Awareness and brain
The Internal Contemplation
Consciousness is the Gateway to Reality. How is the perception of reality structured and completed? Consciousness perceives, thinks, feels, has experience (contact) of external things. When it uses these possibilities, powers, functions, to form an image of external reality, it automatically becomes a subject who lives in an objective world. It perceives through a center, the world around it, in front of it. In this perception, which can be a more or less accurate recording of external reality, the subject is not taken into account, which is placed outside (as an absolute principle) from the perception of reality. It is a perception of external reality only.
But what is Consciousness, the subjective element? It cannot be interpreted through external knowledge. Knowledge always refers to the external world .
How can we perceive the subject? the true essence? Consciousness can only be investigated through Consciousness, perception, when it is not turned outward but inward, towards the self. When perception is turned inward it automatically becomes inner perception, insight, Direct Seeing of the Nature of Consciousness. When such a process begins we do not immediately gain full knowledge of the nature of the self. We slowly realize who we are, potential and characteristics. What is quickly understood is that Consciousness is not simply the Principle of Existence. We realize that Consciousness is the Sole Principle of Existence. Everything is Consciousness. Within Consciousness everything happens. And all phenomena are but activities, manifestations, happenings, within Consciousness. Everything happens within Consciousness, even the worlds of form and the material world and incorporation into the material world, into a body, and embodied life and external experiences, all.
We see that here the perception of existence, of worlds, of life, has been reversed (in relation to the previous external dualistic perception of the subject being within an objective world). Inner Perception starts from Open Attribute-less Consciousness, which is without content, but welcomes whatever content is structured within its field. This Internal Perception is more complete, since it also includes the external worlds (those that the dualistic subject perceives as objective, external) .
Ultimately, both the Inner Perception of Reality and the outer dualistic conception of existence and life are natural functions of Consciousness. It depends on where we look. How do we see? Consciousness has all the potential to both see and focus its attention and function through a limited center of perception.
In fact, the Right Perception of Existence is the Inner Approach, because it is based on Consciousness and includes all phenomena, objective states and subjective experiences. Here the subject, individuality, is limitations of Open Consciousness in more limited fields, appearing as different worlds. In reality, everything exists within Consciousness, but only that upon which Attention is focused is perceived.
In contrast to the perception of existence through a center of perception, the subject or the still more limited individuality, the perception of reality is incomplete, half-perception. It completely leaves out the subject, the individuality, which experiences existence and examines only the content of perception, the external world.
The biggest philosophical problem for millennia is just this: Consciousness and form, (the material body), the Nature of Consciousness, the Relation of Consciousness to the body. It makes more sense to accept, to admit, that Consciousness Precedes and that form is but a manifestation in which Consciousness lodges and which it leaves when life comes full circle .
The dualistic mind investigating the external world cannot yet find an answer to the Nature of Consciousness. To arbitrarily assume that Consciousness is a product of matter, of the brain, is simply a bad assumption.
The Internal Theory
There is ONE EVER PRESENT SUBSTANCE, Without Attributes. And Within This Essence Exist (as Activities) all the Experiences of existence.
What emerges first is the Perception of Activity, of Differentiation. As Perception Reflects the Immobility of Substance, it Perceives Substance. It is Self-Awareness.
When Perception apprehends Differentiation the phenomena of existence emerge. While all these are only activities, phenomena, as Perception is absorbed in the phenomena, it ceases to see them as mere activities of Essence, transitory phenomena, and experiences them as absolute separate realities.
When Perception Perceives Reality Directly, without processing, Perceives the Oneness of Existence, Experiences the Light Aspect of Existence, "Dwells" in the Heavenly Regions.
When Perception is not limited to what happens, but edits, corrects, completes, makes a picture of Reality in the mental field. It constructs a mental core of being in the mental field and builds around it an ego, composed of temporary characteristics, a personality. It "dwells" in the three lower worlds, as mind, soul, or embodied entity, depending on the purity of his being.
If earth-embodied beings remembered their course in existence, in successive lives, and their return again and again to the material world, where they are bound by desire, they would become confused, or go mad. Fortunately nothing remains of the temporary personalities. Nature always works in a wise way.
And so beings come to earth, ignorant of the Essence in which They Exist, ignorant of what they really are, ignorant of the existence of the higher worlds they cross to reach earth, and to which they periodically retire to come again to earth.
The World of Shadow, of Mind, of Soul, of Matter, is at the lowest levels of existence. And of all these worlds, the world of matter is the darkest
The Religious Approach
Dear friends... Awareness, the "viewer", (the real entity, if you will), is not identified with the ego, nor with the mental process, nor with the perception of the external world... It has knowledge of all these but it's something more...
Awareness, associated with the brain, cannot be located “anywhere”. But the ego process, the mental process and perception, are located in specific parts and functions of the brain...
Specifically:
The release of awareness, from the mechanisms ego, thought, perception, is also observed in the brain activity... More specifically, the way the released awareness works is completely different from that of the ordinary person. While in liberated awareness no particular place and function is located, when the ego, thinking, perception is functioning, these are located in specific parts and functions of the brain...
This, that awareness is something broader than the brain, we also suspect from the fact that awareness exists even though there is no information from the outside world, no mental process, no ego perception... It seems that awareness does not even need the brain. Certainly, however, an interruption of even an "invisible" relationship with the brain would bring death... But all this allows us to believe that awareness survives the separation from the body...
The liberated awareness not only appears to be more than the brain that holds it here in the organism...but, as it participates in something Greater, it appears to be not simply an individual entity but to be connected to the Universal...
If all this is so, then awareness is both here (since it is connected to the brain...) and at the same time it is beyond here... What topology are we talking about? Liberated awareness has no topology because it is here and at the same time spreads out into the Greater, the Universal, the Objective...
It is pernicious, before science finally decides... and it may take hundreds of years for that to happen... to limit awareness to the brain... it would all be fantasy then... This creature, which we are describing, will he was a lonely madman in the universe…
…
Επίγνωση και εγκέφαλος
Η Εσωτερική Θεώρηση
Η Συνείδηση είναι η Πύλη της Πραγματικότητας. Πώς δομείται και πώς ολοκληρώνεται η αντίληψη της πραγματικότητας; Η Συνείδηση αντιλαμβάνεται, σκέφτεται, αισθάνεται, έχει εμπειρία (επαφή) των εξωτερικών πραγμάτων. Όταν χρησιμοποιεί αυτές τις δυνατότητες, δυνάμεις, λειτουργίες, για να σχηματίσει μια εικόνα της εξωτερικής πραγματικότητας αυτόματα καθίσταται ένα υποκείμενο που ζει σε ένα αντικειμενικό κόσμο. Αντιλαμβάνεται μέσα από ένα κέντρο, τον κόσμο γύρω της, απέναντί της. Σε αυτή την αντίληψη, που μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο ακριβής καταγραφή της εξωτερικής πραγματικότητας δεν λαμβάνεται υπόψιν το υποκείμενο, που τοποθετείται έξω (σαν απόλυτη αρχή) από την αντίληψη της πραγματικότητας. Είναι μια αντίληψη μόνο της εξωτερικής πραγματικότητας.
Τι είναι όμως η Συνείδηση, το υποκειμενικό στοιχείο; Δεν μπορεί να ερμηνευθεί μέσω της εξωτερικής γνώσης. Η γνώση αναφέρεται πάντα στον εξωτερικό κόσμο.
Πώς μπορούμε να αντιληφθούμε το υποκείμενο; την αληθινή ουσία; Η Συνείδηση μπορεί να ερευνηθεί μόνο μέσω της Συνείδησης, της αντίληψης, όταν δεν στρέφεται προς τα έξω αλλά προς τα έσω, προς τον εαυτό. Όταν η αντίληψη στρέφεται έσω καθίσταται αυτόματα εσωτερική αντίληψη, ενόραση, Άμεση Όραση της Φύσης της Συνείδησης. Όταν ξεκινά μια τέτοια διαδικασία δεν αποκτάμε αμέσως πλήρη γνώση της φύσης του εαυτού. Συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά αυτό που είμαστε, δυνατότητες και χαρακτηριστικά. Αυτό που κατανοείται γρήγορα είναι ότι η Συνείδηση δεν είναι απλά η Αρχή της Ύπαρξης. Συνειδητοποιούμε ότι η Συνείδηση είναι η Μοναδική Αρχή της Ύπαρξης. Όλα είναι Συνείδηση. Μέσα στη Συνείδηση συμβαίνουν όλα. Και όλα τα φαινόμενα δεν είναι παρά δραστηριότητες, εκδηλώσεις, συμβάντα, εντός της Συνείδησης. Όλα συμβαίνουν μέσα στη Συνείδηση, ακόμα και οι κόσμοι της μορφής και ο υλικός κόσμος και η ενσωμάτωση στον υλικό κόσμο, σε ένα σώμα, και η ενσωματωμένη ζωή και οι εξωτερικές εμπειρίες, όλα.
Βλέπουμε ότι εδώ η αντίληψη για την ύπαρξη για τους κόσμους, για τη ζωή, έχει αντιστραφεί (σε σχέση με την προηγούμενη εξωτερική δυαδική αντίληψη του υποκειμένου που είναι μέσα σε έναν αντικειμενικό κόσμο). Η Εσωτερική Αντίληψη ξεκινά από την Ανοιχτή Χωρίς Ιδιότητες Συνείδηση, που είναι χωρίς περιεχόμενο, αλλά υποδέχεται οποιοδήποτε περιεχόμενο δομείται μέσα στο πεδίο της. Αυτή η Εσωτερική Αντίληψη είναι πιο ολοκληρωμένη, αφού συμπεριλαμβάνει και τους εξωτερικούς κόσμους, (αυτούς που το δυαδικό υποκείμενο αντιλαμβάνεται σαν αντικειμενικούς, εξωτερικούς).
Τελικά, τόσο η Εσωτερική Αντίληψη της Πραγματικότητας όσο και η εξωτερική δυαδική σύλληψη της ύπαρξης και της ζωής είναι φυσικές λειτουργίες της Συνείδησης. Εξαρτάται από Πού βλέπουμε. Πως βλέπουμε. Η Συνείδηση έχει όλες τις δυνατότητες και να βλέπει και να εστιάζει την προσοχή της και να λειτουργεί μέσα από ένα περιορισμένο κέντρο αντίληψης.
Στην πραγματικότητα, η Ορθή Αντίληψη της Ύπαρξης είναι η Εσωτερική Προσέγγιση, γιατί βασίζεται στην Συνείδηση και περιλαμβάνει όλα τα φαινόμενα, αντικειμενικές καταστάσεις και υποκειμενικές εμπειρίες. Εδώ το υποκείμενο, η ατομικότητα είναι περιορισμοί της Ανοιχτής Συνείδησης σε πιο περιορισμένα πεδία, που εμφανίζονται σαν διαφορετικοί κόσμοι. Στην πραγματικότητα όλα υπάρχουν μέσα στη Συνείδηση, αλλά γίνεται αντιληπτό μόνο αυτό στο οποίο εστιάζεται η Προσοχή.
Αντίθετα στην αντίληψη της ύπαρξης μέσα από ένα κέντρο αντίληψης, το υποκείμενο ή την πιο περιορισμένη ακόμα ατομικότητα, η αντίληψη της πραγματικότητας είναι ανολοκλήρωτη, μισή αντίληψη. Αφήνει τελείως έξω το υποκείμενο, την ατομικότητα, που βιώνει την ύπαρξη και εξετάζει μόνο το περιεχόμενο της αντίληψης, τον εξωτερικό κόσμο.
Το μεγαλύτερο φιλοσοφικό πρόβλημα εδώ και χιλιετηρίδες είναι ακριβώς αυτό: Η Συνείδηση και η μορφή, (το υλικό σώμα), η Φύση της Συνείδησης, η Σχέση της Συνείδησης με το σώμα. Είναι πιο λογικό να αποδεχτούμε, να παραδεχτούμε, ότι η Συνείδηση Προηγείται και ότι η μορφή δεν είναι παρά μια εκδήλωση στην οποία ενοικεί η Συνείδηση και την οποία εγκαταλείπει όταν η ζωή κάνει τον κύκλο της.
Ο δυαδικός νους που ερευνά τον εξωτερικό κόσμο δεν μπορεί ακόμη να βρει απάντηση για την Φύση της Συνείδησης. Το να υποθέσουμε αυθαίρετα ότι η Συνείδηση είναι προϊόν της ύλης, του εγκεφάλου, είναι απλά μια κακή υπόθεση.
Η Εσωτερική Θεωρία
Υπάρχει ΜΙΑ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΥΣΙΑ, Χωρίς Ιδιότητες. Κι Εντός Αυτής της Ουσίας Υφίστανται (σαν Δραστηριότητες) όλες οι Εμπειρίες της ύπαρξης.
Αυτό που Αναδύεται πρώτα είναι η Αντίληψη της Δραστηριότητας, της Διαφοροποίησης. Όσο η Αντίληψη Αντανακλά την Ακινησία της Ουσίας, Αντιλαμβάνεται την Ουσία. Είναι Αυτοσυνειδησία.
Όταν η Αντίληψη συλλαμβάνει την Διαφοροποίηση αναδύονται τα φαινόμενα της ύπαρξης. Ενώ, όλα αυτά, είναι μονάχα δραστηριότητες, φαινόμενα, καθώς η Αντίληψη απορροφιέται στα φαινόμενα, σταματά να τα βλέπει σαν απλές δραστηριότητες της Ουσίας, παροδικά φαινόμενα, και τα βιώνει σαν απόλυτες ξεχωριστές πραγματικότητες.
Όταν η Αντίληψη Αντιλαμβάνεται Άμεσα την Πραγματικότητα, χωρίς επεξεργασία, Αντιλαμβάνεται την Ενότητα της Ύπαρξης, Βιώνει την Φωτεινή Όψη της Ύπαρξης, «Κατοικεί» στις Ουράνιες Περιοχές.
Όταν η Αντίληψη δεν περιορίζεται σε αυτό που συμβαίνει, αλλά επεξεργάζεται, διορθώνει, συμπληρώνει, φτιάχνει μια εικόνα της Πραγματικότητας στο νοητικό πεδίο. Δομεί ένα νοητικό πυρήνα ύπαρξης στο νοητικό πεδίο και χτίζει γύρω του ένα εγώ, που συντίθεται από προσωρινά χαρακτηριστικά, μια προσωπικότητα. «Κατοικεί» στους τρεις κατώτερους κόσμους, σαν νους, ψυχή, ή ενσωματωμένη οντότητα, ανάλογα την καθαρότητα της ύπαρξής του.
Αν τα όντα που ενσωματώνονται στη γη θυμούνταν την πορεία τους στην ύπαρξη, στις διαδοχικές ζωές, και την επάνοδό τους ξανά και ξανά στον υλικό κόσμο, όπου τα δένει η επιθυμία, θα πάθαιναν σύγχυση, ή θα τρελαίνονταν. Ευτυχώς δεν μένει τίποτα από τις προσωρινές προσωπικότητες. Η Φύση λειτουργεί πάντα με σοφό τρόπο.
Κι έτσι έρχονται τα όντα στη γη, αγνοώντας την Ουσία μέσα στην Οποία Υπάρχουν, αγνοώντας τι είναι πραγματικά, αγνοώντας την ύπαρξη των ανώτερων κόσμων που διασχίζουν για να φτάσουν στη γη, και στους οποίους αποσύρονται περιοδικά για να ξαναέρθουν πάλι στην γη.
Ο Κόσμος της Σκιάς, του Νου, της Ψυχής, της Ύλης, είναι στις χαμηλότερες βαθμίδες της ύπαρξης. Κι από όλους αυτούς τους κόσμους, ο κόσμος της ύλης είναι ο πιο σκοτεινός
Η Θρησκειολογική Ανάλυση
Αγαπητοί φίλοι... Η επίγνωση, ο «θεατής», (η πραγματική οντότητα, αν θέλετε), δεν ταυτίζεται ούτε με το εγώ, ούτε με την διανοητική διαδικασία, ούτε με την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου... Έχει γνώση όλων αυτών αλλά είναι κάτι περισσότερο...
Η επίγνωση, που συνδέεται με τον εγκέφαλο, δεν μπορεί να εντοπιστεί «πουθενά». Όμως η διαδικασία εγώ, η διανοητική διαδικασία κι η αντίληψη, εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μέρη και λειτουργίες του εγκεφάλου...
Συγκεκριμένα:
Η απελευθέρωση της επίγνωσης, από τους μηχανισμούς εγώ, σκέψη, αντίληψη, παρατηρείται και στην εγκεφαλική δραστηριότητα... Αναλυτικότερα ο τρόπος που λειτουργεί η απελευθερωμένη επίγνωση είναι τελείως διαφορετικός από αυτή του συνηθισμένου ανθρώπου. Ενώ στην απελευθερωμένη επίγνωση δεν εντοπίζεται ιδιαίτερο μέρος και λειτουργία, όταν λειτουργεί το εγώ, η σκέψη, η αντίληψη, αυτά εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μέρη και λειτουργίες του εγκεφάλου...
Αυτό, το ότι η επίγνωση είναι κάτι ευρύτερο του εγκεφάλου, το υποψιαζόμαστε κι από το γεγονός ότι υπάρχει επίγνωση κι ας μην υπάρχουν πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο, ούτε διανοητική διεργασία, ούτε αντίληψη του εγώ... Φαίνεται ότι η επίγνωση δεν έχει καν ανάγκη τον εγκέφαλο. Σίγουρα όμως μία διακοπή της έστω και «αόρατης» σχέσης με τον εγκέφαλο, θα επέφερε θάνατο... Όλα αυτά όμως μας επιτρέπουν να πιστεύουμε ότι η επίγνωση επιβιώνει του χωρισμού από το σώμα...
Η απελευθερωμένη επίγνωση, όχι μόνο φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από τον εγκέφαλο που την κρατάει εδώ, στον οργανισμό... αλλά, καθώς συμμετέχει σε κάτι Ευρύτερο, φαίνεται ότι δεν είναι απλά μία ατομική οντότητα αλλά ότι συνδέεται με το Παγκόσμιο...
Αν όλα αυτά είναι έτσι, τότε η επίγνωση είναι και εδώ (αφού συνδέεται με τον εγκέφαλο...) και ταυτόχρονα είναι πέρα από εδώ... Για ποια τοπολογία μιλάμε; Η απελευθερωμένη επίγνωση δεν έχει τοπολογία γιατί είναι εδώ και ταυτόχρονα απλώνεται στο Ευρύτερο, στο Παγκόσμιο, στο Αντικειμενικό...
Είναι ολέθριο, πριν η επιστήμη αποφανθεί τελικά... κι ίσως να περάσουν εκατοντάδες χρόνια, για να γίνει αυτό... να περιορίζουμε την επίγνωση στον εγκέφαλο... όλα θα ήταν φαντασίωση τότε... Αυτό το πλάσμα, που περιγράφουμε, θα ήταν ένας μοναχικός τρελός μέσα στο σύμπαν...
