Tuesday, July 23, 2024

Be the Silence: Embracing the Religion of Silence

In the heart of existence, beyond the grasp of words and the reach of thought, lies the Only True Religion: the religion of Silence. This SILENCE is not merely the absence of sound; it is the profound stillness at the foundation of all being, the bedrock upon which all perceptions and all creation rest.

The DEEP SILENCE OF BEINGNESS is the Only Reality. It transcends theory, defies expression, and renders words inadequate. This is the Inexpressible Expression of Truth, the ultimate reality that all other truths attempt to mirror but never fully capture. All other truths are but constructs of the mind, fleeting and insubstantial compared to this eternal silence.

To LIVE in this reality is to SEE the world with unclouded vision, to FLOW with the moment in the universe of phenomena without clinging, without resistance. This is the Only Right Action, the true path of engagement with life. It is a way of being that does not seek to anchor itself in the transient, but moves fluidly, embracing each moment as it comes and goes.

Being in this state is to exist outside of time, to transcend the cycle of coming and going. This is the Only Real Attainment, the pinnacle of spiritual realization. It is a state of pure being, unbounded by the temporal, free from the constraints of past and future.

BE ONE WITH SILENCE! BE THE SILENCE, the primal sound that gives rise to the melody of phenomena. This silence is the source of all creation, the unending movement that does not pause or leave traces. It is the dynamic stillness that flows through all things, the invisible current that shapes the cosmos. To be this silence is to merge with the Absolute Presence, to dissolve into the infinite expanse of pure being.

In this state, there is no separation between the observer and the observed, no division between self and the universe. There is only the continuous, unbroken experience of the present moment. This is the essence of true living, the ultimate form of engagement with life. It is an invitation to let go of all attachments, to release all constructs of the mind, and to immerse oneself fully in the flow of existence.

The religion of Silence calls us to a higher understanding, to a deeper experience of reality. It asks us to transcend the noise of the mind, to move beyond the distractions of thought and desire, and to find our true home in the stillness of being. This is not a journey of becoming but a realization of what already is. It is a return to our true nature, a recognition of the silent presence that underlies all of existence.

In embracing this silence, we find the freedom to live fully, to engage with life without attachment, to experience the world with clarity and depth. We become the silence, the primal sound, the unending movement that shapes the universe. We find ourselves in the absolute presence, the infinite stillness that is the source of all creation.

This is the path of true meditation, the journey of spiritual awakening. It is an invitation to be the silence, to embrace the stillness at the heart of existence, and to live in harmony with the flow of life. In this state, we discover the profound truth that silence is not the absence of life, but its fullest expression.

Be the Silence. Embrace the DEEP SILENCE OF BEINGNESS. Live in the eternal now, free from the constraints of time and thought. This is the true religion, the ultimate reality, the essence of all existence. This is the path to true enlightenment, the way to absolute presence.

...

Γίνε η Σιωπή: Αγκαλιάζοντας τη Θρησκεία της Σιωπής

Στην καρδιά της ύπαρξης, πέρα από τη σύλληψη των λέξεων και την εμβέλεια της σκέψης, βρίσκεται η μόνη αληθινή θρησκεία: η θρησκεία της σιωπής. Αυτή η ΣΙΩΠΗ δεν είναι απλώς η απουσία ήχου. είναι η βαθιά ακινησία στα θεμέλια κάθε ύπαρξης, το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζονται όλες οι αντιλήψεις και όλη η δημιουργία.

Η ΒΑΘΙΑ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ είναι η μόνη πραγματικότητα. Υπερβαίνει τη θεωρία, αψηφά την έκφραση και καθιστά τις λέξεις ανεπαρκείς. Αυτή είναι η Ανέκφραστη Έκφραση της Αλήθειας, η απόλυτη πραγματικότητα που όλες οι άλλες αλήθειες προσπαθούν να αντικατοπτρίσουν αλλά ποτέ δεν αποτυπώνουν πλήρως. Όλες οι άλλες αλήθειες δεν είναι παρά κατασκευές του μυαλού, φευγαλέες και ανούσιες σε σύγκριση με αυτήν την αιώνια σιωπή.

Το να Ζεις σε αυτήν την πραγματικότητα σημαίνει να ΒΛΕΠΕΙΣ τον κόσμο με όραμα χωρίς σύννεφα, να ρέεις με τη στιγμή στο σύμπαν των φαινομένων χωρίς να κολλάς, χωρίς αντίσταση. Αυτή είναι η Μόνη Σωστή Δράση, ο αληθινός δρόμος της ενασχόλησης με τη ζωή. Είναι ένας τρόπος ύπαρξης που δεν επιδιώκει να αγκιστρωθεί στο παροδικό, αλλά κινείται ρευστά, αγκαλιάζοντας την κάθε στιγμή καθώς έρχεται και φεύγει.

Το να βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση σημαίνει να υπάρχεις εκτός χρόνου, να ξεπερνάς τον κύκλο του ερχομού και του πηγαιμού. Αυτή είναι η Μόνο Πραγματική Επίτευξη, η κορυφή της πνευματικής συνειδητοποίησης. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, απεριόριστη από το χρονικό, απαλλαγμένη από τους περιορισμούς του παρελθόντος και του μέλλοντος.

ΓΙΝΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ! ΝΑ ΕΙΣΑΙ Η ΣΙΩΠΗ, ο πρωταρχικός ήχος που γεννά τη μελωδία των φαινομένων. Αυτή η σιωπή είναι η πηγή όλης της δημιουργίας, η ατέρμονη κίνηση που δεν σταματά ούτε αφήνει ίχνη. Είναι η δυναμική ακινησία που ρέει μέσα από όλα τα πράγματα, το αόρατο ρεύμα που διαμορφώνει τον κόσμο. Το να είσαι αυτή η σιωπή σημαίνει να συγχωνεύεσαι με την Απόλυτη Παρουσία, να διαλύεσαι στην άπειρη έκταση της καθαρής ύπαρξης.

Σε αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του εαυτού και του σύμπαντος. Υπάρχει μόνο η συνεχής, αδιάσπαστη εμπειρία της παρούσας στιγμής. Αυτή είναι η ουσία της αληθινής ζωής, η απόλυτη μορφή ενασχόλησης με τη ζωή. Είναι μια πρόσκληση να αφήσετε όλες τις προσκολλήσεις, να απελευθερώσετε όλες τις κατασκευές του νου και να βυθιστείτε πλήρως στη ροή της ύπαρξης.

Η θρησκεία της Σιωπής μας καλεί σε μια ανώτερη κατανόηση, σε μια βαθύτερη εμπειρία της πραγματικότητας. Μας ζητά να ξεπεράσουμε τον θόρυβο του μυαλού, να προχωρήσουμε πέρα από τους περισπασμούς της σκέψης και της επιθυμίας και να βρούμε το αληθινό μας σπίτι στην ηρεμία της ύπαρξης. Αυτό δεν είναι ένα ταξίδι γίγνεσθαι αλλά μια συνειδητοποίηση αυτού που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στην αληθινή μας φύση, μια αναγνώριση της σιωπηλής παρουσίας που βρίσκεται κάτω από όλη την ύπαρξη.

Αγκαλιάζοντας αυτή τη σιωπή, βρίσκουμε την ελευθερία να ζήσουμε πλήρως, να ασχοληθούμε με τη ζωή χωρίς προσκόλληση, να βιώσουμε τον κόσμο με διαύγεια και βάθος. Γινόμαστε η σιωπή, ο πρωταρχικός ήχος, η ατέρμονη κίνηση που διαμορφώνει το σύμπαν. Βρισκόμαστε στην απόλυτη παρουσία, στην απέραντη ακινησία που είναι η πηγή όλης της δημιουργίας.

Αυτό είναι το μονοπάτι του αληθινού διαλογισμού, το ταξίδι της πνευματικής αφύπνισης. Είναι μια πρόσκληση να είσαι η σιωπή, να αγκαλιάσεις την ακινησία στην καρδιά της ύπαρξης και να ζήσεις σε αρμονία με τη ροή της ζωής. Σε αυτή την κατάσταση, ανακαλύπτουμε τη βαθιά αλήθεια ότι η σιωπή δεν είναι η απουσία ζωής, αλλά η πληρέστερη έκφρασή της.

Γίνε η Σιωπή. Αγκαλιάστε τη ΒΑΘΙΑ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ. Ζήστε στο αιώνιο τώρα, απαλλαγμένο από τους περιορισμούς του χρόνου και της σκέψης. Αυτή είναι η αληθινή θρησκεία, η απόλυτη πραγματικότητα, η ουσία κάθε ύπαρξης. Αυτός είναι ο δρόμος προς την αληθινή φώτιση, ο δρόμος προς την απόλυτη παρουσία.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES