Sunday, June 30, 2024

Pure Awareness

The Internal Contemplation

Consciousness, when it is in its Natural State is Full Perception (and not just operating in some field of Perception), it is Pure Awareness (and not just operating in some level of awareness). This means that Consciousness (as Perception and as Awareness) is Completely Free and Independent of its content. There may be no content or there may be content. When there is content it does not affect the Real State of Consciousness, the Field of Perception, the Level of Awareness. In each case, there is a Sense of Wholeness, Full Perception and Unobstructed Awareness that Embraces All (all that exists, all that manifests, all that is seen in its field). There is Freedom of Existence, Undaunted Bliss, Peace and the Quiet Flow of Life.

This State, the Sense of Wholeness, Existence and Life, is not affected even when Consciousness (with Full Consciousness) is reduced to Subjectivity and individuality and form (in some of the lower worlds, mental, dynamic, material). Consciousness remains As It is even when embodied in the worlds of form.

This Physical State is Never Lost and Always Remains as the Background of any Altered State of Consciousness. Absorption into Subjectivity, individuality, or the lower agent in the worlds of form and activity through the agent in the outer worlds is not ontological, but only epistemological. Only Mindfulness focuses on the surface current activity (and feels) and behaves as if these are the only (real) reality. In reality, Consciousness always remains as the Basis of Existence, Consciousness remains as the Background of every situation (objective and subjective) and Awareness, as Potentiality, as Pure Awareness, always constitutes the Foundation of all limited awareness. It is within Pure Awareness that all individual limited cognitions are formed. It is actually a completely natural state and function. We have by nature the ability (to perceive), to see , but also to focus our attention on individual activities.

The Real Physical State is Consciousness, in its Full Perception, in its Pure Awareness, where it is Free, Independent and Unaffected by its content. That is, Free Awareness that can accept and support any individual cognitions (without being altered or absorbed epistemologically and -always- temporarily into the particular cognitions). So, there is nothing to perceive or describe. Emptiness is the reality of "creation." And all that appears are temporary phenomena (like the clouds in the Infinite Clear Sky). There is nothing here to describe.

On the other hand, since Pure Awareness is the Stable Ground of all Awareness activity (every particular awareness) and is from the beginning and always here, regardless of what appears as content in awareness, there is nothing to be realized, nothing to evolve. You cannot be yourself. You are. You just are.

The "perception" that we are something (beyond Pure Awareness) and that through activity we can become something, get somewhere, accomplish anything, is simply in the realm of imagination. There is no activity, no path, no practice or method to reach the Natural State, Pure Awareness. All activities keep us in the realm of imagination.

The Only Right Action (real, logical and objective) is to give up fantasy. Let's stop doing it. All the secret (which is not a secret, but a natural operation) is in the Stillness, the Tranquility, the Serenity, the Silence, the Dissolution of individuality, the Extinction of Subjectivity, the Return to the Original State.

When one returns to the State of Silence, to the Natural State of Pure Awareness, one is freed, enlightened, understands that one simply is, simply perceives and simply acts or does not act. It is the State of Full Existence, Full Free Perception, Pure, Unobstructed Awareness that embraces everything. When one returns to the worlds of form one does not lose this Steady State, the Sense of Absolute Completion, Freedom, Silence, Undisturbed Bliss, Quietness but is fully functional at the level of thought and material life. He is the light that comes into the world.

When one is engrossed in the realm of imagination, focused on individuality or external activity, while always operating on the Natural Basis of Pure Awareness, one concentrates on the particular functions and thinks that this is the reality (that which he perceives through the particular functions). "Information" of the Real State and even the understanding that only the Natural State is real and all that lives are nothing but dependent and temporary, does not lead to liberation. Any attempt that is a dead end leads back to the realm of fantasy. What should one do? Just quit the activity. As long as it feeds the activity the imagination will continue. Resignation leads to exit. After Returning to Self, to Physical Reality, it can return to the outer worlds unaffected. All paths, all teachings, all religions, all religious activities, belong to the realm of imagination. The Only True Religion is the understanding of objective reality, objective action, the religion of experience. Everything else is just mental garbage.

The Religious Approach

Formal education, all over the planet, deals with external knowledge and hardly deals with psychological mechanisms, with perception, etc.

The "science of psychology", on the other hand, is completely anachronistic (and in our opinion does not deserve to be called a science...): It is based not on true facts but on prejudices and phenomena...

Even Jung – who passionately studied Eastern wisdom – makes a gross error, along with everyone else:

Everyone, but everyone, equates "awareness" with "I" (and concludes with their standard logic, that if the ego ceases to exist, there is no awareness, human awareness...)...

Error! Totally wrong!

Awareness is "immediate mode of seeing". The ego, however, is a "complex process" in which all information is referred to a center, which originates from the perception of existence, the organism, and which is juxtaposed with the external world.

The ordinary man cannot distinguish awareness from ego, that is, control the ego process, and possibly bypass it: eventually identifying the two, unconsciously, he is aware of ego, he becomes only ego...

But if the ego is a process, which some people perceive, control and bypass, then these "crazies" reach a pure awareness, a direct perception, without the ego process, without mental processing and without interventions in external perception:

In this state there is no distinction between awareness and the world, we participate in the world, we do not "see" it opposite....

That this is so, that the ego is a process, can be indicated.

That egoless higher awareness exists can be verified...

After all, the supposedly scientific view of the world has revised its views many times: it searches blindly... Newton's world was simply an intellectual construction. Even Einstein's world is a genius conception of a subject... But there are even more genius conceptions of the world, egoless conceptions...

In this state of awareness, human individuality, true entity, is not abolished (You misidentify it with ego, personality...)... There is participation in the whole, not confusion with the whole. We find our true selves within the whole. What is removed is the false personality. And this must be abolished, if we want to be one with reality... and not just put it in front of us, under the microscope...

This new consciousness, participation in the Universal, Objective, is the beginning of our contact with God... And there are stages in this...

(For someone whose "I" has "died", there is no death, no losses, no gains and losses... We personally have nothing to lose, nothing to gain, and from life in general, and from the discussion here... We are not trying to convince anyone of anything, the "savior" megalomania belongs to "ego"... And we are simply testifying to what we understand... because we are compelled to do so... nothing more)...

…

Καθαρή Επίγνωση

Η Εσωτερική Θεώρηση

Η Συνείδηση, όταν είναι στην Φυσική της Κατάσταση έχει Πλήρη Συνειδητότητα (και δεν λειτουργεί απλά σε κάποιο πεδίο συνειδητότητας), έχει Καθαρή Επίγνωση (και δεν λειτουργεί απλά σε κάποιο επίπεδο επίγνωσης). Αυτό σημαίνει ότι η Συνείδηση (σαν Συνειδητότητα και σαν Επίγνωση) είναι Τελείως Ελεύθερη και Ανεξάρτητη από το περιεχόμενό της. Μπορεί να μην υπάρχει περιεχόμενο ή να υπάρχει περιεχόμενο. Όταν υπάρχει περιεχόμενο αυτό δεν επηρεάζει την Πραγματική Κατάσταση της Συνείδησης, το Πεδίο Συνειδητότητας, το Επίπεδο της Επίγνωσης. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μια Αίσθηση Ολοκλήρωσης, Πλήρης Αντίληψη και Ανεμπόδιστη Επίγνωση που Αγκαλιάζει τα Πάντα (όσα υπάρχουν, όσα εκδηλώνονται, όσα φαίνονται στο πεδίο της). Υπάρχει Ύπαρξη, Ελευθερία, Αδιατάρακτη Μακαριότητα, Ειρήνη και Ήσυχη Ροή της Ζωής.

Αυτή η Κατάσταση, η Αίσθηση Ολοκλήρωσης, της Ύπαρξης και της Ζωής, δεν επηρεάζεται ακόμη και όταν η Συνείδηση (με Πλήρη Συνειδητότητα) περιορίζεται σε Υποκειμενικότητα και σε ατομικότητα και σε μορφή (σε κάποιο από τους κατώτερους κόσμους, νοητικό, δυναμικό υλικό). Η Συνείδηση παραμένει Ως Έχει ακόμη και όταν ενσωματώνεται στους κόσμους της μορφής.

Αυτή η Φυσική Κατάσταση Ποτέ δεν χάνεται και Παραμένει Πάντα σαν Υπόβαθρο οποιασδήποτε αλλοιωμένης κατάστασης της Συνείδησης. Η απορρόφηση στην Υποκειμενικότητα, στην ατομικότητα ή στον κατώτερο φορέα στους κόσμους της μορφής και στη δραστηριότητα μέσω του φορέα στους εξωτερικούς κόσμους δεν είναι οντολογική, αλλά μόνο γνωσιολογική. Μονάχα η Προσοχή εστιάζει στην επιφανειακή τρέχουσα δραστηριότητα (και νιώθει) και συμπεριφέρεται σαν αυτά να είναι η μοναδική (πραγματική) πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα η Συνείδηση παραμένει πάντα σαν Βάση Ύπαρξης, η Συνειδητότητα παραμένει σαν Υπόβαθρο κάθε κατάστασης (αντικειμενικής και υποκειμενικής) και η Επίγνωση, σαν Δυνατότητα, σαν Καθαρή Επίγνωση, αποτελεί πάντα το Βάθρο κάθε περιορισμένης επίγνωσης. Είναι μέσα στην Καθαρή Επίγνωση που σχηματίζονται όλες οι επιμέρους περιορισμένες επιγνώσεις. Στην πραγματικότητα είναι μια εντελώς φυσική κατάσταση και λειτουργία. Έχουμε από τη Φύση μας την δυνατότητα (να αντιλαμβανόμαστε), να βλέπουμε, αλλά και να εστιάζουμε την προσοχή μας σε επιμέρους δραστηριότητες.

Η Πραγματική Φυσική Κατάσταση είναι η Συνείδηση, στην Πλήρη Συνειδητότητά της, στην Καθαρή Επίγνωσή της, όπου είναι Ελεύθερη, Ανεξάρτητη και Ανεπηρέαστη από το περιεχόμενο της. Δηλαδή η Άδεια Επίγνωση που μπορεί να δεχθεί και να στηρίξει οποιεσδήποτε επιμέρους επιγνώσεις (χωρίς να αλλοιώνεται ή να απορροφιέται γνωσιολογικά. και -πάντα- προσωρινά στις ιδιαίτερες επιγνώσεις). Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα να γίνει αντιληπτό ή να περιγραφεί. Η Αδειοσύνη είναι η πραγματικότητα της «δημιουργίας». Και όλα όσα εμφανίζονται είναι προσωρινά φαινόμενα (σαν τα σύννεφα στον Απέραντο Καθάριο Ουρανό). Δεν υπάρχει εδώ κάτι να περιγράψουμε.

Εξ άλλου, εφόσον η Καθαρή Επίγνωση αποτελεί το Σταθερό Βάθρο κάθε δραστηριότητας της Επίγνωσης (κάθε ιδιαίτερης επίγνωσης) και είναι εξ αρχής και πάντα εδώ, ανεξάρτητα από το τι εμφανίζεται σαν περιεχόμενο στην επίγνωση, δεν υπάρχει τίποτα να πραγματοποιηθεί, τίποτα να εξελιχθεί. Δεν μπορείς να γίνεις ο Εαυτός σου. Είσαι. Απλά είσαι.

Η «αντίληψη» ότι είμαστε κάτι (πέρα από Καθαρή Επίγνωση) και ότι μέσω της δραστηριότητας μπορούμε να γίνουμε κάτι, να φτάσουμε κάπου, να πραγματοποιήσουμε οτιδήποτε, είναι απλά στον χώρο της φαντασίας. Δεν υπάρχει δραστηριότητα, δεν υπάρχει δρόμος, δεν υπάρχει πρακτική ή μέθοδος να φτάσουμε στην Φυσική Κατάσταση, στην Καθαρή Επίγνωση. Όλες οι δραστηριότητες μας κρατούν στον χώρο της φαντασίας.

Η Μόνη Ορθή Δράση (πραγματική, λογική και αντικειμενική) είναι η παραίτηση από την φαντασία. Να σταματήσουμε να το κάνουμε. Όλο το μυστικό (που δεν είναι μυστικό, αλλά φυσική λειτουργία) είναι στην Ακινησία, στην Ηρεμία, στην Ησυχία, στην Σιωπή, στην Διάλυση της ατομικότητας, στο Σβήσιμο της Υποκειμενικότητας, στην Επάνοδο στην Αρχική Κατάσταση.

Όταν κάποιος Επανέρχεται στην Κατάσταση της Σιγής, στην Φυσική Κατάσταση της Καθαρής Επίγνωσης, απελευθερώνεται, φωτίζεται, κατανοεί ότι απλά είναι, απλά αντιλαμβάνεται και απλά δρα ή δεν δρα. Είναι η Κατάσταση της Πλήρους Ύπαρξης, της Πλήρους Ελεύθερης Συνειδητότητας, της Καθαρής, Ανεμπόδιστης Επίγνωσης που αγκαλιάζει τα πάντα. Όταν κάποιος επανέρχεται στους κόσμους της μορφής δεν χάνεται αυτή η Σταθερή Κατάσταση, η Αίσθηση της Απόλυτης Ολοκλήρωσης, της Ελευθερίας, της Σιωπής, της Αδιατάρακτης Μακαριότητας, της Ησυχίας αλλά είναι πλήρως λειτουργικός στο επίπεδο της σκέψης και της υλικής ζωής. Είναι το φως που έρχεται στον κόσμο.

Όταν κάποιος είναι απορροφημένος στον χώρο της φαντασίας, εστιασμένος στην ατομικότητα ή στην εξωτερική δραστηριότητα, ενώ λειτουργεί πάντα στο Φυσικό Βάθρο της Καθαρής Επίγνωσης, συγκεντρώνεται στις ιδιαίτερες λειτουργίες και νομίζει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα (αυτή που αντιλαμβάνεται μέσω των ιδιαίτερων λειτουργιών). Η «πληροφόρηση» για την Πραγματική Κατάσταση ακόμη και η κατανόηση ότι μόνο η Φυσική Κατάσταση είναι αληθινή και όλα αυτά που ζει δεν είναι παρά κάτι εξαρτημένο και προσωρινό, δεν οδηγεί στην απελευθέρωση. Οποιαδήποτε προσπάθεια είναι αδιέξοδη, οδηγεί πάλι στον χώρο της φαντασίας. Τι πρέπει να κάνει κάποιος; Απλά να παραιτηθεί από την δραστηριότητα. Όσο τροφοδοτεί την δραστηριότητα θα συνεχίζεται η φαντασία. Η παραίτηση οδηγεί στην έξοδο. Μετά την Επάνοδο στον Εαυτό, στην Φυσική Πραγματικότητα, μπορεί να επανέλθει στους εξωτερικούς κόσμους χωρίς να επηρεάζεται. Όλοι οι δρόμοι, όλες οι διδασκαλίες, όλες οι θρησκείες, όλες οι θρησκευτικές δραστηριότητες, ανήκουν στο χώρο της φαντασίας. Η Μόνη Αληθινή Θρησκεία είναι η κατανόηση της αντικειμενικής πραγματικότητας, η αντικειμενική δράση, η θρησκεία του βιώματος. Όλα τα άλλα είναι απλά διανοητικά σκουπίδια.

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Η τυπική εκπαίδευση, σε ολόκληρο τον πλανήτη, ασχολείται με εξωτερικές γνώσεις και δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου με τους ψυχολογικούς μηχανισμούς, με την αντίληψη, κλπ.

Η «επιστήμη της ψυχολογίας», από την άλλη, είναι τελείως αναχρονιστική (και κατά την γνώμη μας δεν δικαιολογείται να ονομάζεται επιστήμη...): Βασίζεται όχι στα αληθινά γεγονότα αλλά σε προλήψεις και φαινόμενα...

Ακόμα κι ο Γιούγκ – που μελέτησε με πάθος την ανατολική σοφία – κάνει ένα χονδροειδές σφάλμα, μαζί με όλους τους άλλους:

Όλοι, μα όλοι, ταυτίζουν την «επίγνωση» με το «εγώ» (και συμπεραίνουν με την τυπική λογική τους, ότι αν σταματήσει να υπάρχει εγώ, δεν υπάρχει επίγνωση, ανθρώπινη επίγνωση...)...

Λάθος! Τελείως λάθος!

Η επίγνωση είναι «άμεση λειτουργία θέασης». Το εγώ όμως είναι «σύνθετη διαδικασία» κατά την οποία όλες οι πληροφορίες αναφέρονται σε ένα κέντρο, που πηγάζει από την αντίληψη της ύπαρξης, του οργανισμού, και το οποίο αντιπαρατίθεται στον εξωτερικό κόσμο.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει την επίγνωση από το εγώ, να ελέγξει δηλαδή την διαδικασία εγώ, και ενδεχομένως να την παρακάμψει: τελικά ταυτίζοντάς τα αυτά τα δύο, ασυναίσθητα, έχει επίγνωση του εγώ, γίνεται μόνο εγώ...

Αν όμως το εγώ είναι διαδικασία, που κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, ελέγχουν και παρακάμπτουν, τότε αυτοί οι «τρελοί» φτάνουν σε μία καθαρή επίγνωση, σε μία άμεση αντίληψη, χωρίς την διαδικασία εγώ, χωρίς διανοητική επεξεργασία και χωρίς επεμβάσεις στην εξωτερική αντίληψη:

Σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην επίγνωση και τον κόσμο, συμμετέχουμε στον κόσμο, δεν τον «βλέπουμε» απέναντι....

Το ότι είναι έτσι, ότι το εγώ είναι διαδικασία, μπορεί να υποδειχθεί.

Το ότι, η ανώτερη επίγνωση χωρίς εγώ, υφίσταται, μπορεί να επαληθευθεί...

Άλλωστε η δήθεν επιστημονική θεώρηση του κόσμου έχει αναθεωρήσει πολλές φορές τις απόψεις της: ψάχνει στα τυφλά... Ο κόσμος του Νεύτωνα ήταν απλά μία διανοητική κατασκευή. Ακόμα κι ο κόσμος του Αϊνστάιν είναι μία ιδιοφυής σύλληψη ενός υποκειμένου... Αλλά υπάρχουν ακόμα πιο ιδιοφυείς συλλήψεις του κόσμου, συλλήψεις χωρίς εγώ...

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν καταργείται η ανθρώπινη ατομικότητα, η αληθινή οντότητα (Κακώς την ταυτίζετε με το εγώ, την προσωπικότητα...)... Υπάρχει συμμετοχή στο όλο, όχι σύγχυση με το όλο. Βρίσκουμε τον αληθινό εαυτό μας μέσα στο όλο. Αυτό που καταργείται είναι η ψεύτικη προσωπικότητα. Κι αυτή πρέπει να καταργηθεί, αν θέλουμε να είμαστε ένα με την πραγματικότητα... κι όχι απλά να την βάζουμε απέναντί μας, κάτω από το μικροσκόπιο...

Αυτή νέα συνείδηση, η συμμετοχή στο Παγκόσμιο, Αντικειμενικό, είναι η αρχή της επαφής μας με τον Θεό... Κι υπάρχουν στάδια σε αυτό...

(Για κάποιον, που το «εγώ» έχει «πεθάνει», δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχουν απώλειες, δεν υπάρχουν κέρδη και ζημίες... Εμείς προσωπικά, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, τίποτα να κερδίσουμε, κι από την ζωή γενικότερα, κι από την συζήτηση εδώ... Δεν προσπαθούμε να πείσουμε κανέναν για τίποτα, η μεγαλομανία του «σωτήρα» ανήκει στο «εγώ»... Κι εμείς απλά μαρτυρούμε γι’ αυτό που κατανοούμε... επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε... τίποτα περισσότερο)...

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES