Esoterism Academy: ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Sunday, June 12, 2022

ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Προοίμιο

Διαλογισμός

Ακινησία

Η Φυσική Ανάδυση

Οι Παραδοσιακοί Δρόμοι

ΤΟ ΑΝΘΙΣΜΑ ΤΟΥ ΛΩΤΟΥ ΣΤΑ ΕΠΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ:

Η Υπέρβαση του εξωτερικού κόσμου, του κόσμου των επιθυμιών, του κόσμου της σκέψης, (από τον πιο εξωτερικό κύκλο μέχρι τον πιο εσωτερικό), Οδηγεί στο Άνθισμα της Ύπαρξης στον Ουράνιο Άχρονο Χώρο. Υπάρχουν Τρεις Ουράνιες Περιοχές όπου Ανθίζει η Ύπαρξη (που υποδηλώνονται με το «μαύρο», το «μαύρο-λευκό» και το «λευκό»). Η Ύπαρξη που Ανθίζει μέσα στο Σκοτεινό Φόντο της Δημιουργίας (το Χωρίς Ιδιότητες), Περνάει Τελικά πέρα από το Σκοτεινό Πέπλο στην Περιοχή του Φωτός, Γίνεται Φως (το Φως δεν απεικονίζεται γιατί είναι η Άλλη Κατάσταση, η Πραγματικότητα).

Προοίμιο

Η Συνείδηση δεν έχει Ιδιότητες.

Το ότι η Συνείδηση «βρίσκεται» σε διάφορες καταστάσεις οφείλεται στην Αντίληψη, στον «Περιορισμό» της Αντίληψης. Έτσι Βρίσκεται, στην Ύπαρξη, στον Χώρο, στον Χρόνο.

Σε όποια κατάσταση κι αν είναι η Συνείδηση δεν έχει άλλες Ιδιότητες. Η «Παρουσία»» της είναι Αντιληπτική (κατάσταση ύπαρξης) κι η Λειτουργία της είναι Φυσική Ανεμπόδιστη και Ανόθευτη. Σε αυτή την Κατάσταση η Συνείδηση είναι σε Φυσική Ηρεμία, δεν έχει ανάγκες, επιθυμίες δραστηριότητες. Όποια ανάγκη εγείρεται φυσικά από τον φορέα, σαν πληροφορία από το πεδίο ύπαρξης, ικανοποιείται φυσικά. Αυτό σημαίνει ότι όταν δεν υπάρχει ανάγκη βιώνεις την Ελευθερία κι όταν υπάρχει ανάγκη, ανταποκρίνεσαι στον «περιορισμό». Η Φύση δεν αλλάζει σε τίποτα. Είναι αυτό που λένε «όταν κάνει ζέστη είσαι ζεστός Βούδας κι όταν κάνει κρύο είσαι κρύος Βούδας»

Όταν η Συνείδηση σκέπτεται αυτό δεν ανήκει στην Φυσική Παρουσία και Δράση. Είναι μια Δραστηριότητα που κάνει η Συνείδηση, μια εξωτερική δραστηριότητα. Η σκέψη δημιουργεί την ιδέα του εαυτού, αποδίδει ιδιότητες και χαρακτηριστικά κι έτσι δημιουργούνται αντιλήψεις, επιθυμίες, δραστηριότητες. Η Συνείδηση «ονειρεύεται».

Η σκέψη πρέπει να «αποκοπεί» στην γέννησή της, σαν Δραστηριότητα. Αν δεν αποκοπεί στο ξεκίνημά της μετά δεν αποκόπτεται. Οποιαδήποτε, δράση, προσπάθεια, επιδίωξη, είναι πάντα «σκέψη».

Τι σημαίνει λοιπόν να Νοιώσω την Αληθινή Φύση μου; Να Νοιώσω αυτό που είμαι πραγματικά, το χωρίς ιδιότητες. Να μείνω ήσυχος, ακίνητος στην φυσική μου κατάσταση. Αν ξεκινήσω να σκέπτομαι μετά βυθίζομαι στην χωρίς τελειωμό δραστηριότητα της σκέψης.

Άρα αυτό που χρειάζεται είναι ακριβώς η Κατανόηση της Αληθινής Φύσης μας που αποκαλύπτεται στην Φυσική Ακινησία. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη είναι σκέψη.

Το να Κατανοήσουμε την Αληθινή Φύση μας δεν είναι Δύσκολο γιατί η Φύση μας Ήδη Υπάρχει και Λειτουργεί και δεν χρειάζεται τίποτα για να Εκδηλωθεί. Εκδηλώνεται ήδη Απλά Αφηνόμαστε στην «Αδειοσύνη» της Φύσης μας που είναι το Υποστήριγμα κάθε ύπαρξης.

Το αληθινό πρόβλημα των ανθρώπων είναι ότι βρίσκονται ήδη σε σκέψη και δεν γνωρίζουν πώς να σταματήσει αυτό.

Στην πραγματικότητα η σκέψη είναι μια βουλητική δραστηριότητα, σαν οποιαδήποτε βουλητική δραστηριότητα. Είναι θέμα «απόφασης». Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι θεωρούν όλα αυτά, την σκέψη, την ιδέα του εαυτού, την αντίληψή τους για την πραγματικότητα, τις επιθυμίες τους πολύτιμα. Αρπάζονται από αυτά σαν τον ναυαγό που αρπάζεται από την σανίδα. Έτσι αντί να αφήσουν την Φύση τους να Εκδηλωθεί Αυθόρμητα, την «καλλιεργούν», την κατευθύνουν και την εκτρέπουν σε λανθασμένες ατραπούς. Δεν ακολουθούν τον Αρχαίο Δρόμο, το Αρχαίο Ρεύμα της Ζωής, νομίζουν ότι μπορούν να χαράξουν την δική τους πορεία.

Διαλογισμός

Ο Διαλογισμός σαν Δράση της Συνείδησης (κι όχι σαν δράση ή δραστηριότητα ενός εγώ) δεν μπορεί να θεμελιωθεί, να αναλυθεί ή να περιγραφεί ανεξάρτητα από ένα κοσμοθεωρητικό πλαίσιο. Έτσι θα πρέπει πρώτα να καθορίσουμε την Περί Όντος Αντίληψη που υιοθετούμε πριν μιλήσουμε για τις Δράσεις αυτού του όντος. Η Θεωρία του Όντος προϋποτίθεται οποιασδήποτε Γενικής Θεωρίας του Διαλογισμού. Οι Διαφορετικές Παραδόσεις (Περί Όντος) οδηγούν σε διαφορετικές περιγραφές των Διαλογιστικών Πρακτικών. Αν όμως τελικά μπορεί να θεμελιωθεί μια Γενική Θεωρία του Όντος μπορούμε να μιλάμε για μια Θεωρία του Διαλογισμού σαν Γενικής Δράσης. Οι επιμέρους πρακτικές αφορούν ειδικές θεωρήσεις του ζητήματος.

Το Πραγματικό Υπόβαθρο της Συνείδησης είναι Αντικειμενικό, δεν είναι το υποκείμενο, το οποίο είναι ένας περιορισμός της Αντικειμενικής Συνείδησης.

Είναι η Φυσική Κατάσταση Αυτής της Αντικειμενικής Συνείδησης στην Οποία στηρίζεται κάθε υποκειμενική εμπειρία. Επίσης όλες οι Πρακτικές Διαλογισμού (Προσοχής ή Επίγνωσης) έχουν σκοπό αυτή την Φυσική Κατάσταση.

Όταν μιλάμε για Αντικειμενική Συνείδηση ή «Συνείδηση Χωρίς Περιεχόμενο» εννοούμε Συνείδηση χωρίς νοητικό περιεχόμενο, σκέψη (μνήμη), αντιλήψεις, «εμπειρία», κλπ. Στην πραγματικότητα, σε μια τέτοια κατάσταση υπάρχει Πλήρης Λειτουργία της Συνείδησης, φυσική ροή αντίληψης κι επικοινωνίας με τον αντικειμενικό χώρο, αλλά αυτή η λειτουργία είναι ζωντανή, στιγμιαία και δεν αφήνει ίχνη, έχει απλά συνέχεια (είναι μια ροή αντίληψης). Η σκέψη είναι στατικές αναπαραστάσεις της πραγματικότητας, απολιθώματα αντίληψης κι όχι ζωντανή ροή αντίληψης. Είναι ένα κατασκεύασμα και μια κακή απομίμηση της ζωντανής πραγματικότητας.

Έτσι η Συνείδηση πρέπει να «αναγνωριστεί» σε πολλές καταστάσεις, σαν Αντικειμενική Συνείδηση ή «Συνείδηση Χωρίς Περιεχόμενο», σαν Περιορισμένη Συνείδηση ή «Συνείδηση Με Περιεχόμενο» ή Υποκειμενική Συνείδηση (Συνείδηση του εαυτού, συνείδηση της διττότητας). Με άλλα λόγια η Συνείδηση είναι Ανεξάρτητη Περιεχομένου, κι Υφίσταται χωρίς να επηρεάζεται από την μη ύπαρξη ή την ύπαρξη περιεχομένου. Απλά η ύπαρξη περιεχομένου την «περιορίζει» ακριβώς στα πλαίσια του «περιεχομένου» της.

Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι συμβαίνει γιατί δεν έχουν μια ζωντανή αντίληψη αλλά σκέπτονται μέσα από καθορισμένους όρους κι έννοιες. Ταυτίζουν την Συνείδηση με το υποκείμενο (δηλαδή με την σκέψη, το νοητικό περιεχόμενο, την αντίληψη ενός εαυτού) κι έτσι δεν μπορούν να συλλάβουν τι σημαίνει Αντικειμενική Συνείδηση αφού για αυτούς η συνείδηση είναι πάντα υποκειμενική (το νοητικό περιεχόμενο) και εκφράζει πάντα μια υποκειμενική εμπειρία (που διατυπώνεται μέσω της σκέψης). Πιστεύουν (λανθασμένα) ότι «συνείδηση χωρίς περιεχόμενο» είναι κάτι κενό, κάτι μη δυνάμενο να υπάρξει κι έτσι απορρίπτουν κάθε προοπτική λύσης του προβλήματος. Με άλλα λόγια το πρόβλημα εδώ δεν είναι πραγματικό, είναι «γλωσσολογικό», είναι δηλαδή ένα ψευδές πρόβλημα. Η Πραγματικότητα, το τι ακριβώς συμβαίνει μπορεί να κατανοηθεί μόνο όταν «αναγνωρίσουμε» ότι πέρα από το υποκείμενο υπάρχει ένα Ευρύτερο, Ελεύθερο, Ανοιχτό Υποκείμενο. Αυτή είναι η Αντικειμενική Συνείδηση. Πέρα από τον μικρό περιορισμένο εαυτό (το μικρό περιορισμένο εγώ) υπάρχει Ένας Ευρύτερος Παγκόσμιος Εαυτός (Ένα Παγκόσμιο Εγώ). Στις Παραδόσεις λέγεται Ισβάρα, Λόγος, Θεάνθρωπος, Αλάγια Βιτζνάνα, κλπ. Έτσι η «μετάβαση» από την υποκειμενική συνείδηση στην Αντικειμενική Συνείδηση γίνεται πιο «κατανοητή».

Η Συνείδηση χωρίς περιεχόμενο (ή η Ζωντανή Ρέουσα Συνείδηση) ονομάζεται Καθαρή Συνείδηση, Σιωπηλή Συνείδηση, Εμπειρία μη-διττότητας, κλπ.

Ακινησία

Όταν «σταματάμε» (με «βουλητική απόφαση») την δραστηριότητα της σκέψης, όταν σταματάμε να τροφοδοτούμε την αντίληψη εαυτού, όταν σταματάμε την (προσωπική) «συμμετοχή» εισερχόμαστε σε μια κατάσταση «Ακινησίας». Τι σημαίνει αυτό;

Η «Ακινησία» είναι ακινησία μόνο από την άποψη της εγωικής δραστηριότητας. Η Αληθινή Φύση είναι σε Πλήρη Εγρήγορση, σε Απόλυτη Ανοιχτή Προσοχή, σε Ανεμπόδιστη κι Ολοκληρωτική Λειτουργία κι όλα γίνονται «μόνα» τους. Στην πραγματικότητα όλα συμβαίνουν μόνα τους, χωρίς δική μας «συμμετοχή». Αυτό σημαίνει ότι τώρα Λειτουργούμε με την Αληθινή Ευρύτερη Φύση μας κι όχι με την περιορισμένη κατασκευασμένη προσωπικότητα. Είμαστε και Λειτουργούμε σαν Ουρανός κι όχι σαν ένα τυχαίο σύννεφο, μια συσσώρευση υδρατμών που ήρθε από το πουθενά και θα διαλυθεί στο πουθενά.

Έτσι η «Ακινησία» (που ορίζεται από την πλευρά της περιορισμένης συνείδησης) δεν είναι Ακινησία αλλά Ελευθερία από την απατηλή εγωική δραστηριότητα. Είναι η Ζωή, το Σύνολο της Ζωής, που ελευθερώνεται από τους ατομικούς περιορισμούς. Είναι η Έξοδος στην Αληθινή Γη της Ελευθερίας, στην Μη-δυαδική Συνείδηση που Αγκαλιάζει τα πάντα. Είναι η Πύλη για τους Ανώτερους Ουρανούς της Ύπαρξης.

`Η Φυσική Ανάδυση

Η Εγγενής Ικανότητα της Συνείδησης να Αντιλαμβάνεται Αντικειμενικά (Σύμφωνα με Νόμους που επιβεβαιώνουν την εγκυρότητα της Αντίληψης) και να εκφράζει αυτή την Αντίληψη με «ιδέες», με «έννοιες», «αντιλήψεις» και με αντίστοιχες λέξεις, ονομάζεται Λόγος. Έτσι ο Λόγος «νοείται» πάντα σαν ο Αντικειμενικός Ορθός Λόγος. Ό,τι ξεφεύγει της Ορθότητας είναι «παράλογο».

Κατ’ επέκταση από τον Λόγο προέρχεται το Λογίζεσθαι (το διανοείσθαι) και ο Λογισμός (σαν πράξη και σαν αποτέλεσμα).

Ο Λόγος με την διπλή όψη της έννοιας-λέξης αναπτύσσεται σε γλώσσα. Σκεπτόμαστε και εκφραζόμαστε «γλωσσικά». Η γλώσσα (με τους όρους της) είναι λοιπόν το δομικό στοιχείο και της σκέψης και του επικοινωνιακού λόγου. Ο εκφρασμένος λόγος μπορεί έτσι να ελεγχθεί για την αντικειμενικότητά του, την λογική του, την εγκυρότητά του.

Το τι σκέπτεται και τι λέει κάποιος φανερώνει, εκ των πραγμάτων, την υπαρξιακή του κατάσταση.

Η Ζωή σαν φαινόμενο διατήρησης και συνέχειας ταυτίζεται με τον Λόγο, τον Ορθό Λόγο. Διαφορετικά επέρχεται αποσύνθεση. Συνεπώς η ίδια η Ζωή, σαν φαινόμενο Καθοδηγείται από τον Ορθό Λόγο και Αναδύεται στην Υπέρβαση της άγνοιας, της λανθασμένης αντίληψης, του μη λογικού.

Η έννοια του Διαλογισμού σε αυτή την περίπτωση, είναι να πάμε πέραν του Λογισμού (της σκέψης) στην Αντικειμενική Θεώρηση των πραγμάτων, που σημαίνει τελικά πέραν της σκέψης, πέραν του υποκειμενικού, στην Αντικειμενική Αντίληψη.

Η Αναζήτηση της Αλήθειας δεν είναι παρά η απόρριψη της μη λογικής σκέψης:

1) Η απόρριψη των δοξασιών της κατώτερης ή αυτόματης αντίληψης (και της άκριτης αποδοχής των «πληροφοριών») δεν χρειάζεται αιτιολόγηση.

2) Η απόρριψη της διανοητικής επεξεργασίας, σαν μεροληπτικής (κι επομένως «κατασκευασμένης» και ψεύτικης) οδηγεί στο ξεπέρασμα της διανόησης.

3) Η Ήσυχη Παρατήρηση, χωρίς «συμμετοχή», όσων συμβαίνουν οδηγεί στην αποδυνάμωση του «εγώ», στην αντικειμενική θεώρηση και στην υπέρβαση της ιδέας του εαυτού. Εδώ κατακτιέται η αντικειμενική γνώση.

Με άλλα λόγια η ίδια η Ζωή, από την φύση της, Οδηγεί, πέραν των περιορισμών, στην Κατάσταση της Ελευθερίας.

Οι Παραδοσιακοί Δρόμοι

Ο Διαλογισμός σαν «Πρακτική Υπέρβασης της Σκέψης», σαν «Διαδικασία Υπέρβασης της Διττότητας της Αντίληψης» έχει διάφορες «ποικιλίες».

Γενικά, υπάρχουν δύο είδη Διαλογισμού. Ο Διαλογισμός Προσοχής ή Εστιασμένης Προσοχής σε ένα αντικείμενο κι ο Διαλογισμός της Επίγνωσης ή της Ανοιχτής Παρακολούθησης.

Ο Διαλογισμός Προσοχής ή Εστιασμένης προσοχής σε ένα αντικείμενο ακολουθείται, για παράδειγμα, στην Παραδοσιακή Σχολή του Σαμκύα Γιόγκα. Κατά την φυσική διαδικασία του διαλογισμού η «επίγνωση» μετατίθεται προοδευτικά από το αντικείμενο στην ροή της αντίληψης και μετά στον Εαυτό (που βλέπει). Αυτή η διαδικασία διαλύει την σκέψη, μηδενίζει το εγώ κι Απελευθερώνει τον Εαυτό σε μια Επίγνωση Ανοιχτή που Αγκαλιάζει τα πάντα, στην Μη-δυαδική Συνείδηση. Το επόμενο βήμα είναι η Χωρίς Όρια Ελεύθερη Συνείδηση. Το Ύστατο Βήμα είναι η Συνείδηση Καθεαυτή.

Όπως υποδεικνύει ο Patanjali, εάν όλες αυτές οι τεχνικές (που αναπτύσσονται στο «Γιόγκα Σούτρας») θεωρούνται εργαλεία για τη μείωση ή την υποχώρηση των θορύβων που αναπτύσσονται ως συνέπεια διαφορετικού νοητικού περιεχομένου, (σαμσκάρας: λεπτές νοητικές εντυπώσεις ή ψυχολογικά αποτυπώματα), τότε αυτό που μένει όταν αφαιρούμε αυτούς τους θορύβους είναι η Φυσική Κατάσταση Διαλογισμού (η οποία είναι απαλλαγμένη από οποιοδήποτε νοητικό περιεχόμενο ). Αυτό είναι το Απλό Σαμάντι. Ακολουθεί το Ανώτερο Σαμάντι (της Αντίληψης σαν «Χώρου»). Ακολουθεί η Καϊβαλγία (η Απελευθέρωση).

Ο Διαλογισμός της Επίγνωσης ή της Ανοιχτής Παρακολούθησης αυτού που συμβαίνει, εφαρμόζεται κυρίως σε Βουδιστικές Σχολές Εδώ υπάρχει προοδευτική μετάθεση από τον εξωτερικό κόσμο, στα «αισθήματα» και μετά στην σκέψη. Η σκέψη διαλύεται. Φτάνουμε στην ίδια κατάσταση της Μη-δυαδικής Συνείδησης. Αυτή είναι η Ολοκλήρωση των κατώτερων Τζάνας. Τα Ανώτερα Σαμαπάττι αφορούν την Εμπειρία του Άχρονου Χώρου. Η Τελική Κατάσταση της Αληθινής Φώτισης (ή του Νιρβάνα) Εκτείνεται Έξω από τον Χώρο, στην Άχωρη (κι Άχρονη) Πραγματικότητα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, June 12, 2022

ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright