The Ocean of Existence

The "formulation" of a truth, even if the truth is the product of correct and complete experiential experience, is not the truth. It is only her verbal expression. One should go beyond the words, feel what the words indicate, to understand if what one is "reading" is really true.

Seeing through one's personal configurations, according to one's perceptions, or the knowledge one has stored in one's memory, one does not see what is there. He sees only his "blindness", his own projections.

People lack seriousness, responsibility, attention and above all humility, that inner silence of the mind, which holds its breath to listen to the truth. This is why human societies go to pieces and why true human relationships are non-existent.

Want a simple example? Read the following text carefully, observing your own reactions. Can you see beyond the words, the truth of the text? If there is or not there? To read the truth it is not enough just to know how to read. Above all, you must be alive, present, awake... Otherwise...

The text:

God Is Everywhere because simply Everything Was Made of God's Essence. This means that All Are God, participate in the Divine Essence but are not God. Everything must come to Awareness of its True Nature to Feel the Divine Essence, the Divine Reality, which is Limitless and Without Attributes and "is only experience". Experience without "limited observer". Simple, Unlimited, Unobstructed, Essence, which is beyond "perceptions" and "Mere Being" and possesses "knowledge of presence" from within, without "external process". All "experience" of the "limited observer" remains in the outer sphere. Why; Because it 'Isn't' but is produced by 'external activity'. Therefore, the True Essence Is Absolute Silence.

But we little people always move on the "surface". As long as we ignore the Depth of our Essence and are absorbed in external activities and characteristics we live in the world of the surface, of the dream, of a life (supposedly) separate from the Universal Essence. We see the rippling surface. We do not feel the Depth That Exists in Absolute Tranquility. We do not sense that the Ocean of Existence Rests on. We do not suspect that everything exists in NOTHING. The "perceptual nothingness" and not the intellectual nothingness to which the intellect gives absolute objective value.

The error of thought is that it "sees everything as true." The second error of thought is that it "takes itself seriously." And the third error of thought is that in its selfish delusion it "wants to impose the truth which it sees as absolute truth." I would personally call this "stupidity". Do you doubt that thought (the thought that humans embody) is synonymous with stupidity? This very doubt proves it… (Just kidding of course).

Patience! Beyond NOTHING Rises the TRUTH to Illuminate All, to Embrace, to "restore" UNITY.

As Our Awareness Deepens the More, We Understand What THIS Is All About.

So, brothers? Can you in this Text see beyond the words? Even if we don't know "good writing" or didn't say it "right", still you can, beyond our "babblings" See what we're trying to say? To feel in the Depth of your Being this "absolute perceptual silence" that "emerges us into IS"?

Many will say, "what nonsense is he telling us now". Others will say "let us go, this is a bad imitation of Vedanta ". Others will say “Oh! still a false teacher, an imaginary one who thinks he has found the truth, God, enlightenment"... But beyond all the comments of programmed existence THIS IS ABSOLUTELY TRUE HERE!

Good morning world!

...

Ο Ωκεανός της Ύπαρξης 

Η «διατύπωση» μιας αλήθειας, ακόμα κι αν η αλήθεια είναι προϊόν ορθής και ολοκληρωμένης βιωματικής εμπειρίας, δεν είναι η αλήθεια. Είναι μόνον η λεκτική της έκφραση. Θα πρέπει κάποιος να πάει πέρα από τα λόγια, να νοιώσει αυτό που δείχνουν τα λόγια, για να κατανοήσει αν αυτό που «διαβάζει» είναι όντως αληθινό.

Το να βλέπει κάποιος μέσα από τις προσωπικές διαμορφώσεις του, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, ή τις γνώσεις που έχει αποθηκευμένες στην μνήμη του, δεν βλέπει αυτό που υπάρχει. Βλέπει μόνο την «τύφλα» του, τις δικές του προβολές.

Από τους ανθρώπους λείπει η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η προσοχή και κυρίως η ταπεινότητα, αυτή η εσωτερική σιωπή του νου, που κρατάει την ανάσα του για να αφουγκραστεί την αλήθεια. Για αυτό οι κοινωνίες των ανθρώπων πηγαίνουν κουτρουβαλώντας και για αυτό οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις είναι ανύπαρκτες.

Θέλετε ένα απλό παράδειγμα; Διαβάστε το παρακάτω κείμενο, με προσοχή, παρατηρώντας τις δικές σας αντιδράσεις. Μπορείτε να δείτε πέρα από τις λέξεις, την αλήθεια του κειμένου; Αν υπάρχει ή δεν υπάρχει; Για να διαβάσεις την αλήθεια δεν αρκεί μόνο να γνωρίζεις ανάγνωση. Κυρίως πρέπει να είσαι ζωντανός, παρών, ξύπνιος… Αλλιώς…

Το Κείμενο:

Ο Θεός Είναι Παντού γιατί απλά Όλα Έγιναν από την Ουσία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι Όλα Είναι Θεός, συμμετέχουν στην Θεία Ουσία αλλά δεν είναι ο Θεός. Το κάθε τι θα πρέπει να έρθει σε Επίγνωση της Αληθινής Φύσης του για να Νοιώσει την Θεία Ουσία, την Θεία Πραγματικότητα, που Είναι Απεριόριστη και Χωρίς Ιδιότητες και «είναι μόνο εμπειρία». Εμπειρία χωρίς «περιορισμένο παρατηρητή». Απλή, Απεριόριστη, Ανεμπόδιστη, Ουσία, που είναι πέρα από «αντιλήψεις» κι «Απλά Είναι» και κατέχει την «γνώση της παρουσίας» από μέσα, χωρίς «εξωτερική διαδικασία». Κάθε «εμπειρία» του «περιορισμένου παρατηρητή» παραμένει στην εξωτερική σφαίρα. Γιατί; Επειδή «Δεν Είναι» αλλά παράγεται από «εξωτερική δραστηριότητα». Για αυτό η Αληθινή Ουσία Είναι Απόλυτη Σιωπή.

Αλλά εμείς οι μικροί άνθρωποι κινούμαστε πάντα στην «επιφάνεια». Όσο αγνοούμε το Βάθος της Ουσίας μας κι απορροφιόμαστε σε εξωτερικές δραστηριότητες και χαρακτηριστικά ζούμε στον κόσμο της επιφάνειας, του ονείρου, μιας ζωής (δήθεν) ξεχωριστής από την Παγκόσμια Ουσία. Βλέπουμε την επιφάνεια που κυματίζει. Δεν νοιώθουμε το Βάθος που Υπάρχει σε Απόλυτη Ηρεμία. Μήτε διαισθανόμαστε που Στηρίζεται ο Ωκεανός της Ύπαρξης. Δεν υποψιαζόμαστε ότι όλα υπάρχουν στο ΤΙΠΟΤΑ. Το «αντιληπτικό τίποτα» κι όχι το διανοητικό τίποτα στο οποίο η διανόηση δίνει απόλυτη αντικειμενική αξία.

Το λάθος της σκέψης είναι ότι τα «βλέπει όλα αληθινά». Το δεύτερο λάθος της σκέψης είναι ότι «παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά». Και το τρίτο λάθος της σκέψης είναι ότι μέσα στην εγωιστική αυταπάτη της «θέλει να επιβάλει την αλήθεια που βλέπει σαν απόλυτη αλήθεια». Αυτό προσωπικά θα το ονόμαζα «ηλιθιότητα». Αμφιβάλετε ότι η σκέψη (η σκέψη που ενσαρκώνουν οι άνθρωποι) είναι συνώνυμο με την ηλιθιότητα; Αυτή ακριβώς η αμφιβολία το αποδεικνύει… (Ασφαλώς αστειεύομαι).

Υπομονή! Πέρα από το ΤΙΠΟΤΑ Ανατέλλει το ΑΛΗΘΙΝΟ για να τα Φωτίσει Όλα, να τα Αγκαλιάσει, για να «αποκατασταθεί» η ΕΝΟΤΗΤΑ.

Όσο Βαθαίνει η Επίγνωσή μας τόσο Κατανοούμε Τι Είναι Όλο ΑΥΤΟ.

Λοιπόν αδελφοί; Μπορείτε σε αυτό το Κείμενο να δείτε πέρα από τα λόγια; Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε «καλή γραφή» ή δεν τα είπαμε «όπως πρέπει», παρόλα αυτά εσείς μπορείτε, πέρα από τα «ψελλίσματά» μας να Δείτε τι προσπαθούμε να πούμε; Να νοιώσετε στο Βάθος της Ύπαρξής σας αυτή την «απόλυτη αντιληπτική σιωπή» που μας «αναδύει στο ΕΙΝΑΙ»;

Πολλοί θα πουν, «τι ανοησίες μας λέει τώρα αυτός». Άλλοι θα πουν «άσε μας, αυτό είναι κακή απομίμηση της Βεδάντα». Άλλοι θα πουν «Ω! ακόμα ένας ψευτοδιδάσκαλος, ένας φαντασμένος που νομίζει ότι βρήκε την αλήθεια, το Θεό, την φώτιση»… Πέρα όμως από όλα τα σχόλια της προγραμματισμένης ύπαρξης ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΛΗΘΙΝΟ!

Καλημέρα Κόσμε!