CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

 

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

 

The Nature of Consciousness

 

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

 

The Duality of Perception: Objective and Subjective

 

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

 

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

 

The One Unique Reality

 

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

 

The Path to Objective Awareness

 

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

 

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

 

Breaking the Walls of Subjectivity

 

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

 

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

 

The Eternal Now

 

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

 

Conclusion: Embracing the Great Space

 

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

 

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

 

 

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

 

Η Φύση της Συνείδησης

 

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

 

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

 

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

 

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

 

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

 

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

 

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

 

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

 

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

 

Το Αιώνιο Τώρα

 

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

 

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

 

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

 

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 6 July, 2025

Thursday, June 12, 2025

The Garden of Silent Knowing: A Mystical Journey Beyond Words


 

The Garden of Silent Knowing: A Mystical Journey Beyond Words

In the beginning was not the Word, but the Silence that held all words unspoken

The Mirror of Flesh and Spirit

There exists a sacred threshold where the seeker's footsteps grow quiet, where the endless chatter of accumulated knowledge dissolves like morning mist before the rising sun. Here, in this liminal space between knowing and unknowing, the wise soul discovers what libraries cannot contain and what words can never capture—the living truth that breathes within the very marrow of existence.

The fool builds towers of books, constructing elaborate cathedrals of concept and theory, believing that wisdom dwells in the architecture of language. Yet truth is not a butterfly to be pinned to the collector's board, not a flower to be pressed between pages. It is the wind itself—felt but never held, known but never owned.

The Observatory of the Inner Eye

Watch the wise one in their sacred work: they sit in stillness, not with eyes closed in escape, but with vision turned inward and outward simultaneously. They have learned the ancient art of double-seeing—perceiving the dance of phenomena while remaining rooted in the unchanging witness that observes all dancing.

In the laboratory of their own being, they conduct experiments more profound than any earthly science. They observe the rise and fall of emotions like tides against the shore of consciousness. They watch thoughts emerge from the void like stars appearing in the darkening sky, brilliant for a moment, then dissolving back into the infinite darkness from which they came.

The world becomes their manuscript, written not in ink but in light and shadow, in the whisper of wind through leaves, in the silent scream of stones worn smooth by centuries of rain. Every moment becomes a verse in the endless poem of becoming and unbecoming.

The Alchemy of Attention

What the mystics of old called the Great Work unfolds not in crucibles and retorts, but in the crucible of present-moment awareness. The wise one learns to transmute the lead of ordinary perception into the gold of direct knowing. They discover that attention itself is the philosopher's stone—that quality of awareness that transforms whatever it touches.

See how they walk through the world: each step a prayer, each breath a communion with the invisible. The boundary between observer and observed begins to shimmer and dissolve. They realize they are not separate from what they witness but are the very witnessing itself, clothed temporarily in the garments of form.

The foolish seek truth in distant places—in sacred texts written by hands long since returned to dust, in the words of teachers who spoke from their own momentary glimpse of the eternal. But the wise one has discovered that truth is never distant, never absent, never hidden except by the very seeking that looks everywhere but here, everywhen but now.

The Library of Leaves and Light

While scholars debate in halls of learning, parsing ancient wisdom into digestible fragments, the true student sits beneath a single tree and receives teachings that would fill ten thousand volumes. The rustling leaves speak of impermanence, the steady trunk of what endures beyond all change. The play of sunlight through branches reveals the dance between form and emptiness, between the many and the one.

Every blade of grass becomes a sutra, every cloud a teacher pointing toward the sky-mind that contains all weather yet is touched by none. The wise one reads this open book with eyes that have learned to see beyond the veil of names and labels, beyond the prison of classification that separates the living world into dead categories.

They understand that truth is not information to be collected but recognition to be lived. It is not something to be achieved but something to be remembered—the original face that was present before the first thought, the natural state that exists prior to all seeking and finding.

The Paradox of Pathless Walking

Herein lies the great mystery: the path to truth requires walking away from all paths, the knowledge of reality demands the unknowing of all that is unreal. The wise seeker becomes like water, taking the shape of whatever container holds it while never forgetting its essential fluidity.

They learn the art of holding concepts lightly, using words like a poet rather than a lawyer—not to capture truth but to point toward it, not to possess but to gesture beyond themselves toward the wordless wonder that precedes all language.

In this state of luminous not-knowing, the boundaries of self begin to soften. The observer realizes they are observing themselves observing, consciousness recognizing its own nature in the mirror of apparent multiplicity. Subject and object reveal themselves as fluctuations within a deeper unity that was never actually divided.

The Dawn of Ordinary Magic

What the mystics discover in their deepest contemplations is not exotic or otherworldly, but so ordinary it has been overlooked, so present it has been ignored. The extraordinary hides within the most mundane moments—in the simple act of breathing, in the miracle of awareness recognizing itself, in the endless creativity of consciousness appearing as this ever-changing world.

The wise one realizes that enlightenment is not an achievement but a recognition, not a destination but the very ground upon which all journeys unfold. They discover they have always been what they were seeking, have always been home while believing themselves to be wanderers in exile.

This recognition brings not the satisfaction of having finally found something, but the gentle laughter of realizing what was never lost. The seeking ends not in attainment but in the understanding that what was sought was the seeker all along.

The Endless Beginning

And so the wise one continues their sacred observation, no longer seeking but celebrating, no longer trying to become but delighting in what has always been. They have learned the secret that no library can contain: that truth is not a possession to be owned but the very nature of the one who would possess it.

They walk in wonder through a world that reveals itself as nothing other than consciousness playing hide-and-seek with itself—sometimes forgetting its nature to experience the thrill of rediscovery, sometimes remembering to enjoy the cosmic joke of divine amnesia.

In the end, the greatest wisdom is the simplest: to be what you are, to see what is, to love what appears, and to rest in the knowing that has never not been present. This is the true life that the wise discover not in any book, but in the living library of their own awakened awareness—forever writing itself into existence, forever reading itself in the faces of all beings, forever the author and the story, the seeker and the sought, the question and the answer breathing as one.

Ο Κήπος της Σιωπηλής Γνώσης: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι Πέρα από τις Λέξεις

Στην αρχή δεν ήταν ο Λόγος, αλλά η Σιωπή που κρατούσε όλες τις λέξεις ανείπωτες

Ο Καθρέφτης της Σάρκας και του Πνεύματος

Υπάρχει ένα ιερό κατώφλι όπου τα βήματα του αναζητητή γίνονται σιωπηλά, όπου η αδιάκοπη φλυαρία της συσσωρευμένης γνώσης διαλύεται σαν πρωινή ομίχλη μπροστά στον ανατέλλοντα ήλιο. Εδώ, σε αυτόν τον μεταιχμιακό χώρο μεταξύ γνώσης και αγνωσίας, η σοφή ψυχή ανακαλύπτει αυτό που οι βιβλιοθήκες δεν μπορούν να περιέχουν και που οι λέξεις δεν μπορούν ποτέ να συλλάβουν—την ζωντανή αλήθεια που αναπνέει μέσα στο ίδιο το μεδούλι της ύπαρξης.

Ο ανόητος χτίζει πύργους από βιβλία, κατασκευάζοντας περίπλοκους καθεδρικούς ναούς από έννοιες και θεωρίες, πιστεύοντας ότι η σοφία κατοικεί στην αρχιτεκτονική της γλώσσας. Ωστόσο, η αλήθεια δεν είναι πεταλούδα για να καρφιτσωθεί στον πίνακα του συλλέκτη, ούτε λουλούδι για να πιεστεί ανάμεσα σε σελίδες. Είναι ο ίδιος ο άνεμος—γίνεται αισθητός αλλά ποτέ δεν κρατιέται, γνωρίζεται αλλά ποτέ δεν κατέχεται.

Το Παρατηρητήριο του Εσωτερικού Ματιού

Παρατηρήστε τον σοφό στο ιερό του έργο: κάθεται σε σιωπή, όχι με κλειστά μάτια για να ξεφύγει, αλλά με το βλέμμα στραμμένο ταυτόχρονα προς τα μέσα και προς τα έξω. Έχει μάθει την αρχαία τέχνη της διπλής όρασης—αντιλαμβάνεται τον χορό των φαινομένων ενώ παραμένει ριζωμένος στον αμετάβλητο μάρτυρα που παρατηρεί κάθε χορό.

Στο εργαστήριο της ίδιας του της ύπαρξης, διεξάγει πειράματα πιο βαθιά από οποιαδήποτε γήινη επιστήμη. Παρατηρεί την άνοδο και την πτώση των συναισθημάτων όπως οι παλίρροιες στην ακτή της συνείδησης. Βλέπει τις σκέψεις να αναδύονται από το κενό όπως τα αστέρια που εμφανίζονται στον σκοτεινό ουρανό, λαμπρά για μια στιγμή, και μετά διαλύονται ξανά στο άπειρο σκοτάδι από το οποίο προήλθαν.

Ο κόσμος γίνεται το χειρόγραφό του, γραμμένο όχι με μελάνι αλλά με φως και σκιά, με τον ψίθυρο του ανέμου μέσα από τα φύλλα, με την σιωπηλή κραυγή των λίθων που λειαίνονται από αιώνες βροχής. Κάθε στιγμή γίνεται ένας στίχος στο ατέλειωτο ποίημα της γέννησης και της φθοράς.

Η Αλχημεία της Προσοχής

Αυτό που οι μυστικιστές του παρελθόντος ονόμαζαν το Μεγάλο Έργο εκτυλίσσεται όχι σε χωνευτήρια και αποστακτήρες, αλλά στο χωνευτήρι της παρούσας στιγμής. Ο σοφός μαθαίνει να μετατρέπει το μολύβι της συνηθισμένης αντίληψης στο χρυσάφι της άμεσης γνώσης. Ανακαλύπτει ότι η ίδια η προσοχή είναι η φιλοσοφική λίθος—εκείνη η ποιότητα της συνειδητότητας που μεταμορφώνει ό,τι αγγίζει.

Δείτε πώς περπατούν στον κόσμο: κάθε βήμα μια προσευχή, κάθε αναπνοή μια κοινωνία με το αόρατο. Το όριο μεταξύ παρατηρητή και παρατηρούμενου αρχίζει να τρεμοπαίζει και να διαλύεται. Συνειδητοποιούν ότι δεν είναι ξεχωριστοί από αυτό που παρατηρούν, αλλά είναι η ίδια η παρατήρηση, ντυμένη προσωρινά με τα ενδύματα της μορφής.

Οι ανόητοι αναζητούν την αλήθεια σε μακρινά μέρη—σε ιερά κείμενα γραμμένα από χέρια που έχουν προ πολλού επιστρέψει στη σκόνη, στα λόγια δασκάλων που μίλησαν από τη δική τους στιγμιαία ματιά στο αιώνιο. Αλλά ο σοφός έχει ανακαλύψει ότι η αλήθεια δεν είναι ποτέ μακριά, ποτέ απούσα, ποτέ κρυμμένη παρά μόνο από την ίδια την αναζήτηση που κοιτάζει παντού εκτός από εδώ, κάθε πότε εκτός από τώρα.

Η Βιβλιοθήκη των Φύλλων και του Φωτός

Ενώ οι λόγιοι συζητούν στις αίθουσες της μάθησης, αναλύοντας την αρχαία σοφία σε εύπεπτα κομμάτια, ο αληθινός μαθητής κάθεται κάτω από ένα μόνο δέντρο και δέχεται διδασκαλίες που θα γέμιζαν δέκα χιλιάδες τόμους. Τα φύλλα που θροΐζουν μιλούν για την παροδικότητα, ο σταθερός κορμός για ό,τι αντέχει πέρα από κάθε αλλαγή. Το παιχνίδι του ηλιακού φωτός μέσα από τα κλαδιά αποκαλύπτει τον χορό μεταξύ μορφής και κενού, μεταξύ των πολλών και του ενός.

Κάθε λεπίδα χλόης γίνεται σούτρα, κάθε σύννεφο δάσκαλος που δείχνει προς τον ουράνιο νου που περιέχει κάθε καιρό αλλά δεν αγγίζεται από κανέναν. Ο σοφός διαβάζει αυτό το ανοιχτό βιβλίο με μάτια που έχουν μάθει να βλέπουν πέρα από το πέπλο των ονομάτων και των ετικετών, πέρα από τη φυλακή της ταξινόμησης που χωρίζει τον ζωντανό κόσμο σε νεκρές κατηγορίες.

Κατανοούν ότι η αλήθεια δεν είναι πληροφορία για να συλλεχθεί, αλλά αναγνώριση για να βιωθεί. Δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται, αλλά κάτι που πρέπει να θυμηθεί—το πρωταρχικό πρόσωπο που ήταν παρόν πριν από την πρώτη σκέψη, η φυσική κατάσταση που υπάρχει πριν από κάθε αναζήτηση και εύρεση.

Το Παράδοξο της Ατραπού Χωρίς Μονοπάτι

Εδώ βρίσκεται το μεγάλο μυστήριο: ο δρόμος προς την αλήθεια απαιτεί να απομακρυνθείς από όλους τους δρόμους, η γνώση της πραγματικότητας απαιτεί την αγνωσία όλων όσων δεν είναι αληθινά. Ο σοφός αναζητητής γίνεται σαν το νερό, παίρνοντας το σχήμα όποιου δοχείου το κρατάει, χωρίς ποτέ να ξεχνά την ουσιαστική του ρευστότητα.

Μαθαίνει την τέχνη να κρατά τις έννοιες ελαφρά, χρησιμοποιώντας τις λέξεις σαν ποιητής παρά σαν δικηγόρος—όχι για να συλλάβει την αλήθεια, αλλά για να δείξει προς αυτήν, όχι για να την κατέχει, αλλά για να κάνει χειρονομίες πέρα από τον εαυτό του προς το άφωνο θαύμα που προηγείται κάθε γλώσσας.

Σε αυτή την κατάσταση της φωτεινής αγνωσίας, τα όρια του εαυτού αρχίζουν να μαλακώνουν. Ο παρατηρητής συνειδητοποιεί ότι παρατηρεί τον εαυτό του να παρατηρεί, η συνείδηση αναγνωρίζει τη δική της φύση στον καθρέφτη της φαινομενικής πολλαπλότητας. Υποκείμενο και αντικείμενο αποκαλύπτονται ως διακυμάνσεις μέσα σε μια βαθύτερη ενότητα που δεν ήταν ποτέ πραγματικά διαιρεμένη.

Η Αυγή της Συνηθισμένης Μαγείας

Αυτό που οι μυστικιστές ανακαλύπτουν στους βαθύτερους στοχασμούς τους δεν είναι εξωτικό ή υπερφυσικό, αλλά τόσο συνηθισμένο που έχει παραβλεφθεί, τόσο παρόν που έχει αγνοηθεί. Το εξαιρετικό κρύβεται μέσα στις πιο καθημερινές στιγμές—στην απλή πράξη της αναπνοής, στο θαύμα της συνείδησης που αναγνωρίζει τον εαυτό της, στην ατέλειωτη δημιουργικότητα της συνείδησης που εμφανίζεται ως αυτός ο συνεχώς μεταβαλλόμενος κόσμος.

Ο σοφός συνειδητοποιεί ότι η φώτιση δεν είναι επίτευγμα αλλά αναγνώριση, όχι προορισμός αλλά το ίδιο το έδαφος πάνω στο οποίο ξετυλίγονται όλα τα ταξίδια. Ανακαλύπτει ότι ήταν πάντα αυτό που αναζητούσε, ήταν πάντα στο σπίτι ενώ πίστευε ότι ήταν περιπλανώμενος στην εξορία.

Αυτή η αναγνώριση δεν φέρνει την ικανοποίηση του να έχεις επιτέλους βρει κάτι, αλλά το απαλό γέλιο της συνειδητοποίησης αυτού που δεν χάθηκε ποτέ. Η αναζήτηση τελειώνει όχι με την απόκτηση, αλλά με την κατανόηση ότι αυτό που αναζητήθηκε ήταν ο αναζητητής από την αρχή.

Η Ατέλειωτη Αρχή

Και έτσι ο σοφός συνεχίζει την ιερή του παρατήρηση, όχι πλέον αναζητώντας αλλά γιορτάζοντας, όχι πλέον προσπαθώντας να γίνει αλλά απολαμβάνοντας αυτό που ήταν πάντα. Έχει μάθει το μυστικό που καμία βιβλιοθήκη δεν μπορεί να περιέχει: ότι η αλήθεια δεν είναι κατοχή για να κατέχεται, αλλά η ίδια η φύση αυτού που θα την κατείχε.

Περπατά με θαυμασμό σε έναν κόσμο που αποκαλύπτεται ως τίποτα άλλο παρά η συνείδηση που παίζει κρυφτό με τον εαυτό της—μερικές φορές ξεχνώντας τη φύση της για να βιώσει τη συγκίνηση της επανανακάλυψης, μερικές φορές θυμούμενος για να απολαύσει το κοσμικό αστείο της θεϊκής αμνησίας.

Στο τέλος, η μεγαλύτερη σοφία είναι η απλούστερη: να είσαι αυτό που είσαι, να βλέπεις αυτό που είναι, να αγαπάς αυτό που εμφανίζεται, και να αναπαύεσαι στη γνώση που δεν ήταν ποτέ απούσα. Αυτή είναι η αληθινή ζωή που οι σοφοί ανακαλύπτουν όχι σε κανένα βιβλίο, αλλά στη ζωντανή βιβλιοθήκη της δικής τους αφυπνισμένης συνειδητότητας—για πάντα γράφοντας τον εαυτό της στην ύπαρξη, για πάντα διαβάζοντας τον εαυτό της στα πρόσωπα όλων των όντων, για πάντα ο συγγραφέας και η ιστορία, ο αναζητητής και το αναζητούμενο, η ερώτηση και η απάντηση που αναπνέουν ως ένα.


 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~