CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Essence of Consciousness and the Mystical Conundrum of AI
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
The Way
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Thursday, 14 November, 2024

Sunday, June 23, 2024

Cosmic Unity


Cosmic Unity 

The Internal Contemplation

Consciousness is That which always remains Constant throughout experiential life. Perception (Pure Perception) is the Realm of experience. Awareness is the level of understanding of what we live. Awareness is always present in every experience. It is the fundamental element of empirical life. It is the primary element in every experience. Awareness is the reality of experience.

Awareness is not Identified with its content. Content is constantly changing. Awareness is Eternal as it Remains, regardless of any content, or no content.

The Depth of Awareness leads to Higher Realms of Perception, to Consciousness.

All experience dissolves into the mystery of existence.

The man who observes with Attention realizes that he does not identify with the content of his experience. He can distance himself and abandon this whole experience. Most people identify with the content of their awareness. So, they have great difficulty disidentifying, letting go of all that they experience and emerging into Pure Awareness.

What Consciousness perceives as reality is not reality, it is the perception of reality, i.e. gathering information, structuring, perceptions, a construction. This means that depending on the "position" we are in (the depth and breadth of our understanding) we form a corresponding perception of reality. The deeper our understanding the more complete the perception of reality. It also becomes apparent that all perceptions of reality are relative and temporary until the fully awakened state.

For the limited Consciousness, what it perceives is reality. This means that if we perceive something as real it acts as real. In other words, "faith" in something works (with all that this means and all that this entails).

The Path to Truth passes through a forest of illusions.

When Consciousness turns Inward and Experiences the Oneness of Reality, the One Unique Reality, it does not mean that multiplicity ceases to appear. When a carrier is used in some realm of existence we perceive through the carrier's limitations and filters. But we understand that all this is a phenomenon, a construction above objective reality, which always remains present in Awareness. Consciousness Experiences Reality uninfluenced by the visions of multiplicity. It remains internally free while at the same time participating in the virtual world. It just plays a "role" in the cosmic dream.

Reality Always Remains the Stable Background of all perceptual states, constructs, daydreams. The Return to Objectivity is not done by some process, or effort, or evolution. It is done simply by erasing the delusion. We are then in our Real State which is always present, even if we turn our attention elsewhere.

There is no theory, teaching, path, realization. Existence has neither direction nor destination. Life flows freely, blossoms and withers, in the Background of Eternity. The Constant is the Timeless Presence, not transitory experiences and various phenomena.

The Primal Experience of Consciousness is Consciousness Itself, the Sense of Existence, Without Attributes. "Without Qualities" means without space, time, without qualities. An Empty Ocean of Awareness. On this basis is built any other perception, situation, event, being and thing.

Everything is "mental in nature". Their "substance" is the perception, the "idea". In this "existential core" all other manifestations, qualities, states, experiences are united.

The perception of "form", "matter", is secondary. Thus, Consciousness creates "matter". The opposite (that consciousness emerges from matter) is a misconception. Who has this perception? Consciousness that functions limitedly in ignorance. However, realizing it, we understand that it is Consciousness that has priority (and through its limitations formulates "theories"). Consciousness is the "reality" of matter. It is not a property of matter.

When Consciousness operates through individuality (the ego) it is separated from the world of objects. When Consciousness Transcends Ego Reality Is One. The Consciousness That Includes Phenomena. Consciousness and phenomena are not separated. Consciousness is Experienced as the Basis of Existence and phenomena are mere activities, manifestations, or appearances. Here there is Oneness of Everything.

Panpsychism has a history of thousands of years (from the pre-Socratics to the present day). Consciousness (spirit, mind, soul, awareness) is considered a fundamental property of existence. Everything is conscious. Everything has consciousness.

In fact, the correct understanding of panpsychism is not this simple statement. For what is this invisible element, consciousness? It is one? in many divided? No answers are given.

The most correct understanding was formulated by Plato. Consciousness (spirit, mind, soul, awareness) is not just a fundamental quality of existence, it is the Primary Dominant and Basic quality of Existence, the "Agathon". In other words, Consciousness is That which Exists and pervades everything. It is Consciousness that Creates, Emerges Being (as Perception, as "Idea"). The "Idea" takes on mental substance (the existential core enriched with qualities or "constraints"), is empowered, and takes on form (and is ultimately embodied in form). Man is Consciousness embodied. To say "man has consciousness" is wrong, because we prioritize the form we consider conscious.

Actually, panpsychism works on the level of duality, since it still talks about consciousness and form. It is a "theory" of the limited dualistic mind, it does not describe reality exactly, since it does not go beyond duality, towards the unification of reality.

Reality Is One: Consciousness. And it includes them all in its Unity. There are not two realities, consciousness and the world. Consciousness Is The World. This is World Unity. Everything Is Consciousness From the Beginning. Everything arises and fades within Consciousness. There is no creation. No progress. We are Always Here in our "Home". Everything else is just a worldly dream.

The "exit" from our Natural State to the limited, to the constructed, to the dream, is not ontological, it is only epistemological. The World, Creation, Life, experiences, are only "perceptions". Even solid form is but a product of perception. There is nothing but Consciousness.

Consciousness in its Natural State has no content. It is not within space, within time, within situations. If Consciousness has some "content" then automatically we are somebody, we are somewhere, we experience something.

If someone, in whatever position he is, wants to find the Truth, to Experience the Reality, he must simply turn his attention to "who he is", that is, what position he is in, what he is experiencing, that is, to See as Consciousness  his "content"). He will realize that his perception is colored precisely by his situations. Therefore, if he wants to Experience Reality he must stop precisely "coloring" Reality. This means to reject the "content" of Consciousness, any "content" of Consciousness. Only when Consciousness returns to its Natural State (of the attribute-less) can it then return to its previous relative state, completely "changed". Because Consciousness will no longer be affected by local conditions, nor will it color Reality. Then the Light comes into the world.

Objective Consciousness, i.e. Consciousness in its Natural State is the Fundamental Reality of any limited consciousness or perception. For Consciousness to emerge from its limited state into Reality it simply has to give up limited perception and action and life.

Ultimately Life, with its needs, creates the limitation in the ego, and Life itself overcomes it in the fullness of time. The creation of the ego by Life is simply a stage in our evolution. Over time the ego must be overcome. Ego obsession is precisely the human problem. The question is why do most people not go further?

The Religious Approach

Dear friends... Subjective perception (the ego) is nothing but a limitation of awareness that has to do with our survival and that we have inherited over the course of historical evolution, hundreds of thousands of years now.

Man was forced to limit his awareness, to the ego, to individual existence, to the body, etc... in order to survive...

But this is nothing more than a "behavior", an "intervention mechanism" in awareness, which has a purely practical purpose.

Awareness, as a human possibility and function is not identical with the "mechanism of intervention"... Those who "deconstruct" this "mechanism of intervention" free awareness and perceive the world as a unity, they are part of the world, not against the world . .. This is "objective consciousness".

The traditional subject-object distinction, unfortunately inherited by the entire scientific community, from Descartes onwards... has disappeared.

There is only “awareness of the oneness of all”, (not identification of individual but correlation of all)...

This higher awareness (where the subject is a part, participates in the whole and does not "set" it against it), the "objective universal consciousness" thus realized, is not a confusion of awareness with the Universal: It is perception of the Universal from a center of awareness... At the same time there are many centers of awareness of the Universal... And the Universal is real and the many centers of awareness of the Universal, (which maintain their "position", due to limiting factors, which have not been completely eliminated... body, etc...), are true: But the content of awareness now is the Universal...

It is a view of the world where the subject is no longer distinguished from what he perceives... It's just that all this happens...

This Universal is something alive that contains but transcends the physical world...

And there are also "deeper levels of awareness"...

In the future, maybe in 1000, 2000, years (if man finally succeeds...), they will laugh at us primitives, who think that the ego, seeing reality through the ego (which has the effect of making us cuts off, like subjects, from the object...), is the absolute, true, perception of reality…

Παγκόσμια Ενότητα

Η Εσωτερική Θεώρηση

Συνείδηση είναι Αυτό που παραμένει πάντα Σταθερό σε όλη την εμπειρική ζωή. Συνειδητότητα είναι η Περιοχή της εμπειρίας. Επίγνωση είναι το επίπεδο κατανόησης αυτών που ζούμε. Η Επίγνωση είναι πάντα παρούσα σε κάθε εμπειρία. Είναι το θεμελιώδες στοιχείο της εμπειρικής ζωής. Είναι το πρωταρχικό στοιχείο σε κάθε εμπειρία. Η Επίγνωση είναι η πραγματικότητα της εμπειρίας.

Η επίγνωση δεν Ταυτίζεται με το περιεχόμενό της. Το περιεχόμενο αλλάζει συνεχώς. Η Επίγνωση είναι Αιώνια εφόσον Παραμένει, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε περιεχόμενο, ή καθόλου περιεχόμενο.

Το Βάθεμα της Επίγνωσης οδηγεί σε Ανώτερες Περιοχές της Συνειδητότητας.

Όλη η εμπειρία διαλύεται στο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο άνθρωπος που παρατηρεί με Προσοχή συνειδητοποιεί ότι δεν ταυτίζεται με το περιεχόμενο της εμπειρίας του. Μπορεί να αποστασιοποιηθεί και να εγκαταλείψει όλη αυτή την εμπειρία. Οι περισσότεροι άνθρωποι ταυτίζονται με το περιεχόμενο της επίγνωσής τους. Έτσι έχουν μεγάλη δυσκολία να αποταυτιστούν, να εγκαταλείψουν όλα αυτά που βιώνουν και να αναδυθούν στην Καθαρή Επίγνωση.

Αυτό που η Συνείδηση αντιλαμβάνεται σαν πραγματικότητα δεν είναι η πραγματικότητα είναι η αντίληψη για την πραγματικότητα, δηλαδή συλλογή πληροφοριών, δόμηση, αντιλήψεις, μία κατασκευή. Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα με την «θέση» που είμαστε (το βάθος και το εύρος της κατανόησής μας) σχηματίζουμε ανάλογη αντίληψη της πραγματικότητας. Όσο βαθύτερη είναι η κατανόηση μας τόσο πιο ολοκληρωμένη είναι η αντίληψη της πραγματικότητας. Επίσης γίνεται φανερό ότι όλες οι αντιλήψεις για την πραγματικότητα είναι σχετικές και προσωρινές μέχρι την πλήρως αφυπνισμένη κατάσταση.

Για την περιορισμένη Συνείδηση, αυτό που αντιλαμβάνεται είναι η πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι αν αντιλαμβανόμαστε κάτι σαν πραγματικό λειτουργεί σαν πραγματικό. Με άλλα λόγια η «πίστη» σε κάτι λειτουργεί (με ό,τι σημαίνει αυτό και με ό,τι συνεπάγεται αυτό).

 Ο Δρόμος προς την Αλήθεια περνά μέσα από ένα δάσος αυταπάτες.

Όταν η Συνείδηση στρέφεται Έσω και Βιώνει την Ενότητα της Πραγματικότητας, την Μία Μοναδική Πραγματικότητα, δεν σημαίνει ότι η πολλαπλότητα παύει να εμφανίζεται. Όταν χρησιμοποιείται ένας φορέας σε κάποιο πεδίο ύπαρξης αντιλαμβανόμαστε μέσα από τους περιορισμούς και τα φίλτρα του φορέα. Αλλά κατανοούμε ότι όλο αυτό είναι ένα φαινόμενο, μία κατασκευή πάνω από την αντικειμενική πραγματικότητα, που μένει πάντα παρούσα στην Επίγνωση. Η Συνείδηση Βιώνει την Πραγματικότητα χωρίς να επηρεάζεται από τα οράματα της πολλαπλότητας. Παραμένει εσωτερικά ελεύθερη ενώ παράλληλα συμμετέχει στον εικονικό κόσμο. Απλά παίζει ένα «ρόλο» μέσα στο κοσμικό όνειρο.

Η Πραγματικότητα Παραμένει Πάντα το Σταθερό Υπόβαθρο όλων των αντιληπτικών καταστάσεων, κατασκευών, ονειροπολημάτων. Η Επάνοδος στην Αντικειμενικότητα δεν γίνεται με κάποια διαδικασία, η προσπάθεια, η εξέλιξη. Γίνεται απλά με το σβήσιμο της αυταπάτης. Βρισκόμαστε τότε στην Πραγματική μας Κατάσταση που είναι πάντα παρούσα, ακόμη και αν εμείς στρέφουμε την προσοχή μας αλλού.

Δεν υπάρχει θεωρία, διδασκαλία, οδός, η πραγμάτωση. Η Ύπαρξη δεν έχει ούτε κατεύθυνση ούτε προορισμό. Η Ζωή ρέει ελεύθερα, ανθίζει και μαραίνεται, στο Φόντο της Αιωνιότητας. Το Σταθερό είναι η Άχρονη Παρουσία, όχι οι παροδικές εμπειρίες και τα διάφορα φαινόμενα.

 Το Πρωταρχικό Βίωμα της Συνείδησης είναι Ίδια η Συνείδηση, η Αίσθηση της Ύπαρξης, Χωρίς Ιδιότητες. Το «Χωρίς Ιδιότητες» σημαίνει χωρίς χώρο, χρόνο, χωρίς ποιότητες. Ένας Άδειος Ωκεανός Επίγνωσης. Πάνω σε αυτή την βάση χτίζεται οποιαδήποτε άλλη αντίληψη, κατάσταση, γεγονός, ον και πράγμα.

Όλα είναι «νοητικής φύσης». Η «υπόσταση» τους είναι η αντίληψη, η «ιδέα». Σε αυτόν τον «υπαρξιακό πυρήνα» ενώνονται όλες οι άλλες εκδηλώσεις, ιδιότητες, καταστάσεις, εμπειρίες.

Η αντίληψη της «μορφής», της «ύλης», είναι δευτερεύουσα. Έτσι η Συνείδηση δημιουργεί την «ύλη». Το αντίθετο (ότι μέσα από την ύλη αναδύεται η συνείδηση) είναι μία λανθασμένη αντίληψη. Ποιος έχει αυτή την αντίληψη; Η συνείδηση που λειτουργεί περιορισμένα μέσα στην άγνοια. Έτσι όμως, συνειδητοποιώντας το, κατανοούμε ότι είναι η Συνείδηση που έχει προτεραιότητα (και μέσα από τους περιορισμούς της διατυπώνει «θεωρίες»). Η συνείδηση είναι η «πραγματικότητα» της ύλης. Δεν είναι ιδιότητα της ύλης.

Όταν η Συνείδηση λειτουργεί μέσα από την ατομικότητα (το εγώ)  διαχωρίζεται από τον κόσμο των αντικειμένων. Όταν η Συνείδηση Υπερβαίνει το εγώ η Πραγματικότητα Είναι Μία. Η Συνείδηση που Περιλαμβάνει τα φαινόμενα. Συνείδηση και φαινόμενα δεν διαχωρίζονται. Η Συνείδηση Βιώνεται σαν η Βάση της Ύπαρξης και τα φαινόμενα είναι απλές δραστηριότητες, εκδηλώσεις, ή φαινόμενα. Εδώ υπάρχει Ενότητα των Πάντων.

 Ο  πανψυχισμός έχει ιστορία χιλιετηρίδων (από τους προσωκρατικούς μέχρι σήμερα). Η συνείδηση (το πνεύμα, ο νους, η ψυχή, η επίγνωση) θεωρείται θεμελιώδης ιδιότητα της ύπαρξης. Όλα είναι συνειδητά. Όλα έχουν συνείδηση.

Στην πραγματικότητα, η ορθή αντίληψη του πανψυχισμού δεν είναι αυτή η απλή διαπίστωση. Γιατί τι είναι αυτό το αόρατο στοιχείο, η συνείδηση; Είναι ένα; σε πολλά μοιρασμένο; Δεν δίνονται απαντήσεις.

Η πιο ορθή αντίληψη διατυπώθηκε από τον Πλάτωνα. Η Συνείδηση (το πνεύμα, ο νους, η ψυχή, η επίγνωση) δεν είναι απλά θεμελιώδης ιδιότητα της ύπαρξης είναι η Πρωταρχική Κυρίαρχη και Βασική ιδιότητα της Ύπαρξης, το «Αγαθόν». Με άλλα λόγια η Συνείδηση είναι Αυτό που Υπάρχει και διαπερνά τα πάντα. Η Συνείδηση είναι που Δημιουργεί, Αναδύει το Είναι (σαν Αντίληψη, σαν «Ιδέα»). Η «Ιδέα» λαβαίνει νοητική υπόσταση (ο υπαρξιακός πυρήνας που εμπλουτίζεται με ιδιότητες ή «περιορισμούς»), ενδυναμώνεται και λαβαίνει μορφή (και ενσωματώνεται τελικά στην μορφή).  Ο άνθρωπος είναι Συνείδηση που ενσωματώνεται. Το να λέμε «ο άνθρωπος έχει συνείδηση» είναι λάθος, γιατί δίνουμε προτεραιότητα στη μορφή που θεωρούμε ενσυνείδητη.

 Στην πραγματικότητα ο πανψυχισμός λειτουργεί στο επίπεδο της δυαδικότητας, αφού εξακολουθεί να μιλάει για συνείδηση και μορφή. Είναι «θεωρία» του περιορισμένου δυαδικού νου, δεν περιγράφει την πραγματικότητα ακριβώς, αφού δεν υπερβαίνει την δυαδικότητα, προς την ενοποίηση της πραγματικότητας.

 Η Πραγματικότητα Είναι Μία: Συνείδηση. Και τα περιλαμβάνει όλα στην Ενότητα της. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, η συνείδηση και ο κόσμος. Η Συνείδηση Είναι ο Κόσμος. Αυτή είναι η Παγκόσμια Ενότητα.  Όλα Είναι Εξαρχής Συνείδηση. Αναδύονται και σβήνουν μέσα στη Συνείδηση. Δεν υπάρχει δημιουργία. Καμία εξέλιξη. Είμαστε Πάντα Εδώ στο «Σπίτι» μας. Όλα τα άλλα είναι απλά ένα κοσμικό όνειρο.

 Η «έξοδος» από τη Φυσική μας Κατάσταση στο περιορισμένο, στο κατασκευασμένο, στο όνειρο, δεν είναι οντολογική είναι μόνο γνωσιολογική. Ο Κόσμος, η Δημιουργία, η Ζωή, οι εμπειρίες, είναι μόνο «αντιλήψεις». Ακόμη και η συμπαγής μορφή δεν είναι παρά προϊόν αντίληψης. Δεν υπάρχει παρά Συνείδηση,.

Η Συνείδηση στην Φυσική της Κατάσταση δεν έχει περιεχόμενο. Δεν είναι μέσα στο χώρο, μέσα στο χρόνο, μέσα σε καταστάσεις. Αν η Συνείδηση έχει κάποιο «περιεχόμενο» τότε αυτόματα είμαστε κάποιοι, είμαστε κάπου, βιώνουμε κάτι.

Αν κάποιος, σε όποια θέση κι αν είναι, θέλει να βρει την Αλήθεια, να Βιώσει την Πραγματικότητα, πρέπει απλά να στρέψει την προσοχή του στο «ποιος είναι», δηλαδή σε ποια θέση είναι, τι βιώνει να Δει δηλαδή, σαν Συνείδηση, το «περιεχόμενό» του). Θα συνειδητοποιήσει ότι η αντίληψη του χρωματίζεται ακριβώς από τις καταστάσεις του. Συνεπώς αν θέλει να Βιώσει την Πραγματικότητα πρέπει να σταματήσει ακριβώς να «χρωματίζει» την Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει να απορρίψει το «περιεχόμενο» της Συνείδησης, κάθε «περιεχόμενο» της Συνείδησης. Μόνο όταν η Συνείδηση επανέλθει στη Φυσική της Κατάσταση (του χωρίς ιδιότητες) μπορεί μετά να ξαναγυρίσει στην προηγούμενη σχετική κατάσταση, τελείως «αλλαγμένη». Γιατί η Συνείδηση δεν θα επηρεάζεται πια από τις τοπικές συνθήκες, ούτε θα χρωματίζει την Πραγματικότητα. Τότε το Φως έρχεται στον κόσμο.

Η Αντικειμενική Συνείδηση, δηλαδή η Συνείδηση στην Φυσική της Κατάσταση είναι η Θεμελιώδης Πραγματικότητα οποιασδήποτε περιορισμένης συνείδησης ή αντίληψης. Για να αναδυθεί  η Συνείδηση από την περιορισμένη της κατάσταση στην Πραγματικότητα  απλά πρέπει να εγκαταλείψει την περιορισμένη αντίληψη και δράση και ζωή.

Τελικά η Ζωή, με τις ανάγκες της, δημιουργεί τον περιορισμό στο εγώ και η ίδια η Ζωή τον ξεπερνά στο πλήρωμα του χρόνου. Η δημιουργία του εγώ από την Ζωή είναι απλά ένα στάδιο στην εξέλιξη μας. Στο πέρασμα του χρόνου το εγώ πρέπει να ξεπεραστεί. Η εμμονή στο εγώ είναι ακριβώς το ανθρώπινο πρόβλημα. Το ερώτημα είναι γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν προχωρούν πιο πέρα;

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Αγαπητοί φίλοι... Η υποκειμενική αντίληψη (το εγώ) δεν είναι παρά ένας περιορισμός της επίγνωσης που έχει να κάνει με την επιβίωσή μας και που κληρονομήσαμε στην διάρκεια της ιστορικής εξέλιξης, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τώρα.

Ο άνθρωπος ήταν αναγκασμένος να περιορίσει την επίγνωσή του, στο εγώ, στην ατομική ύπαρξη, στο σώμα κλπ... για να μπορέσει να επιβιώσει...

Αυτό όμως δεν είναι παρά μία «συμπεριφορά», ένας «μηχανισμός επέμβασης» στην επίγνωση, που έχει καθαρά πρακτικό σκοπό.

Η επίγνωση, σαν ανθρώπινη δυνατότητα και λειτουργία δεν ταυτίζεται με τον «μηχανισμό επέμβασης»... Όσοι «αποδομούν» αυτό τον «μηχανισμό επέμβασης» απελευθερώνουν την επίγνωση και αντιλαμβάνονται τον κόσμο σαν μια ενότητα, είναι μέρος του κόσμου, όχι απέναντι στον κόσμο... Αυτή είναι η «αντικειμενική συνείδηση».

Η παραδοσιακή διάκριση υποκείμενο-αντικείμενο, που δυστυχώς κληρονόμησε κι όλη η επιστημονική κοινότητα, από τον Ντεκάρτ και μετά... έχει εξαφανιστεί.

Υπάρχει μόνο «επίγνωση της ενότητας όλων», (όχι ταύτιση των επιμέρους αλλά συσχέτιση των πάντων)...

Αυτή ανώτερη επίγνωση (όπου το υποκείμενο είναι μέρος, συμμετέχει στο όλον και δεν το «βάζει» απέναντί του), η «αντικειμενική παγκόσμια συνείδηση» που πραγματοποιείται έτσι, δεν είναι μία σύγχυση της επίγνωσης με το Παγκόσμιο: Είναι αντίληψη του Παγκόσμιου από ένα κέντρο επίγνωσης... Παράλληλα υπάρχουν πολλά κέντρα επίγνωσης του Παγκόσμιου... Και το Παγκόσμιο είναι πραγματικό και τα πολλά κέντρα επίγνωσης του Παγκόσμιου, (που διατηρούν την «θέση» τους, λόγω περιοριστικών παραγόντων, που δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως... σώματος, κλπ...), είναι αληθινά: Το περιεχόμενο της επίγνωσης όμως τώρα είναι το Παγκόσμιο...

Είναι μία θέαση του κόσμου όπου το υποκείμενο δεν διακρίνεται πιά από αυτό που αντιλαμβάνεται... Απλά όλα αυτά συμβαίνουν...

Αυτό το Παγκόσμιο είναι κάτι ζωντανό που περιέχει αλλά υπερβαίνει τον φυσικό κόσμο...

Κι υπάρχουν και «βαθύτερα επίπεδα επίγνωσης»...

Στο μέλλον, ίσως σε 1000, 2000, χρόνια (αν ο άνθρωπος τα καταφέρει τελικά...), θα γελάνε με μας τους πρωτόγονους, που νομίζουμε ότι το εγώ, η θέαση της πραγματικότητας μέσα από το εγώ (που έχει σαν αποτέλεσμα να μας αποκόβει, σαν υποκείμενα, από το αντικείμενο...), είναι η απόλυτη, αληθινή, αντίληψη της πραγματικότητας...

 

 


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 11. Embracing the Power of Emptiness: Reflections on Chapter 11 of the Tao Te Ching
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 10. The Mystical Path to Compassion and Self-Mastery
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Mystical Journey of the Jivan Mukta in Atma Bodha (Verses 51-55)

The Mystical Journey of the Jivan Mukta in Atma Bodha (Verses 51-55) 

  

In the timeless verses of Atma Bodha, Adi Shankaracharya presents profound insights into the nature of spiritual liberation, or Jivan Mukti, and the final realization of Brahman, the Supreme Consciousness. Through verses 51 to 55, Shankaracharya unveils the inner journey of one who has attained self-knowledge, transcended worldly desires, and dissolved into the eternal essence of existence. This article will explore these mystical teachings, aiming to illuminate their meaning and provide a pathway for contemplating the true nature of the self. 

  

Verse 51: The Inner Radiance of the Self-Realized Soul 

  

"The self-abiding Jivan Mukta, relinquishing all his attachments to the illusory external happiness and satisfied with the bliss derived from the Atman, shines inwardly like a lamp placed inside a jar." 

  

In this verse, Shankaracharya describes the Jivan Mukta as one who has transcended attachment to the fleeting pleasures of the external world. The term Jivan Mukta refers to someone who has attained liberation (Moksha) while still in the body. This state is one of profound inner satisfaction, free from the continual search for external happiness, which is recognized as illusory. 

  

The image of the Jivan Mukta as a lamp shining within a jar conveys both isolation and illumination. The lamp's light, symbolizing the Atman's bliss, shines inwardly, undisturbed by external distractions. Here, the jar represents the body, mind, and senses, which contain but cannot obscure the brilliance of the self-realized soul. The inner light of the Atman does not need fuel from the outer world, for it is self-sustaining and self-fulfilling. This blissful state is serene and whole, and the soul’s quiet radiance emanates from a deep understanding that everything it has ever sought externally is, in truth, an aspect of its own divine essence. 

  

Verse 52: The Liberation Beyond Attachment 

  

"Though he lives in the conditionings (Upadhis), he, the contemplative one, remains ever unconcerned with anything or he may move about like the wind, perfectly unattached." 

  

The term Upadhis refers to the limiting adjuncts—such as body, mind, and ego—that can distort the perception of one's true nature. While the Jivan Mukta still inhabits these Upadhis, they no longer hold power over his consciousness. He remains Asanga, or detached, like the wind that moves freely through the world, yet remains untouched by it. 

  

In this state of freedom, the liberated soul may continue to engage in the activities of life but without attachment. His presence in the world is like the wind: free, boundless, and unaffected by what it encounters. This quality of detachment is not a coldness or indifference but rather a deep, unshakeable inner freedom. This liberated state signifies a level of self-realization where the individual is not burdened by worldly concerns, moving through life with an ease and lightness born of profound spiritual insight. 

  

Verse 53: Merging into the Infinite 

  

"On the destruction of the Upadhis, the contemplative one is totally absorbed in Vishnu, the All-pervading Spirit, like water into water, space into space, and light into light." 

  

In this verse, Shankaracharya describes the dissolution of the Upadhis upon physical death, a moment when the Jivan Mukta fully merges into the universal spirit, Vishnu, the All-pervading. This merging is akin to water blending seamlessly into water, space into space, and light into light. The individual consciousness, having realized its inherent unity with Brahman, loses its sense of separateness and dissolves into the totality of existence. 

  

The analogies used here—water, space, and light—each represent an aspect of this dissolution. Water symbolizes fluidity and continuity, suggesting that individual consciousness was never truly separate from the universal essence. Space represents the infinite and boundless, suggesting that all perceived separations were only illusions of limited perception. Light symbolizes knowledge and purity, illuminating the truth that the self, free from ignorance, is one with the eternal radiance of Brahman. 

  

This absorption is not annihilation but a return to the natural state of oneness. It signifies the end of all individuality and the realization of absolute unity with the cosmic source. In the final dissolution, the soul is forever liberated from the cycle of birth and rebirth, existing eternally as part of the infinite. 

  

Verse 54: The Attainment Beyond All Desires 

  

"Realise That to be Brahman, the attainment of which leaves nothing more to be attained, the blessedness of which leaves no other blessing to be desired, and the knowledge of which leaves nothing more to be known." 

  

In this verse, Shankaracharya reveals Brahman as the ultimate goal, the supreme attainment beyond which nothing further remains to be achieved. The satisfaction derived from Brahman is not one of ordinary contentment but is absolute. It fulfills all aspirations and longings, erasing any trace of desire. 

  

For the seeker, this realization means that once one truly knows Brahman, there is no further knowledge to pursue. This state is the pinnacle of all spiritual attainment, embodying both complete liberation and ultimate fulfillment. It speaks to the ineffable experience of wholeness, where all the fragments of perceived reality come together, no longer separate or divided. Realizing Brahman brings an end to the search, for nothing remains unknown, nothing left to desire, and nothing left to achieve. 

  

Verse 55: The Vision of Unity and Freedom from Rebirth 

  

"Realise that to be Brahman which, when seen, leaves nothing more to be seen, which having become one is not born again in this world and which, when knowing leaves nothing else to be known." 

  

In the closing verse of this series, Shankaracharya echoes and emphasizes the essence of Brahman as the source of all. The realization of Brahman is a revelation that all that was once sought externally is contained within. It is a vision so all-encompassing that nothing beyond it exists. 

  

When one merges with Brahman, the cycle of reincarnation ceases, as there remains no individual identity that needs to continue the cycle of birth and rebirth. The soul, having recognized its eternal nature, is no longer bound by ignorance or illusion. This realization completes the soul's journey, culminating in the mystical knowledge that it is one with all, free from desires, liberated from the confines of time and space. 

  

Conclusion: The Journey to the Eternal 

  

Through these verses, Shankaracharya provides a roadmap to the mystical experience of Atma Jnana, the knowledge of the self, and the ultimate realization of Brahman. The teachings in Atma Bodha offer a vision of liberation not as an abstract ideal but as an attainable reality for those willing to undertake the inward journey. The journey leads to the dissolution of separateness, an immersion into the bliss of the Atman, and the discovery that the ultimate truth has always been within. 

  

In this spiritual culmination, the seeker transcends the illusions of the world, abides in the self-luminous Atman, and ultimately merges into Brahman. Shankaracharya invites each of us to undertake this transformative journey, revealing that the truth of existence, the essence of all reality, and the source of all joy, is the divine presence within. 

... 

Το Μυστικό Ταξίδι του Jivan Mukta στο Atma Bodha (Στίχοι 51-55) 

  

Στους διαχρονικούς στίχους του Atma Bodha, ο Adi Shankaracharya παρουσιάζει βαθιές γνώσεις για τη φύση της πνευματικής απελευθέρωσης, ή τον Jivan Mukti, και την τελική συνειδητοποίηση του Brahman, της Υπέρτατης Συνείδησης. Μέσα από τους στίχους 51 έως 55, ο Shankaracharya αποκαλύπτει το εσωτερικό ταξίδι κάποιου που έχει επιτύχει την αυτογνωσία, έχει υπερβεί τις εγκόσμιες επιθυμίες και έχει διαλυθεί στην αιώνια ουσία της ύπαρξης. Αυτό το άρθρο θα διερευνήσει αυτές τις μυστικιστικές διδασκαλίες, με στόχο να φωτίσει το νόημά τους και να παράσχει ένα μονοπάτι για τον στοχασμό της αληθινής φύσης του εαυτού. 

  

Στίχος 51: Η εσωτερική ακτινοβολία της αυτοπραγματοποιημένης ψυχής 

  

«Ο αυτοσυντηρούμενος Jivan Mukta, εγκαταλείποντας όλες τις προσκολλήσεις του στην απατηλή εξωτερική ευτυχία και ικανοποιημένος με την ευδαιμονία που προέρχεται από το Atman, λάμπει εσωτερικά σαν μια λάμπα τοποθετημένη μέσα σε ένα βάζο». 

  

Σε αυτόν τον στίχο, ο Shankaracharya περιγράφει τον Jivan Mukta ως κάποιον που έχει ξεπεράσει την προσκόλληση στις φευγαλέες απολαύσεις του εξωτερικού κόσμου. Ο όρος Jivan Mukta αναφέρεται σε κάποιον που έχει επιτύχει την απελευθέρωση (Moksha) ενώ είναι ακόμα στο σώμα. Αυτή η κατάσταση είναι μια κατάσταση βαθιάς εσωτερικής ικανοποίησης, απαλλαγμένη από τη συνεχή αναζήτηση για εξωτερική ευτυχία, η οποία αναγνωρίζεται ως απατηλή. 

  

Η εικόνα του Jivan Mukta ως μια λάμπα που λάμπει μέσα σε ένα βάζο μεταφέρει τόσο την απομόνωση όσο και τον φωτισμό. Το φως του λαμπτήρα, που συμβολίζει την ευδαιμονία του Άτμαν, λάμπει εσωτερικά, αδιατάρακτο από εξωτερικούς περισπασμούς. Εδώ, το βάζο αντιπροσωπεύει το σώμα, το μυαλό και τις αισθήσεις, που περιέχουν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τη λάμψη της αυτοπραγματοποιημένης ψυχής. Το εσωτερικό φως του Άτμαν δεν χρειάζεται καύσιμο από τον εξωτερικό κόσμο, γιατί είναι αυτοσυντηρούμενο και αυτοεκπληρούμενο. Αυτή η ευδαιμονική κατάσταση είναι γαλήνια και ακέραια, και η ήσυχη λάμψη της ψυχής πηγάζει από μια βαθιά κατανόηση ότι όλα όσα έχει αναζητήσει ποτέ εξωτερικά είναι, στην πραγματικότητα, μια πτυχή της δικής της θεϊκής ουσίας. 

  

Στίχος 52: Η Απελευθέρωση Πέρα από την Προσκόλληση 

  

«Αν και ζει στις συνθήκες (Upadhis), αυτός, ο στοχαστικός, παραμένει αδιάφορος για τίποτα ή μπορεί να κινείται σαν τον άνεμο, τελείως αδέσμευτος». 

  

Ο όρος Upadhis αναφέρεται στα περιοριστικά πρόσθετα - όπως το σώμα, το μυαλό και το εγώ - που μπορούν να διαστρεβλώσουν την αντίληψη της αληθινής φύσης κάποιου. Ενώ ο Jivan Mukta εξακολουθεί να κατοικεί σε αυτούς τους Upadhi, δεν έχουν πλέον εξουσία πάνω στη συνείδησή του. Παραμένει Asanga, ή αποκομμένος, όπως ο άνεμος που κινείται ελεύθερα στον κόσμο, αλλά παραμένει ανέγγιχτος από αυτόν. 

  

Σε αυτή την κατάσταση ελευθερίας, η απελευθερωμένη ψυχή μπορεί να συνεχίσει να ασχολείται με τις δραστηριότητες της ζωής αλλά χωρίς προσκόλληση. Η παρουσία του στον κόσμο μοιάζει με τον άνεμο: ελεύθερος, απεριόριστος και ανεπηρέαστος από αυτό που συναντά. Αυτή η ιδιότητα της απόσπασης δεν είναι ψυχρότητα ή αδιαφορία, αλλά μάλλον μια βαθιά, ακλόνητη εσωτερική ελευθερία. Αυτή η απελευθερωμένη κατάσταση σηματοδοτεί ένα επίπεδο αυτοπραγμάτωσης όπου το άτομο δεν επιβαρύνεται από εγκόσμιες ανησυχίες, κινείται στη ζωή με μια ευκολία και ελαφρότητα που γεννιέται από βαθιά πνευματική ενόραση. 

  

Στίχος 53: Συγχώνευση στο Άπειρο 

  

«Στην καταστροφή των Ουπαντί, ο στοχαστικός απορροφάται πλήρως από τον Βισνού, το Παντοδύναμο Πνεύμα, όπως το νερό στο νερό, το διάστημα στο διάστημα και το φως στο φως». 

  

Σε αυτόν τον στίχο, ο Shankaracharya περιγράφει τη διάλυση των Upadhis μετά τον φυσικό θάνατο, μια στιγμή που ο Jivan Mukta συγχωνεύεται πλήρως στο παγκόσμιο πνεύμα, τον Vishnu, τον Παντοδύναμο. Αυτή η συγχώνευση μοιάζει με το νερό που αναμειγνύεται απρόσκοπτα στο νερό, το διάστημα στο διάστημα και το φως σε φως. Η ατομική συνείδηση, έχοντας συνειδητοποιήσει την εγγενή ενότητά της με το Μπράχμαν, χάνει την αίσθηση της χωριστικότητας και διαλύεται στην ολότητα της ύπαρξης. 

  

Οι αναλογίες που χρησιμοποιούνται εδώ - νερό, χώρος και φως - αντιπροσωπεύουν το καθένα μια πτυχή αυτής της διάλυσης. Το νερό συμβολίζει τη ρευστότητα και τη συνέχεια, υποδηλώνοντας ότι η ατομική συνείδηση δεν ήταν ποτέ πραγματικά ξεχωριστή από την συμπαντική ουσία. Ο χώρος αντιπροσωπεύει το άπειρο και το απεριόριστο, υποδηλώνοντας ότι όλοι οι αντιληπτοί διαχωρισμοί ήταν μόνο ψευδαισθήσεις περιορισμένης αντίληψης. Το φως συμβολίζει τη γνώση και την αγνότητα, φωτίζοντας την αλήθεια ότι ο εαυτός, απαλλαγμένος από την άγνοια, είναι ένα με την αιώνια λάμψη του Μπράχμαν. 

  

Αυτή η απορρόφηση δεν είναι εκμηδένιση αλλά επιστροφή στη φυσική κατάσταση της ενότητας. Σηματοδοτεί το τέλος κάθε ατομικότητας και την πραγματοποίηση της απόλυτης ενότητας με την κοσμική πηγή. Στην τελική διάλυση, η ψυχή ελευθερώνεται για πάντα από τον κύκλο της γέννησης και της αναγέννησης, που υπάρχει αιώνια ως μέρος του απείρου. 

  

Στίχος 54: Η επίτευξη πέρα από όλες τις επιθυμίες 

  

«Συνειδητοποιήστε ότι για να είστε Μπράχμαν, η επίτευξη του οποίου δεν αφήνει τίποτα άλλο να επιτευχθεί, η ευλογία του οποίου δεν αφήνει καμία άλλη ευλογία να είναι επιθυμητή και η γνώση του οποίου δεν αφήνει τίποτα άλλο να γίνει γνωστό». 

  

Σε αυτόν τον στίχο, ο Shankaracharya αποκαλύπτει το Brahman ως τον απώτερο στόχο, το υπέρτατο επίτευγμα πέρα από το οποίο δεν μένει τίποτα άλλο να επιτευχθεί. Η ικανοποίηση που προέρχεται από το Brahman δεν είναι μια συνηθισμένη ικανοποίηση αλλά είναι απόλυτη. Εκπληρώνει κάθε φιλοδοξία και λαχτάρα, σβήνοντας κάθε ίχνος επιθυμίας. 

  

Για τον αναζητητή, αυτή η συνειδητοποίηση σημαίνει ότι από τη στιγμή που κάποιος γνωρίσει αληθινά το Μπράχμαν, δεν υπάρχει περαιτέρω γνώση για επιδίωξη. Αυτή η κατάσταση είναι η κορυφή όλων των πνευματικών επιτευγμάτων, ενσωματώνοντας ταυτόχρονα την πλήρη απελευθέρωση και την τελική εκπλήρωση. Μιλάει για την άφατη εμπειρία της ολότητας, όπου όλα τα θραύσματα της αντιληπτής πραγματικότητας ενώνονται, δεν χωρίζονται πια ή διακρίνονται. Η συνειδητοποίηση του Μπράχμαν φέρνει ένα τέλος στην αναζήτηση, γιατί τίποτα δεν παραμένει άγνωστο, τίποτα δεν μένει να επιθυμείς και τίποτα δεν μένει να επιτύχεις. 

  

Στίχος 55: Το όραμα της ενότητας και της ελευθερίας από την αναγέννηση 

  

«Συνειδητοποίησε ότι το να είσαι Μπράχμαν που, όταν το δεις, δεν αφήνει τίποτα άλλο να φανεί, που αφού γίνει ένα δεν ξαναγεννιέται σε αυτόν τον κόσμο και που, όταν γνωρίζεις, δεν αφήνει τίποτα άλλο να γίνει γνωστό». 

  

Στον τελευταίο στίχο αυτής της σειράς, ο Shankaracharya απηχεί και τονίζει την ουσία του Brahman ως πηγής όλων. Η συνειδητοποίηση του Μπράχμαν είναι μια αποκάλυψη ότι όλα όσα κάποτε αναζητούνταν εξωτερικά περιέχονται μέσα τους. Είναι ένα όραμα τόσο περιεκτικό που δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό. 

  

Όταν κάποιος συγχωνεύεται με το Μπράχμαν, ο κύκλος της μετενσάρκωσης παύει, καθώς δεν υπάρχει ατομική ταυτότητα που χρειάζεται να συνεχίσει τον κύκλο της γέννησης και της αναγέννησης. Η ψυχή, έχοντας αναγνωρίσει την αιώνια φύση της, δεν δεσμεύεται πλέον από άγνοια ή ψευδαίσθηση. Αυτή η συνειδητοποίηση ολοκληρώνει το ταξίδι της ψυχής, με αποκορύφωμα τη μυστικιστική γνώση ότι είναι ένα με όλα, απαλλαγμένη από επιθυμίες, απελευθερωμένη από τα όρια του χρόνου και του χώρου. 

  

Συμπέρασμα: Το Ταξίδι στο Αιώνιο 

  

Μέσα από αυτούς τους στίχους, ο Shankaracharya παρέχει έναν οδικό χάρτη για τη μυστικιστική εμπειρία του Atma Jnana, τη γνώση του εαυτού και την απόλυτη συνειδητοποίηση του Brahman. Οι διδασκαλίες στο Atma Bodha προσφέρουν ένα όραμα απελευθέρωσης όχι ως αφηρημένο ιδεώδες αλλά ως εφικτή πραγματικότητα για όσους επιθυμούν να αναλάβουν το ταξίδι προς τα μέσα. Το ταξίδι οδηγεί στη διάλυση της χωριστικότητας, σε μια βύθιση στην ευδαιμονία του Άτμαν και στην ανακάλυψη ότι η απόλυτη αλήθεια ήταν πάντα μέσα. 

  

Σε αυτό το πνευματικό αποκορύφωμα, ο αναζητητής υπερβαίνει τις ψευδαισθήσεις του κόσμου, μένει στο αυτόφωτο Άτμαν και τελικά συγχωνεύεται στο Μπράχμαν. Ο Shakaracharya προσκαλεί τον καθένα μας να αναλάβει αυτό το μεταμορφωτικό ταξίδι, αποκαλύπτοντας ότι η αλήθεια της ύπαρξης, η ουσία όλης της πραγματικότητας και η πηγή κάθε χαράς, είναι η θεϊκή παρουσία μέσα μας. 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / The Mystical Dance of Stillness and Action: Unveiling the Essence of True Meditation
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
Freedom
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2024. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~