Beyond the Subject
First Internal Contemplation
There is only Consciousness, without space, time, qualities. Infinite Empty Perception, without any content. Open Pure Awareness of Emptiness. These three (Consciousness Perception, Awareness), as described (or not described) seem to be the same. They are the same and at the same time they differ in their function.
Within Consciousness, (Perception, (Awareness)) all objective situations and subjective perceptions emerge. All these are activities of Consciousness, it is not something different. Thus, Reality is One: the content of Consciousness (Perception (Awareness)). There Is Only This Reality. There are not two realities, Consciousness and Creation (the World). Consciousness is the World. The World is the Activity of Consciousness.
Everything is Consciousness. Everything is Consciousness manifested in particular circumstances. Thus, the Concrete is Consciousness. It is the limitations (Perception), the determined states (Awareness).
Since there is only Consciousness, each consciousness (appearing as a particular consciousness) is Consciousness operating within limitations, within specific conditions. All these particular functions, subjective perceptions, individuality, thought, sensations, form, are activities of Consciousness. They are "familiar" and therefore controllable and manageable.
When Consciousness, like attention, is absorbed in a particular function, (individuality, thought, sensation, experiences of the external material world) it perceives through them. Consciousness is always the Basis of all perception, of all awareness, but particular "perceptions" are colored according to the function we use. Because these are activities of Consciousness they can be controlled, stopped, so we return to Physical Perception.
When Consciousness understands that the only Right Perception is Physical Perception and all other particular perceptions are relative and temporary, there is no problem. It can use the particular perception without being forgotten within its particular perspectives.
But when Consciousness is completely absorbed, (identifies) with the particular perception, (individuality, thought, etc.) it considers this to be the only reality. When we identify with individuality we automatically operate through a perceptual center. We see the world opposite in dualistic terms. We are a subject living in the objective world.
In reality, Consciousness (as Physical Perception), it is always the basis of all perception, but Physical Perception is overlooked and special perception, or dual perception, is projected. Seeing through the individual mind at some point one realizes that Reality is One. But as long as we insist on operating through individual perception, we experience duality.
The Right Action, if we want to return to Real Physical Perception, is to stop functioning like this, to stop individual functioning. Most people don't.
Some, convinced (by Sages, Sacred texts, Teachers, teachings) that Reality is One, adopt this view and deny or ignore individual activity. Actually this is not the Complete Free State. It is the mentality that imitates the Non-duality of Reality. It is a hypnotic state where individuality duplicates the Non-Dual state. The ego believes that it is the state of enlightenment, the Non-duality of Reality. Is not.
Or the other action of individuality (the ego) is to try, through discipline, spiritual exercise and practice, to transcend the lower functions (thought, sensations, experiences). This, apart from manifesting duality, an opposition between us and the functions, (which we consider opposite and hostile), is actually a dead end because it constantly stimulates and expands the ego.
What is the difference between Consciousness that has Physical Perception and consciousness that operates through individuality with a dualistic perception? Natural Consciousness accepts individuality as a function of it, which it uses. But it doesn't let it affect it. It understands that it is (individuality) something limited and temporary. Absorbed consciousness is identified with the function of individuality. It believes that this is the real situation and that what it perceives is true. It overlooks the Natural Background on which it designs its individuality and sees only its "designs."
Second Internal Contemplation
There is only Consciousness. Everything is Consciousness. Everything arises and disappears within Consciousness. Consciousness Is The World. Everything that happens is real, it is not fake. They are simply phenomena of Consciousness.
When Consciousness is Limited to Individuality and when we operate through the limited dualistic mind, through thought, while what happens are simply consciousness phenomena we mistakenly believe that they are independent phenomena. Thus, we are led to the separation of the subject from the objects. We are thus led to Fragmentation of the Unity of Reality and speak of different things (Consciousness, thought, senses, material world). And we find ourselves bound in thinking, in the senses, in the body which we consider as something independent of us (Consciousness) with its own reality, while they are simply our functions. And we are looking for a way to escape from the shackles, to free ourselves .
We don't understand what's really going on. We start from a misconception and try to solve a pseudo-problem. When you are bound (with the ropes of delusion) there are many ways to act. You can stop thinking about the shackles, "ignore" them. So you have the illusion that you are free. Or you can try, in various ways to overcome the shackles. Or you can just untie the knots. The first and second paths are mental action that does not lead to real liberation. The third path is real action that leads to real liberation.
The ego, the intellect, the thought, the senses, the body, are real and they are limitations, they are "bonds". You can't ignore them, say they're fake, they don't bind me. This is theory, wishful thinking, but it does not lead to liberation but to "sleep" within the dream. You really need to untie the shackles. Liberation happens objectively not in thought. Again, when you try to overcome something from which you separate yourself, you are working wrong because you are actually fighting against yourself. Thought, the senses, the body are not something outside you, something hostile. It's You, Your Functions. So, you have to change the way you look at things. You must see it all within your Unity of Consciousness.
What really is thought, senses, body? They are within Consciousness and they are functions of Consciousness. When we See Objectively we see that all these are conscious phenomena, functions of Consciousness. The dualistic mind sees them as something separate from us (Consciousness). Both the Objective Mind and the Dual Mind see phenomena but they see them differently. The dual mind seeks and teaches liberation from "objective" (as it considers) shackles. The Objective Mind speaks only of the need to abandon the outer functions in order to Experience the Inner. There is a different view and a different action. The Objective Mind Experiences the Oneness of Reality (All Is Consciousness) while the dualistic mind operates within the perception of a dualistic world.
Only when we understand the Oneness of Everything Within Consciousness do we have a correct perception of things. Everything Is Consciousness. Within Consciousness manifest thought, senses, body. They are not entities independent of Consciousness, with their own reality (as the dualistic mind mistakenly sees them). In reality, all these thoughts and sensations in the body are nothing but functions of Consciousness. We can check them. We can turn Inward and return to our Real State, to the Ground of Consciousness (which creates the phenomena).
The Religious Approach
This text is addressed to the person trapped in the "subject"... but also to all the friends who follow us... And the questions are rhetorical, for the sake of the discussion...
You understand, unknown friend, that in ordinary life you act and perceive as a subject (even if you rely on so-called science... which has not yet been able to formulate a "general theory of the phenomena of the universe"...) and you try to include within this subjective conception objectivity... Of course it is impossible...
We do not speak, in all these publications, within the framework of this subjective view.
We are telling you that you must step outside the subject – removing the mechanisms of interference with perception – free your perception... and then you will experience the “oneness of everything”.
We are not talking about a subjective conception, about a theory, like that of "All is One" (Parmenides, Alethia), or about the philosophy of the Eleatics and we don't know what else... We are talking about an experience of the unity of everything. Experience! (is it that hard to understand?) ...
And we still tell you, that you cannot talk about something you do not know, that you have no experience... The meditative practices of the East, the prayer practices of the orthodox hesychasts, etc., did nothing more than this: to release the perception (from the limiting mechanisms) so as to perceive Reality, Objective Reality...
This is an experience that every person can experience - obviously you too - ...
We are talking about experience, about an awareness superior to the subjective perception of existence, about objective consciousness... We are not regurgitating stupid theories of subjective perception (all this is intellectual rubbish)...
We are talking about experience that you can verify if you want…
…
Πέρα από το υποκείμενο
Πρώτη Εσωτερική Θεώρηση
Υπάρχει Μόνο Συνείδηση, χωρίς χώρο, χρόνο, ιδιότητες. Απέραντη Άδεια Αντίληψη, χωρίς κάποιο περιεχόμενο. Ανοιχτή Αγνή Επίγνωση της Αδειοσύνης. Αυτά τα τρία ( Συνείδηση Αντίληψη, Επίγνωση), έτσι όπως περιγράφονται (ή δεν περιγράφονται) μοιάζουν να είναι το ίδιο. Είναι το ίδιο και ταυτόχρονα διαφέρουν στην λειτουργία τους.
Μέσα στην Συνείδηση, (στην Αντίληψη, (στην Επίγνωση)) αναδύονται όλες οι αντικειμενικές καταστάσεις και οι υποκειμενικές αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι δραστηριότητες της Συνείδησης, δεν είναι κάτι διαφορετικό. Έτσι, η Πραγματικότητα είναι Μία: το περιεχόμενο της Συνείδησης (Αντίληψης (Επίγνωσης)). Υπάρχει Μόνο Αυτή η Πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, η Συνείδηση και η Δημιουργία (ο Κόσμος). Η Συνείδηση είναι ο Κόσμος. Ο Κόσμος είναι η Δραστηριότητα της Συνείδησης.
Όλα είναι Συνείδηση. Το κάθε τι είναι η Συνείδηση που εκδηλώνεται μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες. Έτσι, το Συγκεκριμένο είναι η Συνείδηση. Είναι οι περιορισμοί (Συνειδητότητα), οι προσδιορισμένες καταστάσεις (Επίγνωση).
Εφόσον υπάρχει μόνο Συνείδηση κάθε συνείδηση (που εμφανίζεται σαν ιδιαίτερη συνείδηση) είναι η Συνείδηση που λειτουργεί μέσα από περιορισμούς, μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες. Όλες αυτές οι ιδιαίτερες λειτουργίες, υποκειμενικές αντιλήψεις, ατομικότητα, σκέψη, αισθήσεις, μορφή, είναι δραστηριότητες της Συνείδησης. Είναι «οικεία» και συνεπώς ελέγξιμα και διαχειρίσιμα.
Όταν η Συνείδηση, σαν προσοχή, απορροφιέται σε μια ιδιαίτερη λειτουργία, (ατομικότητα, σκέψη, αίσθηση, εμπειρίες του εξωτερικού υλικού κόσμου) αντιλαμβάνεται μέσα από αυτά. Η Συνείδηση είναι πάντα η Βάση κάθε αντίληψης, κάθε επίγνωσης, αλλά οι ιδιαίτερες «αντιλήψεις» χρωματίζονται ανάλογα με την λειτουργία που χρησιμοποιούμε. Επειδή αυτά είναι δραστηριότητες της Συνείδησης μπορούν να ελεγχθούν, να σταματήσουν οπότε επιστρέφουμε στην Φυσική Αντίληψη.
Όταν η Συνείδηση κατανοεί ότι η μόνη Ορθή Αντίληψη είναι η Φυσική Αντίληψη και όλες οι άλλες ιδιαίτερες αντιλήψεις είναι σχετικές και προσωρινές, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να χρησιμοποιεί την ιδιαίτερη αντίληψη χωρίς να ξεχνιέται μέσα στις ιδιαίτερες προοπτικές της.
Όταν όμως η Συνείδηση απορροφιέται τελείως, (ταυτίζεται) με την ιδιαίτερη αντίληψη, (ατομικότητα, σκέψη και λοιπά) θεωρεί ότι αυτό είναι η μοναδική πραγματικότητα. Όταν ταυτιζόμαστε με την ατομικότητα αυτόματα λειτουργούμε μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο. Βλέπουμε δυαδικά τον κόσμο απέναντι. Είμαστε ένα υποκείμενο που ζει στον αντικειμενικό κόσμο.
Στην πραγματικότητα ή Συνείδηση (σαν Φυσική Αντίληψη), είναι πάντα η βάση κάθε αντίληψης, αλλά η Φυσική Αντίληψη παραβλέπεται και προβάλλεται η ιδιαίτερη αντίληψη, ή δυαδική αντίληψη. Βλέποντας μέσα από την ατομική νοητικότητα κάποια στιγμή γίνεται αντιληπτό ότι η Πραγματικότητα είναι Μία. Αλλά όσο επιμένουμε να λειτουργούμε μέσα από την ατομική αντίληψη, βιώνουμε την δυαδικότητα.
Η Ορθή Δράση, αν θέλουμε να επανέλθουμε στην Πραγματική Φυσική Αντίληψη, είναι να σταματήσουμε να λειτουργούμε έτσι, να σταματήσουμε την ατομική λειτουργία. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν.
Κάποιοι, πεπεισμένοι (από Σοφούς, Ιερά κείμενα, Διδασκάλους, διδασκαλίες) ότι η Πραγματικότητα είναι Μια, υιοθετούν αυτή την αντίληψη και αρνούνται ή αγνοούν την ατομική δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα αυτή δεν είναι η Ολοκληρωμένη Ελεύθερη Κατάσταση. Είναι η νοητικότητα που μιμείται την Μη δυαδικότητα της Πραγματικότητας. Είναι μια υπνωτική κατάσταση όπου η ατομικότητα αντιγράφει την Μη δυαδική κατάσταση. Το εγώ πιστεύει ότι είναι η κατάσταση της φώτισης, της Μη δυαδικότητας της Πραγματικότητας. Δεν είναι.
Ή άλλη δράση της ατομικότητας (του εγώ) είναι να προσπαθεί, μέσω της πειθαρχίας, της πνευματικής άσκησης και πρακτικής, να υπερβεί τις κατώτερες λειτουργίες (σκέψη, αισθήσεις, εμπειρίες). Αυτό, εκτός του ότι φανερώνει την δυαδικότητα, μια αντίθεση ανάμεσα σ εμάς και τις λειτουργίες, (που θεωρούμε αντίθετες και εχθρικές), στην πραγματικότητα είναι αδιέξοδο γιατί τονώνει και επεκτείνει διαρκώς το εγώ.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην Συνείδηση που έχει Φυσική Αντίληψη και στην συνείδηση που λειτουργεί μέσα από την ατομικότητα με μια δυαδική αντίληψη; Η Φυσική Συνείδηση αποδέχεται την ατομικότητα σαν μια λειτουργία της, που χρησιμοποιεί. Αλλά δεν αφήνει να την επηρεάσει. Κατανοεί ότι είναι κάτι περιορισμένο και προσωρινό. Η απορροφημένη συνείδηση ταυτίζεται με την λειτουργία της ατομικότητας. Θεωρεί ότι είναι η πραγματική κατάσταση και ότι όσα αντιλαμβάνεται είναι αληθινά. Παραβλέπει το Φυσικό Φόντο πάνω στο οποίο σχεδιάζει την ιδιαιτερότητά της και βλέπει μόνο τους «σχεδιασμούς» της.
Δεύτερη Εσωτερική Θεώρηση
Υπάρχει Μόνο Συνείδηση. Όλα είναι Συνείδηση. Όλα αναδύονται και χάνονται μέσα στη Συνείδηση. Η Συνείδηση Είναι ο Κόσμος. Όλα όσα συμβαίνουν είναι πραγματικά, δεν είναι ψεύτικα. Είναι απλά συνειδησιακά φαινόμενα.
Όταν η Συνείδηση Περιορίζεται στην Ατομικότητα κι όταν λειτουργούμε μέσα από τον περιορισμένο δυαδικό νου, μέσα από την σκέψη, ενώ όσα συμβαίνουν είναι απλά συνειδησιακά φαινόμενα εμείς λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι ανεξάρτητα φαινόμενα. Έτσι οδηγούμαστε στον διαχωρισμό του υποκείμενου από τα αντικείμενα. Οδηγούμαστε με αυτόν τον τρόπο στο Κομμάτιασμα της Ενότητας της Πραγματικότητας και μιλάμε για διαφορετικά πράγματα (Συνείδηση, σκέψη, αισθήσεις, υλικός κόσμος). Και βρισκόμαστε δεμένοι μέσα στη σκέψη, στις αισθήσεις, στο σώμα τα οποία θεωρούμε σαν κάτι ανεξάρτητο από εμάς (την Συνείδηση) με την δική του πραγματικότητα, ενώ είναι απλά λειτουργίες μας. Και αναζητούμε τρόπο να ξεφύγουμε από τα δεσμά, να απελευθερωθούμε.
Δεν κατανοούμε τι συμβαίνει πραγματικά. Ξεκινάμε από μία λανθασμένη αντίληψη και προσπαθούμε να λύσουμε ένα ψευδό-πρόβλημα. Όταν είσαι δεμένος (με τα σχοινιά της αυταπάτης) υπάρχουν πολλοί τρόποι να δράσεις. Μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι τα δεσμά, να τα «αγνοήσεις». Έτσι έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος. Ή μπορείς να προσπαθείς, με διάφορους τρόπους να ξεπεράσεις τα δεσμά. Ή μπορείς απλά να λύσεις τα δεσμά. Ο πρώτος κι ο δεύτερος δρόμος είναι νοητική δράση που δεν οδηγεί στην πραγματική απελευθέρωση. Ο τρίτος δρόμος είναι η πραγματική δράση που οδηγεί στην πραγματική απελευθέρωση.
Το εγώ, η νόηση, η σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα, είναι πραγματικά κι είναι περιορισμοί, είναι «δεσμά». Δεν μπορείς να τα αγνοήσεις, να πεις είναι ψεύτικα, δεν με δεσμεύουν. Αυτό είναι θεωρία, ευσεβής πόθος. αλλά δεν οδηγεί στην απελευθέρωση αλλά στον «ύπνο» μέσα στο όνειρο. Πρέπει πραγματικά να λύσεις τα δεσμά. Η απελευθέρωση συμβαίνει αντικειμενικά όχι μέσα στην σκέψη. Πάλι όταν προσπαθείς να ξεπεράσεις κάτι από το οποίο διαχωρίζεσαι λειτουργείς λάθος γιατί πολεμάς στην πραγματικότητα ενάντια στον εαυτό σου. Η Σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα δεν είναι κάτι έξω από εσένα, κάτι εχθρικό. Είναι Εσύ, λειτουργίες σου. Πρέπει λοιπόν να αλλάξεις την θεώρηση των πραγμάτων. Πρέπει να τα δεις όλα μέσα στην Ενότητα της Συνείδησής σου.
Τι είναι πραγματικά η σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα; Είναι Μέσα στην Συνείδηση κι είναι λειτουργίες της Συνείδησης. Όταν Βλέπουμε Αντικειμενικά βλέπουμε ότι όλα αυτά είναι συνειδησιακά φαινόμενα, λειτουργίες της Συνείδησης. Ο δυαδικός νους τα βλέπει σαν κάτι ξεχωριστό από εμάς (την Συνείδηση). Και ο Αντικειμενικός Νους και ο δυαδικός νους βλέπουν τα φαινόμενα αλλά τα βλέπουν διαφορετικά. Ο δυαδικός νους επιδιώκει και διδάσκει την απελευθέρωση από τα «αντικειμενικά» (όπως θεωρεί) δεσμά. Ο Αντικειμενικός Νους μιλά μόνο για την ανάγκη να εγκαταλειφθούν οι εξωτερικές λειτουργίες για να Βιώσουμε το Μέσα. Υπάρχει διαφορετική θεώρηση και διαφορετική δράση. Ο Αντικειμενικός Νους Βιώνει την Ενότητα της Πραγματικότητας (Όλα Είναι Συνείδηση) ενώ ο δυαδικός νους λειτουργεί μέσα στην αντίληψη ενός δυαδικού κόσμου.
Μόνο όταν κατανοούμε την Ενότητα των Πάντων Μέσα στην Συνείδηση έχουμε ορθή αντίληψη των πραγμάτων. Όλα Είναι Συνείδηση. Μέσα στην Συνείδηση εκδηλώνονται σκέψη, αισθήσεις, σώμα. Δεν είναι οντότητες ανεξάρτητες από την Συνείδηση, με την δική τους πραγματικότητα (όπως, λανθασμένα τις βλέπει ο δυαδικός νους). Στην πραγματικότητα όλα αυτά η σκέψη αίσθηση στο σώμα δεν είναι παρά λειτουργίες της Συνείδησης. Μπορούμε να τις ελέγξουμε. Μπορούμε να στραφούμε Έσω και να επανέλθουμε στην Πραγματική μας Κατάσταση, στην Βάση της Συνείδησης (που δημιουργεί τα φαινόμενα).
Η Θρησκειολογική Ανάλυση
Αυτό το κείμενο απευθύνεται στον εγκλωβισμένο στο «υποκείμενο» άνθρωπο... αλλά και σε όλους τους φίλους που μας παρακολουθούν.... Κι οι ερωτήσεις , είναι ρητορικές, χάριν της συζήτησης...
Καταλαβαίνετε, άγνωστε φίλε, ότι, στην συνηθισμένη ζωή, λειτουργείτε και αντιλαμβάνεστε σαν υποκείμενο (ακόμα κι αν βασίζεστε στην δήθεν επιστήμη... που δεν μπόρεσε ακόμα να διατυπώσει μία «γενική θεωρία για τα φαινόμενα του σύμπαντος»...) και προσπαθείτε να εντάξετε μέσα σε αυτή την υποκειμενική σύλληψη την αντικειμενικότητα... Ασφαλώς είναι αδύνατο...
Εμείς δεν μιλάμε, σε όλες αυτές τις δημοσιεύσεις, μέσα στα πλαίσια αυτής της υποκειμενικίστικης θεώρησης.
Σας λέμε ότι πρέπει να βγείτε έξω από το υποκείμενο – καταργώντας τους μηχανισμούς παρέμβασης στην αντίληψη – να απελευθερώσετε την αντίληψή σας... και τότε θα έχετε εμπειρία της «ενότητας των πάντων» .
Δεν μιλάμε για μία υποκειμενική σύλληψη, για μία θεωρία, όπως αυτή του «Εν το Παν», ή για την φιλοσοφία των Ελεατών και δεν ξέρουμε τι άλλο... Μιλάμε για εμπειρία της ενότητας των πάντων. Εμπειρία! (τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό;) ...
Και σας λέμε ακόμα, ότι δεν μπορείτε να μιλάτε για κάτι που δεν γνωρίζετε, που δεν έχετε εμπειρία...Οι διαλογιστικές πρακτικές των ανατολικών, οι πρακτικές προσευχής των ησυχαστών της ορθοδοξίας, κλπ., δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από αυτό: να απελευθερώσουν την αντίληψη (από τους περιοριστικούς μηχανισμούς), ώστε να αντιληφθεί την Πραγματικότητα, την Αντικειμενική Πραγματικότητα...
Αυτό είναι Εμπειρία που μπορεί να βιώσει ο κάθε άνθρωπος – προφανώς κι εσείς- ...
Μιλάμε για εμπειρία, για μία επίγνωση ανώτερη από την υποκειμενική αντίληψη της ύπαρξης, για αντικειμενική συνείδηση... Δεν αναμασάμε ηλίθιες θεωρίες της υποκειμενικίστικης αντίληψης (όλα αυτά είναι διανοητικά σκουπίδια)...
Μιλάμε για εμπειρία που μπορείτε να επαληθεύσετε αν θέλετε...