Η Νέα Ατομικότητα

 

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πραγματικότητα Είναι Αυτό που δεν μπορεί να αγγίξει η σκέψη, δεν μπορεί να μετρηθεί από την σκέψη κι από καμία διανοητική ενέργεια, που δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ή να γίνει ιδέα ή βάση ενός συστήματος... Είναι τελείως έξω από την διανόηση...

Είναι η Απόλυτη Ελευθερία, το Απέραντο

Είναι το Αληθινό, Ουσία κάθε Δραστηριότητας,

Η Ολοκλήρωση κι η Πληρότητα του Λογικού, η Καθαρή Νοημοσύνη,

Το Δίκαιο κάθε δραστηριότητας,

Το Ωραίο κάθε αντίληψης...

Η Πραγματικότητα, η Ύπαρξη, η Ζωή, Είναι Μία, στο Βάθος της. Όσα συμβαίνουν στην «επιφάνεια», τα σύμπαντα, τα φαινόμενα, οι εμπειρίες, είναι μονάχα παραισθήσεις...

Η Πραγματικότητα αποκαλύπτεται στην Απόλυτη Σιωπή, όταν μένεις ήσυχος χωρίς δραστηριότητα καμιά. Τότε μονάχα βλέπεις. Νοιώθεις Ένα με όλα, κι απλώνεσαι παντού. Όλα συμβαίνουν μέσα σου, ξετυλίγονται χωρίς διαμάχη, ήσυχα, όπως κυλάει το ποτάμι...

Ο Κόσμος της Σιωπής απλώνεται πάνω από τον κόσμο της φασαρίας, της διανόησης, της προσπάθειας, της εξέλιξης, και του προορισμού...

Ο Κόσμος της Σιωπής είναι η Πατρίδα σου, που αλλού θα πας; Είναι το τέρμα κάθε ταξιδιού, που αλλού έχεις να πας; Είναι το τέρμα κάθε αναζήτησης, τι άλλο έχεις να αναζητήσεις;

Ο Κόσμος της Πραγματικότητας είναι πέρα από την δραστηριότητα του νου... Μονάχα μέσα στην Σιωπή ανατέλλει η Πραγματικότητα, το Αληθινό, Αυτό που Είναι για πάντα, Αυτό που δεν γίνεται, ούτε στηρίζεται σε ό,τι αλλάζει, Αυτό που Είναι Άχρονο, πέρα από τον κοσμικό χρόνο, Αυτό που Είναι Αιώνιο και δεν τελειώνει ποτέ, Αυτό που Είναι πέρα από όλους τους ορίζοντες, πέρα από όλες τις αναζητήσεις, Αυτό που δεν έχει ούτε ερχομό, ούτε πηγαιμό, ούτε κατεύθυνση, ούτε προορισμό, Ελεύθερο από όλα, Αυτό που Απλώνεται παντού και γεμίζει όλους τους χώρους...

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

Η ανώτερη επίγνωση, η απελευθερωμένη επίγνωση, η διαφωτισμένη επίγνωση, λειτουργεί σαν ένα καθολικό κέντρο αντίληψης, σαν κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού, σαν αντίληψη της Ενότητας της Πραγματικότητας (όπου έχει ξεπεραστεί η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου) που τα συμπεριλαμβάνει όλα στο Είναι: και το Είναι και το φαινόμενο, τον κόσμο: Είναι αντίληψη και της Υποκρυπτόμενης Αντικειμενικής Πραγματικότητας και του φυσικού κόσμου, τον οποίο υπερβαίνει...

Είναι μία αντικειμενική αντίληψη (αφού το υποκείμενο έχει ξεπερασθεί)...

Είναι μία κοσμική συνείδηση (αφού τα συμπεριλαμβάνει όλα)...

Αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι το Πραγματικό κι όχι μία υποκειμενική αντίληψη. Είναι το Αληθινό κι όχι μία παραποιημένη αντίληψη. Είναι το Απέραντο, το Άχρονο, το Αιώνιο... Είναι αυτό που είναι πέρα από τον νου και την φασαρία του κόσμου.

Η ανώτερη επίγνωση, η πλήρης επίγνωση (η προσοχή), είναι άμεση αντίληψη όλων αυτών που συμβαίνουν, ανταπόκριση χωρίς αντίδραση, χωρίς σχολιασμό, χωρίς επιλογή. Αφήνοντας όλα να συμβαίνουν χωρίς να παρεμβαίνουμε δεν εξαρτιόμαστε από τίποτα, δεν «σταματάμε» σε τίποτα. Όλα αυτά παύουν να έχουν σημασία. Είτε υπάρχουν, είτε απορριφθούν από το πεδίο της αντίληψης είναι το ίδιο: Βιώνουμε το Είναι, όχι αυτό που συμβαίνει.

Η πλήρης επίγνωση δεν είναι δραστηριότητα, δεν είναι σύλληψη, σκέψη, έλεγχος, εξέλιξη, απελευθέρωση, τίποτα... όλα αυτά είναι τελείως ασήμαντα και πρέπει να εγκαταλειφθούν...

Η πλήρης επίγνωση του Είναι, που αντιδρά σαν καθρέφτης σε όσα συμβαίνουν, είναι πέρα από όλα όσα συμβαίνουν αλλά τα περιλαμβάνει... Είναι το Άχρονο που περιλαμβάνει αλλά υπερβαίνει τα γεγονότα. Είναι το Αιώνιο που ρέει χωρίς να μεταβάλλεται, υπερβαίνοντας το γίγνεσθαι, που το περιλαμβάνει. Είναι ένας ανώτερος κόσμος που υπερβαίνει αλλά περιλαμβάνει τον φυσικό κόσμο...

Η Βίωση του Είναι, είναι δυνατή μόνο όταν πάψουν όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες του Είναι. Οι δραστηριότητες είναι αντιλήψεις – συνήθως επιλεκτικές... Διανόηση σκέψεις, μνήμες, φαινόμενα, κλπ... Ό,τι σχετίζεται με το εγώ (υπάρχω, εξελίσσομαι, διαλογίζομαι, παρατηρώ, συγκεντρώνομαι, φωτίζομαι, απελευθερώνομαι)... όλα είναι λειτουργίες του εγώ και πρέπει να εγκαταλειφθούν...

Η Βίωση του Είναι, είναι μία κατάσταση ηρεμίας, ολοκλήρωσης, αιωνιότητας (μη εξέλιξης), πλήρους επίγνωσης που αντιλαμβάνεται το Είναι μαζί με τον φυσικό κόσμο (που τον υπερβαίνει)... Αυτή είναι η κατάσταση του Αληθινού Διαλογισμού...

Όσο υπάρχει αντίληψη μίας ύπαρξης (εγώ), μίας εξέλιξης, μίας φώτισης, κλπ., είμαστε μέσα στην δραστηριότητα του εγώ... Δεν είμαστε πέραν... αλλά μέσα στον κόσμο...

Η ΝΕΑ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

Η ανώτερη επίγνωση, η απελευθέρωση της επίγνωσης από τους περιοριστικούς μηχανισμούς, η διεύρυνση της συνείδησης που αντιλαμβάνεται πέραν του εγώ, της σκέψης, της επιλεκτικής αντίληψης, οδηγεί πέρα από το εγώ, σε μία νέα αντίληψη της ύπαρξης, σε μία ατομικότητα που είναι σε ενότητα με το Όλον, είναι το Όλον (όπου η διάκριση υποκείμενο-αντικείμενο έχει ξεπερασθεί)...

Αυτή η νέα αντίληψη της ύπαρξης έχει τα χαρακτηριστικά του Κοσμικού, του Παγκόσμιου, του Αντικειμενικού, του Πραγματικού... κι όχι του περιορισμένου, του ιδιαίτερου, του προσωπικού, του εγωικού... Είναι ο παγκόσμιος άνθρωπος, ο φωτισμένος άνθρωπος, ο απελευθερωμένος άνθρωπος...

Η ανώτερη επίγνωση είναι ο χώρος όπου το ατομικό βιώνει το Παγκόσμιο, πορεύεται μέσα στο Παγκόσμιο, και γίνεται το Παγκόσμιο σε μία Πλήρη Συγχώνευση που γίνεται Εικόνα του Απείρου, της Πραγματικότητας...

ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Όταν η Επίγνωση (ο αληθινός θεατής) ταυτίζεται με την λειτουργία του εγώ, ή απορροφιέται στην διαδικασία της σκέψης, ή της αντίληψης... χάνεται σε όλα αυτά...

Αληθινός Διαλογισμός είναι η απλή, πλήρης, επίγνωση, που είναι μία άμεση ενέργεια κι όχι μία δραστηριότητα ή μία βαθμιαία εξέλιξη, και οποία αντιλαμβάνεται αυτό που είναι (χωρίς παρεμβάσεις) σε όλα τα επίπεδα (και τα εξωτερικά και τα εσωτερικά...)......

Είναι σχετικά εύκολο να αποδεσμευτούμε από τις επιλογές της αντίληψης... μπορούμε ακόμα να διευθετήσουμε την σκέψη, να μην διασκορπίζεται εδώ ή εκεί, αλλά όσοι ταυτίζουν την επίγνωση με την δραστηριότητα του εγώ, προβληματίζονται για το πως είναι δυνατόν να σταματήσουν όλα αυτά... Αφού είναι ταυτισμένοι με αυτή την δραστηριότητα, το σταμάτημα αυτής της δραστηριότητας σημαίνει να πάψουν να «υπάρχουν», να αντιλαμβάνονται μέσα από το κέντρο ύπαρξης (όπως είναι το εγώ), που παρέχει «αυτοσυνειδησία»... Πως μπορεί να γίνει αυτό;

Όλα αυτά όμως δεν αναφέρονται στην Πραγματικότητα... ισχύουν μόνο στον χώρο της αντίληψής μας, στο ερμηνευτικό σύστημα για την Πραγματικότητα, που έχουμε φτιάξει με την σκέψη (δεν αναφέρονται δηλαδή στο χώρο του Βιώματος, αλλά στην σκέψη, σε αυτά που αντιλαμβάνεται η σκέψη...)... Όταν όλα αυτά εγκαταλειφθούν, δηλαδή ό,τι αναφέρεται στο εγώ, οι ερμηνείες της Πραγματικότητας, μέσω του εγώ, κάθε δραστηριότητα, το ίδιο το εγώ σαν οντολογικός πυρήνας... η συνείδηση δεν βυθίζεται στην ανυπαρξία... η επίγνωση αναδύεται ελεύθερη από την διαδικασία του εγώ, καθαρή, άπειρη, άχρονη, απρόσωπη... Καθαρό Είναι...

Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι Βίωση του Είναι, πέρα από την δραστηριότητα του εγώ, την σκέψη, την επιλεκτική αντίληψη...

Στον Αληθινό Διαλογισμό δεν υπάρχει κάποιος που φωτίσθηκε, δεν υπάρχει διαλογιζόμενος, δεν υπάρχει κάποιος που έχει εμπειρία (προσωπική)... όλα αυτά είναι δραστηριότητες του εγώ, της σκέψης... Η ανώτερη επίγνωση βρίσκεται πέρα από αυτά... στο Χώρο του Είναι...