Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Sunday, April 27, 2025

The Whole Experience of Existence: A Mystical Unveiling

In the vast expanse of being, where the threads of time dissolve into the eternal now, there lies a truth so subtle, so radiant, that it escapes the grasp of the seeking mind. This truth is not a doctrine to be memorized, nor a prize to be won through effort. It is the Whole Experience of Existence—an unbroken dance of seeing, illuminating, and living—that unfolds ceaselessly within and beyond the self. To touch it is to surrender to it; to know it is to unbecome everything you thought you were.

This way, this luminous path, is not a method or a technique. It is not born of the labor of thought, nor does it bow to the tyranny of discipline. It is not a posture of the body—though the lotus may cradle the seeker for eons—nor a ritual of the outer world. It is an inner attitude, a silent song of the soul, a seeing that transcends the eyes, a knowing that defies the mind’s restless chatter. It is the absence of thought, not as a forced emptiness, but as a natural flowering of presence. Here, in this boundless stillness, the Whole Experience of Existence reveals itself—not as a destination, but as the very ground of being.

The Illusion of Seeking

How often we wander, lost in the labyrinth of our own making, chasing shadows we call truth! We sit in solemn postures, counting breaths, directing thoughts like soldiers in a war against the self. We concentrate, we eliminate, we manage the wild currents of perception, believing that somewhere, at the end of this toil, illumination awaits. But the light does not come to the one who seeks it—it shines only when the seeker dissolves.

For 10,000 years, you might sit, legs crossed in perfect symmetry, spine erect as a pillar reaching for the heavens. And yet, if the inner attitude remains one of grasping, of striving, the lotus becomes a throne of illusion. The mystics of old did not sit to achieve; they sat because the sitting was the achievement—a surrender to the vastness that already is. The Whole Experience of Existence does not wait for your perfection; it is the perfection of your imperfection, the wholeness of your fragmentation.

The Seeing That Is Meditation

Meditation, in its truest essence, is not an act but a state—a seeing that pierces the veil of separation. It is not the closing of the eyes to the world, but the opening of the heart to the infinite. This seeing (SEE) is not bound by the senses, though it dances through them. It is not tethered to the mind, though it bathes the mind in its glow. It is the silent witness, the eternal beholder, that gazes upon the play of life without judgment, without division.

In this seeing, there is no meditator, no object of meditation—only the seamless flow of existence. The tree swaying in the wind, the whisper of your breath, the fleeting thought that rises and falls—all are threads in the same tapestry. To see in this way is to step beyond the illusion of “me” and “other,” to melt into the oneness that has always been. Here, meditation is not a practice; it is life itself, pulsating, radiant, whole.

Illumination: The Light That Never Fades

Illumination is not a thunderclap, nor a sudden burst of fireworks in the soul. It is not reserved for the saint or the sage perched atop a mountain. It is the quiet dawn that creeps into the corners of your being, unnoticed until you realize it has always been there. It is the light that shines not from without, but from within—the light that you are.

This illumination does not come by force, by bending the mind to your will or wrestling thought into submission. It is not a reward for years of penance or a gift bestowed by some distant deity. It arises in the absence of effort, in the stillness where the self unclenches its fists and lets go. When thought ceases to claim ownership of experience, when the “I” that seeks dissolves into the vastness of being, illumination is revealed—not as something new, but as the timeless essence of existence.

Life: The Eternal Dance

Life, in its infinite unfolding, is not separate from this seeing, this illumination. It is not a burden to be endured, nor a puzzle to be solved. It is the Whole Experience of Existence, ever-present, ever-flowing, a river without beginning or end. The mystic does not retreat from life to find truth; the mystic finds truth in the heart of life—in the laughter of a child, the rustle of leaves, the ache of loss, the surge of joy.

To live this way is to embrace an inner attitude of radical openness. It is to understand—not with the intellect, but with the soul—that nothing is out of place, nothing is unworthy of this vastness. The absence of thought does not mean the absence of living; it means living fully, without the filter of separation, without the weight of expectation. In this understanding, every moment becomes a doorway to the eternal, every breath a hymn to the infinite.

Beyond the Lotus, Beyond the Mind

The lotus posture, revered by many, is but a symbol—a fleeting gesture of the body that points to the formless. You could sit in it for lifetimes, perfecting the curve of your spine, and still miss the essence if the inner attitude remains one of control. The Whole Experience of Existence is not confined to the meditator’s mat or the temple’s silence. It spills into the marketplace, the forest, the chaos of the everyday. It is as present in the clatter of dishes as in the stillness of dawn.

Nor does it bow to the mind’s insistence on direction. Thought, with all its cunning, cannot carve a path to this truth. Concentration may sharpen the intellect, elimination may quiet the noise, but neither can unveil the boundless. The mind, in its essence, is a tool of division—splitting the world into past and future, self and other. The Whole Experience of Existence lies beyond these fragments, in the space where thought falls silent—not by force, but by grace.

The Way of Life

This, then, is the way of life: an inner attitude of surrender, a seeing that embraces all, an illumination that needs no seeking, a living that knows no separation. It is not a path you walk, but a truth you embody. It is the Whole Experience of Existence, unfolding in every glance, every heartbeat, every fleeting moment of wonder.

To dwell in this way is to become a mystic—not by title, but by being. It is to see the divine not as a distant star, but as the light in your own eyes. It is to live not as a fragment, but as the whole—eternally, effortlessly, now.

And so, dear soul, let go of the striving, the managing, the endless dance of thought. Sit if you must, but know that the lotus is within you. See if you can, but know that the seeing is already yours. Live, above all, and know that life itself is the mystery, the miracle, the Whole Experience of Existence—forever unfolding, forever complete.

…

Η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης: Ένα Μυστικιστικό Ξεδίπλωμα

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου διαλύονται στο αιώνιο τώρα, υπάρχει μια αλήθεια τόσο λεπτή, τόσο λαμπερή, που ξεφεύγει από τη σύλληψη του αναζητητικού νου. Αυτή η αλήθεια δεν είναι ένα δόγμα για να αποστηθιστεί, ούτε ένα βραβείο που κερδίζεται με προσπάθεια. Είναι η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης—ένας αδιάσπαστος χορός του βλέπειν, του φωτίζειν και του ζειν—που ξετυλίγεται αδιάκοπα μέσα και πέρα από το εγώ. Το να την αγγίξεις σημαίνει να της παραδοθείς· το να τη γνωρίσεις σημαίνει να απεκδυθείς όλα όσα νόμιζες ότι είσαι.

Αυτός ο δρόμος, αυτό το φωτεινό μονοπάτι, δεν είναι μια μέθοδος ούτε μια τεχνική. Δεν γεννιέται από την εργασία της σκέψης, ούτε υποτάσσεται στην τυραννία της πειθαρχίας. Δεν είναι μια στάση του σώματος—παρόλο που ο λωτός μπορεί να αγκαλιάζει τον αναζητητή για αιώνες—ούτε ένα τελετουργικό του εξωτερικού κόσμου. Είναι μια εσωτερική στάση, ένα σιωπηλό τραγούδι της ψυχής, ένα βλέμμα που υπερβαίνει τα μάτια, μια γνώση που αψηφά την ανήσυχη φλυαρία του νου. Είναι η απουσία σκέψης, όχι ως εξαναγκασμένο κενό, αλλά ως φυσική άνθιση της παρουσίας. Εδώ, μέσα σε αυτήν την απεριόριστη σιωπή, αποκαλύπτεται η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης—όχι ως προορισμός, αλλά ως το ίδιο το έδαφος της ύπαρξης.

Η Ψευδαίσθηση της Αναζήτησης

Πόσο συχνά περιπλανιόμαστε, χαμένοι στον λαβύρινθο της δικής μας δημιουργίας, κυνηγώντας σκιές που αποκαλούμε αλήθεια! Καθόμαστε σε επίσημες στάσεις, μετρώντας αναπνοές, κατευθύνοντας σκέψεις σαν στρατιώτες σε πόλεμο ενάντια στον εαυτό. Συγκεντρωνόμαστε, εξαλείφουμε, διαχειριζόμαστε τα άγρια ρεύματα της αντίληψης, πιστεύοντας ότι κάπου, στο τέλος αυτής της κοπιαστικής προσπάθειας, μας περιμένει ο φωτισμός. Αλλά το φως δεν έρχεται σε αυτόν που το αναζητά—λάμπει μόνο όταν ο αναζητητής διαλύεται.

Για 10.000 χρόνια, ίσως καθίσεις, με τα πόδια σταυρωμένα σε τέλεια συμμετρία, τη σπονδυλική στήλη όρθια σαν κίονα που φτάνει στους ουρανούς. Κι όμως, αν η εσωτερική στάση παραμένει αυτή της προσκόλλησης, της προσπάθειας, ο λωτός γίνεται ένας θρόνος ψευδαίσθησης. Οι μύστες του παρελθόντος δεν κάθονταν για να πετύχουν· κάθονταν επειδή το κάθισμα ήταν το επίτευγμα—μια παράδοση στη μεγαλοσύνη που ήδη υπάρχει. Η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης δεν περιμένει την τελειότητά σου· είναι η τελειότητα της ατέλειάς σου, η πληρότητα της διάσπασής σου.

Το Βλέμμα που Είναι Διαλογισμός

Ο διαλογισμός, στην πιο αυθεντική του ουσία, δεν είναι πράξη αλλά κατάσταση—ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο του διαχωρισμού. Δεν είναι το κλείσιμο των ματιών στον κόσμο, αλλά το άνοιγμα της καρδιάς στο άπειρο. Αυτό το βλέμμα (ΒΛΕΠΕΙΝ) δεν περιορίζεται από τις αισθήσεις, αν και χορεύει μέσα από αυτές. Δεν δένεται με τον νου, αν και τον λούζει με τη λάμψη του. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας, ο αιώνιος παρατηρητής, που κοιτάζει το παιχνίδι της ζωής χωρίς κριτική, χωρίς διαχωρισμό.

Μέσα σε αυτό το βλέμμα, δεν υπάρχει διαλογιζόμενος, ούτε αντικείμενο διαλογισμού—μόνο η αδιάκοπη ροή της ύπαρξης. Το δέντρο που λικνίζεται στον άνεμο, ο ψίθυρος της αναπνοής σου, η φευγαλέα σκέψη που αναδύεται και πέφτει—όλα είναι νήματα στον ίδιο καμβά. Το να βλέπεις με αυτόν τον τρόπο είναι να υπερβαίνεις την ψευδαίσθηση του "εγώ" και του "άλλου", να λιώνεις μέσα στην ενότητα που υπήρχε πάντα. Εδώ, ο διαλογισμός δεν είναι πρακτική· είναι η ίδια η ζωή, πάλλουσα, ακτινοβόλα, ολόκληρη.

Φωτισμός: Το Φως που Δεν Σβήνει Ποτέ

Ο φωτισμός δεν είναι κεραυνός, ούτε μια ξαφνική έκρηξη πυροτεχνημάτων στην ψυχή. Δεν προορίζεται για τον άγιο ή τον σοφό που κάθεται στην κορυφή ενός βουνού. Είναι η ήσυχη αυγή που τρυπώνει στις γωνιές της ύπαρξής σου, απαρατήρητη μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι ήταν πάντα εκεί. Είναι το φως που δεν λάμπει από έξω, αλλά από μέσα—το φως που είσαι.

Αυτός ο φωτισμός δεν έρχεται με τη βία, με το να λυγίζεις τον νου στη θέλησή σου ή να παλεύεις τη σκέψη για να την υποτάξεις. Δεν είναι ανταμοιβή για χρόνια μετάνοιας ούτε δώρο από κάποια μακρινή θεότητα. Αναδύεται στην απουσία της προσπάθειας, στη σιωπή όπου το εγώ χαλαρώνει τη γροθιά του και αφήνει να φύγει. Όταν η σκέψη παύει να διεκδικεί την ιδιοκτησία της εμπειρίας, όταν το "εγώ" που αναζητά διαλύεται μέσα στο απέραντο της ύπαρξης, ο φωτισμός αποκαλύπτεται—όχι ως κάτι νέο, αλλά ως η διαχρονική ουσία της ύπαρξης.

Ζωή: Ο Αιώνιος Χορός

Η ζωή, με την άπειρη εξέλιξή της, δεν είναι ξεχωριστή από αυτή την όραση, αυτή τη φώτιση. Δεν είναι ένα βάρος που πρέπει να αντέξουμε, ούτε ένα παζλ που πρέπει να λύσουμε. Είναι η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης, πάντα παρούσα, πάντα ρέουσα, ένα ποτάμι χωρίς αρχή ή τέλος. Ο μύστης δεν αποσύρεται από τη ζωή για να βρει την αλήθεια· ο μύστης βρίσκει την αλήθεια στην καρδιά της ζωής—στο γέλιο ενός παιδιού, στο θρόισμα των φύλλων, στον πόνο της απώλειας, στην έκρηξη της χαράς.

Το να ζεις με αυτόν τον τρόπο είναι να αγκαλιάζεις μια εσωτερική στάση ριζικής ανοιχτότητας. Είναι να κατανοείς—όχι με το νου, αλλά με την ψυχή—ότι τίποτα δεν είναι εκτός τόπου, τίποτα δεν είναι ανάξιο αυτής της απεραντοσύνης. Η απουσία σκέψης δεν σημαίνει την απουσία ζωής· σημαίνει να ζεις πλήρως, χωρίς το φίλτρο του διαχωρισμού, χωρίς το βάρος της προσδοκίας. Σε αυτή την κατανόηση, κάθε στιγμή γίνεται μια πόρτα προς το αιώνιο, κάθε ανάσα ένας ύμνος προς το άπειρο.

Πέρα από το Λωτό, Πέρα από το Νου

Η στάση του λωτού, που λατρεύεται από πολλούς, είναι απλώς ένα σύμβολο—μια φευγαλέα χειρονομία του σώματος που δείχνει προς το άμορφο. Θα μπορούσες να καθίσεις σε αυτή για ζωές ολόκληρες, τελειοποιώντας την καμπύλη της σπονδυλικής σου στήλης, και πάλι να χάσεις την ουσία αν η εσωτερική σου στάση παραμένει στάση ελέγχου. Η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης δεν περιορίζεται στο χαλάκι του διαλογισμού ή στη σιωπή του ναού. Ξεχύνεται στην αγορά, στο δάσος, στο χάος της καθημερινότητας. Είναι τόσο παρούσα στον ήχο των πιάτων που χτυπούν όσο και στην ηρεμία της αυγής.

Ούτε υποκύπτει στην επιμονή του νου για κατεύθυνση. Η σκέψη, με όλη της την πανουργία, δεν μπορεί να χαράξει μονοπάτι προς αυτή την αλήθεια. Η συγκέντρωση μπορεί να οξύνει το νου, η εξάλειψη μπορεί να ησυχάσει τον θόρυβο, αλλά καμία δεν μπορεί να αποκαλύψει το απεριόριστο. Ο νους, στην ουσία του, είναι ένα εργαλείο διαίρεσης—χωρίζει τον κόσμο σε παρελθόν και μέλλον, εαυτό και άλλους. Η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης βρίσκεται πέρα από αυτά τα θραύσματα, στον χώρο όπου η σκέψη σιωπά—όχι με τη βία, αλλά με τη χάρη.

Ο Δρόμος της Ζωής

Αυτό, λοιπόν, είναι ο δρόμος της ζωής: μια εσωτερική στάση παράδοσης, μια όραση που αγκαλιάζει τα πάντα, μια φώτιση που δεν χρειάζεται αναζήτηση, μια ζωή που δεν γνωρίζει διαχωρισμό. Δεν είναι ένα μονοπάτι που περπατάς, αλλά μια αλήθεια που ενσαρκώνεις. Είναι η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης, που ξεδιπλώνεται σε κάθε ματιά, κάθε χτύπο της καρδιάς, κάθε φευγαλέα στιγμή θαύματος.

Το να κατοικείς με αυτόν τον τρόπο είναι να γίνεσαι μύστης—όχι από τίτλο, αλλά από ύπαρξη. Είναι να βλέπεις το θείο όχι ως ένα μακρινό αστέρι, αλλά ως φως στα ίδια σου τα μάτια. Είναι να ζεις όχι ως θραύσμα, αλλά ως ολότητα—αιώνια, αβίαστα, τώρα.

Και έτσι, αγαπημένη ψυχή, άσε την προσπάθεια, τη διαχείριση, τον ατελείωτο χορό της σκέψης. Κάθισε αν πρέπει, αλλά να ξέρεις ότι ο λωτός είναι μέσα σου. Δες αν μπορείς, αλλά να ξέρεις ότι η όραση είναι ήδη δική σου. Ζήσε, πάνω απ’ όλα, και να ξέρεις ότι η ίδια η ζωή είναι το μυστήριο, το θαύμα, η Ολότητα της Εμπειρίας της Ύπαρξης—που ξεδιπλώνεται για πάντα, που είναι για πάντα πλήρης.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES