CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Mystical Essence of Presence and Perception
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
Going with the Flow (2)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 15 March, 2025

FOUNDATION FOR THE STUDY OF ESOTERISM

THE ORDER OF THE ANCIENTS

For thousands of years there have been (always, in every age) Wise Men who have Awakened to Reality, beyond all limited perception, beyond the mind and intellect, beyond the external senses. People who Understand and Practically Experience the True Nature, the Real Essence of Existence, of Human Existence which, being Invisible, Limitless, Eternal and Free, comes and "connects" with the body and performs specific functions through specific functional, energy centers of the human being body. Humans Experiencing and Becoming One with What Humans Call Reality, Uncreated, God, etc.

Of These Men, the people around us know few, those whose Experiential Teaching became External Teaching, Theory, Dogma and in whose Name religious organizations, communities or churches were created and an external worship is held (supposedly at their command) which it can, in addition to beliefs, ways of behavior and life, also include rituals, sacred acts, mysteries, etc.

In reality, These few well-known, founders of religions, Orpheus, Lao Tzu, the Masters of Vedanta and Yoga, Buddha, Jesus, the Prophet, up to the modern Krishnamurti (whose work is "continued" by some) have not absolutely nothing to do with what their "fans" present. The True Buddha, the True Christ, for example, have nothing to do with what Buddhism of all Schools presents, or Christianity of all Creeds, respectively. In fact, Divine Men such as Buddha or Christ, already in life had overcome the perception of duality, ego and thought, in which ordinary people operate, and not only had, In Life, Universal Consciousness, but this Universal Consciousness It deepened so much that in the end it was lost as a "perception" in the Absolute that is Beyond All Perception. This is the true "meaning" of Buddha's Enlightenment or Christ's union with God (who said "I and the Father are one"). Thus, practically and logically and "historically", even from the time when These Divine Men walked the earth, there "was" no Buddha and no Christ apart from the Absolute, which is the Basis of All. To which Buddha do Buddhists address themselves? And to which Christ do Christians turn? There is only the Absolute which from time to time Manifests itself in human history, like Orpheus, Buddha or Christ, only to be absorbed back into the Absolute (as we perceive it). All those who worship Buddha, Christ, or anyone else, are in fact worshiping the idol they have made in their own minds, or the body of information agreed upon by its followers. They are real idolaters (for even the "images of the mind are idols") and their hypocrites pretend to be pious. Their "godliness" shows in their works.

_____

In fact, there have been thousands of people who have Experienced the Absolute, who have Awakened to Reality, even though they are not known in fabricated human history. In every age there are Enlightened People, or Sacred Communities, dedicated to the Work of Awakening. Experience is passed on from hand to hand, from teacher to student, and this is the Real Sacred Tradition. On the contrary, all human organizations, religions, churches, communities, beyond the purely intellectual doctrine, do not know the Practical Path of Enlightenment or Deification. They talk about it, about Meditation, about Prayer, about Spiritual Development, but nobody ever gets anywhere. The result is seen in the spiritual level of the people and the social condition that exists throughout the planet. Ignorance, selfishness, strife, violence and war in every form.

From very long ago, even from pre-Christian times, there are people, special people, dedicated to the Truth, to the Work of Awakening to Reality, who Understand that the Absolute that Manifests and Speaks through Sages like Buddha or Christ, is not Approached by Perception, it does not become a basis for a theoretical teaching or for a dogmatic catechism and it is not worshiped by external means. Within us is the Truth, Within us we must Experience the Truth, Understanding our True Nature and not outside, in religions, teachings, religious organizations or sacred rituals and actions. These people, often working independently of each other, communicate on a spiritual level and Merge into One Consciousness and Experience and Understand the Oneness of Existence. Thus, the many currents of the Sacred Tradition unite (as the rivers unite in the sea and become one with the sea) in One Unique Sacred Tradition. Within this Sacred Tradition that is already beginning to manifest itself clearly from the pre-Christian centuries, the Truth is Preserved and Transmitted, not as intellect, intellectual information but as a Practical Indication for the Awakening to Reality, Indication with Spiritual Influence, the Sacred Word, Symbols or Movements. But real things, which have an effect and lead to the Experience of Reality and not to an imaginary worship of an "idea", an idol. This is the Order of the Ancients. It encloses within itself every True Man who has Awakened to Reality and Become One with That which is Beyond All Perception (by dissolving all limited perception, all ego). The Awakened Ones Merge with the Universal, Become Expressive of the Universal as they manifest in the outer world, and Dissolve into the Absolute Real as they withdraw from the outer world. Thus the Order, in reality, Represents the Living Reality, the Unseen Manifested in the outer world. It is a Living Community, created by Nature, by Life. It is not a religion, it is not a religious community. It is not and has no teaching, beyond reference to real things and real events. Often, at times, it does not even have an overt external public action. But the Flame of Truth Never Extinguishes and is always Transmitted through human time.

Why are we talking about all this today? Because it is a time of confusion and ignorance, misunderstanding and distortion of Spiritual Truth. The Truth must be Heard, Shown, Experienced. The True Religion, the Only True Religion, is the Religion of Experience. Here, Now, in Real Time, to Immediately See what is really happening, to dissolve illusions and limitations, to Free ourselves in the Space of Reality, to Awaken to Reality. It is for this reason that within the Current, the Order of the Ancients (those who "represent" it today) created the Foundation for the Study of Esotericism, to restore, to the extent of the powers of the people who work here, the Truth, which is an Experiential Approach of Reality and not theoretical teaching, theory, or external worship. Although we use the word, in speeches or in articles, we do it not to expose some theory about Reality, man, life, but precisely to dispel the misunderstandings, the myths that people have made, in spiritual, religious , or philosophical level.

_____

Truth is not something you experience. Anyone who says this knows nothing. Another thing is to "experience the Truth." Truth exists when illusions and limitations dissolve. This is the only "truth" that can be communicated on a mental level. But this is purely practical work. The "how" is not something to be intellectually understood and applied after the fact. Such "knowledge" could be recorded in text and shared with stakeholders. The "how" is something we do. And to do something, to really act, you have to do it here, now, in real time, with specific behavior. It's not something you have to think about or imagine. You either do it or you don't. But in order for someone to Act, to Act Correctly, he needs to recognize what is, what is happening. And to do this he must Observe Carefully, he must See. To truly see, directly and not through limitations or filters of perception, or beliefs, but here, now, what is. This means quite simply that he must recognize the various functions we perform as beings within the body and understand exactly what each function does. Only thus does the Vision of Reality become clear. Reality is not what we think, what we feel, or what we perceive with the external senses. The First Step is precisely the dissolution of all limitations, not only of the beliefs we have but also of the very root of individuality, the "observer". It is the Understanding that Reality Is One, Without observer, observed, One Infinite Unified Perception, the Awareness of the Oneness of Existence. The theoretical description here is not enough to indicate what we are saying. We need to do it practically. Let's do it. This is all we can actually convey and this is the Foundation's Work. We talk about what we have understood, experienced and suggest to anyone who is interested to do it themselves. It remains to be established by someone, personally, practically, if all this is true. Nothing else.

_____

In order to be able to precisely codify this Work, in the Form of Hints, with the word (which dispels misunderstandings and delusions) but above all with practical hints, we created the Academy of Esoterism which has precisely a more specialized task within the Foundation.

 


...

ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

Εδώ και χιλιάδες χρόνια υπάρχουν (πάντα, σε κάθε εποχή) Σοφοί Άνθρωποι που Αφυπνίζονται στην Πραγματικότητα, πέρα από κάθε περιορισμένη αντίληψη, πέρα από τον νου και την διανόηση, πέρα από τις εξωτερικές αισθήσεις. Άνθρωποι που Κατανοούν και Βιώνουν Έμπρακτα την Αληθινή Φύση, την Πραγματική Ουσία της Ύπαρξης, της Ανθρώπινης Ύπαρξης που όντας Αόρατη, Απεριόριστη, Αιώνια κι Ελεύθερη, έρχεται και «συνδέεται» με το σώμα και επιτελεί συγκεκριμένες λειτουργίες μέσα από συγκεκριμένα λειτουργικά, ενεργειακά κέντρα του ανθρωπίνου σώματος. Άνθρωποι που Βιώνουν και Γίνονται ένα με Αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι Πραγματικότητα, Αδημιούργητο, Άκτιστο, Θεό, κλπ.
Από Αυτούς τους Ανθρώπους, οι άνθρωποι γύρω μας γνωρίζουν λίγους, αυτούς που η Βιωματική Διδασκαλία τους έγινε Εξωτερική Διδασκαλία, Θεωρία, Δόγμα και στο Όνομα των οποίων δημιουργήθηκαν θρησκευτικοί οργανισμοί, κοινότητες ή εκκλησίες και τελείται (υποτίθεται κατ’ εντολήν τους) μια εξωτερική λατρεία που μπορεί, πέρα από πεποιθήσεις, τρόπους συμπεριφοράς και ζωής, να περιλαμβάνει και τελετουργίες, ιερές πράξεις, μυστήρια, κλπ.
Στην πραγματικότητα Αυτοί οι λίγοι γνωστοί, ιδρυτές θρησκειών, ο Ορφέας, ο Λάο Τσε, οι Δάσκαλοι της Βεδάντα και της Γιόγκα, ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Προφήτης, μέχρι τον σύγχρονο Κρισναμούρτι (του οποίου το έργο «συνεχίζουν» κάποιοι) δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό που παρουσιάζουν οι «οπαδοί» τους. Ο Αληθινός Βούδας, ο Αληθινός Χριστός, για παράδειγμα, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που παρουσιάζει ο Βουδισμός όλων των Σχολών, ή ο Χριστιανισμός όλων των Δογμάτων, αντίστοιχα. Στην πραγματικότητα Θείοι Άνδρες όπως ο Βούδας ή ο Χριστός, ήδη εν ζωή είχαν ξεπεράσει την αντίληψη της δυαδικότητας, το εγώ και την σκέψη, στην οποία λειτουργούν οι συνηθισμένοι άνθρωποι, κι όχι μόνο είχαν, Εν Ζωή, Παγκόσμια Συνείδηση, αλλά αυτή η Παγκόσμια Συνείδηση Βάθυνε τόσο πολύ που στο τέλος χάθηκε σαν «αντίληψη» μέσα στο Απόλυτο που Είναι Πέρα από Κάθε Αντίληψη. Αυτό είναι το πραγματικό «νόημα» της Φώτισης του Βούδα ή της ένωσης με τον Θεό του Χριστού (που είπε «εγώ κι ο Πατήρ έν εσμέν»). Έτσι, πρακτικά και λογικά και «ιστορικά», ήδη από την εποχή που Αυτοί οι Θείοι Άνδρες περπατούσαν στη γη, δεν «υπήρχε» κανένας Βούδας και κανένας Χριστός ξεχωριστοί από το Απόλυτο, που Είναι η Βάση του Παντός. Σε ποιόν Βούδα απευθύνονται οι βουδιστές; Και σε ποιόν Χριστό απευθύνονται οι χριστιανοί; Υπάρχει Μόνο το Απόλυτο που από καιρό σε καιρό Εκδηλώνεται μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, σαν Ορφέας, Βούδας ή Χριστός, για να Απορροφηθεί πάλι πίσω στο Απόλυτο (όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς). Όλοι αυτοί που λατρεύουν τον Βούδα, τον Χριστό ή οποιονδήποτε άλλον, στην πραγματικότητα, λατρεύουν το είδωλο που έφτιαξαν με τον νου τους, ή το σύνολο των πληροφοριών στο οποίο έχουν συμφωνήσει οι οπαδοί του. Είναι πραγματικοί ειδωλολάτρες (γιατί κι οι «εικόνες του νου είδωλα είναι) και παριστάνουν οι υποκριτές τους ευσεβείς. Η «ευσέβειά» τους φαίνεται στα έργα τους.
_____

Στην πραγματικότητα έχουν υπάρξει χιλιάδες άνθρωποι που Βίωσαν το Απόλυτο, που Αφυπνίστηκαν στην Πραγματικότητα, κι ας μην είναι γνωστοί στην κατασκευασμένη ανθρώπινη ιστορία. Σε κάθε εποχή υπάρχουν Φωτισμένοι Άνθρωποι, ή Ιερές Κοινότητες, που είναι αφιερωμένες στο Έργο της Αφύπνισης. Η Εμπειρία μεταδίδεται χέρι με χέρι, από δάσκαλο σε μαθητή, κι αυτή είναι η Πραγματική Ιερή Παράδοση. Αντίθετα, όλοι οι ανθρώπινοι οργανισμοί, θρησκείες, εκκλησίες, κοινότητες, πέρα από το καθαρά διανοητικό δόγμα, δεν γνωρίζουν τον Έμπρακτο Δρόμο της Φώτισης ή της Θέωσης. Μιλούν για αυτά, για τον Διαλογισμό, για την Προσευχή, για την Πνευματική Ανάπτυξη, αλλά ποτέ, κανένας, δεν φτάνει πουθενά. Το αποτέλεσμα φαίνεται στο πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων και στην κοινωνική κατάσταση που υπάρχει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ημιμάθεια, εγωισμός, διαμάχη, βία και πόλεμος σε κάθε μορφή.
Από πολύ παλιά, ήδη από την προχριστιανική εποχή, υπάρχουν άνθρωποι, ιδιαίτεροι άνθρωποι, αφιερωμένοι στην Αλήθεια, στο Έργο της Αφύπνισης στην Πραγματικότητα, που Κατανοούν ότι το Απόλυτο που Εκδηλώνεται και Μιλά μέσα από Σοφούς όπως ο Βούδας ή ο Χριστός, δεν Προσεγγίζεται με την Αντίληψη, δεν γίνεται βάση για μια θεωρητική διδασκαλία ή για μια δογματική κατήχηση και δεν λατρεύεται με εξωτερικά μέσα. Μέσα μας Είναι η Αλήθεια, Μέσα μας πρέπει να Βιώσουμε την Αλήθεια, Κατανοώντας την Πραγματική Φύση μας κι όχι έξω, σε θρησκείες, διδασκαλίες, θρησκευτικούς οργανισμούς ή ιερές τελετουργίες και πράξεις. Αυτοί οι άνθρωποι, εργαζόμενοι πολλές φορές ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, επικοινωνούν σε πνευματικό επίπεδο και Συγχωνεύονται σε Μία Συνείδηση και Βιώνουν και Κατανοούν την Ενότητα της Ύπαρξης. Έτσι το πολλά ρεύματα της Ιερής Παράδοσης ενώνονται (όπως ενώνονται τα ποτάμια στην θάλασσα και γίνονται ένα με την θάλασσα) σε Μία Μοναδική Ιερή Παράδοση. Μέσα σε αυτή την Ιερή Παράδοση που ήδη αρχίζει να εκδηλώνεται με σαφήνεια από τους προχριστιανικούς αιώνες Διαφυλάσσεται και Μεταδίδεται η Αλήθεια, όχι σαν διανόημα, διανοητική πληροφορία αλλά σαν Πρακτική Υπόδειξη για την Αφύπνιση στην Πραγματικότητα, Υπόδειξη με την Πνευματική Επήρεια, τον Ιερό Λόγο, Σύμβολα ή Κινήσεις. Πράγματα όμως αληθινά, που έχουν αποτέλεσμα και Οδηγούν στο Βίωμα της Πραγματικότητας κι όχι σε μια φανταστική λατρεία μιας «ιδέας», ενός ειδώλου. Αυτό είναι το Τάγμα των Αρχαίων. Περικλείνει Μέσα του κάθε Γνήσιο Άνθρωπο που Αφυπνίσθηκε στην Πραγματικότητα κι Έγινε Ένα με Αυτό που Είναι Πέρα από Κάθε Αντίληψη (με την διάλυση κάθε περιορισμένης αντίληψης, κάθε εγώ). Αυτοί που Αφυπνίσθηκαν Συγχωνεύονται με το Παγκόσμιο, Γίνονται Εκφραστές του Παγκόσμιου όσο εκδηλώνονται στον εξωτερικό κόσμο και Διαλύονται στο Απόλυτο Πραγματικό όταν αποσσύρονται από τον εξωτερικό κόσμο. Έτσι το Τάγμα, στην πραγματικότητα, Εκπροσωπεί την Ζωντανή Πραγματικότητα, το Αόρατο που Εκδηλώνεται στον εξωτερικό κόσμο. Είναι μια Ζωντανή Κοινότητα, δημιουργημένη από την Φύση, από την Ζωή. Δεν είναι μια θρησκεία, δεν είναι θρησκευτική κοινότητα. Δεν είναι και δεν έχει διδασκαλία, πέρα από την αναφορά σε αληθινά πράγματα και πραγματικά γεγονότα. Συχνά, κάποιες εποχές, δεν έχει καν φανερή εξωτερική δημόσια δράση. Αλλά η Φλόγα της Αλήθειας δεν Σβήνει Ποτέ και πάντα Μεταδίδεται μέσα στον ανθρώπινο χρόνο.
Γιατί μιλάμε σήμερα για όλα αυτά; Επειδή είναι μια εποχή σύγχυσης και αμάθειας, παρεξήγησης και διαστρέβλωσης της Πνευματικής Αλήθειας. Πρέπει να Ακουσθεί η Αλήθεια, να Δειχθεί, να Βιωθεί. Η Αληθινή Θρησκεία, η Μόνη Αληθινή Θρησκεία, είναι η Θρησκεία του Βιώματος. Εδώ, Τώρα, στον Πραγματικό Χρόνο, να Δούμε Άμεσα αυτό που συμβαίνει πραγματικά, να διαλύσουμε αυταπάτες και περιορισμούς, να Απελευθερωθούμε στον Χώρο της Πραγματικότητας, να Αφυπνισθούμε στην Πραγματικότητα. Αυτός είναι ο λόγος που μέσα στο Ρεύμα, το Τάγμα των Αρχαίων (αυτοί που το «εκπροσωπούν» σήμερα) δημιούργησε το Ίδρυμα Μελέτης του Εσωτερισμού, για να αποκαταστήσει, στο μέτρο των δυνάμεων των ανθρώπων που εργάζονται εδώ, την Αλήθεια, που είναι Βιωματική Προσέγγιση της Πραγματικότητας κι όχι θεωρητική διδασκαλία, θεωρία, ή εξωτερική λατρεία. Αν και χρησιμοποιούμε τον λόγο, σε ομιλίες ή σε άρθρα, το κάνουμε όχι για να εκθέσουμε κάποια θεωρία για την Πραγματικότητα, τον άνθρωπο, την ζωή, αλλά ακριβώς για να διαλύσουμε τις παρεξηγήσεις, τους μύθους που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι, σε πνευματικό, θρησκευτικό, ή φιλοσοφικό επίπεδο.
_____

Η Αλήθεια δεν είναι κάτι που βιώνεις. Όποιος το λέει αυτό δεν γνωρίζει τίποτα. Άλλο πράγμα σημαίνει «να βιώσουμε την Αλήθεια». Η Αλήθεια υπάρχει όταν διαλύονται οι αυταπάτες κι οι περιορισμοί. Αυτή είναι η μόνη «αλήθεια» που μπορεί να μεταδοθεί σε διανοητικό επίπεδο. Αλλά αυτό είναι καθαρά πρακτικό έργο. Το «πως» δεν είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουμε διανοητικά και να εφαρμόσουμε εκ των υστέρων. Μια τέτοια «γνώση» θα μπορούσε να καταγραφεί σε κείμενο και να μοιραστεί στους ενδιαφερόμενους. Το «πως» είναι κάτι που κάνουμε. Και για να κάνεις κάτι, για να δράσεις πραγματικά, πρέπει να το κάνεις εδώ, τώρα, σε πραγματικό χρόνο, με συγκεκριμένη συμπεριφορά. Δεν είναι κάτι που πρέπει να σκεφτείς ή να φανταστείς. Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις. Για να Δράσει όμως κάποιος, να Δράσει Ορθά, χρειάζεται να αναγνωρίσει αυτό που είναι, αυτό που συμβαίνει. Και για να το κάνει αυτό πρέπει να Παρατηρεί με Προσοχή, πρέπει να Δει. Να Δει πραγματικά, άμεσα κι όχι μέσα από περιορισμούς ή φίλτρα αντίληψης, ή πεποιθήσεις, αλλά εδώ, τώρα, αυτό που είναι. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι πρέπει να αναγνωρίσει τις διάφορες λειτουργίες που επιτελούμε σαν όντα μέσα στο σώμα και να κατανοήσει τι ακριβώς κάνει η κάθε λειτουργία. Έτσι μονάχα ξεκαθαρίζει η Όραση της Πραγματικότητας. Η Πραγματικότητα δεν είναι ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι συναισθανόμαστε, ή ό,τι συλλαμβάνουμε με τις εξωτερικές αισθήσεις. Το Πρώτο Βήμα είναι ακριβώς η διάλυση όλων των περιορισμών, όχι μόνο των πεποιθήσεων που έχουμε αλλά και της ίδιας της ρίζας της ατομικότητας, του «παρατηρητή». Είναι η Κατανόηση ότι η Πραγματικότητα Είναι Μία, Χωρίς παρατηρητή, παρατηρούμενο, Μία Απέραντη Ενοποιημένη Αντίληψη, η Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης. Η θεωρητική περιγραφή εδώ δεν είναι αρκετή για να υποδείξουμε αυτό που λέμε. Χρειάζεται να το κάνουμε πρακτικά. Να το κάνουμε. Αυτό είναι το μόνο που μπορούμε ουσιαστικά να μεταδώσουμε κι αυτό είναι το Έργο του Ιδρύματος. Μιλάμε για αυτό που έχουμε κατανοήσει, έχουμε βιώσει κι υποδεικνύουμε σε όποιον ενδιαφέρεται να το κάνει κι ο ίδιος. Μένει να διαπιστώσει κάποιος, προσωπικά, πρακτικά, αν ισχύουν όλα αυτά. Τίποτα άλλο.
_____

