CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Mystical Essence of Presence and Perception
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
Going with the Flow (2)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 15 March, 2025

Sunday, November 6, 2022

Επίγνωση και εγκέφαλος

 



Επίγνωση και εγκέφαλος / Η Εσωτερική Θεώρηση 

Η Συνείδηση είναι η Πύλη της Πραγματικότητας. Πώς δομείται και πώς ολοκληρώνεται η αντίληψη της πραγματικότητας; Η Συνείδηση αντιλαμβάνεται, σκέφτεται, αισθάνεται, έχει εμπειρία (επαφή) των εξωτερικών πραγμάτων. Όταν χρησιμοποιεί αυτές τις δυνατότητες, δυνάμεις, λειτουργίες, για να σχηματίσει μια εικόνα της εξωτερικής πραγματικότητας αυτόματα καθίσταται ένα υποκείμενο που ζει σε ένα αντικειμενικό κόσμο. Αντιλαμβάνεται μέσα από ένα κέντρο, τον κόσμο γύρω της, απέναντί της. Σε αυτή την αντίληψη, που μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο ακριβής καταγραφή της εξωτερικής πραγματικότητας δεν λαμβάνεται υπόψιν το υποκείμενο, που τοποθετείται έξω (σαν απόλυτη αρχή) από την αντίληψη της πραγματικότητας. Είναι μια αντίληψη μόνο της εξωτερικής πραγματικότητας. 
Τι είναι όμως η Συνείδηση, το υποκειμενικό στοιχείο; Δεν μπορεί να ερμηνευθεί μέσω της εξωτερικής γνώσης. Η γνώση αναφέρεται πάντα στον εξωτερικό κόσμο. 
Πώς μπορούμε να αντιληφθούμε το υποκείμενο; την αληθινή ουσία; Η Συνείδηση μπορεί να ερευνηθεί μόνο μέσω της Συνείδησης, της αντίληψης, όταν δεν στρέφεται προς τα έξω αλλά προς τα έσω, προς τον εαυτό. Όταν η αντίληψη στρέφεται έσω καθίσταται αυτόματα εσωτερική αντίληψη, ενόραση, Άμεση Όραση της Φύσης της Συνείδησης. Όταν ξεκινά μια τέτοια διαδικασία δεν αποκτάμε αμέσως πλήρη γνώση της φύσης του εαυτού. Συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά αυτό που είμαστε, δυνατότητες και χαρακτηριστικά. Αυτό που κατανοείται γρήγορα είναι ότι η Συνείδηση δεν είναι απλά η Αρχή της Ύπαρξης. Συνειδητοποιούμε ότι η Συνείδηση είναι η Μοναδική Αρχή της Ύπαρξης. Όλα είναι Συνείδηση. Μέσα στη Συνείδηση συμβαίνουν όλα. Και όλα τα φαινόμενα δεν είναι παρά δραστηριότητες, εκδηλώσεις, συμβάντα, εντός της Συνείδησης. Όλα συμβαίνουν μέσα στη Συνείδηση, ακόμα και οι κόσμοι της μορφής και ο υλικός κόσμος και η ενσωμάτωση στον υλικό κόσμο, σε ένα σώμα, και η ενσωματωμένη ζωή και οι εξωτερικές εμπειρίες, όλα. 
Βλέπουμε ότι εδώ η αντίληψη για την ύπαρξη για τους κόσμους, για τη ζωή, έχει αντιστραφεί (σε σχέση με την προηγούμενη εξωτερική δυαδική αντίληψη του υποκειμένου που είναι μέσα σε έναν αντικειμενικό κόσμο). Η Εσωτερική Αντίληψη ξεκινά από την Ανοιχτή Χωρίς Ιδιότητες Συνείδηση, που είναι χωρίς περιεχόμενο, αλλά υποδέχεται οποιοδήποτε περιεχόμενο δομείται μέσα στο πεδίο της. Αυτή η Εσωτερική Αντίληψη είναι πιο ολοκληρωμένη, αφού συμπεριλαμβάνει και τους εξωτερικούς κόσμους, (αυτούς που το δυαδικό υποκείμενο αντιλαμβάνεται σαν αντικειμενικούς, εξωτερικούς). 
Τελικά, τόσο η Εσωτερική Αντίληψη της Πραγματικότητας όσο και η εξωτερική δυαδική σύλληψη της ύπαρξης και της ζωής είναι φυσικές λειτουργίες της Συνείδησης. Εξαρτάται από Πού βλέπουμε. Πως βλέπουμε. Η Συνείδηση έχει όλες τις δυνατότητες και να βλέπει και να εστιάζει την προσοχή της και να λειτουργεί μέσα από ένα περιορισμένο κέντρο αντίληψης. 
Στην πραγματικότητα, η Ορθή Αντίληψη της Ύπαρξης είναι η Εσωτερική Προσέγγιση, γιατί βασίζεται στην Συνείδηση και περιλαμβάνει όλα τα φαινόμενα, αντικειμενικές καταστάσεις και υποκειμενικές εμπειρίες. Εδώ το υποκείμενο, η ατομικότητα είναι περιορισμοί της Ανοιχτής Συνείδησης σε πιο περιορισμένα πεδία, που εμφανίζονται σαν διαφορετικοί κόσμοι. Στην πραγματικότητα όλα υπάρχουν μέσα στη Συνείδηση, αλλά γίνεται αντιληπτό μόνο αυτό στο οποίο εστιάζεται η Προσοχή. 
Αντίθετα στην αντίληψη της ύπαρξης μέσα από ένα κέντρο αντίληψης, το υποκείμενο ή την πιο περιορισμένη ακόμα ατομικότητα, η αντίληψη της πραγματικότητας είναι ανολοκλήρωτη, μισή αντίληψη. Αφήνει τελείως έξω το υποκείμενο, την ατομικότητα, που βιώνει την ύπαρξη και εξετάζει μόνο το περιεχόμενο της αντίληψης, τον εξωτερικό κόσμο. 
Το μεγαλύτερο φιλοσοφικό πρόβλημα εδώ και χιλιετηρίδες είναι ακριβώς αυτό: Η Συνείδηση και η μορφή, (το υλικό σώμα), η Φύση της Συνείδησης, η Σχέση της Συνείδησης με το σώμα. Είναι πιο λογικό να αποδεχτούμε, να παραδεχτούμε, ότι η Συνείδηση Προηγείται και ότι η μορφή δεν είναι παρά μια εκδήλωση στην οποία ενοικεί η Συνείδηση και την οποία εγκαταλείπει όταν η ζωή κάνει τον κύκλο της. 
Ο δυαδικός νους που ερευνά τον εξωτερικό κόσμο δεν μπορεί ακόμη να βρει απάντηση για την Φύση της Συνείδησης. Το να υποθέσουμε αυθαίρετα ότι η Συνείδηση είναι προϊόν της ύλης, του εγκεφάλου, είναι απλά μια κακή υπόθεση. 


 Επίγνωση και εγκέφαλος / Η Εσωτερική Θεωρία

Υπάρχει ΜΙΑ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΥΣΙΑ, Χωρίς Ιδιότητες. Κι Εντός Αυτής της Ουσίας Υφίστανται (σαν Δραστηριότητες) όλες οι Εμπειρίες της ύπαρξης.
Αυτό που Αναδύεται πρώτα είναι η Αντίληψη της Δραστηριότητας, της Διαφοροποίησης. Όσο η Αντίληψη Αντανακλά την Ακινησία της Ουσίας, Αντιλαμβάνεται την Ουσία. Είναι Αυτοσυνειδησία.
 Όταν η Αντίληψη συλλαμβάνει την Διαφοροποίηση αναδύονται τα φαινόμενα της ύπαρξης. Ενώ, όλα αυτά, είναι μονάχα δραστηριότητες, φαινόμενα, καθώς η Αντίληψη απορροφιέται  στα φαινόμενα, σταματά να τα βλέπει σαν απλές δραστηριότητες της Ουσίας, παροδικά φαινόμενα, και τα βιώνει σαν απόλυτες ξεχωριστές πραγματικότητες.
Όταν η Αντίληψη Αντιλαμβάνεται Άμεσα την Πραγματικότητα, χωρίς επεξεργασία,  Αντιλαμβάνεται την Ενότητα της Ύπαρξης, Βιώνει την Φωτεινή Όψη της Ύπαρξης, «Κατοικεί» στις Ουράνιες Περιοχές.
Όταν η Αντίληψη δεν περιορίζεται σε αυτό που συμβαίνει, αλλά επεξεργάζεται, διορθώνει, συμπληρώνει, φτιάχνει μια εικόνα της Πραγματικότητας στο νοητικό πεδίο. Δομεί ένα νοητικό πυρήνα ύπαρξης στο νοητικό πεδίο και χτίζει γύρω του ένα εγώ, που συντίθεται από προσωρινά χαρακτηριστικά, μια προσωπικότητα. «Κατοικεί» στους τρεις κατώτερους κόσμους, σαν νους, ψυχή, ή ενσωματωμένη οντότητα, ανάλογα την καθαρότητα της ύπαρξής του.
Αν τα όντα που ενσωματώνονται στη γη θυμούνταν την πορεία τους στην ύπαρξη, στις διαδοχικές ζωές, και την επάνοδό τους ξανά και ξανά στον υλικό κόσμο, όπου τα δένει η επιθυμία, θα πάθαιναν σύγχυση, ή θα τρελαίνονταν. Ευτυχώς δεν μένει τίποτα από τις προσωρινές προσωπικότητες. Η Φύση λειτουργεί πάντα με σοφό τρόπο.
Κι έτσι έρχονται τα όντα στη γη, αγνοώντας την Ουσία μέσα στην Οποία Υπάρχουν, αγνοώντας τι είναι πραγματικά, αγνοώντας την ύπαρξη των ανώτερων κόσμων που διασχίζουν για να φτάσουν στη γη, και στους οποίους αποσύρονται  περιοδικά για να ξαναέρθουν πάλι στην γη.
Ο Κόσμος της Σκιάς, του Νου, της Ψυχής, της Ύλης, είναι στις χαμηλότερες βαθμίδες της ύπαρξης. Κι από όλους αυτούς τους κόσμους, ο κόσμος της ύλης είναι ο πιο σκοτεινός


Η Εικόνα μας

Η Εικόνα δεν παριστάνει απλά τον Βούδα. Στην πραγματικότητα δεν παριστάνει καθόλου τον Βούδα. Παριστάνει την Συνείδηση (Λευκό) που εισέρχεται στο όριο της δημιουργίας (Κύκλος) και περιορίζεται σε υποκείμενο σε Τρία Στάδια (Ιώδες, Μπλε, Γαλανό) και καθίσταται ατομικότητα (Πράσινο), νοητικότητα (Κίτρινο), που ενσωματώνεται σε ένα ανθρώπινο σώμα. 
Όλα υπάρχουν ταυτόχρονα. Μόνο η Προσοχή μετατοπίζεται και διαφοροποιεί την εμπειρία. 
Ο Βούδας είναι ο Άνθρωπος, το Πρότυπο του Ανθρώπου. Βρίσκει μέσα του, στην Εσωτερική Αντίληψη (Ενόραση), τον Δρόμο της Απελευθέρωσης από την φυλακή του σώματος και του κόσμου, προς τις Απεριόριστες Περιοχές της Συνείδησης. 
Οι Ανώτερες Περιοχές είναι: 
Η Περιοχή της Νοητικότητας που Κατανοεί και Απελευθερώνεται στην Μη Δυαδική-Συνείδηση, (Πράσινο). 
Η Περιοχή όπου η Συνείδηση γίνεται Παγκόσμια και Αγκαλιάζει (και διακρίνει) τα πάντα, (Γαλανό). 
Η Περιοχή όπου η Συνείδηση Κατανοεί ότι είναι ο Μοναδικός Χώρος Ύπαρξης, (Μπλε). 
Η Περιοχή όπου η Συνείδηση είναι Καθρέφτης της Ουσίας, (Ιώδες). 
Η Περιοχή του Κύκλου που είναι το Όριο της Δημιουργίας.  
Πέραν του Ορίου η Συνείδηση Ακτινοβολεί μέσα στη δική της Ύπαρξη, Αντίληψη και Ζωή, (Λευκό). 


Επίγνωση και εγκέφαλος / Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Αγαπητοί φίλοι... Η επίγνωση, ο «θεατής», (η πραγματική οντότητα, αν θέλετε), δεν ταυτίζεται ούτε με το εγώ, ούτε με την διανοητική διαδικασία, ούτε με την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου... Έχει γνώση όλων αυτών αλλά είναι κάτι περισσότερο...
Η επίγνωση, που συνδέεται με τον εγκέφαλο, δεν μπορεί να εντοπιστεί «πουθενά». Όμως η διαδικασία εγώ, η διανοητική διαδικασία κι η αντίληψη, εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μέρη και λειτουργίες του εγκεφάλου...
Συγκεκριμένα:
Η απελευθέρωση της επίγνωσης, από τους μηχανισμούς εγώ, σκέψη, αντίληψη, παρατηρείται και στην εγκεφαλική δραστηριότητα... Αναλυτικότερα ο τρόπος που λειτουργεί η απελευθερωμένη επίγνωση είναι τελείως διαφορετικός από αυτή του συνηθισμένου ανθρώπου. Ενώ στην απελευθερωμένη επίγνωση δεν εντοπίζεται ιδιαίτερο μέρος και λειτουργία, όταν λειτουργεί το εγώ, η σκέψη, η αντίληψη, αυτά εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μέρη και λειτουργίες του εγκεφάλου...
Αυτό, το ότι η επίγνωση είναι κάτι ευρύτερο του εγκεφάλου, το υποψιαζόμαστε κι από το γεγονός ότι υπάρχει επίγνωση κι ας μην υπάρχουν πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο, ούτε διανοητική διεργασία, ούτε αντίληψη του εγώ... Φαίνεται ότι η επίγνωση δεν έχει καν ανάγκη τον εγκέφαλο. Σίγουρα όμως μία διακοπή της έστω και «αόρατης» σχέσης με τον εγκέφαλο, θα επέφερε θάνατο... Όλα αυτά όμως μας επιτρέπουν να πιστεύουμε ότι η επίγνωση επιβιώνει του χωρισμού από το σώμα... 
Η απελευθερωμένη επίγνωση, όχι μόνο φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από τον εγκέφαλο που την κρατάει εδώ, στον οργανισμό... αλλά, καθώς συμμετέχει σε κάτι Ευρύτερο, φαίνεται ότι δεν είναι απλά μία ατομική οντότητα αλλά ότι συνδέεται με το Παγκόσμιο...
Αν όλα αυτά είναι έτσι, τότε η επίγνωση είναι και εδώ (αφού συνδέεται με τον εγκέφαλο...) και ταυτόχρονα είναι πέρα από εδώ... Για ποια τοπολογία μιλάμε; Η απελευθερωμένη επίγνωση δεν έχει τοπολογία γιατί είναι εδώ και ταυτόχρονα απλώνεται στο Ευρύτερο, στο Παγκόσμιο, στο Αντικειμενικό...
Είναι ολέθριο, πριν η επιστήμη αποφανθεί τελικά... κι ίσως να περάσουν εκατοντάδες χρόνια, για να γίνει αυτό... να περιορίζουμε την επίγνωση στον εγκέφαλο... όλα θα ήταν φαντασίωση τότε... Αυτό το πλάσμα, που περιγράφουμε, θα ήταν ένας μοναχικός τρελός μέσα στο σύμπαν...


Δείτε το βιβλίο:

James H. Austin - Zen and the Brain_ Toward an Understanding of Meditation and Consciousness-The MIT Press (1999)
(Ένας νευροεπιστήμονας και ένας επαγγελματίας του Ζεν συνδυάζει την τελευταία έρευνα για τον εγκέφαλο με την προσωπική του αφήγηση για το Ζεν. Ο Aldous Huxley ονόμασε τη βασική τάση της ανθρωπότητας προς την πνευματική ανάπτυξη «αιώνια φιλοσοφία». Κατά την άποψη του Τζέιμς Όστιν, η τάση συνεπάγεται μια «αιώνια ψυχοφυσιολογία» γιατί η αφύπνιση, ή η φώτιση, συμβαίνει μόνο όταν ο ανθρώπινος εγκέφαλος υφίσταται ουσιαστικές αλλαγές. Ποιες είναι οι κορυφαίες εμπειρίες της φώτισης; Πώς θα μπορούσαν αυτές οι καταστάσεις να ενισχύσουν βαθιά, και ωστόσο να απλοποιήσουν, τη λειτουργία του εγκεφάλου; Το Zen and the Brain παρουσιάζει τα πιο πρόσφατα στοιχεία. Σε αυτό το βιβλίο ο Βουδισμός Ζεν γίνεται η εναρκτήρια σφήνα για μια εξαιρετικά ευρεία εξερεύνηση της συνείδησης. Για να κατανοήσει κανείς ποιοι μηχανισμοί του εγκεφάλου παράγουν καταστάσεις Ζεν, χρειάζεται κάποια κατανόηση της ανατομίας, της φυσιολογίας και της χημείας του εγκεφάλου. Ο Όστιν, νευρολόγος και επαγγελματίας του Ζεν, συνυφαίνει την πιο πρόσφατη έρευνα του εγκεφάλου με την προσωπική αφήγηση των εμπειριών του Ζεν. Η επιστήμη είναι ταυτόχρονα περιεκτική και αυστηρή. τα τμήματα Ζεν είναι ξεκάθαρα και υποβλητικά. Στην πορεία, ο Όστιν εξετάζει θέματα όπως παρόμοιες καταστάσεις σε άλλους κλάδους και θρησκείες, ύπνος και όνειρα, ψυχικές ασθένειες, φάρμακα που αλλάζουν τη συνείδηση ​​και τις κοινωνικές συνέπειες του προχωρημένου σταδίου της συνεχιζόμενης φώτισης).

Κι ακόμα:
James H. Austin - Zen-Brain Reflections-The MIT Press (2006)
James H. Austin - Zen-brain horizons _ toward a living zen-The MIT Press (2014)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 13. The Self That Is Not Self: A Mystical Reflection on the Path of Tao
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter13. The World
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Luminous Infinite: Explorations in Non-Dual Awareness (Verses 61-65)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / The Flame of Silence: A Mystical Journey into Contemplation
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection
The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection 
  
In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn. 
This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation. 
Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving. 
 
The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole 
The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence. 
 
The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced. 
Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers. 
The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within. 
 
Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding. 
In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation. 
The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self. 
 
A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other. 
And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom. 
For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul. 
 
Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός 
  
Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά  μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη. 
Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης. 
Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας. 
 
Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου. 
Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης. 
 
Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ. 
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας. 
Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας. 
 
Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης. 
Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό. 
Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού. 
 
Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο. 
Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία. 
Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας. 
 
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~