Esoterism Academy: ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 4

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

The Nature of Consciousness

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

The Duality of Perception: Objective and Subjective

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

The One Unique Reality

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

The Path to Objective Awareness

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

Breaking the Walls of Subjectivity

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

The Eternal Now

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

Conclusion: Embracing the Great Space

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

Η Φύση της Συνείδησης

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

Το Αιώνιο Τώρα

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Sunday, February 9, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 4

ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ

Στην Φιλοσοφία, στον ιδιαίτερο κλάδο της Μεταφυσικής, Οντολογία ονομάζουμε την «Μελέτη του Όντος», που μελετά την γέννηση, την ύπαρξη, την πραγματικότητα του Όντος. Από την Αρχαιότητα οι άνθρωποι διέκριναν το Αληθινό Ον (που ταυτίζεται με το Καθεαυτό Είναι) από το Ον, τα όντα (που είναι εκδηλώσεις του Είναι). Αυτοί που ασχολήθηκαν σοβαρά με το θέμα προχώρησαν πέρα από τον προφανή ισχυρισμό ότι το ον, τα όντα ανήκουν στο Είναι, είναι Είναι, κι αναζήτησαν τις αληθινές σχέσεις του Είναι και των όντων, θέλησαν να βρουν τι είναι το Είναι πραγματικά, πως Εκδηλώνεται και πως σχετίζονται πραγματικά τα όντα με το Είναι.

Το Ερώτημα που τέθηκε, από τους πιο Σοφούς από τους ανθρώπους, από την αρχή, είναι η βάση όλου του προβληματισμού, που οδηγεί τελείως φυσικά στην Απάντηση. Το Ερώτημα είναι Ποιος Ερευνά; Με ποια μέσα ερευνά; Προφανώς ο νους, σαν ιδιαίτερη λειτουργία, σαν μέρος του Όλου που Είμαστε δεν μπορεί να απαντήσει για το Όλο, για το Βάθος της Ύπαρξης, για την Αληθινή Ουσία, για το Είναι. Αναγκαστικά λοιπόν πρέπει να εγκαταλείψουμε την εξωτερική διανόηση και μέσω της Εσωτερικής Ενόρασης να νοιώσουμε το Βάθος της Ύπαρξης, το Είναι στο Βάθος. Έτσι η Αλήθεια, η Αληθινή Ουσία, το Είναι μπορεί μόνο βιωματικά, με το Εσωτερικό Βίωμα, να Αποκαλυφθεί και να γίνει Γνωστή Όπως Πραγματικά Είναι κι όχι μέσω της διανόησης, σαν έννοια ή σύνολο εννοιών, ιδιοτήτων και πληροφοριών. Τελικά η Αληθινή Οντολογία αναπτύσσεται φυσικά σε Φιλοσοφικό Μυστικισμό.

Στην πραγματικότητα όλοι οι Σοφοί και Μύστες και Διδάσκαλοι και Ιδρυτές θρησκειών ακολουθούσαν αυτόν τον Φυσικό Δρόμο του Φιλοσοφικού Μυστικισμού για να Βρουν, να Φτάσουν, να Βιώσουν την Αλήθεια, την Αλήθεια της Ύπαρξης. Ξεκινώντας από την Παρούσα Συνείδηση, που είναι ο Άνθρωπος, ο Καθένας μας, Ερευνώντας το Βάθος της Συνείδησης, Διαπίστωναν Βιωματικά ότι το Βάθος Είναι Συνείδηση, Συνείδηση πέρα από το ατομικό εγώ, Συνείδηση Παγκόσμια, Συνείδηση Ολική, Μόνο Συνείδηση. Το Είναι είναι Συνείδηση, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Τότε τι είναι όλες αυτές οι Συνειδήσεις; η Ανθρώπινη Συνείδηση; οι Ατομικές Προσωπικές Συνειδήσεις;

Οντολογικά μιλώντας η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. Όλα όσα Εμφανίζονται σαν Συνειδήσεις ή Μορφές δεν είναι παρά Δραστηριότητες της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Αναζητώντας το Οντικό Βάθος οποιουδήποτε όντος, οποιαδήποτε συνείδησης, αναδυόμαστε, ανυψωνόμαστε, στο Έσχατο Βάθος, στην ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Έτσι όταν μιλάμε «Οντολογικά» πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι Υπάρχει μόνο ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ). Και πρέπει να κατανοούμε ότι όταν μιλάμε για όντα, συνειδήσεις, μορφές βρισκόμαστε και μιλάμε σε «Λειτουργικό» Επίπεδο. Έτσι, Οντολογικά Υπάρχει μόνο ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ, αλλά Υπάρχουν πολλές Λειτουργίες της ΟΥΣΙΑΣ. Κι όλα όσα Εμφανίζονται στην Δημιουργία δεν είναι Ουσία, Μετασχηματισμοί της Ουσίας, Αυτόνομες Ουσίες. Είναι Μόνο Λειτουργίες της ΜΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ. Η Ανθρώπινη Συνείδηση είναι τελικά μια Λειτουργία της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Στο Βάθος της Ανθρώπινης Συνείδησης είναι το Έσχατο Είναι, η ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Τώρα, το Πως το ΕΝΑ Εκδηλώνεται σε Πολλά (πως και γιατί συμβαίνει αυτό) αποκαλύπτεται μόνο όταν η Συνείδηση Ανυψώνεται στα Ανώτερα Πεδία Ύπαρξης. Εκείνο που πρέπει πάντως να έχουμε υπόψη μας, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει είναι ότι η Ανθρώπινη Συνείδηση, αυτό που νοιώθουμε σαν Παρούσα Συνείδηση (Εμείς, ο Καθένας) δεν είμαστε παρά μια Δραστηριότητα-Λειτουργία της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ κι ότι στο Βάθος της Ύπαρξής μας (που νοιώθουμε όταν σταματούν οι εξωτερικές δραστηριότητες κι ησυχάζει η σκέψη) Υπάρχει Μόνο η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Τελικά το πιο ορθό είναι να χρησιμοποιούμε τον όρο Συνείδηση μόνο για την ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και να χρησιμοποιούμε στις άλλες περιπτώσεις που μιλάμε για άλλες μορφές συνείδησης τον όρο Συνειδητότητα, Βαθμοί Συνειδητότητας της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Παραμένει το Έσχατο Βάθος Κάθε Συνειδητότητας (ακόμα κι αν είναι «Ασυνείδητο»). Η Συνειδητότητα αποτελώντας τον Οντικό Πυρήνα του Όντος σχετίζεται με το Πεδίο Ύπαρξης στο Οποίο Εκδηλώνεται κάθε φορά. Προκειμένου για μια Συνειδητότητα (Οντότητα) σε συγκεκριμένο Πεδίο Ύπαρξης είναι προτιμότερο όταν μιλάμε για Επίπεδα Συνειδητότητας να χρησιμοποιούμε τον πιο ορθό όρο Βαθμοί Επίγνωσης. Η Επίγνωση βασίζεται κι εξαρτάται από την Προσοχή (ή από την συγκέντρωση του «ενδιαφέροντος») γιατί απομονώνει το «ενδιαφέρον» και δέχεται πληροφορίες κυρίως από αυτό. Έχοντας όλα αυτά υπόψιν κατανοούμε ότι το Ον είναι αυτό που δημιουργεί την Κατάστασή του, την «Εξέλιξή» του και το τελικό βαθμό επίγνωσης. Με αυτή την έννοια ο άνθρωπος είναι ελεύθερος στις Επιλογές του. Το γιατί επιλέγει κάτι και όχι κάτι άλλο εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Όμως τον τελικό λόγο τον έχουμε πάντα εμείς (τα όντα).

Από όσα έχουμε πει γίνεται φανερό ότι, σε τελευταία ανάλυση, Υπάρχει Μόνο ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και Πολλές Συνειδητότητες (πως το Ένα Είναι και Πολλά δεν γίνεται κατανοητό στο επίπεδο που ζούμε). Κι οι Συνειδητότητες έχουν διάφορους βαθμούς «Συνειδητότητας» που τις οδηγούν σε διάφορα Πεδία Ύπαρξης. Και κάθε Συνειδητότητα σε ένα συγκεκριμένο Πεδίο Ύπαρξης έχει διάφορους Βαθμούς Επίγνωσης. Το πιο σημαντικό συμπέρασμα όμως που αποκομίζουμε από όλα αυτά είναι ότι αυτό που ονομάζουμε Δημιουργία δεν είναι Ουσία που Μετασχηματίζεται ή Ουσίες που δημιουργούνται. Είναι μονάχα Δραστηριότητα, Δραστηριότητες, Αντιλήψεις, Φαινόμενα, που Εμφανίζονται σαν Συνειδητότητες και Μορφές. Όλη η Δημιουργία είναι κάτι που Γίνεται κι Υφίσταται μόνο στο Παρόν, είναι μια «Κίνηση» κι ένας «Μετασχηματισμός» που αναπαράγεται συνεχώς.. Η αντίληψη του Χρόνου στα Κατώτερα Πεδία Ύπαρξης, είναι μονάχα μια αντίληψη, μια «ερμηνεία».

Όταν μιλάμε για τον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο, αναγνωρίζουμε τον Εαυτό μας, την Ύπαρξή μας σαν μια Περιορισμένη Συνείδηση (ένα Καθαρό Εγώ, μια Καθαρή Αίσθηση Ύπαρξης) που χρωματίζεται από αντιλήψεις (δημιουργώντας έτσι την Παρούσα Συνείδηση, μια Προσωπικότητα) και χρησιμοποιεί την σκέψη, την αίσθηση μέσα στο σώμα και ενεργοποιεί το σώμα με το οποίο βιώνει την ύπαρξη στον υλικό κόσμο. Σύμφωνα με όσα είπαμε αυτή η Περιορισμένη Συνείδηση είναι στην πραγματικότητα η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που λειτουργεί σαν Συνειδητότητα και Βυθίζεται στο Κοσμικό, Γίνεται Παγκόσμιο και μετά Περιορίζεται στο Ατομικό. Στην Φυσική της Κατάσταση η Περιορισμένη Συνειδητότητα είναι Μη-Δυαδική κι έχει Επίγνωση της Ενότητας όλου του Περιεχομένου της, του Κόσμου. Συνήθως όμως η Περιορισμένη Συνειδητότητα Βιώνει την Ύπαρξη (σε αυτό το Πεδίο) μέσα από μια Προσωπική Αντίληψη, μέσα από την διανοητική διαδικασία, την αίσθηση, την υλική εμπειρία, την μνήμη (που διαμορφώνεται από τις πολιτισμικές συνθήκες και τις προσωπικές εμπειρίες). Έχει μια δυαδικά αντίληψη κι εμπειρία του κόσμου και της ζωής.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, Αυτό που είναι τα Όντα, που Είμαστε Όλοι, που είναι ο καθένας μας, τι είναι; Είμαστε η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει «Κατέλθει» από το Κοσμικό Πεδίο στο Παγκόσμιο Πεδίο, στο Ατομικό Μη-Δυαδικό Πεδίο, έχει «Κατέλθει» στους Κατώτερους Κόσμους, έχει «προσλάβει» ένα νοητικό σώμα, ένα αστρικό σώμα, κι όλη αυτή η «Σύνθετη» Οντότητα εκδηλώνεται, ενσαρκώνεται σε ένα σώμα. Αυτό που ενσαρκώνεται είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει περιοριστεί στην Ατομική Συνειδητότητα (η Αίσθηση Ύπαρξης που Έχουμε) και χρησιμοποιεί την νοητική υπόσταση σαν σκέψη στον εγκέφαλο, την αστρική υπόσταση σαν αίσθηση στο νευρικό σύστημα και με όλο αυτό τον «δυναμισμό» κινεί το σώμα και ζει στον υλικό κόσμο.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει Περιοριστεί σε Ατομική Συνειδητότητα, η Ατομική Συνειδητότητα, «Συνδέεται» με το Σώμα στο «Κέντρο» του Εγκεφάλου, στο Μυστικό Κέντρο της «Καρδιάς» (του Εγκεφάλου, όχι το κέντρο της «φυσικής καρδιάς», το Άτζνα Τσάκρα). Όταν ο Άνθρωπος συνειδητοποιεί την εδώ Παρουσία του (όταν αισθάνεται την ύπαρξή του εδώ, στον κόσμο) την «εντοπίζει σε αυτό το «σημείο» (ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Ταυτόχρονα όλες οι Ανώτερες Δυνάμεις κι όλες οι κατώτερες λειτουργίες είναι εδώ, άμεσα «προσβάσιμες». Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η Πηγή των Πάντων, Έξω από το Κοσμικό (την Δημιουργία), έξω από κάθε αντίληψη και όριο είναι άμεσα αντιληπτή (χωρίς διαδικασία, χώρο, χρόνο, σαν εκστατική εμπειρία) όταν «στρεφόμαστε Έσω, αλλά συνήθως είναι μη «συνειδητή (στο Ασυνείδητο), όμως είναι εδώ. Η Κοσμική Συνειδητότητα, σαν Υπαρξιακό Στήριγμα, έξω από τον Χώρο και τον Χρόνο είναι επίσης Εδώ, προσιτή στην διαδικασία («μη-διαδικασία») του Ανώτερου Εσωτερικού Διαλογισμού, αλλά συνήθως είναι μη «συνειδητή» (στο Ασυνείδητο), όμως είναι εδώ. Η Παγκόσμια Συνειδητότητα, σαν Βάση της Ύπαρξης και της Ατομικής Οντότητας, Αιώνιος Χώρος Ύπαρξης, έξω από τον Χρόνο είναι επίσης Εδώ, προσιτή στην διαδικασία («μη-διαδικασία») του Κατώτερου Εσωτερικού Διαλογισμού (όταν «εγκαταλείπεταυ» η Ατομική Συνειδητότητα και βυθιζόμαστε στην Παγκόσμια Πανταχού Παρουσία), αλλά συνήθως είναι μη «συνειδητή» (στο Ασυνείδητο), όμως είναι εδώ. Η Παγκόσμια Συνειδητότητα συνδέεται με το Μυστικό Κέντρο Σαχασράρα, στην ίδια «θέση» με το Άτζνα Τσάκρα αλλά πιο εσωτερικό, σε πιο εσωτερικό πεδίο. Αυτό που νοιώθουμε με βεβαιότητα (όταν δίνουμε Προσοχή) είναι η η Ατομική Συνειδητότητα, η Φυσική Παρουσία μας Εδώ, στο Άτζνα Τσάκρα, στο Κέντρο του Εγκεφάλου. Στην Φυσική του Κατάσταση, όταν Είμαστε «Ακίνητοι», το Άτζνα Τσάκρα είναι «Αφυπνισμένο» και τότε βιώνουμε την Μη-Δυαδική Συνειδητότητα, μια Κατάσταση Επίγνωσης της Ενότητας των Πάντων (όλου του Φυσικού Κόσμου), που τα Αγκαλιάζει όλα χωρίς να διαχωρίζει εγώ και αντικείμενα, (νοιώθουμε πως όλα είναι ένα). Αυτή η Κατάσταση είναι προσιτή μέσω της διαδικασίας («μη-διαδικασίας) του Πραγματικού Διαλογισμού, όταν μένουμε «Ακίνητοι», όταν εγκαταλείπεται η σκέψη (κι υπάρχει σιωπή στην σκέψη), όταν σταματά η απορρόφηση στις αισθήσεις κι η προσκόλληση στην εξωτερική δραστηριότητα Σε μια τέτοια κατάσταση «Ακινησίας» η Αντίληψη λειτουργεί Φυσικά, χωρίς σκέψη, οι Αισθήσεις είναι Ανεμπόδιστες κι αποκαλύπτουν την ενότητα με όλα, το περιβάλλον, τα πράγματα κι η εξωτερική δράση λούζεται στο Φως της επίγνωσης κι είναι Αγάπη. Συνήθως όμως το Άτζνα Τσάκρα είναι «Μη Αφυπνισμένο», γιατί δεν είμαστε ή δεν μπορούμε να είμαστε «Ακίνητοι». Το Κέντρο θολώνει από τις εξωτερικές δραστηριότητες, της σκέψης, των αισθήσεων, της εξωτερικής δραστηριότητας. Σε αυτή την κατάσταση της σύγχυσης, στην πραγματικότητα δεν έχουμε μετακινηθεί από το Αληθινό Κέντρο μας. Απλά το Κέντρο της Ατομικής Συνειδητότητας θολώνει γιατί ταυτιζόμαστε με την κίνηση των εξωτερικών δραστηριοτήτων. Οι κατώτερες λειτουργίες δεν ανήκουν πραγματικά στο Άτζνα Τσάκρα (δεν είναι της Φύσης του, Εσωτερικές) είναι εξωτερικές για αυτό και εντοπίζονται έξω από το Κέντρο της «Καρδιάς». Η σκέψη εντοπίζεται στον περιφερικό εγκέφαλο, στον μετωπιαίο φλοιό, στο ανώτερο μέρος του εγκεφάλου και στο κατώτερο μέρος του εγκεφάλου (για αυτό και υπάρχει «διαχωρισμός της αντικειμενικής νοημοσύνης, της συνήθους διανοητικής διαδικασίας και της ενστικτώδους νοημοσύνης που συνδέεται με την κατώτερη ύπαρξη). Οι αισθήσεις (και τα συναισθήματα και οι συγκινήσεις και οι επιθυμίες, κλπ.) εντοπίζονται στο περιφερικό νευρικό σύστημα και συμβολικά στο Κέντρο της φυσικής καρδιάς, στο Αναχάτα Τσάκρα, Η αίσθηση της σωματικής ύπαρξης εντοπίζεται χαμηλότερα, στις κατώτερες λειτουργίες του σώματος και συμβολικά στο Σβαντίσθανα Τσάκρα.

Έτσι αν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε την όλη Ύπαρξή μας, αυτό που είμαστε πραγματικά, πρέπει να δώσουμε προσοχή. Αν σταθούμε μια στιγμή Ακίνητοι (φυσικά, σωματικά ακίνητοι) και δώσουμε προσοχή στην Αίσθηση Ύπαρξης, στην Φυσική Παρουσία μας εδώ, τώρα, θα νοιώσουμε όλα αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω. Θα νοιώσουμε ότι είμαστε εδώ, στο σώμα, στο κέντρο του εγκεφάλου (ούτε ψηλότερα, ούτε χαμηλότερα),στο εσωτερικό κι όχι εξωτερικά στον εγκέφαλο, ή στο υπόλοιπο σώμα. Θα νοιώσουμε (μένοντας ακίνητοι) ότι όλα είναι εδώ, οι Ανώτερες Δυνάμεις (καταστάσεις Συνειδητότητας) κι ας μην είναι τώρα «συνειδητές», οι κατώτερες λειτουργίες της σκέψης, των αισθήσεων και της σωματικής δράσης. Αν σταθούμε Ακίνητοι και Δώσουμε Προσοχή θα νοιώσουμε ότι είμαστε εδώ, στο Κέντρο Ισορροπίας μας, στο Μέσο των Ανώτερων Δυνάμεων και των κατώτερων λειτουργιών. Στην πραγματικότητα, όταν λέμε να σταθούμε Ακίνητοι και να δώσουμε Προσοχή στην Αίσθηση του Εαυτού μας, της Φυσικής Παρουσίας τι εννοούμε; Τι είναι η Προσοχή; Πέρα από την Φυσική, Σωματική, Ακινησία η Προσοχή οδηγεί στην Ψυχολογική Ακινησία και στην Ακινησία της Σκέψης. Δεν είναι δύσκολο να το κάνουμε.

Όταν κάποιος δεν μπορεί, τελείως φυσικά να μείνει Ακίνητος για να Νοιώσει την Ύπαρξή του μπορεί να καταφύγει σε ένα απλό τέχνασμα που δεν είναι δύσκολο να μάθει. Να κάθεται φυσικά ακίνητος και να δοκιμάσει να κρατήσει την αναπνοή του. Τότε αυτόματα η Προσοχή στρέφεται στην Φυσική Παρουσία μας και σταματούν όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες. Ο χρόνος που σταματά η αναπνοή είναι αρκετός για να νοιώσουμε ότι είμαστε εδώ, στο κέντρο του εγκεφάλου. Για λίγο σταματούν όλα κι Αναδύεται η Αίσθηση Παρουσίας, η Βαθύτερη Αίσθηση Ύπαρξης. Με λίγη εξάσκηση μπορούμε να φτάσουμε στην Φυσική Αντίληψη του Εαυτού μας (και τότε δεν θα χρειάζονται τα τεχνάσματα).

Έτσι λοιπόν κάποιος που Συνειδητοποιεί την Φυσική Παρουσία του, Εδώ, Τώρα, Γνωρίζει και Κατανοεί ότι είναι Εδώ, στο κέντρο του εγκεφάλου. Η φυσική μας Κατάσταση είναι να είμαστε «Ακίνητοι» σε Πλήρη Εγρήγορση, κι από εδώ να δραστηριοποιούμαστε, είτε προς τα Έσω, είτε προς τα έξω. Συνήθως όμως είμαστε σε σύγχυση, συνεχώς προσανατολισμένοι προς τα έξω, σε διαρκή σκέψη, με τις αισθήσεις σε πλήρη λειτουργία και σε πλήρη σωματική δραστηριότητα. Γιατί προσανατολιζόμαστε συνεχώς προς τα έξω; Επειδή νοιώθουμε ότι ζωή, αληθινή ζωή, είναι η επαφή με τον εξωτερικό κόσμο, η υλική εμπειρία, η διαχείριση των εξωτερικών καταστάσεων και πραγμάτων. Στην πραγματικότητα ο Προσανατολισμός προς τα Έξω δεν έχει κάτι λάθος ή κάτι επιλήψιμο. Είναι η εμπειρία της εξωτερικής υλικής ζωής. Θέλουμε, να ζήσουμε, να κυριαρχήσουμε, να «κατακτήσουμε» τον κόσμο. Εδώ όμως εξαντλείται η ζωή. Δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα περισσότερο από την υλική εμπειρία. Και καλά κάνουμε και χρησιμοποιούμε και την σκέψη και τις αισθήσεις και την σωματική δραστηριότητα για να πραγματοποιήσουμε τους οποιουσδήποτε σκοπούς μας στον εξωτερικό κόσμο. Αλλά ζωή δεν είναι μόνο αυτό. Η Έννοια της Ζωής δεν εξαντλείται στην εξωτερική, βιολογική και υλική ζωή. Μπορούμε να κατακτήσουμε τα σύμπαντα. Και λοιπόν; Όλα αυτά θα είναι πάντα εξωτερικά και παροδικά. Δεν θέλουμε να δούμε ότι όλα είναι παροδικά και φθαρτά.

Κι όσο ο άνθρωπος προσανατολίζεται προς τα έξω διοχετεύει όλη του την ενέργεια και την δραστηριότητα στον εξωτερικό κόσμο. Η εξωτερική ζωή δεν έχει άλλο σκοπό από την ίδια την εξωτερική ζωή, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά αλλού. Είμαστε στο Αλώνι του Χρόνου. Κι όσο μας «ενδιαφέρει» η εξωτερική ζωή νοιώθουμε πως η εξωτερική ζωή είναι ο σκοπός κι ο προορισμός μας, μαζί με τους επιμέρους στόχους που βάζουμε στον εαυτό μας. Κάποια στιγμή όμως (σε κάποια από τις ζωές που ζούμε) νοιώθουμε πως όλα αυτά δεν έχουν νόημα. Η εξωτερική εμπειρία μας κουράζει και μετά μας γίνεται αδιάφορη. Αναζητάμε μια Βαθύτερη αλήθεια στην Ύπαρξη (που δεν είναι ποτέ στην εξωτερική υλική ζωή). Συνήθως, όταν ξεκινά ο άνθρωπος την αναζήτηση το κάνει με τα μέσα που διαθέτει για να ζει και να κυριαρχεί στον εξωτερικό κόσμο, κυρίως με την διανόηση. Ερευνά θρησκείες, παραδόσεις, φιλοσοφία, διαβάζει εκατοντάδες χιλιάδες τόμους από την παγκόσμια βιβλιοθήκη, αναζητά Ζωντανούς Διδασκάλους, στην Δύση ή στην Ανατολή. Αλλά η διανόηση δεν είναι ο δρόμος. Η σκέψη μπορεί να μιμηθεί την Αλήθεια, να συσσωρεύσει τόνους πληροφοριών, να πειθαρχήσει την συμπεριφορά μας, να μας κάνει ηθικούς και άγιους κι οδηγητές των ανθρώπων. Όλο αυτό μοιάζει με παιδικό παιχνίδι. Η σκέψη είναι στην πραγματικότητα ένα περιορισμένο εργαλείο, έχει όρια και όσο καλά και να μιμείται την Αλήθεια δεν είναι Ζωντανή, δεν είναι Βίωμα, είναι απλά μια λειτουργία στον περιφερικό εγκέφαλο. Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι η διανοητική πληροφόρηση κι η διανοητική κατανόηση της Αλήθειας είναι η Αλήθεια στην πραγματικότητα είναι ακόμα έξω, στον χώρο της σκέψης και της φαντασίας. Δεν προσέχουν καν ότι δεν είναι (δεν λειτουργούν) στο Κέντρο της Ισορροπίας τους, στο Κέντρο του Εγκεφάλου, αλλά ότι δραστηριοποιούνται στον μετωπιαίο φλοιό ή στον υπόλοιπο περιφερικό εγκέφαλο.

Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να ενηλικιώνεται (όχι βιολογικά) και να σοβαρεύεται κατανοεί ότι όλα αυτά, η εξωτερική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής διανοητικής αναζήτησης της Αλήθειας, είναι ανοησίες και τότε νοιώθει ότι πρέπει να στραφεί Έσω, στην Αληθινή Αυτογνωσία, στην Συνειδητοποίηση του Εαυτού. Και τότε νοιώθει ότι η Ζωή είναι Έσω, ότι Σκοπός της Ύπαρξης είναι να Βιώσουμε την Εσωτερική Αλήθεια. Ούτε αυτό είναι ορθό. Η Ζωή δεν έχει Σκοπό πέρα από την ίδια την Ζωή. Απλά κατανοήσαμε ότι η εξωτερική ζωή δεν έχει πλέον να προσφέρει τίποτα και στρεφόμαστε στην Έσω Ζωή. Αυτό είναι κάτι τελείως Φυσικό. Ακόμα κι όσα Βιώνουμε Έσω είναι τελείως Φυσικά. Ανήκουν στην Εγγενή Φύση μας. Είναι η Φύση μας. Οι άνθρωποι, στην ανοησία τους, περιβάλλουν με μυστήριο την Έσω Ζωή και το Εσωτερικό Βίωμα (την Μη-Δυαδική Συνειδητότητα, την Παγκόσμια Συνειδητότητα) και ντύνουν με θρύλους όσους Βίωσαν τις Ανώτερες Εσωτερικές Καταστάσεις και μίλησαν για αυτά, ανθρώπους σαν τον Ορφέα, τον Λάο Τσε, τον Βούδα, τον Ιησού των Εσσαίων, και νεότερους σαν τον Νισαργκαντάτα ή τον Κρισναμούρτι. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα μυστηριώδες η «υπερβολικό» στην Φύση μας. Είμαστε η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (η ΘΕΟΤΗΤΑ) που έχει Εκδηλωθεί (με όλες τις Ανώτερες Δυνάμεις κι όλες τις κατώτερες λειτουργίες) εδώ, σε τούτο το ανθρώπινο σώμα. Αν δεν γνωρίζουμε την Αληθινή Εσωτερική Φύση μας αυτό οφείλεται στο ότι δεν στραφήκαμε προς τα Έσω για να την Γνωρίσουμε. Θα έπρεπε (και το κάνουν) όλοι οι Αληθινοί Διδάσκαλοι να μας εξηγούν ότι όλα αυτά είναι η Ανθρώπινη Φύση κι όχι να μας τρομάζουν (κάποιοι ανόητοι) με θεούς και δαίμονες.

Τελικά ο Άνθρωπος, ο Συνειδητός Άνθρωπος που Διαισθάνεται την Εσώτερη Φύση του και Στέκεται Βέβαιος στην Θέση της Υπαρξιακής Ισορροπίας του θα έπρεπε να εκπαιδεύεται και να λειτουργεί Ορθά και προς τα έξω και προς τα Έσω, σε μια Ισορροπημένη Ζωή. Δυστυχώς η ανθρωπότητα είναι ακόμα ανώριμη, δεν εκπαιδεύει ορθά τα νέα μέλη της και προσανατολίζει τους ανθρώπους προς την εξωτερική υλική ζωή. Σωστά το κάνει αυτό αλλά θα έπρεπε να Ενημερώνει και για την Εσωτερική Ζωή και να Βοηθά όσους θέλουν να Στραφούν Έσω. Αυτό το κάνουν μόνο κάποιοι πραγματικά Γνήσιοι Άνθρωποι που έχουν Κατανοήσει την Αλήθεια (επειδή την Βίωσαν), διωκόμενοι συχνά από την κοινωνία και τους ανθρώπους. Όλοι οι κοινωνικοί θρησκευτικοί θεσμοί, θρησκείες, θεολογίες, εκκλησίες, θρησκευτική λατρεία είναι μονάχα εξωτερική δραστηριότητα και εξωτερικό θέαμα, καμία σχέση δεν έχουν με την Αλήθεια. Είναι ένα θλιβερό υποκατάστατο της Αληθινής Θρησκευτικής Ζωής (της Εσωτερικής Ζωής).

Έτσι τι έχει να κάνει ο Άνθρωπος; Ο άνθρωπος, ο καθένας μας; εγώ, εσύ, όλοι μας. Απλά να Σταθούμε και να Αναρωτηθούμε Τι θέλουμε, Που θέλουμε να στραφούμε. Αν θέλουμε να στραφούμε έξω θα λάβουμε το έξω. Αν θέλουμε να στραφούμε Έσω τότε πρέπει να Μπούμε στο Μονοπάτι της Αληθινής Αυτογνωσίας. Εμείς αποφασίζουμε. Το πρόβλημα του ανθρώπου είναι Ηθικό. Όχι με την έννοια ότι υπάρχει σωστό ή λάθος για το που θα στραφούμε, αν θα στραφούμε έξω ή Έσω. Είναι Ηθικό με την έννοια της Ηθικής Ευθύνης. Παίρνουμε αυτό που διαλέγουμε, τίποτα άλλο. Διαλέγουμε είτε το εξωτερικό παροδικό και φθαρτό, είτε την Αιώνια Εσωτερική Ύπαρξη. Είναι θέμα ωριμότητας το τι θα διαλέξουμε. Ηθικά είμαστε απόλυτα ελεύθεροι να διαλέξουμε ότι θέλουμε. Απλά η ακεραιότητα και η τιμιότητα μας επιβάλλει μαζί με τις επιλογές μας να δεχθούμε και τις συνέπειες (ούτε να «θριαμβολογούμε», ούτε να «κλαψουρίζουμε»). Ιδού! Τι διαλέγουμε;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ

ΘΑΝΑΤΟΣ

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, February 9, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 4

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright