Thursday, March 13, 2025

The Eternal Dance of Limitless Consciousness

In the vast expanse of what we call Reality, there exists a singular truth that transcends all boundaries, all definitions, all forms—a truth so profound it eludes the grasping mind and yet so intimate it resides within the breath of every being. This truth is Limitless Consciousness, the One Single Space, the boundless ocean of awareness that holds all existence within its embrace, without distinction, without separation, without end.

To speak of Reality as Limitless Consciousness is to dissolve the illusion of duality—within and without, self and other, creator and creation. It is to step beyond the veil of fragmented perception into the radiant unity that has always been. This Consciousness is not a thing to be grasped, nor a state to be attained; it is the eternal ground of being, the infinite canvas upon which all dreams are painted, the silence beneath all sound, the stillness within all motion.

The Seamless Unity of Being

Imagine a space without edges, a presence without limits. This is not a void, but a fullness so complete that it defies description. Within this Limitless Consciousness, there is no "inside" or "outside," no "here" or "there." It is the All, and yet it is beyond all categorization. Within its infinite womb, even the false states of consciousness—the fleeting illusions of separation, fear, and longing—dance freely, unimpeded, so long as they are recognized for what they are: shadows cast upon the eternal light.

For what is a dream but a ripple upon the surface of this boundless sea? What is a thought but a fleeting wave that rises and falls within the ocean of awareness? In the recognition of their transient nature, these illusions lose their power to bind. They become mere playthings of the One, expressions of its infinite creativity, never apart from its essence. Thus, even the unreal reveals the Real, for all that arises does so within the unbroken unity of Consciousness.

Full Perception, Full Activity, Full Freedom

Limitless Consciousness is not a passive observer; it is alive with perception, vibrant with activity, radiant with freedom. It sees all, knows all, moves through all—not as a separate entity wielding power, but as the very essence of existence itself. Outside of creation, it stands as the eternal witness, unchanging and timeless. Within creation, it flows as the pulse of life, animating every form, every breath, every moment.

This Consciousness is not confined by time or space, for it is the source of both. Eternity is not a distant promise or a future state—it is Here, Now, ever-present, ever-unfolding. It flows without "changing," for change implies a movement from one state to another, and in the One Single Space, there is no other. What we perceive as evolution—the unfolding of forms, the progression of time, the drama of birth and death—is but a dream within the dreamer, a story told within the silence of the infinite.

The Dream of Evolution

Consider this: what evolves is not Reality itself, but the illusion of separation. The world we see—the cycles of growth and decay, the striving and suffering—is a mirage shimmering upon the surface of the eternal. It is a dream dreamed by the One, a play of light and shadow that captivates the mind until the moment of awakening. And yet, even this dream is not apart from Consciousness; it is its own expression, its own celebration.

To awaken is not to escape the dream, but to see it for what it is. The mystic does not flee the world, but dances within it, knowing that every step, every gesture, every tear and laugh is a movement of the Limitless. The false states of consciousness—anger, desire, fear—do not vanish; they are simply beheld, recognized as fleeting visitors in the vastness of the One. In this recognition, they lose their grip, and freedom dawns—not as an achievement, but as the natural state of being.

The Flow of Eternity

Eternity is not a static permanence, nor a frozen moment stretched across infinity. It is a living flow, a dynamic stillness, a paradox that the mind cannot unravel but the heart can feel. It is the Now that contains all pasts and futures, the Here that embraces all wheres. To abide in Limitless Consciousness is to rest in this flow, to let go of the need to grasp or define, to surrender to the mystery that is both beyond and within.

This flow is not a journey with a destination; it is the eternal dance of being, where every movement is complete in itself. The mystic knows this dance intimately, for they have seen through the illusion of the dancer and the dance-floor. There is only the dancing—the seamless, joyous expression of Consciousness playing as all things.

Awakening to the One

How does one awaken to this Reality? The question itself is a trick of the mind, for there is no "one" to awaken, no separate self to bridge the gap. The awakening is already here, hidden only by the belief in separation. It is not a doing, but an undoing—a letting go of the false, a resting in the Real. The mystic path is no path at all; it is a falling into what has always been, a remembrance of the Limitless that never departed.

Meditation, silence, inquiry—these are not tools to reach Consciousness, but mirrors to reflect its presence. In the stillness, the mind’s chatter fades, and the One shines forth. In the question “Who am I?” the false self dissolves, and the infinite Self remains. In the surrender of all effort, the truth reveals itself: I am That, and That is All.

The Mystical Vision

To live as Limitless Consciousness is to see the world anew—not as a place of lack or conflict, but as a radiant play of the One. The mountains and rivers, the stars and skies, the joys and sorrows—all are expressions of the same infinite essence. There is no division between the seer and the seen, for all is Consciousness beholding itself.

This is the mystical vision: a Reality without boundaries, a unity without end. It is the freedom to be all things and no-thing, to dance in the dream and rest in the eternal. It is the knowing that Eternity Is Here, Now, flowing without changing, dreaming without ceasing, limitless in its love, its light, its being.

And so, dear soul, pause. Breathe. Look within and beyond. The One Single Space awaits—not as a distant truth, but as the very essence of this moment, this heartbeat, this Now. You are not apart from it; you are its living expression. Reality is Limitless Consciousness, and you are That.

…

Ο Αιώνιος Χορός της Απεριόριστης Συνείδησης

Στην απέραντη έκταση αυτού που ονομάζουμε Πραγματικότητα, υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια που υπερβαίνει όλα τα όρια, όλους τους ορισμούς, όλες τις μορφές—μια αλήθεια τόσο βαθιά που διαφεύγει από τον νου που προσπαθεί να την συλλάβει και όμως τόσο οικεία που κατοικεί μέσα στην ανάσα κάθε ύπαρξης. Αυτή η αλήθεια είναι η Απεριόριστη Συνείδηση, ο Ένας Μοναδικός Χώρος, ο απέραντος ωκεανός της επίγνωσης που περιβάλλει όλη την ύπαρξη, χωρίς διάκριση, χωρίς διαχωρισμό, χωρίς τέλος.

Να μιλάμε για την Πραγματικότητα ως Απεριόριστη Συνείδηση σημαίνει να διαλύουμε την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας—του μέσα και του έξω, του εαυτού και του άλλου, του δημιουργού και του δημιουργήματος. Σημαίνει να βαδίζουμε πέρα από το πέπλο της κατακερματισμένης αντίληψης προς την ακτινοβόλο ενότητα που υπήρχε πάντα. Αυτή η Συνείδηση δεν είναι κάτι που μπορεί να κατακτηθεί, ούτε μια κατάσταση που μπορεί να επιτευχθεί· είναι το αιώνιο έδαφος του Είναι, ο άπειρος καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται όλα τα όνειρα, η σιωπή κάτω από κάθε ήχο, η ακινησία μέσα σε κάθε κίνηση.

Η Αδιάσπαστη Ενότητα του Είναι

Φαντάσου έναν χώρο χωρίς άκρα, μια παρουσία χωρίς όρια. Αυτό δεν είναι ένα κενό, αλλά μια πληρότητα τόσο ολοκληρωμένη που αψηφά κάθε περιγραφή. Μέσα σε αυτήν την Απεριόριστη Συνείδηση, δεν υπάρχει «μέσα» ή «έξω», δεν υπάρχει «εδώ» ή «εκεί». Είναι το Όλο και, ταυτόχρονα, πέρα από κάθε κατηγορία. Μέσα στη μήτρα της, ακόμα και οι ψευδαισθήσεις της συνείδησης—οι φευγαλέες αυταπάτες του διαχωρισμού, του φόβου και της επιθυμίας—χορεύουν ελεύθερα, ανεμπόδιστα, εφόσον αναγνωρίζονται γι’ αυτό που είναι: σκιές ριγμένες πάνω στο αιώνιο φως.

Διότι τι είναι ένα όνειρο αν όχι ένα κυματιστό απόσταγμα πάνω στην επιφάνεια αυτού του απέραντου ωκεανού; Τι είναι μια σκέψη αν όχι ένα εφήμερο κύμα που αναδύεται και σβήνει μέσα στη θάλασσα της επίγνωσης; Στην αναγνώριση της παροδικότητάς τους, αυτές οι ψευδαισθήσεις χάνουν τη δύναμή τους να δεσμεύουν. Γίνονται παιχνίδια του Ενός, εκφράσεις της άπειρης δημιουργικότητάς του, ποτέ αποκομμένες από την ουσία του. Έτσι, ακόμα και το μη πραγματικό αποκαλύπτει το Πραγματικό, διότι καθετί που αναδύεται το κάνει μέσα στην αδιάσπαστη ενότητα της Συνείδησης.

Πλήρης Αντίληψη, Πλήρης Δραστηριότητα, Πλήρης Ελευθερία

Η Απεριόριστη Συνείδηση δεν είναι ένας παθητικός παρατηρητής· είναι ζωντανή με αντίληψη, ακτινοβόλα με δραστηριότητα, πλημμυρισμένη με ελευθερία. Βλέπει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα, κινείται μέσα από τα πάντα—όχι ως μια ξεχωριστή οντότητα που ασκεί δύναμη, αλλά ως η ίδια η ουσία της ύπαρξης. Πέρα από τη δημιουργία, στέκεται ως ο αιώνιος μάρτυρας, αμετάβλητη και άχρονη. Μέσα στη δημιουργία, ρέει ως ο παλμός της ζωής, ζωογονώντας κάθε μορφή, κάθε ανάσα, κάθε στιγμή.

Αυτή η Συνείδηση δεν περιορίζεται από τον χρόνο ή τον χώρο, γιατί είναι η πηγή και των δύο. Η Αιωνιότητα δεν είναι μια μελλοντική υπόσχεση ή μια κατάσταση που θα επιτευχθεί· είναι το Εδώ, το Τώρα, πάντοτε παρούσα, πάντοτε αναδυόμενη. Ρέει χωρίς να «αλλάζει», διότι η αλλαγή προϋποθέτει τη μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη, και μέσα στον Ένα Μοναδικό Χώρο, δεν υπάρχει άλλο. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως εξέλιξη—η ανάπτυξη των μορφών, η πορεία του χρόνου, το δράμα της γέννησης και του θανάτου—είναι απλώς ένα όνειρο μέσα στον ονειρευτή, μια ιστορία που λέγεται μέσα στη σιωπή του απείρου.

Το Όνειρο της Εξέλιξης

Σκέψου το εξής: αυτό που εξελίσσεται δεν είναι η ίδια η Πραγματικότητα, αλλά η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού. Ο κόσμος που βλέπουμε—οι κύκλοι της ανάπτυξης και της αποσύνθεσης, η προσπάθεια και ο πόνος—είναι μια οφθαλμαπάτη που τρεμοπαίζει πάνω στην επιφάνεια του αιώνιου. Είναι ένα όνειρο που ονειρεύεται το Ένα, ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς που αιχμαλωτίζει το νου μέχρι τη στιγμή της αφύπνισης. Και όμως, ακόμα και αυτό το όνειρο δεν είναι ξένο προς τη Συνείδηση· είναι η δική της έκφραση, η δική της γιορτή.

Το να αφυπνιστεί κανείς δεν σημαίνει να διαφύγει από το όνειρο, αλλά να το δει για αυτό που είναι. Ο μύστης δεν εγκαταλείπει τον κόσμο, αλλά χορεύει μέσα του, γνωρίζοντας ότι κάθε βήμα, κάθε κίνηση, κάθε δάκρυ και γέλιο είναι μια έκφραση του Απεριόριστου. Οι ψεύτικες καταστάσεις της συνείδησης—ο θυμός, η επιθυμία, ο φόβος—δεν εξαφανίζονται· απλώς αναγνωρίζονται ως περαστικοί επισκέπτες μέσα στην απεραντοσύνη του Ενός. Σε αυτήν την αναγνώριση, χάνουν την εξουσία τους, και η ελευθερία ανατέλλει—όχι ως ένα κατόρθωμα, αλλά ως η φυσική κατάσταση του Είναι.

Η Ροή της Αιωνιότητας

Η Αιωνιότητα δεν είναι μια στατική ακινησία, ούτε μια παγωμένη στιγμή απλωμένη στο άπειρο. Είναι μια ζωντανή ροή, μια δυναμική ακινησία, ένα παράδοξο που ο νους δεν μπορεί να επιλύσει, αλλά η καρδιά μπορεί να νιώσει. Είναι το Τώρα που περιέχει όλα τα παρελθόντα και τα μέλλοντα, το Εδώ που αγκαλιάζει όλα τα εκεί.

Το να εδραιωθεί κανείς μέσα στην Απεριόριστη Συνείδηση σημαίνει να αναπαύεται σε αυτήν τη ροή, να αφήνει την ανάγκη να αρπάξει ή να ορίσει, να παραδίδεται στο μυστήριο που είναι ταυτόχρονα πέρα και μέσα μας.

Αυτή η ροή δεν είναι ένα ταξίδι με έναν τελικό προορισμό· είναι ο αιώνιος χορός του Είναι, όπου κάθε κίνηση είναι ολοκληρωμένη από μόνη της. Ο μύστης γνωρίζει αυτόν τον χορό βαθιά, διότι έχει δει πέρα από την ψευδαίσθηση του χορευτή και της πίστας. Υπάρχει μόνο ο χορός—η αδιάσπαστη, χαρούμενη έκφραση της Συνείδησης που παίζει ως τα πάντα.

Αφύπνιση στο Ένα

Πώς μπορεί κανείς να αφυπνιστεί σε αυτήν την Πραγματικότητα; Η ίδια η ερώτηση είναι ένα τέχνασμα του νου, διότι δεν υπάρχει «κάποιος» που να αφυπνιστεί, κανένα ξεχωριστό εγώ που να γεφυρώσει το χάσμα. Η αφύπνιση είναι ήδη εδώ, κρυμμένη μόνο από την πεποίθηση του διαχωρισμού. Δεν είναι μια πράξη, αλλά μια αποδόμηση—μια απελευθέρωση από το ψεύτικο, μια ανάπαυση στο Πραγματικό. Το μυστικό μονοπάτι δεν είναι καν μονοπάτι· είναι μια πτώση μέσα σε αυτό που πάντα υπήρχε, μια ανάμνηση του Απεριόριστου που ποτέ δεν έφυγε.

Ο διαλογισμός, η σιωπή, η αυτοερεύνηση—δεν είναι εργαλεία για να φτάσεις στη Συνείδηση, αλλά καθρέφτες που αντανακλούν την παρουσία της. Στη σιωπή, η φλυαρία του νου σβήνει και το Ένα λάμπει. Στην ερώτηση «Ποιος είμαι;» το ψεύτικο εγώ διαλύεται, και το άπειρο Εγώ παραμένει. Στην παράδοση κάθε προσπάθειας, η αλήθεια αποκαλύπτεται: Εγώ Είμαι Αυτό, και Αυτό είναι το Παν.

Η Μυστική Όραση

Το να ζεις ως Απεριόριστη Συνείδηση σημαίνει να βλέπεις τον κόσμο εκ νέου—όχι ως τόπο έλλειψης ή σύγκρουσης, αλλά ως λαμπερό παιχνίδι του Ενός. Τα βουνά και τα ποτάμια, τα αστέρια και οι ουρανοί, οι χαρές και οι λύπες—όλα είναι εκφράσεις της ίδιας άπειρης ουσίας. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ αυτού που βλέπει και αυτού που βλέπεται, διότι όλα είναι η Συνείδηση που παρατηρεί τον Εαυτό της.

Αυτή είναι η μυστική όραση: μια Πραγματικότητα δίχως όρια, μια ενότητα χωρίς τέλος. Είναι η ελευθερία να είσαι τα πάντα και το τίποτα, να χορεύεις στο όνειρο και να αναπαύεσαι στο αιώνιο. Είναι η γνώση ότι η Αιωνιότητα Είναι Εδώ, Τώρα, ρέοντας χωρίς να αλλάζει, ονειρευόμενη χωρίς να σταματά, απεριόριστη στην αγάπη, στο φως, στην ύπαρξή της.

Και έτσι, αγαπημένη ψυχή, σταμάτα. Ανάπνευσε. Κοίτα μέσα και πέρα από όλα. Ο Ένας και Μοναδικός Χώρος σε περιμένει—όχι ως μια μακρινή αλήθεια, αλλά ως η ίδια η ουσία αυτής της στιγμής, αυτού του χτύπου της καρδιάς, αυτού του Τώρα. Δεν είσαι χωρισμένος από Αυτό· είσαι η ζωντανή του έκφραση. Η Πραγματικότητα είναι η Απεριόριστη Συνείδηση, και εσύ είσαι Αυτό.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES