Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Saturday, June 29, 2024

Beyond the Subject

First Internal Contemplation

There is only Consciousness, without space, time, qualities. Infinite Empty Perception, without any content. Open Pure Awareness of Emptiness. These three (Consciousness Perception, Awareness), as described (or not described) seem to be the same. They are the same and at the same time they differ in their function.

Within Consciousness, (Perception, (Awareness)) all objective situations and subjective perceptions emerge. All these are activities of Consciousness, it is not something different. Thus, Reality is One: the content of Consciousness (Perception (Awareness)). There Is Only This Reality. There are not two realities, Consciousness and Creation (the World). Consciousness is the World. The World is the Activity of Consciousness.

Everything is Consciousness. Everything is Consciousness manifested in particular circumstances. Thus, the Concrete is Consciousness. It is the limitations (Perception), the determined states (Awareness).

Since there is only Consciousness, each consciousness (appearing as a particular consciousness) is Consciousness operating within limitations, within specific conditions. All these particular functions, subjective perceptions, individuality, thought, sensations, form, are activities of Consciousness. They are "familiar" and therefore controllable and manageable.

When Consciousness, like attention, is absorbed in a particular function, (individuality, thought, sensation, experiences of the external material world) it perceives through them. Consciousness is always the Basis of all perception, of all awareness, but particular "perceptions" are colored according to the function we use. Because these are activities of Consciousness they can be controlled, stopped, so we return to Physical Perception.

When Consciousness understands that the only Right Perception is Physical Perception and all other particular perceptions are relative and temporary, there is no problem. It can use the particular perception without being forgotten within its particular perspectives.

But when Consciousness is completely absorbed, (identifies) with the particular perception, (individuality, thought, etc.) it considers this to be the only reality. When we identify with individuality we automatically operate through a perceptual center. We see the world opposite in dualistic terms. We are a subject living in the objective world.

In reality, Consciousness (as Physical Perception), it is always the basis of all perception, but Physical Perception is overlooked and special perception, or dual perception, is projected. Seeing through the individual mind at some point one realizes that Reality is One. But as long as we insist on operating through individual perception, we experience duality.

The Right Action, if we want to return to Real Physical Perception, is to stop functioning like this, to stop individual functioning. Most people don't.

Some, convinced (by Sages, Sacred texts, Teachers, teachings) that Reality is One, adopt this view and deny or ignore individual activity. Actually this is not the Complete Free State. It is the mentality that imitates the Non-duality of Reality. It is a hypnotic state where individuality duplicates the Non-Dual state. The ego believes that it is the state of enlightenment, the Non-duality of Reality. Is not.

Or the other action of individuality (the ego) is to try, through discipline, spiritual exercise and practice, to transcend the lower functions (thought, sensations, experiences). This, apart from manifesting duality, an opposition between us and the functions, (which we consider opposite and hostile), is actually a dead end because it constantly stimulates and expands the ego.

What is the difference between Consciousness that has Physical Perception and consciousness that operates through individuality with a dualistic perception? Natural Consciousness accepts individuality as a function of it, which it uses. But it doesn't let it affect it. It understands that it is (individuality) something limited and temporary. Absorbed consciousness is identified with the function of individuality. It believes that this is the real situation and that what it perceives is true. It overlooks the Natural Background on which it designs its individuality and sees only its "designs."

Second Internal Contemplation

There is only Consciousness. Everything is Consciousness. Everything arises and disappears within Consciousness. Consciousness Is The World. Everything that happens is real, it is not fake. They are simply phenomena of Consciousness.

When Consciousness is Limited to Individuality and when we operate through the limited dualistic mind, through thought, while what happens are simply consciousness phenomena we mistakenly believe that they are independent phenomena. Thus, we are led to the separation of the subject from the objects. We are thus led to Fragmentation of the Unity of Reality and speak of different things (Consciousness, thought, senses, material world). And we find ourselves bound in thinking, in the senses, in the body which we consider as something independent of us (Consciousness) with its own reality, while they are simply our functions. And we are looking for a way to escape from the shackles, to free ourselves .

We don't understand what's really going on. We start from a misconception and try to solve a pseudo-problem. When you are bound (with the ropes of delusion) there are many ways to act. You can stop thinking about the shackles, "ignore" them. So you have the illusion that you are free. Or you can try, in various ways to overcome the shackles. Or you can just untie the knots. The first and second paths are mental action that does not lead to real liberation. The third path is real action that leads to real liberation.

The ego, the intellect, the thought, the senses, the body, are real and they are limitations, they are "bonds". You can't ignore them, say they're fake, they don't bind me. This is theory, wishful thinking, but it does not lead to liberation but to "sleep" within the dream. You really need to untie the shackles. Liberation happens objectively not in thought. Again, when you try to overcome something from which you separate yourself, you are working wrong because you are actually fighting against yourself. Thought, the senses, the body are not something outside you, something hostile. It's You, Your Functions. So, you have to change the way you look at things. You must see it all within your Unity of Consciousness.

What really is thought, senses, body? They are within Consciousness and they are functions of Consciousness. When we See Objectively we see that all these are conscious phenomena, functions of Consciousness. The dualistic mind sees them as something separate from us (Consciousness). Both the Objective Mind and the Dual Mind see phenomena but they see them differently. The dual mind seeks and teaches liberation from "objective" (as it considers) shackles. The Objective Mind speaks only of the need to abandon the outer functions in order to Experience the Inner. There is a different view and a different action. The Objective Mind Experiences the Oneness of Reality (All Is Consciousness) while the dualistic mind operates within the perception of a dualistic world.

Only when we understand the Oneness of Everything Within Consciousness do we have a correct perception of things. Everything Is Consciousness. Within Consciousness manifest thought, senses, body. They are not entities independent of Consciousness, with their own reality (as the dualistic mind mistakenly sees them). In reality, all these thoughts and sensations in the body are nothing but functions of Consciousness. We can check them. We can turn Inward and return to our Real State, to the Ground of Consciousness (which creates the phenomena).

The Religious Approach

This text is addressed to the person trapped in the "subject"... but also to all the friends who follow us... And the questions are rhetorical, for the sake of the discussion...

You understand, unknown friend, that in ordinary life you act and perceive as a subject (even if you rely on so-called science... which has not yet been able to formulate a "general theory of the phenomena of the universe"...) and you try to include within this subjective conception objectivity... Of course it is impossible...

We do not speak, in all these publications, within the framework of this subjective view.

We are telling you that you must step outside the subject – removing the mechanisms of interference with perception – free your perception... and then you will experience the “oneness of everything”.

We are not talking about a subjective conception, about a theory, like that of "All is One" (Parmenides, Alethia), or about the philosophy of the Eleatics and we don't know what else... We are talking about an experience of the unity of everything. Experience! (is it that hard to understand?) ...

And we still tell you, that you cannot talk about something you do not know, that you have no experience... The meditative practices of the East, the prayer practices of the orthodox hesychasts, etc., did nothing more than this: to release the perception (from the limiting mechanisms) so as to perceive Reality, Objective Reality...

This is an experience that every person can experience - obviously you too - ...

We are talking about experience, about an awareness superior to the subjective perception of existence, about objective consciousness... We are not regurgitating stupid theories of subjective perception (all this is intellectual rubbish)...

We are talking about experience that you can verify if you want…

…

Πέρα από το υποκείμενο

Πρώτη Εσωτερική Θεώρηση

Υπάρχει Μόνο Συνείδηση, χωρίς χώρο, χρόνο, ιδιότητες. Απέραντη Άδεια Αντίληψη, χωρίς κάποιο περιεχόμενο. Ανοιχτή Αγνή Επίγνωση της Αδειοσύνης. Αυτά τα τρία ( Συνείδηση Αντίληψη, Επίγνωση), έτσι όπως περιγράφονται (ή δεν περιγράφονται) μοιάζουν να είναι το ίδιο. Είναι το ίδιο και ταυτόχρονα διαφέρουν στην λειτουργία τους.

Μέσα στην Συνείδηση, (στην Αντίληψη, (στην Επίγνωση)) αναδύονται όλες οι αντικειμενικές καταστάσεις και οι υποκειμενικές αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι δραστηριότητες της Συνείδησης, δεν είναι κάτι διαφορετικό. Έτσι, η Πραγματικότητα είναι Μία: το περιεχόμενο της Συνείδησης (Αντίληψης (Επίγνωσης)). Υπάρχει Μόνο Αυτή η Πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, η Συνείδηση και η Δημιουργία (ο Κόσμος). Η Συνείδηση είναι ο Κόσμος. Ο Κόσμος είναι η Δραστηριότητα της Συνείδησης.

Όλα είναι Συνείδηση. Το κάθε τι είναι η Συνείδηση που εκδηλώνεται μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες. Έτσι, το Συγκεκριμένο είναι η Συνείδηση. Είναι οι περιορισμοί (Συνειδητότητα), οι προσδιορισμένες καταστάσεις (Επίγνωση).

Εφόσον υπάρχει μόνο Συνείδηση κάθε συνείδηση (που εμφανίζεται σαν ιδιαίτερη συνείδηση) είναι η Συνείδηση που λειτουργεί μέσα από περιορισμούς, μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες. Όλες αυτές οι ιδιαίτερες λειτουργίες, υποκειμενικές αντιλήψεις, ατομικότητα, σκέψη, αισθήσεις, μορφή, είναι δραστηριότητες της Συνείδησης. Είναι «οικεία» και συνεπώς ελέγξιμα και διαχειρίσιμα.

Όταν η Συνείδηση, σαν προσοχή, απορροφιέται σε μια ιδιαίτερη λειτουργία, (ατομικότητα, σκέψη, αίσθηση, εμπειρίες του εξωτερικού υλικού κόσμου) αντιλαμβάνεται μέσα από αυτά. Η Συνείδηση είναι πάντα η Βάση κάθε αντίληψης, κάθε επίγνωσης, αλλά οι ιδιαίτερες «αντιλήψεις» χρωματίζονται ανάλογα με την λειτουργία που χρησιμοποιούμε. Επειδή αυτά είναι δραστηριότητες της Συνείδησης μπορούν να ελεγχθούν, να σταματήσουν οπότε επιστρέφουμε στην Φυσική Αντίληψη.

Όταν η Συνείδηση κατανοεί ότι η μόνη Ορθή Αντίληψη είναι η Φυσική Αντίληψη και όλες οι άλλες ιδιαίτερες αντιλήψεις είναι σχετικές και προσωρινές, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να χρησιμοποιεί την ιδιαίτερη αντίληψη χωρίς να ξεχνιέται μέσα στις ιδιαίτερες προοπτικές της.

Όταν όμως η Συνείδηση απορροφιέται τελείως, (ταυτίζεται) με την ιδιαίτερη αντίληψη, (ατομικότητα, σκέψη και λοιπά) θεωρεί ότι αυτό είναι η μοναδική πραγματικότητα. Όταν ταυτιζόμαστε με την ατομικότητα αυτόματα λειτουργούμε μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο. Βλέπουμε δυαδικά τον κόσμο απέναντι. Είμαστε ένα υποκείμενο που ζει στον αντικειμενικό κόσμο.

Στην πραγματικότητα ή Συνείδηση (σαν Φυσική Αντίληψη), είναι πάντα η βάση κάθε αντίληψης, αλλά η Φυσική Αντίληψη παραβλέπεται και προβάλλεται η ιδιαίτερη αντίληψη, ή δυαδική αντίληψη. Βλέποντας μέσα από την ατομική νοητικότητα κάποια στιγμή γίνεται αντιληπτό ότι η Πραγματικότητα είναι Μία. Αλλά όσο επιμένουμε να λειτουργούμε μέσα από την ατομική αντίληψη, βιώνουμε την δυαδικότητα.

Η Ορθή Δράση, αν θέλουμε να επανέλθουμε στην Πραγματική Φυσική Αντίληψη, είναι να σταματήσουμε να λειτουργούμε έτσι, να σταματήσουμε την ατομική λειτουργία. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν.

Κάποιοι, πεπεισμένοι (από Σοφούς, Ιερά κείμενα, Διδασκάλους, διδασκαλίες) ότι η Πραγματικότητα είναι Μια, υιοθετούν αυτή την αντίληψη και αρνούνται ή αγνοούν την ατομική δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα αυτή δεν είναι η Ολοκληρωμένη Ελεύθερη Κατάσταση. Είναι η νοητικότητα που μιμείται την Μη δυαδικότητα της Πραγματικότητας. Είναι μια υπνωτική κατάσταση όπου η ατομικότητα αντιγράφει την Μη δυαδική κατάσταση. Το εγώ πιστεύει ότι είναι η κατάσταση της φώτισης, της Μη δυαδικότητας της Πραγματικότητας. Δεν είναι.

Ή άλλη δράση της ατομικότητας (του εγώ) είναι να προσπαθεί, μέσω της πειθαρχίας, της πνευματικής άσκησης και πρακτικής, να υπερβεί τις κατώτερες λειτουργίες (σκέψη, αισθήσεις, εμπειρίες). Αυτό, εκτός του ότι φανερώνει την δυαδικότητα, μια αντίθεση ανάμεσα σ εμάς και τις λειτουργίες, (που θεωρούμε αντίθετες και εχθρικές), στην πραγματικότητα είναι αδιέξοδο γιατί τονώνει και επεκτείνει διαρκώς το εγώ.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην Συνείδηση που έχει Φυσική Αντίληψη και στην συνείδηση που λειτουργεί μέσα από την ατομικότητα με μια δυαδική αντίληψη; Η Φυσική Συνείδηση αποδέχεται την ατομικότητα σαν μια λειτουργία της, που χρησιμοποιεί. Αλλά δεν αφήνει να την επηρεάσει. Κατανοεί ότι είναι κάτι περιορισμένο και προσωρινό. Η απορροφημένη συνείδηση ταυτίζεται με την λειτουργία της ατομικότητας. Θεωρεί ότι είναι η πραγματική κατάσταση και ότι όσα αντιλαμβάνεται είναι αληθινά. Παραβλέπει το Φυσικό Φόντο πάνω στο οποίο σχεδιάζει την ιδιαιτερότητά της και βλέπει μόνο τους «σχεδιασμούς» της.

Δεύτερη Εσωτερική Θεώρηση

Υπάρχει Μόνο Συνείδηση. Όλα είναι Συνείδηση. Όλα αναδύονται και χάνονται μέσα στη Συνείδηση. Η Συνείδηση Είναι ο Κόσμος. Όλα όσα συμβαίνουν είναι πραγματικά, δεν είναι ψεύτικα. Είναι απλά συνειδησιακά φαινόμενα.

Όταν η Συνείδηση Περιορίζεται στην Ατομικότητα κι όταν λειτουργούμε μέσα από τον περιορισμένο δυαδικό νου, μέσα από την σκέψη, ενώ όσα συμβαίνουν είναι απλά συνειδησιακά φαινόμενα εμείς λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι ανεξάρτητα φαινόμενα. Έτσι οδηγούμαστε στον διαχωρισμό του υποκείμενου από τα αντικείμενα. Οδηγούμαστε με αυτόν τον τρόπο στο Κομμάτιασμα της Ενότητας της Πραγματικότητας και μιλάμε για διαφορετικά πράγματα (Συνείδηση, σκέψη, αισθήσεις, υλικός κόσμος). Και βρισκόμαστε δεμένοι μέσα στη σκέψη, στις αισθήσεις, στο σώμα τα οποία θεωρούμε σαν κάτι ανεξάρτητο από εμάς (την Συνείδηση) με την δική του πραγματικότητα, ενώ είναι απλά λειτουργίες μας. Και αναζητούμε τρόπο να ξεφύγουμε από τα δεσμά, να απελευθερωθούμε.

Δεν κατανοούμε τι συμβαίνει πραγματικά. Ξεκινάμε από μία λανθασμένη αντίληψη και προσπαθούμε να λύσουμε ένα ψευδό-πρόβλημα. Όταν είσαι δεμένος (με τα σχοινιά της αυταπάτης) υπάρχουν πολλοί τρόποι να δράσεις. Μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι τα δεσμά, να τα «αγνοήσεις». Έτσι έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος. Ή μπορείς να προσπαθείς, με διάφορους τρόπους να ξεπεράσεις τα δεσμά. Ή μπορείς απλά να λύσεις τα δεσμά. Ο πρώτος κι ο δεύτερος δρόμος είναι νοητική δράση που δεν οδηγεί στην πραγματική απελευθέρωση. Ο τρίτος δρόμος είναι η πραγματική δράση που οδηγεί στην πραγματική απελευθέρωση.

Το εγώ, η νόηση, η σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα, είναι πραγματικά κι είναι περιορισμοί, είναι «δεσμά». Δεν μπορείς να τα αγνοήσεις, να πεις είναι ψεύτικα, δεν με δεσμεύουν. Αυτό είναι θεωρία, ευσεβής πόθος. αλλά δεν οδηγεί στην απελευθέρωση αλλά στον «ύπνο» μέσα στο όνειρο. Πρέπει πραγματικά να λύσεις τα δεσμά. Η απελευθέρωση συμβαίνει αντικειμενικά όχι μέσα στην σκέψη. Πάλι όταν προσπαθείς να ξεπεράσεις κάτι από το οποίο διαχωρίζεσαι λειτουργείς λάθος γιατί πολεμάς στην πραγματικότητα ενάντια στον εαυτό σου. Η Σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα δεν είναι κάτι έξω από εσένα, κάτι εχθρικό. Είναι Εσύ, λειτουργίες σου. Πρέπει λοιπόν να αλλάξεις την θεώρηση των πραγμάτων. Πρέπει να τα δεις όλα μέσα στην Ενότητα της Συνείδησής σου.

Τι είναι πραγματικά η σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα; Είναι Μέσα στην Συνείδηση κι είναι λειτουργίες της Συνείδησης. Όταν Βλέπουμε Αντικειμενικά βλέπουμε ότι όλα αυτά είναι συνειδησιακά φαινόμενα, λειτουργίες της Συνείδησης. Ο δυαδικός νους τα βλέπει σαν κάτι ξεχωριστό από εμάς (την Συνείδηση). Και ο Αντικειμενικός Νους και ο δυαδικός νους βλέπουν τα φαινόμενα αλλά τα βλέπουν διαφορετικά. Ο δυαδικός νους επιδιώκει και διδάσκει την απελευθέρωση από τα «αντικειμενικά» (όπως θεωρεί) δεσμά. Ο Αντικειμενικός Νους μιλά μόνο για την ανάγκη να εγκαταλειφθούν οι εξωτερικές λειτουργίες για να Βιώσουμε το Μέσα. Υπάρχει διαφορετική θεώρηση και διαφορετική δράση. Ο Αντικειμενικός Νους Βιώνει την Ενότητα της Πραγματικότητας (Όλα Είναι Συνείδηση) ενώ ο δυαδικός νους λειτουργεί μέσα στην αντίληψη ενός δυαδικού κόσμου.

Μόνο όταν κατανοούμε την Ενότητα των Πάντων Μέσα στην Συνείδηση έχουμε ορθή αντίληψη των πραγμάτων. Όλα Είναι Συνείδηση. Μέσα στην Συνείδηση εκδηλώνονται σκέψη, αισθήσεις, σώμα. Δεν είναι οντότητες ανεξάρτητες από την Συνείδηση, με την δική τους πραγματικότητα (όπως, λανθασμένα τις βλέπει ο δυαδικός νους). Στην πραγματικότητα όλα αυτά η σκέψη αίσθηση στο σώμα δεν είναι παρά λειτουργίες της Συνείδησης. Μπορούμε να τις ελέγξουμε. Μπορούμε να στραφούμε Έσω και να επανέλθουμε στην Πραγματική μας Κατάσταση, στην Βάση της Συνείδησης (που δημιουργεί τα φαινόμενα).

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Αυτό το κείμενο απευθύνεται στον εγκλωβισμένο στο «υποκείμενο» άνθρωπο... αλλά και σε όλους τους φίλους που μας παρακολουθούν.... Κι οι ερωτήσεις , είναι ρητορικές, χάριν της συζήτησης...

Καταλαβαίνετε, άγνωστε φίλε, ότι, στην συνηθισμένη ζωή, λειτουργείτε και αντιλαμβάνεστε σαν υποκείμενο (ακόμα κι αν βασίζεστε στην δήθεν επιστήμη... που δεν μπόρεσε ακόμα να διατυπώσει μία «γενική θεωρία για τα φαινόμενα του σύμπαντος»...) και προσπαθείτε να εντάξετε μέσα σε αυτή την υποκειμενική σύλληψη την αντικειμενικότητα... Ασφαλώς είναι αδύνατο...

Εμείς δεν μιλάμε, σε όλες αυτές τις δημοσιεύσεις, μέσα στα πλαίσια αυτής της υποκειμενικίστικης θεώρησης.

Σας λέμε ότι πρέπει να βγείτε έξω από το υποκείμενο – καταργώντας τους μηχανισμούς παρέμβασης στην αντίληψη – να απελευθερώσετε την αντίληψή σας... και τότε θα έχετε εμπειρία της «ενότητας των πάντων» .

Δεν μιλάμε για μία υποκειμενική σύλληψη, για μία θεωρία, όπως αυτή του «Εν το Παν», ή για την φιλοσοφία των Ελεατών και δεν ξέρουμε τι άλλο... Μιλάμε για εμπειρία της ενότητας των πάντων. Εμπειρία! (τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό;) ...

Και σας λέμε ακόμα, ότι δεν μπορείτε να μιλάτε για κάτι που δεν γνωρίζετε, που δεν έχετε εμπειρία...Οι διαλογιστικές πρακτικές των ανατολικών, οι πρακτικές προσευχής των ησυχαστών της ορθοδοξίας, κλπ., δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από αυτό: να απελευθερώσουν την αντίληψη (από τους περιοριστικούς μηχανισμούς), ώστε να αντιληφθεί την Πραγματικότητα, την Αντικειμενική Πραγματικότητα...

Αυτό είναι Εμπειρία που μπορεί να βιώσει ο κάθε άνθρωπος – προφανώς κι εσείς- ...

Μιλάμε για εμπειρία, για μία επίγνωση ανώτερη από την υποκειμενική αντίληψη της ύπαρξης, για αντικειμενική συνείδηση... Δεν αναμασάμε ηλίθιες θεωρίες της υποκειμενικίστικης αντίληψης (όλα αυτά είναι διανοητικά σκουπίδια)...

Μιλάμε για εμπειρία που μπορείτε να επαληθεύσετε αν θέλετε...

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES