Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Friday, June 14, 2024

The Dance of the Eternal: Embracing the Flow of the Infinite

In the vast expanse of existence, where moments weave an intricate tapestry, the only real thing is the flowing moment. The present is the heartbeat of reality, pulsating with life, while everything else—memories, dreams, hopes—fades into the background, ever-changing and transient.

The ancient sages spoke of the impermanence of the world, likening it to a dream. The ephemeral nature of our experiences reminds us that nothing stays the same. What is today will not be tomorrow. Yet, in our human nature, we cling to these fleeting moments, striving to keep them alive, to make them real. We hold on to people, to places, to emotions, even as they slip through our fingers like grains of sand.

Why do we strive so fervently to capture and preserve what is destined to change? Perhaps it is a quest for permanence in an impermanent world, a search for the eternal in the midst of the temporal. But as we peer deeper into the fabric of existence, we might realize that everything we try to hold onto has already begun to fade. The world we see is but a shadow, a reflection of something far greater.

In this light, we come to a profound revelation: perhaps the only real thing is You. Not the version of you caught in the whirlwind of daily life, but the core of your being, the essence that remains untouched by the passage of time. This essence, this consciousness, is not a dream but the dreamer. It is the silent witness to the ever-changing dance of life, a constant amidst the chaos.

Or could it be that even this self, this sense of 'I', is but a dream of the UNKNOWN? An echo of a greater reality, a fleeting glimpse of an infinite mystery? In the stillness of contemplation, we touch upon the essence of the Only True One—the Infinite Silence Flowing in its Bliss. This Silence is not an absence, but a presence, a boundless ocean of peace that underlies all of creation.

In this Silence, we find the freedom that we have been seeking. The dream that everything is real dissolves, revealing the Light of Knowledge. This Light is not bound by the limitations of our perceptions and activities; it transcends all worlds and lives. It is the source, the eternal flame that casts the shadows of phenomena.

To embrace this Light is to see beyond the illusion, to recognize that all that the Light touches is but a transient play. Phenomena arise and fall away, but the Light remains, ever-constant, ever-true. It is in this realization that we find liberation. When we let go of our thirst to seize the fleeting, we rise to other worlds, free and infinite, without end.

In this state of Freedom, we no longer cling to the shadows. We become the Light, the Silent Witness to the dance of existence. We recognize that everything we perceive is shaped by this Light, and in its presence, all else fades away. The Infinite Silence becomes our home, the eternal Now our sanctuary.

Thus, the journey of life becomes a mystical dance, a celebration of the Eternal Flow. We move through the world with grace and ease, knowing that everything is but a fleeting dream. We embrace the present moment, the only true reality, and in doing so, we find the Infinite within ourselves.

Let us then live as beings of Light, flowing in the Bliss of Infinite Silence. Let us dream, but let us not be bound by the dream. For beyond the dream, beyond the fleeting moments, there is a Truth that remains, untouched and unchanging. It is the Light of Knowledge, the essence of our being, the Only True One.

…

Ο Χορός του Αιώνιου: Αγκαλιάζοντας τη Ροή του Άπειρου

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου οι στιγμές υφαίνουν μια περίπλοκη ταπετσαρία, το μόνο πραγματικό πράγμα είναι η στιγμή που ρέει. Το παρόν είναι ο χτύπος της καρδιάς της πραγματικότητας, που σφύζει από ζωή, ενώ όλα τα άλλα —μνήμες, όνειρα, ελπίδες— σβήνουν στο βάθος, διαρκώς μεταβαλλόμενα και παροδικά.

Οι αρχαίοι σοφοί μιλούσαν για την παροδικότητα του κόσμου, παρομοιάζοντάς τον με όνειρο. Η εφήμερη φύση των εμπειριών μας υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν μένει ίδιο. Αυτό που είναι σήμερα δεν θα είναι αύριο. Ωστόσο, στην ανθρώπινη φύση μας, κολλάμε σε αυτές τις φευγαλέες στιγμές, προσπαθώντας να τις κρατήσουμε ζωντανές, να τις κάνουμε αληθινές. Κρατάμε τους ανθρώπους, τα μέρη, τα συναισθήματα, ακόμα κι όταν αυτά γλιστρούν μέσα από τα δάχτυλά μας σαν κόκκοι άμμου.

Γιατί αγωνιζόμαστε τόσο ένθερμα να συλλάβουμε και να διατηρήσουμε αυτό που είναι προορισμένο να αλλάξει; Ίσως είναι μια αναζήτηση για μονιμότητα σε έναν μη μόνιμο κόσμο, μια αναζήτηση για το αιώνιο στη μέση του πρόσκαιρου. Αλλά καθώς κοιτάμε βαθύτερα στον ιστό της ύπαρξης, μπορεί να συνειδητοποιήσουμε ότι ό,τι προσπαθούμε να κρατήσουμε έχει ήδη αρχίσει να ξεθωριάζει. Ο κόσμος που βλέπουμε δεν είναι παρά μια σκιά, μια αντανάκλαση κάτι πολύ μεγαλύτερου.

Υπό αυτό το πρίσμα, ερχόμαστε σε μια βαθιά αποκάλυψη: ίσως το μόνο αληθινό πράγμα είσαι Εσύ. Όχι η εκδοχή του εσένα που πιάστηκε στη δίνη της καθημερινότητας, αλλά ο πυρήνας της ύπαρξής σου, η ουσία που μένει ανέγγιχτη από το πέρασμα του χρόνου. Αυτή η ουσία, αυτή η συνείδηση, δεν είναι ένα όνειρο αλλά ο ονειροπόλος. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του διαρκώς μεταβαλλόμενου χορού της ζωής, μια σταθερά μέσα στο χάος.

Ή μήπως ακόμη και αυτός ο εαυτός, αυτή η αίσθηση του «εγώ», δεν είναι παρά ένα όνειρο του ΑΓΝΩΣΤΟΥ; Μια ηχώ μιας μεγαλύτερης πραγματικότητας, μια φευγαλέα ματιά ενός άπειρου μυστηρίου; Στην ησυχία της περισυλλογής, αγγίζουμε την ουσία του Μοναδικού Αληθινού – της Απέραντης Σιωπής που κυλάει στην Ευδαιμονία του. Αυτή η Σιωπή δεν είναι μια απουσία, αλλά μια παρουσία, ένας απέραντος ωκεανός ειρήνης που βρίσκεται κάτω από όλη τη δημιουργία.

Σε αυτή τη Σιωπή, βρίσκουμε την ελευθερία που αναζητούσαμε. Το όνειρο ότι όλα είναι αληθινά διαλύεται, αποκαλύπτοντας το Φως της Γνώσης. Αυτό το Φως δεν δεσμεύεται από τους περιορισμούς των αντιλήψεων και των δραστηριοτήτων μας. υπερβαίνει όλους τους κόσμους και τις ζωές. Είναι η πηγή, η αιώνια φλόγα που ρίχνει τις σκιές των φαινομένων.

Το να αγκαλιάζεις αυτό το Φως σημαίνει να βλέπεις πέρα από την ψευδαίσθηση, να αναγνωρίζεις ότι όλα όσα αγγίζει το Φως δεν είναι παρά ένα παροδικό παιχνίδι. Τα φαινόμενα προκύπτουν και εξαφανίζονται, αλλά το Φως παραμένει, πάντα σταθερό, πάντα αληθινό. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση βρίσκουμε την απελευθέρωση. Όταν αφήνουμε τη δίψα μας να αρπάξουμε το φευγαλέο, ανεβαίνουμε σε άλλους κόσμους, ελεύθερους και άπειρους, χωρίς τέλος.

Σε αυτή την κατάσταση της Ελευθερίας, δεν κολλάμε πλέον στις σκιές. Γινόμαστε το Φως, ο Σιωπηλός Μάρτυρας του χορού της ύπαρξης. Αναγνωρίζουμε ότι ό,τι αντιλαμβανόμαστε διαμορφώνεται από αυτό το Φως, και παρουσία του, όλα τα άλλα εξαφανίζονται. Η Απέραντη Σιωπή γίνεται το σπίτι μας, το αιώνιο Τώρα το ιερό μας.

Έτσι, το ταξίδι της ζωής γίνεται ένας μυστηριακός χορός, μια γιορτή της Αιώνιας Ροής. Προχωράμε στον κόσμο με χάρη και ευκολία, γνωρίζοντας ότι όλα δεν είναι παρά ένα φευγαλέο όνειρο. Αγκαλιάζουμε την παρούσα στιγμή, τη μόνη αληθινή πραγματικότητα, και κάνοντας αυτό, βρίσκουμε το Άπειρο μέσα μας.

Ας ζήσουμε τότε ως όντα Φωτός, που ρέουν στην Ευδαιμονία της Απέραντης Σιωπής. Ας ονειρευόμαστε, αλλά ας μην μας δεσμεύει το όνειρο. Γιατί πέρα από το όνειρο, πέρα από τις φευγαλέες στιγμές, υπάρχει μια Αλήθεια που παραμένει, ανέγγιχτη και αναλλοίωτη. Είναι το Φως της Γνώσης, η ουσία της ύπαρξής μας, το Μόνο Αληθινό.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES