Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, August 10, 2025

The Way to Truth: A Journey Beyond the Veil

From the beginning of time, seekers have walked the earth, yearning to pierce the veil of illusion and glimpse the radiant core of reality. The sages, the mystics, and the enlightened ones have all spoken of a single path, one that leads to the heart of truth. And yet, this path, though eternally present and accessible, is overlooked by the many. Why? Because the eye of humanity has turned outward, seeking fulfillment in the transient, while the key to truth rests in the stillness within.

The truth has never been hidden. It is not locked away in the vaults of temples, nor concealed in sacred tomes. It is not a privilege of the learned or the elite. It is the very nature of existence, the silent song of the cosmos vibrating in every heart, waiting to be heard. And yet, though the river of wisdom flows freely, the minds of men and women remain parched, their vessels turned upside down, unable to receive.

The great paradox of truth is that it is both the simplest and the most elusive thing. It is obvious to the innocent, yet perplexing to the sophisticated. Children gaze upon it with effortless clarity, while scholars entangle themselves in webs of theory and doctrine. For truth is not a thing to be acquired, but a state to be realized. It is the clear perception of the real, untainted by the distortions of ego and conditioning.

To walk the Way to Truth, one must turn inward, away from the endless distractions of the external world. This does not mean renouncing life, but rather seeing through its illusions. The forms of the world shift and change like waves upon the ocean, but beneath them lies the vast, unchanging depth. Those who seek truth must learn to dive below the surface of existence, into the stillness where reality reveals itself.

The journey begins with self-inquiry. Who am I? Not the name, not the role, not the accumulation of experiences. Strip away all that is transient, and what remains? A silent presence, a boundless awareness, untouched by time. This is the essence, the true self, beyond all form and limitation. It is not something to be found, for it was never lost. It is only to be remembered, like waking from a long and restless dream.

But the mind, ever restless, resists this inward gaze. It clings to its habits, its narratives, its comfortable illusions. It demands proof, explanation, certainty. Yet truth is not a matter of argument; it is an experience beyond words. It is like the taste of water to the thirsty, the warmth of the sun on the skin. It cannot be described, only known.

The great teachers of old have spoken in many ways, using words, symbols, and paradoxes to guide seekers toward this realization. But no teaching, however profound, can grant truth to another. The master may point the way, but the journey must be undertaken alone. Each must walk their own path, not by accumulation of knowledge, but by the surrender of falsehood.

There is no effort needed to be what you already are. There is only the shedding of illusion, like a snake shedding its skin, like clouds dissolving to reveal the sky. When the distractions of mind fall away, truth stands self-evident, luminous and whole.

And so, the Way to Truth is not a road to be traveled, but an awakening to what has always been. It is a recognition, a remembrance, a return to the center. It is the realization that the seeker and the sought are one, that the journey has never been a journey at all, but only the falling away of the veil that obscured the light.

For those who have eyes to see, the path is clear. For those who listen deeply, the truth is always speaking. Be still, and know.

…

Ο Δρόμος προς την Αλήθεια: Ένα Ταξίδι Πέρα από το Πέπλο

Από την αρχή του χρόνου, οι αναζητητές περπάτησαν στη γη, λαχταρώντας να διαπεράσουν το πέπλο της αυταπάτης και να αντικρίσουν τον ακτινοβόλο πυρήνα της πραγματικότητας. Οι σοφοί, οι μύστες και οι φωτισμένοι έχουν όλοι μιλήσει για έναν και μοναδικό δρόμο, αυτόν που οδηγεί στην καρδιά της αλήθειας. Κι όμως, αυτός ο δρόμος, αν και αιώνια παρόν και προσβάσιμος, παραβλέπεται από τους πολλούς. Γιατί; Διότι το βλέμμα της ανθρωπότητας έχει στραφεί προς τα έξω, αναζητώντας την εκπλήρωση στο παροδικό, ενώ το κλειδί της αλήθειας αναπαύεται στη σιωπή του εσωτερικού κόσμου.

Η αλήθεια δεν υπήρξε ποτέ κρυμμένη. Δεν είναι φυλαγμένη στα θησαυροφυλάκια των ναών, ούτε κρυμμένη σε ιερά κείμενα. Δεν είναι προνόμιο των μορφωμένων ή των εκλεκτών. Είναι η ίδια η φύση της ύπαρξης, το σιωπηλό τραγούδι του σύμπαντος που πάλλεται σε κάθε καρδιά, περιμένοντας να ακουστεί. Κι όμως, ενώ το ποτάμι της σοφίας ρέει ελεύθερα, τα μυαλά των ανθρώπων παραμένουν διψασμένα, τα δοχεία τους αναποδογυρισμένα, ανίκανα να δεχτούν.

Το μεγάλο παράδοξο της αλήθειας είναι πως είναι ταυτόχρονα το πιο απλό και το πιο άπιαστο πράγμα. Είναι προφανής για τον αθώο, μα περίπλοκη για τον σοφιστή. Τα παιδιά την αντικρίζουν με αβίαστη καθαρότητα, ενώ οι λόγιοι μπλέκονται σε ιστούς θεωρίας και δόγματος. Διότι η αλήθεια δεν είναι κάτι που αποκτάται, αλλά μια κατάσταση που συνειδητοποιείται. Είναι η καθαρή αντίληψη του πραγματικού, αμόλυντη από τις διαστρεβλώσεις του εγώ και της συνήθειας.

Για να περπατήσει κανείς τον Δρόμο προς την Αλήθεια, πρέπει να στραφεί προς τα μέσα, μακριά από τις ατελείωτες περισπάσεις του εξωτερικού κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει αποκήρυξη της ζωής, αλλά διάλυση των αυταπατών της. Οι μορφές του κόσμου αλλάζουν και μεταμορφώνονται σαν κύματα στον ωκεανό, αλλά κάτω από αυτές βρίσκεται η απέραντη, αμετάβλητη βαθύτητα. Όσοι αναζητούν την αλήθεια, πρέπει να μάθουν να βυθίζονται κάτω από την επιφάνεια της ύπαρξης, μέσα στη σιωπή όπου η πραγματικότητα αποκαλύπτεται.

Το ταξίδι ξεκινά με την αυτοεξέταση. Ποιος είμαι εγώ; Όχι το όνομα, όχι ο ρόλος, όχι το άθροισμα των εμπειριών. Αν αφαιρεθούν όλα τα παροδικά, τι απομένει; Μια σιωπηλή παρουσία, μια απεριόριστη επίγνωση, άθικτη από τον χρόνο. Αυτή είναι η ουσία, το αληθινό είναι, πέρα από κάθε μορφή και περιορισμό. Δεν είναι κάτι που πρέπει να βρεθεί, γιατί ποτέ δεν χάθηκε. Είναι απλώς κάτι που πρέπει να θυμηθεί, σαν να ξυπνά κανείς από έναν μακρύ και ανήσυχο ύπνο.

Όμως ο νους, πάντα ανήσυχος, αντιστέκεται σε αυτή την εσωτερική στροφή. Προσκολλάται στις συνήθειές του, στις αφηγήσεις του, στις βολικές του αυταπάτες. Απαιτεί αποδείξεις, εξηγήσεις, βεβαιότητα. Ωστόσο, η αλήθεια δεν είναι ζήτημα επιχειρηματολογίας· είναι μια εμπειρία πέρα από τις λέξεις. Είναι σαν τη γεύση του νερού για τον διψασμένο, σαν τη ζεστασιά του ήλιου στο δέρμα. Δεν μπορεί να περιγραφεί, μόνο να βιωθεί.

Οι μεγάλοι δάσκαλοι των παλαιών καιρών μίλησαν με πολλούς τρόπους, χρησιμοποιώντας λέξεις, σύμβολα και παραδοξολογίες για να καθοδηγήσουν τους αναζητητές προς αυτή τη συνειδητοποίηση. Αλλά καμία διδασκαλία, όσο βαθυστόχαστη κι αν είναι, δεν μπορεί να χαρίσει την αλήθεια σε κάποιον. Ο δάσκαλος μπορεί να δείξει τον δρόμο, αλλά το ταξίδι πρέπει να το κάνεις μόνος. Ο καθένας πρέπει να περπατήσει το μονοπάτι του, όχι με τη συσσώρευση γνώσης, αλλά με την παράδοση της ψευδαίσθησης.

Δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια για να είσαι αυτό που ήδη είσαι. Μόνο το ξεγύμνωμα της αυταπάτης, όπως το φίδι που αλλάζει το δέρμα του, όπως τα σύννεφα που διαλύονται και αποκαλύπτουν τον ουρανό. Όταν οι περισπάσεις του νου εξαφανιστούν, η αλήθεια στέκει αυταπόδεικτη, φωτεινή και πλήρης.

Έτσι, ο Δρόμος προς την Αλήθεια δεν είναι ένα μονοπάτι που πρέπει να διανυθεί, αλλά ένα ξύπνημα σε αυτό που ήταν πάντα εδώ. Είναι μια αναγνώριση, μια ανάμνηση, μια επιστροφή στο κέντρο. Είναι η συνειδητοποίηση πως ο αναζητητής και το ζητούμενο είναι ένα, πως το ταξίδι ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά ταξίδι, αλλά απλώς η διάλυση του πέπλου που κάλυπτε το φως.

Για όσους έχουν μάτια να δουν, ο δρόμος είναι ξεκάθαρος. Για όσους ακούνε βαθιά, η αλήθεια μιλά πάντα. Μείνε ακίνητος και γνώριζε.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES