Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, June 16, 2024

Cosmic Consciousness

The Internal Contemplation

In recent years it has become accepted in "informed" academic circles (where serious scientists work) and scientifically substantiated the view that the experiences of subjects are ultimately grounded in an Objective Cosmic Consciousness (Perception). It does not matter whether the subject is aware of this fact. In fact, any subjective perception is nothing more than a "configuration" (and an "alteration" at the same time) of a general objective perception. All subjects "improvise" on the same Objective Basis of Perception.

One who "realizes" this, feels that it is easier to "manage" the content of his Perception, to "see," "discern," and "remove" the processes or causes that distort his objective perception. Why? Precisely because he "feels" the objective ground of his perception.

Conversely someone who is totally absorbed in the present current perception of reality is trapped in his limited perception. In the first place he thinks (wrongly) that he has a complete perception when clearly, from the way his perception is "constructed", it appears to be limited, biased and relative. Although he feels "trapped" he still cannot reach the "Outside". All the roads he "attempts" are dead ends. The only open path is the total "renunciation" of the content of limited and "restrictive" perception and the abandonment of all egoic processes, efforts and pursuits. Only in this way can the limited consciousness "feel" the objective ground of its operation, be freed and see.

However, whether we "Sense" the Objective Basis of our Perception, or "Discover" it through the painful abandonment of ego, the fact is that our perception Emerges into a Greater Objective Reality that has nothing to do with egoic "dreams".

For the "Philosophy of Consciousness" the important thing is that people now realize that the ordinary consciousness that people experience "emerges" from an Objective Cosmic Base and again, in its final evolution, "dissolves" into Objectivity. This is a New Approach to Reality for the Western world. In the East it is the Essence of their worldview, in Vedanta, Buddhism, Taoism, etc. It seems that after all, in the West, the Mystics like Meister Eckhart were right, and those who follow the theology of the dual perception that "places" the God outside and away from the human soul (Consciousness, Perception, Awareness) were wrong. After all, "dualistic theology" is already "outdated". Of course, the problem is not the people of the West, it is the standard-bearers of duality and the antiquated way of perceiving reality.

By prioritizing the Ontology of Consciousness we do not reject God, we "Find" Him in the Deepest Essence of Consciousness, of the Human Soul, of the True Essence of Man. This means that we must completely revise what we "knew" about Human Consciousness. Consciousness not only has Ontological Priority but at the same time constitutes the Infinite Depth of Being. No Properties, No Space, No Time. Pure Being. This Consciousness is not only the Background of Everything, every State or Perception but is also the Objective Ground of ordinary consciousness. It is our Essence. It is not something Outside, something Foreign. It is our Reality. Certainly, we should not expect that this new (for the West) perception of reality can be adopted by ordinary people. Civilization in the West (at least at the mental level) has a "time lag".

Consciousness (as the Indefinable Depth of Being) is Immanent in all "Creation", in the All Universe (of Form) and "Imbues" with its Presence all things, from Man (of Self-Consciousness) to the probiotic microscopic entities, even what we consider "inanimate" matter. Whether we recognize it or not, whether we want it or not, we are This Consciousness, We are, through our Nature, Connected to All, to Everything, even to the particle of dust. Life Emerges from Consciousness, is Supported by It and Completed by It. It has no destination, development, history or future and purpose. It is simply the Flowering of Consciousness and the Return to Absolute Silence.

The Fields, Levels, States of Consciousness "Extend" from the Vast Depth to Universal Consciousness, Individual Consciousness and Embodying in Form. It is logical and expected that limiting Awareness to a Specific State isolates perception and prevents "seeing" other states of Consciousness. Thus, the View of Reality from a Point is never the Complete Interpretation of Reality. We can't talk or speculate about things we don't experience and don't know. The Deepening of "Understanding" leads to more Expanded States and Broader Visions of Reality. This is the Unique Evolution there is. And it is simply the Process of Completion that leads the identification of Z with A to the Completion of the Circle of Life. This is how it is explained, how from the simplest elementary forms of consciousness we reach Human Self-Consciousness, Cosmic Consciousness which is the Foundation of Creation, and the Vast Ontological Depth of Consciousness Itself.

…

We've said it before. One may know more than he says, or implies, that he knows. He has his reasons for doing it. And one may imply, or let it be implied, that he knows more than he really does. It's a matter of ethics. Scientists working at Cambridge on the "program of panpsychism" (which has been widely discussed in the last three decades) are concerned and investigate whether Human Consciousness is structured and organized by elementary physical "consciousnesses" or whether it arises from the "deconstruction" of a Cosmic Consciousness.

In fact, in other circles of "knowledge", they know much more. The problem posed by the above scientists is actually a linguistic one, it is not a real problem, or a problem of reality (it is a pseudo-problem). Why? They mentally investigate how things happen or how they can be interpreted, documented, in order to formulate a "theory of consciousness".

On the experiential level, things unfold differently. Consciousness is neither "structured" from more elementary forms, nor "deconstructed" from a larger situation. Consciousness Is One and Unique and "Creates" all Phenomena ("Objective" States and "Subjective" Perceptions) in a "State of Overlapping". It's All Simultaneously Here, Now. Consciousness is "Limited" or "Freed" from its limitations. This is an Inherent Physical Process that creates all phenomena. It is not an "external" "objective" "evolution" as seen by the dualistic mind and conceptual thinking, where things are constructed or deconstructed.

It is different to See and Observe something that Happens in Nature and different to mentally describe what we perceive. The First Path is the Path of Esotericism. The second path is the path of science. Who reaches the Truth is judged by things.

What we know in the Inner Circles and which is difficult to understand is this: The Only True Power, The Only Evolution and The Only Completion is Self-Knowledge. It is what ultimately remains of the Experience of Life. We are talking about Partial Self-Awareness, Full Self-Awareness. All Phenomena are transitory and leave no trace, clouds that dissolve in the Sun of Self-Knowledge, the Full Self-Knowledge of Nature's Divinity.

…

The Religious Approach

People who have a wider experience of Reality (a "higher experience")... understand that the Objectivity of Experience is not in themselves, in their means, in their way... but in Experience itself:

The subject undergoes a gradual, natural but amazing transformation, relative to the ordinary man... (the transformed man is as far from the ordinary man... as man is from the other primates... as bad as that sounds for man... because the perspective of man's development that opens before him is not taken into account...)...

Therefore, the perception of Objectivity shifts from individual experience to What is Experienced... and This Is a Greater Reality, which escapes our control...

So, if all the "subjects" that participate in such an experience, "retreat" for This Other to Emerge, then it becomes understandable why Reality Is One...

This new perception, although "individual" is in constant communication with Something Greater... It is a new kind of consciousness that some call the cosmic consciousness of man....

A Christian who has reached a pure mind and has an experience of God (to the extent that he has it):

He differs in nothing from the Sufi who experiences Being (to the extent that he experiences it), and is led towards the Pure Being of God.

He is no different from the Buddhist who experiences the inner states of consciousness and moves towards Asamskrita (the uncompounded, the unborn...).

He is no different from the follower of the Kabbalah who experiences the Self (in the Keter of Ashiya), and communicates... with God.

Etc., etc...

All of them (as long as they experience the experience) not only understand each other, but also understand that they have the same experience, because the experience has escaped them, beyond the culture in which it was structured, beyond the worldview in which it operated, beyond individual perceptions and descriptions: Based on the Revealed Reality Itself (and This Reality, not controlled by the little man...)...

Such people can walk among us doing very humble things, like making their child breakfast, or standing in line to pay a bill, or having some financial problem, or some accident... but all these they do, or exist, in a completely different way from that of the ordinary person... The "saints" are not in heaven, they move among us…

…

Κοσμική Συνείδηση

Η Εσωτερική Θεώρηση

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αποδεκτή στους «ενημερωμένους» πανεπιστημιακούς κύκλους (όπου εργάζονται σοβαροί επιστήμονες) και τεκμηριώνεται επιστημονικά η άποψη ότι οι εμπειρίες των υποκειμένων τελικά θεμελιώνονται σε μια Αντικειμενική Κοσμική Συνείδηση (Αντίληψη). Δεν έχει σημασία αν το υποκείμενο έχει επίγνωση αυτού του γεγονότος. Στην πραγματικότητα οποιαδήποτε υποκειμενική αντίληψη δεν είναι παρά μια «διαμόρφωση» (και μια «αλλοίωση» ταυτόχρονα) μιας γενικής αντικειμενικής αντίληψης. Όλα τα υποκείμενα «αυτοσχεδιάζουν» πάνω στην ίδια Αντικειμενική Βάση Αντίληψης.

Κάποιος που το «συνειδητοποιεί» αυτό νοιώθει ότι είναι ευκολότερο να «διαχειριστεί» το περιεχόμενο της Αντίληψής του, να «δει», να «διακρίνει» και να «απομακρύνει» τις διαδικασίες ή τις αιτίες που αλλοιώνουν την αντικειμενική αντίληψή του. Γιατί; Επειδή ακριβώς «διαισθάνεται» το αντικειμενικό έδαφος της αντίληψής του.

Αντίθετα κάποιος που απορροφιέται ολοκληρωτικά στην παρούσα τρέχουσα αντίληψη της πραγματικότητας είναι εγκλωβισμένος στην περιορισμένη αντίληψή του. Καταρχήν θεωρεί (λανθασμένα) ότι έχει μια πλήρη αντίληψη ενώ ολοφάνερα, από τον τρόπο που «οικοδομείται» η αντίληψή του φαίνεται ότι είναι περιορισμένη, μεροληπτική και σχετική. Αν και νοιώθει «εγκλωβισμένος» εν τούτοις δεν μπορεί να προσεγγίσει το «Έξω». Όλοι οι δρόμοι που «επιχειρεί» είναι αδιέξοδοι. Η μόνη ανοιχτή οδός είναι η ολοκληρωτική «παραίτηση» από το περιεχόμενο της περιορισμένης και «περιοριστικής» αντίληψης και η εγκατάλειψη όλων των εγωικών διαδικασιών, προσπαθειών και επιδιώξεων. Μόνο έτσι μπορεί η περιορισμένη συνειδητότητα να «αισθανθεί» το αντικειμενικό έδαφος της λειτουργίας της, να απελευθερωθεί και να δει.

Όπως και να έχει, είτε «Διαισθανόμαστε» την Αντικειμενική Βάση της Αντίληψής μας, είτε την «Ανακαλύπτουμε» μέσα από την επίπονη εγκατάλειψη του εγώ, το γεγονός είναι ότι η συνειδητότητά μας Αναδύεται σε μια Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα που δεν έχει καμία σχέση με τις εγωικές «ονειροφαντασίες».

Για την «Φιλοσοφία της Συνείδησης» το σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πλέον σήμερα ότι η συνηθισμένη συνείδηση που βιώνουν οι άνθρωποι «αναδύεται» από μια Αντικειμενική Κοσμική Βάση και πάλι, στην τελική εξέλιξή της «διαλύεται» μέσα στην Αντικειμενικότητα. Αυτή είναι μια Νέα Προσέγγιση της Πραγματικότητας για τον κόσμο της Δύσης. Στην Ανατολή είναι η Ουσία της κοσμοθεώρησής τους, στην Βεδάντα, στον Βουδισμό, στον Ταοϊσμό, κλπ. Φαίνεται ότι τελικά, στην Δύση, είχαν δίκηο οι Μυστικοί σαν τον Μάϊστερ Έκχαρτ κι είχαν άδικο όσοι ακολουθούν την θεολογία της δυαδικής αντίληψης που «τοποθετεί» τον Θεό έξω και μακριά από την ανθρώπινη ψυχή (συνείδηση, συνειδέναι, συνειδτότητα). Τελικά η «δυαδική θεολογία» είναι ήδη «ξεπερασμένη». Βέβαια, το πρόβλημα δεν το έχουν οι άνθρωποι της Δύσης, το έχουν οι σημαιοφόροι της δυαδικότητας και του απαρχαιωμένου τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας.

Δίνοντας προτεραιότητα στην Οντολογία της Συνείδησης δεν απορρίπτουμε τον Θεό, τον «Βρίσκουμε» στην Βαθύτερη Ουσία της Συνείδησης, της Ανθρώπινης Ψυχής, της Αληθινής Ουσίας του Ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τελείως ότι «γνωρίζαμε» για την Ανθρώπινη Συνείδηση. Η Συνείδηση όχι μόνο έχει Οντολογική Προτεραιότητα αλλά ταυτόχρονα αποτελεί το Άπειρο Βάθος του Είναι. Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς Χώρο, Χωρίς Χρόνο. Καθαρό Είναι. Αυτή η Συνείδηση όχι μόνο Είναι το Υπόβαθρο των Πάντων, κάθε Κατάστασης ή Αντίληψης αλλά είναι και το Αντικειμενικό Έδαφος της συνηθισμένης συνείδησης (συνειδητότητας). Είναι η Ουσία μας. Δεν είναι κάτι Έξω, κάτι Ξένο. Είναι η Πραγματικότητά μας. Ασφαλώς δεν πρέπει να περιμένουμε ότι αυτή η νέα (για την Δύση) αντίληψη της πραγματικότητας μπορεί να υιοθετηθεί από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Ο πολιτισμός στην Δύση (τουλάχιστον στο νοητικό επίπεδο) έχει «χρονοκαθυστέρηση».

Η Συνείδηση (σαν το Απροσδιόριστο Βάθος του Είναι) είναι Ενυπάρχουσα σε όλη την «Δημιουργία», σε Όλο το Σύμπαν (της Μορφής) και «Εμποτίζει» με την Παρουσία της όλα τα πράγματα, από τον Άνθρωπο (της Αυτοσυνειδησίας) μέχρι τις προβιοτικές μικροσκοπικές οντότητες, ακόμα και αυτό που θεωρούμε «άψυχη» ύλη. Είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε Αυτή η Συνείδηση, Είμαστε, μέσω της Φύσης μας, Συνδεδεμένοι με το Όλον, με Όλα, ακόμα και με το μόριο σκόνης. Η Ζωή Αναδύεται από την Συνείδηση, Στηρίζεται σε Αυτήν κι Ολοκληρώνεται σε Αυτήν. Δεν έχει προορισμό, εξέλιξη, ιστορία ή μέλλον και σκοπό. Είναι απλά το Άνθισμα της Συνείδησης κι η Επιστροφή στην Απόλυτη Ησυχία.

Τα Πεδία, τα Επίπεδα, οι Καταστάσεις της Συνειδητότητας «Εκτείνονται» από το Αχανές Βάθος μέχρι την Παγκόσμια Συνειδητότητα, την Ατομική Συνειδητότητα και την Ενσωμάτωση στην Μορφή. Είναι λογικό κι αναμενόμενο ότι ο περιορισμός της Επίγνωσης σε μια Συγκεκριμένη Κατάσταση απομονώνει την αντίληψη κι εμποδίζει την «όραση» άλλων καταστάσεων της Συνειδητότητας. Έτσι η Θεώρηση της Πραγματικότητας από ένα Σημείο δεν είναι ποτέ η Ολοκληρωμένη Ερμηνεία της Πραγματικότητας. Δεν μπορούμε να μιλάμε ή να υποθέτουμε για πράγματα που δεν έχουμε εμπειρία και δεν γνωρίζουμε. Το Βάθεμα της «Κατανόησης» οδηγεί σε πιο Διευρυμένες Καταστάσεις και σε Πλατύτερα Οράματα της Πραγματικότητας. Αυτή είναι η Μοναδική Εξέλιξη που υπάρχει. Κι είναι απλά η Διαδικασία της Ολοκλήρωσης που οδηγεί την ταύτιση του Ω με το Α στην Ολοκλήρωση του Κύκλου της Ζωής. Έτσι εξηγείται πως από τις πιο απλές στοιχειώδεις μορφές συνειδητότητας φτάνουμε στην Ανθρώπινη Αυτοσυνειδησία στην Κοσμική Συνειδητότητα που είναι το Θεμέλιο της Δημιουργίας και στο Αχανές Οντολογικό Βάθος της Ίδιας της Συνείδησης.

…

Το έχουμε πει κι άλλοτε. Κάποιος μπορεί να γνωρίζει περισσότερα από όσα λέει, ή αφήνει να εννοηθεί, ότι γνωρίζει. Έχει τους λόγους του που το κάνει. Και κάποιος μπορεί να υπονοεί ή να αφήνει να εννοηθεί, ότι γνωρίζει περισσότερα από όσα γνωρίζει πραγματικά. Είναι θέμα Ηθικής. Οι επιστήμονες που δουλεύουν στο Cambridge πάνω στο «πρόγραμμα του πανψυχισμού» (που συζητείται ευρύτερα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες) προβληματίζονται και διερευνούν για το αν η Ανθρώπινη Συνείδηση δομείται κι οργανώνεται από στοιχειώδεις φυσικές «συνειδήσεις» ή αν προκύπτει από την «αποδόμηση» μιας Κοσμικής Συνείδησης.

Στην πραγματικότητα, σε άλλους κύκλους της «γνώσης», γνωρίζουν πολύ περισσότερα. Το πρόβλημα που τίθεται από τους πιο πάνω επιστήμονες είναι στην πραγματικότητα γλωσσικό, δεν είναι πρόβλημα πραγματικό, ή πρόβλημα της πραγματικότητας (είναι ένα ψευδοπρόβλημα). Γιατί; Ερευνούν νοητικά πως συμβαίνουν τα πράγματα ή πως μπορούν να ερμηνευθούν, να τεκμηριωθούν, για να διατυπωθεί μια «θεωρία της συνείδησης».

Στο βιωματικό εμπειρικό επίπεδο τα πράγματα εκτυλίσσονται διαφορετικά. Η Συνείδηση ούτε «δομείται» από πιο στοιχειώδεις μορφές, ούτε «αποδομείται» από μια ευρύτερη κατάσταση. Η Συνείδηση Είναι Μία και Μοναδική και «Δημιουργεί» όλα τα Φαινόμενα («Αντικειμενικές» Καταστάσεις και «Υποκειμενικές» Αντιλήψεις) σε μια «Κατάσταση Επαλληλίας». Είναι Όλα Ταυτόχρονα Εδώ, Τώρα. Η Συνείδηση «Περιορίζεται» ή «Απελευθερώνεται» από τους περιορισμούς της. Αυτή είναι μια Εγγενής Φυσική Διαδικασία που δημιουργεί όλα τα φαινόμενα. Δεν είναι μια «εξωτερική» «αντικειμενική» «εξέλιξη» όπως την βλέπει ο δυαδικός νους και η εννοιολογική σκέψη, όπου τα πράγματα δομούνται ή αποδομούνται.

Είναι διαφορετικό να Βλέπουμε και να Παρατηρούμε κάτι που Συμβαίνει στην Φύση και διαφορετικό να περιγράφουμε νοητικά τι αντιλαμβανόμαστε. Ο Πρώτος Δρόμος είναι η Οδός του Εσωτερισμού. Ο δεύτερος δρόμος είναι το μονοπάτι της επιστήμης. Το ποιος φτάνει στην Αλήθεια κρίνεται εκ των πραγμάτων.

Αυτό που γνωρίζουμε στους Εσωτερικούς Κύκλους και που δύσκολα γίνεται κατανοητό είναι αυτό: Η Μόνη Αληθινή Δύναμη, η Μόνη Εξέλιξη κι η Μόνη Ολοκλήρωση είναι η Αυτογνωσία. Είναι Αυτό που Μένει τελικά από την Εμπειρία της Ζωής. Μιλάμε για Μερική Αυτογνωσία, για Πλήρη Αυτογνωσία. Όλα τα Φαινόμενα είναι παροδικά και δεν αφήνουν ίχνη, σύννεφα που διαλύονται στον Ήλιο της Αυτογνωσίας, της Πλήρους Αυτογνωσίας της Θεότητας της Φύσης.

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Οι άνθρωποι που έχουν μία πιο ευρεία εμπειρία της Πραγματικότητας (μία «ανώτερη εμπειρία»)... κατανοούν ότι η Αντικειμενικότητα του Βιώματος βρίσκεται όχι στον εαυτό τους, στα μέσα τους, στον τρόπο τους... αλλά στο ίδιο το Βίωμα:

Το υποκείμενο υφίσταται μία βαθμιαία, φυσική αλλά τρομακτική μεταμόρφωση, σε σχέση με τον συνηθισμένο άνθρωπο... ( ο μεταμορφωμένος άνθρωπος απέχει τόσο από τον συνηθισμένο άνθρωπο... όσο ο άνθρωπος από τα άλλα πρωτεύοντα ζώα... όσο κι αν αυτό ακούγεται άσχημο για τον άνθρωπο... επειδή δεν λαμβάνεται υπόψη η προοπτική εξέλιξης του ανθρώπου που ανοίγεται μπροστά του...)...

Συνεπώς η αντίληψη της Αντικειμενικότητας, μετατοπίζεται από την ατομική εμπειρία, προς Αυτό που Βιώνεται... κι Αυτό Είναι Μία Ευρύτερη Πραγματικότητα, που ξεφεύγει από τον έλεγχό μας...

Αν λοιπόν όλα τα «υποκείμενα» που μετέχουν σε μία τέτοια εμπειρία, «υποχωρούν» για να Αναδυθεί Αυτό Το Άλλο, τότε γίνεται κατανοητό γιατί η Πραγματικότητα Είναι Μία...

Η νέα αυτή αντίληψη, αν και «ατομική» είναι σε συνεχή επικοινωνία με Κάτι Ευρύτερο... Είναι ένα νέο είδος συνείδησης που κάποιοι ονομάζουν κοσμική συνείδηση του ανθρώπου....

Ένας χριστιανός που έφτασε στον καθαρό νου κι έχει εμπειρία του Θεού (στο μέτρο που την έχει):

Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον σούφι που βιώνει το Είναι (στο μέτρο που το βιώνει), κι οδηγείται προς το Καθαρό Είναι του Θεού.

Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον βουδιστή που βιώνει τις εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης κι οδεύει προς το Ασαμσκρίτα (το μη-σύνθετο, το μη-γεννημένο...).

Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον οπαδό της Καμπάλα που βιώνει τον Εαυτό ( στο Κέτερ της Ασίγια), κι επικοινωνεί... με τον Θεό.

Κλπ., κλπ,...

Όλοι αυτοί (εφόσον βιώνουν την εμπειρία), όχι μόνο συνεννοούνται μεταξύ τους, αλλά και κατανοούν ότι έχουν την ίδια εμπειρία, γιατί η εμπειρία τους έχει ξεφύγει, πέρα από την κουλτούρα στην οποία δομήθηκε, πέρα από την κοσμοαντίληψη μέσα στην οποία λειτούργησε, πέρα από ατομικές αντιλήψεις και περιγραφές: Βασίζεται στην Ίδια την Πραγματικότητα που Αποκαλύπτεται (κι Αυτή η Πραγματικότητα, δεν ελέγχεται από τον μικρό άνθρωπο...)...

Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας και να ασχολούνται με πολύ ταπεινά πράγματα, όπως το να φτιάξουν πρωινό στο παιδί τους, ή να σταθούν στην ουρά για να πληρώσουν ένα λογαριασμό, ή να έχουν κάποιο οικονομικό πρόβλημα, ή κάποιο ατύχημα... αλλά όλα αυτά τα κάνουν, ή τα υφίστανται, με τελείως διαφορετικό τρόπο από εκείνον του συνηθισμένου ανθρώπου... Οι «άγιοι», δεν είναι στον ουρανό, κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES