The Reality
The Reality
In the World Esoteric Tradition (which goes back thousands of years) it has been recorded, from personal experiences, and responsible testimonies, that REALITY is distinguished (from experiential experience, from perception) into Three Areas of Experience.
The Realm of SUBSTANCE AS IT IS.
The Light World, the Three Heavenly Regions, Where there is, in varying degrees, the Perception of the Unity of Existence.
The Shadow World, the Mental World, projected through the Soul into the darkest part in the Physical World of Matter, (These are the three lower worlds).
From another point of view the Areas of Experience are distinguished into Five or Seven, depending on the description.
The Five Realms of Experience are: the Absolute, the Spiritual Heaven, and the Three Lower Worlds (mental, psycho-energetic , and material world).
The Seven Regions of Experience (according to another description) are: the Absolute, the Three Heavenly Regions, and the Three Lower Worlds.
Actually all the descriptions describe the SAME REALITY, the differences are just descriptive.
After all:
REALITY IS ONE. There Is Nothing Outside This Reality.
There is a distinction between the state of Full Awakening, where we Experience Reality, and the Illusive Experience where Reality is perceived differently... In the World of Illusive Experience, after all, there is an Objective-Subjective distinction. The Objective is always the Basis of Experience. The Subjective is but the temporal activity of the Substance. The Emergence of the Subject always takes place in the Objective which Always Precedes the Activity.
Every Activity, Movement, Evolution, (in the World of Illusory Experience), is Completed in Three Phases. There are three Areas of Experience. There are three Heavenly Regions. Three are the Lower Worlds.
The Absolute and the Three Phases of Evolution of Illusive Experience (what people call Creation), constitute the Space of Life.
Five are the worlds according to the most prevalent description: the Absolute, the Spirit, the Mind, the Soul, the Outer Nature.
Reality and Illusion
There is ONE SINGLE EVER PRESENT ESSENCE (if we can call it "Substance" since it is "Without Attributes" that Perception can recognize), Timeless, Potentially Encompassing all states and all that exists or can exist.
In a State of Immobility of the Essence, the Essence Itself is experienced, What It Really Is, As It Is... and then we speak of Self-Consciousness.
In a State of Activity, when Perception, the Analytical Investigation of Essence, arises, then (this Perception Itself discerns), we distinguish the State of Experiencing the Essence (which we have called Self-Consciousness), and the State of Activity, which gives an "Other Aspect of Reality".
We characterize the Experience of Essence, when it Manifests, or when it Realizes, as Reality, as the True State, and we call the Activity of Perception Pseudo-Perception.
What is Hallucinatory Perception? Not that it doesn't exist, since it is experienced as a reality. There is the Manifesting Moment. This is its only true character: A Momentary Vision that is held in existence (as long as it is held) because it is constantly flowing. But it is illusory because it does not refer to the Essence, it does not give "information” about the Essence, but it is only Activity (of the Essence), Activity, i.e. Perception of the Essence, Perception of the relations of the Essence and of all that emerges from the Activity of the Essence, of change , of evolution, i.e. a Vision, a Phenomenon, a Virtual Reality.
All this Pseudo-Sense Reality Unfolding (Visually Ever) as "Creation", Based on Essence, is an Activity of Essence, a perceptual Phenomenon, however "far" it evolves. All "Creation" Evolves Within Essence, as an Inner Perceptual Phenomenon. There is no real creation, outside of Essence.
Experiencing Essence is possible only in a State of Full Awakening. And only in a State of Full Awakening is it realized that "Everything Happens Within the Essence", that there is no "external" creation.
But "Absorption" in Pseudo-Aesthetic Perception "creates" a "local character" of the Observer, and this "creates" the multiplicity of "beings". In reality, the "beings" are the Essence Itself that "sees" through "local limitations"... Thus, the beings who are absorbed in the Pseudo-Reality and consider it (as Separate from the Basis of Essence) as absolute reality, perceive, "think ", that there is an External Cause, a True Creation, within which they experience reality and build an entire worldview. This is simply a (wrong) interpretation, and it is wrong because some "elements" are "overlooked".
