The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

The Nature of Consciousness

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

The Duality of Perception: Objective and Subjective

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

The One Unique Reality

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

The Path to Objective Awareness

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

Breaking the Walls of Subjectivity

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

The Eternal Now

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

Conclusion: Embracing the Great Space

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

Η Φύση της Συνείδησης

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

Το Αιώνιο Τώρα

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Wednesday, June 19, 2024

The Paradox of Humility Virtue and Servitude

The Paradox of Humility: Virtue and Servitude

In the vast tapestry of human experience, humility stands as both a beacon of virtue and a potential chain of servitude. This duality has perplexed sages and mystics for centuries, prompting profound contemplation on the nature of humility and its role in our spiritual and earthly lives. In this mystical exploration, we delve into the two faces of humility: as a virtue that elevates the soul towards the Divine, and as a servitude that binds us to the will of men.

The Virtue of Divine Humility

Humility before God is not mere modesty; it is an acknowledgment of our place in the grand cosmic order. It is the conscious recognition that our individual existence is but a fleeting shadow in the infinite light of the Divine. This form of humility is a liberating force, freeing us from the shackles of ego and self-importance. By surrendering to the Divine, we transcend the limitations of our mortal existence and touch the eternal.

In the sacred texts and teachings of all great spiritual traditions, humility before the Divine is extolled as the highest virtue. It is through this humility that the soul is purified and prepared for its ultimate union with the Divine. The mystic understands that to bow in humility before the Creator is to rise above the transient concerns of the material world. In this act of surrender, we are not diminished, but rather, we are elevated to a state of grace and enlightenment.

The Slavery of Human Humility

In stark contrast to the liberating humility before God is the humility imposed by men upon each other. This form of humility is not a virtue, but a mechanism of control and subjugation. When we are humbled by others, it often serves to bind us to their will, reducing our individuality and autonomy. This is the humility that breeds servitude, a state where we are no longer masters of our own destiny, but subjects to the whims of those who seek to dominate us.

The world is rife with shepherds and sheep, where the former teach the latter that humility before men is a virtue. This servitude-humility is a perversion of true humility, designed to maintain power structures and hierarchies. It is a humility that does not elevate but suppresses, creating a society where freedom is sacrificed for the comfort of conformity.

The Quest for True Freedom

True freedom lies beyond the fold of imposed humility. Outside the confines of human-imposed servitude, there exists a realm where humility is understood in its purest form—as a recognition of our divine essence and interconnectedness with all that is. In this space, there is no fear or chaos, only the harmonious dance of free souls in communion with the Divine.

Mystics have long sought this freedom, stepping away from the sheepfold of societal expectations and into the wilderness of spiritual exploration. It is here, in the sacred solitude of the inner journey, that true humility is found—not as a bowing to men, but as a rising to meet the Divine. In this sacred encounter, the soul is both humbled and exalted, finding its true place in the infinite expanse of existence.

Embracing the Paradox

To navigate the paradox of humility, we must cultivate discernment. We must learn to distinguish between the humility that leads us to spiritual liberation and the humility that chains us to earthly subjugation. By embracing the former and rejecting the latter, we align ourselves with the true essence of humility—a force that transcends dualities and leads us to the heart of the Divine.

In the end, humility is not about debasement but about enlightenment. It is about recognizing our smallness in the face of the infinite and, through that recognition, finding our true greatness. As we bow before the Divine, we rise in spirit, breaking free from the shackles of existence and soaring into the boundless realms of freedom and light.

…

Το Παράδοξο της Ταπεινοφροσύνης: Αρετή και Δουλεία

Στην τεράστια ταπετσαρία της ανθρώπινης εμπειρίας, η ταπεινοφροσύνη στέκεται ταυτόχρονα ως φάρος αρετής και ως πιθανή αλυσίδα δουλείας. Αυτή η δυαδικότητα έχει μπερδέψει τους σοφούς και τους μύστες για αιώνες, προκαλώντας βαθύ στοχασμό σχετικά με τη φύση της ταπεινοφροσύνης και τον ρόλο της στην πνευματική και γήινη ζωή μας. Σε αυτή τη μυστικιστική εξερεύνηση, εμβαθύνουμε στα δύο πρόσωπα της ταπεινοφροσύνης: ως αρετή που εξυψώνει την ψυχή προς το Θείο και ως δουλεία που μας δένει με τη θέληση των ανθρώπων.

Η Αρετή της Θείας Ταπεινοφροσύνης

Η ταπεινοφροσύνη ενώπιον του Θεού δεν είναι απλή σεμνότητα. είναι μια αναγνώριση της θέσης μας στη μεγάλη κοσμική τάξη. Είναι η συνειδητή αναγνώριση ότι η ατομική μας ύπαρξη δεν είναι παρά μια φευγαλέα σκιά στο άπειρο φως του Θείου. Αυτή η μορφή ταπεινότητας είναι μια απελευθερωτική δύναμη, που μας απελευθερώνει από τα δεσμά του εγώ και της αυτοσημασίας. Με την παράδοση στο Θείο, υπερβαίνουμε τους περιορισμούς της θνητής μας ύπαρξης και αγγίζουμε το αιώνιο.

Στα ιερά κείμενα και τις διδασκαλίες όλων των μεγάλων πνευματικών παραδόσεων, η ταπείνωση ενώπιον του Θείου υμνείται ως η ύψιστη αρετή. Μέσω αυτής της ταπεινοφροσύνης η ψυχή καθαρίζεται και προετοιμάζεται για την τελική ένωσή της με το Θείο. Ο μυστικιστής καταλαβαίνει ότι το να υποκλίνεσαι με ταπείνωση ενώπιον του Δημιουργού σημαίνει να υψώνεσαι πάνω από τις παροδικές ανησυχίες του υλικού κόσμου. Σε αυτήν την πράξη παράδοσης, δεν μειώνουμε, αλλά μάλλον, ανυψωνόμαστε σε μια κατάσταση χάρης και φώτισης.

Η Σκλαβιά της Ανθρώπινης Ταπεινότητας

Σε πλήρη αντίθεση με την απελευθερωτική ταπεινοφροσύνη ενώπιον του Θεού είναι η ταπεινοφροσύνη που επιβάλλεται από τους ανθρώπους ο ένας στον άλλον. Αυτή η μορφή ταπεινότητας δεν είναι αρετή, αλλά μηχανισμός ελέγχου και υποταγής. Όταν ταπεινωνόμαστε από τους άλλους, συχνά μας δεσμεύει στη θέλησή τους, μειώνοντας την ατομικότητα και την αυτονομία μας. Αυτή είναι η ταπεινοφροσύνη που γεννά τη δουλεία, μια κατάσταση όπου δεν είμαστε πλέον κύριοι της μοίρας μας, αλλά υποκείμενοι στις ιδιοτροπίες εκείνων που επιδιώκουν να μας εξουσιάσουν.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από βοσκούς και πρόβατα, όπου οι πρώτοι διδάσκουν στους δεύτερους ότι η ταπεινοφροσύνη ενώπιον των ανθρώπων είναι αρετή. Αυτή η υποτέλεια-ταπεινότητα είναι μια διαστροφή της αληθινής ταπεινοφροσύνης, που έχει σχεδιαστεί για να διατηρεί δομές εξουσίας και ιεραρχίες. Είναι μια ταπεινοφροσύνη που δεν εξυψώνει αλλά καταστέλλει, δημιουργώντας μια κοινωνία όπου η ελευθερία θυσιάζεται για την άνεση του κομφορμισμού.

Η αναζήτηση για την αληθινή ελευθερία

Η αληθινή ελευθερία βρίσκεται πέρα από το μαντρί της επιβεβλημένης ταπεινότητας. Έξω από τα όρια της ανθρώπινης υποτέλειας, υπάρχει ένα βασίλειο όπου η ταπεινοφροσύνη γίνεται κατανοητή στην πιο αγνή της μορφή – ως αναγνώριση της θεϊκής μας ουσίας και της διασύνδεσής μας με ό,τι υπάρχει. Σε αυτόν τον χώρο δεν υπάρχει φόβος ή χάος, παρά μόνο ο αρμονικός χορός των ελεύθερων ψυχών σε κοινωνία με το Θείο.

Οι μυστικιστές έχουν από καιρό αναζητήσει αυτήν την ελευθερία, απομακρυνόμενοι από τη στάνη των κοινωνικών προσδοκιών και στην έρημο της πνευματικής εξερεύνησης. Είναι εδώ, στην ιερή μοναξιά του εσωτερικού ταξιδιού, που βρίσκεται η αληθινή ταπείνωση – όχι ως υπόκλιση στους ανθρώπους, αλλά ως ανάσταση για να συναντήσει το Θείο. Σε αυτή την ιερή συνάντηση, η ψυχή ταπεινώνεται και εξυψώνεται, βρίσκοντας την αληθινή της θέση στην απέραντη έκταση της ύπαρξης.

Αγκαλιάζοντας το Παράδοξο

Για να πλοηγηθούμε στο παράδοξο της ταπεινοφροσύνης, πρέπει να καλλιεργήσουμε τη διάκριση. Πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε την ταπεινοφροσύνη που μας οδηγεί στην πνευματική απελευθέρωση και την ταπεινοφροσύνη που μας αλυσοδένει στην γήινη υποταγή. Αγκαλιάζοντας το πρώτο και απορρίπτοντας το δεύτερο, ευθυγραμμιζόμαστε με την αληθινή ουσία της ταπεινοφροσύνης - μια δύναμη που υπερβαίνει τις δυαδικότητες και μας οδηγεί στην καρδιά του Θείου.

Τελικά, η ταπεινοφροσύνη δεν είναι εξευτελισμός αλλά φώτιση. Έχει να κάνει με το να αναγνωρίσουμε τη μικρότητά μας μπροστά στο άπειρο και, μέσω αυτής της αναγνώρισης, να βρούμε το αληθινό μας μεγαλείο. Καθώς υποκλινόμαστε μπροστά στο Θείο, υψωνόμαστε με πνεύμα, απελευθερώνοντας τα δεσμά της ύπαρξης και πετώντας στα ύψη στα απεριόριστα βασίλεια της ελευθερίας και του φωτός.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Wednesday, June 19, 2024

The Paradox of Humility Virtue and Servitude

The Paradox of Humility: Virtue and Servitude

Το Παράδοξο της Ταπεινοφροσύνης: Αρετή και Δουλεία

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright