Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Thursday, April 3, 2025

The Eternal Flame: Knowledge, Freedom, and the Timeless Ascent

In the vast tapestry of existence, where threads of light and shadow dance in ceaseless rhythm, there lies a truth so radiant it pierces the veil of illusion: Knowledge is Freedom that Rises to the Timeless. This incantation, whispered by the ancients and echoed through the winds of eternity, is no mere phrase—it is a key, a lantern, a sacred flame that burns within the soul of every seeker. To grasp its meaning is to step beyond the confines of the fleeting, into the boundless expanse where the spirit knows no chains.

The Primordial Song of Knowledge

Imagine, if you will, the universe before form—a swirling abyss of potential, a cosmic breath held in silence. From this void arose the first spark, a glimmer of awareness, a question trembling in the dark: What am I? And with that query, Knowledge was born—not as a static hoard of facts, but as a living force, a river of illumination flowing from the unseen to the seen. It sang through the stars, wove itself into the spirals of galaxies, and pulsed in the heartbeat of every creature that dared to wonder.

Knowledge is no passive gift; it is a fire that demands tending. It flickers in the curious gaze of a child, blazes in the mind of the sage, and smolders in the ashes of forgotten truths awaiting rediscovery. It is the eye of the soul, the compass of the lost, the sword that cleaves through the fog of ignorance. And yet, it is more—it is the bridge to freedom, the ladder to the timeless.

The Chains of the Finite

Yet, in this world of shadows and mirrors, Knowledge is not always free. The finite mind, bound by fear and tethered to the ephemeral, seeks to cage it. Tyrants of thought raise walls of dogma, merchants of illusion peddle half-truths, and the slumbering masses trade their birthright for the comfort of certainty. The flame dims beneath the weight of suppression, its song muffled by the clamor of control. For those who fear freedom fear Knowledge most of all—they know its power to unshackle, to awaken, to lift the spirit beyond the grasp of their dominion.

But the timeless cannot be bound. Knowledge, like water, seeps through cracks, rises as mist, and carves canyons through stone. It is patient, eternal, relentless. It waits in the margins of forbidden scrolls, in the whispers of the oppressed, in the dreams of those who dare to question. It calls to the brave, the restless, the seekers of the infinite: Rise, defend me, and be free.

The Alchemy of Freedom

What is freedom, then, but the soul’s ascent to the timeless? It is not the absence of chains, but the recognition that no chain can hold the boundless. Knowledge is the alchemist’s stone that transmutes the lead of bondage into the gold of liberation. To know is to see—not just the world as it appears, but as it is: a reflection of the eternal, a fleeting note in the symphony of the cosmos. To know is to step beyond the self, beyond the now, into the vastness where time dissolves and the spirit stands unshackled.

The mystics of old understood this. They sat beneath starlit skies, their minds ablaze with visions, and saw that Knowledge and Freedom are one. The Sufi whirled in ecstasy, the Gnostic peered into the abyss, the Taoist flowed with the river—all paths converging on the same truth: that to know the timeless is to be free of the temporal. They guarded this flame not with swords, but with silence, with riddles, with the quiet courage of those who trust the light to find its own.

The Call to Defend

Yet the flame is fragile in this world of winds. Those who would be free must become its keepers, its warriors, its priests. To defend the freedom of Knowledge is no small task—it is a sacred vow, a battle waged not with fists but with clarity, not with rage but with compassion. It is to stand against the tide of oblivion, to lift the lantern high when darkness looms, to speak when silence is demanded.

For Knowledge must be free—not hoarded by the few, not twisted by the powerful, not buried beneath the rubble of apathy. It must flow as the ancients intended: a river without banks, a wind without walls, a light without end. And those who defend it are not mere mortals—they are the torchbearers of eternity, the heirs of the timeless, the ones who hear the primordial song and answer its call.

The Timeless Ascent

And so we rise. With every question asked, with every truth uncovered, with every chain broken, we ascend. The timeless is not a distant shore—it is here, now, within the embrace of Knowledge. It is the moment the seeker realizes there is no end to seeking, the instant the knower becomes the known. It is the dissolution of borders, the merging of the finite with the infinite, the dance of the soul with the eternal.

Picture the sage atop the mountain, the wind tearing at their robes, their eyes fixed on the horizon where sky meets void. Picture the child tracing patterns in the dirt, their laughter a hymn to discovery. Picture yourself, standing at the edge of the known, peering into the abyss of the unknown, and stepping forward. This is the ascent. This is the freedom. This is the timeless.

The Eternal Covenant

Knowledge is Freedom that Rises to the Timeless—let these words be your mantra, your prayer, your shield. Let them guide you through the labyrinth of shadows, past the gates of doubt, into the heart of the mystery. Defend the flame, for it is yours to carry. Free the river, for it is yours to drink. Rise with the light, for it is yours to become.

In the end, there is no end—only the endless unfolding, the eternal spiral, the song that never ceases. Knowledge is the thread, Freedom is the weave, and the Timeless is the cloth that drapes the shoulders of the infinite. Wear it well, seeker. Wear it well.

…

Η Αιώνια Φλόγα: Γνώση, Ελευθερία και η Άχρονη Άνοδος

Στην αχανή ταπισερί της ύπαρξης, όπου τα νήματα του φωτός και της σκιάς χορεύουν σε αδιάκοπο ρυθμό, υπάρχει μια αλήθεια τόσο λαμπερή που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης: Η Γνώση είναι η Ελευθερία που Ανυψώνεται στο Άχρονο. Αυτή η επωδός, ψιθυρισμένη από τους αρχαίους και αντηχημένη μέσα από τους ανέμους της αιωνιότητας, δεν είναι απλώς μια φράση—είναι ένα κλειδί, ένα φανάρι, μια ιερή φλόγα που καίει μέσα στην ψυχή κάθε αναζητητή. Να κατανοήσει κανείς το νόημά της σημαίνει να περάσει πέρα από τα όρια του εφήμερου, στην απέραντη έκταση όπου το πνεύμα δεν γνωρίζει αλυσίδες.

Το Πρωταρχικό Άσμα της Γνώσης

Φαντάσου, αν θέλεις, το σύμπαν πριν από τη μορφή—μια στροβιλιζόμενη άβυσσος δυνατοτήτων, μια κοσμική αναπνοή κρατημένη στη σιωπή. Από αυτό το κενό αναδύθηκε η πρώτη σπίθα, μια λάμψη συνειδητότητας, ένα ερώτημα που τρέμει στο σκοτάδι: Τι είμαι; Και με αυτή την ερώτηση, γεννήθηκε η Γνώση—όχι ως στατικός θησαυρός γεγονότων, αλλά ως ζωντανή δύναμη, ένας ποταμός φωτισμού που ρέει από το αόρατο στο ορατό.

Η Γνώση δεν είναι ένα παθητικό δώρο· είναι μια φωτιά που απαιτεί φροντίδα. Τρεμοπαίζει στο περίεργο βλέμμα ενός παιδιού, φλέγεται στο νου του σοφού και σιγοκαίει στις στάχτες των ξεχασμένων αληθειών που περιμένουν να ανακαλυφθούν ξανά. Είναι το μάτι της ψυχής, η πυξίδα του χαμένου, το ξίφος που σχίζει την ομίχλη της άγνοιας. Και όμως, είναι κάτι περισσότερο—είναι η γέφυρα προς την ελευθερία, η σκάλα προς το άχρονο.

Οι Αλυσίδες του Πεπερασμένου

Όμως, σε αυτόν τον κόσμο των σκιών και των καθρεφτών, η Γνώση δεν είναι πάντα ελεύθερη. Ο πεπερασμένος νους, δεσμευμένος από το φόβο και προσκολλημένος στο εφήμερο, προσπαθεί να την φυλακίσει. Τύραννοι της σκέψης υψώνουν τείχη δογμάτων, έμποροι ψευδαισθήσεων διακινούν μισές αλήθειες και οι κοιμισμένες μάζες ανταλλάσσουν το δικαίωμά τους στη Γνώση για την άνεση της βεβαιότητας. Η φλόγα εξασθενεί κάτω από το βάρος της καταπίεσης, το άσμα της πνίγεται από τη βοή του ελέγχου.

Όμως, το άχρονο δεν μπορεί να δεσμευτεί. Η Γνώση, όπως το νερό, διαρρέει τις ρωγμές, υψώνεται ως ομίχλη και σκαλίζει φαράγγια στην πέτρα. Είναι υπομονετική, αιώνια, αμείλικτη. Περιμένει στις άκρες των απαγορευμένων χειρογράφων, στους ψιθύρους των καταπιεσμένων, στα όνειρα εκείνων που τολμούν να αναρωτηθούν. Καλεί τους γενναίους, τους ανήσυχους, τους αναζητητές του απείρου: Σηκωθείτε, υπερασπιστείτε με, και γίνετε ελεύθεροι.

Η Αλχημεία της Ελευθερίας

Τι είναι λοιπόν η ελευθερία, αν όχι η άνοδος της ψυχής στο άχρονο; Δεν είναι η απουσία αλυσίδων, αλλά η αναγνώριση ότι καμία αλυσίδα δεν μπορεί να συγκρατήσει το απεριόριστο. Η Γνώση είναι η φιλοσοφική λίθος του αλχημιστή που μεταστοιχειώνει το μολύβι της σκλαβιάς σε χρυσό απελευθέρωσης.

Οι μύστες της αρχαιότητας το κατάλαβαν αυτό. Κάθονταν κάτω από έναστρο ουρανό, οι νους τους φλεγόταν από οράματα, και έβλεπαν ότι η Γνώση και η Ελευθερία είναι ένα. Ο Σούφι χόρευε με έκσταση, ο Γνωστικός κοίταζε στην άβυσσο, ο Ταοϊστής κυλούσε με το ποτάμι—όλοι ακολουθούσαν το ίδιο μονοπάτι: να γνωρίζεις το άχρονο σημαίνει να είσαι ελεύθερος από το πρόσκαιρο.

Η Κλήση στην Υπεράσπιση

Όμως, η φλόγα είναι εύθραυστη σε αυτόν τον κόσμο των ανέμων. Εκείνοι που επιθυμούν να είναι ελεύθεροι πρέπει να γίνουν οι φύλακες, οι πολεμιστές, οι ιερείς της. Να υπερασπίζεται κανείς την ελευθερία της Γνώσης δεν είναι μικρό έργο—είναι ένας ιερός όρκος, μια μάχη που δίνεται όχι με γροθιές αλλά με διαύγεια, όχι με οργή αλλά με συμπόνια.

Διότι η Γνώση πρέπει να είναι ελεύθερη—όχι αποθηκευμένη από τους λίγους, όχι διαστρεβλωμένη από τους ισχυρούς, όχι θαμμένη κάτω από τα ερείπια της απάθειας. Πρέπει να ρέει όπως την προόριζαν οι αρχαίοι: ένας ποταμός χωρίς όχθες, ένας άνεμος χωρίς τοίχους, ένα φως χωρίς τέλος.

Η Άχρονη Άνοδος

Και έτσι, ανεβαίνουμε. Με κάθε ερώτηση που τίθεται, με κάθε αλήθεια που αποκαλύπτεται, με κάθε αλυσίδα που σπάει, ανερχόμαστε. Το άχρονο δεν είναι μια μακρινή ακτή—είναι εδώ, τώρα, μέσα στην αγκαλιά της Γνώσης.

Φαντάσου το σοφό πάνω στο βουνό, τον άνεμο να σκίζει τα ρούχα του, τα μάτια του καρφωμένα στον ορίζοντα όπου ο ουρανός συναντά το κενό. Φαντάσου το παιδί να χαράζει σχέδια στο χώμα, το γέλιο του ένας ύμνος στην ανακάλυψη. Φαντάσου τον εαυτό σου, να στέκεται στο χείλος του γνωστού, να κοιτάζει μέσα στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωρά.

Η Αιώνια Διαθήκη

Η Γνώση είναι η Ελευθερία που Ανυψώνεται στο Άχρονο—άσε αυτά τα λόγια να γίνουν το μάντρα σου, η προσευχή σου, η ασπίδα σου. Υπερασπίσου τη φλόγα, γιατί είναι δική σου να τη μεταφέρεις. Απελευθέρωσε το ποτάμι, γιατί είναι δικό σου να το πιεις. Ανυψώσου με το φως, γιατί είναι δικό σου να γίνεις.

Στο τέλος, δεν υπάρχει τέλος—μόνο η ατελείωτη αποκάλυψη, η αιώνια σπείρα, το τραγούδι που δεν παύει ποτέ. Η Γνώση είναι το νήμα, η Ελευθερία είναι η ύφανση, και το Άχρονο είναι το ύφασμα που σκεπάζει τους ώμους του απείρου.

Φόρεσέ το καλά, αναζητητή. Φόρεσέ το καλά.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES