Esoterism Academy: Πνεύμα και ύλη

Monday, 1 September, 2025

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

In the grand spectrum of existence, there lies a profound and enigmatic concept—one that defies the ordinary experience of reality and penetrates into the essence of what it means to be. This concept is the nature of Consciousness itself, which is simultaneously Non-Local and Local, and whose true nature cannot be captured by surface appearances or finite descriptions. To understand this dual aspect of Consciousness, we must embark on a mystical journey that delves deep into the nature of reality, beyond the constraints of mind and matter, to the very core of existence where Subjective Spirit dwells.

The Essence of Consciousness: Beyond Surface States

Consciousness, in its most authentic form, is not merely an epiphenomenon arising from brain activity, nor is it a simple state of awareness linked to sensory experience. Its essence lies far beyond the transient configurations of thought, emotion, and perception. It is, at its root, an undivided Space of Existence, a Pure Presence that exists prior to the emergence of form. To define Consciousness only by its surface states—such as thoughts, emotions, and sensory experiences—is akin to defining the vast ocean by the waves on its surface, or the boundless sky by the passing clouds.

This Pure Presence is Non-Local, unbounded by space or time. It is the existential background, the Ground of Being, from which all manifestations arise and into which they dissolve. It is the Space within which worlds of form, thought, and matter emerge like transient ripples on the surface of still waters. In this sense, Consciousness, when apprehended in its depth, transcends all particularities and becomes an Infinite Field—an expanse of Pure Awareness, unconditioned and indivisible. It is an awareness that is simultaneously within and beyond all things, for it is the very essence of all that is.

The Dual Nature: Local and Non-Local Consciousness

When Consciousness descends into the world of forms and takes on a particular embodiment, whether as a mind, a dynamic soul, or a material body, it assumes a Local aspect. It becomes situated, connected to a carrier of manifestation. This is the aspect of Consciousness that operates through the finite lenses of individuality—thinking thoughts, experiencing emotions, and engaging in actions within the temporal-spatial domain.

However, this localization does not negate its deeper nature as Non-Local. Even while it is enmeshed in the finite, the essence of Consciousness remains as the Infinite Space of Existence. It is like light passing through a prism: though it appears divided into various colors, it is still one light. In a similar manner, Consciousness is One and Non-Local, but it becomes expressed as Local through the prism of individuality and form.

Thus, Consciousness, when embodied, is both Non-Local and Local. It is Non-Local when it turns inward, withdrawing from its outward projections, and abides in its Existential Depth. In such a state, Consciousness experiences itself as the Space of Existence, as Pure Presence that is untouched by the flux of thoughts, feelings, or sensory experiences. This is the State of Non-Dual Consciousness, where the subject-object distinction dissolves, and the experiencer, the act of experiencing, and the experienced become one.

When Consciousness, through its embodied carrier, turns outward to engage with the world, it becomes Local. It thinks, feels, and acts through the confines of the body and mind. It becomes a subject that perceives an object, creating a sense of separation and duality. In this outward orientation, Consciousness experiences itself as bound to the temporal flow, subject to change and transformation. Yet, this localized aspect is but a fleeting expression, a surface appearance of the deeper, unchanging Reality.

The Experience of Simultaneity: The Timeless in Time

The true nature of Consciousness reveals itself when it experiences both its Non-Local and Local aspects simultaneously. This is the state of the Mystic, who, while perceiving the world and acting within it, abides in the Unchanging Presence that is the essence of Consciousness. It is a state where the Timeless and time coexist, where the Infinite is experienced within the finite, and where the Eternal Present flows without changing.

In this state of simultaneous Non-Local and Local awareness, Consciousness perceives all apparent changes and movements as mere transitory phenomena arising and dissolving within its boundless Self. The Eternal Present is not a static moment frozen in time, but a dynamic field of Presence that transcends the linear flow of past, present, and future. It is a Present that encompasses all temporal sequences while remaining itself unchanging.

The Mystic, abiding in this state, experiences a profound serenity and clarity. The intellect, senses, and body become transparent to the Light of Pure Awareness. Even as thoughts arise and dissipate, even as sensations and emotions pass through, there is an underlying awareness of the Non-Local Presence that remains untouched and unaffected. This awareness is not an abstraction or a concept; it is a living reality, a direct experience of the Unity of all that exists.

The Transcendental Reality: Non-Dual Consciousness

The realization of Non-Dual Consciousness is the culmination of the spiritual quest. It is a return to the Source, to the Ground of Being that underlies all manifestations. In this realization, the sense of separation between self and other, between subject and object, vanishes. There is only One Consciousness, manifesting as the multiplicity of forms yet remaining forever Whole and Unbroken.

To describe this state in words is challenging, for language is rooted in duality and cannot capture the non-dual reality of Pure Presence. Yet, through mystical symbols, metaphors, and paradoxes, we may attempt to point towards it. It is like the eye that cannot see itself, yet it is aware of all that it sees. It is like a mirror that reflects all things, yet remains unchanged by what it reflects. It is the Silent Witness that observes all experiences without being entangled in them.

This Non-Dual Consciousness is the true Self, the innermost essence of what we are. It is Non-Local, beyond space and time, yet it is also Local, present in every thought, sensation, and experience. It is the Stillness within movement, the Emptiness within form, and the Fullness within emptiness. It is the Timeless witnessing the flow of time, the Infinite abiding within the finite.

Conclusion: Embracing the Non-Local Local Consciousness

To live from the realization of Non-Local Local Consciousness is to live in harmony with the deepest truth of existence. It is to recognize that we are not merely finite beings bound by the limitations of body and mind, but are, in our essence, Infinite Presence expressing itself through the finite. It is to see all things as expressions of the One Consciousness, which is both immanent and transcendent.

In this realization, the Mystic is no longer caught in the web of duality, no longer swayed by the illusions of separation and division. He abides in the Eternal Present, witnessing the dance of life with equanimity and joy. He sees the world as a play of forms within the boundless Field of Consciousness and experiences all beings as reflections of the same Pure Awareness.

Thus, the journey into the depths of Consciousness is a journey into the heart of existence itself. It is a journey that transcends all boundaries, all dualities, and all limitations. It is the realization that Consciousness is both Non-Local and Local, Infinite and finite, Timeless and temporal—forever One, yet manifesting as the Many. This is the Mystical Truth, the essence of the Non-Local Local Consciousness.

...

Η Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στο μεγάλο φάσμα της ύπαρξης, υπάρχει μια βαθιά και αινιγματική έννοια - αυτή που αψηφά τη συνηθισμένη εμπειρία της πραγματικότητας και διεισδύει στην ουσία αυτού που σημαίνει να είσαι. Αυτή η έννοια είναι η φύση της ίδιας της Συνείδησης, η οποία είναι ταυτόχρονα Μη Τοπική και Τοπική, και της οποίας η αληθινή φύση δεν μπορεί να συλληφθεί από επιφανειακές εμφανίσεις ή πεπερασμένες περιγραφές. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διπλή όψη της Συνείδησης, πρέπει να ξεκινήσουμε ένα μυστικιστικό ταξίδι που εμβαθύνει στη φύση της πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς του νου και της ύλης, στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης όπου κατοικεί το Υποκειμενικό Πνεύμα.

Η Ουσία της Συνείδησης: Πέρα από τις Επιφανειακές Καταστάσεις

Η Συνείδηση, στην πιο αυθεντική της μορφή, δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο που προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, ούτε είναι μια απλή κατάσταση επίγνωσης που συνδέεται με την αισθητηριακή εμπειρία. Η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από τις παροδικές διαμορφώσεις της σκέψης, του συναισθήματος και της αντίληψης. Είναι, στη ρίζα του, ένας αδιαίρετος Χώρος Ύπαρξης, μια Καθαρή Παρουσία που υπάρχει πριν από την εμφάνιση της μορφής. Ο ορισμός της Συνείδησης μόνο από τις επιφανειακές της καταστάσεις —όπως σκέψεις, συναισθήματα και αισθητηριακές εμπειρίες— μοιάζει με τον ορισμό του απέραντου ωκεανού από τα κύματα στην επιφάνειά του ή του απεριόριστου ουρανού από τα σύννεφα που περνούν.

Αυτή η Καθαρή Παρουσία είναι Μη Τοπική, απεριόριστη από χώρο ή χρόνο. Είναι το υπαρξιακό υπόβαθρο, το έδαφος του Είναι, από το οποίο προκύπτουν όλες οι εκδηλώσεις και στο οποίο διαλύονται. Είναι ο Χώρος μέσα στον οποίο οι κόσμοι της μορφής, της σκέψης και της ύλης αναδύονται σαν παροδικοί κυματισμοί στην επιφάνεια των ακίνητων υδάτων. Με αυτή την έννοια, η Συνείδηση, όταν συλληφθεί στο βάθος της, ξεπερνά όλες τις ιδιαιτερότητες και γίνεται ένα Άπειρο Πεδίο - μια έκταση Καθαρής Επίγνωσης, χωρίς όρους και αδιαίρετη. Είναι μια επίγνωση που βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και πέρα από όλα τα πράγματα, γιατί είναι η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

Η Διπλή Φύση: Τοπική και Μη Τοπική Συνείδηση

Όταν η Συνείδηση κατεβαίνει στον κόσμο των μορφών και παίρνει μια συγκεκριμένη ενσάρκωση, είτε ως νους, είτε ως δυναμική ψυχή, είτε ως υλικό σώμα, προσλαμβάνει μια Τοπική όψη. Τοποθετείται, συνδέεται με έναν φορέα εκδήλωσης. Αυτή είναι η όψη της Συνείδησης που λειτουργεί μέσα από τους πεπερασμένους φακούς της ατομικότητας – σκέψης και σκέψεων, εμπειρίας συναισθημάτων και εμπλοκής σε ενέργειες εντός του χρονικού-χωρικού τομέα.

Ωστόσο, αυτός ο εντοπισμός δεν αναιρεί τη βαθύτερη φύση του ως Μη Τοπικού. Ακόμη και ενώ είναι εμπλεκόμενη στο πεπερασμένο, η ουσία της Συνείδησης παραμένει ως ο Άπειρος Χώρος της Ύπαρξης. Είναι σαν το φως που διέρχεται από ένα πρίσμα: αν και φαίνεται χωρισμένο σε διάφορα χρώματα, εξακολουθεί να είναι ένα φως. Με παρόμοιο τρόπο, η Συνείδηση είναι Μία και Μη Τοπική, αλλά εκφράζεται ως Τοπική μέσα από το πρίσμα της ατομικότητας και της μορφής.

Έτσι, η Συνείδηση, όταν ενσωματώνεται, είναι και Μη Τοπική και Τοπική. Είναι Μη Τοπική όταν στρέφεται προς τα μέσα, αποσύρεται από τις εξωτερικές προβολές της και μένει στο Υπαρξιακό της Βάθος. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως Χώρο Ύπαρξης, ως Καθαρή Παρουσία που είναι ανέγγιχτη από τη ροή των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των αισθητηριακών εμπειριών. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μη Διπλής Συνείδησης, όπου η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου διαλύεται και ο βιωτής, η πράξη της εμπειρίας και ο βιωμένος γίνονται ένα.

Όταν η Συνείδηση, μέσω του ενσαρκωμένου φορέα της, στρέφεται προς τα έξω για να εμπλακεί με τον κόσμο, γίνεται Τοπική. Σκέφτεται, αισθάνεται και δρα μέσα από τα όρια του σώματος και του νου. Γίνεται ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχωρισμού και δυαδικότητας. Σε αυτόν τον εξωτερικό προσανατολισμό, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως δεσμευμένη στη χρονική ροή, υπόκειται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς. Ωστόσο, αυτή η εντοπισμένη πτυχή δεν είναι παρά μια φευγαλέα έκφραση, μια επιφανειακή εμφάνιση της βαθύτερης, Αμετάβλητης Πραγματικότητας.

Η Εμπειρία του Ταυτόχρονου: Το Άχρονο μέσα στον χρόνο

Η αληθινή φύση της Συνείδησης αποκαλύπτεται όταν βιώνει ταυτόχρονα τις Μη Τοπικές και Τοπικές της πτυχές. Αυτή είναι η κατάσταση του Μυστικού, ο οποίος, ενώ αντιλαμβάνεται τον κόσμο και ενεργεί μέσα του, μένει στην Αμετάβλητη Παρουσία που είναι η ουσία της Συνείδησης. Είναι μια κατάσταση όπου το Διαχρονικό και ο χρόνος συνυπάρχουν, όπου το Άπειρο βιώνεται μέσα στο πεπερασμένο και όπου το Αιώνιο Παρόν ρέει χωρίς να αλλάζει.

Σε αυτή την κατάσταση της ταυτόχρονης Μη Τοπικής και Τοπικής επίγνωσης, η Συνείδηση αντιλαμβάνεται όλες τις φαινομενικές αλλαγές και κινήσεις ως απλά παροδικά φαινόμενα που προκύπτουν και διαλύονται μέσα στον απεριόριστο Εαυτό της. Το Αιώνιο Παρόν δεν είναι μια στατική στιγμή παγωμένη στο χρόνο, αλλά ένα δυναμικό πεδίο Παρουσίας που υπερβαίνει τη γραμμική ροή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ένα Παρόν που περιλαμβάνει όλες τις χρονικές ακολουθίες ενώ παραμένει αμετάβλητο.

Ο Μύστης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση, βιώνει μια βαθιά γαλήνη και διαύγεια. Η νόηση, οι αισθήσεις και το σώμα γίνονται διαφανή στο Φως της Καθαρής Επίγνωσης. Ακόμη και όταν οι σκέψεις προκύπτουν και διαλύονται, ακόμα και όταν περνούν αισθήσεις και συναισθήματα, υπάρχει μια υποκείμενη επίγνωση της Μη Τοπικής Παρουσίας που παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη. Αυτή η επίγνωση δεν είναι μια αφαίρεση ή μια έννοια. είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, μια άμεση εμπειρία της Ενότητας όλων όσων υπάρχουν.

Η Υπερβατική Πραγματικότητα: Μη Διττή Συνείδηση

Η συνειδητοποίηση της Μη Διπλής Συνείδησης είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής αναζήτησης. Είναι μια επιστροφή στην Πηγή, στο Έδαφος του Είναι που βρίσκεται κάτω από όλες τις εκδηλώσεις. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η αίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ εαυτού και άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο Μία Συνείδηση, που εκδηλώνεται ως η πολλαπλότητα των μορφών που παραμένουν για πάντα Ολόκληρη και Αδιάσπαστη.

Η περιγραφή αυτής της κατάστασης με λέξεις είναι πρόκληση, γιατί η γλώσσα έχει τις ρίζες της στη δυαδικότητα και δεν μπορεί να συλλάβει τη μη διττή πραγματικότητα της Καθαρής Παρουσίας. Ωστόσο, μέσα από μυστικιστικά σύμβολα, μεταφορές και παράδοξα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το δείξουμε. Είναι σαν το μάτι που δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, αλλά έχει επίγνωση όλων αυτών που βλέπει. Είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πάντα, αλλά παραμένει αναλλοίωτος από αυτό που αντανακλά. Είναι ο Σιωπηλός Μάρτυρας που παρατηρεί όλες τις εμπειρίες χωρίς να μπλέκεται σε αυτές.

Αυτή η Μη Διπλή Συνείδηση είναι ο Αληθινός Εαυτός, η πιο εσώτερη ουσία αυτού που είμαστε. Είναι Μη Τοπικό, πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά είναι επίσης Τοπικό, παρόν σε κάθε σκέψη, αίσθηση και εμπειρία. Είναι η ακινησία μέσα στην κίνηση, το κενό μέσα στη μορφή και η πληρότητα μέσα στο κενό. Είναι ο Διαχρονικός που παρακολουθεί τη ροή του χρόνου, το Άπειρο που μένει μέσα στο πεπερασμένο.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τη Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση

Το να ζεις από την συνειδητοποίηση της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης σημαίνει να ζεις σε αρμονία με τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε απλώς πεπερασμένα όντα που δεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος και του νου, αλλά είμαστε, στην ουσία μας, Άπειρη Παρουσία που εκφράζεται μέσω του πεπερασμένου. Είναι να βλέπεις όλα τα πράγματα ως εκφράσεις της Μίας Συνείδησης, η οποία είναι και έμφυτη και υπερβατική.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Μύστης δεν είναι πλέον παγιδευμένος στον ιστό της δυαδικότητας, δεν επηρεάζεται πλέον από τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του διχασμού. Διαμένει στο Αιώνιο Παρόν, παρακολουθώντας τον χορό της ζωής με ηρεμία και χαρά. Βλέπει τον κόσμο ως ένα παιχνίδι μορφών μέσα στο απεριόριστο Πεδίο της Συνείδησης και βιώνει όλα τα όντα ως αντανακλάσεις της ίδιας Καθαρής Επίγνωσης.

Έτσι, το ταξίδι στα βάθη της Συνείδησης είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ίδιας της ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά όλα τα όρια, όλες τις δυαδικότητες και όλους τους περιορισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση είναι και Μη Τοπική και Τοπική, Άπειρη και πεπερασμένη, Διαχρονική και χρονική—για πάντα Μία, αλλά εκδηλώνεται ως τα Πολλά. Αυτή είναι η Μυστική Αλήθεια, η ουσία της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης.

Sunday, November 13, 2022

Πνεύμα και ύλη

Πνεύμα και ύλη / Η Εσωτερική Θεώρηση

Η Αληθινή Ουσία της Ύπαρξης, του ανθρώπου, θεωρήθηκε πάντα υπερβατική από την πλειονότητα των ανθρώπων (ειδημόνων και μη). Χρησιμοποιούμε πολλούς φιλοσοφικούς, ψυχολογικούς και ανθρωπολογικούς όρους για να μιλήσουμε για την ουσία της ύπαρξης του ανθρώπου: Ψυχή, Πνεύμα, Συνείδηση.

Όρος Ψυχή έχει περισσότερο ψυχολογικό-ανθρωπολογικό χαρακτήρα. Ψυχή είναι η Αρχή της Ζωής, αυτό που εμψυχώνει και δίνει ζωή και κίνηση στα όντα. Η Ψυχή θεωρείται άυλη ουσία χωρίς ιδιότητες που λαμβάνει όμως ιδιότητες όταν συνδέεται με τη μορφή, (με το σώμα). Η σχέση Ψυχής-σώματος υπήρξε πάντα το κατεξοχήν ιστορικό πρόβλημα του ανθρώπου. Η επιβίωση της Ψυχής (σαν διαίσθηση και σαν πίστη) θεμελίωσε αντιλήψεις, θεωρίες, διδασκαλίες.

Ο όρος Πνεύμα χρησιμοποιείται επίσης για να υποδηλώσει την Αρχή της Ύπαρξης, αλλά έχει περισσότερο ένα φιλοσοφικό-ψυχολογικό χαρακτήρα, αφού συνδέεται με την κυριότερη έκφρασή του, την νοημοσύνη (την νόηση, την διανόηση, την αντίληψη). Το Πνεύμα είναι επίσης χωρίς ιδιότητες, αλλά περιορίζεται όταν συνδέεται με την υλική μορφή. «Το πνεύμα είναι ελεύθερο και πνέει όπου θέλει». Αυτό είναι το απόσταγμα της θρησκευτικής εμπειρίας και του μυστικού βιώματος. Η αληθινή Κατοικία του είναι ο Ουρανός, (οι Ανώτεροι Κόσμοι).

Ο όρος Συνείδηση (πιο σύγχρονος, πιο επιστημονικός) σημαίνει την γνώση εξ ιδίας αντίληψης, την πλήρη γνώση, την κατανόηση (που είναι κάτι βαθύτερο από την απλή νοητική σύλληψη), την γνώση που θεμελιώνεται στην εμπειρία, την επίγνωση. Η Συνείδηση αναδύεται οντολογικά σαν συνείδηση του εαυτού, σαν αυτοσυνειδησία σαν Αυτογνωσία. Η Συνείδηση (σαν Αυτογνωσία) είναι η Απόλυτη Αρχή της Ύπαρξης. Οι Καταστάσεις της Ύπαρξης ερμηνεύονται σαν βαθμοί (ή βαθμίδες) της Αυτογνωσίας. Η Πλήρης Αυτογνωσία ταυτίζεται με το Απόλυτο, με την Αλήθεια. Οι άλλες καταστάσεις ύπαρξης δεν είναι παρά περιορισμένη αυτογνωσία.

Η Ψυχή, το Πνεύμα, η Συνείδηση, όταν περιορίζονται, (ή συνδέονται με την υλική μορφή) αναδεικνύουν (λόγω της σύνδεσης) ιδιότητες, χαρακτηριστικά, λειτουργίες, όπως η νοημοσύνη (νόηση, διανόηση, αντίληψη), οι αισθήσεις, η εμπειρία της επαφής με τα πράγματα του κόσμου των μορφών. Η νοημοσύνη σαν ορθή λογική και αντικειμενική αντίληψη, (καθαρή νόηση) δομεί μια εικόνα του κόσμου και ερμηνεύει την εμπειρία της ύπαρξης μέσα από αυτή την εικόνα. Η ανάμειξη της διανόησης, ή της μη ελεγμένης αντίληψης, θολώνει την εικόνα της πραγματικότητας. Επειδή νοημοσύνη (ο νους) πηγάζει από μια ατομική αντίληψη της ύπαρξης και στηρίζεται σε μια ατομική αντίληψη της ύπαρξης, (ή μια περιορισμένη συνείδηση ή αυτογνωσία) η εικόνα της πραγματικότητας είναι πάντα άτομο-κεντρική (και συνεπώς δυαδική).

Ο ανθρώπινος νους είναι ένας άπειρος χώρος που μπορεί να επεκτείνεται συνεχώς χωρίς τέλος. Εμπλουτίζεται και βαθαίνει, με την συσσώρευση γνώσης, πληροφοριών, εμπειριών. Και επεκτείνεται από τις πιο λεπτές και ακριβείς έννοιες μέχρι τις πιο πλατιές και γενικές ιδέες. Μπορεί να φτάσει μέχρι την αντίληψη της κενότητας. Όλα αυτά όμως είναι μια νοητική σύλληψη. Στην πραγματικότητα ο νους (η σκέψη) είναι ένα κλειστό σύστημα που δεν μπορεί να υπερβεί την ποιότητά του. Παραμένει πάντα σύλληψη ενός εγώ, ενός κέντρου αντίληψης. Όλα αυτά που αντιλαμβανόμαστε είναι η εμπειρία ενός εγώ. Δεν πηγαίνουμε πέραν του εγώ (τις νοητικές συλλήψεις).

Τι σημαίνει πραγματικά να υπερβούμε τον νου, τη νοητική σύλληψη της πραγματικότητας; να έχουμε Άμεση Εμπειρία της Πραγματικότητας; Ο νους, η σκέψη δεν είναι παρά μια λειτουργία. Η εγκατάλειψη αυτής της λειτουργίας οδηγεί στην απελευθέρωση, στην Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας. Αυτό το άμεσο βίωμα αποκαλύπτει την απεραντοσύνη του εσωτερικού κόσμου, του εαυτού, την Αληθινή Φύση της Ύπαρξης. Η Ψυχή προσεγγίζεται με την ψυχή. Το Πνεύμα γνωρίζεται με το πνεύμα. Μόνο η συνείδηση μπορεί να δει την Συνείδηση.

Όταν η Συνείδηση στρέφεται Έσω, στον Εαυτό, εγκαταλείποντας τις εξωτερικές δραστηριότητες, που δημιουργούν ή προσλαμβάνουν τον κόσμο των φαινομένων, η Αληθινή Φύση της Συνείδησης Αναγνωρίζεται Άμεσα. Έχουμε Άμεση Θέα της Ουσίας μας. Αυθόρμητα, Πηγαία και Χωρίς Όρια, Βιώνουμε την Αληθινή Ύπαρξη. Όλα Φωτίζονται, Αποκαλύπτονται, Αναγνωρίζονται Άμεσα, χωρίς διαδικασία. Είναι σαν μια Έκρηξη Φωτός. Νιώθουμε Αυτό που Είμαστε. Η Αίσθηση της Παρουσίας είναι Απόλυτη. Της Απεραντοσύνης, της Καθαρότητας της Ύπαρξης Χωρίς Χώρο, της Αιωνιότητας που καταργεί κάθε χρόνο, της Πληρότητας, της Ησυχίας, της Ειρήνης. Μετά, η Κατανόηση ότι Αυτή η Αληθινή Ύπαρξη, η Συνείδηση στην Πλήρη Αφύπνισή της, είναι Αυτό που Υποδέχεται τα Φαινόμενα, τους περιορισμούς, τις καταστάσεις. Χωρίς να Αλλοιώνεται, χωρίς να Υποχωρεί, Πάντα Παρούσα, Υποστηρίζει οποιαδήποτε αντικειμενική κατάσταση και οποιαδήποτε υποκειμενική εμπειρία. Είναι η Συνείδηση που Υποστηρίζει τα πάντα, τα φαινόμενα, τις μορφές. Που ενοικεί στους περιορισμούς και την μορφή. Και πάλι Αποχωρεί για να Νοιώσει τον Αληθινό Εαυτό της. Η Συνείδηση είναι η Δημιουργία. Δημιουργία είναι ένα επεισόδιο της Αληθινής Ζωής της Συνείδησης.

Ακολουθώντας την Παράδοση της Βεδάντα, ένας από τους τελευταίους Μεγάλους Σοφούς, ο Ορομπίντο, αποκαλύπτει στα σχόλιά του στην Ίσα Ουπανισάντ ότι υπάρχει μια Μοναδική Πραγματικότητα που Υποστηρίζει τα πάντα. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Και πάλι, στην Κένα Ουπανισάντ καταδεικνύει πως πίσω από κάθε τι βρίσκεται η Μοναδική Πραγματικότητα. Είναι η μόνη λογική αντίληψη της ύπαρξης που περιλαμβάνει τα πάντα, μια θεωρία των όλων.

Η Εικόνα μας

Το Μόνο που Υπάρχει είναι Συνείδηση, ( Πνεύμα, (Ψυχή)). Ό,τι Εμφανίζεται σαν Δημιουργία δεν είναι παρά Δραστηριότητες της Συνείδησης, με Δύο Κατευθύνσεις.

Το Πνεύμα έχει Ανοδική Πορεία και χάνεται στην Απεραντοσύνη του Χωρίς Ιδιότητες (Λευκότητα).

Η Μορφή έχει καθοδική πορεία που συγκεκριμενοποιείται στην υλική μορφή, που υπάρχει πάντα στο Φόντο του Απείρου.

Πνεύμα και ύλη είναι όψεις της Ίδιας Πραγματικότητας, της Ζωής. Δεν υπάρχει, παρά μόνο η Ζωή.

Πνεύμα και ύλη / Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Το πρόβλημα της σχέσης του Πνεύματος, της επίγνωσης, με την ύλη... Αγαπητοί φίλοι... Δεν θα λυθεί, επιστημονικά, όταν θα μάθουμε τι είναι το Πνεύμα, ή επίγνωση... αλλά όταν θα μάθουμε τι είναι η ύλη!

Οι επιστήμονες σήμερα το υποψιάζονται... Ο Αϊνστάιν με την «γενική θεωρία της σχετικότητας» (που απέχει πολύ ακόμα από μία γενική θεωρία που ερμηνεύει όλα τα φαινόμενα...), προσπάθησε να δώσει μία ερμηνεία, τουλάχιστον σε μακροσκοπικό επίπεδο... Αυτό που διαπιστώνουμε να υπάρχει, είναι ένα, μαθηματικό, παγκόσμιο, ενεργειακό, πεδίο...Οι συμπυκνώσεις, οι παραμορφώσεις, οι εντοπισμένες εντάσεις, μέσα στο πεδίο, κάνουν να εμφανίζεται η μάζα, η ύλη – που είναι ο τετραδιάστατος σχετικός χωροχρόνος - ... Αυτό που υπάρχει λοιπόν, είναι το ενεργειακό πεδίο, παραμορφώσεις, μάζα, χωροχρόνος, απτά πράγματα (προϊόντα μακράς εξέλιξης...)... Αυτά που βλέπουμε με τα μάτια, ο κόσμος των υλικών πραγμάτων, είναι απλά αυτό που εμείς βλέπουμε...

Πως προχωρά, αγαπητοί φίλοι, η επιστήμη; Από τις ενδείξεις διατυπώνει μία θεωρία και μετά προσπαθεί να την επιβεβαιώσει με το πείραμα...

Με τις ενδείξεις λοιπόν, (Ενδείξεις, που μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ο συνηθισμένος άνθρωπος ή ο επιπόλαιος νους...) ακούστε μία «όμορφη» θεωρία. Και μην βιαστείτε να πείτε «θεωρίες»!, πριν διαβάσετε όλο το κείμενο...

Αν το μαθηματικό, παγκόσμιο, ενεργειακό, πεδίο, των επιστημόνων, δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά μετασχηματισμός κάποιου άλλου είδος ενέργειας; Τότε; Γιατί η εξέλιξη να περιορίζεται μόνο στα πλαίσια του αντιληπτού κόσμου;

Αν από αυτή την άλλη ενέργεια (ας την ονομάσουμε νοητική ενέργεια), καθώς επιβραδύνεται και «παγώνει», προέρχεται το παγκόσμιο ενεργειακό πεδίο (ο κόσμος των απτών πραγμάτων), τι θα σήμαινε αυτό;

Η νοητική ενέργεια, επιβραδύνεται, «παγώνει» και μετασχηματίζεται (κατά ένα μέρος μόνο) στο παγκόσμιο ενεργειακό πεδίο (μάζα, χωροχρόνος, απτά πράγματα...)... Στην συνέχεια η νοητική ενέργεια, απελευθερώνεται από την ύλη (την παγωμένη νοητική ενέργεια) κι αναδύεται σαν πνεύμα, σαν επίγνωση..

Συμπεράσματα: Πνεύμα και ύλη είναι το ίδιο πράγμα, αν και διαφορετικής μορφής. Το πνεύμα προηγείται της ύλης και ποιοτικά και στην εξέλιξη της δημιουργίας. Η επίγνωση που αναδύεται από την ύλη (τον ανθρώπινο εγκέφαλο), είναι η νοητική ενέργεια που απελευθερώνεται. Η επίγνωση, αν κι είναι το ίδιο με την ύλη (τον εγκέφαλο), που είναι παγωμένη νοητική ενέργεια, εν τούτοις, ποιοτικά είναι διαφορετική κι ανώτερη. Η επίγνωση, αν και συνδέεται με την κατώτερη μορφή της, την ύλη (τον εγκέφαλο), δεν έχει ανάγκη την ύλη... και τελικά θα επιβιώσει της ύλης...

Όλα αυτά, θα πείτε είναι μια όμορφη θεωρία... Είναι η θεωρία όλων των θρησκειών, ξαναδιατυπωμένη... Σύμφωνοι. Πάντως η επιστήμη δεν έχει άλλη κατεύθυνση να πάει... Το πρόβλημα της σχέσης πνεύματος-ύλης (επίγνωσης-εγκεφάλου) θα λυθεί, επιστημονικά, όχι όταν μάθουμε τι είναι πνεύμα αλλά όταν μάθουμε τι είναι ύλη...

Αν όλα αυτά τα πάρουμε στα σοβαρά και προσπαθήσουμε να τα επαληθεύσουμε, τότε θα δικαιώσουμε τον Χέγκελ (ναι, ναι, αυτόν το παλιό φιλόσοφο που είναι ξεχασμένος πιά...)...

Για τον Χέγκελ, το Νοείν, ταυτίζεται με το Είναι (το Είναι, είναι νοείν, δραστηριότητα, νοητική ενέργεια, όχι ουσία)... Το Νοείν εξωτερικεύεται, παγώνει, σε Φύση. Από την Φύση αναδύεται ξανά το Νοείν, σαν Πνεύμα, Επίγνωση..

Είναι η ίδια παλιά θεωρία...

Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, από ένστικτο, κατανοούν ότι η επίγνωση είναι κάτι διαφορετικό και ανώτερο από την ύλη που είναι το ίδιο πράγμα, αλλά κατώτερης μορφής... Κατανοούν ότι η ανάδυση της επίγνωσης από την ύλη, δεν είναι η πρώτη αλλά η τρίτη πράξη της δημιουργίας.. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι μπήκαμε σε αυτή την φάση του έργου...

Η επίγνωση ούτε ταυτίζεται με την ύλη, τον εγκέφαλο, ούτε τον χρειάζεται, πέρα από το να εκφρασθεί μέσα στο υλικό πεδίο..

Η επίγνωση, είναι η νοητική ενέργεια που είχε προηγηθεί της ύλης, που δεσμεύτηκε στην ύλη και τώρα απελευθερώνεται...

Αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν ότι η επίγνωση, δεν είναι οι μηχανισμοί του εγώ, της σκέψης, της αντίληψης... τα ξεπερνά όλα αυτά..

Με την εμπειρία (με την υπερβατική εμπειρία, μυστικιστική εμπειρία, με την απελευθέρωση της επίγνωσης από τους μηχανισμούς λειτουργίας, εγώ, σκέψη, αντίληψη... πείτε το όπως θέλετε..), βεβαιώνονται τελικά (από τις ενδείξεις), ότι η επίγνωση που αναδύεται από την ύλη (που είναι απλά κατώτερη μορφή νοητικής ενέργειας)... δεν είναι κάτι απομονωμένο, αλλά κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου, του Αντικειμενικού... Αυτή είναι η πρώτη επαφή με Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό... Κι όσο βαθαίνει η επίγνωση κατανοούν όλο και πιο πολύ την Ενότητά τους με το Παγκόσμιο Νοείν...

Μπορεί το ένστικτο να τους γελάει αυτούς τους ανθρώπους και μπορεί ο Αντικειμενικός Θεός που νομίζουν ότι αντιλαμβάνονται να μην είναι Εκείνο το Πρώτο Νοείν, που ξεκίνησε όλη αυτή την εξέλιξη.. μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να είναι απλώς ηλίθιοι.. Αλλά τουλάχιστον βγήκαν να πάνε να βρουν την Ιθάκη τους (όπως λέει κι ο εθνικός μας ποιητής) και δεν φοβήθηκαν τίποτα από τις «διαδόσεις»... δεν έμειναν εγκλωβισμένοι στην απορία: Τι είμαι; Που πάω; Τόλμησαν...

Καλές είναι οι θεωρίες... κι εμείς δεν διεκδικούμε καμιά πρωτοτυπία σε αυτό τον τομέα... αλλά το γεγονός, αγαπητοί φίλοι, είναι ένα: Το πρόβλημα της σχέσης πνεύματος-ύλης, δεν θα λυθεί, επιστημονικά, όταν μάθουμε τι είναι πνεύμα (αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ): Θα λυθεί όταν μάθουμε τι είναι ύλη..

Μέχρι τότε θα περιμένουμε κάποια μεγαλοφυία σαν τον Αϊνστάιν ή κάποιον άλλον, να μας το εξηγήσει... Και εν τω μεταξύ εμείς οι κοινοί θνητοί θα τσακωνόμαστε για το αν η επίγνωση είναι απλά λειτουργία του εγκεφάλου ή όχι...

Ο Θεός (έτσι, αφηρημένα) να μας φωτίζει... γιατί έχει πολύ σκοτάδι έξω...

Δείτε τα βιβλία:

Isha Upanisad by Sri Aurobindo - (Sri Aurobindo Ashram Publication Department, 5th edition, 2014)

(Η Ίσα Ουπανισάδ είναι ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Βεδάντα, αλλά τα σχόλια του Ορομπίντο, ενός Μεγάλου Ινδού Μύστη, είναι εξίσου σημαντικά… Στο συγκεκριμένο κείμενο του Ορομπίντο, Εξαντλείται η Βεδαντική Μεταφυσική, Αποσαφηνίζονται όλοι οι Βεδαντικοί Όροι, όπως, Βράχμαν, Άτμαν, ή Πουρουσά (Πάρα, Ακσάρα, Κσάρα), αλλά και η σχετική ύπαρξη (ζαγκάτι), ο νους, η ζωή, το σώμα, αλλά και Διευκρινίζεται η Σχέση του Απολύτου (Βράχμαν) με την Πνευματική Οντότητα (Άτμαν), και την σχετική ύπαρξη, και το φαινόμενο, και Καθοδηγείται ο «αναγνώστης» (όποιος γνωρίζει να «διαβάζει») Ως Την ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ… Είναι ένα Κείμενο που δεν χρειάζεται ούτε εισαγωγή, ούτε ερμηνεία, γιατί τα λέει «όλα». Απλά χρειάζεται να το «διαβάσει» κάποιος…).

Kena Upanisad by Sri Aurobindo - ( Sri Aurobindo Ashram, 1952)

(Το Ένα και τα Πολλά.

Υπάρχει Μια Μοναδική Πραγματικότητα που Απλώνεται Χωρίς Όρια, Πέρα από τον χρόνο, Μια Συνείδηση Ακινησίας, Ολότητας, που τα Περιλαμβάνει Όλα.

Μέσα από Αυτή την Ακίνητη Παρουσία, σε Αυτή την Ήρεμη Απεραντοσύνη, Πηγάζει, Εδράζεται, κι Ολοκληρώνεται, Κάθε Δραστηριότητα. Ο Κόσμος της Ψευδαίσθησης, της «Δημιουργίας», δεν είναι ψεύτικος με την έννοια ότι δεν υπάρχει. Απλά δεν είναι παρά Κίνηση, Φαινόμενο, κάτι Παροδικό, χωρίς δική του σταθερή ουσία.

Η ατομική συνείδηση, η αντίληψη του εγώ, η προσωπική εμπειρία, η ξεχωριστή ζωή, υφίστανται μόνο σαν παροδικά φαινόμενα.

Ο Σοφός Άνθρωπος Αναζητά την Μία Σταθερή Ουσία πέρα από όλα.

Οι ανόητοι απορροφιούνται στα φαινόμενα, στην λειτουργία των φαινομένων, και τρέχουν πίσω από οράματα.

«Αυτός πού Βιώνει την Ύπαρξη του Βράχμαν πίσω από κάθε ενέργεια της οντότητάς του – αίσθηση, διαίσθηση, ή σκέψη – μόνο αυτός κερδίζει την Αθανασία. Με την Γνώση του Βράχμαν έρχεται η Δύναμη. Με την Γνώση του Βράχμαν έρχεται η Αθανασία. Για τον άνθρωπο που Βίωσε το Βράχμαν όλα είναι Φως. Για όποιον δεν Αντιλαμβάνεται το Βράχμαν όλα είναι σκοτάδι. Οι Σοφοί που Βλέπουν το Βράχμαν να ενεργεί σε κάθε οντότητα, όταν φύγουν από την ζωή, κερδίζουν την Αιωνιότητα». Κένα Ουπανισάδ 2.5).

Δείτε ακόμα αυτό το βιβλίο:

Consciousness and the Universe: Quantum Physics, Evolution, Brain & Mind - by Sir Roger Penrose (Author), Stuart Hameroff, (Author), Ellen Langer (Author), & 7 more – (Science Publishers 2017)

(Είναι η συνείδηση ένα επιφαινόμενο γεγονός αυτού του συγκεκριμένου σύμπαντος; Ή μήπως η ίδια η έννοια του σύμπαντος εξαρτάται από την παρουσία του; Η συνείδηση αντιλαμβάνεται απλώς την πραγματικότητα ή η πραγματικότητα εξαρτάται από αυτήν; Μήπως η συνείδηση προέκυψε απλώς ως αποτέλεσμα της εξέλιξης; Ή ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πάντα «εκεί έξω» στον κόσμο; Αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα, εξετάζονται σε αυτήν την ειδική έκδοση. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ: Κοσμολογικά θεμέλια της Συνείδησης, Προέλευση της σκέψης, Εξέλιξη της Συνείδησης, Νευροεπιστήμη της Ελεύθερης Βούλησης, Κβαντική Φυσική & Συνείδηση, Εξωσωματικά και κοντά στον θάνατο Εμπειρίες, Όνειρα & Παραισθήσεις, Παλαιολιθική Κοσμολογία & Πνευματικότητα, Επίγεια Σεξουαλική Συνείδηση, Πώς η Συνείδηση Γίνεται το Φυσικό Σύμπαν. Πάνω από 50 Άρθρα που αυξάνουν τη συνείδηση Από: Henry P. Stapp, Deepak Chopra, Roger Penrose, Stuart Hameroff, Michael Persinger, Walter Freeman, Bruce MacLennan, GianCarlo Don Gordon Ghiranlo, Ghiranlo, , Fred Kuttner, Bruce Rosenblum, Etzel Cardena, Larry Dossey, Bruce Greyson, Michael Nauenberg, Andrea E. Cavanna, Ian Tattersall, Ellert R.S. Nijenhuis, Bruce Greyson, Edgar Mitchell, Williams James και πολλοί άλλοι).

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, November 13, 2022

Πνεύμα και ύλη

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright