Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ η Οντολογική Βάση
κάθε ύπαρξης. Είτε γίνεται Αντιληπτή
(από τα όντα που έχουν εξελιχθεί πνευματικά) σαν το Όλον που τα συμπεριλαμβάνει
όλα Μέσα Του… είτε Παραμένει (για τα όντα που βρίσκονται σε άγνοια) σαν
Αντικειμενική Εσωτερική Υπερβατική Μεταφυσική Ασυνείδητη Βάση της οποιαδήποτε
(διαμορφωμένης) υποκειμενικής αντίληψης ύπαρξης (μέσα στους κόσμους και) στην
παρούσα γήινη ύπαρξή μας…
Η «παρούσα κατάσταση μίας
ύπαρξης» όχι μόνο Προϋποθέτει μία Αντικειμενική Οντολογική Βάση, αλλά
Προσδιορίζεται κιόλας από αυτή την Οντολογική Βάση ως προς τα Όριά της και την
Εξέλιξή της και τον Τελικό Προορισμό της…
Η Ύπαρξη δεν μπορεί (στο Τέλος
της Εξέλιξής της) παρά να Αναδυθεί ως την Πλήρη Συνειδητοποίηση του Αληθινού
Όντος που Αποκαλύπτει τον Πυρήνα της ύπαρξής της… Είμαστε «καταδικασμένοι» να
επιτρέψουμε στο Θεό… Όσο δεν Αφήνουμε την Φύση Μέσα μας να Εκδηλωθεί και την
«διαμορφώνουμε, την «κατευθύνουμε», την «διαστρεβλώνουμε», απλά καθυστερούμε
την Τελική Μεταμόρφωσή μας…
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ η Πραγματική Φύση
μας… Η Πραγματική Φύση μας Είναι Αντικειμενική κι Ανεξάρτητη από όλες τις τυχόν
«υποκειμενικές δραστηριότητες», όλες τις διαμορφωμένες αντιλήψεις που μπορούμε
να έχουμε περί ύπαρξης κι από όλες τις εμπειρίες της προσωπικής ύπαρξης…
Η Πραγματική Φύση μας αποτελεί
το Βάθος της Ύπαρξης μας, το Εσώτατο Βάθος της Ύπαρξής μας, την Βάση και το
Υποστήριγμα κάθε μορφής ύπαρξης (μέσα στους εξωτερικούς κόσμους).
Η Συνειδητοποίηση της
Πραγματικής Φύσης μας (η Αληθινή Αυτογνωσία) γίνεται δυνατή όταν ξεπερνιούνται
οι «εξωτερικές δραστηριότητες»… όχι μόνο οι ψυχοσωματικές δραστηριότητες
(αίσθηση, αντίληψη, σκέψη, ψυχοσωματικό εγώ, όπως «εντοπίζονται» μέσα στο
εγκεφαλονωτιαίο νευρικό σύστημα… «ψυχολογία του συνειδητού»), αλλά και οι
βαθύτερες (ασυνείδητες) διεργασίες, οι ατομικές ασυνείδητες διεργασίες
(«ψυχολογία του βάθους»), οι διεργασίες του «ομαδικού ασυνειδήτου» (Καρλ
Γιούγκ), ακόμα και οι διαδικασίες-καταστάσεις του «Κοσμικού Ασυνειδήτου»
(Ρίτσαρντ Μπακ, Έριχ Φρομ)…
Η Ανάδυση της Πραγματικής Φύσης
μας, το ξεπέρασμα της εξωτερικής δραστηριότητας, δεν είναι δραστηριότητα,
πνευματική προσπάθεια, διαδικασία εντός του χρόνου, δραστηριότητα της
εξωτερικής ζωής…
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ η Απόλυτη Απέραντη
Αχανής Σιωπή (της ύπαρξης)… Μπορείς να το νοιώσεις σαν σιωπή του νου (σε όλα τα
στρώματά του)… Όσο ο νους δραστηριοποιείται δεν βλέπεις παρά φαινόμενα…
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ η Απόλυτη
Ολοκληρωτική Μη-Δραστηριότητα, η Απουσία κάθε «κίνησης»… Η Δραστηριότητα οδηγεί
πάντα στους εξωτερικούς κόσμους, στον εξωτερικό υλικό κόσμο…
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ η Απόλυτη Απουσία
Χαρακτηριστικών (δηλαδή νοητικών προσδιορισμών), το Σκότος που Είναι Φως, Φως
Κατανόησης, Αντίληψης, Ολοκλήρωσης… Αληθινό Υποστασιακό Φως…
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ η Απόλυτη Ακινησία
που Ρέει Χωρίς Να Αλλάζει, η Αιωνιότητα που Δεν Μένει Ποτέ Ίδια , η «Στιγμή»
που αλλάζει διαρκώς (κι Ανανεώνεται Από Μέσα) χωρίς να διαφοροποιείται σε
τίποτα εξωτερικά, η Αιώνια Ζωή…
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ το Έσω, ποτέ το έξω…
Είναι πάντα «πίσω» μας, ποτέ «μπροστά στα μάτια» μας… Το Έσω Είναι ο Ιερός
Χώρος, η Καρδιά της Ύπαρξης, που Νοιώθεις ότι Αρχίζει να «Χτυπά», όταν «όλα
ηρεμήσουν» και βυθιστούν στην «Σιωπή»…
Ο Δρόμος Προς το Έσω είναι η
ολοκληρωτική παραίτηση από κάθε εξωτερική δραστηριότητα… άλλος τρόπος δεν
υπάρχει… Δεν χρειάζονται ούτε ερμηνείες, ούτε περιγραφές, ούτε οδηγίες, ούτε
δράσεις και πράξεις, γιατί όλα αυτά είναι επίσης δραστηριότητες… Είναι η
ολοκληρωτική παραίτηση από τα ερωτήματα ποιος, τι, πως, πότε, γιατί… Είναι μία
Κατάσταση πέρα από την «προσωπική ύπαρξη»…
