Esoterism Academy: ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 5(2)

Sunday, February 23, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 5(2)

ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Για την Απελευθέρωση

Ο Αληθινός Διαλογισμός

Τελικά, τι είναι Διαλογισμός, πραγματικά; Τι είναι ο Πραγματικός Διαλογισμός; Διαλογισμός δεν είναι δράση (κάποιου υποκειμένου). Δεν είναι να κάθεσαι σε στάση διαλογισμού, δεν είναι να αναπνέεις πειθαρχημένα, δεν είναι να συγκεντρώνεσαι σε κάτι (παράσταση, «ιδέα», αφηρημένη αντίληψη), δεν είναι να παρατηρείς (να είσαι ο «παρατηρητής»). Διαλογισμός δεν είναι να προσεύχεσαι, να οραματίζεσαι, να έχεις οποιαδήποτε προσωπική εμπειρία. Διαλογισμός δεν είναι οποιαδήποτε εξωτερική ή εσωτερική διαδικασία. Διαλογισμός δεν είναι οτιδήποτε πέφτει στην προσωπική μας αντίληψη. Διαλογισμός δεν είναι η ιερή πρόθεση, η αγνή επιθυμία να φτάσεις στην Φώτιση. Ποιος θα φτάσει στην Φώτιση; Είναι η Φώτιση προσωπική εμπειρία; Όλα αυτά είναι δραστηριότητες εξωτερικές (ακόμα κι όσα θεωρούμε «εσωτερικά»), είναι σκέψη κι εντοπίζονται, όλες αυτές οι δραστηριότητες, στον περιφερικό εγκέφαλο, ή στο περιφερικό νευρικό σύστημα και το σώμα. Διαλογισμός δεν είναι κάτι που κάνεις ή κάτι που δεν κάνεις. Διαλογισμός δεν είναι οποιαδήποτε αντίληψη ότι είμαστε κάτι, ότι κάνουμε κάτι, ότι πραγματώνουμε κάτι. Όλα αυτά είναι δραστηριότητες, σκέψη, αδιέξοδες δράσεις.

Από την άλλη μεριά ο Πραγματικός Διαλογισμός ταυτίζεται με την Σιωπή της σκέψης, με την Ακινησία, την Ελευθερία, την Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης, την Μη-Δυαδική Αντίληψη. Αλλά δεν υπάρχει (προσωπικός) Δρόμος προς αυτή την Κατάσταση. Δεν υπάρχει Πρακτική να οδηγεί Εδώ. Δεν υπάρχει καμία Τεχνική για να εφαρμόσεις και να φτάσεις να βιώσεις αυτό. Δεν υπάρχει ακόμα καμία πραγματοποίηση, τίποτα που πρέπει να πραγματοποιήσεις. Τελικά τι είναι Πραγματικός Διαλογισμός;

Τα μάτια σου «Ανοίγουν» και μπορείς να Δεις μονάχα όταν δεν σε ενδιαφέρει ο κόσμος, η εξωτερική ζωή, μονάχα όταν νοιώθεις βαθιά μέσα σου την ματαιότητα όλων των δραστηριοτήτων. Όταν το Δεις, τότε μόνο, τελείως αυθόρμητα, από μέσα, γεννιέται η αντικειμενική βουλητική δράση της «απόρριψης», της «παραίτησης», της «εγκατάλειψης». Όταν σβήνει η «δίψα» για εξωτερική ζωή κι όταν βλέπεις όλη την ματαιότητα όλων των δραστηριοτήτων, τότε σαν από θαύμα (από το Τίποτα) γίνεται Σιωπή, όλα Ακινητοποιούνται και γίνονται απλά «περιεχόμενο» της Αντίληψης (με το οποίο δεν ταυτιζόμαστε πια). Η Αντίληψη Απελευθερώνεται, Ρέει Ανεμπόδιστα. Όλα γίνονται Φυσικά, Πραγματικά, Αληθινά. Ο Διαλογισμός είναι Ακινησία, Σιωπή, Ησυχία, Ελευθερία, Απεραντοσύνη, Ανεμπόδιστη Ενότητα με Όλα. Ακινησία «δική» μας, (αντικειμενική κι όχι «προσωπική»), κι όχι του «Περιεχομένου» της Αντίληψης. Ο Διαλογισμός είναι Φυσική Ροή της Ζωής, χωρίς παραμορφώσεις, διαστρεβλώσεις, λοξοδρομήσεις, χωρίς οποιαδήποτε παρέκκλιση από την Ανεμπόδιστη Ροή. Ο Διαλογισμός είναι να Είσαι και να Λειτουργείς στο Κέντρο της Ισορροπίας της Ύπαρξης και να Λειτουργείς από Εδώ για να «σκέφτεσαι», να «αισθάνεσαι» και να «δρας». Ο Διαλογισμός είναι η Ζωντανή Ελευθερία κι είναι η Πύλη που «χωρίζει» κι «ενώνει» τους (Ανώτερους και Κατώτερους) Κόσμους. Εσωτερικά είναι οι Ανώτεροι Ουρανοί της Παγκόσμιας Ύπαρξης (οι Ουρανοί της Τριμούρτι στην Ινδοϊστική Παράδοση, οι Τρεις Πνευματικοί Ουρανοί της Χριστιανικής Παράδοσης). Κάτω είναι οι Κατώτεροι Κόσμοι (Ο Νοητικός Κόσμος, ο Αστρικός Κόσμος κι ο Αιθερικός-Ενεργειακός-Υλικός Κόσμος των Μορφών), είναι οι κατώτερες λειτουργίες, η κατώτερη ζωή.

Πραγματικός Διαλογισμός είναι απλά να Κατανοήσεις, να εγκαταλείψεις όλα τα «εξωτερικά», να Δεις την ματαιότητα όλων αυτών των δραστηριοτήτων και να τα «αφήσεις» να σβήσουν φυσικά, επειδή ακριβώς είναι μάταια. Χωρίς πρόθεση, χωρίς προσπάθεια, χωρίς «κέρδος». Προφανώς (το λέμε για να γίνει πιο κατανοητό) αυτή η «εγκατάλειψη» σημαίνει την πραγματική εσωτερική απόσπαση από όλα αυτά, την ιερή «αδιαφορία». Δεν σημαίνει καθόλου απομόνωση από τις εξωτερικές λειτουργίες, τον εξωτερικό κόσμο, την εξωτερική ζωή. Απλά όταν αποσπαστούμε πραγματικά από όλα αυτά, όλα λειτουργούν φυσικά, ανεμπόδιστα, χωρίς επηρεασμούς. Εισερχόμαστε στην σφαίρα του «αντικειμενικού», πέρα από προσωπικές αντιλήψεις, ερμηνείες και δράσεις.

Ποτέ δεν μπορεί η δραστηριότητα, η σκέψη, το εγώ να Φωτισθεί. Όταν σβήσουν όλα αυτά (οι εξωτερικές δραστηριότητες) δεν υπάρχει εγώ. Προφανώς η Κατάσταση της Φώτισης (όπως την ορίζουμε εδώ) και η δυαδική αντίληψη, η σκέψη, το εγώ, είναι ασυμβίβαστα. Έτσι δεν υπάρχει εδώ κανένα κέρδος για το εγώ, για κανέναν, στον Διαλογισμό. Ο Διαλογισμός είναι μια Αντικειμενική κατάσταση της Συνειδητότητας (της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ) κι όχι μια υποκειμενική αντίληψη. Διαλογισμός είναι η Ελεύθερη Αντικειμενική Ανεμπόδιστη Συνειδητότητα.

Για να Νοιώσουμε Αυτό που Είμαστε Πραγματικά, τον Αληθινό Εαυτό, την Αληθινή Ουσία που Είναι Παρούσα εδώ, για να Βιώσουμε την Βαθύτερη Αίσθηση της Ύπαρξής μας, τον Ίδιο τον Εαυτό μας (στην Εσωτερική του Κατάσταση, ανεξάρτητα από το πόσο Βάθος μπορεί να έχει) πρέπει να Στραφούμε Έσω (προς το Κέντρο της Ύπαρξής μας) και να μην χανόμαστε σε εξωτερικές δραστηριότητες, που μας προσανατολίζουν προς τα έξω, προς την εξωτερική ζωή. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε κάτι, να κάνουμε κάτι εξωτερικά, να πραγματοποιήσουμε κάτι, (δεν πρέπει να κάνουμε) απολύτως τίποτα. Ούτε να καταφύγουμε σε Διδασκάλους και Διδασκαλίες, ούτε να διαβάσουμε βιβλία (πέρα από την απαραίτητη ενημέρωση), ούτε να ακούσουμε κανέναν, ούτε να πάμε κάπου, σε κάποιο προσκύνημα, στο Θιβέτ, στην Ινδία, στο Άγιο Όρος, ούτε να τελέσουμε κάποια λατρεία, απολύτως τίποτα.

Ακόμα κι αν συναντήσουμε κάποιον Γνήσιο Διδάσκαλο, Μύστη, Γνώστη, Άνθρωπο που έχει Βιώσει την Πραγματικότητα, πέρα από την δυαδική συνειδητότητα, αυτό που μπορεί να μας πει είναι να Στραφούμε Έσω, στον Εαυτό, στην Αληθινή Ύπαρξη. Όλες οι Οδηγίες κι οι συμβουλές κι οι παραινέσεις τελειώνουν εδώ. Εμείς πρέπει να το κάνουμε. Να Στραφούμε Έσω για να Νοιώσουμε το Βαθύτερο Είναι μας. Διαβάστε τις «Συνομιλίες με τον Σρι Ραμάνα Μαχάρσι», διαβάστε το «Είμαι Εκείνο» του Νισαργκαντάτα Μαχαράτζ, διαβάστε τα βιβλία του Τζίντου Κρισναμούρτι, επιβεβαιώνουν αυτά που λέμε. Στην πραγματικότητα, ένας Πραγματικός Διδάσκαλος απλά μας ανοίγει τον Δρόμο, μας προετοιμάζει. Υπάρχουν κάποια μυστικά για αυτούς που Ακολουθούν την Οδό και που θέλουν πραγματικά να Προχωρήσουν Πέραν (πέραν της δυαδικότητας). Αλλά τελικά πρέπει να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι.

Η Αρχή και το Τέλος του Αληθινού Διαλογισμού είναι Απλά Να Κάθεσαι. Τι σημαίνει πραγματικά αυτό; «Πως» το κάνεις; Αν το κάνεις με κάποιο τρόπο απλά το έχεις χάσει. Αν Απλά Καθίσεις τότε Ανοίγεται ο Δρόμος κι Αναδύεσαι στην Απεριόριστη Ελευθερία. Μπορείς να το Νοιώσεις, να το «Δεις» να συμβαίνει. Για αυτό λέμε ότι το να «κάθεσαι απλά» είναι η αρχή και το τέλος του Διαλογισμού, η Ουσία του και το Αληθινό Περιεχόμενο της Εμπειρίας, της Απελευθέρωσης. Μονάχα όταν νοιώθεις ότι το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να Βιώσεις την Αληθινή Ουσία κι όταν δεν σε ενδιαφέρει τίποτα εξωτερικό, μπορείς «απλά να κάθεσαι», με φυσικό τρόπο. Και τότε γίνονται όλα μόνα τους. Προφανώς εδώ δεν μιλάμε για «ενδιαφέρον» ή «μη ενδιαφέρον» κάποιου προσωπικού όντος, κάποιου εγώ. Μιλάμε για την αντικειμενική κατανόηση που κατασταλάζει μετά από την αντικειμενική (και μη προσωπική) προσεκτική παρατήρηση αυτού που συμβαίνει και γίνεται δράση (αληθινή αντικειμενική δράση). Θα το Νοιώσεις όταν έρθει η «ώρα».

Όταν κάποιος είναι ακόμα δεμένος με εξωτερικές δραστηριότητες (επειδή προφανώς νοιώθει και δρα σαν εγώ) και θέλει να ελέγξει, να πειθαρχήσει, να ξεπεράσει όλα αυτά που κάνει, σκέψη, αίσθηση, εξωτερικές εμπειρίες, χρησιμοποιεί διαφόρους τρόπους, μεθόδους, που ονομάζει «διαλογισμό». Προφανώς συνεχίζει την ίδια αδιέξοδη εξωτερική δράση (του εγώ). Όλα αυτά δεν είναι Αληθινός Διαλογισμός. Είναι μια μίμηση διαλογισμού που απλά ξεγελά τον νου. Στην πραγματικότητα η εξωτερική δραστηριότητα είτε διαλογιζόμαστε με αυτόν τον τρόπο είτε κάνουμε οτιδήποτε άλλο, περπατάμε, χορεύουμε ή κάνουμε κάποια εργασία, είναι απλά εξωτερική δραστηριότητα. Κι όλα αυτά έχουν την ίδια αδιέξοδη αξία, έχουν το ίδιο αδιέξοδο νόημα, αν και διαφέρουν σε «περιεχόμενο».

Έτσι, αν θέλεις να Φτάσεις (πραγματικά, σαν φυσικό αντικειμενικό γεγονός κι όχι σαν προσωπική αντίληψη) σε Αυτή την Αντικειμενική Κατάσταση που ονομάζουμε Αληθινό Διαλογισμό ή Φώτιση (είναι το ίδιο) κι όπου δεν υπάρχει εγώ, απλά αναρωτήσου «ποιός» θέλει να φτάσει εδώ; «Ποιος» θα κάνει οτιδήποτε για να φτάσει εδώ; «Ποιος» θα φωτιστεί και «ποιος» θα είναι φωτισμένος; Προφανώς εδώ φαίνεται όλη η αδιέξοδη ανοησία του εγώ. Κατανόησε (αντικειμενικά) ότι «πρέπει» να εγκαταλειφθεί ολόκληρο το εγώ, οι αντιλήψεις του και οι δραστηριότητές του. Προφανώς αυτό έρχεται σαν αποτέλεσμα κι επιστέγασμα της αντικειμενικής κατανόησης. Κατανοώντας το και κάνοντάς το νοιώθεις πως «κανείς» δεν φτάνει, πουθενά δεν φτάνει. Απλά όταν σβήνουν όλες οι αυταπάτες του εγώ Βρίσκεσαι Εδώ. Όχι Εσύ σαν προσωπικό εγώ, αλλά σαν Αντικειμενική Αίσθηση της Ύπαρξης (το Αληθινό Εσύ). Πάντα Είσαι εδώ. Ποτέ δεν έφυγες πραγματικά (παρά μόνο στην «αντίληψη, στην φαντασία, στην πλάνη). Όλο σου το «Ταξίδι» έξω από Εδώ ήταν φανταστικό. Σε ξεγέλασε το γεγονός ότι η φαντασία χρησιμοποιεί στοιχεία της αλήθειας κι έτσι μπορεί να παραπλανά (επειδή μιμείται τέλεια την πραγματικότητα). Σαν τον Αληθινό Οδυσσέα (της Συμβολικής Οδύσσειας) ποτέ δεν εγκατέλειψες την Ιθάκη γιατί η Ιθάκη είναι η Ίδια σου η Ύπαρξη, η Ίδια σου η Ζωή κι η «Μνήμη» της κι η «Λαχτάρα» της είναι πάντα παρούσα, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, «στοιχειώνει» το ταξίδι στους φανταστικούς κόσμους.

Έτσι, Άφησέ τα όλα κι Απλά Κάθισε, μάθε Απλά Να Κάθεσαι. Αυτό είναι η Φώτιση Γιατί το να Κάθεσαι Απλά είναι όλα, η Ηρεμία του σώματος, η Απάθεια του ψυχισμού, η Σιωπή της σκέψης, η Ησυχία της Ύπαρξης. Δεν χρειάζεται χρόνο για να συμβεί. Δεν ανήκει στον Χρόνο αυτή η Κατάσταση, γιατί δεν υπάρχει εγώ, εμπειρία, μνήμη, φώτιση (είναι το εγώ που είναι χρόνος, ζει στον χρόνο και δραστηριοποιείται και πραγματοποιεί στον χρόνο). Είναι μια ζωντανή Κατάσταση που Ρέει Συνέχεια. Είναι Αιώνιο Παρόν που Ρέει, Είναι Συνεχώς Νέο, Χωρίς να Αλλοιώνεται. Είναι η Ελευθερία.

Αν ο Εξωτερικός Κόσμος είναι απέραντος (έτσι όπως τον περιγράφουν οι Φυσικοί, οι Κοσμογράφοι κι οι Αστρονόμοι) κι όπως μπορεί να δει κάποιος ακόμα και με τα φυσικά μάτια όταν κοιτάξει ψηλά τον νυχτερινό ουρανό με τα εκατομμύρια γαλαξίες που απλώνονται στο βάθος του διαστήματος, ο Εσωτερικός Κόσμος είναι Αχανής. Απλώνεται σε Όλο Πιο Βαθιές Εκτάσεις Χωρίς Τέλος. Η Απέραντη Ελευθερία της Μη-Δυαδικής Συνειδητότητας δεν είναι παρά η Αρχή στην Επέκτασή μας στο Άπειρο. Και κάποιος που κολυμπά στις Ακτές της Πραγματικότητας άραγε γνωρίζει για την Βαθειά Θάλασσα της Ουσίας, για την Απεραντοσύνη της, Όπου δεν φτάνει καμία αντίληψη; Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στις Βαθύτερες Καταστάσεις της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, στην Εμπειρία του Παγκόσμιου Αιώνιου Χώρου, πέρα από τον Χρόνο (που Βιώνουμε στο Σαχασράρα) και στην Εμπειρία του Σκοτεινού Ορίου της Δημιουργίας (που Βιώνουμε έξω από Χώρο και Χρόνο, έξω από το σώμα αλλά «κοντά» στο σώμα). Για την Υπέρτατη Εμπειρία της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ θα πούμε μόνο αυτό: αυτό που Νοιώθουμε Έρχεται Από ΜΈΣΑ, δεν υπάρχει καμία εξωτερική αντίληψη να το προσεγγίσει και καμία περιγραφή δεν μπορεί να το περιγράψει. Απλά Νοιώθεις (από ΜΕΣΑ) τον «Παλμό» της ΖΩΗΣ, Νοιώθεις τον ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΕΟ. Προφανώς εδώ δεν μιλάμε για την Εμπειρία ούτε με την έννοια της προσωπικής εμπειρίας, ούτε για την Αντικειμενική Εμπειρία των Ανώτερων Καταστάσεων, είναι κάτι Τελείως Υπερβατικό.

Όταν κάποιος Προχωρά Εδώ Γνωρίζει Που Βαδίζει γιατί το Βιώνει Αυτός ο Ίδιος. Και μόνο αυτός είναι ο Ορθός Τρόπος να Μάθουμε για όλα αυτά, μέσα από την εμπειρία, την μη προσωπική εμπειρία, την Αντικειμενική Εμπειρία, την Υπερβατική Εμπειρία. Κατανοούμε ότι δεν πρόκειται εδώ για προσωπική εμπειρία ενός εγώ αλλά για Βαθύτερες Αντικειμενικές Καταστάσεις της Συνειδητότητας, της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που Επιστρέφει στα ΒΑΘΗ της. Απλά, όπως Προχωράμε Εδώ κρατάμε σαν φυλαχτό ένα απλό μυστικό, ότι όπως είναι Ψηλά είναι και χαμηλά. Κι όπως Ξεκινάμε Φυσικά και Προχωράμε Ανεμπόδιστα, με τον ίδιο τρόπο γίνεται κι Εδώ. Όλα γίνονται μόνα τους. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ από την Φύση της Ανυψώνεται, Πλαταίνει, Βαθαίνει (όλα αυτά σηματοδοτούν την Επιστροφή στην ΟΥΣΙΑ). Επεκτείνεται πέρα από όλα τα Όρια μέχρι να Γίνει το Παν. Γιατί Πάντα Είναι το Παν. Κι όλοι οι Αντικειμενικοί Περιορισμοί κι οι προσωπικοί περιορισμοί είναι απλά απατηλοί περιορισμοί (που δημιουργούνται από την «συγκέντρωση» της προσοχής, της συνειδητότητας, της επίγνωσης, που αυτόματα σημαίνει «περιορισμό»). Η Αλήθεια ούτε Πραγματοποιείται, ούτε Αποκαλύπτεται, ούτε Ανακαλύπτεται. Απλά η Κατανόηση φωτίζει την πλάνη. Η πλάνη διαλύεται. Κι Υπάρχει Αλήθεια. Η ΑΛΗΘΕΙΑ Είναι Πάντα εδώ. Αν δεν την Βιώνουμε είναι γιατί απλά είμαστε «στραμμένοι» αλλού, στους Κατώτερους Κόσμους, στον Εξωτερικό Κόσμο. Όταν όμως έρθει η Ευλογημένη Ώρα να Στραφούμε Έσω τότε Συνειδητοποιούμε πως Όλα Είναι Εδώ Πάντα, Για Πάντα.

Τελικά Διαλογισμός (Αληθινός Διαλογισμός) είναι Φυσική Διαδικασία, Φυσική Πράξη, που συμβαίνει απλά σε αντικειμενικό επίπεδο. Όχι κάτι που κάνουμε, κάτι που πραγματοποιούμε κι είναι προσωπική εμπειρία μέσα στον χρόνο. Η Κατάσταση του Διαλογισμού είναι Αντικειμενική Ζωή, που Ρέει, Εδώ, Τώρα, έξω από τον Χρόνο και την προσωπική αντίληψη και μνήμη. Είναι η Αληθινή Ζωή.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ

ΘΑΝΑΤΟΣ

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, February 23, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 5(2)

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright