Monday, 1 September, 2025

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

In the grand spectrum of existence, there lies a profound and enigmatic concept—one that defies the ordinary experience of reality and penetrates into the essence of what it means to be. This concept is the nature of Consciousness itself, which is simultaneously Non-Local and Local, and whose true nature cannot be captured by surface appearances or finite descriptions. To understand this dual aspect of Consciousness, we must embark on a mystical journey that delves deep into the nature of reality, beyond the constraints of mind and matter, to the very core of existence where Subjective Spirit dwells.

The Essence of Consciousness: Beyond Surface States

Consciousness, in its most authentic form, is not merely an epiphenomenon arising from brain activity, nor is it a simple state of awareness linked to sensory experience. Its essence lies far beyond the transient configurations of thought, emotion, and perception. It is, at its root, an undivided Space of Existence, a Pure Presence that exists prior to the emergence of form. To define Consciousness only by its surface states—such as thoughts, emotions, and sensory experiences—is akin to defining the vast ocean by the waves on its surface, or the boundless sky by the passing clouds.

This Pure Presence is Non-Local, unbounded by space or time. It is the existential background, the Ground of Being, from which all manifestations arise and into which they dissolve. It is the Space within which worlds of form, thought, and matter emerge like transient ripples on the surface of still waters. In this sense, Consciousness, when apprehended in its depth, transcends all particularities and becomes an Infinite Field—an expanse of Pure Awareness, unconditioned and indivisible. It is an awareness that is simultaneously within and beyond all things, for it is the very essence of all that is.

The Dual Nature: Local and Non-Local Consciousness

When Consciousness descends into the world of forms and takes on a particular embodiment, whether as a mind, a dynamic soul, or a material body, it assumes a Local aspect. It becomes situated, connected to a carrier of manifestation. This is the aspect of Consciousness that operates through the finite lenses of individuality—thinking thoughts, experiencing emotions, and engaging in actions within the temporal-spatial domain.

However, this localization does not negate its deeper nature as Non-Local. Even while it is enmeshed in the finite, the essence of Consciousness remains as the Infinite Space of Existence. It is like light passing through a prism: though it appears divided into various colors, it is still one light. In a similar manner, Consciousness is One and Non-Local, but it becomes expressed as Local through the prism of individuality and form.

Thus, Consciousness, when embodied, is both Non-Local and Local. It is Non-Local when it turns inward, withdrawing from its outward projections, and abides in its Existential Depth. In such a state, Consciousness experiences itself as the Space of Existence, as Pure Presence that is untouched by the flux of thoughts, feelings, or sensory experiences. This is the State of Non-Dual Consciousness, where the subject-object distinction dissolves, and the experiencer, the act of experiencing, and the experienced become one.

When Consciousness, through its embodied carrier, turns outward to engage with the world, it becomes Local. It thinks, feels, and acts through the confines of the body and mind. It becomes a subject that perceives an object, creating a sense of separation and duality. In this outward orientation, Consciousness experiences itself as bound to the temporal flow, subject to change and transformation. Yet, this localized aspect is but a fleeting expression, a surface appearance of the deeper, unchanging Reality.

The Experience of Simultaneity: The Timeless in Time

The true nature of Consciousness reveals itself when it experiences both its Non-Local and Local aspects simultaneously. This is the state of the Mystic, who, while perceiving the world and acting within it, abides in the Unchanging Presence that is the essence of Consciousness. It is a state where the Timeless and time coexist, where the Infinite is experienced within the finite, and where the Eternal Present flows without changing.

In this state of simultaneous Non-Local and Local awareness, Consciousness perceives all apparent changes and movements as mere transitory phenomena arising and dissolving within its boundless Self. The Eternal Present is not a static moment frozen in time, but a dynamic field of Presence that transcends the linear flow of past, present, and future. It is a Present that encompasses all temporal sequences while remaining itself unchanging.

The Mystic, abiding in this state, experiences a profound serenity and clarity. The intellect, senses, and body become transparent to the Light of Pure Awareness. Even as thoughts arise and dissipate, even as sensations and emotions pass through, there is an underlying awareness of the Non-Local Presence that remains untouched and unaffected. This awareness is not an abstraction or a concept; it is a living reality, a direct experience of the Unity of all that exists.

The Transcendental Reality: Non-Dual Consciousness

The realization of Non-Dual Consciousness is the culmination of the spiritual quest. It is a return to the Source, to the Ground of Being that underlies all manifestations. In this realization, the sense of separation between self and other, between subject and object, vanishes. There is only One Consciousness, manifesting as the multiplicity of forms yet remaining forever Whole and Unbroken.

To describe this state in words is challenging, for language is rooted in duality and cannot capture the non-dual reality of Pure Presence. Yet, through mystical symbols, metaphors, and paradoxes, we may attempt to point towards it. It is like the eye that cannot see itself, yet it is aware of all that it sees. It is like a mirror that reflects all things, yet remains unchanged by what it reflects. It is the Silent Witness that observes all experiences without being entangled in them.

This Non-Dual Consciousness is the true Self, the innermost essence of what we are. It is Non-Local, beyond space and time, yet it is also Local, present in every thought, sensation, and experience. It is the Stillness within movement, the Emptiness within form, and the Fullness within emptiness. It is the Timeless witnessing the flow of time, the Infinite abiding within the finite.

Conclusion: Embracing the Non-Local Local Consciousness

To live from the realization of Non-Local Local Consciousness is to live in harmony with the deepest truth of existence. It is to recognize that we are not merely finite beings bound by the limitations of body and mind, but are, in our essence, Infinite Presence expressing itself through the finite. It is to see all things as expressions of the One Consciousness, which is both immanent and transcendent.

In this realization, the Mystic is no longer caught in the web of duality, no longer swayed by the illusions of separation and division. He abides in the Eternal Present, witnessing the dance of life with equanimity and joy. He sees the world as a play of forms within the boundless Field of Consciousness and experiences all beings as reflections of the same Pure Awareness.

Thus, the journey into the depths of Consciousness is a journey into the heart of existence itself. It is a journey that transcends all boundaries, all dualities, and all limitations. It is the realization that Consciousness is both Non-Local and Local, Infinite and finite, Timeless and temporal—forever One, yet manifesting as the Many. This is the Mystical Truth, the essence of the Non-Local Local Consciousness.

...

Η Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στο μεγάλο φάσμα της ύπαρξης, υπάρχει μια βαθιά και αινιγματική έννοια - αυτή που αψηφά τη συνηθισμένη εμπειρία της πραγματικότητας και διεισδύει στην ουσία αυτού που σημαίνει να είσαι. Αυτή η έννοια είναι η φύση της ίδιας της Συνείδησης, η οποία είναι ταυτόχρονα Μη Τοπική και Τοπική, και της οποίας η αληθινή φύση δεν μπορεί να συλληφθεί από επιφανειακές εμφανίσεις ή πεπερασμένες περιγραφές. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διπλή όψη της Συνείδησης, πρέπει να ξεκινήσουμε ένα μυστικιστικό ταξίδι που εμβαθύνει στη φύση της πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς του νου και της ύλης, στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης όπου κατοικεί το Υποκειμενικό Πνεύμα.

Η Ουσία της Συνείδησης: Πέρα από τις Επιφανειακές Καταστάσεις

Η Συνείδηση, στην πιο αυθεντική της μορφή, δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο που προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, ούτε είναι μια απλή κατάσταση επίγνωσης που συνδέεται με την αισθητηριακή εμπειρία. Η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από τις παροδικές διαμορφώσεις της σκέψης, του συναισθήματος και της αντίληψης. Είναι, στη ρίζα του, ένας αδιαίρετος Χώρος Ύπαρξης, μια Καθαρή Παρουσία που υπάρχει πριν από την εμφάνιση της μορφής. Ο ορισμός της Συνείδησης μόνο από τις επιφανειακές της καταστάσεις —όπως σκέψεις, συναισθήματα και αισθητηριακές εμπειρίες— μοιάζει με τον ορισμό του απέραντου ωκεανού από τα κύματα στην επιφάνειά του ή του απεριόριστου ουρανού από τα σύννεφα που περνούν.

Αυτή η Καθαρή Παρουσία είναι Μη Τοπική, απεριόριστη από χώρο ή χρόνο. Είναι το υπαρξιακό υπόβαθρο, το έδαφος του Είναι, από το οποίο προκύπτουν όλες οι εκδηλώσεις και στο οποίο διαλύονται. Είναι ο Χώρος μέσα στον οποίο οι κόσμοι της μορφής, της σκέψης και της ύλης αναδύονται σαν παροδικοί κυματισμοί στην επιφάνεια των ακίνητων υδάτων. Με αυτή την έννοια, η Συνείδηση, όταν συλληφθεί στο βάθος της, ξεπερνά όλες τις ιδιαιτερότητες και γίνεται ένα Άπειρο Πεδίο - μια έκταση Καθαρής Επίγνωσης, χωρίς όρους και αδιαίρετη. Είναι μια επίγνωση που βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και πέρα από όλα τα πράγματα, γιατί είναι η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

Η Διπλή Φύση: Τοπική και Μη Τοπική Συνείδηση

Όταν η Συνείδηση κατεβαίνει στον κόσμο των μορφών και παίρνει μια συγκεκριμένη ενσάρκωση, είτε ως νους, είτε ως δυναμική ψυχή, είτε ως υλικό σώμα, προσλαμβάνει μια Τοπική όψη. Τοποθετείται, συνδέεται με έναν φορέα εκδήλωσης. Αυτή είναι η όψη της Συνείδησης που λειτουργεί μέσα από τους πεπερασμένους φακούς της ατομικότητας – σκέψης και σκέψεων, εμπειρίας συναισθημάτων και εμπλοκής σε ενέργειες εντός του χρονικού-χωρικού τομέα.

Ωστόσο, αυτός ο εντοπισμός δεν αναιρεί τη βαθύτερη φύση του ως Μη Τοπικού. Ακόμη και ενώ είναι εμπλεκόμενη στο πεπερασμένο, η ουσία της Συνείδησης παραμένει ως ο Άπειρος Χώρος της Ύπαρξης. Είναι σαν το φως που διέρχεται από ένα πρίσμα: αν και φαίνεται χωρισμένο σε διάφορα χρώματα, εξακολουθεί να είναι ένα φως. Με παρόμοιο τρόπο, η Συνείδηση είναι Μία και Μη Τοπική, αλλά εκφράζεται ως Τοπική μέσα από το πρίσμα της ατομικότητας και της μορφής.

Έτσι, η Συνείδηση, όταν ενσωματώνεται, είναι και Μη Τοπική και Τοπική. Είναι Μη Τοπική όταν στρέφεται προς τα μέσα, αποσύρεται από τις εξωτερικές προβολές της και μένει στο Υπαρξιακό της Βάθος. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως Χώρο Ύπαρξης, ως Καθαρή Παρουσία που είναι ανέγγιχτη από τη ροή των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των αισθητηριακών εμπειριών. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μη Διπλής Συνείδησης, όπου η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου διαλύεται και ο βιωτής, η πράξη της εμπειρίας και ο βιωμένος γίνονται ένα.

Όταν η Συνείδηση, μέσω του ενσαρκωμένου φορέα της, στρέφεται προς τα έξω για να εμπλακεί με τον κόσμο, γίνεται Τοπική. Σκέφτεται, αισθάνεται και δρα μέσα από τα όρια του σώματος και του νου. Γίνεται ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχωρισμού και δυαδικότητας. Σε αυτόν τον εξωτερικό προσανατολισμό, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως δεσμευμένη στη χρονική ροή, υπόκειται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς. Ωστόσο, αυτή η εντοπισμένη πτυχή δεν είναι παρά μια φευγαλέα έκφραση, μια επιφανειακή εμφάνιση της βαθύτερης, Αμετάβλητης Πραγματικότητας.

Η Εμπειρία του Ταυτόχρονου: Το Άχρονο μέσα στον χρόνο

Η αληθινή φύση της Συνείδησης αποκαλύπτεται όταν βιώνει ταυτόχρονα τις Μη Τοπικές και Τοπικές της πτυχές. Αυτή είναι η κατάσταση του Μυστικού, ο οποίος, ενώ αντιλαμβάνεται τον κόσμο και ενεργεί μέσα του, μένει στην Αμετάβλητη Παρουσία που είναι η ουσία της Συνείδησης. Είναι μια κατάσταση όπου το Διαχρονικό και ο χρόνος συνυπάρχουν, όπου το Άπειρο βιώνεται μέσα στο πεπερασμένο και όπου το Αιώνιο Παρόν ρέει χωρίς να αλλάζει.

Σε αυτή την κατάσταση της ταυτόχρονης Μη Τοπικής και Τοπικής επίγνωσης, η Συνείδηση αντιλαμβάνεται όλες τις φαινομενικές αλλαγές και κινήσεις ως απλά παροδικά φαινόμενα που προκύπτουν και διαλύονται μέσα στον απεριόριστο Εαυτό της. Το Αιώνιο Παρόν δεν είναι μια στατική στιγμή παγωμένη στο χρόνο, αλλά ένα δυναμικό πεδίο Παρουσίας που υπερβαίνει τη γραμμική ροή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ένα Παρόν που περιλαμβάνει όλες τις χρονικές ακολουθίες ενώ παραμένει αμετάβλητο.

Ο Μύστης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση, βιώνει μια βαθιά γαλήνη και διαύγεια. Η νόηση, οι αισθήσεις και το σώμα γίνονται διαφανή στο Φως της Καθαρής Επίγνωσης. Ακόμη και όταν οι σκέψεις προκύπτουν και διαλύονται, ακόμα και όταν περνούν αισθήσεις και συναισθήματα, υπάρχει μια υποκείμενη επίγνωση της Μη Τοπικής Παρουσίας που παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη. Αυτή η επίγνωση δεν είναι μια αφαίρεση ή μια έννοια. είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, μια άμεση εμπειρία της Ενότητας όλων όσων υπάρχουν.

Η Υπερβατική Πραγματικότητα: Μη Διττή Συνείδηση

Η συνειδητοποίηση της Μη Διπλής Συνείδησης είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής αναζήτησης. Είναι μια επιστροφή στην Πηγή, στο Έδαφος του Είναι που βρίσκεται κάτω από όλες τις εκδηλώσεις. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η αίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ εαυτού και άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο Μία Συνείδηση, που εκδηλώνεται ως η πολλαπλότητα των μορφών που παραμένουν για πάντα Ολόκληρη και Αδιάσπαστη.

Η περιγραφή αυτής της κατάστασης με λέξεις είναι πρόκληση, γιατί η γλώσσα έχει τις ρίζες της στη δυαδικότητα και δεν μπορεί να συλλάβει τη μη διττή πραγματικότητα της Καθαρής Παρουσίας. Ωστόσο, μέσα από μυστικιστικά σύμβολα, μεταφορές και παράδοξα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το δείξουμε. Είναι σαν το μάτι που δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, αλλά έχει επίγνωση όλων αυτών που βλέπει. Είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πάντα, αλλά παραμένει αναλλοίωτος από αυτό που αντανακλά. Είναι ο Σιωπηλός Μάρτυρας που παρατηρεί όλες τις εμπειρίες χωρίς να μπλέκεται σε αυτές.

Αυτή η Μη Διπλή Συνείδηση είναι ο Αληθινός Εαυτός, η πιο εσώτερη ουσία αυτού που είμαστε. Είναι Μη Τοπικό, πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά είναι επίσης Τοπικό, παρόν σε κάθε σκέψη, αίσθηση και εμπειρία. Είναι η ακινησία μέσα στην κίνηση, το κενό μέσα στη μορφή και η πληρότητα μέσα στο κενό. Είναι ο Διαχρονικός που παρακολουθεί τη ροή του χρόνου, το Άπειρο που μένει μέσα στο πεπερασμένο.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τη Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση

Το να ζεις από την συνειδητοποίηση της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης σημαίνει να ζεις σε αρμονία με τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε απλώς πεπερασμένα όντα που δεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος και του νου, αλλά είμαστε, στην ουσία μας, Άπειρη Παρουσία που εκφράζεται μέσω του πεπερασμένου. Είναι να βλέπεις όλα τα πράγματα ως εκφράσεις της Μίας Συνείδησης, η οποία είναι και έμφυτη και υπερβατική.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Μύστης δεν είναι πλέον παγιδευμένος στον ιστό της δυαδικότητας, δεν επηρεάζεται πλέον από τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του διχασμού. Διαμένει στο Αιώνιο Παρόν, παρακολουθώντας τον χορό της ζωής με ηρεμία και χαρά. Βλέπει τον κόσμο ως ένα παιχνίδι μορφών μέσα στο απεριόριστο Πεδίο της Συνείδησης και βιώνει όλα τα όντα ως αντανακλάσεις της ίδιας Καθαρής Επίγνωσης.

Έτσι, το ταξίδι στα βάθη της Συνείδησης είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ίδιας της ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά όλα τα όρια, όλες τις δυαδικότητες και όλους τους περιορισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση είναι και Μη Τοπική και Τοπική, Άπειρη και πεπερασμένη, Διαχρονική και χρονική—για πάντα Μία, αλλά εκδηλώνεται ως τα Πολλά. Αυτή είναι η Μυστική Αλήθεια, η ουσία της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης.

Saturday, June 21, 2025

The True Meditation: The Pathless Path to Awakening

In the silence beyond thought, in the space where mind dissolves into the infinite, the essence of True Meditation is revealed. It is not an act, nor a practice bound by time or effort. It is the formless realization that blooms in the dissolution of all delusion, an ever-present awareness beyond striving, beyond seeking.

Many souls wander through countless lifetimes, engaging in practices, austerities, and disciplines, believing that spiritual attainment is the fruit of rigorous effort. Yet, no amount of struggle, no accumulation of years in meditation halls or temples, no mountains climbed in search of the sage, can bestow the jewel of Truth. For Truth is not an object to be gained, but the very foundation of existence itself.

The Illusion of Attainment

The spiritual seeker often labors under the illusion that something must be achieved—enlightenment, awakening, divine grace. The mind, conditioned by its own limitations, projects the goal into the distance, forever just beyond reach. And so, lifetimes are spent chasing the mirage of liberation, weaving intricate paths through the vast landscapes of philosophy, ritual, and devotion. But all this, like shapes drawn in the air, dissolves into nothingness.

True Meditation requires nothing because it is already everything. It is not a journey with an end, nor a bridge from one state to another. It is the vastness that simply is, always present, waiting only to be recognized. When the illusion of separation ceases, when the idea of “I am meditating” vanishes, what remains is the silent, boundless presence—unnameable, yet unmistakably real.

Dissolving the Barriers

To sit in True Meditation is not to do anything at all. It is to allow the waves of thought, emotion, and memory to arise and fall without resistance. There is no technique, no prescribed posture, no demand to control or silence the mind. Instead, one surrenders completely to the eternal flow of existence. In this surrender, all falsehoods crumble. The seeker and the sought merge into one, and meditation becomes the effortless resting in what has always been.

It is not about acquiring knowledge, but unlearning. Not about perfecting concentration, but dissolving the illusion of the one who concentrates. This is the paradox that so few truly understand—liberation is found in the relinquishment of the search for liberation.

The Ocean of Pure Being

Imagine a wave on the ocean. If it believes itself to be separate, it fears its own end as it crashes upon the shore. But the wave was never separate; it was always the ocean in motion, moving through a temporary form. When this realization dawns, the fear of loss, the attachment to identity, the clinging to form—these all vanish like mist in the morning sun.

True Meditation is this recognition: you are not a drop seeking to return to the ocean; you are the ocean itself. You have never been apart, never been bound. It was only the dream of separation that veiled this truth from your sight.

Beyond Time and Effort

Some may ask: “If meditation requires no effort, no practice, then what is the way?” The answer is both simple and impossible to grasp by the mind: there is no way, because you have never left the truth. The moment you cease looking for it elsewhere, it is there. The moment the mind stops demanding experience, experience dissolves into boundless awareness.

All notions of progress are but dust in the wind. The enlightened one is not a being who has traveled far, but one who has stopped running. In the moment of complete stillness, the eternal unfolds. What was once sought in scriptures, in disciplines, in the guidance of teachers, is revealed as ever-present, unchanging, luminous.

The Blooming of the Unborn

To sit in this effortless awareness is to witness the birthless and the deathless. It is to taste the nectar of the Unborn, the space where all things arise and dissolve, yet nothing is ever lost. Here, all suffering ceases, for suffering belongs only to that which clings. In the vastness of pure being, nothing can be owned, nothing can be held, and yet, all things are already whole.

This is the True Meditation. Not a practice, but a realization. Not an attainment, but a dissolution of all that obscures the radiant truth. Sit quietly, without aim, without grasping, and behold: the boundless sky within you, where nothing was ever missing, where everything has always been.

Let go, and it will reveal itself. Surrender, and you will find that you were never apart from it.

The True Meditation is not a path—it is the end of all paths. And in this end, you will find the beginning that was always here.

…

Ο Αληθινός Διαλογισμός: Το Μονοπάτι Χωρίς Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Στη σιωπή πέρα από τη σκέψη, στο χώρο όπου ο νους διαλύεται στο άπειρο, αποκαλύπτεται η ουσία του Αληθινού Διαλογισμού. Δεν είναι μια πράξη, ούτε μια πρακτική δεσμευμένη από τον χρόνο ή την προσπάθεια. Είναι η άμορφη συνειδητοποίηση που ανθίζει στη διάλυση κάθε αυταπάτης, μια διαρκής επίγνωση πέρα από την προσπάθεια, πέρα από την αναζήτηση.

Πολλές ψυχές περιπλανιούνται μέσα από αμέτρητες ζωές, ακολουθώντας πρακτικές, ασκήσεις και πειθαρχίες, πιστεύοντας πως η πνευματική επίτευξη είναι ο καρπός του σκληρού μόχθου. Όμως, καμία ποσότητα αγώνα, καμία συσσώρευση ετών σε αίθουσες διαλογισμού ή ναούς, κανένα βουνό που αναρριχήθηκε στην αναζήτηση του σοφού, δεν μπορεί να χαρίσει το κόσμημα της Αλήθειας. Γιατί η Αλήθεια δεν είναι ένα αντικείμενο που αποκτάται, αλλά το ίδιο το θεμέλιο της ύπαρξης.

Η Αυταπάτη της Επίτευξης

Ο πνευματικός αναζητητής συχνά μοχθεί υπό την αυταπάτη ότι κάτι πρέπει να επιτευχθεί—φώτιση, αφύπνιση, θεία χάρη. Ο νους, περιορισμένος από τις ίδιες του τις κατασκευές, προβάλλει τον στόχο σε μια μακρινή απόσταση, πάντα λίγο πιο πέρα από την προσιτή εμβέλεια. Και έτσι, ζωές ολόκληρες ξοδεύονται κυνηγώντας το αντικαθρέφτισμα της απελευθέρωσης, υφαίνοντας περίπλοκα μονοπάτια μέσα στα αχανή τοπία της φιλοσοφίας, του τελετουργικού και της αφοσίωσης. Αλλά όλα αυτά, όπως τα σχήματα που χαράσσονται στον αέρα, διαλύονται στο τίποτα.

Ο Αληθινός Διαλογισμός δεν απαιτεί τίποτα, γιατί ήδη είναι τα πάντα. Δεν είναι ένα ταξίδι με τέλος, ούτε μια γέφυρα από μια κατάσταση σε μια άλλη. Είναι η απεραντοσύνη που απλώς υπάρχει, πάντα παρούσα, περιμένοντας μόνο να αναγνωριστεί. Όταν η αυταπάτη του διαχωρισμού παύει, όταν η ιδέα του «εγώ διαλογίζομαι» εξαφανίζεται, αυτό που μένει είναι η σιωπηλή, απεριόριστη παρουσία—ανώνυμη, κι όμως αναμφισβήτητα αληθινή.

Διαλύοντας τα Εμπόδια

Το να καθίσει κανείς σε Αληθινό Διαλογισμό δεν σημαίνει να κάνει κάτι. Σημαίνει να επιτρέψει στα κύματα της σκέψης, του συναισθήματος και της μνήμης να αναδύονται και να καταρρέουν χωρίς αντίσταση. Δεν υπάρχει τεχνική, δεν υπάρχει προκαθορισμένη στάση, δεν υπάρχει απαίτηση να ελεγχθεί ή να σιγήσει ο νους. Αντίθετα, υπάρχει η πλήρης παράδοση στη διαρκή ροή της ύπαρξης. Μέσα σε αυτήν την παράδοση, όλες οι ψευδαισθήσεις διαλύονται. Ο αναζητητής και το αντικείμενο της αναζήτησης συγχωνεύονται σε ένα, και ο διαλογισμός γίνεται η αβίαστη ανάπαυση σε αυτό που πάντα ήταν.

Δεν πρόκειται για την απόκτηση γνώσης, αλλά για την απεμπλοκή από αυτήν. Όχι για την τελειοποίηση της συγκέντρωσης, αλλά για τη διάλυση της αυταπάτης εκείνου που συγκεντρώνεται. Αυτό είναι το παράδοξο που λίγοι πραγματικά κατανοούν—η απελευθέρωση βρίσκεται στην εγκατάλειψη της ίδιας της αναζήτησης για απελευθέρωση.

Ο Ωκεανός της Αγνής Ύπαρξης

Φανταστείτε ένα κύμα στον ωκεανό. Αν πιστεύει πως είναι ξεχωριστό, φοβάται το τέλος του καθώς πλησιάζει την ακτή. Αλλά το κύμα ποτέ δεν ήταν ξεχωριστό· ήταν πάντοτε ο ωκεανός σε κίνηση, κινούμενος μέσα από μια προσωρινή μορφή. Όταν αυτή η συνειδητοποίηση ανατέλλει, ο φόβος της απώλειας, η προσκόλληση στην ταυτότητα, η αγκίστρωση στη μορφή—όλα αυτά εξαφανίζονται σαν ομίχλη στο πρωινό φως.

Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι αυτή η αναγνώριση: δεν είσαι μια σταγόνα που αναζητά να επιστρέψει στον ωκεανό· είσαι ο ίδιος ο ωκεανός. Ποτέ δεν ήσουν ξεχωριστός, ποτέ δεν ήσουν δεσμευμένος. Ήταν μόνο το όνειρο του διαχωρισμού που έκρυβε αυτήν την αλήθεια από το βλέμμα σου.

Πέρα από τον Χρόνο και την Προσπάθεια

Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Αν ο διαλογισμός δεν απαιτεί προσπάθεια, ούτε εξάσκηση, τότε ποιος είναι ο δρόμος;» Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και αδύνατη να κατανοηθεί από τον νου: δεν υπάρχει δρόμος, γιατί ποτέ δεν έφυγες από την αλήθεια. Την στιγμή που παύεις να την αναζητάς αλλού, είναι ήδη εδώ. Την στιγμή που ο νους σταματά να απαιτεί εμπειρίες, η εμπειρία διαλύεται σε απεριόριστη επίγνωση.

Όλες οι έννοιες της προόδου είναι σαν σκόνη στον άνεμο. Ο φωτισμένος δεν είναι εκείνος που ταξίδεψε μακριά, αλλά εκείνος που σταμάτησε να τρέχει. Στην στιγμή της απόλυτης ακινησίας, το αιώνιο ξεδιπλώνεται. Αυτό που κάποτε αναζητούσαν στις γραφές, στις πειθαρχίες, στην καθοδήγηση των δασκάλων, αποκαλύπτεται ως πάντα παρόν, αμετάβλητο, λαμπερό.

Η Άνθιση του Αγέννητου

Το να καθίσεις σε αυτήν την αβίαστη επίγνωση σημαίνει να γίνεις μάρτυρας του αγέννητου και του αθάνατου. Σημαίνει να γευτείς το νέκταρ του Αγέννητου, τον χώρο όπου όλα τα πράγματα αναδύονται και διαλύονται, κι όμως τίποτα ποτέ δεν χάνεται. Εδώ, κάθε πόνος παύει, γιατί ο πόνος ανήκει μόνο σε εκείνο που προσκολλάται. Στην απεραντοσύνη της καθαρής ύπαρξης, τίποτα δεν μπορεί να ανήκει, τίποτα δεν μπορεί να κρατηθεί, κι όμως, όλα είναι ήδη πλήρη.

Αυτός είναι ο Αληθινός Διαλογισμός. Όχι μια πρακτική, αλλά μια συνειδητοποίηση. Όχι μια επίτευξη, αλλά μια διάλυση όλων όσων καλύπτουν την ακτινοβόλο αλήθεια. Κάθισε ήσυχα, χωρίς σκοπό, χωρίς προσκόλληση, και δες: ο απέραντος ουρανός μέσα σου, όπου ποτέ δεν έλειπε τίποτα, όπου όλα πάντα υπήρχαν.

Άφησε τα πάντα, και θα σου αποκαλυφθεί. Παραδώσου, και θα ανακαλύψεις πως ποτέ δεν ήσουν ξεχωριστός από αυτό.

Ο Αληθινός Διαλογισμός δεν είναι μονοπάτι—είναι το τέλος όλων των μονοπατιών. Και σε αυτό το τέλος, θα βρεις την αρχή που ήταν πάντοτε εδώ.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

ESOTERISM STUDIES