Esoterism Academy: Πνεύμα και ύλη

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, November 13, 2022

Πνεύμα και ύλη

Πνεύμα και ύλη / Η Εσωτερική Θεώρηση

Η Αληθινή Ουσία της Ύπαρξης, του ανθρώπου, θεωρήθηκε πάντα υπερβατική από την πλειονότητα των ανθρώπων (ειδημόνων και μη). Χρησιμοποιούμε πολλούς φιλοσοφικούς, ψυχολογικούς και ανθρωπολογικούς όρους για να μιλήσουμε για την ουσία της ύπαρξης του ανθρώπου: Ψυχή, Πνεύμα, Συνείδηση.

Όρος Ψυχή έχει περισσότερο ψυχολογικό-ανθρωπολογικό χαρακτήρα. Ψυχή είναι η Αρχή της Ζωής, αυτό που εμψυχώνει και δίνει ζωή και κίνηση στα όντα. Η Ψυχή θεωρείται άυλη ουσία χωρίς ιδιότητες που λαμβάνει όμως ιδιότητες όταν συνδέεται με τη μορφή, (με το σώμα). Η σχέση Ψυχής-σώματος υπήρξε πάντα το κατεξοχήν ιστορικό πρόβλημα του ανθρώπου. Η επιβίωση της Ψυχής (σαν διαίσθηση και σαν πίστη) θεμελίωσε αντιλήψεις, θεωρίες, διδασκαλίες.

Ο όρος Πνεύμα χρησιμοποιείται επίσης για να υποδηλώσει την Αρχή της Ύπαρξης, αλλά έχει περισσότερο ένα φιλοσοφικό-ψυχολογικό χαρακτήρα, αφού συνδέεται με την κυριότερη έκφρασή του, την νοημοσύνη (την νόηση, την διανόηση, την αντίληψη). Το Πνεύμα είναι επίσης χωρίς ιδιότητες, αλλά περιορίζεται όταν συνδέεται με την υλική μορφή. «Το πνεύμα είναι ελεύθερο και πνέει όπου θέλει». Αυτό είναι το απόσταγμα της θρησκευτικής εμπειρίας και του μυστικού βιώματος. Η αληθινή Κατοικία του είναι ο Ουρανός, (οι Ανώτεροι Κόσμοι).

Ο όρος Συνείδηση (πιο σύγχρονος, πιο επιστημονικός) σημαίνει την γνώση εξ ιδίας αντίληψης, την πλήρη γνώση, την κατανόηση (που είναι κάτι βαθύτερο από την απλή νοητική σύλληψη), την γνώση που θεμελιώνεται στην εμπειρία, την επίγνωση. Η Συνείδηση αναδύεται οντολογικά σαν συνείδηση του εαυτού, σαν αυτοσυνειδησία σαν Αυτογνωσία. Η Συνείδηση (σαν Αυτογνωσία) είναι η Απόλυτη Αρχή της Ύπαρξης. Οι Καταστάσεις της Ύπαρξης ερμηνεύονται σαν βαθμοί (ή βαθμίδες) της Αυτογνωσίας. Η Πλήρης Αυτογνωσία ταυτίζεται με το Απόλυτο, με την Αλήθεια. Οι άλλες καταστάσεις ύπαρξης δεν είναι παρά περιορισμένη αυτογνωσία.

Η Ψυχή, το Πνεύμα, η Συνείδηση, όταν περιορίζονται, (ή συνδέονται με την υλική μορφή) αναδεικνύουν (λόγω της σύνδεσης) ιδιότητες, χαρακτηριστικά, λειτουργίες, όπως η νοημοσύνη (νόηση, διανόηση, αντίληψη), οι αισθήσεις, η εμπειρία της επαφής με τα πράγματα του κόσμου των μορφών. Η νοημοσύνη σαν ορθή λογική και αντικειμενική αντίληψη, (καθαρή νόηση) δομεί μια εικόνα του κόσμου και ερμηνεύει την εμπειρία της ύπαρξης μέσα από αυτή την εικόνα. Η ανάμειξη της διανόησης, ή της μη ελεγμένης αντίληψης, θολώνει την εικόνα της πραγματικότητας. Επειδή νοημοσύνη (ο νους) πηγάζει από μια ατομική αντίληψη της ύπαρξης και στηρίζεται σε μια ατομική αντίληψη της ύπαρξης, (ή μια περιορισμένη συνείδηση ή αυτογνωσία) η εικόνα της πραγματικότητας είναι πάντα άτομο-κεντρική (και συνεπώς δυαδική).

Ο ανθρώπινος νους είναι ένας άπειρος χώρος που μπορεί να επεκτείνεται συνεχώς χωρίς τέλος. Εμπλουτίζεται και βαθαίνει, με την συσσώρευση γνώσης, πληροφοριών, εμπειριών. Και επεκτείνεται από τις πιο λεπτές και ακριβείς έννοιες μέχρι τις πιο πλατιές και γενικές ιδέες. Μπορεί να φτάσει μέχρι την αντίληψη της κενότητας. Όλα αυτά όμως είναι μια νοητική σύλληψη. Στην πραγματικότητα ο νους (η σκέψη) είναι ένα κλειστό σύστημα που δεν μπορεί να υπερβεί την ποιότητά του. Παραμένει πάντα σύλληψη ενός εγώ, ενός κέντρου αντίληψης. Όλα αυτά που αντιλαμβανόμαστε είναι η εμπειρία ενός εγώ. Δεν πηγαίνουμε πέραν του εγώ (τις νοητικές συλλήψεις).

Τι σημαίνει πραγματικά να υπερβούμε τον νου, τη νοητική σύλληψη της πραγματικότητας; να έχουμε Άμεση Εμπειρία της Πραγματικότητας; Ο νους, η σκέψη δεν είναι παρά μια λειτουργία. Η εγκατάλειψη αυτής της λειτουργίας οδηγεί στην απελευθέρωση, στην Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας. Αυτό το άμεσο βίωμα αποκαλύπτει την απεραντοσύνη του εσωτερικού κόσμου, του εαυτού, την Αληθινή Φύση της Ύπαρξης. Η Ψυχή προσεγγίζεται με την ψυχή. Το Πνεύμα γνωρίζεται με το πνεύμα. Μόνο η συνείδηση μπορεί να δει την Συνείδηση.

Όταν η Συνείδηση στρέφεται Έσω, στον Εαυτό, εγκαταλείποντας τις εξωτερικές δραστηριότητες, που δημιουργούν ή προσλαμβάνουν τον κόσμο των φαινομένων, η Αληθινή Φύση της Συνείδησης Αναγνωρίζεται Άμεσα. Έχουμε Άμεση Θέα της Ουσίας μας. Αυθόρμητα, Πηγαία και Χωρίς Όρια, Βιώνουμε την Αληθινή Ύπαρξη. Όλα Φωτίζονται, Αποκαλύπτονται, Αναγνωρίζονται Άμεσα, χωρίς διαδικασία. Είναι σαν μια Έκρηξη Φωτός. Νιώθουμε Αυτό που Είμαστε. Η Αίσθηση της Παρουσίας είναι Απόλυτη. Της Απεραντοσύνης, της Καθαρότητας της Ύπαρξης Χωρίς Χώρο, της Αιωνιότητας που καταργεί κάθε χρόνο, της Πληρότητας, της Ησυχίας, της Ειρήνης. Μετά, η Κατανόηση ότι Αυτή η Αληθινή Ύπαρξη, η Συνείδηση στην Πλήρη Αφύπνισή της, είναι Αυτό που Υποδέχεται τα Φαινόμενα, τους περιορισμούς, τις καταστάσεις. Χωρίς να Αλλοιώνεται, χωρίς να Υποχωρεί, Πάντα Παρούσα, Υποστηρίζει οποιαδήποτε αντικειμενική κατάσταση και οποιαδήποτε υποκειμενική εμπειρία. Είναι η Συνείδηση που Υποστηρίζει τα πάντα, τα φαινόμενα, τις μορφές. Που ενοικεί στους περιορισμούς και την μορφή. Και πάλι Αποχωρεί για να Νοιώσει τον Αληθινό Εαυτό της. Η Συνείδηση είναι η Δημιουργία. Δημιουργία είναι ένα επεισόδιο της Αληθινής Ζωής της Συνείδησης.

Ακολουθώντας την Παράδοση της Βεδάντα, ένας από τους τελευταίους Μεγάλους Σοφούς, ο Ορομπίντο, αποκαλύπτει στα σχόλιά του στην Ίσα Ουπανισάντ ότι υπάρχει μια Μοναδική Πραγματικότητα που Υποστηρίζει τα πάντα. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Και πάλι, στην Κένα Ουπανισάντ καταδεικνύει πως πίσω από κάθε τι βρίσκεται η Μοναδική Πραγματικότητα. Είναι η μόνη λογική αντίληψη της ύπαρξης που περιλαμβάνει τα πάντα, μια θεωρία των όλων.

Η Εικόνα μας

Το Μόνο που Υπάρχει είναι Συνείδηση, ( Πνεύμα, (Ψυχή)). Ό,τι Εμφανίζεται σαν Δημιουργία δεν είναι παρά Δραστηριότητες της Συνείδησης, με Δύο Κατευθύνσεις.

Το Πνεύμα έχει Ανοδική Πορεία και χάνεται στην Απεραντοσύνη του Χωρίς Ιδιότητες (Λευκότητα).

Η Μορφή έχει καθοδική πορεία που συγκεκριμενοποιείται στην υλική μορφή, που υπάρχει πάντα στο Φόντο του Απείρου.

Πνεύμα και ύλη είναι όψεις της Ίδιας Πραγματικότητας, της Ζωής. Δεν υπάρχει, παρά μόνο η Ζωή.

Πνεύμα και ύλη / Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Το πρόβλημα της σχέσης του Πνεύματος, της επίγνωσης, με την ύλη... Αγαπητοί φίλοι... Δεν θα λυθεί, επιστημονικά, όταν θα μάθουμε τι είναι το Πνεύμα, ή επίγνωση... αλλά όταν θα μάθουμε τι είναι η ύλη!

Οι επιστήμονες σήμερα το υποψιάζονται... Ο Αϊνστάιν με την «γενική θεωρία της σχετικότητας» (που απέχει πολύ ακόμα από μία γενική θεωρία που ερμηνεύει όλα τα φαινόμενα...), προσπάθησε να δώσει μία ερμηνεία, τουλάχιστον σε μακροσκοπικό επίπεδο... Αυτό που διαπιστώνουμε να υπάρχει, είναι ένα, μαθηματικό, παγκόσμιο, ενεργειακό, πεδίο...Οι συμπυκνώσεις, οι παραμορφώσεις, οι εντοπισμένες εντάσεις, μέσα στο πεδίο, κάνουν να εμφανίζεται η μάζα, η ύλη – που είναι ο τετραδιάστατος σχετικός χωροχρόνος - ... Αυτό που υπάρχει λοιπόν, είναι το ενεργειακό πεδίο, παραμορφώσεις, μάζα, χωροχρόνος, απτά πράγματα (προϊόντα μακράς εξέλιξης...)... Αυτά που βλέπουμε με τα μάτια, ο κόσμος των υλικών πραγμάτων, είναι απλά αυτό που εμείς βλέπουμε...

Πως προχωρά, αγαπητοί φίλοι, η επιστήμη; Από τις ενδείξεις διατυπώνει μία θεωρία και μετά προσπαθεί να την επιβεβαιώσει με το πείραμα...

Με τις ενδείξεις λοιπόν, (Ενδείξεις, που μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ο συνηθισμένος άνθρωπος ή ο επιπόλαιος νους...) ακούστε μία «όμορφη» θεωρία. Και μην βιαστείτε να πείτε «θεωρίες»!, πριν διαβάσετε όλο το κείμενο...

Αν το μαθηματικό, παγκόσμιο, ενεργειακό, πεδίο, των επιστημόνων, δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά μετασχηματισμός κάποιου άλλου είδος ενέργειας; Τότε; Γιατί η εξέλιξη να περιορίζεται μόνο στα πλαίσια του αντιληπτού κόσμου;

Αν από αυτή την άλλη ενέργεια (ας την ονομάσουμε νοητική ενέργεια), καθώς επιβραδύνεται και «παγώνει», προέρχεται το παγκόσμιο ενεργειακό πεδίο (ο κόσμος των απτών πραγμάτων), τι θα σήμαινε αυτό;

Η νοητική ενέργεια, επιβραδύνεται, «παγώνει» και μετασχηματίζεται (κατά ένα μέρος μόνο) στο παγκόσμιο ενεργειακό πεδίο (μάζα, χωροχρόνος, απτά πράγματα...)... Στην συνέχεια η νοητική ενέργεια, απελευθερώνεται από την ύλη (την παγωμένη νοητική ενέργεια) κι αναδύεται σαν πνεύμα, σαν επίγνωση..

Συμπεράσματα: Πνεύμα και ύλη είναι το ίδιο πράγμα, αν και διαφορετικής μορφής. Το πνεύμα προηγείται της ύλης και ποιοτικά και στην εξέλιξη της δημιουργίας. Η επίγνωση που αναδύεται από την ύλη (τον ανθρώπινο εγκέφαλο), είναι η νοητική ενέργεια που απελευθερώνεται. Η επίγνωση, αν κι είναι το ίδιο με την ύλη (τον εγκέφαλο), που είναι παγωμένη νοητική ενέργεια, εν τούτοις, ποιοτικά είναι διαφορετική κι ανώτερη. Η επίγνωση, αν και συνδέεται με την κατώτερη μορφή της, την ύλη (τον εγκέφαλο), δεν έχει ανάγκη την ύλη... και τελικά θα επιβιώσει της ύλης...

Όλα αυτά, θα πείτε είναι μια όμορφη θεωρία... Είναι η θεωρία όλων των θρησκειών, ξαναδιατυπωμένη... Σύμφωνοι. Πάντως η επιστήμη δεν έχει άλλη κατεύθυνση να πάει... Το πρόβλημα της σχέσης πνεύματος-ύλης (επίγνωσης-εγκεφάλου) θα λυθεί, επιστημονικά, όχι όταν μάθουμε τι είναι πνεύμα αλλά όταν μάθουμε τι είναι ύλη...

Αν όλα αυτά τα πάρουμε στα σοβαρά και προσπαθήσουμε να τα επαληθεύσουμε, τότε θα δικαιώσουμε τον Χέγκελ (ναι, ναι, αυτόν το παλιό φιλόσοφο που είναι ξεχασμένος πιά...)...

Για τον Χέγκελ, το Νοείν, ταυτίζεται με το Είναι (το Είναι, είναι νοείν, δραστηριότητα, νοητική ενέργεια, όχι ουσία)... Το Νοείν εξωτερικεύεται, παγώνει, σε Φύση. Από την Φύση αναδύεται ξανά το Νοείν, σαν Πνεύμα, Επίγνωση..

Είναι η ίδια παλιά θεωρία...

Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, από ένστικτο, κατανοούν ότι η επίγνωση είναι κάτι διαφορετικό και ανώτερο από την ύλη που είναι το ίδιο πράγμα, αλλά κατώτερης μορφής... Κατανοούν ότι η ανάδυση της επίγνωσης από την ύλη, δεν είναι η πρώτη αλλά η τρίτη πράξη της δημιουργίας.. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι μπήκαμε σε αυτή την φάση του έργου...

Η επίγνωση ούτε ταυτίζεται με την ύλη, τον εγκέφαλο, ούτε τον χρειάζεται, πέρα από το να εκφρασθεί μέσα στο υλικό πεδίο..

Η επίγνωση, είναι η νοητική ενέργεια που είχε προηγηθεί της ύλης, που δεσμεύτηκε στην ύλη και τώρα απελευθερώνεται...

Αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν ότι η επίγνωση, δεν είναι οι μηχανισμοί του εγώ, της σκέψης, της αντίληψης... τα ξεπερνά όλα αυτά..

Με την εμπειρία (με την υπερβατική εμπειρία, μυστικιστική εμπειρία, με την απελευθέρωση της επίγνωσης από τους μηχανισμούς λειτουργίας, εγώ, σκέψη, αντίληψη... πείτε το όπως θέλετε..), βεβαιώνονται τελικά (από τις ενδείξεις), ότι η επίγνωση που αναδύεται από την ύλη (που είναι απλά κατώτερη μορφή νοητικής ενέργειας)... δεν είναι κάτι απομονωμένο, αλλά κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου, του Αντικειμενικού... Αυτή είναι η πρώτη επαφή με Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό... Κι όσο βαθαίνει η επίγνωση κατανοούν όλο και πιο πολύ την Ενότητά τους με το Παγκόσμιο Νοείν...

Μπορεί το ένστικτο να τους γελάει αυτούς τους ανθρώπους και μπορεί ο Αντικειμενικός Θεός που νομίζουν ότι αντιλαμβάνονται να μην είναι Εκείνο το Πρώτο Νοείν, που ξεκίνησε όλη αυτή την εξέλιξη.. μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να είναι απλώς ηλίθιοι.. Αλλά τουλάχιστον βγήκαν να πάνε να βρουν την Ιθάκη τους (όπως λέει κι ο εθνικός μας ποιητής) και δεν φοβήθηκαν τίποτα από τις «διαδόσεις»... δεν έμειναν εγκλωβισμένοι στην απορία: Τι είμαι; Που πάω; Τόλμησαν...

Καλές είναι οι θεωρίες... κι εμείς δεν διεκδικούμε καμιά πρωτοτυπία σε αυτό τον τομέα... αλλά το γεγονός, αγαπητοί φίλοι, είναι ένα: Το πρόβλημα της σχέσης πνεύματος-ύλης, δεν θα λυθεί, επιστημονικά, όταν μάθουμε τι είναι πνεύμα (αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ): Θα λυθεί όταν μάθουμε τι είναι ύλη..

Μέχρι τότε θα περιμένουμε κάποια μεγαλοφυία σαν τον Αϊνστάιν ή κάποιον άλλον, να μας το εξηγήσει... Και εν τω μεταξύ εμείς οι κοινοί θνητοί θα τσακωνόμαστε για το αν η επίγνωση είναι απλά λειτουργία του εγκεφάλου ή όχι...

Ο Θεός (έτσι, αφηρημένα) να μας φωτίζει... γιατί έχει πολύ σκοτάδι έξω...

Δείτε τα βιβλία:

Isha Upanisad by Sri Aurobindo - (Sri Aurobindo Ashram Publication Department, 5th edition, 2014)

(Η Ίσα Ουπανισάδ είναι ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Βεδάντα, αλλά τα σχόλια του Ορομπίντο, ενός Μεγάλου Ινδού Μύστη, είναι εξίσου σημαντικά… Στο συγκεκριμένο κείμενο του Ορομπίντο, Εξαντλείται η Βεδαντική Μεταφυσική, Αποσαφηνίζονται όλοι οι Βεδαντικοί Όροι, όπως, Βράχμαν, Άτμαν, ή Πουρουσά (Πάρα, Ακσάρα, Κσάρα), αλλά και η σχετική ύπαρξη (ζαγκάτι), ο νους, η ζωή, το σώμα, αλλά και Διευκρινίζεται η Σχέση του Απολύτου (Βράχμαν) με την Πνευματική Οντότητα (Άτμαν), και την σχετική ύπαρξη, και το φαινόμενο, και Καθοδηγείται ο «αναγνώστης» (όποιος γνωρίζει να «διαβάζει») Ως Την ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ… Είναι ένα Κείμενο που δεν χρειάζεται ούτε εισαγωγή, ούτε ερμηνεία, γιατί τα λέει «όλα». Απλά χρειάζεται να το «διαβάσει» κάποιος…).

Kena Upanisad by Sri Aurobindo - ( Sri Aurobindo Ashram, 1952)

(Το Ένα και τα Πολλά.

Υπάρχει Μια Μοναδική Πραγματικότητα που Απλώνεται Χωρίς Όρια, Πέρα από τον χρόνο, Μια Συνείδηση Ακινησίας, Ολότητας, που τα Περιλαμβάνει Όλα.

Μέσα από Αυτή την Ακίνητη Παρουσία, σε Αυτή την Ήρεμη Απεραντοσύνη, Πηγάζει, Εδράζεται, κι Ολοκληρώνεται, Κάθε Δραστηριότητα. Ο Κόσμος της Ψευδαίσθησης, της «Δημιουργίας», δεν είναι ψεύτικος με την έννοια ότι δεν υπάρχει. Απλά δεν είναι παρά Κίνηση, Φαινόμενο, κάτι Παροδικό, χωρίς δική του σταθερή ουσία.

Η ατομική συνείδηση, η αντίληψη του εγώ, η προσωπική εμπειρία, η ξεχωριστή ζωή, υφίστανται μόνο σαν παροδικά φαινόμενα.

Ο Σοφός Άνθρωπος Αναζητά την Μία Σταθερή Ουσία πέρα από όλα.

Οι ανόητοι απορροφιούνται στα φαινόμενα, στην λειτουργία των φαινομένων, και τρέχουν πίσω από οράματα.

«Αυτός πού Βιώνει την Ύπαρξη του Βράχμαν πίσω από κάθε ενέργεια της οντότητάς του – αίσθηση, διαίσθηση, ή σκέψη – μόνο αυτός κερδίζει την Αθανασία. Με την Γνώση του Βράχμαν έρχεται η Δύναμη. Με την Γνώση του Βράχμαν έρχεται η Αθανασία. Για τον άνθρωπο που Βίωσε το Βράχμαν όλα είναι Φως. Για όποιον δεν Αντιλαμβάνεται το Βράχμαν όλα είναι σκοτάδι. Οι Σοφοί που Βλέπουν το Βράχμαν να ενεργεί σε κάθε οντότητα, όταν φύγουν από την ζωή, κερδίζουν την Αιωνιότητα». Κένα Ουπανισάδ 2.5).

Δείτε ακόμα αυτό το βιβλίο:

Consciousness and the Universe: Quantum Physics, Evolution, Brain & Mind - by Sir Roger Penrose (Author), Stuart Hameroff, (Author), Ellen Langer (Author), & 7 more – (Science Publishers 2017)

(Είναι η συνείδηση ένα επιφαινόμενο γεγονός αυτού του συγκεκριμένου σύμπαντος; Ή μήπως η ίδια η έννοια του σύμπαντος εξαρτάται από την παρουσία του; Η συνείδηση αντιλαμβάνεται απλώς την πραγματικότητα ή η πραγματικότητα εξαρτάται από αυτήν; Μήπως η συνείδηση προέκυψε απλώς ως αποτέλεσμα της εξέλιξης; Ή ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πάντα «εκεί έξω» στον κόσμο; Αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα, εξετάζονται σε αυτήν την ειδική έκδοση. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ: Κοσμολογικά θεμέλια της Συνείδησης, Προέλευση της σκέψης, Εξέλιξη της Συνείδησης, Νευροεπιστήμη της Ελεύθερης Βούλησης, Κβαντική Φυσική & Συνείδηση, Εξωσωματικά και κοντά στον θάνατο Εμπειρίες, Όνειρα & Παραισθήσεις, Παλαιολιθική Κοσμολογία & Πνευματικότητα, Επίγεια Σεξουαλική Συνείδηση, Πώς η Συνείδηση Γίνεται το Φυσικό Σύμπαν. Πάνω από 50 Άρθρα που αυξάνουν τη συνείδηση Από: Henry P. Stapp, Deepak Chopra, Roger Penrose, Stuart Hameroff, Michael Persinger, Walter Freeman, Bruce MacLennan, GianCarlo Don Gordon Ghiranlo, Ghiranlo, , Fred Kuttner, Bruce Rosenblum, Etzel Cardena, Larry Dossey, Bruce Greyson, Michael Nauenberg, Andrea E. Cavanna, Ian Tattersall, Ellert R.S. Nijenhuis, Bruce Greyson, Edgar Mitchell, Williams James και πολλοί άλλοι).

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, November 13, 2022

Πνεύμα και ύλη

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright