Sunday, August 25, 2024

Experiencing God

All Religions and Philosophies (Metaphysical Theories) posit a Supreme Principle, which they nevertheless fail to really grasp (beyond some hints). The reason this happens is because That To Which They Point is A Living Dynamic Reality That Expands Beyond All Boundaries, and continually escapes all attempts to define, limit, statically apprehend. Reality cannot become a “concept” - a fixed thing.

There are in Religions (for those who have dealt a lot or a little with Theology, the History of Religions...) terms, names, which come closer to the Dynamic Reality (which we generally call "God") and other terms which completely move away from its clarification our perception.

For example, in the Teaching of the Upanishads (the later Vedanta, Shankara, etc.), 28 centuries ago the term Brahman (from the verb brh = to increase, expand, beyond all limits, in this case) would mean That which Expands beyond from a perception, which moves "too slowly" to capture Living Reality.

“A Still that is faster than the mind. Where the Gods do not reach, because It always precedes. That and when It stands, It surpasses the others, no matter how they run. Into This the Lord of Life deposits the "Waters" (the Cosmic Superimposed Processes...). – Isa Upanishad, 4

They translate the term Brahman – quite loosely – as Absolute or World Spirit or Infinite, petrifying it into a static meaning (noun). Do you see - dear friends - how language distorts reality? Where there is Life, Motion, "Process," we perceive "some substance".

Another example is in Buddhism. The term Asamskrita (for the Ultimate Reality) means the Un-Made (by perception, thought, human actions), with all that implies. In Late Buddhism the term Sunyata (Emptiness) is used which implies a Perpetual Movement of Perception into the Limitless which has no Content, Attributes – with all that implies.

Even in the post-Christian Kabbalah (regardless of any view of its origin) the term Ein Soph means That which Extends beyond Limits and is therefore not reached by perception however it moves.

On the other hand, there are terms in Chinese Taoism - the Tao - that denote the All that Flows in Spontaneous Free Way - Te - and in Which all individual processes are merged, such as thought, action, matter, life (with its phenomena).

Leaving the East, the Ancient Hellenes (starting with the Mystic Orpheus and the Great Philosophers, Pythagoras, Parmenides, Heraclitus, up to Plato and the other Great Philosophers...) spoke of an Eternal Reality (the Chaos of the Orphic Hymns), the "Ultimate Being," which Flows, Enclosing within this Becoming all individual processes, as superimposed phenomena - all phenomena. Heraclitus speaking especially about Becoming approached it as the Flowing Wholeness, the Universal Flow of Phenomena, which is Recognized in all the individual processes of existence.

In Christianity only the Mystics – such as the desert mystics, or – in the West – the Meister Eckhart and some others who move in the same spirit, Experience God as a Living Expanding Reality. In the official theology of the church the Living God, the Eternal Flowing Reality, is declared to be "God," Father, or Whatever, a static concept, an object of thought. But this is how theology is isolated from Living Reality in the dead space of words, and stripped of Living Experience it becomes only thought.

On the other hand, the Purpose set in Religions and Metaphysical Philosophy is precisely the Approach to Living Reality, the Flowing Wholeness, the Direct Experience of this Dynamic Reality, the Experience of "God". And here too there are terms that approach the dynamic content of the Experience or move away towards static perceptions - concepts - of a realization or an achievement.

We want to say that the Experience of "God", the Direct Experiencing of the Living Flowing Divine Reality constitutes (and this is precisely the content of the Experience) a Liberation of Perception from all limitations, an Expansion into the Unlimited, the Endless, a living experience, Here, Now, beyond Time, beyond thought moving slowly, statically from concept to concept – to realize supposed knowledge.

The Experiencing of God is Direct Knowledge, Direct Sensing that spreads out continuously, limitlessly because it has no content, but Remains nevertheless Alive, Self-affirming, True... it is not intellectual knowledge of concepts.

So, there are descriptive terms in Religions that indicate in a very clear way what is happening - the truth - and terms that are misleading.

For example, the "Living of Brahman " would be defined (if we accept the conception mentioned above) as the Liberation of Perception from limitations, its Endless Expansion towards the Infinite, a Sense of Inconceivable Speed of Expansion, which while Changing (the Perception) remains Unchanged.

Nirvana to refer to the second example would be Living Present Perception Contentless Expanding Remaining Unchanged, Pure, Active – not nothingness, not a disappearance, not what people imagine.

We could cite more examples, from Taoism, Zen (about what Satori is), or the mystical experiences of true Christians - not the typical pseudo-Christians of the official church - but we think - dear friends - that it is understood what we want to say.

Ultimately, Reality Exists and Acts as a Living Presence and Extension of Perception beyond Limitations, Always, Everywhere, Within us, within each of us.

It exists in Power, as a Potential of our Nature.

Reality Is All That Manifests Here, Now, That Flows Without Changing and Includes Within It All Individual Processes and Phenomena, Thought, Sensation, Physical Experience, Material Things.

When Perception (one's Present Perception) from the Flowing Wholeness, Here, Now, is limited to thought and grasps Reality (not as Flow but) through static concepts (based on knowledge, memory, experiences) it perceives not the Reality but a fabricated reality, a false reality, a daydream.

Nevertheless, the Flowing Wholeness, the Perception – as Perception – that Encompasses all individual processes Exists as Background and Support of all that occurs.

Reality does not cease to be Reality because a Perception dreams that it has a separate existence, because it splits into observer and world, because it behaves schizophrenically, erroneously, destructively. Someday the dream will end.

The Transition, moreover, from the stream of consciousness of the ego, which experiences its existence against the world to the Free Perception, the Without Obstacles, Terms and Limits, Perception, is not a realization of the ego (for as long as the ego exists this will continue state) but rather an abandonment of this process – the ego must cease to exist for Reality to Emerge.

This means that Perception Restores its Unity, Flows Freely, while using thought, sensation, material experience, as individual processes – no longer obstacles – embedded in the Perception of Flowing Reality. Liberation of Perception does not at all mean "blocking" (or disappearing) thought, bodily sensations or material action.

Beyond the Experience of Liberation, or Free Boundless Perception, Embracing in its Oneness all processes-phenomena, there is the Integral Experience of Divine Reality, the Elevation of Perception Toward the Vast, which is, however, an Experience beyond our known world – since here not only the "observer" but also the "observed" is missing... perhaps we will talk about this in another article (although these things should not be said publicly, since they are the Heart of God's Mysteries).

...

Η Βίωση του Θεού

Όλες οι Θρησκείες και Φιλοσοφίες (Μεταφυσικές Θεωρήσεις) θέτουν Μια Υπέρτατη Αρχή, που εν τούτοις αδυνατούν να συλλάβουν πραγματικά (πέρα από κάποιους υπαινιγμούς). Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί Αυτό προς το Οποίο δείχνουν είναι Μια Ζωντανή Δυναμική Πραγματικότητα που Επεκτείνεται πέρα από όλα τα Όρια και ξεφεύγει διαρκώς από κάθε προσπάθεια προσδιορισμού, περιορισμού, στατικής σύλληψης. Η Πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει «έννοια» - σταθερό πράγμα.

Υπάρχουν στις Θρησκείες (για αυτούς που έχουν ασχοληθεί πολύ ή λίγο με την Θρησκειολογία, την Ιστορία των Θρησκειών…) όροι, ονόματα, που προσεγγίζουν περισσότερο την Δυναμική Πραγματικότητα (που λέμε γενικά «Θεό») κι άλλοι όροι που απομακρύνουν τελείως από την αποσαφήνιση της αντίληψής μας.

Για παράδειγμα στην Διδασκαλία των Ουπανισάδ (την μετέπειτα Βεδάντα, του Σανκάρα, κλπ.), πριν 28 αιώνες ο όρος Βράχμαν (από το ρήμα brh= αυξάνομαι, επεκτείνομαι, πέρα από όλα τα όρια, στην συγκεκριμένη περίπτωση) θα σήμαινε Αυτό που Επεκτείνεται πέρα από μια αντίληψη, η οποία κινείται «πολύ αργά» για να συλλάβει την Ζωντανή Πραγματικότητα.

«Ένα Ακίνητο που είναι γοργότερο από τον νου. Που οι Θεοί δεν φθάνουν, γιατί πάντοτε προπορεύεται. Αυτό και όταν στέκεται, ξεπερνά τα άλλα, όσο κι αν τρέχουν. Σε Αυτό ο Κύριος της Ζωής εναποθέτει τα «Ύδατα» (τις Κοσμικές Επάλληλες Διαδικασίες…). – Ίσα Ουπανισάδ, 4

Μεταφράζουν τον όρο Βράχμαν – τελείως επιπόλαια – σαν Απόλυτο ή Παγκόσμιο Πνεύμα ή Απέραντο, απολιθώνοντάς το σε μια στατική έννοια (ουσιαστικό). Βλέπετε - αγαπητοί φίλοι – πως η γλώσσα διαστρέφει την πραγματικότητα; Εκεί που υπάρχει Ζωή, Κίνηση, «Διαδικασία», εμείς αντιλαμβανόμαστε «κάποια ουσία».

Ένα άλλο παράδειγμα είναι στον Βουδισμό. Ο όρος Ασαμσκρίτα (για την Ύστατη Πραγματικότητα) σημαίνει το Μη-Κατασκευασμένο (από την αντίληψη, την σκέψη, τις ανθρώπινες ενέργειες), με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Στον Ύστερο Βουδισμό χρησιμοποιείται ο όρος Σουνυάτα (Κενότητα) που υπονοεί μια Διαρκή Κίνηση της Αντίληψης στο Απεριόριστο που Δεν Έχει Περιεχόμενο, Ιδιότητες – με ό,τι υπονοεί αυτό.

Ακόμα στην μεταχριστιανική Καμπάλα (άσχετα από τις όποιες απόψεις για την προέλευσή της) ο όρος Έιν Σοφ σημαίνει Αυτό που Επεκτείνεται πέρα από τα Όρια και συνεπώς δεν φτάνεται από την αντίληψη όσο κι αν κινείται αυτή.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν στον Κινέζικο Ταοϊσμό όροι – το Ταό – που υποδηλώνουν το Όλον που Ρέει με τον Αυθόρμητο Ελεύθερο Τρόπο – Τε – και στο Οποίο συγχωνεύονται όλες οι επιμέρους διαδικασίες, όπως η σκέψη, η δράση, η ύλη, η ζωή (με τα φαινόμενά της).

Αφήνοντας την Ανατολή, οι Αρχαίοι Έλληνες (ξεκινώντας από τον Μύστη Ορφέα και τους Μεγάλους Φιλοσόφους, τον Πυθαγόρα, τον Παρμενίδη, τον Ηράκλειτο, μέχρι τον Πλάτωνα και τους άλλους Μεγάλους Φιλοσόφους…) μίλησαν για Μια Αιώνια Πραγματικότητα (το Χάος των Ορφικών Ύμνων), το «Τελείως Είναι», που Ρέει, Περικλείνοντας μέσα σε αυτό το Γίγνεσθαι όλες τις επιμέρους διαδικασίες, σαν επάλληλα φαινόμενα - όλα τα φαινόμενα. Ο Ηράκλειτος μιλώντας ιδιαίτερα για το Γίγνεσθαι το προσέγγισε σαν την Ρέουσα Ολότητα, την Παγκόσμια Ροή των Φαινομένων, που Αναγνωρίζεται σε όλες τις επιμέρους διαδικασίες της ύπαρξης.

Στον Χριστιανισμό μονάχα οι Μυστικοί – όπως για παράδειγμα οι μυστικοί της ερήμου, ή – στην Δύση – ο Μάιστερ Έκαρτ και κάποιοι άλλοι που κινούνται στο ίδιο πνεύμα Βιώνουν τον Θεό σαν Μια Ζωντανή Επεκτεινόμενη Πραγματικότητα. Στην επίσημη θεολογία της εκκλησίας ο Ζωντανός Θεός, η Αιώνια Πραγματικότητα που Ρέει, ανακηρύσσεται σαν «Θεός», Πατέρας, ή Ό,τι Άλλο, μια στατική έννοια, ένα αντικείμενο της σκέψης. Έτσι όμως η θεολογία απομονώνεται από την Ζωντανή Πραγματικότητα στον νεκρό χώρο των λέξεων και απογυμνωμένη από το Ζωντανό Βίωμα γίνεται μόνο σκέψη.

Από την άλλη μεριά ο Σκοπός που τίθεται στις Θρησκείες και την Μεταφυσική Φιλοσοφία είναι ακριβώς η Προσέγγιση της Ζωντανής Πραγματικότητας, της Ρέουσας Ολότητας, η Άμεση Βίωση Αυτής της Δυναμικής Πραγματικότητας, η Εμπειρία του «Θεού». Κι εδώ επίσης υπάρχουν όροι που προσεγγίζουν το δυναμικό περιεχόμενο του Βιώματος ή απομακρύνονται προς στατικές αντιλήψεις – έννοιες – μιας πραγματοποίησης ή μιας επίτευξης.

Θέλουμε να πούμε πως η Εμπειρία του «Θεού», η Άμεση Βίωση της Ζωντανής Ρέουσας Θείας Πραγματικότητας αποτελεί (κι αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο του Βιώματος) μια Απελευθέρωση της Αντίληψης από όλους τους περιορισμούς, μια Επέκταση στο Απεριόριστο, στο Χωρίς Τέλος, μια ζωντανή εμπειρία, Εδώ, Τώρα, πέρα από τον Χρόνο, πέρα από την σκέψη που κινείται αργά, στατικά από έννοια σε έννοια – για να πραγματοποιήσει δήθεν γνώση.

Η Βίωση του Θεού είναι Άμεση Γνώση, Άμεση Αίσθηση που απλώνεται συνεχώς, απεριόριστα γιατί δεν έχει περιεχόμενο, αλλά Παραμένει παρόλα αυτά Ζωντανή, Αυτοεπιβεβαιούμενη, Αληθινή… δεν είναι διανοητική γνώση εννοιών.

Υπάρχουν λοιπόν στις Θρησκείες όροι περιγραφής που υποδηλώνουν με σαφέστατο τρόπο τι συμβαίνει – την αλήθεια - και όροι που είναι παραπλανητικοί.

Για παράδειγμα η «Βίωση του Βράχμαν» θα οριζόταν (αν δεχτούμε την αντίληψη που αναφέραμε πιο πάνω) σαν η Απελευθέρωση της Αντίληψης από τους περιορισμούς, η Χωρίς τέλος Επέκτασή της προς το Απεριόριστο, μια Αίσθηση Ασύλληπτης Ταχύτητας Επέκτασης, που ενώ Αλλάζει (η Αντίληψη) παραμένει Αναλλοίωτη.

Το Νιρβάνα για να αναφερθούμε στο δεύτερο παράδειγμα θα ήταν η Ζωντανή Παρούσα Αντίληψη που Χωρίς Περιεχόμενο Επεκτείνεται Παραμένοντας Αναλλοίωτη, Αγνή, Δραστήρια – ούτε το τίποτα είναι, ούτε μια εξαφάνιση, ούτε αυτά που φαντάζονται οι άνθρωποι.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλα παραδείγματα, από τον Ταοϊσμό, το Ζεν (για το τι είναι το Σατόρι), ή τις μυστικές εμπειρίες των αληθινών χριστιανών – όχι των τυπικών ψευδοχριστιανών της επίσημης εκκλησίας – αλλά νομίζουμε – αγαπητοί φίλοι – ότι έγινε κατανοητό τι θέλουμε να πούμε.

Τελικά, η Πραγματικότητα Υπάρχει κι Ενεργεί σαν Ζωντανή Παρουσία κι Επέκταση της Αντίληψης πέρα από τους Περιορισμούς, Πάντα, Παντού, Μέσα μας, μέσα στον καθένα μας.

Υπάρχει Εν Δυνάμει, σαν Δυνατότητα της Φύσης μας.

Η Πραγματικότητα Είναι το Όλον που Εκδηλώνεται Εδώ, Τώρα, που Ρέει Χωρίς να Αλλοιώνεται και Συμπεριλαμβάνει Μέσα του όλες τις επιμέρους διαδικασίες και φαινόμενα, σκέψη, αίσθηση, σωματική εμπειρία, υλικά πράγματα.

Όταν η Αντίληψη (η Παρούσα Αντίληψη του καθενός) από την Ρέουσα Ολότητα, Εδώ, Τώρα, περιορίζεται στην σκέψη και συλλαμβάνει την Πραγματικότητα (όχι σαν Ρέουσα αλλά) μέσα από στατικές έννοιες (που βασίζονται στην γνώση, στην μνήμη, στις εμπειρίες) αντιλαμβάνεται όχι την Πραγματικότητα αλλά μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, μια ψεύτικη πραγματικότητα, μια ονειροφαντασία.

Παρόλα αυτά η Ρέουσα Ολότητα, η Αντίληψη – σαν Αντίληψη – που Περικλείνει όλες τις επιμέρους διαδικασίες Υπάρχει σαν Υπόβαθρο και σαν Υποστήριγμα όλων όσων συμβαίνουν.

Η Πραγματικότητα δεν Παύει να Είναι Πραγματικότητα επειδή μια Αντίληψη ονειρεύεται ότι έχει χωριστή υπόσταση, επειδή διχάζεται σε παρατηρητή και κόσμο, επειδή συμπεριφέρεται σχιζοφρενικά, λανθασμένα, καταστροφικά. Κάποτε το όνειρο θα τελειώσει.

Η Μετάβαση εξάλλου από το ρεύμα της συνειδητότητας του εγώ, που βιώνει την ύπαρξή του απέναντι στον κόσμο προς την Ελεύθερη Αντίληψη, την Χωρίς Εμπόδια, Όρους και Όρια, Αντίληψη, δεν είναι μια πραγματοποίηση του εγώ (γιατί όσο υπάρχει το εγώ θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση) αλλά μάλλον μια εγκατάλειψη αυτής της διαδικασίας – το εγώ πρέπει να πάψει να υφίσταται για να Αναδυθεί η Πραγματικότητα.

Αυτό σημαίνει ότι η Αντίληψη Αποκαθιστά την Ενότητά της, Ρέει Ελεύθερα, χρησιμοποιώντας παράλληλα την σκέψη, την αίσθηση, την υλική εμπειρία, σαν επιμέρους διαδικασίες – δεν αποτελούν πλέον εμπόδια – ενταγμένες στην Αντίληψη της Ρέουσας Πραγματικότητας. Η Απελευθέρωση της Αντίληψης, δεν σημαίνει καθόλου «αποκλεισμό» (ή εξαφάνιση) της σκέψης, των σωματικών αισθήσεων ή της υλικής δράσης.

Πέρα από την Εμπειρία της Απελευθέρωσης ή της Ελεύθερης Απεριόριστης Χωρίς Όρια Αντίληψης που Αγκαλιάζει μέσα στην Ενότητά της όλες τις διαδικασίες-φαινόμενα, υπάρχει το Ολοκληρωτικό Βίωμα της Θείας Πραγματικότητας, η Ανύψωση της Αντίληψης Προς το Αχανές, που είναι, όμως μια Εμπειρία πέρα από τον γνωστό μας κόσμο – αφού εδώ εκλείπει όχι μόνο ο «παρατηρητής» αλλά και το «παρατηρούμενο»… ίσως μιλήσουμε για αυτό σε κάποιο άλλο άρθρο (αν και αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να λέγονται δημόσια, αφού αποτελούν την Καρδιά των Μυστηρίων του Θεού).

The Path of Introverted Mysticism: A Journey to Consciousness Without Content

Introduction

Introverted Mysticism, often referred to as mysticism of the self, is an esoteric journey that invites practitioners to transcend the familiar confines of thought, memory, and sensory experience. Rooted deeply in both Eastern and Western mystical traditions, this form of mysticism emphasizes the direct, non-conceptual experience of consciousness itself. Unlike other mystical paths that may engage with divine entities or cosmological visions, introverted mysticism seeks the ultimate reality within the self, a state of pure awareness untainted by external impressions.

The Essence of Consciousness Without Content

At the heart of introverted mysticism lies the concept of consciousness without content. This denotes a state of pure awareness devoid of the usual cognitive and sensory imprints. In such a state, the mind is not engaged with thoughts, memories, or sensory stimuli. Instead, it exists in a profound stillness, an undisturbed presence that is both deeply personal and universally accessible.

The experiences in this state are often ineffable, defying conventional language and conceptual frameworks. Descriptions fall short, as they cannot encapsulate the richness and profundity of the experience. Yet, those who have touched this state of being often report a profound sense of unity and interconnectedness, an experience of being at one with the universe.

Historical and Philosophical Foundations

Introverted mysticism finds its philosophical underpinnings in various Eastern traditions such as Advaita Vedanta and Zen Buddhism, as well as in certain Western mystical traditions. In Advaita Vedanta, the self (Atman) is viewed as identical with the ultimate reality (Brahman), and the practice of self-inquiry (Atma Vichara) is employed to realize this truth. The famous Indian sage Ramana Maharshi advocated for this method, urging seekers to constantly inquire, "Who am I?" until all conceptual identities dissolve, revealing the pure self.

Zen Buddhism, on the other hand, emphasizes direct experience through practices such as Zazen (seated meditation). Zen masters often use Koans, paradoxical questions or statements, to break the logical mind and push practitioners into experiencing reality directly. This direct, non-conceptual approach is designed to strip away the layers of thought and bring one into direct contact with pure awareness.

Western mysticism also holds threads of introverted mysticism, particularly within the works of mystics like Meister Eckhart and St. John of the Cross. Eckhart’s notion of "Gelassenheit" (releasement or letting go) echoes the surrender necessary to experience consciousness without content. St. John’s concept of the "Dark Night of the Soul" describes the stripping away of sensory and conceptual distractions, leading to a direct encounter with the divine.

Practices and Techniques

The journey into introverted mysticism often begins with practices aimed at quieting the mind and turning attention inward. Here are some common techniques:

Meditation: This is perhaps the most universal practice. Forms of meditation like Zazen, Vipassana, and transcendental meditation focus on observing the mind and gradually reducing the influence of thoughts and sensory input.

Self-Inquiry: Popularized by Ramana Maharshi, this involves persistently questioning the nature of the self. By asking "Who am I?" and rejecting all answers that arise from the mind, practitioners can potentially experience the pure self.

Breathwork: Techniques such as Pranayama in yoga emphasize control and awareness of the breath. By focusing on the breath, practitioners can quiet the mind and facilitate an inward journey.

Mantra Repetition: Repeating a mantra can help focus the mind and reduce the chatter of thoughts. The repetition of sacred sounds like "Om" in Hinduism or "Namu Myoho Renge Kyo" in Nichiren Buddhism aids in centering the practitioner’s awareness.

Contemplation: Engaging in deep, focused contemplation on a single question or concept can help strip away superficial thoughts and lead to deeper insights into the nature of consciousness.

Experiences and Insights

The ultimate goal of introverted mysticism is to experience the true nature of the self, often described as an experience of oneness with the universe or a sense of transcendence beyond the individual ego. These experiences, while deeply personal, share common themes across different traditions:

Unity and Interconnectedness: A profound sense of being one with all that exists. This is often accompanied by feelings of love and compassion for all beings.

Timelessness and Spacelessness: Experiences of pure consciousness often transcend conventional notions of time and space. Practitioners report feeling as though they exist in an eternal present moment.

Ineffability: These experiences are challenging to articulate because they transcend ordinary language and conceptual frameworks.

Transcendence of the Ego: A dissolution of the individual self, leading to a direct encounter with the fundamental nature of reality.

Impact on Daily Life

The impact of such mystical experiences extends beyond the moments of meditation or contemplation. Practitioners often report a lasting transformation in their perception of life and their interactions with the world:

Increased Compassion and Empathy: A deep sense of interconnectedness fosters greater compassion and empathy towards others.

Inner Peace and Stability: The ability to remain centered and calm even amidst life’s challenges is a common outcome.

Heightened Awareness and Presence: Living in the present moment becomes more natural, leading to a more mindful and engaged approach to life.

Spiritual Fulfillment: A sense of having touched the ultimate truth brings profound spiritual fulfillment and contentment.

Challenges and Considerations

The path of introverted mysticism is not without its challenges. The process of turning inward and confronting the mind can bring up deep-seated fears, attachments, and unresolved emotions. Practitioners may also experience periods of doubt and confusion, particularly when they confront the limitations of language and conceptual thought.

Furthermore, the ineffable nature of these experiences can make them difficult to integrate into daily life. Practitioners may struggle to communicate their experiences to others or find themselves misunderstood by those who have not had similar experiences.

Conclusion

Introverted mysticism offers a profound and transformative journey into the depths of consciousness. By turning away from external distractions and engaging in practices that quiet the mind, practitioners can experience a state of pure awareness, unbound by the limitations of thought and sensory experience. While the path can be challenging, the rewards of inner peace, compassion, and spiritual fulfillment make it a compelling pursuit for those seeking the ultimate truth within themselves.

As we continue to explore the mysteries of consciousness, introverted mysticism stands as a timeless reminder of the vast potential that lies within each of us. It invites us to look beyond the surface of our everyday experiences and discover the profound depths of our true nature. In doing so, we may find not only personal enlightenment but also a deeper connection to the universe and all beings within it.

...

Το Μονοπάτι του Εσωστρεφούς Μυστικισμού: Ένα ταξίδι στη Συνείδηση Χωρίς Περιεχόμενο

Εισαγωγή

Ο Εσωστρεφής Μυστικισμός, που συχνά αναφέρεται ως μυστικισμός του εαυτού, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι που καλεί τους ασκούμενους να ξεπεράσουν τα γνωστά όρια της σκέψης, της μνήμης και της αισθητηριακής εμπειρίας. Βαθιά ριζωμένη τόσο στις ανατολικές όσο και στις δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις, αυτή η μορφή μυστικισμού δίνει έμφαση στην άμεση, μη εννοιολογική εμπειρία της ίδιας της συνείδησης. Σε αντίθεση με άλλα μυστικιστικά μονοπάτια που μπορεί να εμπλέκονται με θεϊκές οντότητες ή κοσμολογικά οράματα, ο εσωστρεφής μυστικισμός αναζητά την απόλυτη πραγματικότητα μέσα στον εαυτό του, μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης αμόλυντη από εξωτερικές εντυπώσεις.

Η Ουσία της Συνείδησης Χωρίς Περιεχόμενο

Στην καρδιά του εσωστρεφούς μυστικισμού βρίσκεται η έννοια της συνείδησης χωρίς περιεχόμενο. Αυτό υποδηλώνει μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης χωρίς τα συνηθισμένα γνωστικά και αισθητηριακά αποτυπώματα. Σε μια τέτοια κατάσταση, το μυαλό δεν εμπλέκεται με σκέψεις, αναμνήσεις ή αισθητηριακά ερεθίσματα. Αντίθετα, υπάρχει σε μια βαθιά ακινησία, μια αδιατάρακτη παρουσία που είναι τόσο βαθιά προσωπική όσο και καθολικά προσβάσιμη.

Οι εμπειρίες σε αυτή την κατάσταση είναι συχνά ανείπωτες, αψηφώντας τη συμβατική γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια. Οι περιγραφές υπολείπονται, καθώς δεν μπορούν να περιλάβουν τον πλούτο και το βάθος της εμπειρίας. Ωστόσο, όσοι έχουν αγγίξει αυτήν την κατάσταση της ύπαρξης συχνά αναφέρουν μια βαθιά αίσθηση ενότητας και διασύνδεσης, μια εμπειρία να βρίσκονται σε ένα με το σύμπαν.

Ιστορικά και Φιλοσοφικά Θεμέλια

Ο εσωστρεφής μυστικισμός βρίσκει τα φιλοσοφικά του ερείσματα σε διάφορες ανατολικές παραδόσεις όπως η Advaita Vedanta και ο Ζεν Βουδισμός, καθώς και σε ορισμένες δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις. Στην Advaita Vedanta, ο εαυτός (Άτμαν) θεωρείται ταυτόσημος με την απόλυτη πραγματικότητα (Μπράχμαν), και η πρακτική της αυτοδιερεύνησης (Άτμα Βιχάρα) χρησιμοποιείται για να συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια. Ο διάσημος Ινδός σοφός Ramana Maharshi υποστήριξε αυτή τη μέθοδο, παροτρύνοντας τους αναζητητές να αναρωτιούνται συνεχώς, "Ποιος είμαι εγώ;" μέχρι να διαλυθούν όλες οι εννοιολογικές ταυτότητες, αποκαλύπτοντας τον αγνό εαυτό.

Ο Βουδισμός Ζεν, από την άλλη πλευρά, δίνει έμφαση στην άμεση εμπειρία μέσω πρακτικών όπως το Ζαζέν (καθιστός διαλογισμός). Οι δάσκαλοι του Ζεν συχνά χρησιμοποιούν Koans, παράδοξες ερωτήσεις ή δηλώσεις, για να σπάσουν το λογικό μυαλό και να ωθήσουν τους ασκούμενους να βιώσουν απευθείας την πραγματικότητα. Αυτή η άμεση, μη εννοιολογική προσέγγιση έχει σχεδιαστεί για να απομακρύνει τα στρώματα της σκέψης και να φέρει κάποιον σε άμεση επαφή με την καθαρή επίγνωση.

Ο δυτικός μυστικισμός έχει επίσης νήματα εσωστρεφούς μυστικισμού, ιδιαίτερα στα έργα μυστικιστών όπως ο Μάιστερ Έκχαρτ και ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού. Η έννοια του Eckhart για το "Gelasenheit" (απελευθέρωση ή εγκατάλειψη) απηχεί την παράδοση που είναι απαραίτητη για την εμπειρία της συνείδησης χωρίς περιεχόμενο. Η έννοια του St. John για τη «Σκοτεινή Νύχτα της Ψυχής» περιγράφει την απογύμνωση των αισθητηριακών και εννοιολογικών περισπασμών, που οδηγεί σε μια άμεση συνάντηση με το θείο.

Πρακτικές και Τεχνικές

Το ταξίδι στον εσωστρεφή μυστικισμό ξεκινά συχνά με πρακτικές που στοχεύουν στο να ηρεμήσουν το μυαλό και να στρέψουν την προσοχή προς τα μέσα. Ακολουθούν μερικές κοινές τεχνικές:

Διαλογισμός: Αυτή είναι ίσως η πιο καθολική πρακτική. Μορφές διαλογισμού όπως το Zazen, η Vipassana και ο υπερβατικός διαλογισμός επικεντρώνονται στην παρατήρηση του νου και στη σταδιακή μείωση της επιρροής των σκέψεων και των αισθητηριακών εισροών.

Αυτοδιερεύνηση: Δημοφιλές από τον Ramana Maharshi, αυτό περιλαμβάνει επίμονη αμφισβήτηση της φύσης του εαυτού. Ρωτώντας "Ποιος είμαι;" Και απορρίπτοντας όλες τις απαντήσεις που προκύπτουν από το μυαλό, οι ασκούμενοι μπορούν δυνητικά να βιώσουν τον αγνό εαυτό.

Αναπνοή: Τεχνικές όπως το Pranayama στη γιόγκα τονίζουν τον έλεγχο και την επίγνωση της αναπνοής. Εστιάζοντας στην αναπνοή, οι ασκούμενοι μπορούν να ηρεμήσουν το μυαλό και να διευκολύνουν ένα ταξίδι προς τα μέσα.

Επανάληψη μάντρα: Η επανάληψη ενός μάντρα μπορεί να βοηθήσει στην εστίαση του μυαλού και στη μείωση της φλυαρίας των σκέψεων. Η επανάληψη ιερών ήχων όπως "Om" στον Ινδουισμό ή "Namu Myoho Renge Kyo" στον Βουδισμό Nichiren βοηθά στο να επικεντρωθεί η επίγνωση του ασκούμενου.

Συλλογισμός: Η εμπλοκή σε βαθύ, εστιασμένο στοχασμό σε μια μεμονωμένη ερώτηση ή έννοια μπορεί να βοηθήσει στην απομάκρυνση των επιφανειακών σκέψεων και να οδηγήσει σε βαθύτερες γνώσεις για τη φύση της συνείδησης.

Εμπειρίες και ιδέες

Ο απώτερος στόχος του εσωστρεφούς μυστικισμού είναι να βιώσει την αληθινή φύση του εαυτού, που συχνά περιγράφεται ως εμπειρία ενότητας με το σύμπαν ή μια αίσθηση υπέρβασης πέρα από το ατομικό εγώ. Αυτές οι εμπειρίες, αν και είναι βαθιά προσωπικές, μοιράζονται κοινά θέματα σε διαφορετικές παραδόσεις:

Ενότητα και διασύνδεση: Μια βαθιά αίσθηση του να είσαι ένα με όλα όσα υπάρχουν. Αυτό συχνά συνοδεύεται από συναισθήματα αγάπης και συμπόνιας για όλα τα όντα.

Διαχρονικότητα και Διαστημικότητα: Οι εμπειρίες της καθαρής συνείδησης συχνά υπερβαίνουν τις συμβατικές έννοιες του χρόνου και του χώρου. Οι ασκούμενοι αναφέρουν ότι αισθάνονται σαν να υπάρχουν σε μια αιώνια παρούσα στιγμή.

Ανέκφραστο: Αυτές οι εμπειρίες είναι δύσκολο να διατυπωθούν επειδή υπερβαίνουν τη συνηθισμένη γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια.

Υπέρβαση του Εγώ: Διάλυση του ατομικού εαυτού, που οδηγεί σε μια άμεση συνάντηση με τη θεμελιώδη φύση της πραγματικότητας.

Επιπτώσεις στην Καθημερινή Ζωή

Ο αντίκτυπος τέτοιων μυστικιστικών εμπειριών εκτείνεται πέρα από τις στιγμές του διαλογισμού ή του στοχασμού. Οι ασκούμενοι συχνά αναφέρουν μια διαρκή μεταμόρφωση στην αντίληψή τους για τη ζωή και τις αλληλεπιδράσεις τους με τον κόσμο:

Αυξημένη συμπόνια και ενσυναίσθηση: Μια βαθιά αίσθηση διασύνδεσης καλλιεργεί μεγαλύτερη συμπόνια και ενσυναίσθηση προς τους άλλους.

Εσωτερική Ειρήνη και Σταθερότητα: Η ικανότητα να παραμείνετε συγκεντρωμένοι και ήρεμοι ακόμα και ανάμεσα στις προκλήσεις της ζωής είναι ένα κοινό αποτέλεσμα.

Αυξημένη Επίγνωση και Παρουσία: Η ζωή στην παρούσα στιγμή γίνεται πιο φυσικό, οδηγώντας σε μια πιο προσεκτική και αφοσιωμένη προσέγγιση στη ζωή.

Πνευματική Εκπλήρωση: Η αίσθηση ότι αγγίξατε την απόλυτη αλήθεια φέρνει βαθιά πνευματική εκπλήρωση και ικανοποίηση.

Προκλήσεις και προβληματισμοί

Ο δρόμος του εσωστρεφούς μυστικισμού δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Η διαδικασία της στροφής προς τα μέσα και της αντιμετώπισης του νου μπορεί να προκαλέσει βαθιά ριζωμένους φόβους, προσκολλήσεις και άλυτα συναισθήματα. Οι ασκούμενοι μπορεί επίσης να βιώσουν περιόδους αμφιβολίας και σύγχυσης, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν τους περιορισμούς της γλώσσας και της εννοιολογικής σκέψης.

Επιπλέον, η άφατη φύση αυτών των εμπειριών μπορεί να κάνει δύσκολη την ενσωμάτωσή τους στην καθημερινή ζωή. Οι ασκούμενοι μπορεί να δυσκολεύονται να μεταδώσουν τις εμπειρίες τους σε άλλους ή να βρεθούν παρεξηγημένοι από εκείνους που δεν είχαν παρόμοιες εμπειρίες.

Συμπέρασμα

Ο εσωστρεφής μυστικισμός προσφέρει ένα βαθύ και μεταμορφωτικό ταξίδι στα βάθη της συνείδησης. Απομακρυνόμενοι από εξωτερικούς περισπασμούς και συμμετέχοντας σε πρακτικές που ηρεμούν το μυαλό, οι ασκούμενοι μπορούν να βιώσουν μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης, αδέσμευτη από τους περιορισμούς της σκέψης και της αισθητηριακής εμπειρίας. Ενώ το μονοπάτι μπορεί να είναι δύσκολο, οι ανταμοιβές της εσωτερικής ειρήνης, της συμπόνιας και της πνευματικής ολοκλήρωσης το καθιστούν επιτακτική αναζήτηση για όσους αναζητούν την απόλυτη αλήθεια μέσα τους.

Καθώς συνεχίζουμε να εξερευνούμε τα μυστήρια της συνείδησης, ο εσωστρεφής μυστικισμός στέκεται ως μια διαχρονική υπενθύμιση του τεράστιου δυναμικού που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Μας προσκαλεί να κοιτάξουμε πέρα από την επιφάνεια των καθημερινών μας εμπειριών και να ανακαλύψουμε τα απύθμενα βάθη της αληθινής μας φύσης. Κάνοντας αυτό, μπορεί να βρούμε όχι μόνο προσωπική φώτιση αλλά και μια βαθύτερη σύνδεση με το σύμπαν και όλα τα όντα μέσα σε αυτό.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES