Esoterism Academy: Η «ΝΕΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»

Sunday, May 15, 2022

Η «ΝΕΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»

Σχεδίασμα Εισαγωγής στην «Νέα Φιλοσοφία της Συνείδησης», στην «Φιλοσοφία της Νέας Συνείδησης»

Η «Νέα Συνείδηση»: Η Πραγματικότητα που «αντιλαμβανόμαστε» είναι πάντα «προβολή» της «κατάστασης της επίγνωσής» μας, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο

Προοίμιο

Η Αναγνώριση, η Αντίληψη, η Κατανόηση της Πραγματικότητας (με την απόλυτη έννοια), προϋποθέτει την Εμπειρία, την Βίωση, της Μιας Πραγματικότητας Χωρίς Δεύτερο, δηλαδή μια Κατάσταση της Συνείδησης, όπου η Συνείδηση είναι Πλήρως Αφυπνισμένη κι Ενεργή, Ανοιχτή, Άπειρη, Χωρίς Περιορισμούς. Πρέπει να Είσαι σε Κατάσταση να Βλέπεις για να Δεις και να Κατανοήσεις Ορθά, χωρίς παραπλανήσεις ή λανθασμένες εκτιμήσεις.

Αν Είσαι σε κάποια άλλη κατάσταση συνείδησης βλέπεις μέσα από τους περιορισμούς ή τις ιδιαίτερες συνθήκες της κατάστασής σου. Προφανώς δεν Βλέπεις την Πραγματικότητα αλλά μια πραγματικότητα που σου επιβάλλεται από την κατάστασή σου. Μια ελλιπή πραγματικότητα, μια κατασκευασμένη πραγματικότητα από τις δυνατότητές σου.

Έτσι, για ποια πραγματικότητα μιλάμε; Για ποια επίγνωση, για ποια γνώση ή γνώσεις, για ποια ζωή, εξέλιξη, ιστορία; Προφανώς όλα αυτά δεν ανήκουν απλά στην σχετική γνώση, αλλά σε μεγάλο βαθμό στην περιορισμένη γνώση, στην εσφαλμένη γνώση, στην φαντασία, στην παραπλάνηση και στο «όνειρο».

Που μπορεί μια συνείδηση να «στηριχτεί» με ασφάλεια; πως μπορεί να έχει βέβαιη γνώση; Υπάρχει κάτι από αυτά που υποστηρίζουν οι άνθρωποι; Που πιστεύουν, που διδάσκουν στις νέες γενιές, που καταγράφουν σε μυριάδες βιβλία; Πάντα ως ένα βαθμό και με πολλές επιφυλάξεις.

Ας μην γελιόμαστε. Υπάρχει Μια Πραγματικότητα από την οποία ελάχιστα κατανοούν ή υποπτεύονται οι άνθρωποι. Υπάρχει μια Ζωή με πολλές περιοχές που δεν προσεγγίζουν οι άνθρωποι. Υπάρχει μια εξέλιξη, μια «ιστορία» του ανθρώπου, που αγνοούν τελείως οι άνθρωποι.

Αντί λοιπόν αυτής της απροσπέλαστης γνώσης οι άνθρωποι διατυπώνουν κοσμοθεωρίες, θεμελιώνουν επιστήμες (κι επιστημονική γνώση ως ένα σημείο), θεωρίες ζωής, τρόπους ζωής, ήθη, έθιμα, πολιτισμό. Μια Φαντασμαγορία, που όμως έχει ελάχιστη σχέση με την Αλήθεια.

Αλλά τι είναι Αλήθεια; Προφανώς η Αλήθεια βρίσκεται όχι απλά πέρα από την εννοιολογική σκέψη (που μπορεί να κατασκευάσει όποια πραγματικότητα θέλεις) αλλά τελείως έξω από την κοινή νοημοσύνη, υπεράνω της κατάστασης της συνείδησης στην οποία βρίσκεται ο συνηθισμένος άνθρωπος.

Αυτό άραγε, εφόσον απορρίψουμε τις ανθρώπινες ανοησίες, μας οδηγεί στην μυστικιστική εμπειρία; Στον μυστικισμό; Αλλά σε ποιόν μυστικισμό; Οι άνθρωποι, στην διάρκεια της ιστορίας έκαναν όλα τα Μηνύματα των Σοφών, κοινωνικούς θεσμούς, διδασκαλίες, θεωρίες. Κατέβασαν την Μυστικιστική Εμπειρία που υπερβαίνει την κοινή συνείδηση, στα όρια των δικών τους ορίων αντίληψης, την έφεραν στα μέτρα τους. Έτσι είναι όλα άχρηστα. Θέλει πολύ κόπο για να αναρριχηθείς στις απότομες πλαγιές της Εμπειρίας, να Φτάσεις στην Πρωταρχική Πηγή της Μυστικιστικής Εμπειρίας.

Πρέπει να ξαναγίνεις Αναζητητής, Προσκυνητής, Ταπεινός σαν τον Άνεμο, το Αρχαίο Πνεύμα, που δεν αφήνει ίχνη, που πετάει όπου θέλει και Υψώνεται στον Ουρανό, που είναι ο Φυσικός Προορισμός του.

«Οντολογία»

Η Ανθρώπινη Συνείδηση, αναδυόμενη από τον βούρκο της ανθρώπινης νοημοσύνης, σαν τον μυθικό «λωτό», λούζεται στο Φως μιας Νέας Αυτοσυνειδησίας, είναι μια Νέα Συνείδηση. Δεν μπορεί να στηριχτεί πουθενά, σε τίποτα εξωτερικό, σε καμιά δραστηριότητα γνωστική κι έτσι αιωρείται πάνω από το «χάος». Αυτό όμως, που μπορεί να φαίνεται τρομακτικό, είναι στην πραγματικότητα μια Ελευθερία χωρίς θεμέλιο και χωρίς όρια. Η απόλυτη Ελευθερία μπορεί έτσι να Στραφεί προς το Μοναδικό Κέντρο Ύπαρξης, τον Εαυτό, την Πραγματική Φύση. Είναι ο Εσωτερικός Νοητός Ήλιος, το Μόνο Σταθερό Θεμέλιο της Αλήθειας, η Αποκάλυψη της Πραγματικότητας.

Για την Νέα Συνείδηση δεν υπάρχουν «διακρίσεις». Είναι το Απόλυτο. Το «Όλον» είναι μέσα στο «ιδιαίτερο», στον πιο μικρό κόκκο σκόνης, και το ιδιαίτερο, το πιο ταπεινό ον, είναι από την φύση του κι εν δυνάμει το Όλον.

Η Νέα Συνείδηση είναι το Όλον και μπορεί να το Νοιώσει στην Ακινησία του Όλου ή στην κίνηση του ιδιαίτερου, γιατί δεν υπάρχει καμία διάκριση στις καταστάσεις όταν είσαι αφυπνισμένος. Η Όραση της Πραγματικότητας είναι «Ανεμπόδιστη» όπου κι αν βαδίζεις, υπάρχει μόνο Ιερός Χώρος.

Η Νέα Συνείδηση, από την Φύση της Ανήκει στον Ιερό Χώρο του Άχρονου και ποτέ δεν μπορεί να «ξεπέσει» από Εδώ.

«Γωσιολογία»

Για να μπορείς να «Δεις» την Πραγματικότητα, (για να έχεις Όραση και να μην είσαι «τυφλός»), πρέπει σαν Νέα Συνείδηση να μην έχεις «περιεχόμενο». Να είσαι σε Πλήρη Εγρήγορση. Σε Ολοκληρωτική Προσοχή. Τότε Είσαι Εδώ, Τώρα, στον Πραγματικό Χρόνο που είναι η Αιωνιότητα που Ρέει χωρίς να Αλλοιώνεται. Μπορείς να κινείσαι ελεύθερα όπου θέλεις, σε όλα τα σύμπαντα.

Διαφορετικά, όταν υπάρχει η παραμικρή μετακίνηση από την Ακινησία της Πανταχού Όρασης, στην ιδιαίτερη θεώρηση, αυτό που αντιλαμβάνεσαι δεν είναι η Πραγματικότητα κι η κίνησή σου δεν είναι ελεύθερη χωρίς σκιές και ίχνη, αλλά χαράζει τον Χρόνο, δημιουργεί εξέλιξη (και συνέπειες), χτίζει μνήμη (κι ιστορία), διαμορφώνει ζωή (και χτίζει όνειρα).

Από εδώ, από την θολή όραση που θεμελιώνει την μεταφυσική άγνοια, προέρχονται οι αιτίες που δημιουργούν τον χωρόχρονο, τους κατώτερους κόσμους, την ενσωμάτωση στην «γη», την ζωή στη γη.

Η Αφυπνισμένη Νέα Συνείδηση, δεν δεσμεύεται από τίποτα και περνά μέσα από τους κόσμους χωρίς δυσκολία. Είναι τα όντα που λόγω της περιορισμένης αντίληψής τους σκλαβώνονται σε κατώτερες διαμονές της ύπαρξης, σε μια ονειρική ζωή στους κατώτερους κόσμους.

«Ηθική»

Η Νέα Συνείδηση που έχει Αναδυθεί στην Αφύπνιση και δεν διστάζει να απορρίψει όλο το συσσωρευμένο «περιεχόμενό» της δεν χρειάζεται προϋποθέσεις για να Ζήσει την Πραγματικότητα. Η Συνείδηση γενικά δεν χρειάζεται προϋποθέσεις. Από την Φύση της κάθε συνείδηση είναι το Όλον. Αυτό που εμποδίζει την κάθε συνείδηση να το συνειδητοποιήσει δεν είναι έξω, στον «αντικειμενικό» κόσμο. Ούτε εξάλλου μπορεί να έχει βοήθεια από «έξω». Οι λόγοι που εμποδίζουν την κάθε συνείδηση να Κατανοήσει ότι είναι το Όλον, ότι το Όλον και το ιδιαίτερο είναι το Ίδιο, ότι η Όραση είναι Ανεμπόδιστη, είναι ακριβώς η εμμονή της συνείδησης στο «περιεχόμενό» της. Αυτή η ίδια η συνείδηση συντηρεί το όνειρο, τροφοδοτεί την ονειρική ζωή.

Για την Νέα Συνείδηση, από την Φύση της κι από την Ανεμπόδιστη Όρασή της πηγάζει η Ηθική Αρχή και Τάξη και Συμπεριφορά της.

Η κάθε συνείδηση που βλέπει θολά δεν αναγνωρίζει την Άχρονη Φύση της, δεν υποπτεύεται την Ελευθερία της Όρασης που δεν έχει ορίζοντες κι έτσι δίνει μια «αντικειμενικότητα» στην Ηθική Συμπεριφορά. Εκεί που πρέπει απλά να ακολουθήσει την Εσωτερική Φύση της νομίζει ότι πρέπει να Ακολουθήσει εξωτερικές επιταγές. Ακόμα κι έτσι όμως μπορεί να βρει διέξοδο στην σύγχυσή της.

Η Οδός

Αληθινά Είμαστε στην Χώρα της Αλήθειας. Για αυτό δεν υπάρχουν δρόμοι για την Αλήθεια, για αυτό δεν υπάρχει καμία εξέλιξη της γνώσης προς την Αλήθεια, για αυτό δεν υπάρχει καμία «πραγματοποίηση» της Αλήθειας.

Να το πούμε αλλιώς: Δεν είναι η Αλήθεια που πρέπει να «πραγματοποιηθεί». Είναι το ψεύδος και το όνειρο που πρέπει να «εγκαταλειφθεί».

Αυτό είναι μια κυριολεκτική Ηθική Αναγκαιότητα, κάτι που πρέπει να γίνει, άμεσα κι ολοκληρωτικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαδικασίες, προσπάθειες, δραστηριότητες. Όλες οι δήθεν θρησκευτικές ή μυστικιστικές πρακτικές, είναι δραστηριότητες της παλιάς νοημοσύνης, ανήκουν στον χώρο της παλιάς ανθρώπινης δραστηριότητας και δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την Αλήθεια (ή την δήθεν προσέγγιση της Αλήθειας).

Πάρτε παράδειγμα τον Βούδα, που ήταν ένας από τους πιο Σοφούς Ανθρώπους. Ο Βούδας ήταν πάντα Φωτισμένος. Δεν φωτίστηκε ποτέ. Ο δήθεν «φωτισμός του Βούδα ανήκει στην μυθολογία των ανθρώπων.

Η Αληθινή Γη

Προφανώς η Νέα Συνείδηση δεν ανήκει στον Χρόνο, στον χωροχρόνο και στην ιστορικότητα. Δεν έχει τίποτα να κάνει με την ενσωματωμένη ζωή, στον πλανήτη γη ή σε κάποιον άλλον πλανήτη στους μυριάδες γαλαξίες.

Η Αληθινή «Γη» είναι στον Ιερό Χώρο του Άχρονου όπου οι Ορίζοντες Χάνονται στο Άπειρο. Εδώ είναι η «Κατοικία» της Νέας Συνείδησης.

Εν κατακλείδι

Πολλά από αυτά που λέγονται εδώ ίσως φαίνονται γνωστά σε κάποιους ή ίσως προσπαθήσουν να τα ανιχνεύσουν σε παλιές διδασκαλίες ή παραδόσεις. Στην πραγματικότητα η Αλήθεια Είναι πάντα (Διαχρονικά) Γνωστή. Δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα εδώ να «συγκρατήσεις» σαν μνήμη. Η Ζωή τρέχει, δεν μπορείς να μένεις πίσω. Απλά Δες. Απλά Ζήσε.

…..

Σημείωση: Το Σύμβολο του Κύκλου:

Ολότητα, Πληρότητα, Ταυτόχρονο, η Φώτιση

Αρχική Τελειότητα, Ουράνια Ενότητα, Ολοκλήρωση

Εαυτός, Αυτοσυγκράτηση, Αυτοσυγκέντρωση

Ανεκδήλωτο, Άπειρο, Αιωνιότητα

Χώρος ή Μη-χώρος, Άχρονο, Κατάργηση του χρόνου και του χώρου

Ουρανός, Παράδεισος, Αληθινή Κατοικία

...

«Η κινούμενη εικόνα μιας ακίνητης αιωνιότητας» (Πλάτων)

«Η Ζωοποιούσα αρχή που εμψυχώνει το σύμπαν» (Πρόκλος)

Επανεμφάνιση, Αιώνια Επιστροφή, Ο κύκλος ύπαρξης που περιλαμβάνει τα πάντα

Δυναμισμός, Αέναη Κίνηση, Όλες οι δυνατότητες και πιθανότητες

Το Κοσμικό «Αυγό»

Θεός, «Ο θεός είναι κύκλος του οποίου το κέντρο βρίσκεται παντού και η περιφέρεια πουθενά» (Ερμής Τρισμέγιστος)

Σαν Ήλιος είναι η Αιώνια Αρχή και σαν Κύκλος του Πνεύματος και της κατώτερης ψυχής είναι η Παγκόσμια Μήτρα που τα Δημιουργεί όλα

Το «Πολύτιμο Μαργαριτάρι της Βασιλείας των Ουρανών» (Εσσαίος Ιησούς)

Εσωτερική Σύνδεση: Λωτός, Κρίνο, Ρόδο

Ο "Τετραγωνισμός" του Κύκλου (με την Ενοποίηση των Τεσσάρων Στοιχείων και περιεχόμενο το Πέμπτο Στοιχείο) συμβολίζει τον "Ουρανό επί της γης", την Ιερότητα, τον Αληθινό Ναό του Θεού, την Επάνοδο στην Αρχέγονη Απλότητα και Ενότητα

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, May 15, 2022

Η «ΝΕΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright