Welcome!
The Foundations, ("Circle of Light", "Esoterism Studies", "Esoterism Academy", "Religious Philosophy Foundation"), are Spiritual Organizations, which have a purely educational character.
The Publications have a purely practical nature, to illuminate the phenomenon of existence. We try to look at our subjects from various, different, perspectives, precisely to illuminate as best we can the object of our contemplation. Some repetitions are done not out of blindness but for purely educational purposes.
We believe that we deal with all traditions, religions, theories and views, objectively. The reference to the various traditions is made to show that ultimately the Truth is one, regardless of its various historical expressions.
Our purpose is not only to give something from our understanding, but also to share the knowledge with everyone. If you have any question, suggestion, or opinion, about the topics published, we will be happy to share them with us.

Welcome to the Land of Truth (whose deepest and truest expression is the Silence that Rises in Understanding).

Thank you for being here!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Esoterism Studies

Esoterism Studies
* NEW BOOK
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Translate

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ARTICLE

ARTICLE
Sunday, 17 March, 2024

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

1. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, (αυτό που συμβαίνει πραγματικά) μπορεί να γίνει αντιληπτό ολοκληρωτικά (δηλαδή στο βάθος, την έκταση και το περιεχόμενο του) μονάχα από το Ελεύθερο Πνεύμα που συλλαμβάνει άμεσα αυτό που συμβαίνει στο όλο και στις επιμέρους λειτουργίες που δημιουργούν μια “τοπική”  όψη της πραγματικότητας. Το Ελεύθερο Πνεύμα που δεν δεσμεύεται σε τίποτα χρησιμοποιεί την ολική αντίληψη και τις μερικές αντιλήψεις γνωρίζοντας την σχετικότητά τους και τους περιορισμούς τους. Έτσι έχει πλήρη αντίληψη της πραγματικότητας, ολοκληρωτική και τελεσίδικη. Έχει αντίληψη του όλου και χρησιμοποιεί τις επιμέρους λειτουργίες αναγνωρίζοντας την αλήθεια τους (σαν λειτουργίας) αλλά δεν υιοθετεί το περιεχόμενό τους.
Η αποδοχή μιας επιμέρους λειτουργίας (της αντίληψης, της σκέψης, της ψυχικής διάθεσης, της εξωτερικής αίσθησης) σαν εκφραστή της πραγματικότητας οδηγεί σε μια παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Η υιοθέτηση του περιεχομένου σαν αλήθειας οδηγεί στην υποκειμενικότητα, την προσωπική απομόνωση, την φαντασία, δηλαδή σε μια κατασκευασμένη, μη αληθινή όψη της πραγματικότητας.
Ενώ το Ελεύθερο Πνεύμα αναγνωρίζει, για παράδειγμα, την διανόηση σαν λειτουργία, σαν αληθινή, όμως κατανοεί πως ό,τι κατασκευάζει η σκέψη (δηλαδή το περιεχόμενο της σκέψης) είναι μια τεχνητή κατασκευή. Το λάθος των ανθρώπων είναι ακριβώς ότι πιστεύουν (είναι πεπεισμένοι) πως ό,τι σκέφτονται (η σκέψη τους και τα δημιουργήματά της) είναι η πραγματικότητα, η αλήθεια. Από αυτή την διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας πηγάζουν προσανατολισμοί, διαθέσεις και πράξεις των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα φαίνεται στις κοινωνίες, στην κοινωνική ζωή.
Τι είναι λοιπόν Αλήθεια; Αλήθεια είναι αυτό που αντιλαμβάνεται το Ελεύθερο Πνεύμα, όχι το πνεύμα που ανακηρύσσει μια επιμέρους λειτουργία (όπως η σκέψη) σαν  όραμα της αλήθειας και δέχεται ό,τι παράγει αυτή η λειτουργία σαν αληθινό. Αυτό είναι μια “αλήθεια”, η αλήθεια (σαν ιδέα) στο διανοητικό επίπεδο και ήδη από την διατύπωσή της αυτή η αλήθεια οδηγεί στην  υπέρβαση της διανόησης, στην κατάργηση της σκέψης. Όλα όσα σκέφτονται οι άνθρωποι, όσα κατασκευάζουν με την σκέψη τους, είναι ψεύτικες όψεις της πραγματικότητας. Πως ακριβώς συμβαίνει αυτό;
Η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται το Ελεύθερο Πνεύμα είναι μια κίνηση που υπάρχει μόνο την στιγμή που εξελίσσεται και που ρέει κάθε στιγμή κι αλλάζει κι ανανεώνεται και ο μόνος πραγματικός χρόνος είναι ακριβώς αυτή η στιγμή, το απόλυτο παρόν. Σε αυτή την αντίληψη που συλλαμβάνει και το όλο και το μερικό και τοπικό, οι λειτουργίες είναι αληθινές, σαν λειτουργίες, αλλά όχι το ψεύτικο περιεχόμενό τους. Δηλαδή αντιλαμβανόμαστε, εννοούμε (σκεπτόμαστε) συναισθανόμαστε, αισθανόμαστε, σε μια αντίληψη χωρίς όρια, περιορισμούς, διαχωρισμούς του όλου και του μερικού. Δρούμε άμεσα, χωρίς παραμορφώσεις ή περισπασμούς, όπου χρειάζεται, χωρίς να χάνουμε ποτέ την ροή της ζωής. Οι άνθρωποι όμως, με την σκέψη τους, δεν κρατιούνται σε επαφή με την κίνηση, την αέναη αλλαγή των φαινομένων, στην ροή της ζωής. Φτιάχνουν σταθερές εικόνες του “χώρου”, των αντικειμένων, των φαινομένων κι εκεί που υπάρχει μόνο κίνηση κι εξέλιξη βλέπουν σταθερές ουσίες που “εξελίσσονται” κι “αλλάζουν”  (κι αυτό είναι διαφορετικό). Το αποτέλεσμα είναι πως οι άνθρωποι δεν ζουν την ζωή στην ροή της αλλά σκέφτονται (στεκόμενοι έξω από το ρεύμα της ζωής) την ζωή, τα αντικείμενα, τις σχέσεις τους, προσανατολίζονται σύμφωνα με την ιδεολογική “αποθήκη” τους και πράττουν προσπαθώντας να εφαρμόσουν τις επιθυμίες τους. Προσπαθούν να εφαρμόσουν το μοντέλο της σκέψης τους (που συνεχώς ανανεώνουν και αναπροσαρμόζουν στις νέες συνθήκες, αλλά πάντα είναι κάτι “στατικό”) στην πραγματικότητα. Ζουν στην φαντασία τους και προσπαθούν να εφαρμόσουν την φαντασία τους στην ζωή. Φυσικό είναι να αποτυγχάνουν τις πιο πολλές φορές και να απογοητεύονται.
Η αλήθεια λοιπόν βρίσκεται μόνο στην άμεση επαφή με την πραγματικότητα, με αυτό που συμβαίνει, στην παρακολούθηση της ροής της ζωής, στο απόλυτο παρόν, στην στιγμή που ρέει.  Η αλήθεια δεν βρίσκεται στην σκέψη των ανθρώπων. Όλη η σκέψη των ανθρώπων, ο πολιτισμός τους, οι φιλοσοφίες κι οι θρησκείες τους (σαν δόγματα) κι οι πράξεις των ανθρώπων, είναι όλα μάταιες ειδωλολατρείες. Δεν ανήκουν στην πραγματική ζωή αλλά στην φαντασία που έχουν ανακηρύξει οι άνθρωποι σε αλήθεια.
Αλήθεια στον σχετικό κόσμο των ανθρώπων είναι ό,τι οδηγεί προς την Πραγματικότητα πέρα από τις φαντασίες κι αυταπάτες των ανθρώπων. Όλη η σκέψη είναι για πέταμα. Όλες οι επιθυμίες κι οι προσανατολισμοί που μας απομακρύνουν από την Αλήθεια είναι πάθη κι ανοησία και σπατάλη χρόνου. Όλες οι πράξεις των ανθρώπων, ακόμα και αυτές που θεωρούνται οι πιο ιερές, όπως τα ψευτομυστήρια κι οι μαγικές τελετουργίες, είναι αφελής ειδωλολατρεία, που δεν μας ανυψώνει προς την Αλήθεια.
Ο Δρόμος της απάρνησης των περιττών στον κόσμο, της απάθειας στο σκοτάδι των επιθυμιών, της σιωπής μέσα στον θόρυβο της σκέψης, της άμεσης επαφής με ό,τι συμβαίνει πραγματικά (κι όχι με ό,τι σκεφτόμαστε), της απελευθέρωσης από περιορισμούς κι αυταπάτες, είναι ο Μόνος Δρόμος που Οδηγεί στην Ελευθερία, στην Ολοκλήρωση, στην Αλήθεια. Όχι σαν επίτευξη κάποιου εγώ, σαν αποτέλεσμα κάποιας προσπάθειας, αλλά ακριβώς σαν διάλυση κάθε αυταπάτης που αφήνει την Φύση να Λειτουργήσει Ελεύθερα, Αντικειμενικά κι Ολοκληρωμένα.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Κι αυτή η “αλήθεια” δεν είναι ένα διανόημα, μια θεωρία, αλήθεια που πρέπει να πιστεύουμε και να διδάσκουμε και να προσπαθούμε να εφαρμόσουμε. Είναι κάτι που διαπιστώθηκε πρακτικά, απαύγασμα εμπειρίας, ο Μόνος Ορθός Τρόπος Ζωής, κάτι απόλυτα πρακτικό. Η Ίδια η Ζωή.
...

2. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σαν Ανοιχτή Διαδικασία Αντίληψης δεν έχει ιδιότητες. Ούτε ταυτίζεται με το περιεχόμενό της, την Ενότητα, το Υποκείμενο, το Αντικείμενο, Καταστάσεις, Εμπειρίες ή Δραστηριότητες. Μάλιστα, αυτή η διαδικασία αντίληψης, μονάχα όταν είναι άμεση, ανόθευτη σύλληψη αυτού που συμβαίνει, είναι αντικειμενική και συλλαμβάνει την Πραγματικότητα. Όταν η αντίληψη γίνεται επεξεργασία ή συμβολική απεικόνιση ή επηρεάζεται με οποιονδήποτε τρόπο, τότε δεν αντανακλά την Πραγματικότητα αλλά μια “κατασκευασμένη” πλασματική πραγματικότητα.
Η Συνείδηση Αποτελεί το Απόλυτο Υπόβαθρο κάθε αντίληψης, κάθε εμπειρίας. Όταν η Συνείδηση αυτοπεριορίζεται σε ένα κέντρο αντίληψης (σε ένα υποκείμενο) διαχωρίζεται από το Όλον και βιώνει την δυαδικότητα του υποκειμένου που έχει απέναντι το αντικειμενικό. Το Ον (τα όντα, οι άνθρωποι) με απόλυτα δική του ευθύνη αυτοπεριορίζεται σε ένα αντιληπτικό (υπαρξιακό, νοητικό, ψυχικό, ψυχοβιολογικό) κέντρο κι εισέρχεται στον κόσμο της δυαδικότητας που είναι κατασκευασμένος και πλασματικός. Αυτή η δραστηριότητα είναι μια απομονωτική διαδικασία κι η απομόνωση είναι τόσο πιο μεγάλη όσο ισχυρότερο είναι το εγωιστικό κέντρο. Στην πραγματικότητα, το ον, όταν εισέρχεται σε αυτή την κατάσταση, τρόπο ζωής, εισέρχεται σε ένα προσωπικό κόσμο, στον δικό του προσωπικό λαβύρινθο, ύπαρξης, σκέψης, ζωής. Μονάχα αυτός ο ίδιος μπορεί να κατανοήσει τι συμβαίνει και μονάχα αυτός ο ίδιος μπορεί να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς κι αυταπάτες και να ξαναβρεί μέσα του (μέσα στην ίδια του την φύση) την Ελευθερία, την Απεραντοσύνη της Ύπαρξης, το Άχρονο, το Πραγματικό. Αυτή η Πορεία προς το Πραγματικό σημαίνει την εγκατάλειψη της προσωπικής ύπαρξης, του εγώ, των περιορισμών, των εξαρτήσεων κι όλων των παραπλανητικών εμπειριών. Μονάχα όταν το ον ανυψώνεται πάνω από την δυαδικότητα, πάνω από το εγώ, τον διαχωρισμό υποκείμενο-αντικείμενο, στην Άμεση Αντίληψη της Πραγματικότητας (στην άμεση επαφή με αυτό που συμβαίνει), βιώνει την Ενότητα της Ύπαρξης και την άμεση επαφή με όλα (την βαθύτερη ουσία τους κι όχι τις επιφανειακές δραστηριότητές τους). Αυτό όμως, το Αίσθημα Ενότητας της Ύπαρξης, δεν μπορεί να οδηγήσει στην παρεξήγηση ή να στηρίξει την αυταπάτη ότι (σε Αυτή την Κατάσταση Ενότητας) είμαστε σωτήρες του παντός κι ότι πρέπει να σώσουμε όλα τα πλάσματα. Είναι η τελευταία αυταπάτη του εγώ που διαλύεται μέσα στο Παγκόσμιο (και προσπαθεί να αγκιστρωθεί στην ιδέα του “σωτήρα”, του “μποντισάττβα”, του αγίου, κλπ.. Όταν κάποιος βιώνει την Ενότητα είναι πραγματικά Ένα με όλα αλλά κάθε ον ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Όπως με δική του ευθύνη μπήκε μέσα στην προσωπική αυταπάτη, μέσα στον λαβύρινθο της ίδιας του της αντίληψης, έτσι πρέπει αυτός ο ίδιος να κατανοήσει την αυταπάτη του και να απελευθερωθεί. Κανένας δεν μπορεί να σώσει κανέναν.
Όταν κάποιος ζει μέσα στην αυταπάτη της σκέψης, του εγώ, της δυαδικότητας, του χρόνου, της εξέλιξης, πιστεύει ότι μπορεί να εξελιχθεί, να κατανοήσει την αλήθεια, να φωτισθεί. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι δραστηριότητες ανήκουν στην πλασματική κατασκευασμένη πραγματικότητα του εγώ. Όλες οι φιλοσοφίες που φτιάχνουν οι άνθρωποι της σκέψης είναι θεωρητικά οικοδομήματα κι όλες οι θρησκείες είναι ειδωλολατρείες γιατί έχουν να κάνουν με ψεύτικα πράγματα (αντιλήψεις, ιδέες, πεποιθήσεις, συμπεριφορές, πράξεις) κι όχι με αυτά που συμβαίνουν πραγματικά, με πραγματικά πράγματα που υπάρχουν. Η κατανόηση αυτού που συμβαίνει δεν είναι κατανόηση κάποιου πράγματος αλλά διάλυση της αυταπάτης, παύση της διαστρεβλωτικής διαδικασία της σκέψης. Μονάχα στην Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει, χωρίς αναλύσεις, διαστρεβλώσεις, μας τοποθετεί στην πραγματικότητα, στον πραγματικό χρόνο, στο απόλυτο παρόν, στην Στιγμή που Ρέει, στην Αλήθεια.
Η Πραγματική Ολοκληρωτική Πλήρης Προσοχή, Εδώ, Τώρα, σε ό,τι συμβαίνει πραγματικά, η άμεση επαφή με την ροή της πραγματικότητας, δεν αφήνει περιθώριο για άλλη ενασχόληση. Πρέπει να ακολουθούμε συνεχώς το Ρεύμα της Ζωής. Το να βγούμε από αυτή την Άμεση Επαφή με την Ζωή σημαίνει ακριβώς ότι βυθιζόμαστε στην προσωπική ονειροπόληση. Κι όσο κι αν αυτή η ονειροπόληση μοιάζει πραγματική εμπειρία δεν παύει να είναι μια διαστρεβλωτική διαδικασία που μας βγάζει από την Πραγματικότητα στο ψεύτικο. Αυτή η Απλή Ολοκληρωτική Πλήρης Προσοχή είναι Αληθινός Διαλογισμός, Αληθινή Όραση, που αγκαλιάζει το σύνολο της ζωής. Όταν Ρέουμε με την Ζωή  δεν έχουμε διαχωρισμούς στον χρόνο ή στις καταστάσεις. Η Ροή είναι Συνεχής, η εμπειρία είναι πραγματική κι όλη αυτή η ζωή είναι διαλογισμός. Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις παιδιάστικες δραστηριότητες που ονομάζουν οι αμαθείς διαλογισμό, δραστηριότητες του εγώ που ζει μέσα στην δυαδικότητα, συγκέντρωση, προσευχή, ή οτιδήποτε άλλο. Η Μόνη Διέξοδος στην Πραγματικότητα είναι Εδώ, Τώρα, στην Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει.
Όταν κάποιος κατανοεί αυτό που συμβαίνει, όχι με την έννοια να κατανοήσουμε κάτι αλλά να διαλύσουμε τις αυταπάτες, διαλύονται οι περιορισμοί της Συνείδησης, η Συνείδηση Απελευθερώνεται. Η Συνείδηση δεν ταυτίζεται με κανένα περιεχόμενο αλλά Στέκεται Αιώνια, στην Στιγμή που Ρέει, Πέρα από τον Χρόνο, την Δημιουργία, τις Εμπειρίες, τα Φαινόμενα. Μια Τέτοια Ελεύθερη Συνείδηση, εφόσον είναι συνδεδεμένη με ένα σώμα, μπορεί ελεύθερα να ενεργεί όπου καλείται από τις ανάγκες της ύπαρξης, άμεσα (χωρίς χρόνο) και χωρίς να κρατιέται πουθενά. Βρίσκεται ταυτόχρονα έξω από όλα και μέσα σε όλα. Έχει μια τελείως διαφορετική εμπειρία ζωής από αυτές τις συνειδήσεις που περιορίζονται σε ένα αντιληπτικό κέντρο, σε ένα εγώ και στους περιορισμούς και στις αυταπάτες ενός εγώ. Αυτή η Ελεύθερη Συνείδηση είναι η Αληθινή Φύση του Ανθρώπου.

3. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Όλοι αυτοί που ασχολούνται με τον Εσωτερισμό, τον Μυστικισμό, τις Θρησκευτικές Πρακτικές Πνευματικής Ανάπτυξης, αργά ή γρήγορα βρίσκονται μπροστά σε ένα καθαρά πρακτικό πρόβλημα. Πώς να Δουν πραγματικά, πώς να Βιώσουν την Πραγματικότητα, πώς να ζήσουν Ορθά. Στην πραγματικότητα, σε όποια κατάσταση επίγνωσης κι αν βρίσκεται το ον (τα όντα, οι άνθρωποι) πάντα έχει μια αντίληψη της πραγματικότητας, είτε καθαρή είτε παραμορφωμένη, κατασκευασμένη, πλασματική. Και σε κάθε περίσταση κάποιος έχει μια αντίληψη, μια γνώμη, για οποιοδήποτε θέμα. Προφανώς μιλάμε για το πώς μπορεί να έχει κάποιος πραγματική θέαση της Πραγματικότητας, πώς να ζει πραγματικά, πώς να ζει την πραγματική ζωή κι όχι τις φαντασιώσεις του.
Όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί, ο Λάο Τσε, ο Βούδας, οι Διδάσκαλοι της Βεδάντα, ο Πανταζάλι, ο Ορφέας, ο Ιησούς, ο Προφήτης, μέχρι τους σύγχρονους θεόσοφους και τον Κρισναμούρτι, μίλησαν για το πώς μπορούμε να Βιώσουμε την Πραγματικότητα. Όχι σαν μια μέθοδο, σαν μια προσπάθεια, σαν διανοητική κατανόηση ή σαν επίτευξη ενός εγώ, αλλά σαν Άμεση Όραση, Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας, χωρίς τις διαστρεβλώσεις της αντίληψης, της σκέψης ή των εξωτερικών αισθήσεων. Το να Δει κάποιος με Πλήρη Προσοχή αυτό που συμβαίνει είναι ο μόνος τρόπος να Δούμε. Τι σημαίνει να Δούμε με Προσοχή; Σημαίνει πολλά πράγματα. Καταρχήν σημαίνει ότι είμαστε εδώ, «παρόντες» αυτή την στιγμή. Ότι βλέπουμε αυτό που συμβαίνει, την ροή των φαινομένων, την αλλαγή, την ανανέωση, (και εσωτερικά, μέσα μας, και εξωτερικά, στο σώμα, στον κόσμο). Είμαστε στο Ρεύμα της Ζωής, στην κίνηση αυτού που συμβαίνει. Σε μια τέτοια Άμεση Επαφή μπορούμε όχι  μόνο να δούμε τα εξωτερικά πράγματα χωρίς παρεμβολές και διαστρεβλώσεις αλλά και να αναγνωρίσουμε όλες τις εσωτερικές κινήσεις, συναισθήματα, σκέψη (ανάλυση, σχολιασμό, σχετιζόμενες μνήμες) και γενικά όλο τον αντιληπτικό μηχανισμό.  Η Άμεση Θέαση είναι απλή θέαση χωρίς τίποτα πρόσθετο κι αποκαλύπτει ακριβώς αυτό που συμβαίνει, μια ανοιχτή αντίληψη ενότητας της ύπαρξης που τα περιλαμβάνει όλα κι όπου δεν αναδύονται ατομικές αντιλήψεις, διαχωρισμοί υποκειμένου-αντικειμένου. Σε μια Κατάσταση Επίγνωσης η Συνείδηση βρίσκεται παντού ταυτόχρονα, σε όλες τις λειτουργίες και δρα όπου την καλεί η ζωή χωρίς να καθυστερεί πουθενά περισσότερο από όσο χρειάζεται η ίδια η ζωή.
Προφανώς μια Τέτοια Προσοχή, μια Συνεχής Εγρήγορση και Παρακολούθηση του Ρεύματος της Ζωής απαιτεί νοημοσύνη και δύναμη. Η Εγρήγορση, το να είσαι συνεχώς «ξύπνιος» απαιτεί τεράστια ποσά ενέργειας και τελικά είναι κουραστικό. Από μόνη της η ίδια η ζωή αναστέλλει αυτή την κατάσταση για να φέρει ισορροπία  και ξεκούραση (με τον ύπνο). Οι άνθρωποι, στην διάρκεια της εξέλιξής τους, προκειμένου να διατηρήσουν την εγρήγορση, την επαφή με την πραγματικότητα, κατέφυγαν στην «αυτοματοποίηση». Οι άνθρωποι δημιουργούν ένα σταθερό πρότυπο (μια σταθερή νοητική αφηρημένη εικόνα) του χώρου, της πραγματικότητας, των αντικειμένων, της ζωής και εντάσσουν μέσα σε αυτό τις δραστηριότητές τους, στρέφοντας την προσοχή τους σε ιδιαίτερα πράγματα. Αυτή η αυτοματοποίηση εξοικονομεί ενέργεια και οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πολλές ώρες δραστηριότητας μέχρι πάλι να εξαντληθούν και να πέσουν σε ύπνο (με την αναγκαστική αναστολή της εγρήγορσης). Η ζωή των ανθρώπων μοιράζεται ανάμεσα στην εγρήγορση και τον ύπνο.
Την ίδια στιγμή όμως, ενώ η αυτοματοποίηση βοηθά τον άνθρωπο στην δράση του, ταυτόχρονα τον αποσπά από την άμεση θέαση αυτού που συμβαίνει (αφού στην αντίληψη «παρεμβάλλονται» τα σταθερά πρότυπα χώρου, πραγματικότητας, αντικειμένων) και τον βάζει σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα (που «αναπροσαρμόζεται, σαν πληροφορία, όταν είναι ανάγκη). Έτσι οι άνθρωποι (οι περισσότεροι) δεν έχουν πραγματική εγρήγορση (δηλαδή άμεση θέαση αυτού που συμβαίνει και παρακολούθηση της ροής της ζωής) αλλά ζουν σε μια κατάσταση μισο-συνειδητού, μισο-ύπνου. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι ζουν σε αυτή την κατάσταση του μισοξύπνιου. Αυτό αποδεικνύεται και από την Πειραματική Ψυχολογία (που μελετά την συνείδηση, την εγρήγορση, την αυτοματοποίηση, τα νοητικά πρότυπα και την παρεκτροπή της αντιληπτικής διαδικασίας) αλλά και από την συμπεριφορά των ανθρώπων. Όλοι σκέπτονται την ζωή. Έχουν σταθερά πρότυπα της πραγματικότητας, των αντικειμένων, των σχέσεων, μνήμες, γνώσεις, πληροφορίες. Όλη αυτή η διαμόρφωση της αντίληψης, της συμπεριφοράς και της εξωτερικής δράσης γίνεται με την κοινωνικοποίηση, την εκπαίδευση (την εκμάθηση της γλώσσας και των όρων που περιγράφουν την πραγματικότητα) και την ζωή μέσα στην κοινωνία, (την πολιτικοοικονομική κατάσταση, την μαζική πληροφόρηση, κλπ.) κι ασφαλώς τις προσωπικές εμπειρίες. Οι άνθρωποι σκέπτονται την ζωή αντί να την ζουν και εφαρμόζουν όσα σκέφτονται στην πραγματική ζωή, άλλοτε με επιτυχία αλλά συνήθως με αποτυχία κι απογοήτευση.
Έτσι, οι άνθρωποι που δεν έχουν Πραγματική Εγρήγορση κι έχουν αυτοματοποιήσει την αντίληψή τους, έχουν ιδέες για τα πράγματα, τα αντικείμενα, τον εαυτό, τον κόσμο. Δημιουργούν, δομούν, ένα αντιληπτικό ψυχολογικό κέντρο, ένα εγώ, μια προσωπικότητα και ζουν την δυαδικότητα του υποκειμένου-αντικειμένου. Παραμένοντας μέσα σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την ύπαρξη μέσα από το εγώ (μια «απομονωμένη» συνειδησιακή κατάσταση) και προσπαθούν να εξελιχθούν, να κατανοήσουν, να ζήσουν την αλήθεια, μέσα από το εγώ. Οι άνθρωποι, αδυνατώντας να Αφυπνιστούν πραγματικά, να Δουν, να Προσέξουν τι συμβαίνει, να Αντιληφθούν, Εδώ, Τώρα, σε Πραγματικό Χρόνο, ό,τι συμβαίνει, να Μπουν στην Ροή της Πραγματικής Ζωής, σκέπτονται την πραγματικότητα, το εγώ, την εξέλιξη, την αλήθεια, την φώτιση. Φτιάχνουν (μέσα στην σκέψη) μια απομίμηση της πραγματικής ζωής, της αφυπνισμένης ζωής και νομίζουν ότι με δραστηριότητες του εγώ (εφαρμόζοντας όσα σκέπτονται) θα φτάσουν στην αλήθεια. Όταν αυτοί οι άνθρωποι (και μπορεί και εμείς να ανήκουμε σε αυτούς) μιλούν για την θρησκευτική πρακτική, για διαλογισμό, προσευχή, πνευματική άσκηση, κλπ. αντιλαμβάνονται και ξεκινούν ήδη μέσα από τα δεδομένα του εγώ. Λες και το εγώ είναι κάτι πραγματικό, αυτοί οι ίδιοι, η ύπαρξή τους. Δεν κατανοούν ότι το εγώ είναι μια διαστρεβλωτική διαδικασία αντίληψης κι ότι όλα αυτά που ζουν είναι «ψευδαισθητικά». Έτσι, εφαρμόζουν τον εξωτερικό διαλογισμό της δυαδικότητας (του υποκειμένου που έχει απέναντί του το υποκείμενο, ένα αντικείμενο). Ο Πανταζάλι περιέγραψε (ακριβώς για αυτούς τους ανθρώπους) τον Διαλογισμό με υποστήριγμα. Στην πραγματικότητα όλη η διαδικασία του εξωτερικού διαλογισμού (της δυαδικότητας) έχει σκοπό την υπέρβαση της διάκρισης υποκειμένου-αντικειμένου. Το Σαμπράτζνατα Σαμάντι είναι μια κατάσταση επίγνωσης της Ενότητας της Ύπαρξης, όπου διαλύονται οι διαχωρισμοί υποκειμένου-αντικειμένου. Για τους ανθρώπους της δυαδικότητας αυτό είναι μια άγνωστη, θαυμάσια, θεϊκή κατάσταση. Συνήθως όμως αυτό δεν κρατά και οι άνθρωποι της δυαδικότητας ξαναπέφτουν στο εγώ, στην διάκριση από τον κόσμο, στην δυαδικότητα. Στην πραγματικότητα όλη αυτή η προσπάθεια έχει στόχο να σταθεροποιηθούμε στην Κατάσταση του Σαμάντι. Σε αυτή την Κατάσταση έχουμε Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας, ζούμε στην πραγματική ζωή, στο απόλυτο παρόν, σε αυτό που συμβαίνει, στην ροή της ζωής. Αυτή η Κατάσταση είναι ακριβώς η Πραγματική Εγρήγορση για την οποία μιλήσαμε πιο πάνω. Κι εδώ (στην «συνέχεια») βιώνουμε τις διάφορες ποικιλίες του Σαμάντι χωρίς υποστήριγμα (Ασαμπράτζνατα Σαμάντι) που περιέγραψε ο Πανταζάλι με τεχνικούς όρους. Στην πραγματικότητα, όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί μίλησαν για το Βίωμα της Εγρήγορσης και τις Εμπειρίες της Συνείδησης στις Εσωτερικές Καταστάσεις.
Τα είναι λοιπόν Διαλογισμός; Πραγματικός ή Αληθινός Διαλογισμός; Είναι η Πραγματική Εγρήγορση, η Αφύπνιση στην Πραγματικότητα, η Ζωή στο Παρόν, Εδώ, Τώρα, στην Στιγμή που Ρέει κι ανανεώνεται συνεχώς, στην Ίδια την Αιωνιότητα που είναι πέρα από τον χρόνο των ανθρώπων. Ο εξωτερικός διαλογισμός των ανθρώπων της δυαδικότητας δεν είναι παρά μια προετοιμασία για την ενοποίηση της επίγνωσης και την υπέρβαση του διαχωρισμού υποκειμένου-αντικειμένου. Αλλά και αυτόν τον εξωτερικό διαλογισμό οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν την δυνατότητα να τον ασκήσουν. Οι πιο πολλοί άνθρωποι ζουν μισοξύπνιοι με κατασκευασμένες εικόνες της πραγματικότητας που συνήθως αποδέχονται με την κοινωνικοποίηση, με την συμμετοχή τους σε μια κοινωνία και είναι προσανατολισμένοι προς την εξωτερική κοινωνική-υλική-οικονομική και πρακτική ζωή. Έτσι ξοδεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι τον χρόνο τους. Στην πραγματικότητα χρειάζονται χρόνο, περισσότερο χρόνο (σύμφωνα με την αντίληψη των ανθρώπων για τον χρόνο) για να Αφυπνιστούν. Οι πιο πολλοί άνθρωποι περνούν την ζωή τους σε αυτή την κατάσταση της ονειροπόλησης. Για κάποιους που έχουν αφυπνιστεί και βλέπουν την κατάσταση των ανθρώπων είναι θλιβερό. Από την άλλη  όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Δεν μπορείς να ξυπνήσεις κάποιον από το όνειρό του. Μονάχα όταν χορτάσει ύπνο κι όνειρα θα ξυπνήσει μόνος του. Αυτό λέει η Εμπειρία της ζωής. Για αυτό οι Αφυπνισμένοι ζουν ήσυχα χωρίς να κάνουν θόρυβο στην κοινωνία. Δεν θέλουν να ξυπνήσουν βίαια όσους κοιμούνται. Αυτοί που κάνουν θόρυβο μέσα στην κοινωνία είναι αυτοί που ονειρεύονται ότι είναι ηγέτες, θρησκευτικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, ή οτιδήποτε άλλο.
Όλη η ζωή των ανθρώπων, οι αντιλήψεις τους, οι φιλοσοφίες τους, οι θρησκείες τους, ο πολιτισμός τους, η ζωή τους, οι συμπεριφορές τους, είναι όλα μέσα στο όνειρο, όνειρο (αλήθεια αναμεμιγμένη με πολύ ψευδαίσθηση). Η Πραγματική Ζωή είναι έξω από όλο αυτό, στην Εγρήγορση, στην Πραγματική Ζωή, έξω από τον χρόνο, στην Αιωνιότητα.
...

4. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η Γνήσια Θρησκεία (ή κάθε γνήσιο θρησκευτικό φαινόμενο) είναι καταρχήν «Εμπειρία της Πραγματικότητας», Ολοκληρωτική Αποκάλυψη και Βίωση της Αλήθειας μέσα μας, δηλαδή Βίωση Μιας Απόλυτης Κατάστασης. Είναι Μια Κατάσταση Παρουσίας Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς Αντιληπτικούς Περιορισμούς, Ζωντανή, Ρέουσα, Χωρίς Αλλοιώσεις, Χωρίς Χρόνο. Είναι Μια Αντίληψη Ανοιχτή Χωρίς Όρια, Μια Αντίληψη Ενοποιημένης Ύπαρξης όπου δεν υφίσταται κανένας «διαχωρισμός». Είναι Μια Ελεύθερη Επεκτεινόμενη Αιώνια Αντίληψη που δεν «στέκεται» πουθενά. Είναι τελικά το Βίωμα της Αληθινής Ύπαρξης. Είναι το Αιώνιο Βασίλειο πέρα από όλες τις ψευδαισθητικές δραστηριότητες.
Η Γνήσια Θρησκεία είναι κατά δεύτερο λόγο «Κωδικοποίηση του Βιώματος», σε όποια γλώσσα είναι δυνατόν, σε όλα τα «επίπεδα» στα οποία αντιλαμβάνεται και λειτουργεί το ον. Μεταφέρεται σαν Αλήθεια στο Επίπεδο και στην Γλώσσα της Αντίληψης και γίνεται (μέσα στην εμπειρία του όντος) «Άμεση Θέαση», Ενόραση, Εσωτερική Διαίσθηση, κλπ. Οργανώνεται σαν ιδέα, έννοια,  «πληροφορία», στο επίπεδο και στην γλώσσα της διανόησης και γίνεται αλήθεια, γνώση, διδασκαλία, δόγμα, κλπ. Συνδέεται ακόμα με ψυχολογικές στάσεις, προσανατολισμούς, ή διαθέσεις και γίνεται «θρησκευτικότητα», κλπ. Μπορεί ακόμα να αντιστοιχεί με εξωτερικές δραστηριότητες, λατρευτικές πράξεις, προσευχές, κινήσεις ή στάσεις, κλπ.
Στην πραγματικότητα όμως αυτό που έχει πραγματική, ουσιαστική, σημασία είναι η ίδια η «Εμπειρία» στην οποία «δείχνουν» και οδηγούν ή καταλήγουν, Αντίληψη, διανόηση, ψυχική διάθεση, εξωτερικές πράξεις. Σε μια Ανάδυση προς το Πραγματικό, προς την Εμπειρία της Πραγματικότητας, όλα τα εξωτερικά εγκαταλείπονται ή εσωτερικοποιούνται και μετουσιώνονται σε Εσωτερική Προσοχή, «Υπέρβαση», Σιωπή. Η Αληθινή Θρησκεία, η Αληθινή Προσευχή, ο Αληθινός Διαλογισμός, είναι Σιωπηλά, Είναι Σιωπή. Παραδείγματα τέτοιας Ανάβασης είναι οι Πέντε Μυήσεις του Ορφέα, η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός του Βούδα, το Οκταπλό Μονοπάτι (Αστάνγκα Γιόγκα) του Πανταζάλι, η χριστιανική μυστική πρακτική κι ανάλογες πρακτικές σε άλλες παραδόσεις.
Έτσι, Ορίζοντας την Θρησκεία σαν «Εμπειρία της Πραγματικότητας», σαν «Ανάδυση στο Αληθινό», πέρα από όλες τις εξωτερικές εκφράσεις, θα πρέπει να απορρίψουμε την ελλιπή αντίληψη ότι θρησκεία μπορεί να είναι ένα «μέρος» της διαδικασίας, ή μια εξωτερική δραστηριότητα. Θρησκεία (Ολόκληρη Θρησκεία, Ολοκληρωμένη Θρησκεία) δεν μπορεί να είναι μόνο η ενορατική πίστη ή η εσωτερική διαίσθηση της Θείας Παρουσίας. Θρησκεία δεν είναι οι Διδασκαλίες και τα Δόγματα. Θρησκεία δεν είναι η ψυχολογική πίστη και τάση προς το Θείο. Θρησκεία δεν είναι όλη η εξωτερική θρησκεία, των ναών, της τελετουργίας, των εξωτερικών προσευχών και μυστηρίων, των αφιερωμάτων, προσκυνημάτων, κλπ. Όλα αυτά (μόνα τους) είναι αποσπασματικές όψεις της αληθινής θρησκείας.
Τελικά η Αληθινή Θρησκεία είναι μια Πραγματική Εσωτερική Ανάβαση προς το Εσωτερικό Βάθος της Ύπαρξης, προς το Πραγματικό Μέσα μας και ταυτόχρονη εγκατάλειψη των εξωτερικών δραστηριοτήτων, του εξωτερικού κόσμου και των εξωτερικών πράξεων. Αυτός είναι ο Μόνος Αληθινός Δρόμος. Κι Όλοι οι Σοφοί για αυτόν τον Δρόμο μίλησαν. Για αυτόν τον Δρόμο μιλάμε.
...

5. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΥΗΣΗ

Στην Πλήρη Άμεση Αντίληψη της Πραγματικότητας Είναι Όλα Εδώ, Τώρα, Πέρα από την Ακινησία ή την Κίνηση (δηλαδή την απουσία ή την ύπαρξη φαινομένων), πέρα από τον χρόνο, στον Μόνο Πραγματικό Χρόνο που υπάρχει, στην Στιγμή που Ρέει. Είναι Μια Κατάσταση Ολότητας (αφού Όλα Είναι εδώ ταυτόχρονα, Τώρα), Μια Ενοποιημένη Κατάσταση της Συνείδησης που Αναγνωρίζει την Ενότητα της Ύπαρξης, τόσο στο Βάθος της Ύπαρξης όσο και στις επιφανειακές εκδηλώσεις (πίσω και πέρα από τις επιφανειακές εκδηλώσεις τις οποίες αναγνωρίζει, αλλά μόνον σαν εκδηλώσεις, φαινόμενα και όχι σαν πραγματικότητα).
Είναι ακριβώς η Μεταφυσική Άγνοια (δηλαδή η μη πλήρης άμεση αντίληψη της πραγματικότητας) που δημιουργεί σύγχυση και παρουσιάζει μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Στην πραγματικότητα όλα τα φαινόμενα της ύπαρξης δεν είναι παρά δραστηριότητες χωρίς δική τους υπαρξιακή ουσία, υπόσταση, είναι δηλαδή απλά φαινόμενα. Κι αυτή η Κατάσταση (της Ύπαρξης, της παρουσίας φαινομένων) δεν είναι κάτι διαφορετικό από την Κατάσταση της Ακινησίας, της Ηρεμίας, της απουσίας φαινομένων. Είναι ο σε κατάσταση σύγχυσης νους (των όντων) που δημιουργεί τον διαχωρισμό, την δυαδικότητα, την αναγνώριση αντιθέσεων. Κι είναι αυτός ο “νους σε σύγχυση” που προσπαθεί μέσα από την διαλεκτική σχέση των αντιθέτων να κατανοήσει το φαινόμενα της ύπαρξης, τα φαινόμενα. Αλλά όλες οι ερμηνείες του δεν είναι παρά κατασκευές του διαχωρισμένου δυαδικού νου.
Πάντα, στη γη, στην ιστορία της ανθρωπότητας, στον ιστορικό χρόνο της μνήμης, υπήρχαν κι υπάρχουν άνθρωποι που Κατανοούν ότι η Πραγματικότητα Είναι Εδώ, Μπροστά μας, στην Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει πραγματικά (κι όχι μέσα από διαστρεβλωτικές διαδικασίες). Αυτοί οι άνθρωποι Διαπιστώνουν ότι η Αφύπνιση στην Πραγματικότητα είναι κάτι άμεσο που γίνεται εδώ, στον πραγματικό χρόνο, τώρα και δεν είναι ζήτημα εξέλιξης του διαμορφωμένου (δυαδικού) νου ή προσπάθειας ή επίτευξης. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία “ενότητα της συνείδησης” που πρέπει να πραγματοποιηθεί, υπάρχει μόνο δυαδικότητα (μια ψευδής κατάσταση-εμπειρία) που πρέπει να αναγνωριστεί (πραγματικά, με πραγματική δράση). Κι αυτό μπορεί να γίνει Βλέποντας στην Ρίζα των φαινομένων, εκεί που αναδύεται η ψευδής αντίληψη της διαχωρισμένης ύπαρξης, εκεί που διαμορφώνεται το “εγώ”. Αυτοί οι άνθρωποι “Δημιούργησαν” μια Παγκόσμια Εσωτερική Παράδοση ξεπερνώντας τις τοπικές εκφράσεις της Αλήθειας, τις περιορισμένες περιγραφές της πραγματικότητας. Βιώνοντας την Μοναδική Εσωτερική Πνευματική Πραγματικότητα “Συνδέονται” με Πνευματικούς Δεσμούς (κι όχι με εξωτερικούς δεσμούς, στον κόσμο των φαινομένων). Είναι οι Αληθινοί Διδάσκαλοι της Ανθρωπότητας. Αυτή η Εσωτερική Παράδοση δεν έχει καμία σχέση με όσα αντιλαμβάνονται ή πιστεύουν ή ισχυρίζονται οι άνθρωποι στον κόσμο της δυαδικότητας, στον κόσμο των φαινομένων. Έτσι από παλιά υπάρχει Μια (και Μόνο) Ιερή Παράδοση που είναι η Ουσία όλων των παραδόσεων και το περιεχόμενό της συνίσταται στην Άμεση Αφύπνιση στην Πραγματικότητα, στην Μετάδοση της Ζωής, του Βιώματος της Αληθινής Ζωής, πέρα από την δυαδικότητα και πέρα από διδασκαλίες, θεωρίες, φιλοσοφίες, διανοητικές ερμηνείες. Κατά φτωχή απομίμηση της Αληθινής Ιερής Παράδοσης οι άνθρωποι της δυαδικότητας φτιάχνουν θρησκείες, θρησκευτικές παραδόσεις, θρησκευτικούς οργανισμούς, εκκλησίες, θρησκευτικές ομάδες. Σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, σε όλους αυτούς τους ανθρώπινους οργανισμούς, λείπει το Πραγματικό Βίωμα της Πραγματικότητας, που παραμένει πάντα ζητούμενο. Αντί αυτού (του Εσωτερικού Βιώματος) οι άνθρωποι κηρύσσουν θεωρίες για την Πραγματικότητα ή τον Θεό, διδάσκουν αντιλήψεις και τρόπους ζωής και τελούν τελετουργίες, εξωτερικές πράξεις, που ονομάζουν μυστήρια, μυήσεις, αυτογνωσία, κλπ. Όλα αυτά είναι παιδιάστικα παιχνίδια, είναι ειδωλολατρεία.
Η Αληθινή Ιερή Παράδοση, πέρα από την Πραγματική Εσωτερική και Ιστορική Διαδοχή και Συνέχεια (των Διδασκάλων και των Φυλάκων της Παράδοσης (την Μετάδοση του Ζωντανού Βιώματος) από “δάσκαλο” σε “μαθητή” έχει και μια ουσία, ένα περιεχόμενο, αυτό της Άμεσης Αφύπνισης στην Πραγματικότητα, δηλαδή της Πραγματικής Πνευματικής Εμπειρίας. Κάθε γνήσια λοιπόν Παράδοση, για να είναι γνήσια κι όχι μια απάτη, πρέπει να πληροί αυτούς τους δύο ελάχιστους όρους, εκτός από τις υπόλοιπες προϋποθέσεις. Παραδόσεις που υποτίθεται ότι στηρίζονται στην άμεση διαδοχή από τον θείο ή ανθρώπινο ιδρυτή τους, (τον Βούδα, τον Χριστό, τον Προφήτη, κλπ.)  κι έτσι διεκδικούν την αποκλειστική κατοχή της αλήθειας, αλλά δεν είναι σε θέση να Μεταδώσουν την Ζωή, το Ζωντανό Βίωμα, την Άμεση Αφύπνιση στην Πραγματικότητα (άμεσα και αποδεδειγμένα) είναι απλά ιστορικοί θεσμοί (μιας κοινωνίας σε άγνοια) χωρίς πραγματική πνευματική δράση και χωρίς, τελικά, ιστορική σημασία. Πρόκειται για ιστορικές απάτες. Σε αυτές τις Παραδόσεις “διασώζονται” μόνον κάποιες μυστικές ομάδες που διατήρησαν το βίωμα ζωντανό. Τέτοιες Παραδόσεις είναι για παράδειγμα οι χριστιανικές εκκλησίες, για να μην πάμε πιο μακριά. Πρόκειται (αποδεδειγμένα, με ιστορικά, φιλοσοφικά και πνευματικά επιχειρήματα) για μια ιστορική απάτη που για να δημιουργηθεί απορρόφησε το Μήνυμα του Ιησού, εβραϊκά στοιχεία και ελληνικές αντιλήψεις, πεποιθήσεις, ακόμα και γιορτές.
Από την άλλη μεριά, Παραδόσεις, Μυστικές Εταιρείες και Μυητικές Οργανώσεις (που πηγάζουν από την θρησκευτική σύγχυση της Ύστερης  Ελληνικής Αρχαιότητας, στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή Εποχή και), που μεταδίδουν όχι το Ζωντανό Βίωμα (την Άμεση Αφύπνιση στην Πραγματικότητα) αλλά μια υποτιθέμενη πνευματική επήρεια (δύναμη) μέσω της μύησης, που θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ή να καλλιεργηθεί από τον μυούμενο εκ των υστέρων (μιλάμε ουσιαστικά για μια εν δυνάμει μύηση και αφύπνιση) είναι επίσης ψευτοπαραδόσεις και ιστορικές απάτες. Κανείς δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να βεβαιώσει ότι η υποτιθέμενη επήρεια (δύναμη) υπάρχει. Η Αληθινή Μύηση δεν έχει καμία σχέση με τις θεατρικές αναπαραστάσεις των ψευδομυητικών οργανώσεων Παράδειγμα τέτοιων παραδόσεων είναι πολλοί επονομαζόμενοι Ροδόσταυροι, πολλά Τάγματα Ελευθεροτεκτόνων και κάθε είδους τέτοιες οργανώσεις. Ακόμα κι η Θεοσοφική Εταιρεία έχει χάσει την Μυητική της Ζωντάνια κι οι άνθρωποί της είναι απλά θεωρητικοί αναζητητές ή σχολιαστές.
Παραδείγματα ψευδομύησης έχουν εμφανιστεί ακόμα και στις ανατολικές θρησκείες, στο Θιβέτ για παράδειγμα (όπως κατέγραψε η Αλεξάνδρα Νταβίντ Νελ). Οι τελετουργικές μυήσεις δεν έχουν καμία σχέση με την Αληθινή Μύηση που είναι μυστικιστική βιωματική εμπειρία, πραγματική αφύπνιση.
Τι είναι λοιπόν η Αληθινή Πνευματική Μύηση; Είναι η Μέσω της Αληθινής Μύησης Άμεση Αφύπνιση στην Πραγματικότητα, δηλαδή η Αναγνώριση, Εδώ, Τώρα, της Πραγματικότητας που τα Περιλαμβάνει Όλα (πέρα από τις διακρίσεις που κάνει ο “νους σε σύγχυση”). Είναι Μια Συνείδηση που Είναι Ελεύθερη, Χωρίς Όρια και δεν δεσμεύεται από την απουσία ή παρουσία φαινομένων (αφού “αναγνωρίζει” τα φαινόμενα σαν φαινόμενα που δεν αλλοιώνουν την Βαθύτερη Πραγματικότητα). Είναι Μια Ύπαρξη που Βιώνεται στον Πραγματικό Χρόνο, στην Αιωνιότητα που Ρέει (είτε υπάρχουν φαινόμενα, είτε όχι). Είναι η Αντίληψη που Είναι Πλήρως Ενοποιημένη κι είναι πέρα από περιορισμένες αντιλήψεις ή διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας.
Μιλάμε πάντα για την Πραγματική Ζωή, για πράγματα που συμβαίνουν, που “υπάρχουν” (σαν ροές φαινομένων) αυτά τα ίδια, σαν γεγονότα, όχι για πράγματα που σκεφτόμαστε ή φανταζόμαστε. Η Εμπειρία ή υπάρχει (εκδηλώνεται) ή όχι. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Η Άμεση Αφύπνιση στην Πραγματικότητα είναι εγγενής στο ον, στον άνθρωπο, ανήκει στην ίδια του την φύση. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί, αναγνωρίζοντας την φύση του (την αληθινή βαθύτερη φύση του) να Αφυπνισθεί στην Πραγματικότητα, χωρίς την μεσολάβηση εξωτερικής δραστηριότητας, εξωτερικής πληροφόρησης ή βοήθειας. Αλλά είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που “έρχονται” στην γη “έτοιμοι” (από προηγούμενες ζωές) για αυτό. Οι πιο πολλοί άνθρωποι, παγιδευμένοι μέσα στους περιορισμούς, στην ατομική αντίληψη στην δυαδικότητα, συχνά απορροφημένοι στα εξωτερικά φαινόμενα, δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την ίδια τους την φύση, να αποσπαστούν από τα εξωτερικά φαινόμενα και να κατανοήσουν την πραγματική “Ουσία” τους, Ελεύθερη, Απέραντη, Αιώνια, Χωρίς Ιδιότητες, Κενή.
Όταν η Συνείδηση Περιορίζεται, περιορίζεται σαν “αντίληψη του χώρου” και στην συνέχεια απορροφάται στο περιεχόμενο (στα περιεχόμενα) του χώρου ύπαρξης, υιοθετεί μια περιορισμένη αντιληπτική “θέση” και βιώνει την ύπαρξη σαν ατομικότητα, βιώνει την δυαδικότητα, τον διαχωρισμό από το “περιβάλλον” , τον κόσμο και τέλος μέσω του δημιουργημένου δυναμισμού της ατομικής ύπαρξης εξωτερικεύεται, βιώνει την εξωτερική εμπειρία στον εξωτερικό κόσμο, μέσα από την σύνδεση με ένα εξωτερικό “σώμα”. Σε κάθε περίσταση κάποιος βρίσκεται σε μια δεδομένη κατάσταση επίγνωσης, έχει μια δεδομένη συγκεκριμένη κατανόηση της πραγματικότητας, μια επίκαιρη τωρινή αντίληψη της πραγματικότητας και βιώνει μια συγκεκριμένη, αυτός ο ίδιος σαν οντότητα, σχέση με το σώμα και τον εξωτερικό κόσμο. Θα πρέπει λοιπόν κάποιος να ξεκινήσει από αυτή την δεδομένη συνείδηση που είναι, από την τωρινή επίγνωσή του, από την παρούσα σχέση του με το σώμα, από την κατάστασή του εδώ, τώρα. Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν στο επίπεδο του νου (εδώ και κάμποσες χιλιάδες χρόνια συμβαίνει αυτό). Παρόλα αυτά  επειδή οι άνθρωποι με την κοινωνικοποίησή τους έχουν αποκτήσει λανθασμένες πεποιθήσεις, συμπεριφορές, δραστηριότητες, χρειάζεται να αναμορφώσουν την δράση τους. Αυτό ακριβώς είναι η Είσοδος στην Οδό, στην Οδό της Απελευθέρωσης, της “Πραγμάτωσης”, της Αυτογνωσίας.
Χρειάζεται κάποιος (ακριβώς για να μην έχει εμπόδια στην Οδό και πριν ασχοληθεί με τον νου, τον διαλογισμό, κλπ) να κατανοήσει την σχέση του με το σώμα. Να μάθει πως λειτουργεί μέσα στο σώμα, πως να κάθεται ήσυχος, απλά να κάθεται και πως να αποσύρει την “πνευματική ενέργεια” από το σώμα. Αυτό είναι η Ηρεμία του σώματος. Χρειάζεται επίσης να κατανοήσει πως λειτουργεί ο ψυχισμός, οι συμπεριφορές, οι επιθυμίες, πως να προσανατολίζεται στον κόσμο και πως να αποκτήσει ησυχία. Αυτό είναι η Ησυχία ή Απάθεια της ψυχής. Συνήθως οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον νου, τον διαχωρισμένο νου τους, τον διαλογισμό, ενεργούν ήδη μέσα από μια περιορισμένη ατομική αντίληψη. Δεν κατανοούν ούτε τι είναι ο ίδιος ο νους, η περιορισμένη ατομική αντίληψη, ούτε πως συντηρείται και τροφοδοτείται, ούτε πως ακριβώς “γίνεται” όλη αυτή η δραστηριότητα του εξωτερικού διαλογισμού, του διαλογισμού με υποστήριγμα (δηλαδή της συγκέντρωσης σε κάποιο “αντικείμενο”, οτιδήποτε είναι αυτό το αντικείμενο). Κι ασφαλώς (σαν αποτέλεσμα) δεν μπορούν να έχουν βαθιά κατανόηση του τι ακριβώς είναι το Σαμάντι, η Ενοποιημένη Επίγνωση, η Βαθιά Αίσθηση της Ενότητας της Ύπαρξης. Δεν Βιώνουν το Πραγματικό Σαμάντι, την Οριστική, ολοκληρωτική και Τελειωτική Ενοποίηση της Επίγνωσης. Βιώνουν μια “πειθαρχημένη κατάσταση ένωσης” ένα ψευδοσαμάντι. Οι άνθρωποι που φτάνουν έτσι στο σαμάντι το κάνουν με προσπάθεια, πειθαρχία, ένταση κι όχι όπως θα έπρεπε και για αυτό μετά το τέλος της διαλογιστικής προσπάθειας αναδύεται ξανά η ατομική αντίληψη, το εγώ, ο διαχωρισμός, και η εμπειρία της δυαδικότητας. Προφανώς κάτι γίνεται λάθος, με λάθος τρόπο. Υπάρχει εδώ κάποιο μυστικό που αποκαλύπτεται μονάχα από αυτόν που γνωρίζει σε αυτόν που ενδιαφέρεται και δεν αναφέρεται στις Οδηγίες που υπάρχουν στα Ιερά Κείμενα, ούτε εξηγείται σε βιβλία που ασχολούνται με το θέμα. Ίσως επειδή αυτοί που γράφουν δεν θέλουν (για κάποιους λόγους) να το αποκαλύψουν ή ίσως επειδή κι οι ίδιοι το αγνοούν, δεν το γνωρίζουν.
Στην πραγματικότητα υπάρχει ένας πιο άμεσος τρόπος να Βιώσουμε την Ενότητα της Ύπαρξης, την Παγκόσμια Συνείδηση κι αυτό ονομάζεται Αληθινός Πραγματικός Διαλογισμός. Είναι η άμεση διάλυση της ατομικής αντίληψης, που οδηγεί στην Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης. Είναι η Άμεση Αφύπνιση στην Πραγματικότητα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δειχθεί από κάποιον που γνωρίζει. Αυτή είναι η Σιωπή του Νου, ο Όχι-Νους, το Πνεύμα που Ξυπνά.
Η Κατανόηση του Εσωτερικού Βάθους της Συνείδησης Οδηγεί στην Υπέρτατη Αντίληψη ότι η Συνείδηση Είναι η Μόνη Πραγματικότητα. Αυτή είναι η Αντίληψη του Ισβάρα των ανατολικών θρησκειών, η Χριστότητα των χριστιανών μυστικών. Δεν έχει νόημα να επιμείνουμε εδώ. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν τον νου τους, αυτά που έχουν μπροστά τους, τι νόημα έχει να μιλάς για τα Βάθη του Πνεύματος;
Η Αφύπνιση στην Πραγματικότητα Υπάρχει (δεν πραγματοποιείται, δεν επιτυγχάνεται, εδώ χρειάζεται προσοχή) όταν διαλύεται η Ίδια η Συνείδηση στο Πρωταρχικό Πραγματικό που Γεννά τα Πάντα, στο Άγνωστο Χωρίς Αντίληψη, στο Θείο Σκότος.
Στην πραγματικότητα η Αληθινή Μύηση Είναι Εμπειρία Μεταμόρφωσης της Συνείδησης (αν και γίνεται χωρίς προσπάθεια ή εξέλιξη, σαν Εσωτερική Κατανόηση, Διαφωτισμός), Μετάβαση σε Ανώτερα Εσωτερικά Πεδία Επίγνωσης, Απελευθέρωση από τους περιορισμούς. Πρακτικά είναι Απόσυρση της Πνευματικής Ενέργειας από τις κατώτερες λειτουργίες, λειτουργικά κέντρα, προς την Πλήρη Απελευθέρωση κι Εμπειρία του Πραγματικού Εδώ που τα Περιλαμβάνει Όλα. Είναι Μια Κατάσταση της Συνείδησης που δεν γνωρίζει εμπόδια, που δεν εμπλέκεται στις δραστηριότητες και τα φαινόμενα, ούτε παγιδεύεται πουθενά. Με αυτή την έννοια η Αληθινή Μύηση είναι μία διαδικασία και μπορεί να γίνει άμεσα, εδώ, τώρα, ξαφνικά.
Οι άνθρωποι όμως δεν είναι σε θέση να προχωρήσουν άμεσα και για αυτό προχωρούν σταδιακά (προσαρμόζοντας την διαδικασία στην δική τους κατάσταση στις δικές τους δυνάμεις κατανόησης). Με αυτή την έννοια η Μύηση, τελείως τυπικά, μπορεί να ταξινομηθεί σε βαθμίδες με διάφορους τρόπους, Η ταξινόμηση είναι θέμα αντίληψης κι επιλογών κι ανάλογα με το σε ποιες λειτουργίες ή διαδικασίες αναφερόμαστε μπορεί να ταξινομηθεί ως εξής.
Άμεση Βίωση του Υπέρτατου, πέρα από κάθε αντίληψη.
Δυο Βαθμίδες Απορρόφησης στο Υπέρτατο.
Τρεις Βαθμίδες Μύησης στην Πραγματικότητα.
Πέντε Βαθμίδες Πνευματικής Αυτογνωσίας.
Επτά Βαθμίδες Διαλογισμού.
Εννέα Βαθμίδες Άσκησης.
Όλα αυτά είναι λίγο πολύ “αυθαίρετα” κι έχουν λίγη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η Αναγνώριση της Πραγματικότητας, που Είναι Απόλυτη Ελευθερία και είναι πέρα από ταξινομήσεις, πέρα από την “εξέλιξη”. Είναι Πραγματική Μετάβαση στο Άχρονο, στο Αιώνιο, στο Αληθινό (χωρίς προσπάθεια, εξέλιξη κι οτιδήποτε αντιλαμβάνεται ή φαντάζεται ο ανθρώπινος διαμορφωμένος νους).
...




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Our Prayer

The Path Within

 

O Cosmos, we stand at the precipice of the Absolute, gazing into the void of the Unknown. We search for a way to transcend the bounds of thought and ego, to experience the essence of our deepest being.

The Buddha, the Masters of the East Upanishads, Orpheus, Jesus – all these wise beings have pointed us towards the Path. But it is not a path that is external, not a journey that can be traversed by the feet. It is a path that lies within, a journey that must be undertaken by the heart and the mind.

We must let go of the external orientations that nurture and educate us, that direct us towards other goals. We must look inward, to the stillness and silence that resides within. We must listen to the whispers of our soul, to the voice that speaks of the Absolute.

Krishnamurti and other modern Sages have shown us that it is possible to experience the Absolute, to transcend the limitations of thought and ego. They have shown us that it is not a mystery, not a miracle, but a possibility that lies within our human nature.

So let us embark on this journey, this Path that few follow. Let us let go of the burdens that weigh us down, the attachments that bind us. Let us embrace the unknown, the uncertainty, the chaos that lies within.

For in the depths of the Absolute, we will find the stillness and peace that we seek. We will find the answers to the questions that have plagued us for centuries. We will find the Truth that lies within.

Let us be brave, let us be bold, let us be fearless. Let us take the step into the void, into the unknown. For it is there that we will find the Absolute, the essence of our being. It is there that we will find our true nature, our true self.

May we be guided on this journey by the wise words of the Sages, by the light of the Absolute that shines within us. May we find the strength and courage to let go of the old, to embrace the new. May we find the peace and stillness that we seek, the Truth that lies within.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Glimpses of the Absolute

 

Within each of us lies the potential to transcend the limitations of ordinary mind and experience a deeper reality - what some traditions call the Absolute, the Ground of Being, or God. While this state of unity or peak experience has often been considered the domain solely of mystics and saints, the truth is that the capacity dwells dormant in every human soul. It is our essential nature, awaiting discovery through disciplined inner work.

All genuine spiritual paths point to the same destination, though using different languages and methods. At their core, they offer a process of liberation from identification with separate ego and gradual awakening to our intrinsic divine essence. This involves cultivating noble virtues, practicing presence of mind through meditation, and cultivating wisdom through inquiry into the nature of reality and self.

Over time, such disciplines help peel away layers of superficial conditioning to reveal our true blissful and peaceful self - one with the fundamental pure consciousness that underlies all forms. In that state of inward stillness and clarity, the usual boundaries between subject and object fall away. One perceives directly that all is contained within the one infinite life and knows directly one's identity with the eternal. Though ineffable, this realization brings transcendent peace, love, creativity and compassion.

While glimpses of the Absolute may come through grace to anyone at any time, consistent experience depends on committed effort. The seeker must firmly resolve to strip away all that obscures their true nature like the proverbial onion, layer by layer. With patient practice of presence and purification, the trappings of small self dissolve, and one may abide as peaceful, blissful awareness itself - fully awake in every moment to life's deepest meaning. Then daily living becomes worship, and ordinary reality is transfigured by love, joy, wisdom and service. This is the fruit of following the perennial path with heart and will - a taste of our shared spiritual potential.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

...

CHAPTER III

 

QUIETING PEOPLE

Neglecting to praise the worthy deters people from emulating them; just as not prizing rare treasures deters a man from becoming a thief; or ignoring the things which awaken desire keeps the heart at rest.

Therefore, the wise ruler does not suggest unnecessary things, but seeks to satisfy the minds of his people. He seeks to allay appetites but strengthen bones. He ever tries by keeping people in ignorance to keep them satisfied and those who have knowledge he restrains from evil. If he, himself, practices restraint then everything is in quietness.

...

Quieting People

Neglecting to praise the worthy:

Neglecting to acknowledge and praise individuals who deserve recognition can discourage others from emulating their positive qualities.

Just as not appreciating rare treasures deters a person from engaging in theft, the absence of recognition can hinder the development of desirable traits in others.

By recognizing and praising the worthy, we can inspire others to strive for excellence.

Ignoring the things that awaken desire:

When we disregard or ignore the things that evoke desire, we can maintain a sense of contentment and inner peace.

By not constantly seeking external stimuli, we can cultivate a state of tranquility within ourselves.

This approach allows us to find satisfaction in what we already have, rather than constantly chasing after new desires.

The wise ruler's approach:

A wise ruler understands the importance of satisfying the minds of the people they govern.

They do not unnecessarily burden their subjects with irrelevant information or demands.

Instead, they focus on allaying appetites and reinforcing the overall well-being of their people.

The wise ruler restrains those with knowledge from engaging in harmful actions and promotes a culture of restraint and tranquility.

The benefits of quietness:

When individuals practice restraint and embrace a state of quietness, harmony and peace prevail.

By prioritizing calmness and self-control, both on an individual and societal level, conflicts can be minimized.

The pursuit of quietness allows for personal growth, contentment, and a more harmonious coexistence.

Embracing quietness

Quieting people involves recognizing the worthy, ignoring unnecessary desires, and fostering a state of tranquility. The wise ruler seeks to satisfy the minds of their people by allaying appetites and promoting restraint. By embracing quietness, individuals can experience personal growth and contribute to a more peaceful society. Remember to appreciate the positive qualities in others, find contentment in the present, and practice self-restraint for a harmonious existence.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2024. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~