Experiences of Silence
Man,
depending on his spiritual evolution, depending on his "existential
position", experiences Silence in various ways. Or to put it more simply,
there are many kinds of Silence.
There
is EXTERIOR PEACE, when you simply observe nature, the nature untouched by man,
away from the city and human activities, the sky, the earth, the sea, the
horizon, the light that changes according to the hours of the day, the sounds,
the smells that the wind brings... when you walk without thoughts and just be
here, in the world.
There
is the INNER PEACE. When you are detached from all external phenomena and there
is, beyond "mere perception", no "reaction" to what happens
externally. You just see, you just flow with the events, undisturbed and calm,
no matter what happens.
There
is still that DEEP SILENCE OF MIND, when thought is silenced, when perception
flows unhindered, without distortion, and all dividing lines dissolve and the
deep unity of life is revealed, here, now, in flowing eternity, in the moment,
in the absolute present. A deep and absolute acceptance of all phenomena.
There
is an even deeper EXISTENTIAL PEACE where Consciousness Feels to Become a
Sensation, an Immensity, Attribute-less, Timeless, the very Essence of
Existence, Reflecting the Unknown Depth of Being.
There
is finally TRUE SILENCE, Absolute Silence where no perception, no change, no
sense of existence enters, the "Void", the very Source of Life, the
Unknown Depth of "Nothing" from Whence All Flow to be Life,
existence, evolution, time, experience, maturation... and dissolve again into
"Nothing".
Εμπειρίες της Ησυχίας
Ο Άνθρωπος, ανάλογα με την πνευματική εξέλιξή του, ανάλογα με την
«υπαρξιακή θέση» του, βιώνει την Ησυχία με διάφορους τρόπους. Ή για να το πούμε
πιο απλά, υπάρχουν πολλά είδη Ησυχίας.
Υπάρχει η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΗΣΥΧΙΑ, όταν απλά παρατηρείς την φύση, την ανέγγιχτη
από τον άνθρωπο φύση, μακριά από την πόλη και τις δραστηριότητες των ανθρώπων,
τον ουρανό, τη γη, την θάλασσα, τον ορίζοντα, το φως που αλλάζει ανάλογα με τις
ώρες της μέρας, τους ήχους, τις μυρωδιές που φέρνει ο αέρας… όταν χωρίς σκέψεις
περπατάς κι απλά είσαι εδώ, στο κόσμο.
Υπάρχει η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΗΣΥΧΙΑ. Όταν έχεις αποσπαστεί από όλα τα εξωτερικά
φαινόμενα και δεν υπάρχει, πέρα από την «απλή αντίληψη», καμία «αντίδραση» σε
ό,τι συμβαίνει εξωτερικά. Απλά βλέπεις, απλά ρέεις με τα γεγονότα, αδιατάρακτος
κι ήρεμος, ό,τι κι αν συμβαίνει.
Υπάρχει ακόμα εκείνη η ΒΑΘΙΑ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ, όταν η σκέψη σωπαίνει, όταν η
αντίληψη ρέει ανεμπόδιστη, χωρίς παραμορφώσεις, και διαλύονται όλες οι
διαχωριστικές γραμμές κι αποκαλύπτεται η βαθιά ενότητα της ζωής, εδώ, τώρα,
στην αιωνιότητα που ρέει, στην στιγμή, στο απόλυτο παρόν. Μια βαθιά κι απόλυτη
αποδοχή όλων των φαινομένων.
Υπάρχει μια ακόμα βαθύτερη ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΗΣΥΧΙΑ όπου η Συνείδηση Νοιώθει να
Γίνεται μια Αίσθηση, μια Απεραντοσύνη, Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς χρόνο, η Ίδια η
Ουσία της Ύπαρξης, που Αντικαθρεφτίζει το Άγνωστο Βάθος του Είναι.
Υπάρχει τέλος η ΑΛΗΘΙΝΗ ΗΣΥΧΙΑ, η Απόλυτη Σιωπή όπου δεν εισχωρεί καμία
αντίληψη, καμιά μεταβολή, καμιά αίσθηση ύπαρξης, το «Κενό», η Ίδια η Πηγή της
Ζωής, το Άγνωστο Βάθος του «Τίποτα» από Όπου Όλα Ρέουν για να γίνουν ζωή,
ύπαρξη, εξέλιξη, χρόνος, εμπειρία, ωρίμανση… και να διαλυθούν πάλι στο
«Τίποτα».