό, μεταφυσικό,
και «λογικό» σφάλμα…
Αν αναζητούμε την «φώτιση» (διαχωρίζοντας την
Πραγματικότητα από την κατάσταση που «ζούμε»), αναζητούμε μία «ψεύτικη φώτιση»…
Αν απορρίπτουμε βίαια τις σκέψεις (νομίζοντας ότι
διαλογιζόμαστε, συγκεντρωνόμαστε, ή οτιδήποτε άλλο) εξακολουθούμε να είμαστε σε
μία αδιέξοδη πορεία…
Αν «κάνουμε» οτιδήποτε είμαστε σε λάθος δρόμο…
Η Φύση δεν λειτουργεί έτσι… Δεν μπορούμε να Βιώσουμε την
Αληθινή Αγνή, Ελεύθερη, Φύση μας (που αφήνει όλα τα «περιεχόμενά» της να
λειτουργούν «ανεμπόδιστα»…) μέσω της «ταύτισης» με «περιεχόμενο» της
Συνείδησης… μέσω της κοσμικής διαδικασίας, μέσω της δραστηριότητας, της
εξέλιξης, της προσπάθειας να φτάσουμε «κάπου», της πνευματικής
πραγματοποίησης, κλπ… Όλα αυτά είναι «ονειρικές διαδικασίες»…
Ο Δρόμος της Αυτογνωσίας (της Αντίληψης Της Ίδιας της
Φύσης μας, Της Συνείδησης σαν Ενιαίου Αγνού Χώρου, Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς
Διακρίσεις… όπου Μέσα σε ελευθερία, όλα λειτουργούν «ανεμπόδιστα») είναι
η Εγρήγορση, η μη-συμμετοχή στην κοσμική διαδικασία, ή έστω, η «απόσπαση» από
όλο αυτό…
Η Αυτογνωσία είναι η Αντίληψη της Ίδιας της Φύσης μας,
Κενής από Ιδιότητες, Αιώνιας, Υπερβατικής, που Υπερβαίνει το «όνειρο» χωρίς να
το «υιοθετεί», χωρίς να το «απορρίπτει»… Όλα, ακόμα και το «όνειρο», είναι
φυσικές διαδικασίες…
Η Συνείδηση Είναι Μία, Άπειρη, Ελεύθερη, Χωρίς Ιδιότητες…
Ό,τι «εμφανίζεται» υπάρχει Εντός της Συνείδησης….
Η Μετάβαση από την Απόλυτη Επίγνωση (της Πραγματικότητας
στην σχετική επίγνωση, μέχρι την περιορισμένη επίγνωση του όντος σε ένα
κατώτερο κόσμο (και στη «γη»), σε μία κατώτερη ζωή είναι Διαφοροποίηση της
Επίγνωσης. Αυτός είναι ο μηχανισμός της κοσμικής δημιουργίας, και της «εισόδου»
και «εξόδου» στους κατώτερους κόσμους…
Τι είναι Διαφοροποίηση της Επίγνωσης; Είναι η
διαφοροποίηση στην «στάση» της Συνείδησης απέναντι στο «περιεχόμενό» της… Ο
βαθμός απορρόφησης στο «περιεχόμενο» και συνεπώς ο βαθμός «αντικειμενικότητας»
που «αποδίδουμε» στο «περιεχόμενο»…
Ελευθερία είναι το να βλέπεις το «περιεχόμενο» αλλά να
μην απορροφάσαι σε αυτό… Τότε, Ελεύθερα «διασχίζεις» τους κόσμους, χωρίς να
δεσμεύεσαι σε τίποτα…
Γέννηση στους κόσμους είναι η απορρόφηση σε κάποια βαθμίδα
«αντίληψης»…
Απελευθέρωση είναι η αποδέσμευση από το περιεχόμενο της
Συνείδησης, όχι η «δόμηση» κάποιου περιεχομένου (Θεός, ή οτιδήποτε άλλο), ή
καταστροφή κάθε περιεχομένου (κενότητα του κούτσουρου ή της πέτρας), αλλά μόνο
η αποδέσμευση από το «περιεχόμενο»…
Φώτιση είναι η Αντίληψη της Ίδιας της Φύσης της
Συνείδησης, Κενής, Χωρίς Ιδιότητες… Ενός Ενιαίου Συνειδησιακού Χώρου, χωρίς
«διακρίσεις» (έσω-έξω, ανώτερο-κατώτερο, πνευματικό-υλικό, κλπ.) στον Οποίο
(Χώρο) εντάσσονται τα πάντα, ακόμα κι οι «ψευδείς» συνειδησιακές καταστάσεις…
Συνεπώς η Διαφοροποίηση της Επίγνωσης, η «μετάβαση»
στους σχετικούς κόσμους (κι η έξοδος) είναι κάτι που «συμβαίνει σε εμάς, δεν
σχετίζεται με το «περιεχόμενο» της Συνείδησης, με τα συνειδησιακά συμβαίνοντα…
Η Αληθινά Ελεύθερη Συνείδηση είναι Ελεύθερη έξω από τους
κόσμους και μέσα στους κόσμους (επειδή δεν δεσμεύεται από αυτό που
«συμβαίνει»)… Μόνο για την περιορισμένη συνείδηση που απορροφάται στο
«περιεχόμενό» της, αυτό (το «περιεχόμενο») μπορεί να θεωρηθεί σαν κατά βάση διαφορετικό,
σχετικό, «σφαλερό», ξένο, ή οτιδήποτε άλλο…
Η Επίγνωση (το να έχουμε αντίληψη του χώρου ύπαρξης κι
όσων συμβαίνουν σε αυτό το χώρο…) από την φύση της μπορεί να είναι «γενική» και
να καλύπτει «όλο τον χώρο» της, είτε να «συγκεντρώνεται» σε κάτι ιδιαίτερο
(διαδικασία, λειτουργία, αντικείμενο, φαινόμενο) και τότε καθίσταται «ειδική
επίγνωση». Αυτή η «ειδική επίγνωση» ταυτίζεται με την έννοια της προσοχής…
Επίγνωση (με την γενική έννοια) και προσοχή (δηλαδή
ειδική επίγνωση) αν και είναι η Ίδια Λειτουργία διαφέρουν στο εύρος (του χώρου
επίγνωσης) που διαχειρίζονται… Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι δεν είναι κάτι
«διαφορετικό», ή ότι είναι κάτι «διαφορετικό» (εξαρτάται από το πώς το
«ορίζουμε»…)….
Όταν η Προσοχή Ρέει Ελεύθερα ανταποκρίνεται σε ό,τι
καθίσταται αναγκαίο… χωρίς να «εμπλέκεται» με αναλύσεις, και να καθυστερεί με
ανακύκλωση σκέψης, ή δράσης… δεν διαφέρει από την Επίγνωση. Σε αυτή την περίπτωση
Επίγνωση και Προσοχή είναι δύο όψεις του «ίδιου πράγματος», σαν «Επίγνωση της
Δραστηριότητας» και «Δραστηριότητα της Επίγνωσης», σαν Ηρεμία και Κίνηση της
Ίδιας Συνείδησης, σαν Μία Ενιαία Ζωή…
Όταν η Προσοχή γίνεται προσήλωση, όταν δηλαδή εμπλέκεται
στην διαδικασία, στην λειτουργία, στο αντικείμενο, στο φαινόμενο, τότε χάνει
την ιδιότητα της Προσοχής. Η Συνείδηση συσκοτίζεται, χάνει το Φως της
Επίγνωσης, και ο τρόπος που «βλέπουμε» και «αντιλαμβανόμαστε» παρεκτρέπεται,
εισερχόμαστε στον χώρο της μεταφυσικής αυταπάτης…
Εδώ βρίσκεται η αιτία της «κοσμικής δημιουργίας»… και από
αυτή την δραστηριότητα πηγάζει ο υπαρξιακός πυρήνας των όντων… Η είσοδος
(γέννηση) στους κόσμους, κι η έξοδος (αποχωρισμός από τον φορέα εκδήλωσης) από
τους κόσμους, είναι μόνο συνειδησιακά γεγονότα, «αντιλήψεις», όχι
πραγματικότητα… Κι όλη η «εξωτερική δημιουργία» είναι επίσης συνειδησιακό
γεγονός κι αντίληψη, κι όχι κάτι ανεξάρτητο από την Συνείδηση, «αντικειμενικό»…
Όταν η Προσοχή, που έγινε προσήλωση, γίνεται απορρόφηση
σε ό,τι συμβαίνει τότε αντιλαμβανόμαστε ότι «αλλοιώνεται» ο ίδιος ο χώρος της
Συνείδησης, η Ίδια η Συνείδηση… Σε μία τέτοια κατάσταση βρισκόμαστε στο κέντρο
της αυταπάτης…
Η Συνείδηση χάνοντας την Φυσική Δυνατότητα της να
«εποπτεύει» όλο τον «χώρο», περιορίζεται σε μία προσωπική, ατομική, αντίληψη,
που «βλέπει» τελείως εσφαλμένα την Πραγματικότητα, και βιώνει τελείως «τεχνητά»
και «κατασκευασμένα» την ζωή.
Συγκεκριμένα: Ενώ η Συνείδηση αποτελεί το Όλον, την Βάση
των πάντων, κι «όλα» βρίσκονται Μέσα της, και οι κόσμοι, και ο «φορέας» στο
πεδίο που εκδηλωνόμαστε, και οι εμπειρίες, κι ο «κόσμος των αισθήσεων», «όλα»…
η Συνείδηση, εξαιτίας της προσήλωσης, της απορρόφησης, της αυταπάτης (που
προκύπτει), «περιορίζεται» και «αντιλαμβάνεται» ότι αυτή (η Συνείδηση) είναι
«μέσα» στην ύπαρξη, «μέσα» στον φορέα, «μέσα» στον «κόσμο των αισθήσεων»… Έχει
συμβεί μία υπαρξιακή μεταστροφή, που βεβαίως είναι μόνο μία «αντίληψη», κι όχι
μία πραγματικότητα… γι’ αυτό μιλάμε για αυταπάτη…
Μόνο όταν η Συνείδηση αποδεσμευτεί από το φαινόμενο (που
την απορροφά), μπορεί να «ανυψωθεί» στην πραγματική κατάστασή της, να ξαναβρεί
την «ισορροπία» της… και να «αντιληφθεί», ότι δεν είναι (η Συνείδηση) «μέσα»
στην ύπαρξη, «μέσα» στον φορέα, «μέσα» στον «κόσμο των αισθήσεων», αλλά ότι τα
«υπερβαίνει» όλα αυτά, είναι «ελεύθερη», κι ότι «όλα» αυτά, είναι «Μέσα» της,
«περιεχόμενά» της… Κι αυτό (όταν συμβαίνει) είναι μία υπαρξιακή επαναφορά που
οδηγεί από τον χώρο της αυταπάτης στην Πραγματικότητα…
Η αποδέσμευση (που μέσα στην θρησκευτική «μυθολογία»
ονομάζεται απελευθέρωση, φώτιση, θέωση, κλπ…) είναι Βίωμα που πραγματοποιείται
στην πλήρη σιωπή της ύπαρξης, δεν είναι δραστηριότητα, δεν είναι σκέψη, δεν
είναι αίσθηση, δεν είναι εξωτερική δράση…
Η πρακτική (που στην θρησκευτική «μυθολογία» ονομάζεται
διαλογισμός, προσευχή, κλπ.), δεν είναι τεχνική, δηλαδή, μία
δραστηριότητα, μία διαδικασία, ή αλληλουχία καταστάσεων ή δράσεων, μία
«εξέλιξη»… «όλα αυτά» ανήκουν στο χώρο της αυταπάτης…
Φύση (Συνείδηση) και Αντίληψη είναι το «ίδιο πράγμα», ή
δύο όψεις του ίδιου πράγματος… Συνείδηση είναι η Ουσία της Αντίληψης και
Αντίληψη είναι η Λειτουργία της Συνείδησης…
Η Συνείδηση μπορεί να Αντιλαμβάνεται την Ίδια την Φύση
της Άμεσα, χωρίς διαδικασία, σαν Αχανή Κενότητα, χωρίς «χαρακτήρες»… Συνείδηση
κι Αντίληψη Ταυτίζονται…
Η Συνείδηση μπορεί να Διαχωρίζεται (σαν Θεότητα) από όλα
όσα Αντιλαμβάνεται… χωρίς να Αλλοιώνεται η Κατάστασή της (αφού θεωρεί το
«γίγνεσθαι» σαν όχι κάτι «έξω», ή κάτι «διαφορετικό»… το θεωρεί σαν κάτι κατά
βάση απατηλό…)…
Η Συνείδηση μπορεί να «ταυτίζεται» (σαν «θεατής») με όσα
αντιλαμβάνεται, (περιορίζοντας τον χώρο της σε αυτό που αντιλαμβάνεται…)
και υιοθετεί το «όνειρο» σαν «πραγματικότητα»…
Αυτές είναι οι τρεις «Βαθμίδες Επίγνωσης»… Η «Επίγνωση»
Είναι η Ύπαρξη, είναι η Βάση της κοσμικής δημιουργίας, η αιτία της κοσμικής
ύπαρξης, κι ο αληθινός χαρακτήρας των όντων… Η Πλήρης Επίγνωση είναι η
Απεριόριστη Συνείδηση… η «σχετική επίγνωση» είναι περιορισμένη συνείδηση…
Η Συνείδηση είναι, Απεριόριστη, Ομοιογενής, Χωρίς
διακρίσεις… Η «αντίληψη μίας περιορισμένης ύπαρξης» αποτελεί ένα «κέντρο επίγνωσης»
γύρω από το οποίο χτίζεται η αντίληψη μίας ατομικότητας και υποστηρίζεται η
συνέχεια μίας ατομικής δραστηριότητας… Η «ανάδυση» ενός τέτοιου «κέντρου» είναι
(περιορισμός της Συνείδησης κι είναι κατά βάση) ψευδής, μία κατάσταση
περιορισμένης επίγνωσης (κάποια βαθμίδα επίγνωσης, και πάντως όχι πλήρης
επίγνωση) και όχι πραγματικότητα…
Η συνείδηση (του καθενός) είναι ένα «κέντρο επίγνωσης»
Μέσα στον Άπειρο Χώρο της Συνείδησης, μία περιορισμένη επίγνωση μέσα στον
Άπειρο Χώρο των Δυνατοτήτων της Επίγνωσης… Εξ’ ορισμού η περιορισμένη συνείδηση
μπορεί να «διευρυνθεί» μέχρι το Άπειρο…
Συνεπώς, οποιαδήποτε πραγματική διεύρυνση της συνείδησης
οδηγεί σε μία Ανώτερη Επίγνωση, μία ανώτερη, πλατύτερη, αντίληψη της
Πραγματικότητας, που στον διευρυμένο κύκλο της περιλαμβάνει την «προηγούμενη»
περιορισμένη αντίληψη…
Με αυτή την έννοια, η Φώτιση, η Χωρίς Όρια Διεύρυνση της
Συνείδησης, είναι μία πλήρης αντίληψη όλου του χώρου ύπαρξης που
συμπεριλαμβάνει όλες τις «κατώτερες» αντιλήψεις, και την περιορισμένη αντίληψη
της συνηθισμένης συνείδησης…
Η Φώτιση δεν είναι μία «εσωτερική», «υποκειμενική», ή
«εκστατική», κατάσταση που μας «απομακρύνει» από το «έξω»…
Στην Ευρεία Αντίληψη (στη Φώτιση), Περιλαμβάνονται όλα…
Δεν υπάρχει έσω-έξω, ανώτερο-κατώτερο, πραγματικό-ψεύτικο… Υπάρχει Ενότητα της
Ύπαρξης, της αντίληψης, της εμπειρίας… Η Κατάσταση της Φώτισης είναι Ένας
Ενιαίος Απεριόριστος Χώρος (που τα «περιλαμβάνει» «όλα»…)…