Για να μπορέσουμε ακριβώς να κωδικοποιήσουμε αυτή την Εργασία, σε Μορφή Υποδείξεων, με τον λόγο (που διαλύει τις παρεξηγήσεις και τις αυταπάτες) αλλά κυρίως με πρακτικές υποδείξεις, δημιουργήσαμε την Ακαδημία Εσωτερισμού που έχει ακριβώς ένα πιο ειδικευμένο έργο μέσα στο Ίδρυμα.


Created with Artisteer
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 13. The Self That Is Not Self: A Mystical Reflection on the Path of Tao
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter13. The World
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Luminous Infinite: Explorations in Non-Dual Awareness (Verses 61-65)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / The Flame of Silence: A Mystical Journey into Contemplation
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection
The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection 
  
In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn. 
This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation. 
Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving. 
 
The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole 
The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence. 
 
The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced. 
Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers. 
The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within. 
 
Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding. 
In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation. 
The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self. 
 
A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other. 
And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom. 
For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul. 
 
Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός 
  
Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά  μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη. 
Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης. 
Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας. 
 
Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου. 
Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης. 
 
Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ. 
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας. 
Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας. 
 
Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης. 
Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό. 
Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού. 
 
Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο. 
Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία. 
Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας. 
 
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~