The Essence is called, in the Traditions, Brahman , Purusha, Shiva, Tao , Chaos, God (in Western theology). The Activity of Essence is called (respectively) Maya, Prakriti, Shakti, Te, Phanis, Creative Reason…
Varieties of Illusion
There is One and Only Reality that Embraces All. The Direct Experiencing, Seeing, Viewing, Perceiving, of This Reality Is Self-Awareness that Recognizes Its "Reality", In All Its Vast Depth and In All Its Limitless Extent, Beyond Space, Time, Beyond All Limits.
When this Reality is not Recognized, then automatically Perception is Limited to the Limits of its Knowledge. And this is the Perceptual Space that experiences reality, and "dwells". A limited Perceptual Space. This is the State of Metaphysical Ignorance, and the Space of Creation (what Perception apprehends as Creation).
Such a Limited Perception is already by its Nature split into Perception (Consciousness) and "Space", into Subject and Object, and it distinguishes the Real (which is outside its Space) as Truth, as a Demand for Complete Knowledge (which must conquer), from what he experiences empirically.
For such a Perception the Real (which does not know how to Experience) is one thing and the Perception of the Real (the perception it "constructs" of the Real, the limited perception it has of the Real) is another. And while, in its efforts, it thinks it is Approaching the Real, it is actually chasing the vision it has of the Real, that is, something fake.
In This State of Ignorance are all the beings who "inhabit" the Limited Space of Creation, in the various worlds.
The Limited Perception (as we have defined it) has Various Degrees, depending on how much it approaches the Real, or perceives it (in the Depth of its Existence) confusedly.
Let's make it clear: There is always an Objective Basis of all Perceptions. This is the True Objective (not the immediate objective that the Subject sees "opposite" it, when Limited Perception emerges). All These Arising Perceptions are but Surface Activities of the Objective Essence. The Subjective Differentiation of Perception Creates Various Aspects of the Objective, and from this very Activity arise the Levels of Perception, or the worlds of Creation.
The Higher Perception of the Real (always within the framework of the relative perception) is through the Immobility of Perception the Complete Mirroring of the Real. It is (to refer to religions) the Atman of Vedanta , the Mahat of Samkya , the Paramalaya Vijnana of Buddhism, the First Higher Spiritual Heaven of Christianity, the First Logos of Theosophy (the Atma ), etc.
With the Shift from the Objective to the Subjective, the Lower Perceptions are created and the confinement of the Subject in his Limited Space of Perception, which it now considers as the "objective space". This, within the Subjective Perception, objective space, is, now, the dwelling space of Perception, the limited objective. It is the Buddhi of Vedanta and Samkya , Alaya of Vijnana Buddhism, the Second Middle Spiritual Heaven of Christianity, the Second Logos of Theosophy ( Buddhi ).
The "Distinction" of the Subject from Perceived Space, the limited objective, "Creates" the Universal Being, the Primal Man. It is the Manas of Vedanta , the Ahamkara of Samkya, the Manas of Buddhism, the Third Lower Spiritual Heaven of Christianity, the Third Logos of Theosophy (Manas).
All these perceptual states are characterized as Spiritual. They belong to the World of Light, the Luminous World.
Lower, in the Shadow Region is created the Region of the many beings, the individual minds (the manas of Vedanta and Samkya , the manovijnana of Buddhism, the mind of Christianity, the lower manas of Theosophy), the Region of the Soul, (Astral, Energy, etc.), and the Material World Region.
All This Creation Manifests Both on an Objective Level (as Activity) and on a Subjective Level (Perceptual State of the Being that perceives its Corresponding Space, as the real world – and this includes the various worlds of Creation). The Incarnated Man who resides on earth, comes to earth with All Spiritual Powers and Capabilities to Evolve Subjectively and to Experience (according to his evolution) the corresponding objective activity - subjective perception (world of occupancy), i.e. to experience the higher spiritual states- worlds. With the abandonment of the body (with death) man passes into the world he had conquered spiritually while alive.
The Esoteric Tradition, the Mysteries, the religious movements, have the sole purpose of leading beings (of all ranks, of all worlds) Out of universal delusion, from knowledge (with its continuous completion) to Truth, to That which Is , in the Experiencing of Being.
…
Η Πραγματικότητα
Η Πραγματικότητα
Στην Παγκόσμια Εσωτερική Παράδοση (που πηγαίνει χιλιάδες χρόνια πίσω) έχει καταγραφεί, από προσωπικές εμπειρίες, κι υπεύθυνες μαρτυρίες, ότι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ διακρίνεται (από την βιωματική εμπειρία, από την αντίληψη) σε Τρεις Περιοχές Εμπειρίας.
Η Περιοχή της ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, του ΩΣ ΕΧΕΙ.
Ο Φωτεινός Κόσμος, οι Τρεις Ουράνιες Περιοχές, Όπου υπάρχει, σε διάφορους βαθμούς, η Αντίληψη της Ενότητας της Ύπαρξης.
Ο Κόσμος της Σκιάς, ο Νοητικός Κόσμος, που μέσω Της Ψυχής προβάλλεται στο πιο σκοτεινό μέρος στον Φυσικό Κόσμο της Ύλης, (Αυτοί είναι οι τρεις κατώτεροι κόσμοι).
Από άλλη άποψη οι Περιοχές της Εμπειρίας διακρίνονται σε Πέντε ή Επτά, ανάλογα την περιγραφή.
Οι Πέντε Περιοχές Εμπειρίας είναι: το Απόλυτο, Ο πνευματικός Ουρανός, κι οι Τρεις Κατώτεροι Κόσμοι (νοητικός, ψυχοενεργειακός, κι υλικός κόσμος).
Οι Επτά Περιοχές Εμπειρίας (σύμφωνα με άλλη περιγραφή) είναι: το Απόλυτο Οι Τρεις Ουράνιες Περιοχές, κι οι Τρεις Κατώτεροι Κόσμοι.
Στην πραγματικότητα όλες οι περιγραφές περιγράφουν την ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, απλά οι διαφορές είναι μόνον περιγραφικές.
Τελικά:
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. Δεν Υπάρχει τίποτα Έξω από Αυτή την Πραγματικότητα.
Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην κατάσταση της Πλήρους Αφύπνισης, όπου Βιώνουμε την Πραγματικότητα και την Ψευδαισθητική Εμπειρία όπου η Πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή διαφορετικά… Στον Κόσμο της Ψευδαισθητικής Εμπειρίας, άλλωστε, υπάρχει διάκριση Αντικειμενικού-Υποκειμενικού. Το Αντικειμενικό Αποτελεί πάντα την Βάση της Εμπειρίας. Το Υποκειμενικό δεν είναι παρά η πρόσκαιρη δραστηριότητα της Ουσίας. Η Ανάδυση του Υποκειμένου γίνεται πάντα στο Αντικειμενικό που Πάντα Προηγείται της Δραστηριότητας.
Κάθε Δραστηριότητα, Κίνηση, Εξέλιξη, (στον Κόσμο της Ψευδαισθητικής Εμπειρίας), Ολοκληρώνεται σε Τρεις Φάσεις. Τρεις είναι οι Περιοχές της Εμπειρίας. Τρεις είναι οι Ουράνιες Περιοχές. Τρεις είναι οι Κατώτεροι Κόσμοι.
Το Απόλυτο και οι Τρεις Φάσεις Εξέλιξης της Ψευδαισθητικής Εμπειρίας (αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν Δημιουργία), αποτελούν τον Χώρο της Ζωής.
Πέντε είναι οι κόσμοι σύμφωνα με την πιο επικρατούσα περιγραφή: το Απόλυτο, το Πνεύμα, ο Νους, η Ψυχή, η Εξωτερική Φύση.
Πραγματικότητα και Ψευδαισθητική Αντίληψη
Υπάρχει ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΥΣΙΑ (αν μπορούμε να το ονομάσουμε «Ουσία», αφού είναι «Χωρίς Ιδιότητες», που μπορεί να αναγνωρίσει η Αντίληψη), Χωρίς Χρόνο, που Περιλαμβάνει Δυνητικά όλες τις καταστάσεις κι όλα όσα υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν.
Σε Κατάσταση Ακινησίας της Ουσίας Βιώνεται η Ίδια η Ουσία, Αυτό που Είναι Πραγματικά, το Ως Έχει… και τότε μιλάμε για Αυτοσυνειδησία.
Σε Κατάσταση Δραστηριότητας, όταν Αναδύεται η Αντίληψη, η Αναλυτική Διερεύνηση της Ουσίας, τότε (αυτή η Ίδια η Αντίληψη διακρίνει), διακρίνουμε την Κατάσταση της Βίωσης της Ουσίας (που ονομάσαμε Αυτοσυνειδησία), και την Κατάσταση της Δραστηριότητας, που δίνει μια «Άλλη Όψη της Πραγματικότητας».
Χαρακτηρίζουμε την Βίωση της Ουσίας, όταν Εκδηλώνεται, ή όταν Πραγματώνεται, σαν την Πραγματικότητα, σαν την Αληθινή Κατάσταση και ονομάζουμε την Δραστηριότητα της Αντίληψης Ψευδαισθητική Αντίληψη.
Τι σημαίνει Ψευδαισθητική Αντίληψη; Όχι ότι δεν υπάρχει, αφού βιώνεται σαν πραγματικότητα. Υπάρχει την Στιγμή που Εκδηλώνεται. Αυτός είναι ο μόνος πραγματικός χαρακτήρας της: Ένα Στιγμιαίο Όραμα που κρατιέται στην ύπαρξη (όσο κρατιέται) επειδή ρέει συνεχώς. Είναι όμως Ψευδαισθητική επειδή δεν Αναφέρεται στην Ουσία, δεν δίνει «πληροφορία για την Ουσία, αλλά είναι μόνο Δραστηριότητα (της Ουσίας), Δραστηριότητα, δηλαδή Αντίληψη της Ουσίας, Αντίληψη των σχέσεων της Ουσίας και όλων όσων αναδύονται από την Δραστηριότητα της Ουσίας, της μεταβολής, της εξέλιξης, δηλαδή ένα Όραμα, ένα Φαινόμενο, μια Εικονική Πραγματικότητα.
Όλη αυτή η Ψευδαισθητική Πραγματικότητα που Ξεδιπλώνεται (Οραματικά Πάντα) σαν «Δημιουργία», Στηρίζεται στην Ουσία, είναι Δραστηριότητα της Ουσίας, ένα αντιληπτικό Φαινόμενο, όσο «μακριά» κι αν εξελίσσεται. Όλη η «Δημιουργία» Εξελίσσεται Μέσα στην Ουσία, σαν ένα Εσωτερικό Αντιληπτικό Φαινόμενο. Δεν υπάρχει πραγματική δημιουργία, έξω από την Ουσία.
Η Βίωση της Ουσίας είναι δυνατή μόνο σε Κατάσταση Πλήρους Αφύπνισης. Και μόνο σε Κατάσταση Πλήρους Αφύπνισης γίνεται αντιληπτό ότι «Όλα Γίνονται Μέσα στην Ουσία», ότι δεν υπάρχει «εξωτερική» δημιουργία.
Η «Απορρόφηση» όμως στην Ψευδαισθητική Αντίληψη «δημιουργεί» ένα «τοπικό χαρακτήρα» του Παρατηρητή, κι αυτό «δημιουργεί» την πολλαπλότητα των «όντων». Στην πραγματικότητα τα «όντα» είναι η Ίδια η Ουσία που «βλέπει» μέσα από «τοπικούς περιορισμούς»… Έτσι τα όντα που απορροφιούνται στην Ψευδαισθητική Πραγματικότητα και την θεωρούν (σαν Ξεχωριστή από την Βάση της Ουσίας) σαν απόλυτη πραγματικότητα, αντιλαμβάνονται, «σκέπτονται», ότι υπάρχει μια Εξωτερική Αιτία, μια Αληθινή Δημιουργία, μέσα στην οποία βιώνουν την πραγματικότητα κι οικοδομούν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία. Πρόκειται απλά για μια (λάθος) ερμηνεία, κι είναι λάθος γιατί «παραβλέπονται» κάποια «στοιχεία».
Η Ουσία Ονομάζεται, στις Παραδόσεις, Βράχμαν, Πουρουσά, Σίβα, Ταό, Χάος, Θεός (στην δυτική θεολογία). Η Δραστηριότητα της Ουσίας ονομάζεται (αντίστοιχα) Μάγια, Πρακρίτι, Σάκτι, Τε, Φάνης, Δημιουργικός Λόγος…
Ποικιλίες της Ψευδαισθητικής Αντίληψης
Υπάρχει Μια και Μόνο Πραγματικότητα που τα Αγκαλιάζει Όλα. Η Άμεση Βίωση, Όραση, Θέαση, Αντίληψη, Αυτής της Πραγματικότητας Είναι Αυτοσυνειδησία που Αναγνωρίζει την «Πραγματικότητά» Της, σε Όλο το Αχανές Βάθος Της και σε Όλη την Απεριόριστη Έκτασή Της, πέρα από Χώρο, Χρόνο, πέρα από όλα τα όρια.
Όταν Αυτή η Πραγματικότητα δεν Αναγνωρίζεται, τότε αυτόματα η Αντίληψη είναι Περιορισμένη στα Όρια της Γνώσης της. Κι Αυτός είναι ο Αντιληπτικός Χώρος που βιώνει την Πραγματικότητα, και «ενοικεί». Ένας περιορισμένος Αντιληπτικός Χώρος. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μεταφυσικής Άγνοιας, κι ο Χώρος της Δημιουργίας (αυτό που η Αντίληψη συλλαμβάνει σαν Δημιουργία).
Μια Τέτοια Περιορισμένη Αντίληψη είναι ήδη από την Φύση της διασπασμένη σε Αντίληψη (Συνείδηση) και «Χώρο», σε Υποκείμενο και Αντικείμενο, και διακρίνει το Πραγματικό (που είναι έξω από τον Χώρο της) σαν Αλήθεια, σαν Αίτημα Ολοκληρωμένης Γνώσης (που πρέπει να κατακτήσει), από αυτό που βιώνει εμπειρικά.
Για μια Τέτοια Αντίληψη είναι άλλο το Πραγματικό (που δεν γνωρίζει πώς να Βιώσει) κι άλλο η Αντίληψη του Πραγματικού (η αντίληψη που «κατασκευάζει» για το Πραγματικό, η περιορισμένη αντίληψη που έχει για το Πραγματικό). Κι ενώ, μέσα στις προσπάθειές της νομίζει ότι Προσεγγίζει το Πραγματικό, στην πραγματικότητα κυνηγά το όραμα που έχει για το Πραγματικό, δηλαδή κάτι ψεύτικο.
Σε Αυτή την Κατάσταση Άγνοιας είναι όλα τα όντα που «ενοικούν» στον Περιορισμένο Χώρο της Δημιουργίας, στους διάφορους κόσμους.
Η Περιορισμένη Αντίληψη (όπως την ορίσαμε) έχει Διάφορες Βαθμίδες, ανάλογα με το πόσο προσεγγίζει το Πραγματικό, ή το αντιλαμβάνεται (στο Βάθος της Ύπαρξής της) συγκεχυμένα.
Να το ξεκαθαρίσουμε: Υπάρχει Πάντα Μια Αντικειμενική Βάση όλων των Αντιλήψεων. Αυτό είναι το Αληθινό Αντικειμενικό (όχι το άμεσο αντικειμενικό που βλέπει το Υποκείμενο «απέναντί» του, όταν αναδύεται η Περιορισμένη Αντίληψη). Όλες Αυτές οι Αντιλήψεις που Προκύπτουν δεν είναι παρά Επιφανειακές Δραστηριότητες της Αντικειμενικής Ουσίας. Η Υποκειμενική Διαφοροποίηση της Αντίληψης Δημιουργεί Διάφορες Όψεις του Αντικειμενικού κι από αυτή ακριβώς την Δραστηριότητα προκύπτουν οι Βαθμίδες Αντίληψης, ή οι κόσμοι της Δημιουργίας.
Η Ανώτερη Αντίληψη του Πραγματικού (πάντα στα πλαίσια της σχετικής αντίληψης) είναι το μέσα από την Ακινησία της Αντίληψης Πλήρες Αντικαθρέφτισμα του Πραγματικού. Είναι (για να αναφερθούμε στις θρησκείες) το Άτμαν της Βεδάντα, το Μαχάτ του Σαμκύα, η Παραμαλάγια Βιτζνάνα του Βουδισμού, ο Πρώτος Ανώτερος Πνευματικός Ουρανός του Χριστιανισμού, ο Πρώτος Λόγος της Θεοσοφίας (το Άτμα), κλπ.
Με την Μετατόπιση από το Αντικειμενικό στο Υποκειμενικό δημιουργούνται οι Κατώτερες Αντιλήψεις κι ο εγκλωβισμός του Υποκειμένου στον Περιορισμένο Χώρο Αντίληψής του, που θεωρεί πλέον σαν τον «αντικειμενικό χώρο». Αυτός, ο εντός της Υποκειμενικής Αντίληψης, αντικειμενικός χώρος είναι, πλέον ο χώρος ενοίκησης της Αντίληψης, το περιορισμένο αντικειμενικό. Είναι το Μπούντι της Βεδάντα και του Σαμκύα, η Αλάγια Βιτζνάνατου Βουδισμού, ο Δεύτερος Μέσος Πνευματικός Ουρανός του Χριστιανισμού, ο Δεύτερος Λόγος της Θεοσοφίας (Μπούντι).
Η «Διάκριση» του Υποκειμένου από τον Χώρο που Αντιλαμβάνεται, το περιορισμένο αντικειμενικό, «Δημιουργεί» το Παγκόσμιο Ον, τον Πρωταρχικό Άνθρωπο. Είναι το Μάνας του Βεδάντα, το Αχαμκάρα του Σαμκύα, το Μάνας του Βουδισμού, ο Τρίτος Κατώτερος Πνευματικός Ουρανός του Χριστιανισμού, ο Τρίτος λόγος της Θεοσοφίας (Μάνας).
Όλες Αυτές οι αντιληπτικές Καταστάσεις Χαρακτηρίζονται σαν Πνευματικές. Ανήκουν στον Κόσμο του Φωτός, στον Φωτεινό Κόσμο.
Χαμηλότερα, στην Περιοχή της Σκιάς δημιουργείται η Περιοχή των πολλών όντων, των ατομικών νοών (το μάνας του Βεδάντα και του Σαμκύα, το μανοβιτζνάνα του Βουδισμού, ο νους του Χριστιανισμού, το κατώτερο μάνας της Θεοσοφίας), η Περιοχή της Ψυχής, (Αστρικό, Ενέργεια, κλπ.), κι η Περιοχή του Υλικού Κόσμου.
Όλη Αυτή η Δημιουργία Εκδηλώνεται και σε Αντικειμενικό Επίπεδο (σαν Δραστηριότητα) και σε Υποκειμενικό Επίπεδο (Αντιληπτική Κατάσταση του Όντος που αντιλαμβάνεται τον Αντίστοιχο Χώρο του, σαν τον πραγματικό κόσμο – κι εδώ υπάγονται οι διάφοροι κόσμοι της Δημιουργίας).
Ο Ενσαρκωμένος Άνθρωπος που κατοικεί στη γη, έρχεται στη γη με Όλες τις Πνευματικές Δυνάμεις και Δυνατότητες να Εξελιχθεί Υποκειμενικά και να Βιώσει (ανάλογα την εξέλιξή του) την αντίστοιχη αντικειμενική δραστηριότητα - υποκειμενική αντίληψη (κόσμο ενοίκησης), να βιώσει δηλαδή τις ανώτερες πνευματικές καταστάσεις-κόσμους. Με την εγκατάλειψη του σώματος (με τον θάνατο) ο άνθρωπος μεταβαίνει στον κόσμο που είχε κατακτήσει πνευματικά ενόσω ζούσε.
Η Εσωτερική Παράδοση, τα Μυστήρια, τα θρησκευτικά κινήματα, έχουν μοναδικό σκοπό να οδηγήσουν τα όντα (όλων των βαθμίδων, όλων των κόσμων) Έξω από την παγκόσμια αυταπάτη, από την γνώση (με την διαρκή ολοκλήρωσή της) στην Αλήθεια, σε Αυτό που Είναι, στην Βίωση του Είναι.