Στον
Αποκρυφισμό, στην Απόκρυφη Διδασκαλία, συναντώνται αντιλήψεις που υπάρχουν και
σε πολλές θρησκείες και μεταφυσικά συστήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια
αλληλεπίδραση…
Ο Αποκρυφισμός
(Αποκρυφιστική Διδασκαλία) αποτελεί μία Ιδιαίτερη Διδασκαλία κι όχι μία
παράδοση (όπως ο Εσωτερισμός), ούτε «ιδιαίτερη θρησκευτικότητα-αντίληψη» (όπως
ο Μυστικισμός), ούτε συγκεκριμένη οργάνωση (όπως μία θρησκεία, ένας
θρησκευτικός οργανισμός), αν και υπήρξαν κατά καιρούς αποκρυφιστικοί κύκλοι...
Δεν πρέπει η Αποκρυφιστική
Διδασκαλία να συγχέεται ακόμα, με την Μαγεία (την μαγική, μυθική, σκέψη και
πρακτική) που είναι πανάρχαια παράδοση, αντίληψη και πρακτική, και επιβιώνει
ακόμα και μέσα στους κόλπους της Θρησκείας (και των ιδιαίτερων θρησκευμάτων).
Η Αποκρυφιστική Διδασκαλία
είναι δημιούργημα της Ύστερης Αρχαιότητας (πρώτοι αιώνες μ.Χ., ρωμαϊκή εποχή),
που υπήρξε εποχή που γέννησε πολλές θρησκευτικές και φιλοσοφικές ιδεολογίες,
μία εποχή συνθέσεων, θρησκευτικού και φιλοσοφικού συγκρητισμού, και πολλών
διαφορετικών μεταφυσικών θεωρήσεων. Προέρχεται, σαν μεταφυσική αντίληψη, από
τους κόλπους του Νεοπλατωνισμού, αλλά διαφοροποιείται σημαντικά σε πολλά
σημεία, τόσο στην αντίληψη, όσο και στον πρακτικό προσανατολισμό. Ενώ ο
Νεοπλατωνισμός πήρε την μορφή «φιλοσοφικού μυστικισμού», ο Αποκρυφισμός πήρε
την μορφή μίας Διδασκαλίας για το Παν, την σχέση Παν-άνθρωπος, και τον έλεγχο
των απόκρυφων δυνατοτήτων και δυνάμεων που προκύπτουν από αυτή την σχέση.
Στην Απόκρυφη Διδασκαλία,
συναντώνται αντιλήψεις που υπάρχουν και σε πολλές θρησκείες και μεταφυσικά
συστήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια αλληλεπίδραση. Με αυτή την έννοια, δεν
μπορούμε να συσχετίσουμε την Καμπάλα με τον Αποκρυφισμό, προσπαθώντας να
ερμηνεύσουμε την προέλευση της μίας μεταφυσικής σκέψης, από την άλλη...
Επίσης, η σύνθεση
αποκρυφιστικών διδασκαλιών με την ινδική θρησκευτική σκέψη (όπως έγινε στην
Θεοσοφία της Μπλαβάτσκυ) δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει από την
διαφορετική προέλευση αυτών των μεταφυσικών...
Το Είναι, Είναι Ένα, αλλά
έχει πολλές διαβαθμίσεις. Με άλλα λόγια:
Υπάρχουν Πέντε Αρχές του
Είναι, που διακρίνονται μεταξύ τους (γιατί έχουν διαφορετικές ιδιότητες) αλλά
έχουν σχέση μεταξύ τους. Οι Πέντε Αρχές είναι:
1. Πρωταρχή, Παγκόσμια
Αρχή, Πραγματικότητα, Θεότητα, που Είναι Ένα, Πηγή του παντός, η «Ίδια Βάση»
για όλες τις κατώτερες αρχές κι όλα τα όντα.
2. Πνεύμα, που είναι
Παγκόσμιο, Κοινό για όλες τις κατώτερες αρχές κι όλα τα όντα.
3. Νους, παγκόσμιος ωκεανός
νοητικής δραστηριότητας, εντός του οποίου λειτουργούν «αντιληπτικοί νοητικοί
πυρήνες».
4. Ενέργεια (Αστρική
ενέργεια, φως, ανώτερη υλική ουσία), όπου οι οντότητες λειτουργούν με ένα
ενεργειακό σώμα.
5. Ενέργεια-ύλη, ο υλικός
κόσμος, όπου οι οντότητες λειτουργούν με ένα υλικό σώμα.
Η Πρώτη Αρχή, η Πρωταρχή,
Είναι Αυθύπαρκτη, Υπερβατική, χωρίς ιδιότητες και προσδιορισμούς. Παγκόσμια,
βρίσκεται παντού, εκτός κάθε έννοιας (περιορισμένου) χώρου. Αποτελεί την
Πρωταρχή, από την Οποία πηγάζουν και στην Οποία στηρίζονται όλες οι άλλες
κατώτερες αρχές (εκδηλώσεις). Κάθε Ανώτερη Αρχή είναι ανεξάρτητη από την
κατώτερή της, ενώ κάθε κατώτερη αρχή προϋποθέτει την Ανώτερη.
Όλες οι Αρχές εκδηλώνονται
στον ίδιο «χώρο», αλλά δεν εμπλέκονται καθώς αποτελούν διαφορετικής υφής,
«συχνότητας εκδήλωσης», διαστάσεις, της Μίας Αρχής. Μέσα στους κόλπους του
Ανώτερου, εκδηλώνεται το κατώτερο, κι έτσι συνέχεια: Το Ανώτερο υπερβαίνει και
περικλείνει μέσα του το κατώτερο, αλλά μπορεί να υπάρξει χωρίς το κατώτερο.
Πιο αναλυτικά:
1. Η Πρωταρχή (η
Πραγματικότητα, η Θεότητα) Είναι Υπερβατική, Βρίσκεται παντού, Αιώνια. Δεν
υπάρχει ένα «κέντρο Συνείδησης», ανάγκη «μετακίνησης», διαφοροποίησης, τίποτα.
Είναι Πλήρης Αντίληψη, που «επεκτείνεται και Πληροί κάθε έννοια χώρου»,
(«μη-χώρος»). Είναι το Απόλυτο.
2. Το Πνεύμα είναι η
Παγκόσμια Συνειδητότητα εντός της οποίας το «Παγκόσμιο Είναι» μετουσιώνεται σε
«Παγκόσμια Ύπαρξη», και τελικά σε «ατομικό κέντρο Παγκόσμιας Συνείδησης», και
αντίστροφα. Το Παγκόσμιο Πνεύμα είναι Κοινό, για όλες τις κατώτερες Αρχές και
τα όντα που εκδηλώνονται στα κατώτερα πεδία. Στο κατώτερο επίπεδο του
Παγκοσμίου Πνεύματος εκδηλώνονται όλες οι «Αληθινές Ατομικότητες των όντων»,
που έχουν επίγνωση της «παγκόσμιας φύσης» τους. Είναι η «ανώτερη επίγνωση», η
παγκόσμια συνείδηση εντός των όντων, η αληθινή ατομικότητα, που δεν πρέπει να
συγχέεται με την νοητική προσωπικότητα, ο αληθινός, ο παγκόσμιος, άνθρωπος.
3. Ο Νους, σαν λειτουργία
(νοητική δραστηριότητα), αποτελεί τον νοητικό χώρο, που επεκτείνεται παντού
(στο δικό του πεδίο). Ο Νους εκδηλώνεται σαν καθαρή αντίληψη (εγώ), σαν νόηση
(διανοητικές διαδικασίες), σαν αντίληψη. Ατομικό νου (που προϋποθέτει την
Πρωταρχή, το Παγκόσμιο Πνεύμα) αποτελεί ένα πυρήνα ύπαρξης που εντοπίζεται
πάντα σε κάποιο «κέντρο», σημείο του νοητικού χώρου (νοητικό σώμα). Υπάρχει και
λειτουργεί πάντα «εδώ» κι όχι εκεί ή παντού.
4. Η Ενέργεια (Αστρική
ενέργεια, φως, ανώτερη υλική ουσία) αποτελεί τον «αστρικό κόσμο» που
επεκτείνεται παντού (στο δικό του πεδίο). Το «αστρικό» εκδηλώνεται σαν αίσθηση,
βούληση, κίνηση. Η ατομική αστρική οντότητα (που προϋποθέτει την Πρωταρχή, το
Παγκόσμιο Πνεύμα, ένα ατομικό νοητικό πυρήνα) αποτελεί ένα περιορισμένο πεδίο
εκδήλωσης στον αστρικό χώρο (αστρικό σώμα), που καταλαμβάνει ένα συγκεκριμένο
χώρο (τόπο) γύρω από τον ανώτερο νοητικό πυρήνα, μέσα στον ευρύτερο αστρικό
κόσμο.
5. Η ενέργεια-ύλη (υλική
ουσία), σαν φαινόμενο αποτελεί τον υλικό κόσμο (υλικό σύμπαν). Γίνεται
αντιληπτό σαν ένα (μαθηματικό) ενεργειακό πεδίο που επεκτείνεται παντού (στο
δικό του πεδίο). Η υλική ενέργεια-ύλη υλοποιείται, σχηματίζοντας το σύμπαν,
τους γαλαξίες (που δεν είναι παρά συμπυκνώσεις του ενεργειακού πεδίου) και την
ποικιλία των ιδιαιτέρων πραγμάτων που αισθανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Η
ατομική υλική οντότητα (που προϋποθέτει την Πρωταρχή, το Παγκόσμιο Πνεύμα, ένα
ατομικό νου, ένα αστρικό σώμα) είναι το υλικό σώμα (βιολογικός οργανισμός,
οργανωμένο σύνολο υλικών στοιχείων).
Το ον (που ονομάζουμε
άνθρωπο και) που εκδηλώνεται στον υλικό κόσμο, στην πραγματικότητα εκδηλώνεται
και στους Πέντε Κόσμους. Οι Ανώτερες Αρχές όμως του όντος δεν εκδηλώνονται στο
Πεδίο τους και σύμφωνα με την «φύση» τους, αλλά περιορίζονται μέσα στην φύση
και λειτουργία του ζωντανού οργανισμού:
1. Η Πρωταρχή, πάντα εκτός
χώρου, αποτελεί μία Δυνατότητα για το ον, που δεν έχει «εκδηλωθεί».
2. Το Παγκόσμιο Πνεύμα
παραμένει σε «ασυνείδητη κατάσταση», μέχρις ότου συνειδητοποιηθεί και αναδυθεί
σε Παγκόσμια Συνείδηση, Παγκόσμια Ύπαρξη, Καθαρό Είναι.
3. Ο ατομικός νους, δεν
δραστηριοποιείται σαν νοητικός πυρήνας στον νοητικό κόσμο, αλλά περιορίζει την
δραστηριότητά του μέσα στον φυσικό εγκέφαλο, όπου εκδηλώνεται σαν αντίληψη του
είναι (εγώ), διανόηση, αντίληψη.
4. Το αστρικό σώμα, δεν
δραστηριοποιείται σαν αστρικό σώμα στο αστρικό πεδίο, αλλά περιορίζει την
δραστηριότητά του μέσα στο περιφερικό νευρικό σύστημα, όπου εκδηλώνεται σαν
αίσθηση, βούληση, κίνηση.
5. Όλα αυτά εκδηλώνονται
μέσα στο υλικό σώμα, που έχει την δική του βιολογική ζωή και υλική
δραστηριότητα.
Έτσι το ον (άνθρωπος) ενώ
εκδηλώνεται και στους Πέντε Κόσμους ταυτόχρονα εν τούτοις οι Ανώτερες Αρχές δεν
«λειτουργούν» καθώς δεν είναι «συνειδητές» (δεν έχουν «αναδυθεί» ακόμα, δεν
έχουν «γεννηθεί», δεν έχουν «ενεργοποιηθεί»), και λειτουργεί μόνο σαν ατομικός
νους (εγώ, προσωπικότητα, σύμπλεγμα αντιλήψεων, με διανοητικές δραστηριότητες
και αντίληψη) μέσα στον εγκέφαλο, σαν ένας «αισθανόμενος» οργανισμός, που
αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του, σαν ένα οργανωμένο σύνολο υλικών στοιχείων.
Σκοπός του Αποκρυφισμού
είναι η Αυτογνωσία, η Ενεργοποίηση των Ανώτερων Αρχών και η κυριαρχία των
κατώτερων αρχών και δυνάμεων (που πηγάζουν από την λειτουργία τους). Το ον
πρέπει να αναδυθεί, από την αντίληψη μίας ατομικής ύπαρξης στην Θεία Συνείδηση:
1. Στην Παγκόσμια
Συνείδηση, στην ανώτερη επίγνωση (στην αληθινή ατομικότητα), που εκδηλώνεται
σαν «κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού».
2. Στην αντίληψη Μίας
Παγκόσμιας Ύπαρξης.
3. Στην αντίληψη του
Καθαρού Είναι.
4. Στην αντίληψη της
Πραγματικότητας, της Θεότητας, μέσα μας.
Η Αυτογνωσία της οντότητας
(η Συνειδητοποίηση του Βαθύτερου Είναι του), θέτει το ον ορθά μέσα στον χώρο
της Ύπαρξης: Η Ανώτερη Αρχή λειτουργεί, οι κατώτερες αρχές (που Πηγάζουν από
την Πρωταρχή), καθορίζονται, προσανατολίζονται και τίθενται σε λειτουργία από
την Πρωταρχή. Όταν όμως η Αυτογνωσία του όντος δεν έχει πραγματοποιηθεί, ή
υποχωρεί, το ον απορροφάται στις κατώτερες αρχές (εκδηλώσεις, λειτουργίες) και
βυθίζεται «αδύναμο» μέσα στον υλικό κόσμο.
Η Πρόοδος της Αυτογνωσίας,
απελευθερώνει το ον από τους περιορισμούς του υλικού κόσμου. Η Πραγματοποίηση
της Πλήρους Αυτογνωσίας στο υλικό πεδίο απελευθερώνει τελείως από το υλικό σώμα
και η οντότητα μπορεί να εκδηλωθεί συνειδητά στον αστρικό κόσμο. Στην
πραγματικότητα έχει καταργήσει την «πύλη» ανάμεσα στους δύο κόσμους (που είναι
γέννηση, ή είσοδος στον υλικό κόσμο, και θάνατος ή έξοδος από τον υλικό κόσμο,
ή είσοδος στον αστρικό κόσμο), έχει ξεπεράσει τον θάνατο, «εν ζωή». Η εξέλιξη
όμως δεν σταματάει εδώ... αλλά δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί αυτό, εδώ...
Εφ’ όσον το ον (άνθρωπος)
είναι στην πραγματικότητα η Πρωταρχή που εκδηλώνεται σε κατώτερα πεδία, είναι
φανερό ότι η Αυτογνωσία αποτελεί όχι μόνο τον Όρο της ύπαρξης, αλλά και το όριο
της εξέλιξης της ύπαρξης, τον τελικό σκοπό, επομένως το Υπέρτατο Επίτευγμα.
Στην Πορεία, ο Αληθινός
Αποκρυφιστής, αποκτά δυνάμεις ( έχει δηλαδή πλήρη κυριαρχία πάνω στις κατώτερες
αρχές), αλλά ο σκοπός είναι η Πλήρης Κυριαρχία κι όχι η κατασπατάληση δυνάμεων
σε εγωιστικούς κι ανούσιους σκοπούς. Αλλά κανένας «Αληθινός Αποκρυφιστής» δεν
«γεννιέται» πραγματικά, αν δεν ξεπεράσει το μικρό ατομικό νου, το ανθρώπινο
εγώ, αν δεν έχει συνειδητοποιήσει, τουλάχιστον, την αληθινή ατομικότητά του,
που είναι «κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού».
Η Υπέρβαση των κατωτέρων
αρχών σημαίνει ήδη ένα έλεγχο πάνω σε αυτές τις αρχές. Οι μέθοδοι του
Αποκρυφισμού δεν διαφέρουν από τις μεθόδους του Εσωτερισμού γενικά, η τις
διαλογιστικές πρακτικές των θρησκευμάτων, είναι όμως προσαρμοσμένοι στην γενική
αντίληψη του Αποκρυφισμού για την Σύνθεση της Ύπαρξης και της οντότητας.
Συνοπτικά οι βαθμίδες ως
την Αυτογνωσία, η Συνειδητοποίηση της Πρωταρχής, η Απελευθέρωση της Πρωταρχής,
η Πλήρης Ανάπτυξη και Δραστηριοποίηση, και Πλήρης Κυριαρχία των κατώτερων
αρχών, είναι:
1. Αυτογνωσία.
2. Τρία επίπεδα
συνειδητοποίησης του Παγκόσμιου Χαρακτήρα του Όντος.
3. Τρία επίπεδα κυριαρχίας
του νου (πλήρης κυριαρχία, στο καθαρό είναι-εγώ, στην διανόηση, στην αντίληψη).
4. Τρία επίπεδα ελέγχου,
πλήρους κυριαρχίας, των αισθήσεων (αίσθησης, βούλησης, κίνησης).
5. Έλεγχος, πειθαρχία, του
σώματος.
Όταν το ον (άνθρωπος)
φτάσει στην Πλήρη Αυτογνωσία, κυριαρχεί στις κατώτερες αρχές και καθορίζει ως
ένα σημείο μέσα στο υλικό πεδίο (σε συνάρτηση πάντα με την εξωτερική αιτιότητα
και την σκοπιμότητά της), την μοίρα του, μπορεί δηλαδή, να επεμβαίνει στο
πεπρωμένο και να το «πλάθει».
«Αληθινός Αποκρυφιστής» δεν
«υπάρχει» σήμερα, κι αν «υπάρχει», δεν βγαίνει στα δημόσια φόρουμ να διαλαλεί
την γνώση του, σαν να είναι «φτηνοπραμάτεια» (αποσκοπώντας σε προσωπικό όφελος
και υλικό κέρδος). Ο Αληθινός Αποκρυφιστής ασχολείται με σημαντικά ζητήματα,
διαφορετικά από την ματαιόδοξη επιδίωξη δυνάμεων . Ο Αληθινός Αποκρυφιστής,
όταν μιλά, εντάσσει την δραστηριότητά του και τον λόγο του σε κάποιο απόκρυφο,
ανώτερο, σκοπό.
Ο Αληθινός Αποκρυφιστής
όταν «επιδρά» στο περιβάλλον το κάνει με την «κυρίαρχη θέλησή» του, κι όχι με
θεωρίες, επικλήσεις, τελετουργικές πράξεις ή τελετουργικά αντικείμενα. Όλα αυτά
ανήκουν στον χώρο της μυθικής-μαγικής σκέψης και πράξης, που είναι κάτι τελείως
διαφορετικό...
Οι επίδοξοι κυρίαρχοι του
«Απόκρυφου», που θέλουν να εισβάλουν στον χώρο για να κυριαρχήσουν, να εκμεταλλευτούν
προς όφελός τους, γνώση, δυνάμεις, δραστηριότητες, είτε δεν εισέρχονται ποτέ
(εισέρχονται μόνο στο χώρο της φαντασίας τους), είτε όταν δοκιμάζουν να
παραβιάσουν την παγκόσμια τάξη, υφίστανται τις συνέπειες της ανοησίας τους, της
κακής δραστηριότητάς τους, και των πράξεών τους. Οι κόσμοι ακολουθούν την
πορεία τους, και δεν επηρεάζονται από την φλυαρία της σκέψης ή τα
ονειροπολήματα της φαντασίας κάποιων...
