Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Friday, June 28, 2024

The Inner Journey to Truth: A Mystical Exploration

In the labyrinth of existence, where perceptions and illusions often cloud our vision, the quest for Truth stands as the most profound journey a soul can undertake. Truth, in its purest essence, is direct contact with reality—an unfiltered, unprocessed communion with the very fabric of existence. It is not merely a perception or a construction derived from fragments of data or intellectual gymnastics. Truth transcends the mundane processes of reasoning and stands as an eternal beacon, illuminating the path for those who dare to seek it.

The Nature of Truth

Truth is complete and whole, needing no embellishment or correction. It is the crystalline reflection of reality, unmarred by the distortions of subjective interpretation. In our daily lives, we often engage with shadows of the real, mistaking them for the substance. But the Truth, as the mystics have long understood, is not found in the accumulation of external information or in the endless pursuit of facts. Instead, it is a profound inner recognition—a realization that dawns when consciousness turns inward and encounters its own nature.

The Inner Act of Understanding

To attain Truth is to engage in an inner act of understanding, a deep introspective journey where consciousness seeks out its own center. This journey is not a simple or straightforward path; it requires a kind soul, magnanimity, and maturity. It is a pilgrimage of the spirit, where the seeker must peel away the layers of illusion and ego, and come face to face with the core of their being.

In this sacred space, the soul recognizes its own nature—free, infinite, and eternal. This recognition is not a fleeting moment of insight but a continuous state of being, where one lives in harmony with the ultimate reality. The mystics describe this state as an awakening, a return to the source from which all arises and to which all will return.

The Qualities of the Seeker

Not everyone can find the Truth. It requires a special kind of seeker—one who possesses a kind heart, a magnanimous spirit, and a mature understanding. The journey to Truth is not for the faint-hearted or the impatient. It demands surrender, humility, and the courage to face the unknown. The seeker must be willing to let go of preconceived notions, false identities, and the comfort of familiar illusions.

The Path to Truth

The path to Truth is a deeply personal and transformative journey. It begins with a sincere desire to know oneself and the reality that underlies all existence. Meditation, contemplation, and self-inquiry are the tools that aid the seeker in this quest. Through these practices, the mind becomes still, and the veil of illusion is lifted, revealing the radiant light of Truth.

In the silence of the mind and the stillness of the heart, the seeker encounters the Truth—a direct, unmediated experience of reality. This experience is beyond words, beyond concepts, and beyond the grasp of the intellect. It is a knowing that transcends all knowing, a state of pure being where the self merges with the infinite.

Conclusion

The attainment of Truth is the highest aspiration of the human spirit. It is a journey inward, a return to the center of one's being, where the soul recognizes its own nature as free, infinite, and eternal. This journey requires a kind soul, magnanimity, and maturity, for only a prepared heart can embrace the profound reality of Truth.

In the end, Truth is not something that can be acquired or possessed. It is a state of being, a continuous, direct contact with reality that needs no processing or correction. It is the ultimate recognition, the deepest understanding, the eternal awakening. And for those who embark on this sacred journey, the reward is the most precious gift of all—the realization of one's own divine nature.

…

Το Εσωτερικό Ταξίδι στην Αλήθεια: Μια μυστικιστική Εξερεύνηση

Στον λαβύρινθο της ύπαρξης, όπου οι αντιλήψεις και οι ψευδαισθήσεις συχνά θολώνουν το όραμά μας, η αναζήτηση της Αλήθειας είναι το πιο βαθύ ταξίδι που μπορεί να κάνει μια ψυχή. Η αλήθεια, στην πιο αγνή της ουσία, είναι η άμεση επαφή με την πραγματικότητα – μια αφιλτράριστη, μη επεξεργασμένη κοινωνία με τον ίδιο τον ιστό της ύπαρξης. Δεν είναι απλώς μια αντίληψη ή μια κατασκευή που προέρχεται από θραύσματα δεδομένων ή πνευματική γυμναστική. Η αλήθεια ξεπερνά τις εγκόσμιες διαδικασίες του συλλογισμού και στέκεται ως αιώνιος φάρος, φωτίζοντας το μονοπάτι για όσους τολμούν να την αναζητήσουν.

Η Φύση της Αλήθειας

Η αλήθεια είναι ολοκληρωμένη και πλήρης, δεν χρειάζεται εξωραϊσμό ή διόρθωση. Είναι η κρυστάλλινη αντανάκλαση της πραγματικότητας, αμφίβολη από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής ερμηνείας. Στην καθημερινή μας ζωή, συχνά ασχολούμαστε με σκιές του πραγματικού, παρερμηνεύοντάς τες με την ουσία. Αλλά η Αλήθεια, όπως έχουν καταλάβει από καιρό οι μυστικιστές, δεν βρίσκεται στη συσσώρευση εξωτερικών πληροφοριών ή στην ατέρμονη αναζήτηση γεγονότων. Αντίθετα, είναι μια βαθιά εσωτερική αναγνώριση - μια συνειδητοποίηση που ξημερώνει όταν η συνείδηση στρέφεται προς τα μέσα και συναντά τη φύση της.

Η εσωτερική πράξη της κατανόησης

Το να αποκτήσεις την Αλήθεια σημαίνει να εμπλακείς σε μια εσωτερική πράξη κατανόησης, ένα βαθύ ενδοσκοπικό ταξίδι όπου η συνείδηση αναζητά το δικό της κέντρο. Αυτό το ταξίδι δεν είναι ένα απλό ή άμεσο μονοπάτι. απαιτεί ευγενική ψυχή, μεγαλοψυχία και ωριμότητα. Είναι ένα προσκύνημα του πνεύματος, όπου ο αναζητητής πρέπει να ξεφλουδίσει τα στρώματα της ψευδαίσθησης και του εγώ και να έρθει αντιμέτωπος με τον πυρήνα της ύπαρξής τους.

Σε αυτόν τον ιερό χώρο, η ψυχή αναγνωρίζει τη φύση της – ελεύθερη, άπειρη και αιώνια. Αυτή η αναγνώριση δεν είναι μια φευγαλέα στιγμή ενόρασης αλλά μια συνεχής κατάσταση ύπαρξης, όπου κάποιος ζει σε αρμονία με την απόλυτη πραγματικότητα. Οι μυστικιστές περιγράφουν αυτή την κατάσταση ως αφύπνιση, μια επιστροφή στην πηγή από την οποία προέρχονται όλα και στην οποία όλοι θα επιστρέψουν.

Οι ιδιότητες του αναζητητή

Δεν μπορούν όλοι να βρουν την Αλήθεια. Απαιτεί ένα ιδιαίτερο είδος αναζητητή—κάποιον που έχει μια ευγενική καρδιά, ένα μεγαλόψυχο πνεύμα και μια ώριμη κατανόηση. Το ταξίδι προς την Αλήθεια δεν είναι για τους λιπόψυχους ή τους ανυπόμονους. Απαιτεί παράδοση, ταπεινοφροσύνη και θάρρος να αντιμετωπίσεις το άγνωστο. Ο αναζητητής πρέπει να είναι πρόθυμος να αφήσει τις προκαταλήψεις, τις ψευδείς ταυτότητες και την άνεση των οικείων ψευδαισθήσεων.

Το μονοπάτι προς την αλήθεια

Το μονοπάτι προς την Αλήθεια είναι ένα βαθιά προσωπικό και μεταμορφωτικό ταξίδι. Ξεκινά με μια ειλικρινή επιθυμία να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του και την πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από κάθε ύπαρξη. Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η αυτοδιερεύνηση είναι τα εργαλεία που βοηθούν τον αναζητητή σε αυτήν την αναζήτηση. Μέσω αυτών των πρακτικών, ο νους ακινητοποιείται και το πέπλο της ψευδαίσθησης σηκώνεται, αποκαλύπτοντας το ακτινοβόλο φως της Αλήθειας.

Στη σιωπή του νου και στην ακινησία της καρδιάς, ο αναζητητής συναντά την Αλήθεια - μια άμεση, αδιαμεσολάβητη εμπειρία της πραγματικότητας. Αυτή η εμπειρία είναι πέρα από λέξεις, πέρα από έννοιες και πέρα από την κατανόηση της νόησης. Είναι μια γνώση που υπερβαίνει κάθε γνώση, μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης όπου ο εαυτός συγχωνεύεται με το άπειρο.

Συμπέρασμα

Η απόκτηση της Αλήθειας είναι η υψηλότερη φιλοδοξία του ανθρώπινου πνεύματος. Είναι ένα ταξίδι προς τα μέσα, μια επιστροφή στο κέντρο της ύπαρξής του, όπου η ψυχή αναγνωρίζει τη φύση της ως ελεύθερη, άπειρη και αιώνια. Αυτό το ταξίδι απαιτεί μια ευγενική ψυχή, μεγαλοψυχία και ωριμότητα, γιατί μόνο μια προετοιμασμένη καρδιά μπορεί να αγκαλιάσει τη βαθιά πραγματικότητα της Αλήθειας.

Τελικά, η Αλήθεια δεν είναι κάτι που μπορεί να αποκτηθεί ή να αποκτηθεί. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης, μια συνεχής, άμεση επαφή με την πραγματικότητα που δεν χρειάζεται επεξεργασία ή διόρθωση. Είναι η απόλυτη αναγνώριση, η βαθύτερη κατανόηση, η αιώνια αφύπνιση. Και για εκείνους που ξεκινούν αυτό το ιερό ταξίδι, η ανταμοιβή είναι το πολυτιμότερο δώρο όλων—η συνειδητοποίηση της θεϊκής φύσης του καθενός.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES