Esoterism Academy: ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 4

Sunday, February 9, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 4

ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ

Στην Φιλοσοφία, στον ιδιαίτερο κλάδο της Μεταφυσικής, Οντολογία ονομάζουμε την «Μελέτη του Όντος», που μελετά την γέννηση, την ύπαρξη, την πραγματικότητα του Όντος. Από την Αρχαιότητα οι άνθρωποι διέκριναν το Αληθινό Ον (που ταυτίζεται με το Καθεαυτό Είναι) από το Ον, τα όντα (που είναι εκδηλώσεις του Είναι). Αυτοί που ασχολήθηκαν σοβαρά με το θέμα προχώρησαν πέρα από τον προφανή ισχυρισμό ότι το ον, τα όντα ανήκουν στο Είναι, είναι Είναι, κι αναζήτησαν τις αληθινές σχέσεις του Είναι και των όντων, θέλησαν να βρουν τι είναι το Είναι πραγματικά, πως Εκδηλώνεται και πως σχετίζονται πραγματικά τα όντα με το Είναι.

Το Ερώτημα που τέθηκε, από τους πιο Σοφούς από τους ανθρώπους, από την αρχή, είναι η βάση όλου του προβληματισμού, που οδηγεί τελείως φυσικά στην Απάντηση. Το Ερώτημα είναι Ποιος Ερευνά; Με ποια μέσα ερευνά; Προφανώς ο νους, σαν ιδιαίτερη λειτουργία, σαν μέρος του Όλου που Είμαστε δεν μπορεί να απαντήσει για το Όλο, για το Βάθος της Ύπαρξης, για την Αληθινή Ουσία, για το Είναι. Αναγκαστικά λοιπόν πρέπει να εγκαταλείψουμε την εξωτερική διανόηση και μέσω της Εσωτερικής Ενόρασης να νοιώσουμε το Βάθος της Ύπαρξης, το Είναι στο Βάθος. Έτσι η Αλήθεια, η Αληθινή Ουσία, το Είναι μπορεί μόνο βιωματικά, με το Εσωτερικό Βίωμα, να Αποκαλυφθεί και να γίνει Γνωστή Όπως Πραγματικά Είναι κι όχι μέσω της διανόησης, σαν έννοια ή σύνολο εννοιών, ιδιοτήτων και πληροφοριών. Τελικά η Αληθινή Οντολογία αναπτύσσεται φυσικά σε Φιλοσοφικό Μυστικισμό.

Στην πραγματικότητα όλοι οι Σοφοί και Μύστες και Διδάσκαλοι και Ιδρυτές θρησκειών ακολουθούσαν αυτόν τον Φυσικό Δρόμο του Φιλοσοφικού Μυστικισμού για να Βρουν, να Φτάσουν, να Βιώσουν την Αλήθεια, την Αλήθεια της Ύπαρξης. Ξεκινώντας από την Παρούσα Συνείδηση, που είναι ο Άνθρωπος, ο Καθένας μας, Ερευνώντας το Βάθος της Συνείδησης, Διαπίστωναν Βιωματικά ότι το Βάθος Είναι Συνείδηση, Συνείδηση πέρα από το ατομικό εγώ, Συνείδηση Παγκόσμια, Συνείδηση Ολική, Μόνο Συνείδηση. Το Είναι είναι Συνείδηση, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Τότε τι είναι όλες αυτές οι Συνειδήσεις; η Ανθρώπινη Συνείδηση; οι Ατομικές Προσωπικές Συνειδήσεις;

Οντολογικά μιλώντας η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. Όλα όσα Εμφανίζονται σαν Συνειδήσεις ή Μορφές δεν είναι παρά Δραστηριότητες της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Αναζητώντας το Οντικό Βάθος οποιουδήποτε όντος, οποιαδήποτε συνείδησης, αναδυόμαστε, ανυψωνόμαστε, στο Έσχατο Βάθος, στην ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Έτσι όταν μιλάμε «Οντολογικά» πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι Υπάρχει μόνο ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ). Και πρέπει να κατανοούμε ότι όταν μιλάμε για όντα, συνειδήσεις, μορφές βρισκόμαστε και μιλάμε σε «Λειτουργικό» Επίπεδο. Έτσι, Οντολογικά Υπάρχει μόνο ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ, αλλά Υπάρχουν πολλές Λειτουργίες της ΟΥΣΙΑΣ. Κι όλα όσα Εμφανίζονται στην Δημιουργία δεν είναι Ουσία, Μετασχηματισμοί της Ουσίας, Αυτόνομες Ουσίες. Είναι Μόνο Λειτουργίες της ΜΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ. Η Ανθρώπινη Συνείδηση είναι τελικά μια Λειτουργία της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Στο Βάθος της Ανθρώπινης Συνείδησης είναι το Έσχατο Είναι, η ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Τώρα, το Πως το ΕΝΑ Εκδηλώνεται σε Πολλά (πως και γιατί συμβαίνει αυτό) αποκαλύπτεται μόνο όταν η Συνείδηση Ανυψώνεται στα Ανώτερα Πεδία Ύπαρξης. Εκείνο που πρέπει πάντως να έχουμε υπόψη μας, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει είναι ότι η Ανθρώπινη Συνείδηση, αυτό που νοιώθουμε σαν Παρούσα Συνείδηση (Εμείς, ο Καθένας) δεν είμαστε παρά μια Δραστηριότητα-Λειτουργία της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ κι ότι στο Βάθος της Ύπαρξής μας (που νοιώθουμε όταν σταματούν οι εξωτερικές δραστηριότητες κι ησυχάζει η σκέψη) Υπάρχει Μόνο η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Τελικά το πιο ορθό είναι να χρησιμοποιούμε τον όρο Συνείδηση μόνο για την ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και να χρησιμοποιούμε στις άλλες περιπτώσεις που μιλάμε για άλλες μορφές συνείδησης τον όρο Συνειδητότητα, Βαθμοί Συνειδητότητας της ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Παραμένει το Έσχατο Βάθος Κάθε Συνειδητότητας (ακόμα κι αν είναι «Ασυνείδητο»). Η Συνειδητότητα αποτελώντας τον Οντικό Πυρήνα του Όντος σχετίζεται με το Πεδίο Ύπαρξης στο Οποίο Εκδηλώνεται κάθε φορά. Προκειμένου για μια Συνειδητότητα (Οντότητα) σε συγκεκριμένο Πεδίο Ύπαρξης είναι προτιμότερο όταν μιλάμε για Επίπεδα Συνειδητότητας να χρησιμοποιούμε τον πιο ορθό όρο Βαθμοί Επίγνωσης. Η Επίγνωση βασίζεται κι εξαρτάται από την Προσοχή (ή από την συγκέντρωση του «ενδιαφέροντος») γιατί απομονώνει το «ενδιαφέρον» και δέχεται πληροφορίες κυρίως από αυτό. Έχοντας όλα αυτά υπόψιν κατανοούμε ότι το Ον είναι αυτό που δημιουργεί την Κατάστασή του, την «Εξέλιξή» του και το τελικό βαθμό επίγνωσης. Με αυτή την έννοια ο άνθρωπος είναι ελεύθερος στις Επιλογές του. Το γιατί επιλέγει κάτι και όχι κάτι άλλο εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Όμως τον τελικό λόγο τον έχουμε πάντα εμείς (τα όντα).

Από όσα έχουμε πει γίνεται φανερό ότι, σε τελευταία ανάλυση, Υπάρχει Μόνο ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και Πολλές Συνειδητότητες (πως το Ένα Είναι και Πολλά δεν γίνεται κατανοητό στο επίπεδο που ζούμε). Κι οι Συνειδητότητες έχουν διάφορους βαθμούς «Συνειδητότητας» που τις οδηγούν σε διάφορα Πεδία Ύπαρξης. Και κάθε Συνειδητότητα σε ένα συγκεκριμένο Πεδίο Ύπαρξης έχει διάφορους Βαθμούς Επίγνωσης. Το πιο σημαντικό συμπέρασμα όμως που αποκομίζουμε από όλα αυτά είναι ότι αυτό που ονομάζουμε Δημιουργία δεν είναι Ουσία που Μετασχηματίζεται ή Ουσίες που δημιουργούνται. Είναι μονάχα Δραστηριότητα, Δραστηριότητες, Αντιλήψεις, Φαινόμενα, που Εμφανίζονται σαν Συνειδητότητες και Μορφές. Όλη η Δημιουργία είναι κάτι που Γίνεται κι Υφίσταται μόνο στο Παρόν, είναι μια «Κίνηση» κι ένας «Μετασχηματισμός» που αναπαράγεται συνεχώς.. Η αντίληψη του Χρόνου στα Κατώτερα Πεδία Ύπαρξης, είναι μονάχα μια αντίληψη, μια «ερμηνεία».

Όταν μιλάμε για τον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο, αναγνωρίζουμε τον Εαυτό μας, την Ύπαρξή μας σαν μια Περιορισμένη Συνείδηση (ένα Καθαρό Εγώ, μια Καθαρή Αίσθηση Ύπαρξης) που χρωματίζεται από αντιλήψεις (δημιουργώντας έτσι την Παρούσα Συνείδηση, μια Προσωπικότητα) και χρησιμοποιεί την σκέψη, την αίσθηση μέσα στο σώμα και ενεργοποιεί το σώμα με το οποίο βιώνει την ύπαρξη στον υλικό κόσμο. Σύμφωνα με όσα είπαμε αυτή η Περιορισμένη Συνείδηση είναι στην πραγματικότητα η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που λειτουργεί σαν Συνειδητότητα και Βυθίζεται στο Κοσμικό, Γίνεται Παγκόσμιο και μετά Περιορίζεται στο Ατομικό. Στην Φυσική της Κατάσταση η Περιορισμένη Συνειδητότητα είναι Μη-Δυαδική κι έχει Επίγνωση της Ενότητας όλου του Περιεχομένου της, του Κόσμου. Συνήθως όμως η Περιορισμένη Συνειδητότητα Βιώνει την Ύπαρξη (σε αυτό το Πεδίο) μέσα από μια Προσωπική Αντίληψη, μέσα από την διανοητική διαδικασία, την αίσθηση, την υλική εμπειρία, την μνήμη (που διαμορφώνεται από τις πολιτισμικές συνθήκες και τις προσωπικές εμπειρίες). Έχει μια δυαδικά αντίληψη κι εμπειρία του κόσμου και της ζωής.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, Αυτό που είναι τα Όντα, που Είμαστε Όλοι, που είναι ο καθένας μας, τι είναι; Είμαστε η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει «Κατέλθει» από το Κοσμικό Πεδίο στο Παγκόσμιο Πεδίο, στο Ατομικό Μη-Δυαδικό Πεδίο, έχει «Κατέλθει» στους Κατώτερους Κόσμους, έχει «προσλάβει» ένα νοητικό σώμα, ένα αστρικό σώμα, κι όλη αυτή η «Σύνθετη» Οντότητα εκδηλώνεται, ενσαρκώνεται σε ένα σώμα. Αυτό που ενσαρκώνεται είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει περιοριστεί στην Ατομική Συνειδητότητα (η Αίσθηση Ύπαρξης που Έχουμε) και χρησιμοποιεί την νοητική υπόσταση σαν σκέψη στον εγκέφαλο, την αστρική υπόσταση σαν αίσθηση στο νευρικό σύστημα και με όλο αυτό τον «δυναμισμό» κινεί το σώμα και ζει στον υλικό κόσμο.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει Περιοριστεί σε Ατομική Συνειδητότητα, η Ατομική Συνειδητότητα, «Συνδέεται» με το Σώμα στο «Κέντρο» του Εγκεφάλου, στο Μυστικό Κέντρο της «Καρδιάς» (του Εγκεφάλου, όχι το κέντρο της «φυσικής καρδιάς», το Άτζνα Τσάκρα). Όταν ο Άνθρωπος συνειδητοποιεί την εδώ Παρουσία του (όταν αισθάνεται την ύπαρξή του εδώ, στον κόσμο) την «εντοπίζει σε αυτό το «σημείο» (ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Ταυτόχρονα όλες οι Ανώτερες Δυνάμεις κι όλες οι κατώτερες λειτουργίες είναι εδώ, άμεσα «προσβάσιμες». Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η Πηγή των Πάντων, Έξω από το Κοσμικό (την Δημιουργία), έξω από κάθε αντίληψη και όριο είναι άμεσα αντιληπτή (χωρίς διαδικασία, χώρο, χρόνο, σαν εκστατική εμπειρία) όταν «στρεφόμαστε Έσω, αλλά συνήθως είναι μη «συνειδητή (στο Ασυνείδητο), όμως είναι εδώ. Η Κοσμική Συνειδητότητα, σαν Υπαρξιακό Στήριγμα, έξω από τον Χώρο και τον Χρόνο είναι επίσης Εδώ, προσιτή στην διαδικασία («μη-διαδικασία») του Ανώτερου Εσωτερικού Διαλογισμού, αλλά συνήθως είναι μη «συνειδητή» (στο Ασυνείδητο), όμως είναι εδώ. Η Παγκόσμια Συνειδητότητα, σαν Βάση της Ύπαρξης και της Ατομικής Οντότητας, Αιώνιος Χώρος Ύπαρξης, έξω από τον Χρόνο είναι επίσης Εδώ, προσιτή στην διαδικασία («μη-διαδικασία») του Κατώτερου Εσωτερικού Διαλογισμού (όταν «εγκαταλείπεταυ» η Ατομική Συνειδητότητα και βυθιζόμαστε στην Παγκόσμια Πανταχού Παρουσία), αλλά συνήθως είναι μη «συνειδητή» (στο Ασυνείδητο), όμως είναι εδώ. Η Παγκόσμια Συνειδητότητα συνδέεται με το Μυστικό Κέντρο Σαχασράρα, στην ίδια «θέση» με το Άτζνα Τσάκρα αλλά πιο εσωτερικό, σε πιο εσωτερικό πεδίο. Αυτό που νοιώθουμε με βεβαιότητα (όταν δίνουμε Προσοχή) είναι η η Ατομική Συνειδητότητα, η Φυσική Παρουσία μας Εδώ, στο Άτζνα Τσάκρα, στο Κέντρο του Εγκεφάλου. Στην Φυσική του Κατάσταση, όταν Είμαστε «Ακίνητοι», το Άτζνα Τσάκρα είναι «Αφυπνισμένο» και τότε βιώνουμε την Μη-Δυαδική Συνειδητότητα, μια Κατάσταση Επίγνωσης της Ενότητας των Πάντων (όλου του Φυσικού Κόσμου), που τα Αγκαλιάζει όλα χωρίς να διαχωρίζει εγώ και αντικείμενα, (νοιώθουμε πως όλα είναι ένα). Αυτή η Κατάσταση είναι προσιτή μέσω της διαδικασίας («μη-διαδικασίας) του Πραγματικού Διαλογισμού, όταν μένουμε «Ακίνητοι», όταν εγκαταλείπεται η σκέψη (κι υπάρχει σιωπή στην σκέψη), όταν σταματά η απορρόφηση στις αισθήσεις κι η προσκόλληση στην εξωτερική δραστηριότητα Σε μια τέτοια κατάσταση «Ακινησίας» η Αντίληψη λειτουργεί Φυσικά, χωρίς σκέψη, οι Αισθήσεις είναι Ανεμπόδιστες κι αποκαλύπτουν την ενότητα με όλα, το περιβάλλον, τα πράγματα κι η εξωτερική δράση λούζεται στο Φως της επίγνωσης κι είναι Αγάπη. Συνήθως όμως το Άτζνα Τσάκρα είναι «Μη Αφυπνισμένο», γιατί δεν είμαστε ή δεν μπορούμε να είμαστε «Ακίνητοι». Το Κέντρο θολώνει από τις εξωτερικές δραστηριότητες, της σκέψης, των αισθήσεων, της εξωτερικής δραστηριότητας. Σε αυτή την κατάσταση της σύγχυσης, στην πραγματικότητα δεν έχουμε μετακινηθεί από το Αληθινό Κέντρο μας. Απλά το Κέντρο της Ατομικής Συνειδητότητας θολώνει γιατί ταυτιζόμαστε με την κίνηση των εξωτερικών δραστηριοτήτων. Οι κατώτερες λειτουργίες δεν ανήκουν πραγματικά στο Άτζνα Τσάκρα (δεν είναι της Φύσης του, Εσωτερικές) είναι εξωτερικές για αυτό και εντοπίζονται έξω από το Κέντρο της «Καρδιάς». Η σκέψη εντοπίζεται στον περιφερικό εγκέφαλο, στον μετωπιαίο φλοιό, στο ανώτερο μέρος του εγκεφάλου και στο κατώτερο μέρος του εγκεφάλου (για αυτό και υπάρχει «διαχωρισμός της αντικειμενικής νοημοσύνης, της συνήθους διανοητικής διαδικασίας και της ενστικτώδους νοημοσύνης που συνδέεται με την κατώτερη ύπαρξη). Οι αισθήσεις (και τα συναισθήματα και οι συγκινήσεις και οι επιθυμίες, κλπ.) εντοπίζονται στο περιφερικό νευρικό σύστημα και συμβολικά στο Κέντρο της φυσικής καρδιάς, στο Αναχάτα Τσάκρα, Η αίσθηση της σωματικής ύπαρξης εντοπίζεται χαμηλότερα, στις κατώτερες λειτουργίες του σώματος και συμβολικά στο Σβαντίσθανα Τσάκρα.

Έτσι αν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε την όλη Ύπαρξή μας, αυτό που είμαστε πραγματικά, πρέπει να δώσουμε προσοχή. Αν σταθούμε μια στιγμή Ακίνητοι (φυσικά, σωματικά ακίνητοι) και δώσουμε προσοχή στην Αίσθηση Ύπαρξης, στην Φυσική Παρουσία μας εδώ, τώρα, θα νοιώσουμε όλα αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω. Θα νοιώσουμε ότι είμαστε εδώ, στο σώμα, στο κέντρο του εγκεφάλου (ούτε ψηλότερα, ούτε χαμηλότερα),στο εσωτερικό κι όχι εξωτερικά στον εγκέφαλο, ή στο υπόλοιπο σώμα. Θα νοιώσουμε (μένοντας ακίνητοι) ότι όλα είναι εδώ, οι Ανώτερες Δυνάμεις (καταστάσεις Συνειδητότητας) κι ας μην είναι τώρα «συνειδητές», οι κατώτερες λειτουργίες της σκέψης, των αισθήσεων και της σωματικής δράσης. Αν σταθούμε Ακίνητοι και Δώσουμε Προσοχή θα νοιώσουμε ότι είμαστε εδώ, στο Κέντρο Ισορροπίας μας, στο Μέσο των Ανώτερων Δυνάμεων και των κατώτερων λειτουργιών. Στην πραγματικότητα, όταν λέμε να σταθούμε Ακίνητοι και να δώσουμε Προσοχή στην Αίσθηση του Εαυτού μας, της Φυσικής Παρουσίας τι εννοούμε; Τι είναι η Προσοχή; Πέρα από την Φυσική, Σωματική, Ακινησία η Προσοχή οδηγεί στην Ψυχολογική Ακινησία και στην Ακινησία της Σκέψης. Δεν είναι δύσκολο να το κάνουμε.

Όταν κάποιος δεν μπορεί, τελείως φυσικά να μείνει Ακίνητος για να Νοιώσει την Ύπαρξή του μπορεί να καταφύγει σε ένα απλό τέχνασμα που δεν είναι δύσκολο να μάθει. Να κάθεται φυσικά ακίνητος και να δοκιμάσει να κρατήσει την αναπνοή του. Τότε αυτόματα η Προσοχή στρέφεται στην Φυσική Παρουσία μας και σταματούν όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες. Ο χρόνος που σταματά η αναπνοή είναι αρκετός για να νοιώσουμε ότι είμαστε εδώ, στο κέντρο του εγκεφάλου. Για λίγο σταματούν όλα κι Αναδύεται η Αίσθηση Παρουσίας, η Βαθύτερη Αίσθηση Ύπαρξης. Με λίγη εξάσκηση μπορούμε να φτάσουμε στην Φυσική Αντίληψη του Εαυτού μας (και τότε δεν θα χρειάζονται τα τεχνάσματα).

Έτσι λοιπόν κάποιος που Συνειδητοποιεί την Φυσική Παρουσία του, Εδώ, Τώρα, Γνωρίζει και Κατανοεί ότι είναι Εδώ, στο κέντρο του εγκεφάλου. Η φυσική μας Κατάσταση είναι να είμαστε «Ακίνητοι» σε Πλήρη Εγρήγορση, κι από εδώ να δραστηριοποιούμαστε, είτε προς τα Έσω, είτε προς τα έξω. Συνήθως όμως είμαστε σε σύγχυση, συνεχώς προσανατολισμένοι προς τα έξω, σε διαρκή σκέψη, με τις αισθήσεις σε πλήρη λειτουργία και σε πλήρη σωματική δραστηριότητα. Γιατί προσανατολιζόμαστε συνεχώς προς τα έξω; Επειδή νοιώθουμε ότι ζωή, αληθινή ζωή, είναι η επαφή με τον εξωτερικό κόσμο, η υλική εμπειρία, η διαχείριση των εξωτερικών καταστάσεων και πραγμάτων. Στην πραγματικότητα ο Προσανατολισμός προς τα Έξω δεν έχει κάτι λάθος ή κάτι επιλήψιμο. Είναι η εμπειρία της εξωτερικής υλικής ζωής. Θέλουμε, να ζήσουμε, να κυριαρχήσουμε, να «κατακτήσουμε» τον κόσμο. Εδώ όμως εξαντλείται η ζωή. Δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα περισσότερο από την υλική εμπειρία. Και καλά κάνουμε και χρησιμοποιούμε και την σκέψη και τις αισθήσεις και την σωματική δραστηριότητα για να πραγματοποιήσουμε τους οποιουσδήποτε σκοπούς μας στον εξωτερικό κόσμο. Αλλά ζωή δεν είναι μόνο αυτό. Η Έννοια της Ζωής δεν εξαντλείται στην εξωτερική, βιολογική και υλική ζωή. Μπορούμε να κατακτήσουμε τα σύμπαντα. Και λοιπόν; Όλα αυτά θα είναι πάντα εξωτερικά και παροδικά. Δεν θέλουμε να δούμε ότι όλα είναι παροδικά και φθαρτά.

Κι όσο ο άνθρωπος προσανατολίζεται προς τα έξω διοχετεύει όλη του την ενέργεια και την δραστηριότητα στον εξωτερικό κόσμο. Η εξωτερική ζωή δεν έχει άλλο σκοπό από την ίδια την εξωτερική ζωή, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά αλλού. Είμαστε στο Αλώνι του Χρόνου. Κι όσο μας «ενδιαφέρει» η εξωτερική ζωή νοιώθουμε πως η εξωτερική ζωή είναι ο σκοπός κι ο προορισμός μας, μαζί με τους επιμέρους στόχους που βάζουμε στον εαυτό μας. Κάποια στιγμή όμως (σε κάποια από τις ζωές που ζούμε) νοιώθουμε πως όλα αυτά δεν έχουν νόημα. Η εξωτερική εμπειρία μας κουράζει και μετά μας γίνεται αδιάφορη. Αναζητάμε μια Βαθύτερη αλήθεια στην Ύπαρξη (που δεν είναι ποτέ στην εξωτερική υλική ζωή). Συνήθως, όταν ξεκινά ο άνθρωπος την αναζήτηση το κάνει με τα μέσα που διαθέτει για να ζει και να κυριαρχεί στον εξωτερικό κόσμο, κυρίως με την διανόηση. Ερευνά θρησκείες, παραδόσεις, φιλοσοφία, διαβάζει εκατοντάδες χιλιάδες τόμους από την παγκόσμια βιβλιοθήκη, αναζητά Ζωντανούς Διδασκάλους, στην Δύση ή στην Ανατολή. Αλλά η διανόηση δεν είναι ο δρόμος. Η σκέψη μπορεί να μιμηθεί την Αλήθεια, να συσσωρεύσει τόνους πληροφοριών, να πειθαρχήσει την συμπεριφορά μας, να μας κάνει ηθικούς και άγιους κι οδηγητές των ανθρώπων. Όλο αυτό μοιάζει με παιδικό παιχνίδι. Η σκέψη είναι στην πραγματικότητα ένα περιορισμένο εργαλείο, έχει όρια και όσο καλά και να μιμείται την Αλήθεια δεν είναι Ζωντανή, δεν είναι Βίωμα, είναι απλά μια λειτουργία στον περιφερικό εγκέφαλο. Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι η διανοητική πληροφόρηση κι η διανοητική κατανόηση της Αλήθειας είναι η Αλήθεια στην πραγματικότητα είναι ακόμα έξω, στον χώρο της σκέψης και της φαντασίας. Δεν προσέχουν καν ότι δεν είναι (δεν λειτουργούν) στο Κέντρο της Ισορροπίας τους, στο Κέντρο του Εγκεφάλου, αλλά ότι δραστηριοποιούνται στον μετωπιαίο φλοιό ή στον υπόλοιπο περιφερικό εγκέφαλο.

Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να ενηλικιώνεται (όχι βιολογικά) και να σοβαρεύεται κατανοεί ότι όλα αυτά, η εξωτερική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής διανοητικής αναζήτησης της Αλήθειας, είναι ανοησίες και τότε νοιώθει ότι πρέπει να στραφεί Έσω, στην Αληθινή Αυτογνωσία, στην Συνειδητοποίηση του Εαυτού. Και τότε νοιώθει ότι η Ζωή είναι Έσω, ότι Σκοπός της Ύπαρξης είναι να Βιώσουμε την Εσωτερική Αλήθεια. Ούτε αυτό είναι ορθό. Η Ζωή δεν έχει Σκοπό πέρα από την ίδια την Ζωή. Απλά κατανοήσαμε ότι η εξωτερική ζωή δεν έχει πλέον να προσφέρει τίποτα και στρεφόμαστε στην Έσω Ζωή. Αυτό είναι κάτι τελείως Φυσικό. Ακόμα κι όσα Βιώνουμε Έσω είναι τελείως Φυσικά. Ανήκουν στην Εγγενή Φύση μας. Είναι η Φύση μας. Οι άνθρωποι, στην ανοησία τους, περιβάλλουν με μυστήριο την Έσω Ζωή και το Εσωτερικό Βίωμα (την Μη-Δυαδική Συνειδητότητα, την Παγκόσμια Συνειδητότητα) και ντύνουν με θρύλους όσους Βίωσαν τις Ανώτερες Εσωτερικές Καταστάσεις και μίλησαν για αυτά, ανθρώπους σαν τον Ορφέα, τον Λάο Τσε, τον Βούδα, τον Ιησού των Εσσαίων, και νεότερους σαν τον Νισαργκαντάτα ή τον Κρισναμούρτι. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα μυστηριώδες η «υπερβολικό» στην Φύση μας. Είμαστε η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (η ΘΕΟΤΗΤΑ) που έχει Εκδηλωθεί (με όλες τις Ανώτερες Δυνάμεις κι όλες τις κατώτερες λειτουργίες) εδώ, σε τούτο το ανθρώπινο σώμα. Αν δεν γνωρίζουμε την Αληθινή Εσωτερική Φύση μας αυτό οφείλεται στο ότι δεν στραφήκαμε προς τα Έσω για να την Γνωρίσουμε. Θα έπρεπε (και το κάνουν) όλοι οι Αληθινοί Διδάσκαλοι να μας εξηγούν ότι όλα αυτά είναι η Ανθρώπινη Φύση κι όχι να μας τρομάζουν (κάποιοι ανόητοι) με θεούς και δαίμονες.

Τελικά ο Άνθρωπος, ο Συνειδητός Άνθρωπος που Διαισθάνεται την Εσώτερη Φύση του και Στέκεται Βέβαιος στην Θέση της Υπαρξιακής Ισορροπίας του θα έπρεπε να εκπαιδεύεται και να λειτουργεί Ορθά και προς τα έξω και προς τα Έσω, σε μια Ισορροπημένη Ζωή. Δυστυχώς η ανθρωπότητα είναι ακόμα ανώριμη, δεν εκπαιδεύει ορθά τα νέα μέλη της και προσανατολίζει τους ανθρώπους προς την εξωτερική υλική ζωή. Σωστά το κάνει αυτό αλλά θα έπρεπε να Ενημερώνει και για την Εσωτερική Ζωή και να Βοηθά όσους θέλουν να Στραφούν Έσω. Αυτό το κάνουν μόνο κάποιοι πραγματικά Γνήσιοι Άνθρωποι που έχουν Κατανοήσει την Αλήθεια (επειδή την Βίωσαν), διωκόμενοι συχνά από την κοινωνία και τους ανθρώπους. Όλοι οι κοινωνικοί θρησκευτικοί θεσμοί, θρησκείες, θεολογίες, εκκλησίες, θρησκευτική λατρεία είναι μονάχα εξωτερική δραστηριότητα και εξωτερικό θέαμα, καμία σχέση δεν έχουν με την Αλήθεια. Είναι ένα θλιβερό υποκατάστατο της Αληθινής Θρησκευτικής Ζωής (της Εσωτερικής Ζωής).

Έτσι τι έχει να κάνει ο Άνθρωπος; Ο άνθρωπος, ο καθένας μας; εγώ, εσύ, όλοι μας. Απλά να Σταθούμε και να Αναρωτηθούμε Τι θέλουμε, Που θέλουμε να στραφούμε. Αν θέλουμε να στραφούμε έξω θα λάβουμε το έξω. Αν θέλουμε να στραφούμε Έσω τότε πρέπει να Μπούμε στο Μονοπάτι της Αληθινής Αυτογνωσίας. Εμείς αποφασίζουμε. Το πρόβλημα του ανθρώπου είναι Ηθικό. Όχι με την έννοια ότι υπάρχει σωστό ή λάθος για το που θα στραφούμε, αν θα στραφούμε έξω ή Έσω. Είναι Ηθικό με την έννοια της Ηθικής Ευθύνης. Παίρνουμε αυτό που διαλέγουμε, τίποτα άλλο. Διαλέγουμε είτε το εξωτερικό παροδικό και φθαρτό, είτε την Αιώνια Εσωτερική Ύπαρξη. Είναι θέμα ωριμότητας το τι θα διαλέξουμε. Ηθικά είμαστε απόλυτα ελεύθεροι να διαλέξουμε ότι θέλουμε. Απλά η ακεραιότητα και η τιμιότητα μας επιβάλλει μαζί με τις επιλογές μας να δεχθούμε και τις συνέπειες (ούτε να «θριαμβολογούμε», ούτε να «κλαψουρίζουμε»). Ιδού! Τι διαλέγουμε;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ

ΘΑΝΑΤΟΣ

The Path of Introverted Mysticism: A Journey to Consciousness Without Content

Introduction

Introverted Mysticism, often referred to as mysticism of the self, is an esoteric journey that invites practitioners to transcend the familiar confines of thought, memory, and sensory experience. Rooted deeply in both Eastern and Western mystical traditions, this form of mysticism emphasizes the direct, non-conceptual experience of consciousness itself. Unlike other mystical paths that may engage with divine entities or cosmological visions, introverted mysticism seeks the ultimate reality within the self, a state of pure awareness untainted by external impressions.

The Essence of Consciousness Without Content

At the heart of introverted mysticism lies the concept of consciousness without content. This denotes a state of pure awareness devoid of the usual cognitive and sensory imprints. In such a state, the mind is not engaged with thoughts, memories, or sensory stimuli. Instead, it exists in a profound stillness, an undisturbed presence that is both deeply personal and universally accessible.

The experiences in this state are often ineffable, defying conventional language and conceptual frameworks. Descriptions fall short, as they cannot encapsulate the richness and profundity of the experience. Yet, those who have touched this state of being often report a profound sense of unity and interconnectedness, an experience of being at one with the universe.

Historical and Philosophical Foundations

Introverted mysticism finds its philosophical underpinnings in various Eastern traditions such as Advaita Vedanta and Zen Buddhism, as well as in certain Western mystical traditions. In Advaita Vedanta, the self (Atman) is viewed as identical with the ultimate reality (Brahman), and the practice of self-inquiry (Atma Vichara) is employed to realize this truth. The famous Indian sage Ramana Maharshi advocated for this method, urging seekers to constantly inquire, "Who am I?" until all conceptual identities dissolve, revealing the pure self.

Zen Buddhism, on the other hand, emphasizes direct experience through practices such as Zazen (seated meditation). Zen masters often use Koans, paradoxical questions or statements, to break the logical mind and push practitioners into experiencing reality directly. This direct, non-conceptual approach is designed to strip away the layers of thought and bring one into direct contact with pure awareness.

Western mysticism also holds threads of introverted mysticism, particularly within the works of mystics like Meister Eckhart and St. John of the Cross. Eckhart’s notion of "Gelassenheit" (releasement or letting go) echoes the surrender necessary to experience consciousness without content. St. John’s concept of the "Dark Night of the Soul" describes the stripping away of sensory and conceptual distractions, leading to a direct encounter with the divine.

Practices and Techniques

The journey into introverted mysticism often begins with practices aimed at quieting the mind and turning attention inward. Here are some common techniques:

Meditation: This is perhaps the most universal practice. Forms of meditation like Zazen, Vipassana, and transcendental meditation focus on observing the mind and gradually reducing the influence of thoughts and sensory input.

Self-Inquiry: Popularized by Ramana Maharshi, this involves persistently questioning the nature of the self. By asking "Who am I?" and rejecting all answers that arise from the mind, practitioners can potentially experience the pure self.

Breathwork: Techniques such as Pranayama in yoga emphasize control and awareness of the breath. By focusing on the breath, practitioners can quiet the mind and facilitate an inward journey.

Mantra Repetition: Repeating a mantra can help focus the mind and reduce the chatter of thoughts. The repetition of sacred sounds like "Om" in Hinduism or "Namu Myoho Renge Kyo" in Nichiren Buddhism aids in centering the practitioner’s awareness.

Contemplation: Engaging in deep, focused contemplation on a single question or concept can help strip away superficial thoughts and lead to deeper insights into the nature of consciousness.

Experiences and Insights

The ultimate goal of introverted mysticism is to experience the true nature of the self, often described as an experience of oneness with the universe or a sense of transcendence beyond the individual ego. These experiences, while deeply personal, share common themes across different traditions:

Unity and Interconnectedness: A profound sense of being one with all that exists. This is often accompanied by feelings of love and compassion for all beings.

Timelessness and Spacelessness: Experiences of pure consciousness often transcend conventional notions of time and space. Practitioners report feeling as though they exist in an eternal present moment.

Ineffability: These experiences are challenging to articulate because they transcend ordinary language and conceptual frameworks.

Transcendence of the Ego: A dissolution of the individual self, leading to a direct encounter with the fundamental nature of reality.

Impact on Daily Life

The impact of such mystical experiences extends beyond the moments of meditation or contemplation. Practitioners often report a lasting transformation in their perception of life and their interactions with the world:

Increased Compassion and Empathy: A deep sense of interconnectedness fosters greater compassion and empathy towards others.

Inner Peace and Stability: The ability to remain centered and calm even amidst life’s challenges is a common outcome.

Heightened Awareness and Presence: Living in the present moment becomes more natural, leading to a more mindful and engaged approach to life.

Spiritual Fulfillment: A sense of having touched the ultimate truth brings profound spiritual fulfillment and contentment.

Challenges and Considerations

The path of introverted mysticism is not without its challenges. The process of turning inward and confronting the mind can bring up deep-seated fears, attachments, and unresolved emotions. Practitioners may also experience periods of doubt and confusion, particularly when they confront the limitations of language and conceptual thought.

Furthermore, the ineffable nature of these experiences can make them difficult to integrate into daily life. Practitioners may struggle to communicate their experiences to others or find themselves misunderstood by those who have not had similar experiences.

Conclusion

Introverted mysticism offers a profound and transformative journey into the depths of consciousness. By turning away from external distractions and engaging in practices that quiet the mind, practitioners can experience a state of pure awareness, unbound by the limitations of thought and sensory experience. While the path can be challenging, the rewards of inner peace, compassion, and spiritual fulfillment make it a compelling pursuit for those seeking the ultimate truth within themselves.

As we continue to explore the mysteries of consciousness, introverted mysticism stands as a timeless reminder of the vast potential that lies within each of us. It invites us to look beyond the surface of our everyday experiences and discover the profound depths of our true nature. In doing so, we may find not only personal enlightenment but also a deeper connection to the universe and all beings within it.

...

Το Μονοπάτι του Εσωστρεφούς Μυστικισμού: Ένα ταξίδι στη Συνείδηση Χωρίς Περιεχόμενο

Εισαγωγή

Ο Εσωστρεφής Μυστικισμός, που συχνά αναφέρεται ως μυστικισμός του εαυτού, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι που καλεί τους ασκούμενους να ξεπεράσουν τα γνωστά όρια της σκέψης, της μνήμης και της αισθητηριακής εμπειρίας. Βαθιά ριζωμένη τόσο στις ανατολικές όσο και στις δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις, αυτή η μορφή μυστικισμού δίνει έμφαση στην άμεση, μη εννοιολογική εμπειρία της ίδιας της συνείδησης. Σε αντίθεση με άλλα μυστικιστικά μονοπάτια που μπορεί να εμπλέκονται με θεϊκές οντότητες ή κοσμολογικά οράματα, ο εσωστρεφής μυστικισμός αναζητά την απόλυτη πραγματικότητα μέσα στον εαυτό του, μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης αμόλυντη από εξωτερικές εντυπώσεις.

Η Ουσία της Συνείδησης Χωρίς Περιεχόμενο

Στην καρδιά του εσωστρεφούς μυστικισμού βρίσκεται η έννοια της συνείδησης χωρίς περιεχόμενο. Αυτό υποδηλώνει μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης χωρίς τα συνηθισμένα γνωστικά και αισθητηριακά αποτυπώματα. Σε μια τέτοια κατάσταση, το μυαλό δεν εμπλέκεται με σκέψεις, αναμνήσεις ή αισθητηριακά ερεθίσματα. Αντίθετα, υπάρχει σε μια βαθιά ακινησία, μια αδιατάρακτη παρουσία που είναι τόσο βαθιά προσωπική όσο και καθολικά προσβάσιμη.

Οι εμπειρίες σε αυτή την κατάσταση είναι συχνά ανείπωτες, αψηφώντας τη συμβατική γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια. Οι περιγραφές υπολείπονται, καθώς δεν μπορούν να περιλάβουν τον πλούτο και το βάθος της εμπειρίας. Ωστόσο, όσοι έχουν αγγίξει αυτήν την κατάσταση της ύπαρξης συχνά αναφέρουν μια βαθιά αίσθηση ενότητας και διασύνδεσης, μια εμπειρία να βρίσκονται σε ένα με το σύμπαν.

Ιστορικά και Φιλοσοφικά Θεμέλια

Ο εσωστρεφής μυστικισμός βρίσκει τα φιλοσοφικά του ερείσματα σε διάφορες ανατολικές παραδόσεις όπως η Advaita Vedanta και ο Ζεν Βουδισμός, καθώς και σε ορισμένες δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις. Στην Advaita Vedanta, ο εαυτός (Άτμαν) θεωρείται ταυτόσημος με την απόλυτη πραγματικότητα (Μπράχμαν), και η πρακτική της αυτοδιερεύνησης (Άτμα Βιχάρα) χρησιμοποιείται για να συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια. Ο διάσημος Ινδός σοφός Ramana Maharshi υποστήριξε αυτή τη μέθοδο, παροτρύνοντας τους αναζητητές να αναρωτιούνται συνεχώς, "Ποιος είμαι εγώ;" μέχρι να διαλυθούν όλες οι εννοιολογικές ταυτότητες, αποκαλύπτοντας τον αγνό εαυτό.

Ο Βουδισμός Ζεν, από την άλλη πλευρά, δίνει έμφαση στην άμεση εμπειρία μέσω πρακτικών όπως το Ζαζέν (καθιστός διαλογισμός). Οι δάσκαλοι του Ζεν συχνά χρησιμοποιούν Koans, παράδοξες ερωτήσεις ή δηλώσεις, για να σπάσουν το λογικό μυαλό και να ωθήσουν τους ασκούμενους να βιώσουν απευθείας την πραγματικότητα. Αυτή η άμεση, μη εννοιολογική προσέγγιση έχει σχεδιαστεί για να απομακρύνει τα στρώματα της σκέψης και να φέρει κάποιον σε άμεση επαφή με την καθαρή επίγνωση.

Ο δυτικός μυστικισμός έχει επίσης νήματα εσωστρεφούς μυστικισμού, ιδιαίτερα στα έργα μυστικιστών όπως ο Μάιστερ Έκχαρτ και ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού. Η έννοια του Eckhart για το "Gelasenheit" (απελευθέρωση ή εγκατάλειψη) απηχεί την παράδοση που είναι απαραίτητη για την εμπειρία της συνείδησης χωρίς περιεχόμενο. Η έννοια του St. John για τη «Σκοτεινή Νύχτα της Ψυχής» περιγράφει την απογύμνωση των αισθητηριακών και εννοιολογικών περισπασμών, που οδηγεί σε μια άμεση συνάντηση με το θείο.

Πρακτικές και Τεχνικές

Το ταξίδι στον εσωστρεφή μυστικισμό ξεκινά συχνά με πρακτικές που στοχεύουν στο να ηρεμήσουν το μυαλό και να στρέψουν την προσοχή προς τα μέσα. Ακολουθούν μερικές κοινές τεχνικές:

Διαλογισμός: Αυτή είναι ίσως η πιο καθολική πρακτική. Μορφές διαλογισμού όπως το Zazen, η Vipassana και ο υπερβατικός διαλογισμός επικεντρώνονται στην παρατήρηση του νου και στη σταδιακή μείωση της επιρροής των σκέψεων και των αισθητηριακών εισροών.

Αυτοδιερεύνηση: Δημοφιλές από τον Ramana Maharshi, αυτό περιλαμβάνει επίμονη αμφισβήτηση της φύσης του εαυτού. Ρωτώντας "Ποιος είμαι;" Και απορρίπτοντας όλες τις απαντήσεις που προκύπτουν από το μυαλό, οι ασκούμενοι μπορούν δυνητικά να βιώσουν τον αγνό εαυτό.

Αναπνοή: Τεχνικές όπως το Pranayama στη γιόγκα τονίζουν τον έλεγχο και την επίγνωση της αναπνοής. Εστιάζοντας στην αναπνοή, οι ασκούμενοι μπορούν να ηρεμήσουν το μυαλό και να διευκολύνουν ένα ταξίδι προς τα μέσα.

Επανάληψη μάντρα: Η επανάληψη ενός μάντρα μπορεί να βοηθήσει στην εστίαση του μυαλού και στη μείωση της φλυαρίας των σκέψεων. Η επανάληψη ιερών ήχων όπως "Om" στον Ινδουισμό ή "Namu Myoho Renge Kyo" στον Βουδισμό Nichiren βοηθά στο να επικεντρωθεί η επίγνωση του ασκούμενου.

Συλλογισμός: Η εμπλοκή σε βαθύ, εστιασμένο στοχασμό σε μια μεμονωμένη ερώτηση ή έννοια μπορεί να βοηθήσει στην απομάκρυνση των επιφανειακών σκέψεων και να οδηγήσει σε βαθύτερες γνώσεις για τη φύση της συνείδησης.

Εμπειρίες και ιδέες

Ο απώτερος στόχος του εσωστρεφούς μυστικισμού είναι να βιώσει την αληθινή φύση του εαυτού, που συχνά περιγράφεται ως εμπειρία ενότητας με το σύμπαν ή μια αίσθηση υπέρβασης πέρα από το ατομικό εγώ. Αυτές οι εμπειρίες, αν και είναι βαθιά προσωπικές, μοιράζονται κοινά θέματα σε διαφορετικές παραδόσεις:

Ενότητα και διασύνδεση: Μια βαθιά αίσθηση του να είσαι ένα με όλα όσα υπάρχουν. Αυτό συχνά συνοδεύεται από συναισθήματα αγάπης και συμπόνιας για όλα τα όντα.

Διαχρονικότητα και Διαστημικότητα: Οι εμπειρίες της καθαρής συνείδησης συχνά υπερβαίνουν τις συμβατικές έννοιες του χρόνου και του χώρου. Οι ασκούμενοι αναφέρουν ότι αισθάνονται σαν να υπάρχουν σε μια αιώνια παρούσα στιγμή.

Ανέκφραστο: Αυτές οι εμπειρίες είναι δύσκολο να διατυπωθούν επειδή υπερβαίνουν τη συνηθισμένη γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια.

Υπέρβαση του Εγώ: Διάλυση του ατομικού εαυτού, που οδηγεί σε μια άμεση συνάντηση με τη θεμελιώδη φύση της πραγματικότητας.

Επιπτώσεις στην Καθημερινή Ζωή

Ο αντίκτυπος τέτοιων μυστικιστικών εμπειριών εκτείνεται πέρα από τις στιγμές του διαλογισμού ή του στοχασμού. Οι ασκούμενοι συχνά αναφέρουν μια διαρκή μεταμόρφωση στην αντίληψή τους για τη ζωή και τις αλληλεπιδράσεις τους με τον κόσμο:

Αυξημένη συμπόνια και ενσυναίσθηση: Μια βαθιά αίσθηση διασύνδεσης καλλιεργεί μεγαλύτερη συμπόνια και ενσυναίσθηση προς τους άλλους.

Εσωτερική Ειρήνη και Σταθερότητα: Η ικανότητα να παραμείνετε συγκεντρωμένοι και ήρεμοι ακόμα και ανάμεσα στις προκλήσεις της ζωής είναι ένα κοινό αποτέλεσμα.

Αυξημένη Επίγνωση και Παρουσία: Η ζωή στην παρούσα στιγμή γίνεται πιο φυσικό, οδηγώντας σε μια πιο προσεκτική και αφοσιωμένη προσέγγιση στη ζωή.

Πνευματική Εκπλήρωση: Η αίσθηση ότι αγγίξατε την απόλυτη αλήθεια φέρνει βαθιά πνευματική εκπλήρωση και ικανοποίηση.

Προκλήσεις και προβληματισμοί

Ο δρόμος του εσωστρεφούς μυστικισμού δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Η διαδικασία της στροφής προς τα μέσα και της αντιμετώπισης του νου μπορεί να προκαλέσει βαθιά ριζωμένους φόβους, προσκολλήσεις και άλυτα συναισθήματα. Οι ασκούμενοι μπορεί επίσης να βιώσουν περιόδους αμφιβολίας και σύγχυσης, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν τους περιορισμούς της γλώσσας και της εννοιολογικής σκέψης.

Επιπλέον, η άφατη φύση αυτών των εμπειριών μπορεί να κάνει δύσκολη την ενσωμάτωσή τους στην καθημερινή ζωή. Οι ασκούμενοι μπορεί να δυσκολεύονται να μεταδώσουν τις εμπειρίες τους σε άλλους ή να βρεθούν παρεξηγημένοι από εκείνους που δεν είχαν παρόμοιες εμπειρίες.

Συμπέρασμα

Ο εσωστρεφής μυστικισμός προσφέρει ένα βαθύ και μεταμορφωτικό ταξίδι στα βάθη της συνείδησης. Απομακρυνόμενοι από εξωτερικούς περισπασμούς και συμμετέχοντας σε πρακτικές που ηρεμούν το μυαλό, οι ασκούμενοι μπορούν να βιώσουν μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης, αδέσμευτη από τους περιορισμούς της σκέψης και της αισθητηριακής εμπειρίας. Ενώ το μονοπάτι μπορεί να είναι δύσκολο, οι ανταμοιβές της εσωτερικής ειρήνης, της συμπόνιας και της πνευματικής ολοκλήρωσης το καθιστούν επιτακτική αναζήτηση για όσους αναζητούν την απόλυτη αλήθεια μέσα τους.

Καθώς συνεχίζουμε να εξερευνούμε τα μυστήρια της συνείδησης, ο εσωστρεφής μυστικισμός στέκεται ως μια διαχρονική υπενθύμιση του τεράστιου δυναμικού που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Μας προσκαλεί να κοιτάξουμε πέρα από την επιφάνεια των καθημερινών μας εμπειριών και να ανακαλύψουμε τα απύθμενα βάθη της αληθινής μας φύσης. Κάνοντας αυτό, μπορεί να βρούμε όχι μόνο προσωπική φώτιση αλλά και μια βαθύτερη σύνδεση με το σύμπαν και όλα τα όντα μέσα σε αυτό.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, February 9, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 4

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright