Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Wednesday, June 5, 2024

The Inexpressibility of Truth: Metaphysical Theory

Synopsis:

This theory explores the concept that Truth is an incomprehensible, inexpressible experience that transcends human perception and rationalization. It argues that any attempt to articulate or institutionalize Truth inherently distorts its essence, reducing it to mere symbols and constructs of the human mind. The theory posits that Truth is a pure, universal phenomenon that belongs to all and is experienced directly rather than conveyed through teachings or doctrines.

1. The Nature of Truth

1.1. The Ontology of Truth:

Truth, in its purest form, is an absolute reality that exists independently of human cognition. It is an ontological entity that transcends subjective interpretations and linguistic limitations. Unlike empirical facts or logical propositions, Truth is not contingent upon human understanding or articulation.

1.2. Truth as an Experience:

Truth is fundamentally an experiential phenomenon. It is an immediate, direct encounter with reality that eludes intellectual capture. This experience is beyond perception, thought, or language, placing it in the realm of the ineffable. It is akin to a profound, inner knowing that defies expression.

2. The Limits of Language and Reason

2.1. The Failure of Symbols and Formulas:

Symbols, formulas, and linguistic constructs are inherently limited in their capacity to convey Truth. These tools of communication are products of the human mind, shaped by cultural, social, and cognitive constraints. Consequently, they can only offer approximations or representations of Truth, not Truth itself.

2.2. The Deception of Dogma:

When individuals or institutions claim to possess and disseminate Truth through teachings or doctrines, they commit a fundamental error. Such proclamations not only misrepresent Truth but also perpetuate falsehoods. By reducing Truth to dogma, they constrain the infinite within the finite, leading to spiritual and intellectual impoverishment.

3. The Role of the Seeker

3.1. Beyond Intellectual Comprehension:

To grasp Truth, one must move beyond the confines of reason and embrace a state of open, non-conceptual awareness. This entails letting go of preconceived notions, beliefs, and intellectual pursuits. The seeker must cultivate an intuitive, contemplative approach, allowing Truth to reveal itself organically.

3.2. The Pitfalls of Arrogance:

Those who claim to have mastered Truth and offer to teach it to others are often driven by ego and arrogance. Such individuals, by asserting ownership over Truth, not only deceive themselves but also mislead others. True wisdom lies in recognizing the limitations of one's understanding and remaining humble before the vastness of the unknown.

4. The Universality and Purity of Truth

4.1. Truth as Universal and Inclusive:

Truth is a universal phenomenon, accessible to all regardless of background or status. It is not the exclusive property of any individual, group, or institution. This universality underscores the inherent unity of all beings, connected through a shared reality.

4.2. The Purity of Truth:

Truth, in its essence, is pure and untainted by human flaws. It remains untouched by social, economic, or spiritual corruption. Attempts to exploit or commodify Truth degrade its purity and lead to further alienation from its true nature.

5. The Ethical Imperative

5.1. Respecting the Inexpressibility of Truth:

An ethical approach to Truth involves respecting its inexpressibility and refraining from distorting it through misguided interpretations or teachings. This requires a commitment to personal integrity and a recognition of the limits of one's knowledge.

5.2. Fostering a Culture of Openness:

Cultivating a culture that values direct, personal encounters with Truth over dogmatic instruction promotes spiritual and intellectual freedom. Encouraging individuals to seek Truth through personal experience rather than relying on external authorities fosters a deeper, more authentic connection to reality.

Conclusion

The inexpressibility of Truth underscores its profound, transcendent nature. Any attempt to capture or convey Truth through human constructs inevitably falls short, distorting its essence. By embracing a humble, experiential approach and recognizing the limitations of our understanding, we honor the purity and universality of Truth. This metaphysical perspective invites a shift from dogmatic adherence to open, contemplative exploration, fostering a deeper connection to the ultimate reality.

…

Το Ανέκφραστο της Αλήθειας: Μεταφυσική Θεωρία

Σύνοψη:

Αυτή η θεωρία διερευνά την έννοια ότι η Αλήθεια είναι μια ακατανόητη, ανέκφραστη εμπειρία που υπερβαίνει την ανθρώπινη αντίληψη και εξορθολογισμό. Υποστηρίζει ότι κάθε προσπάθεια άρθρωσης ή θεσμοθέτησης της Αλήθειας εγγενώς διαστρεβλώνει την ουσία της, μειώνοντάς την σε απλά σύμβολα και κατασκευές του ανθρώπινου νου. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η Αλήθεια είναι ένα καθαρό, παγκόσμιο φαινόμενο που ανήκει σε όλους και βιώνεται άμεσα αντί να μεταφέρεται μέσω διδασκαλιών ή δογμάτων.

1. Η Φύση της Αλήθειας

1.1. Η οντολογία της αλήθειας:

Η αλήθεια, στην πιο αγνή της μορφή, είναι μια απόλυτη πραγματικότητα που υπάρχει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη γνώση. Είναι μια οντολογική οντότητα που υπερβαίνει τις υποκειμενικές ερμηνείες και τους γλωσσικούς περιορισμούς. Σε αντίθεση με τα εμπειρικά γεγονότα ή τις λογικές προτάσεις, η Αλήθεια δεν εξαρτάται από την ανθρώπινη κατανόηση ή άρθρωση.

1.2. Η αλήθεια ως εμπειρία:

Η αλήθεια είναι ουσιαστικά ένα βιωματικό φαινόμενο. Είναι μια άμεση, κατευθείαν συνάντηση με την πραγματικότητα που διαφεύγει από την πνευματική σύλληψη. Αυτή η εμπειρία είναι πέρα από την αντίληψη, τη σκέψη ή τη γλώσσα, τοποθετώντας την στη σφαίρα του άρρητου. Είναι παρόμοιο με μια βαθιά, εσωτερική γνώση που αψηφά την έκφραση.

2. Τα όρια της γλώσσας και του λόγου

2.1. Η αποτυχία των συμβόλων και των τύπων:

Τα σύμβολα, οι τύποι και οι γλωσσικές κατασκευές είναι εγγενώς περιορισμένες στην ικανότητά τους να μεταφέρουν την Αλήθεια. Αυτά τα εργαλεία επικοινωνίας είναι προϊόντα του ανθρώπινου μυαλού, διαμορφωμένα από πολιτιστικούς, κοινωνικούς και γνωστικούς περιορισμούς. Κατά συνέπεια, μπορούν να προσφέρουν μόνο προσεγγίσεις ή αναπαραστάσεις της Αλήθειας, όχι της ίδιας της Αλήθειας.

2.2. Η εξαπάτηση του δόγματος:

Όταν άτομα ή ιδρύματα ισχυρίζονται ότι κατέχουν και διαδίδουν την Αλήθεια μέσω διδασκαλιών ή δογμάτων, διαπράττουν ένα θεμελιώδες λάθος. Τέτοιες διακηρύξεις όχι μόνο παραποιούν την Αλήθεια, αλλά και διαιωνίζουν τα ψέματα. Ανάγοντας την Αλήθεια σε δόγμα, περιορίζουν το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, οδηγώντας σε πνευματική και διανοητική εξαθλίωση.

3. Ο ρόλος του αναζητητή

3.1. Πέρα από την πνευματική κατανόηση:

Για να συλλάβει κανείς την Αλήθεια, πρέπει να ξεπεράσει τα όρια της λογικής και να αγκαλιάσει μια κατάσταση ανοιχτής, μη εννοιολογικής επίγνωσης. Αυτό συνεπάγεται την απαλλαγή από προκαταλήψεις, πεποιθήσεις και πνευματικές αναζητήσεις. Ο αναζητητής πρέπει να καλλιεργήσει μια διαισθητική, στοχαστική προσέγγιση, επιτρέποντας στην Αλήθεια να αποκαλυφθεί οργανικά.

3.2. Οι παγίδες της αλαζονείας:

Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι έχουν κατακτήσει την Αλήθεια και προσφέρονται να τη διδάξουν σε άλλους οδηγούνται συχνά από το εγώ και την αλαζονεία. Τέτοια άτομα, διεκδικώντας την κυριότητα της Αλήθειας, όχι μόνο εξαπατούν τον εαυτό τους αλλά και παραπλανούν τους άλλους. Η αληθινή σοφία βρίσκεται στο να αναγνωρίζει κανείς τους περιορισμούς της κατανόησής του και να παραμένει ταπεινός μπροστά στην απεραντοσύνη του αγνώστου.

4. Η Οικουμενικότητα και η Καθαρότητα της Αλήθειας

4.1. Η αλήθεια ως καθολική και περιεκτική:

Η αλήθεια είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, προσβάσιμο σε όλους ανεξάρτητα από το υπόβαθρο ή το καθεστώς. Δεν είναι αποκλειστική ιδιοκτησία οποιουδήποτε ατόμου, ομάδας ή ιδρύματος. Αυτή η καθολικότητα υπογραμμίζει την εγγενή ενότητα όλων των όντων, που συνδέονται μέσω μιας κοινής πραγματικότητας.

4.2. Η Καθαρότητα της Αλήθειας:

Η αλήθεια, στην ουσία της, είναι καθαρή και αμόλυντη από ανθρώπινα ελαττώματα. Παραμένει ανέγγιχτη από κοινωνική, οικονομική ή πνευματική διαφθορά. Οι προσπάθειες εκμετάλλευσης ή εμπορευματοποίησης της Αλήθειας υποβαθμίζουν την αγνότητά της και οδηγούν σε περαιτέρω αποξένωση από την αληθινή της φύση.

5. Η Ηθική Επιταγή

5.1. Σεβασμός στο ανέκφραστο της αλήθειας:

Μια ηθική προσέγγιση της Αλήθειας περιλαμβάνει το σεβασμό της ανέκφρασής της και την αποχή από τη διαστρέβλωσή της μέσω εσφαλμένων ερμηνειών ή διδασκαλιών. Αυτό απαιτεί δέσμευση για προσωπική ακεραιότητα και αναγνώριση των ορίων της γνώσης κάποιου.

5.2. Προώθηση μιας κουλτούρας ανοιχτότητας:

Η καλλιέργεια μιας κουλτούρας που εκτιμά τις άμεσες, προσωπικές συναντήσεις με την Αλήθεια έναντι της δογματικής διδασκαλίας προάγει την πνευματική και πνευματική ελευθερία. Η ενθάρρυνση των ατόμων να αναζητήσουν την Αλήθεια μέσω της προσωπικής εμπειρίας αντί να βασίζονται σε εξωτερικές αρχές ενθαρρύνει μια βαθύτερη, πιο αυθεντική σύνδεση με την πραγματικότητα.

Συμπέρασμα

Το ανέκφραστο της Αλήθειας υπογραμμίζει τη βαθιά, υπερβατική φύση της. Οποιαδήποτε προσπάθεια σύλληψης ή μετάδοσης της Αλήθειας μέσω ανθρώπινων κατασκευών αναπόφευκτα αποτυγχάνει, παραμορφώνοντας την ουσία της. Αγκαλιάζοντας μια ταπεινή, βιωματική προσέγγιση και αναγνωρίζοντας τους περιορισμούς της κατανόησής μας, τιμούμε την αγνότητα και την καθολικότητα της Αλήθειας. Αυτή η μεταφυσική προοπτική καλεί μια στροφή από τη δογματική προσκόλληση στην ανοιχτή, στοχαστική εξερεύνηση, ενισχύοντας μια βαθύτερη σύνδεση με την απόλυτη πραγματικότητα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES