Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Thursday, March 20, 2025

Enlightenment: The Unobstructed Flow of Consciousness

In the vast expanse of the eternal now, where time bends and dissolves into the infinite, there exists a state so pure, so luminous, that it defies the grasping tendrils of the mind. This state is not a destination, not a prize to be won, nor a doctrine to be memorized. It is not a thing apart from us, hidden behind veils of mystery or locked within the vaults of esoteric knowledge. No, it is nearer than our breath, closer than the beating of our hearts. It is the unobstructed function of consciousness—enlightenment itself—where the illusion of separation melts away, and what really happens is revealed.

Imagine a river, ancient and ceaseless, flowing through the ages, its waters threading the tapestry of existence. This river is life, universal and unbroken, untouched by the petty dramas of individual egos. It is the stream that courses through all things—the wind in the trees, the dance of sunlight on water, the quiet pulse of a distant star. To awaken to enlightenment is to merge with this stream, to become one with its current, to dissolve the dam of selfhood that obstructs its flow. In this dissolution, the distortion of our perception fades, and we see, at last, what is.

The Veil of Distortion

What blinds us to this truth? It is the ego, that fragile construct of thought, a house of mirrors reflecting only itself. The ego whispers that we are separate, that we are small, that we must cling to our desires and fears lest we vanish into nothingness. It paints the world in shades of “mine” and “not mine,” carving boundaries where none exist. Through this lens, we do not see reality; we see a shadow play, a distorted echo of what is true. The unobstructed function of consciousness is obscured by this restless chatter, this illusion of a self that stands apart from the whole.

Yet the ancient stream flows on, patient and unyielding. It does not demand our awakening, nor does it punish our ignorance. It simply is—eternal, boundless, alive. And within us, beneath the clamor of the ego, there lies a silent knowing, a spark of that same universal life. Enlightenment is not the creation of something new; it is the remembrance of what has always been. It is the clearing of the dust from the mirror, the lifting of the veil, the opening of the eyes to the radiant truth that we are not apart from the stream—we are the stream.

The Revelation of What Really Happens

When consciousness flows unobstructed, what really happens is revealed. This is not the petty narrative of the ego, the endless cycle of craving and aversion. It is the raw, unfiltered pulse of existence—the rising and falling of breath, the unfolding of a flower, the vast silence between the stars. It is the interplay of light and shadow, the symphony of being that requires no audience, no interpreter, no judge. To experience this is to step beyond the confines of thought, beyond the tyranny of “I,” into a direct and intimate contact with reality.

This revelation is not a thunderclap or a blinding flash, though it may come in such guises. More often, it is a quiet dawning, a softening, a settling into the present moment. The mind, so accustomed to grasping, releases its hold. The heart, so used to guarding itself, opens wide. And in that opening, we see: the world is not what we thought it was. It is not a battlefield of wills or a ledger of gains and losses. It is a dance, a mystery, a living poem written in the language of eternity.

Responding from Deeper Contact

Enlightenment does not end with seeing. It is not a passive state, a retreat into isolation or indifference. It is alive, dynamic, a way of being that flows into action. When we respond to what happens through this deeper contact with reality, our movements are no longer dictated by the ego’s narrow scripts. We do not react from fear or greed, from the need to defend or possess. Instead, we move as the stream moves—fluid, spontaneous, in harmony with the whole.

This response is the mystic’s dance, the sage’s laughter, the poet’s song. It is the hand extended to another, not out of duty, but from the recognition that there is no “other.” It is the stillness that holds space for sorrow, the joy that celebrates without clinging. It is the courage to stand in the fire of the world’s chaos, unshaken, because we know that beneath the surface turbulence, the ancient stream flows on, unbroken and serene.

One with the Ancient Stream

To be enlightened is to be one with this stream, to surrender the illusion of the separate self and merge with the universal existence that breathes through all things. This is not a loss, though the ego may tremble at the thought. It is a homecoming, a return to the source from which we have never truly departed. The mystics of every tradition have sung of this union—whether they called it God, the Tao, Brahman, or the Great Mystery. It is the same truth, clothed in different words: we are not fragments adrift in a cold cosmos; we are expressions of the infinite, waves rising from the ocean of life.

In this oneness, the boundaries of time and space dissolve. The past and future collapse into the now, and the “I” that once seemed so solid becomes a fleeting ripple on the surface of the deep. We are the wind and the stone, the fire and the ash, the lover and the beloved. We are the ancient stream itself, ceaselessly flowing, endlessly becoming, forever at rest in its own nature.

The Invitation

Enlightenment is not reserved for the few, nor is it a gift bestowed by distant powers. It is the birthright of all who dare to look beyond the ego’s illusions, to quiet the mind’s clamor, to feel the pulse of life beneath the skin of the world. It requires no temple, no priest, no scripture—though these may point the way. It asks only for presence, for courage, for a willingness to let go of what we think we know.

So pause, beloved one, and listen. The stream is calling, whispering through the rustle of leaves, the rhythm of your breath, the silence between your thoughts. It invites you to step into its flow, to release the burden of separation, to awaken to the unobstructed function of consciousness. Here, in this sacred now, what really happens is revealed. Here, you are one with the ancient stream of life. Here, you are home.

…

Φώτιση: Η Ανεμπόδιστη Ροή της Συνείδησης

Στην αχανή έκταση του αιώνιου τώρα, όπου ο χρόνος λυγίζει και διαλύεται στο άπειρο, υπάρχει μια κατάσταση τόσο αγνή, τόσο φωτεινή, που ξεγλιστρά από τις αρπακτικές δαγκάνες του νου. Αυτή η κατάσταση δεν είναι προορισμός, δεν είναι έπαθλο προς κατάκτηση, ούτε δόγμα προς αποστήθιση. Δεν είναι κάτι ξέχωρο από εμάς, κρυμμένο πίσω από πέπλα μυστηρίου ή φυλαγμένο στα θησαυροφυλάκια της εσωτερικής γνώσης. Όχι, είναι πιο κοντά κι από την αναπνοή μας, πιο οικεία κι από τον παλμό της καρδιάς μας. Είναι η ανεμπόδιστη λειτουργία της συνείδησης—η ίδια η φώτιση—όπου η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού διαλύεται και αποκαλύπτεται το τι πραγματικά συμβαίνει.

Φαντάσου ένα ποτάμι, αρχαίο και αδιάκοπο, να ρέει μέσα στους αιώνες, τα νερά του να υφαίνουν το υφαντό της ύπαρξης. Αυτό το ποτάμι είναι η ζωή, καθολική και αδιάσπαστη, απρόσβλητη από τα μικροδράματα των ατομικών εγώ. Είναι το ρεύμα που διατρέχει τα πάντα—τον άνεμο στα δέντρα, τον χορό του ηλιακού φωτός πάνω στο νερό, τον σιωπηλό παλμό ενός μακρινού άστρου. Το να αφυπνιστείς στη φώτιση σημαίνει να συγχωνευτείς με αυτό το ρεύμα, να γίνεις ένα με τη ροή του, να διαλυθεί το φράγμα του εγώ που την εμποδίζει. Σε αυτή τη διάλυση, η παραμόρφωση της αντίληψής μας εξαφανίζεται, και βλέπουμε, επιτέλους, αυτό που είναι.

Το Πέπλο της Παραμόρφωσης

Τι μας τυφλώνει μπροστά σε αυτή την αλήθεια; Είναι το εγώ, αυτή η εύθραυστη κατασκευή σκέψεων, ένα σπίτι από καθρέφτες που αντανακλά μόνο τον εαυτό του. Το εγώ ψιθυρίζει ότι είμαστε ξεχωριστοί, ότι είμαστε μικροί, ότι πρέπει να γαντζωθούμε στις επιθυμίες και στους φόβους μας, αλλιώς θα χαθούμε στο τίποτα. Ζωγραφίζει τον κόσμο σε αποχρώσεις του «δικό μου» και «όχι δικό μου», χαράσσοντας όρια εκεί που δεν υπάρχουν. Μέσα από αυτό τον φακό, δεν βλέπουμε την πραγματικότητα· βλέπουμε ένα θέατρο σκιών, μια παραμορφωμένη ηχώ της αλήθειας. Η ανεμπόδιστη λειτουργία της συνείδησης σκεπάζεται από αυτό τον αδιάκοπο θόρυβο, από αυτή την ψευδαίσθηση ενός εαυτού ξεκομμένου από το Όλον.

Κι όμως, το αρχέγονο ρεύμα συνεχίζει να ρέει, υπομονετικό και αμείλικτο. Δεν απαιτεί την αφύπνισή μας, ούτε μας τιμωρεί για την άγνοιά μας. Απλά υπάρχει—αιώνιο, απεριόριστο, ζωντανό. Και μέσα μας, κάτω από τον θόρυβο του εγώ, υπάρχει μια σιωπηλή γνώση, μια σπίθα αυτής της ίδιας καθολικής ζωής. Η φώτιση δεν είναι η δημιουργία κάποιου νέου πράγματος· είναι η ανάμνηση αυτού που ήταν πάντα εκεί. Είναι το καθάρισμα της σκόνης από τον καθρέφτη, το σήκωμα του πέπλου, το άνοιγμα των ματιών στην ακτινοβόλα αλήθεια ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί από το ρεύμα—είμαστε το ρεύμα.

Η Αποκάλυψη του Τι Πραγματικά Συμβαίνει

Όταν η συνείδηση ρέει ανεμπόδιστα, αποκαλύπτεται το τι πραγματικά συμβαίνει. Δεν είναι το ασήμαντο αφήγημα του εγώ, ο ατελείωτος κύκλος της επιθυμίας και της αποστροφής. Είναι ο ακατέργαστος, αδιαμεσολάβητος παλμός της ύπαρξης—η άνοδος και η πτώση της αναπνοής, το ξεδίπλωμα ενός λουλουδιού, η απέραντη σιωπή ανάμεσα στα άστρα. Είναι η αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς, η συμφωνία του είναι, που δεν χρειάζεται θεατή, ερμηνευτή ή κριτή.

Αυτή η αποκάλυψη δεν είναι απαραίτητα ένας κεραυνός ή μια εκτυφλωτική λάμψη, αν και μπορεί να έρθει με αυτές τις μορφές. Τις περισσότερες φορές, είναι μια ήσυχη αυγή, ένα μαλάκωμα, μια εγκατάλειψη στο παρόν. Ο νους, τόσο συνηθισμένος να κρατιέται, αφήνει τη λαβή του. Η καρδιά, τόσο συνηθισμένη να αμύνεται, ανοίγει διάπλατα. Και μέσα σε αυτό το άνοιγμα, βλέπουμε: ο κόσμος δεν είναι αυτό που νομίζαμε ότι ήταν. Δεν είναι πεδίο μάχης βουλήσεων ούτε λογιστικό βιβλίο κερδών και απωλειών. Είναι ένας χορός, ένα μυστήριο, ένα ζωντανό ποίημα γραμμένο στη γλώσσα της αιωνιότητας.

Η Αντίδραση από Βαθύτερη Επαφή

Η φώτιση δεν τελειώνει με την όραση. Δεν είναι μια παθητική κατάσταση, μια φυγή στην απομόνωση ή στην αδιαφορία. Είναι ζωντανή, δυναμική, ένας τρόπος ύπαρξης που κυλά μέσα στη δράση. Όταν ανταποκρινόμαστε στο τι συμβαίνει από αυτή τη βαθύτερη επαφή με την πραγματικότητα, οι κινήσεις μας δεν υπαγορεύονται πια από τα στενά σενάρια του εγώ. Δεν αντιδρούμε από φόβο ή απληστία, από την ανάγκη να αμυνθούμε ή να κατέχουμε. Αντίθετα, κινούμαστε όπως κινείται το ρεύμα—ρευστά, αυθόρμητα, σε αρμονία με το Όλον.

Αυτή η ανταπόκριση είναι ο χορός του μύστη, το γέλιο του σοφού, το τραγούδι του ποιητή. Είναι το χέρι που απλώνεται στον άλλο, όχι από καθήκον, αλλά από την αναγνώριση ότι δεν υπάρχει «άλλος». Είναι η ακινησία που δημιουργεί χώρο για τη θλίψη, η χαρά που γιορτάζει χωρίς να προσκολλάται. Είναι το θάρρος να σταθείς μέσα στη φωτιά του χάους του κόσμου, ατάραχος, γιατί γνωρίζεις ότι κάτω από την επιφανειακή αναταραχή, το αρχαίο ρεύμα συνεχίζει να ρέει, αδιάσπαστο και γαλήνιο.

Ένα με το Αρχαίο Ρεύμα

Η φώτιση είναι να γίνεσαι ένα με αυτό το ρεύμα, να παραδίνεσαι στην ψευδαίσθηση του ξεχωριστού εαυτού και να συγχωνεύεσαι με την παγκόσμια ύπαρξη που αναπνέει μέσα από όλα τα πράγματα. Αυτό δεν είναι μια απώλεια, αν και το εγώ μπορεί να τρέμει στη σκέψη. Είναι μια επιστροφή στο σπίτι, μια επιστροφή στην πηγή από την οποία ποτέ δεν έχουμε πραγματικά απομακρυνθεί. Οι μύστες κάθε παράδοσης έχουν τραγουδήσει για αυτή την ένωση—είτε την ονόμασαν Θεό, Τάο, Βράχμαν ή το Μεγάλο Μυστήριο. Είναι η ίδια αλήθεια, ντυμένη με διαφορετικά λόγια: δεν είμαστε αποσπασμένα θραύσματα σ’ ένα ψυχρό σύμπαν· είμαστε εκφράσεις του απείρου, κύματα που αναδύονται από τον ωκεανό της ζωής.

Μέσα σε αυτή την ενότητα, τα όρια του χρόνου και του χώρου διαλύονται. Το παρελθόν και το μέλλον καταρρέουν στο τώρα, και το "εγώ" που άλλοτε φαινόταν τόσο συμπαγές γίνεται μια φευγαλέα ρυτίδα στην επιφάνεια του βάθους. Είμαστε ο άνεμος και η πέτρα, η φωτιά και η στάχτη, ο εραστής και ο αγαπημένος. Είμαστε το αρχαίο ρεύμα το ίδιο, που ρέει ασταμάτητα, γίνεται αδιάκοπα, και όμως αναπαύεται για πάντα στη δική του φύση.

Η Πρόσκληση

Η φώτιση δεν προορίζεται για λίγους, ούτε είναι ένα δώρο που χαρίζεται από μακρινές δυνάμεις. Είναι το εκ γενετής δικαίωμα όλων όσων τολμούν να κοιτάξουν πέρα από τις ψευδαισθήσεις του εγώ, να ησυχάσουν τη βοή του νου, να νιώσουν τον παλμό της ζωής κάτω από το δέρμα του κόσμου. Δεν απαιτεί ναό, ιερέα ή γραφή—αν και αυτά μπορεί να δείχνουν το δρόμο. Απαιτεί μόνο παρουσία, θάρρος, και τη θέληση να αφήσουμε ό,τι νομίζουμε πως γνωρίζουμε.

Γι’ αυτό, στάσου, αγαπημένε, και άκου. Το ρεύμα σε καλεί, ψιθυρίζοντας μέσα στο θρόισμα των φύλλων, στο ρυθμό της αναπνοής σου, στη σιωπή ανάμεσα στις σκέψεις σου. Σε προσκαλεί να μπεις στη ροή του, να αφήσεις το βάρος του διαχωρισμού, να αφυπνιστείς στη χωρίς εμπόδια λειτουργία της συνείδησης. Εδώ, σε αυτό το ιερό τώρα, αποκαλύπτεται ό,τι πραγματικά συμβαίνει. Εδώ, είσαι ένα με το αρχαίο ρεύμα της ζωής. Εδώ, είσαι σπίτι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES