Esoterism Academy: «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», Η ΕΝΟΠΟΙΟΥΣΑ ΑΡΧΗ

Sunday, May 22, 2022

«ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», Η ΕΝΟΠΟΙΟΥΣΑ ΑΡΧΗ

(Η ΕΝΟΠΟΙΟΥΣΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ)

Προοίμιο

Η Πραγματικότητα Είναι Μία

Η Συνείδηση Είναι Μία

Η Εμπειρία Είναι Μία

Το Ένα και τα «πολλά»

Η Οδός

Η Έξοδος

Η Πηγή από Όπου ξεκινούν Όλα και στην Οποία Καταλήγουν Όλα, γιατί όλα είναι «Κύκλος»

Προοίμιο

Η Συνείδηση (σαν Δυνατότητα Επίγνωσης, Γνώσης και Κατανόησης κι όχι η συνείδηση σαν αντίληψη μέσα από όρους, περιορισμούς κι ιδιαίτερες καταστάσεις) Είναι η Ενοποιούσα Αρχή της Οντολογίας, της Γνωσιολογίας και της Ηθικής (της Δράσης, της Ορθής Δράσης, της Εμπειρίας). Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να Υπάρχει Κάτι χωρίς να έχει Επίγνωση ή Δραστηριότητα (γιατί η Ζωή Είναι Κίνηση). Ούτε μπορεί να Υπάρχει Επίγνωση χωρίς να Υπάρχει Αυτό που έχει Επίγνωση και Δραστηριότητα. Ούτε μπορεί να Υπάρχει Δράση χωρίς να Υπάρχει Αυτό που Υπάρχει και χωρίς να έχει Επίγνωση της Δράσης. Έτσι η Συνείδηση Υπάρχει, Έχει Επίγνωση και Δραστηριοποιείται. Η Συνείδηση σαν Ενοποιούσα Αρχή έχει Οντολογική, Γνωσιολογική και Ηθική (Δράση) διάσταση

Η Συνείδηση Απλά Είναι. Δεν μπορεί να διαγνωσθεί τι είναι, ούτε υπάρχουν νοητικοί όροι για να την μεταφέρουμε στο λογικό νοητικό επίπεδο που λειτουργούμε αυτή την στιγμή (ο γράφων την στιγμή που γράφει, ο αναγνώστης την στιγμή που διαβάζει). Η Συνείδηση Απλά Είναι. Κι η Συνείδηση επίσης Είναι η Βάση, το Θεμέλιο πάνω στο Οποίο στηρίζονται όλα, οποιοδήποτε φαινόμενο ύπαρξης, αντίληψης, ή «αντικειμενικής υπόστασης».

Η Συνείδηση Είναι Μία και Μόνο Μία και τα Περιλαμβάνει όλα. Έτσι, όπως θα δείξουμε πιο κάτω (μιλώντας οντολογικά) η Πραγματικότητα Είναι Μία και Περιλαμβάνει Ταυτόχρονα και την Βάση της Πραγματικότητας (δηλαδή την «Αντίληψη της Αντικειμενικής Ύπαρξης») και τον Χώρο (όχι με την Τοπική έννοια) και τον Χρόνο (ή πιο σωστά την Χωροχρόνο με την τοπική και την χρονική έννοια). Δεν υπάρχουν Πεδία ή Επίπεδα ή Διαβαθμίσεις της Πραγματικότητας, σαν ξεχωριστές καταστάσεις (αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, μια λανθασμένη αντίληψη της «περιορισμένης συνείδησης»).

Επίσης (μιλώντας Γνωσιολογικά) η Συνείδηση (σαν Αντίληψη) Είναι Μία κι Αντιλαμβάνεται σαν Εσωτερικές Καταστάσεις Επίγνωσης, όλες τις «διαβαθμίσεις» της συνειδητότητας, που υπάρχουν Δυνητικά σαν δυνατότητες στην Συνείδηση. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά επίπεδα συνειδητότητας, στα οποία «ενοικεί» ή μπορεί να «αναδυθεί» η Συνείδηση κι έτσι δεν υπάρχουν «φωτισμένες συνειδήσεις» και «πλανημένες συνειδήσεις». Με άλλα λόγια και η Κατάσταση της Φώτισης, και οι καταστάσεις της «άγνοιας», υπάρχουν στην Συνείδηση κι η Συνείδηση είναι στην μία ή την άλλη κατάσταση. Αυτό ισχύει για κάθε συνείδηση.

Κι ακόμα η Εμπειρία (της Ύπαρξης, της Ζωής, της Δράσης, της Ηθικής) Είναι Μία, Ένας Ενιαίος Χώρος Ύπαρξης όπου όλοι «οι «κόσμοι της ύπαρξης» υπάρχουν ταυτόχρονα, συνυπάρχουν. Στην ύπαρξη υπάρχει «συνέχεια» και δεν υπάρχουν «ξεχωριστοί κόσμοι».

Η Πραγματικότητα Είναι Μία

Η Συνείδηση σαν Οντολογική Αρχή, σαν Αυτό που Είναι, είναι η Βάση κάθε Φαινομένου Ύπαρξης, είναι Όλα τα Φαινόμενα Παρουσίας κι όλες οι Δραστηριότητες που «εξελίσσονται» στον Χρόνο. Με άλλα λόγια η Πραγματικότητα (η Ύπαρξη στην Απόλυτη Έννοια) είναι Ταυτόχρονα και το Πλαίσιο Ύπαρξης (η «Αντίληψη της Αντικειμενικής Ύπαρξης») και ο Χώρος Όπου Εκδηλώνονται Όλα και ο Χρόνος (ο Χωροχρόνος), οι Δραστηριότητες (κι οι «συνέπειές» τους), τα κοσμικά φαινόμενα, οι οντότητες, οι μεταβολές, η «εξέλιξη», κλπ.

Ασφαλώς, προσδιορίζονται ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε όλα αυτά που «συμβαίνουν. Μπορούμε να πούμε ότι «Προηγείται» το Υπαρξιακό Πλαίσιο που Περιλαμβάνει τον Χώρο, που Περικλείνει τον Χρόνο (η τον Χωροχρόνο όπου εδώ ο Χώρος αποκτά την έννοια του «Τόπου» κι ο χρόνος την έννοια της «μεταβολής»), τους «κόσμους», τις οντότητες, τα αντικειμενικά φαινόμενα. Όλα αυτά Εκδηλώνονται ή «Εμφανίζονται» με την διαρκή προσθήκη «περιορισμών» στην Συνείδηση, περισσότερων «περιορισμών» συνεχώς. Το «Ανώτερο» αποτελεί Προϋπόθεση και δεν «χρειάζεται» τα «κατώτερα», (τον Χώρο, τον Χρόνο, κλπ.). Αντίθετα τα «κατώτερα» χρειάζονται την «προϋπόθεση» του «ανώτερου».

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η «Προσθήκη» «Περιορισμών» στην Συνείδηση που δημιουργεί τα «Φαινόμενα» δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί παρά μόνον σαν «Δραστηριότητα». Δεν «προσθέτει» τίποτα περισσότερο, ούτε «αφαιρεί» κάτι. Είναι μια Δράση που υπάρχει όσο εκδηλώνεται και δεν αφήνει «ίχνη». Εξελίσσεται Εδώ, Τώρα, Ταυτόχρονα.

Όταν «θεωρούμε» (σαν Συνειδήσεις), όταν «αντιλαμβανόμαστε», από την «κατάσταση» της Ενσωμάτωσης στον Χρόνο (σε κάποιο από τους κατώτερους «κόσμους») τότε όλα αυτά υπάρχουν ταυτόχρονα (γιατί έχουν «προστεθεί» όλοι οι «οντολογικοί περιορισμοί» που μας έφεραν στην παρούσα κατάσταση). Είναι (Είμαστε) η Συνείδηση που Δρα στο «Αντικειμενικό Πεδίο», που Έχει Παρουσία η Οποία «δημιουργεί» αυτόματα τον Χώρο και «Περιορίζεται Τοπικά» πράγμα που προκαλεί» την δημιουργία της Ατομικότητας και της Τοπικότητας (της Τοπικής Παρουσίας) στους κατώτερους κόσμους του Χρόνου, που «αναδύονται» ακριβώς για να «φιλοξενήσουν» τις «οντότητες» (ο κόσμος της νόησης, ο κόσμος της ενέργειας, ο κόσμος των αντικειμενικών φαινομένων που αντιλαμβανόμαστε σαν υλικό σύμπαν).

Το Ενσωματωμένο Ον (ο άνθρωπος) Ζει σε Αυτή την Μία Πραγματικότητα που «Ξεδιπλώνεται» (με την «προσθήκη» «οντολογικών περιορισμών»:

Σαν Συνείδηση (η Αρχή της Ύπαρξης, της Επίγνωσης και της Δράσης),

Σαν Αντικειμενική Υπαρξιακή Βάση (Αντικειμενική Ουσία),

Σαν Χώρος,

Σαν Χρόνος (Χωροχρόνος της Νόησης, της Ενέργειας),

Σαν «Σώμα» (Υλικός φορέας).

Με άλλα λόγια «Υπάρχει», Ταυτόχρονα, Εδώ, Τώρα, σε όλα αυτά τα «επίπεδα» που διακρίνουμε χάριν της «περιγραφής».

Συνεπώς, η Συνείδηση, σαν Συνείδηση ενοικεί ταυτόχρονα σε όλα αυτά τα «επίπεδα». Δεν υπάρχουν ξεχωριστά πεδία ύπαρξης (ανεξάρτητα ή σχετιζόμενα), επίπεδα εκδήλωσης, κόσμοι. Είμαστε Εδώ, ταυτόχρονα μέσα σε όλους αυτούς τους «κόσμους».

Όταν η Συνείδηση Από-σωματώνεται δεν «αλλάζει» πεδίο ή επίπεδο ύπαρξης, ή κόσμο. Απλά αντιλαμβάνεται την πιο «εσωτερική κατάσταση» ύπαρξης (καθώς λειτουργούν οι πιο «εσωτερικοί οντολογικοί περιορισμοί»). Έτσι μπορεί να «ανυψωθεί πάνω από τον Χρόνο (τον «κύκλο της μετενσωμάτωσης») στον Άχρονο Χώρο, στον «Ορίζοντα της Δημιουργίας» και στην Πηγή.

Η Συνείδηση Είναι Μία

Όταν λέμε ότι η Συνείδηση Είναι Μία (θεωρώντας την Συνείδηση σαν Δυνατότητα Επίγνωσης, Αντίληψης) εννοούμε ότι η Συνείδηση Είναι Μία κι Εντός της Μίας Συνείδησης είναι Δυνατές κι εκδηλώνονται διάφορες καταστάσεις:

Επίγνωση της Ιδίας Ουσίας που Απλά Είναι,

Αντίληψη της Αντικειμενικής Υπαρξιακής Βάσης που τα Στηρίζει όλα,

Του Χώρου (σαν Παρουσίας στον Χώρο),

Του Χρόνου (σαν Περιορισμένης Τοπικής Παρουσίας, όπου έχουμε εμπειρία της ατομικότητας και της ατομικής ζωής στους διαφόρους «κόσμους» του Χρόνου).

Με άλλα λόγια όλες αυτές οι συνειδησιακές καταστάσεις είναι εσωτερικές εμπειρίες της Μιας Συνείδησης (κι η Ελευθερία κι οι Περιορισμοί κι οι εμπειρίες ζωής σε διάφορες καταστάσεις) κι όχι εξωτερικές καταστάσεις στις οποίες «μεταβαίνει» η Συνείδηση. Δεν υπάρχουν πολλά πεδία ή επίπεδα συνειδητότητας (ξεχωριστά κι έξω από την Συνείδηση) ούτε υπάρχουν συνειδήσεις διαφόρων κατηγοριών. Απλά η Συνείδηση έχει διάφορες εμπειρίες και μπορεί να βρίσκεται σε διάφορες καταστάσεις εσωτερικής συνειδητότητας.

Όταν η Συνείδηση δεν είναι Αφυπνισμένη στην Μία Πραγματικότητα αλλά «περιορίζεται» και λειτουργεί μέσα από τους «περιορισμούς» έχει μια λανθασμένη αντίληψη της Πραγματικότητας.

Η περιορισμένη συνείδηση διαπράττει τρία λογικά, αντιληπτικά σφάλματα:

1) Θεωρεί ότι η περιορισμένη κατάσταση που αντιλαμβάνεται είναι «όλη» η πραγματικότητα. Δηλαδή θεωρεί ότι αυτό που αντιλαμβάνεται είναι η πλήρης πραγματικότητα, οπότε απορρίπτει οτιδήποτε άλλο (οποιαδήποτε άλλη «κατανόηση» της πραγματικότητας).

2) Επειδή έχει «επίγνωση» του περιορισμού της (της μικρότητας και της αδυναμίας μέσα στην Ύπαρξη) θεωρεί ότι υπάρχουν πολλά επίπεδα συνειδητότητας (έξω από αυτήν). Υποθέτει έτσι ότι υπάρχει μια Ανώτερη Πραγματικότητα (διαφορετική από τον περιορισμό που βιώνει) την οποία τοποθετεί έξω από την κατάστασή της κι επιδιώκει να την «προσεγγίσει» με διάφορους τρόπους, πνευματικές πρακτικές, τεχνικές, πειθαρχίες, κλπ.

3) Προσπαθεί μέσω της περιορισμένης αντιληπτικότητας και της δράσης στα πλαίσια αυτής της κατανόησης της πραγματικότητας να υπερβεί την κατάστασή της. Αυτή η δραστηριότητα είναι μια αδιέξοδη δραστηριότητα. Όσο προσπαθεί να υπερβεί, να διαλογιστεί, να προσευχηθεί, να κάνει οποιαδήποτε πνευματική προσπάθεια ή άσκηση πάντα θα αποτυγχάνει. Γιατί; Επειδή προσπαθεί να προσεγγίσει μια πλαστή φανταστική κατάσταση, ένα ψεύτικο όραμα. Είναι φαντασία.

Προφανώς η έξοδος από την περιορισμένη κατάσταση είναι η κατανόηση του περιορισμού και η παραίτηση από την βουλητική ενέργεια που στηρίζει τον περιορισμό. Τότε μόνο Απελευθερώνεται η Συνείδηση, όταν διαλύει τους περιορισμούς και αναδύεται στην Απεραντοσύνη της Ελευθερίας. Αυτό ισχύει σε όποιο «επίπεδο» περιορισμού κι αν διαπιστώνουμε ότι λειτουργούμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Η Εμπειρία Είναι Μία

Ο «Χώρος» της Εμπειρίας της Ύπαρξης είναι Ενιαίος. Η Απόλυτη Ύπαρξη, η Θεμελιώδης Αντικειμενική Ύπαρξη, ο Χώρος, ο Χωροχρόνος (όλοι οι κατώτεροι κόσμοι), Υπάρχουν Εδώ, Τώρα, Ταυτόχρονα. Το Ενσωματωμένο Ον (ο άνθρωπος) ζει ταυτόχρονα σε όλους τους «κόσμους». Όταν η Συνείδηση Εστιάζει «κάπου» προβάλλεται (στην στιγμιαία επίγνωση) η ύπαρξη σε αυτό το επίπεδο εμπειρίας, σε αυτόν τον «κόσμο». Το ότι βάζουμε σε «παρένθεση» τον υπόλοιπο υπαρξιακό χώρο δεν σημαίνει ότι παύει να υφίσταται. Έτσι η λειτουργεί η «Όραση». Είναι άλλο να βλέπουμε την συνολική εικόνα, άλλο να συγκεντρωνόμαστε κάπου παραβλέποντας τα άλλα κι άλλο να αποροφιόμαστε ολοκληρωτικά κάπου οπότε τα άλλα δεν «υπάρχουν».

Το ότι ζούμε ταυτόχρονα σε όλα αυτά τα «επίπεδα» ύπαρξης αποδεικνύεται στην πράξη από το γεγονός ότι έχουμε την δυνατότητα να ανυψωθούμε στα «ανώτερα» ή πιο «εσωτερικά» επίπεδα, να έχουμε εμπειρία του Άχρονου στον κόσμο, του Υπερβατικού Χώρου, της Αντικειμενικής «Διάφανης» Ύπαρξης, της Πηγής των Πάντων. Αν όλα αυτά δεν ήταν Εγγενή στην Φύση της Συνείδησης δεν θα ήταν δυνατές τέτοιες εμπειρίες. Αν όλα αυτά ήταν όχι εσωτερικές καταστάσεις αλλά εξωτερικά επίπεδα ύπαρξης (όπως φαντάζεται η περιορισμένη συνείδηση) θα έπρεπε να μεταλλαχθούμε οντολογικά για να προσεγγίσουμε όλα αυτά τα επίπεδα εμπειρίας. Στην πραγματικότητα η «μετουσίωση» της Συνείδησης είναι πάντα εσωτερική διεύρυνση της Επίγνωσης κι όχι εξωτερική μεταβολή της φύσης της.

Όταν το Ον από-σωματώνεται προβάλλονται αυτόματα εμπειρίες από τον αμέσως πιο εσωτερικό «κόσμο». Ο κατώτερος κόσμος που εγκαταλείψαμε δεν είναι πλέον προσιτός χωρίς φορέα εκδήλωσης. Έτσι το Ον «ανυψώνεται στους κόσμους (από τους οποίους προέρχεται). Στην πραγματικότητα επειδή ζούμε ταυτόχρονα σε όλα αυτά τα «επίπεδα» ύπαρξης, επειδή όλα είναι εδώ, τώρα, ταυτόχρονα, δεν πηγαίνουμε πουθενά. Είναι ψευδαίσθηση της περιορισμένης συνείδησης ότι πηγαίνουμε ή ερχόμαστε στους κόσμους.

Το Ένα και τα «πολλά»

Στην πραγματικότητα η Συνείδηση Είναι Μία. Ό,τι Προβάλλεται , μέσα από Περιορισμούς, σαν Διαφοροποιημένη Συνείδηση, Διαφορές Ύπαρξης, μια ιδιαίτερη εμπειρία ύπαρξης, δεν είναι παρά «Προβολή», «Εικόνα», «Πιστό Αντίγραφο» της Μιας Συνείδησης στον Χώρο της Δημιουργίας.

Κάθε Συνείδηση είναι η Μία Συνείδηση και Φέρνει μέσα της το Όλον και τους περιορισμούς της ταυτόχρονα. Δεν μπορούμε να πούμε αν η «Διαφοροποιημένη Συνείδηση» είναι κάτι περισσότερο από το Αρχικό Όλον ή κάτι λιγότερο, εξαρτάται πως το «κοιτάζει» κάποιος. Είναι απλά το Μυστήριο της Ύπαρξης.

Έτσι η Διαφοροποιημένη Συνείδηση είναι:

Το Όλον,

Διαφοροποιημένη Αντικειμενική Ύπαρξη,

Παρουσία στον Χώρο,

Ενσωματωμένο ον στον Χωροχρόνο (στους κατώτερους κόσμους).

Η Συνείδηση, κάθε συνείδηση (κάθε ον, κάθε άνθρωπος) είναι το Όλον, αλλά θα πρέπει να «περιοριστεί» για να εισέλθει στην Δημιουργία, στον Χώρο, στον Χωροχρόνο (και στην ιδιαίτερη ατομική ζωή στους κατώτερους κόσμους). Επειδή όμως κάθε συνείδηση είναι Εξαρχής και για πάντα το Όλον (που «Περιορίζεται») μπορεί αυθόρμητα και χωρίς προϋποθέσεις να «Επανέλθει» στην Αρχική Φυσική Κατάστασή της.

Η «Επάνοδος» είναι δυνατή μόνον με την διάλυση των «περιορισμών» κι όχι μέσω της δραστηριότητας της «περιορισμένης συνείδησης» (στα πλαίσια των περιορισμών της και της περιορισμένης αντιληπτικότητάς της). Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Η «Οδός» σηματοδοτεί την Έξοδο από την περιορισμένη κατάσταση, όχι μια δραστηριότητα της περιορισμένης συνείδησης (στα πλαίσια του κλειστού συστήματος αντίληψής της). Για αυτό λέμε ότι στα πλαίσια της περιορισμένης δράσης δεν υπάρχει οδός. Η Αληθινή Οδός είναι άλλη. Είναι η Άπυλη Πύλη.

Έτσι, τελικά, η Σχέση που Υπάρχει Ανάμεσα στο Όλον και τις «Αντανακλάσεις» του Όλου μέσα στην Δημιουργία είναι η «Σχέση του Εαυτού». Όλα είναι Αυτό. Επίσης η Σχέση μεταξύ των «όντων» (των διαφοροποιημένων συνειδήσεων) είναι «Σχέση Εαυτού». Όλα είναι «Εικόνες» του Ενός, είμαστε «Εικόνες» Αυτού, είμαστε το «Ίδιο». Καμία άλλη σχέση δεν είναι αληθινή.

Η Οδός

Ας ανακεφαλαιώσουμε όσα είπαμε, κάνοντας μια προσπάθεια να τα διατυπώσουμε πιο απλά, πιο καθαρά και με μεγαλύτερη ακρίβεια:

Η Πραγματικότητα Είναι Μία, Ενιαία και Περιλαμβάνει τα Πάντα:

Την Ανέκφραστη Κατάσταση, την Πηγή, Χωρίς Ιδιότητες και «Περιεχόμενο»,

Την Θεμελιώδη Αντίληψη της Αντικειμενικής Ύπαρξης σαν ένα Υπερ-Χώρο,

Την Παρουσία στον Χώρο,

Την Τοπική Παρουσία στον Χωροχρόνο (στους κατώτερους κόσμους).

Όλα Υπάρχουν Εδώ, Ταυτόχρονα, Τώρα.

Η Συνείδηση Είναι Μία, Μια Ενιαία Αντίληψη που Περιλαμβάνει όλες τις Καταστάσεις Επίγνωσης (σαν Δυνατότητες ή σε λειτουργία):

Την Ελεύθερη Αντίληψη,

Την Αντίληψη της Αντικειμενικής Ύπαρξης,

Την Αντίληψη του Χώρου,

Την Αντίληψη της τοπικής παρουσίας στον Χωροχρόνο (στους κατώτερους κόσμους).

Όλα αυτά είναι Εσωτερικές Αντιλήψεις της Μιας Συνείδησης που είναι προσβάσιμα με την Κατανόηση, με την διεύρυνση της επίγνωσης. Δεν υπάρχουν έξω από την Συνείδηση επίπεδα συνειδητότητας στα οποία η Συνείδηση μπορεί να εξελιχθεί. Αυτό είναι ψευδαίσθηση της περιορισμένης συνείδησης.

Ο Χώρος της Εμπειρίας είναι Ενιαίος κι όλες οι «καταστάσεις» ύπαρξης υφίστανται ταυτόχρονα, εδώ, τώρα.

Τέλος η Συνείδηση Είναι Μία κι όχι πολλές. Οποιαδήποτε Συνείδηση εμφανίζεται σαν «Διαφοροποιημένη Συνείδηση» δεν είναι παρά «Προβολή» της Μιας Συνείδησης στον «Χώρο της Δραστηριότητας» και δεν περιέχει τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οι «περιορισμοί» είναι «περιορισμοί δραστηριότητας», «περιορισμοί κίνησης», όχι περιορισμοί ουσίας. Γενικά οι «αντανακλάσεις» είναι σαν ένα όραμα, σαν μια ψευδαίσθηση, μια φαντασμαγορία.

Κάθε Συνείδηση είναι η Μία Συνείδηση.

Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι η Συνείδηση Αποτελεί το Παν στο Οποίο Υπάρχουν Όλα και τα Ενοποιεί Όλα, σαν Πραγματικότητα, σαν Συνείδηση, σαν Εμπειρία, σαν Ύπαρξη (οντότητα).

Κι εφόσον κάθε Συνείδηση (που εμφανίζεται σαν «διαφοροποιημένη συνείδηση») είναι Αυτή η Μία Συνείδηση Εξαρχής και για Πάντα η Συνείδηση Είναι και Ελεύθερη και Φωτισμένη αλλά και περιορισμένη και σε σύγχυση και όλα. Ανάλογα με το που στρέφει την Προσοχή και την Βουλητική Ενέργεια η Συνείδηση είναι Ελεύθερη ή Δεσμευμένη σε περιορισμό. Είναι η Συνείδηση (η κάθε συνείδηση) που αποφασίζει που θα «διαμένει». Εφόσον η Ελευθερία, η Φώτιση, είναι Εγγενείς στην Φύση της Συνείδησης δεν χρειάζεται να κάνει κάτι, να πραγματοποιήσει κάτι, αρκεί να εγκαταλείψει τους περιορισμούς, τις περιοριστικές δραστηριότητές της.

Το να νομίζει μια περιορισμένη συνείδηση ότι κατανοεί, μέσα από την περιορισμένη αντιληπτικότητά της, την πραγματικότητα κι ότι με την δράση της μπορεί να πραγματοποιήσει την ελευθερία της είναι απλά μια ψευδαίσθηση.

Το μόνο που μπορεί να κάνει η Συνείδηση (κάθε άνθρωπος) είναι απλά να αποσύρει την βουλητική ενέργεια από τους περιορισμούς, τις περιοριστικές δραστηριότητες που η ίδια ακολουθεί, να εγκαταλείψει όλες τις περιοριστικές δραστηριότητες πραγματικά, για να Αναδυθεί απλά στην Ελευθερία. Αυτό είναι μία Δράση και μια Διαδικασία Εσωτερικής Κατανόησης και μια Φυσική Αλλαγή, όχι μια εξωτερική εξέλιξη, μια εξωτερική μεταβολή που θα οδηγήσει σε κάποια άλλη κατάσταση. Το Φως υπάρχει όταν εγκαταλείπεται το σκοτάδι, Το Φως ούτε πραγματοποιείται, ούτε κατακτιέται.

Η περιορισμένη συνείδηση έχει συνεχώς την τάση να νοητικοποιεί τα πάντα, να «αντικειμενικοποιεί» τα πάντα, να τα προβάλει έξω από τον εαυτό της. Είναι ένας λανθασμένος τρόπος αντίληψης και δράσης. Είναι συνηθισμένο λάθος της περιορισμένης συνείδησης να νομίζει ότι, μέσα από την περιορισμένη κατάστασή της (εγκλωβισμένη στους περιορισμούς της), με δραστηριότητες που κάνει, μπορεί να επιτύχει μια «αλλαγή» της κατάστασής της και να φτάσει στην ελευθερία. Ο φυλακισμένος όσο και να προσπαθεί μέσα στα όρια της φυλακής του δεν μπορεί να βγει έξω, Πρέπει απλά να «γκρεμίσει» τα τείχη και τότε είναι ελεύθερος.

Έτσι, όταν μιλάμε για την Οδό μιλάμε για την Αληθινή Οδό που είναι η Έξοδος από τους περιορισμούς, με την «παραίτηση», την εγκατάλειψη (βουλητική εγκατάλειψη που οδηγεί στην φυσική εγκατάλειψη). Αυτή η «διάλυση» των περιορισμών είναι «προϊόν» της Κατανόησης που Ανθίζει στην Άγρυπνη Προσοχή, στην Αντικειμενική Όραση, στην Ανεμπόδιστη Αίσθηση αυτού που συμβαίνει, στην παραίτηση από κάθε «συμμετοχή» (που σημαίνει «περιορισμό»). Όταν η Κατανόηση Βαθαίνει διαπιστώνουμε πως το μόνο που λειτουργεί είναι η Βούληση, η Βουλητική Ενέργεια. Δεν υπάρχουν εμπόδια. Σε μια τέτοια Κατανόηση η Συνείδηση Ελευθερώνεται κι Υψώνεται στην Πραγματικότητα, στην Πλήρη Αφύπνιση, στην Ανεμπόδιστη Ύπαρξη, στην Ολοκλήρωση. Τότε δεν υπάρχει εμπόδιο σε τίποτα. Δεν υπάρχει διαχωρισμός καταστάσεων. Έχουν Ενοποιηθεί Όλα μέσα στην Συνείδηση.

Η Έξοδος

Στην πραγματικότητα Αυτό που Υπάρχει Είναι η Μία Συνείδηση. Αυτή Είναι το Παν. Αυτή Είναι Όλα. Κι η Απέραντη Ελευθερία του Όλου και οι Περιορισμοί που Δημιουργούν τα διάφορα Υπαρξιακά Φαινόμενα.

Έτσι, οι «περιορισμοί» είναι εγγενείς, εσωτερικές δεσμεύσεις που προκαλούν τα διάφορα φαινόμενα. Οι «περιορισμοί» είναι μόνο «δραστηριότητες», μια «φευγαλέα κίνηση». Όλη η Δημιουργία είναι ένα φαινόμενο κίνησης, ένας «χορός φαινομένων».

Όλα αυτά ούτε Αναιρούν το Όλον (το Οποίο φαίνεται να «Περιορίζεται»), ούτε αποτελούν πραγματική αλλαγή της Ουσίας.

Επίσης όλα αυτά είναι Εσωτερικές Μεταβολές της Δραστηριότητας κι όχι πραγματικές αντικειμενικές αλλαγές. Μιλάμε για Εσωτερικές Διαβαθμίσεις της Πραγματικότητας, Παροδικές και χωρίς ουσιαστική ύπαρξη και σημασία κι όχι για Πραγματική Δημιουργία, για ξεχωριστούς κόσμους.

Εφόσον η Συνείδηση, με τον τρόπο που την περιγράψαμε Αποτελεί την Ενοποιούσα Αρχή των Πάντων (όσων Εμφανίζονται) δεν υπάρχει κανένας πραγματικός οντολογικός διαχωρισμός ούτε εμποδίζεται η Επάνοδος στην Ελευθερία του Όλου. Έτσι, όταν μιλάμε για Έξοδο από τους «περιορισμούς (και την περιορισμένη ύπαρξη) στην Ελευθερία της Πραγματικότητας μιλάμε για παραίτηση από τις «δεσμεύσεις» της Βούλησης σε καταστάσεις και δραστηριότητες που κατανοούμε ότι δεν «θέλουμε» πια.

Είναι λάθος της περιορισμένης συνείδησης (δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε για να γίνει κατανοητό) να νομίζει ότι είναι μια ξεχωριστή οντότητα, ότι είναι κάπου δεσμευμένη κι ότι πρέπει να ελευθερωθεί, να ξεπεράσει την κατάστασή της με κάποιες προσπάθειες. Όλες αυτές οι λανθασμένες αντιλήψεις πρέπει να αναγνωρισθούν και να απορριφθούν.

Η Συνείδηση είναι Πάντα Ελεύθερη. Οι περιορισμοί, η δέσμευση, η λανθασμένη ζωή που προκύπτει από αυτό μοιάζει με μια ονειρική κατάσταση. Είτε έτσι, είτε αλλιώς η Συνείδηση που «βουτάει» μέσα στην Δημιουργία, στον Χώρο, στον Χωροχρόνο, στους κόσμους, στις ζωές, έρχεται μια στιγμή που «ωριμάζει» από την ζωή και νοιώθει την ανάγκη να «αποδεσμευθεί». Κι αργά ή γρήγορα βρίσκει την Αληθινή Οδό κι Αποδεσμεύεται. Από το Βάθος της Συνείδησης υπάρχει πάντα η Ανάγκη της Επανόδου, η Νοσταλγία της Επιστροφής στην Αρχική Κατάσταση που είναι η Πηγή από Όπου ξεκινούν Όλα και στην Οποία Καταλήγουν Όλα, γιατί όλα είναι «Κύκλος».

Τελικά, κανένας δεν γνωρίζει αν όλη τούτη η «Δημιουργία», οι κόσμοι, κι οι ζωές, δημιουργήθηκαν ποτέ, ή αν ζουν αδημιούργητοι μέσα στην «Σκέψη» Αυτού που Υπάρχει Πραγματικά.

The Path of Introverted Mysticism: A Journey to Consciousness Without Content

Introduction

Introverted Mysticism, often referred to as mysticism of the self, is an esoteric journey that invites practitioners to transcend the familiar confines of thought, memory, and sensory experience. Rooted deeply in both Eastern and Western mystical traditions, this form of mysticism emphasizes the direct, non-conceptual experience of consciousness itself. Unlike other mystical paths that may engage with divine entities or cosmological visions, introverted mysticism seeks the ultimate reality within the self, a state of pure awareness untainted by external impressions.

The Essence of Consciousness Without Content

At the heart of introverted mysticism lies the concept of consciousness without content. This denotes a state of pure awareness devoid of the usual cognitive and sensory imprints. In such a state, the mind is not engaged with thoughts, memories, or sensory stimuli. Instead, it exists in a profound stillness, an undisturbed presence that is both deeply personal and universally accessible.

The experiences in this state are often ineffable, defying conventional language and conceptual frameworks. Descriptions fall short, as they cannot encapsulate the richness and profundity of the experience. Yet, those who have touched this state of being often report a profound sense of unity and interconnectedness, an experience of being at one with the universe.

Historical and Philosophical Foundations

Introverted mysticism finds its philosophical underpinnings in various Eastern traditions such as Advaita Vedanta and Zen Buddhism, as well as in certain Western mystical traditions. In Advaita Vedanta, the self (Atman) is viewed as identical with the ultimate reality (Brahman), and the practice of self-inquiry (Atma Vichara) is employed to realize this truth. The famous Indian sage Ramana Maharshi advocated for this method, urging seekers to constantly inquire, "Who am I?" until all conceptual identities dissolve, revealing the pure self.

Zen Buddhism, on the other hand, emphasizes direct experience through practices such as Zazen (seated meditation). Zen masters often use Koans, paradoxical questions or statements, to break the logical mind and push practitioners into experiencing reality directly. This direct, non-conceptual approach is designed to strip away the layers of thought and bring one into direct contact with pure awareness.

Western mysticism also holds threads of introverted mysticism, particularly within the works of mystics like Meister Eckhart and St. John of the Cross. Eckhart’s notion of "Gelassenheit" (releasement or letting go) echoes the surrender necessary to experience consciousness without content. St. John’s concept of the "Dark Night of the Soul" describes the stripping away of sensory and conceptual distractions, leading to a direct encounter with the divine.

Practices and Techniques

The journey into introverted mysticism often begins with practices aimed at quieting the mind and turning attention inward. Here are some common techniques:

Meditation: This is perhaps the most universal practice. Forms of meditation like Zazen, Vipassana, and transcendental meditation focus on observing the mind and gradually reducing the influence of thoughts and sensory input.

Self-Inquiry: Popularized by Ramana Maharshi, this involves persistently questioning the nature of the self. By asking "Who am I?" and rejecting all answers that arise from the mind, practitioners can potentially experience the pure self.

Breathwork: Techniques such as Pranayama in yoga emphasize control and awareness of the breath. By focusing on the breath, practitioners can quiet the mind and facilitate an inward journey.

Mantra Repetition: Repeating a mantra can help focus the mind and reduce the chatter of thoughts. The repetition of sacred sounds like "Om" in Hinduism or "Namu Myoho Renge Kyo" in Nichiren Buddhism aids in centering the practitioner’s awareness.

Contemplation: Engaging in deep, focused contemplation on a single question or concept can help strip away superficial thoughts and lead to deeper insights into the nature of consciousness.

Experiences and Insights

The ultimate goal of introverted mysticism is to experience the true nature of the self, often described as an experience of oneness with the universe or a sense of transcendence beyond the individual ego. These experiences, while deeply personal, share common themes across different traditions:

Unity and Interconnectedness: A profound sense of being one with all that exists. This is often accompanied by feelings of love and compassion for all beings.

Timelessness and Spacelessness: Experiences of pure consciousness often transcend conventional notions of time and space. Practitioners report feeling as though they exist in an eternal present moment.

Ineffability: These experiences are challenging to articulate because they transcend ordinary language and conceptual frameworks.

Transcendence of the Ego: A dissolution of the individual self, leading to a direct encounter with the fundamental nature of reality.

Impact on Daily Life

The impact of such mystical experiences extends beyond the moments of meditation or contemplation. Practitioners often report a lasting transformation in their perception of life and their interactions with the world:

Increased Compassion and Empathy: A deep sense of interconnectedness fosters greater compassion and empathy towards others.

Inner Peace and Stability: The ability to remain centered and calm even amidst life’s challenges is a common outcome.

Heightened Awareness and Presence: Living in the present moment becomes more natural, leading to a more mindful and engaged approach to life.

Spiritual Fulfillment: A sense of having touched the ultimate truth brings profound spiritual fulfillment and contentment.

Challenges and Considerations

The path of introverted mysticism is not without its challenges. The process of turning inward and confronting the mind can bring up deep-seated fears, attachments, and unresolved emotions. Practitioners may also experience periods of doubt and confusion, particularly when they confront the limitations of language and conceptual thought.

Furthermore, the ineffable nature of these experiences can make them difficult to integrate into daily life. Practitioners may struggle to communicate their experiences to others or find themselves misunderstood by those who have not had similar experiences.

Conclusion

Introverted mysticism offers a profound and transformative journey into the depths of consciousness. By turning away from external distractions and engaging in practices that quiet the mind, practitioners can experience a state of pure awareness, unbound by the limitations of thought and sensory experience. While the path can be challenging, the rewards of inner peace, compassion, and spiritual fulfillment make it a compelling pursuit for those seeking the ultimate truth within themselves.

As we continue to explore the mysteries of consciousness, introverted mysticism stands as a timeless reminder of the vast potential that lies within each of us. It invites us to look beyond the surface of our everyday experiences and discover the profound depths of our true nature. In doing so, we may find not only personal enlightenment but also a deeper connection to the universe and all beings within it.

...

Το Μονοπάτι του Εσωστρεφούς Μυστικισμού: Ένα ταξίδι στη Συνείδηση Χωρίς Περιεχόμενο

Εισαγωγή

Ο Εσωστρεφής Μυστικισμός, που συχνά αναφέρεται ως μυστικισμός του εαυτού, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι που καλεί τους ασκούμενους να ξεπεράσουν τα γνωστά όρια της σκέψης, της μνήμης και της αισθητηριακής εμπειρίας. Βαθιά ριζωμένη τόσο στις ανατολικές όσο και στις δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις, αυτή η μορφή μυστικισμού δίνει έμφαση στην άμεση, μη εννοιολογική εμπειρία της ίδιας της συνείδησης. Σε αντίθεση με άλλα μυστικιστικά μονοπάτια που μπορεί να εμπλέκονται με θεϊκές οντότητες ή κοσμολογικά οράματα, ο εσωστρεφής μυστικισμός αναζητά την απόλυτη πραγματικότητα μέσα στον εαυτό του, μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης αμόλυντη από εξωτερικές εντυπώσεις.

Η Ουσία της Συνείδησης Χωρίς Περιεχόμενο

Στην καρδιά του εσωστρεφούς μυστικισμού βρίσκεται η έννοια της συνείδησης χωρίς περιεχόμενο. Αυτό υποδηλώνει μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης χωρίς τα συνηθισμένα γνωστικά και αισθητηριακά αποτυπώματα. Σε μια τέτοια κατάσταση, το μυαλό δεν εμπλέκεται με σκέψεις, αναμνήσεις ή αισθητηριακά ερεθίσματα. Αντίθετα, υπάρχει σε μια βαθιά ακινησία, μια αδιατάρακτη παρουσία που είναι τόσο βαθιά προσωπική όσο και καθολικά προσβάσιμη.

Οι εμπειρίες σε αυτή την κατάσταση είναι συχνά ανείπωτες, αψηφώντας τη συμβατική γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια. Οι περιγραφές υπολείπονται, καθώς δεν μπορούν να περιλάβουν τον πλούτο και το βάθος της εμπειρίας. Ωστόσο, όσοι έχουν αγγίξει αυτήν την κατάσταση της ύπαρξης συχνά αναφέρουν μια βαθιά αίσθηση ενότητας και διασύνδεσης, μια εμπειρία να βρίσκονται σε ένα με το σύμπαν.

Ιστορικά και Φιλοσοφικά Θεμέλια

Ο εσωστρεφής μυστικισμός βρίσκει τα φιλοσοφικά του ερείσματα σε διάφορες ανατολικές παραδόσεις όπως η Advaita Vedanta και ο Ζεν Βουδισμός, καθώς και σε ορισμένες δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις. Στην Advaita Vedanta, ο εαυτός (Άτμαν) θεωρείται ταυτόσημος με την απόλυτη πραγματικότητα (Μπράχμαν), και η πρακτική της αυτοδιερεύνησης (Άτμα Βιχάρα) χρησιμοποιείται για να συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια. Ο διάσημος Ινδός σοφός Ramana Maharshi υποστήριξε αυτή τη μέθοδο, παροτρύνοντας τους αναζητητές να αναρωτιούνται συνεχώς, "Ποιος είμαι εγώ;" μέχρι να διαλυθούν όλες οι εννοιολογικές ταυτότητες, αποκαλύπτοντας τον αγνό εαυτό.

Ο Βουδισμός Ζεν, από την άλλη πλευρά, δίνει έμφαση στην άμεση εμπειρία μέσω πρακτικών όπως το Ζαζέν (καθιστός διαλογισμός). Οι δάσκαλοι του Ζεν συχνά χρησιμοποιούν Koans, παράδοξες ερωτήσεις ή δηλώσεις, για να σπάσουν το λογικό μυαλό και να ωθήσουν τους ασκούμενους να βιώσουν απευθείας την πραγματικότητα. Αυτή η άμεση, μη εννοιολογική προσέγγιση έχει σχεδιαστεί για να απομακρύνει τα στρώματα της σκέψης και να φέρει κάποιον σε άμεση επαφή με την καθαρή επίγνωση.

Ο δυτικός μυστικισμός έχει επίσης νήματα εσωστρεφούς μυστικισμού, ιδιαίτερα στα έργα μυστικιστών όπως ο Μάιστερ Έκχαρτ και ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού. Η έννοια του Eckhart για το "Gelasenheit" (απελευθέρωση ή εγκατάλειψη) απηχεί την παράδοση που είναι απαραίτητη για την εμπειρία της συνείδησης χωρίς περιεχόμενο. Η έννοια του St. John για τη «Σκοτεινή Νύχτα της Ψυχής» περιγράφει την απογύμνωση των αισθητηριακών και εννοιολογικών περισπασμών, που οδηγεί σε μια άμεση συνάντηση με το θείο.

Πρακτικές και Τεχνικές

Το ταξίδι στον εσωστρεφή μυστικισμό ξεκινά συχνά με πρακτικές που στοχεύουν στο να ηρεμήσουν το μυαλό και να στρέψουν την προσοχή προς τα μέσα. Ακολουθούν μερικές κοινές τεχνικές:

Διαλογισμός: Αυτή είναι ίσως η πιο καθολική πρακτική. Μορφές διαλογισμού όπως το Zazen, η Vipassana και ο υπερβατικός διαλογισμός επικεντρώνονται στην παρατήρηση του νου και στη σταδιακή μείωση της επιρροής των σκέψεων και των αισθητηριακών εισροών.

Αυτοδιερεύνηση: Δημοφιλές από τον Ramana Maharshi, αυτό περιλαμβάνει επίμονη αμφισβήτηση της φύσης του εαυτού. Ρωτώντας "Ποιος είμαι;" Και απορρίπτοντας όλες τις απαντήσεις που προκύπτουν από το μυαλό, οι ασκούμενοι μπορούν δυνητικά να βιώσουν τον αγνό εαυτό.

Αναπνοή: Τεχνικές όπως το Pranayama στη γιόγκα τονίζουν τον έλεγχο και την επίγνωση της αναπνοής. Εστιάζοντας στην αναπνοή, οι ασκούμενοι μπορούν να ηρεμήσουν το μυαλό και να διευκολύνουν ένα ταξίδι προς τα μέσα.

Επανάληψη μάντρα: Η επανάληψη ενός μάντρα μπορεί να βοηθήσει στην εστίαση του μυαλού και στη μείωση της φλυαρίας των σκέψεων. Η επανάληψη ιερών ήχων όπως "Om" στον Ινδουισμό ή "Namu Myoho Renge Kyo" στον Βουδισμό Nichiren βοηθά στο να επικεντρωθεί η επίγνωση του ασκούμενου.

Συλλογισμός: Η εμπλοκή σε βαθύ, εστιασμένο στοχασμό σε μια μεμονωμένη ερώτηση ή έννοια μπορεί να βοηθήσει στην απομάκρυνση των επιφανειακών σκέψεων και να οδηγήσει σε βαθύτερες γνώσεις για τη φύση της συνείδησης.

Εμπειρίες και ιδέες

Ο απώτερος στόχος του εσωστρεφούς μυστικισμού είναι να βιώσει την αληθινή φύση του εαυτού, που συχνά περιγράφεται ως εμπειρία ενότητας με το σύμπαν ή μια αίσθηση υπέρβασης πέρα από το ατομικό εγώ. Αυτές οι εμπειρίες, αν και είναι βαθιά προσωπικές, μοιράζονται κοινά θέματα σε διαφορετικές παραδόσεις:

Ενότητα και διασύνδεση: Μια βαθιά αίσθηση του να είσαι ένα με όλα όσα υπάρχουν. Αυτό συχνά συνοδεύεται από συναισθήματα αγάπης και συμπόνιας για όλα τα όντα.

Διαχρονικότητα και Διαστημικότητα: Οι εμπειρίες της καθαρής συνείδησης συχνά υπερβαίνουν τις συμβατικές έννοιες του χρόνου και του χώρου. Οι ασκούμενοι αναφέρουν ότι αισθάνονται σαν να υπάρχουν σε μια αιώνια παρούσα στιγμή.

Ανέκφραστο: Αυτές οι εμπειρίες είναι δύσκολο να διατυπωθούν επειδή υπερβαίνουν τη συνηθισμένη γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια.

Υπέρβαση του Εγώ: Διάλυση του ατομικού εαυτού, που οδηγεί σε μια άμεση συνάντηση με τη θεμελιώδη φύση της πραγματικότητας.

Επιπτώσεις στην Καθημερινή Ζωή

Ο αντίκτυπος τέτοιων μυστικιστικών εμπειριών εκτείνεται πέρα από τις στιγμές του διαλογισμού ή του στοχασμού. Οι ασκούμενοι συχνά αναφέρουν μια διαρκή μεταμόρφωση στην αντίληψή τους για τη ζωή και τις αλληλεπιδράσεις τους με τον κόσμο:

Αυξημένη συμπόνια και ενσυναίσθηση: Μια βαθιά αίσθηση διασύνδεσης καλλιεργεί μεγαλύτερη συμπόνια και ενσυναίσθηση προς τους άλλους.

Εσωτερική Ειρήνη και Σταθερότητα: Η ικανότητα να παραμείνετε συγκεντρωμένοι και ήρεμοι ακόμα και ανάμεσα στις προκλήσεις της ζωής είναι ένα κοινό αποτέλεσμα.

Αυξημένη Επίγνωση και Παρουσία: Η ζωή στην παρούσα στιγμή γίνεται πιο φυσικό, οδηγώντας σε μια πιο προσεκτική και αφοσιωμένη προσέγγιση στη ζωή.

Πνευματική Εκπλήρωση: Η αίσθηση ότι αγγίξατε την απόλυτη αλήθεια φέρνει βαθιά πνευματική εκπλήρωση και ικανοποίηση.

Προκλήσεις και προβληματισμοί

Ο δρόμος του εσωστρεφούς μυστικισμού δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Η διαδικασία της στροφής προς τα μέσα και της αντιμετώπισης του νου μπορεί να προκαλέσει βαθιά ριζωμένους φόβους, προσκολλήσεις και άλυτα συναισθήματα. Οι ασκούμενοι μπορεί επίσης να βιώσουν περιόδους αμφιβολίας και σύγχυσης, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν τους περιορισμούς της γλώσσας και της εννοιολογικής σκέψης.

Επιπλέον, η άφατη φύση αυτών των εμπειριών μπορεί να κάνει δύσκολη την ενσωμάτωσή τους στην καθημερινή ζωή. Οι ασκούμενοι μπορεί να δυσκολεύονται να μεταδώσουν τις εμπειρίες τους σε άλλους ή να βρεθούν παρεξηγημένοι από εκείνους που δεν είχαν παρόμοιες εμπειρίες.

Συμπέρασμα

Ο εσωστρεφής μυστικισμός προσφέρει ένα βαθύ και μεταμορφωτικό ταξίδι στα βάθη της συνείδησης. Απομακρυνόμενοι από εξωτερικούς περισπασμούς και συμμετέχοντας σε πρακτικές που ηρεμούν το μυαλό, οι ασκούμενοι μπορούν να βιώσουν μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης, αδέσμευτη από τους περιορισμούς της σκέψης και της αισθητηριακής εμπειρίας. Ενώ το μονοπάτι μπορεί να είναι δύσκολο, οι ανταμοιβές της εσωτερικής ειρήνης, της συμπόνιας και της πνευματικής ολοκλήρωσης το καθιστούν επιτακτική αναζήτηση για όσους αναζητούν την απόλυτη αλήθεια μέσα τους.

Καθώς συνεχίζουμε να εξερευνούμε τα μυστήρια της συνείδησης, ο εσωστρεφής μυστικισμός στέκεται ως μια διαχρονική υπενθύμιση του τεράστιου δυναμικού που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Μας προσκαλεί να κοιτάξουμε πέρα από την επιφάνεια των καθημερινών μας εμπειριών και να ανακαλύψουμε τα απύθμενα βάθη της αληθινής μας φύσης. Κάνοντας αυτό, μπορεί να βρούμε όχι μόνο προσωπική φώτιση αλλά και μια βαθύτερη σύνδεση με το σύμπαν και όλα τα όντα μέσα σε αυτό.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, May 22, 2022

«ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», Η ΕΝΟΠΟΙΟΥΣΑ ΑΡΧΗ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright