Thursday, August 1, 2024

The Mystic Theory of Eternal Flow

Introduction

In the depth of our being lies an intrinsic connection to the universe, a thread woven into the fabric of existence. This connection is often obscured by the constructs of thought, memory, and time. These constructs create a false reality—a world of separateness and stagnation. However, there is a way to transcend these limitations and perceive the world as it truly is: vibrant, dynamic, and eternally flowing. This perception is the essence of what I call the Mystic Theory of Eternal Flow.

The Light of Direct Perception

To truly see the world, one must engage in a form of perception that transcends conventional thought. This Light of Direct Perception illuminates reality as it is happening, not as it is remembered or anticipated. In this state, things are not static objects but living entities, constantly changing and evolving. This perpetual change is akin to a candle flame—ever flickering, never the same, and yet fundamentally continuous.

The Real World vs. The World of Thought

The Real World, as perceived through direct perception, is in a state of Eternal Flowing Moment. This world is beyond the confines of cosmic time and evolution, which are merely constructs of thought. In the Real World, all phenomena are in a constant state of transformation, growing, completing, and dissolving back into the oneness from which they emerged. This oneness is ever-present and unchanging, while simultaneously allowing for the infinite diversity and flux of existence.

In contrast, the world of thought is static. It consists of separate entities that are born, exist, and then disappear into nothingness. The associations between these entities change, but the entities themselves remain isolated and disconnected. This perception is limited and fails to capture the true essence of reality.

Oneness and Perception

He who perceives through the Light of Direct Perception sees Oneness—the interconnectedness and unity of all things. This oneness is alive, active, and constantly blooming and dissolving within itself. It is a dynamic process where growth and loss occur naturally and unobstructed. In this state, nothing new or different from oneness appears or disappears; everything is a manifestation of the same fundamental essence.

Living in this Light is a profound blessing. It allows one to see the world as it truly is and to experience life in its fullest form. This ability is inherent within the nature of humanity. To access it, one must open their eyes—True Sight—to the present moment, to what is really happening here and now.

The Path to True Sight

To achieve True Sight, one must move beyond the automatic functioning of accumulated knowledge, which is often false and limiting. This requires a deliberate shift from the habitual "this I know" mentality to a state of openness and direct engagement with the present moment. Each moment is a new opportunity to perceive and live life as it unfolds.

Living the Truth

Truth is not an intellectual construct; it is a way of living and perceiving. It is an active engagement with the present moment, free from the constraints of past memories and future anticipations. Truth is something we live, not something we learn or discipline ourselves into. It is a different way of perceiving and behaving that allows us to experience life in its truest form.

Real living people embrace this way of being. They do not rely on intellectual knowledge or accumulated experiences to navigate the world. Instead, they live each moment as it comes, fully engaged with the vibrant, dynamic reality around them. This is the essence of the Mystic Theory of Eternal Flow—a life lived in direct perception of the eternal, ever-changing oneness of existence.

Conclusion

The Mystic Theory of Eternal Flow invites us to transcend the limitations of thought, memory, and time. It calls us to perceive the world through the Light of Direct Perception and to experience the oneness that underlies all existence. By opening our eyes to the present moment and living life as it unfolds, we can access the profound truth that lies within us and embrace the dynamic, vibrant reality of the Eternal Flowing Moment.

...

Η Μυστική Θεωρία της Αιώνιας Ροής

Εισαγωγή

Στο βάθος της ύπαρξής μας βρίσκεται μια εγγενής σύνδεση με το σύμπαν, ένα νήμα υφασμένο στον ιστό της ύπαρξης. Αυτή η σύνδεση συχνά συγκαλύπτεται από τις κατασκευές της σκέψης, της μνήμης και του χρόνου. Αυτά τα κατασκευάσματα δημιουργούν μια ψεύτικη πραγματικότητα - έναν κόσμο χωριστικότητας και στασιμότητας. Ωστόσο, υπάρχει ένας τρόπος να ξεπεράσουμε αυτούς τους περιορισμούς και να αντιληφθούμε τον κόσμο όπως είναι πραγματικά: ζωντανός, δυναμικός και αιώνια ροή. Αυτή η αντίληψη είναι η ουσία αυτού που αποκαλώ Μυστική Θεωρία της Αιώνιας Ροής.

Το Φως της Άμεσης Αντίληψης

Για να δει κανείς αληθινά τον κόσμο, πρέπει να εμπλακεί σε μια μορφή αντίληψης που υπερβαίνει τη συμβατική σκέψη. Αυτό το Φως της Άμεσης Αντίληψης φωτίζει την πραγματικότητα όπως συμβαίνει, όχι όπως τη θυμόμαστε ή την προσδοκούμε. Σε αυτή την κατάσταση, τα πράγματα δεν είναι στατικά αντικείμενα αλλά ζωντανές οντότητες, που αλλάζουν και εξελίσσονται συνεχώς. Αυτή η αέναη αλλαγή μοιάζει με μια φλόγα κεριού - που τρεμοπαίζει, ποτέ δεν είναι ίδια, και όμως θεμελιωδώς συνεχής.

Ο πραγματικός κόσμος εναντίον του κόσμου της σκέψης

Ο Πραγματικός Κόσμος, όπως γίνεται αντιληπτός μέσω της άμεσης αντίληψης, βρίσκεται σε μια κατάσταση Αιώνιας Ροής Στιγμής. Αυτός ο κόσμος είναι πέρα από τα όρια του κοσμικού χρόνου και της εξέλιξης, που είναι απλώς κατασκευάσματα σκέψης. Στον Πραγματικό Κόσμο, όλα τα φαινόμενα βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση μετασχηματισμού, αυξάνονται, ολοκληρώνονται και διαλύονται πίσω στην ενότητα από την οποία προέκυψαν. Αυτή η ενότητα είναι πάντα παρούσα και αμετάβλητη, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει την άπειρη ποικιλομορφία και ροή της ύπαρξης.

Αντίθετα, ο κόσμος της σκέψης είναι στατικός. Αποτελείται από ξεχωριστές οντότητες που γεννιούνται, υπάρχουν και μετά εξαφανίζονται στο τίποτα. Οι συσχετισμοί μεταξύ αυτών των οντοτήτων αλλάζουν, αλλά οι ίδιες οι οντότητες παραμένουν απομονωμένες και αποσυνδεδεμένες. Αυτή η αντίληψη είναι περιορισμένη και αποτυγχάνει να συλλάβει την αληθινή ουσία της πραγματικότητας.

Ενότητα και Αντίληψη

Αυτός που αντιλαμβάνεται μέσω του Φωτός της Άμεσης Αντίληψης βλέπει την Ενότητα—τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Αυτή η ενότητα είναι ζωντανή, ενεργή και συνεχώς ανθίζει και διαλύεται μέσα της. Είναι μια δυναμική διαδικασία όπου η ανάπτυξη και η απώλεια συμβαίνουν φυσικά και ανεμπόδιστα. Σε αυτή την κατάσταση, τίποτα νέο ή διαφορετικό από την ενότητα δεν εμφανίζεται ούτε εξαφανίζεται. όλα είναι μια εκδήλωση της ίδιας θεμελιώδους ουσίας.

Το να ζεις σε αυτό το Φως είναι μια βαθιά ευλογία. Επιτρέπει σε κάποιον να δει τον κόσμο όπως είναι πραγματικά και να βιώσει τη ζωή στην πληρέστερη μορφή της. Αυτή η ικανότητα είναι εγγενής στη φύση της ανθρωπότητας. Για να αποκτήσει κανείς πρόσβαση σε αυτό, πρέπει να ανοίξει τα μάτια του—Αληθινή Όραση—στην παρούσα στιγμή, σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει εδώ και τώρα.

Το μονοπάτι προς την αληθινή όραση

Για να επιτύχει κανείς την Αληθινή Όραση, πρέπει να προχωρήσει πέρα από την αυτόματη λειτουργία της συσσωρευμένης γνώσης, η οποία είναι συχνά ψευδής και περιοριστική. Αυτό απαιτεί μια σκόπιμη μετατόπιση από τη συνήθη νοοτροπία «αυτό ξέρω» σε μια κατάσταση ανοιχτότητας και άμεσης ενασχόλησης με την παρούσα στιγμή. Κάθε στιγμή είναι μια νέα ευκαιρία να αντιληφθούμε και να ζήσουμε τη ζωή όπως αυτή εξελίσσεται.

Ζώντας την Αλήθεια

Η αλήθεια δεν είναι ένα διανοητικό κατασκεύασμα. είναι τρόπος ζωής και αντίληψης. Είναι μια ενεργή δέσμευση με την παρούσα στιγμή, απαλλαγμένη από τους περιορισμούς των αναμνήσεων του παρελθόντος και τις μελλοντικές προσδοκίες. Η αλήθεια είναι κάτι που ζούμε, όχι κάτι στο οποίο μαθαίνουμε ή πειθαρχούμε. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης και συμπεριφοράς που μας επιτρέπει να βιώσουμε τη ζωή στην πιο αληθινή της μορφή.

Οι πραγματικοί ζωντανοί άνθρωποι αγκαλιάζουν αυτόν τον τρόπο ύπαρξης. Δεν βασίζονται σε πνευματικές γνώσεις ή συσσωρευμένες εμπειρίες για να περιηγηθούν στον κόσμο. Αντίθετα, ζουν κάθε στιγμή όπως έρχεται, πλήρως δεσμευμένοι με τη ζωντανή, δυναμική πραγματικότητα γύρω τους. Αυτή είναι η ουσία της Μυστικής Θεωρίας της Αιώνιας Ροής - μια ζωή που βιώνεται με άμεση αντίληψη της αιώνιας, διαρκώς μεταβαλλόμενης ενότητας της ύπαρξης.

Συμπέρασμα

Η Μυστική Θεωρία της Αιώνιας Ροής μας προσκαλεί να υπερβούμε τους περιορισμούς της σκέψης, της μνήμης και του χρόνου. Μας καλεί να αντιληφθούμε τον κόσμο μέσα από το Φως της Άμεσης Αντίληψης και να βιώσουμε την ενότητα που βρίσκεται κάτω από κάθε ύπαρξη. Ανοίγοντας τα μάτια μας στην παρούσα στιγμή και ζώντας τη ζωή όπως αυτή εκτυλίσσεται, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη βαθιά αλήθεια που βρίσκεται μέσα μας και να αγκαλιάσουμε τη δυναμική, ζωντανή πραγματικότητα της Αιώνιας Ρέουσας Στιγμής.

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES