CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

 

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

 

The Nature of Consciousness

 

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

 

The Duality of Perception: Objective and Subjective

 

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

 

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

 

The One Unique Reality

 

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

 

The Path to Objective Awareness

 

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

 

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

 

Breaking the Walls of Subjectivity

 

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

 

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

 

The Eternal Now

 

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

 

Conclusion: Embracing the Great Space

 

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

 

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

 

 

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

 

Η Φύση της Συνείδησης

 

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

 

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

 

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

 

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

 

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

 

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

 

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

 

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

 

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

 

Το Αιώνιο Τώρα

 

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

 

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

 

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

 

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 6 July, 2025

Sunday, February 16, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 5



ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»
Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Για την Απελευθέρωση

Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται μέσα στην Δημιουργία Εκδηλώνεται στο Κοσμικό Πεδίο (σαν Ύπαρξη), στο Παγκόσμιο Πεδίο (σαν Άχρονος Συνειδητός Χώρος) και στο Ατομικό Πεδίο σαν  (Περιορισμένη) Ατομική Συνειδητότητα κι ακόλουθα Συνδέεται («Δημιουργεί») στο Νοητικό Πεδίο με ένα Νοητικό Σώμα, μετά στο Αστρικό Πεδίο λαμβάνει («δημιουργεί») ένα Αστρικό Σώμα και τελικά ενσαρκώνεται στο (Αιθερικό) Ενεργειακό-Υλικό Πεδίο μέσα σε ένα υλικό σώμα. Όταν η «Ανώτερη Οντότητα»  Ενσαρκώνεται μέσα στο υλικό σώμα η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι Παρούσα εδώ Περιέχοντας τα πάντα, η Κοσμική Ενέργεια είναι εδώ υποστηρίζοντας την Ύπαρξη κι η Παγκόσμια «Ατομικότητα» είναι εδώ, στο ίδιο σημείο με το Άτζνα Τσάκρα στο Κέντρο του εγκεφάλου αλλά σε άλλο πεδίο, βαθιά (κι είναι σε μη συνειδητή κατάσταση) ενώ η Ατομική Συνειδητότητα Συνδέεται με το Μυστικό Κέντρο της «Καρδιάς» (του εγκεφάλου),  με το κέντρο του εγκεφάλου (το Εσωτερικό Άτζνα Τσάκρα), παρέχοντας την «Αίσθηση Ύπαρξης», την Παρουσία εδώ, το Αληθινό Είναι στον υλικό κόσμο. Η Νοητική Δύναμη (το Νοητικό Σώμα) εντοπίζεται στον περιφερικό εγκέφαλο (το Εξωτερικό Άτζνα Τσάκρα). Ο Αστρικός Δυναμισμός (το Αστρικό Σώμα) διαχέεται με κέντρο το Αναχάτα Τσάκρα της φυσικής καρδιάς σε όλο το περιφερικό νευρικό σύστημα. Η Αιθερική Ενεργειακή Δύναμη με κέντρο το Σβαντίσθανα Τσάκρα διαχέεται και ζωοποιεί ολόκληρο το σώμα που είναι η εξωτερική όψη της ύπαρξης, μια μορφή, δομημένη από ύλη.
Η Ατομική Συνειδητότητα Παραμένει Πάντα (όσο διαρκεί η ενσάρκωση) στο Κέντρο του εγκεφάλου αλλά συνήθως δεν «λειτουργεί» εδώ, από εδώ (γιατί η επίγνωση, η «προσοχή» είναι στραμμένη αλλού). Σε Κατάσταση Αφύπνισης, Ισορροπίας, Ησυχίας, Ηρεμίας, υπάρχει Άμεση Ανεμπόδιστη Αντίληψη, δηλαδή μια Αντικειμενική Λειτουργία χωρίς (προσωπικές) παραμορφώσεις. Ό,τι Αντιλαμβανόμαστε είναι Ανέγγιχτο, Φυσικό, Ιερό. Είναι μια Μη-Δυαδική Αντίληψη που στο Χώρο της Επίγνωσής της Περιλαμβάνονται όλα και δεν υπάρχει αντίληψη ξεχωριστού υποκειμένου, ούτε διάκριση υποκειμένου-αντικείμένου, διαχωρισμός του εγώ από τα αντικείμενα. Η σκέψη (όταν γίνεται) είναι απλά μια πληροφοριακή διαδικασία που δεν επηρεάζει και δεν αλλοιώνει την αντίληψη. Η Αίσθηση είναι καθαρή από «επιθυμίες». Το σώμα λειτουργεί τελείως φυσικά.
Συνήθως όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν μέσα από το νοητικό κέντρο στον περιφερικό εγκέφαλο, σκέπτονται, ερμηνεύουν, θυμούνται κι έχουν μια τελείως προσωπική αντίληψη της πραγματικότητας, μια ιδιαίτερη εικόνα του κόσμου, της ζωής, των πραγμάτων. Η Γενική αντίληψή τους επηρεάζεται ακόμα από τις αισθήσεις, από επιθυμίες, «μνήμες» εμπειριών, προσκολλήσεις, συνήθειες, κλπ, αλλά και από την εξωτερική ζωή, από τις υλικές συνθήκες, τα εξωτερικά πράγματα (που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της αντίληψης, της ζωής και της δράσης). Οι πιο πολλοί άνθρωποι είναι στραμμένοι προς τα έξω, λειτουργούν με τις εξωτερικές δραστηριότητες (στον περιφερικό εγέφαλο, στο περιφερικό νευρικό σύστημα και το σώμα) και βιώνουν την εξωτερική ζωή σαν την μόνη αληθινή ζωή. Όσο υπάρχει αυτός ο προσανατολισμός προς τα έξω, η δίψα για την εξωτερική ζωή, για την επαφή με την υλική πραγματικότητα, ο άνθρωπος αναλώνεται στον υλικό κόσμο των μορφών. Ακόμα και η Φιλοσοφική Αναζήτηση της Αληθινής Ύπαρξης για τον εξωτερικό άνθρωπο δεν είναι παρά μια αναζήτηση μέσω της σκέψης, αναζήτηση ιδεών, εννοιών, διανοητικών αληθειών. Ο Θεός των ανθρώπων είναι μια Ιδέα, ένα Είδωλο σκέψης. Η «λατρεία» τους είναι μια λατρεία Ειδώλων, ειδωλολατρία.
Η Στροφή προς τα Έσω, η Αναζήτηση της Εσωτερικής Ισορροπίας, η Βίωση της Ησυχίας όπου όλα διαλύονται σε μια Παγκόσμια Ενότητα φαίνεται στους εξωτερικούς ανθρώπους σαν κάτι θαυμαστό, θεϊκό, μια εκστατική εμπειρία που δεν κατανοούν και δεν αναζητούν. Άνθρωποι σαν τον Βούδα ή τον Ιησού των Εσσαίων φαντάζουν «μυθικοί». Κι όμως πρόκειται για μια Φυσική Κατάσταση της Ύπαρξης, μια Εγγενή Δυνατότητα του Ανθρώπου και κάτι τελείως φυσικό κι απλό. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος που Στρέφεται Έσω Στρέφεται προς την Αληθινή Φύση του, προς τον Αληθινό εαυτό του (που Έχει Άπειρο Βάθος), προς την Απέραντη Ουσία του (που πέρα από το εδώ Απλώνεται στο Άπειρο). Η Στροφή προς τα Έσω, η εγκατάλειψη των εξωτερικών δραστηριοτήτων, η παραίτηση από την εξωτερική ζωή στον κόσμο των μορφών, είναι το ίδιο Φυσική όσο και ο προσανατολισμός προς τα έξω. Σε αυτόν που Στρέφεται Έσω η Πραγματικότητα που Βιώνει είναι τόσο πραγματική όσο κι ο εξωτερικός κόσμος. Ίσως πιο πραγματική γιατί είναι Αιώνια κι όχι παροδική και φθαρτή όπως ο κόσμος των μορφών.
Για να Στραφεί κάποιος Έσω πρέπει να φτάσει σε ένα αποφασιστικό σημείο της ύπαρξής του στον εξωτερικό κόσμο. Όταν όλα αυτά έξω δεν τον ενδιαφέρουν πια και δεν έχουν καμία αξία πλέον, όταν το νοιώθει μέσα του και το κατανοεί βαθιά, μπορεί με φυσική ευκολία να τα εγκαταλείψει όλα αυτά. Στην πραγματικότητα τι συμβαίνει; Όταν μέσα από την ζωή, την αναζήτηση, την ανάλωση σε αδιέξοδες προσπάθειες (να φτάσουμε στην Αλήθεια της Ύπαρξης) κατανοούμε ότι ούτε υπάρχει Αλήθεια στον εξωτερικό κόσμο της παροδικότητας και της φθοράς, ούτε μπορούμε να φτάσουμε Κάπου με τις εξωτερικές δραστηριότητες και την διανοητική προσπάθεια (ακόμα και τον εμπρόθετο προσωπικό διαλογισμό ή την προσωπική προσευχή) έρχεται η στιγμή που (απογοητευμένοι) παραιτούμαστε από όλα αυτά. Τότε, από τα Βάθη της Ύπαρξης, αναδύεται μια Αντικειμενική Πρόθεση (όχι προσωπική επιθυμία) να Στραφούμε Έσω. Αφού έσβησε η φλόγα για εξωτερική ζωή, απλά Στρεφόμαστε Έσω, Συμβαίνει.. Είναι πια μια αντικειμενική δράση, μια μη προσωπική πράξη. Δεν υπάρχει κάποιος που κάνει κάτι. Οι δραστηριότητες του εγώ έχουν εγκαταλειφθεί, το ίδιο το εγώ έχει εγκαταλειφθεί. Ξαφνικά βρισκόμαστε Πέραν, στην Αντικειμενική Συνειδητότητα. Έχουμε μεταφέρει την Επίγνωσή μας στο Κέντρο του Εγκεφάλου (έχει Αφυπνισθεί το εσωτερικό Άτζνα Τσάκρα). Όσο ο άνθρωπος παραμένει δεμένος με εξωτερικά πράγματα δεν μπορεί να «αποχωρήσει» (γιατί στρέφει την προσοχή του προς τα έξω, διοχετεύει την ενέργειά του στην περιφέρεια κι απορροφιέται στον εξωτερικό κόσμο).
Έτσι η Αληθινή Θρησκεία του Εσωτερικού Βιώματος δεν είναι για όλους τους ανθρώπους αλλά μονάχα για όσους θέλουν πραγματικά να ανυψωθούν προς την Ανώτερη Εσωτερική Πραγματικότητα. Ο Ιησούς της Ερήμου είχε πει «Όπου γαρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών» (Ματθαίος, στ΄ 21). Καταλαβαίνεται τι λέει; Τι είναι ο θησαυρός; Τι είναι η καρδιά; Μιλά για το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, το Μυστικό Κέντρο της Ύπαρξης, της Ατομικής Συνειδητότητας, στο κέντρο του εγκεφάλου (το Εσωτερικό Άτζνα Τσάκρα) κι όχι για το κέντρο του συναισθήματος στην θέση της φυσικής καρδιάς. Κι ο θησαυρός είναι αυτό στο οποίο συγκεντρώνεται η προσοχή, η επίγνωσή μας, γιατί το θεωρούμε πολύτιμο (το πολύτιμό μας). Μπορεί να είναι ο εξωτερικός κόσμος της φθοράς ή ο Αιώνιος Ουρανός της Αληθινής Ζωής. Πόσοι «χριστιανοί» κατανοούν τα λόγια του Διδασκάλου της Ερήμου και πόσοι τα κάνουν πράξη ζωής; Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Στροφή Έσω είναι μια Φυσική Δράση, Πράξη Ζωής, που συμβαίνει φυσικά, αντικειμενικά, σαν γεγονός, όταν ο εξωτερικός κόσμος γίνεται φυσικά αδιάφορος, χάνει την αξία του και δεν έχει πια τίποτα να προσφέρει. Δεν είναι κάτι που κάνει το εγώ, ένα εγώ, γιατί και το εγώ και οι δράσεις του και οι προθέσεις του και οι προσπάθειές του, όλα εγκαταλείπονται, για να Εισέλθουμε σε μια Αντικειμενική Κατάσταση της Ύπαρξης. Την στιγμή που φτάνουμε εδώ η εγκατάλειψη της εξωτερικής δραστηριότητας της σκέψης, της εξωτερικής ζωής, των αισθήσεων, του κόσμου των υλικών μορφών, είναι φυσικά εύκολη και γίνεται χωρίς προσπάθεια, απλά συμβαίνει.
Έτσι, η Στροφή Έσω, προς το Αληθινό Κέντρο της Ύπαρξής μας (στο κέντρο του εγκεφάλου) δεν απαιτεί καμία δράση (από μέρους μας), καμία πρακτική προσπάθεια, καμία τεχνική διαλογισμού ή προσευχής. Η Μετατόπιση προς το Κέντρο της Ύπαρξης δεν πραγματοποιείται σαν εμπειρία (ενός εγώ), σαν (προσωπικό) συμβάν. Δεν είναι κάτι που πρέπει να πραγματοποιήσουμε γιατί είμαστε ήδη στο Κέντρο μας. Απλά με την δραστηριότητα της σκέψης (στον περιφερικό εγκέφαλο) φτιάχνουμε ένα φανταστικό εγώ που νομίζει ότι είναι κάτι και πρέπει να γίνει κάτι, να φτάσει κάπου. Αυτό που συμβαίνει αντικειμενικά δεν είναι ότι εμείς έχουμε «φύγει» από το κέντρο μας. Απλά διοχετεύουμε ενέργεια προς το νοητικό κέντρο, προς τον περιφερικό εγκέφαλο, σκεπτόμαστε, φτιάχνουμε αντιλήψεις, εικόνες, όλα φανταστικά. Αντικειμενικά χρειάζεται απλά να σταματήσουμε να τροφοδοτούμε την σκέψη (γιατί έτσι κι αλλιώς είναι κάτι ψεύτικο και δεν οδηγεί πουθενά). Όταν αυτό γίνεται κατανοητό τότε όλα γίνονται φυσικά. Εγκαταλείπουμε τις εξωτερικές δραστηριότητες (την τροφοδότηση της σκέψης και της εξωτερικής ζωής). Αυτό είναι εύκολο αν ο κόσμος δεν μας ενδιαφέρει, αν έχει σβήσει η δίψα για εξωτερική ζωή. Η εγκατάλειψη (σε αυτό το σημείο) δεν είναι προσωπική πράξη. Είναι φυσικό σβήσιμο, αντικειμενικό συμβάν κι ολοκληρωτική αποχώρηση από το πεδίο της δυαδικής συνειδητότητας, τον κόσμο του διαχωρισμένου εγώ, Είσοδος στην Αντικειμενική Ζωή. Όταν το σώμα μένει σε ηρεμία, «ακινησία», όταν οι αισθήσεις ησυχάζουν, όταν η σκέψη εγκαταλείπεται (σωπαίνει) τότε Αναδύεται η Πραγματικότητα της Ύπαρξής μας. Αναδύεται η Αγνή Αίσθηση της Ύπαρξης (ότι Υπάρχουμε, Εδώ, Τώρα, Απλά Υπάρχουμε). Η Αντίληψή μας είναι Ανεμπόδιστη, δεν παραμορφώνεται από σκέψη, μνήμη, επιθυμίες, εξωτερικές προσκολλήσεις και εξωτερικές υλικές δραστηριότητες. Η Δυαδικότητα σβήνει και νοιώθουμε ότι Όλα Είναι Ένα. Αυτή είναι μια Φυσική Κατάσταση που αποκαλύπτεται φυσικά όταν ο άνθρωπος ωριμάζει στην ζωή κι αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει κι αποδίδει στα πράγματα την πραγματική αξία τους.
Η Μετατόπιση στο Κέντρο της Ύπαρξής μας δεν είναι πραγματική μετατόπιση. Απλά, όταν η προσοχή δεν στρέφεται προς τις εξωτερικές δραστηριότητες (στο νοητικό κέντρο, στις αισθήσεις, στο σώμα, στον κόσμο), όταν οι εξωτερικές δραστηριότητες εγκαταλείπονται φυσικά (κι όχι με πειθαρχημένο έλεγχο κάποιου εγώ), η Μετατόπιση έχει συμβεί. Καθώς σβήνουν (και δεν τροφοδοτούνται πια) οι εξωτερικές δραστηριότητες η Αντίληψη Απελευθερώνεται και η Ζωή ρέει αβίαστα μέσα στην Επίγνωση της Ενότητας των Πάντων.
Αν κάποιος νομίζει ότι αυτό, το να Βιώνουμε την Ύπαρξη στο Κέντρο μας, την Μη-Δυαδική Συνειδητότητα της Ενότητας, χρειάζεται κάποια προσπάθεια ή ότι πραγματοποιείται στον χρόνο (με κάποια διαδικασία) βρίσκεται σε πλάνη. Στην πραγματικότητα δραστηριοποιείται ακόμα  στον περιφερικό εγκέφαλο, σκέπτεται, φτιάχνει μια αντίληψη ενός εαυτού που πρέπει να πραγματοποιήσει κάτι και κάνει προσπάθειες να επιτύχει κάτι.. Η πειθαρχία, η πειθαρχημένη άσκηση, βρίσκεται πάντα μέσα στα πλαίσια της εξωτερικής δραστηριότητας, της σκέψης, κλπ. και τελικά είναι αδιέξοδη. Ποιος θέλει να πραγματοποιήσει; Τι; Πρόκειται για ένα ψευδές πρόβλημα και στα ψευδή προβλήματα όλες οι λύσεις είναι ψευδείς. Η μόνη αληθινή απάντηση είναι μια λύση στο Αντικειμενικό Έδαφος της Πραγματικότητας κι όχι στον φανταστικό χώρο της σκέψης. Όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες πρέπει να εγκαταλειφθούν. Ακόμα κι η επιθυμία της Ησυχίας, της Απελευθέρωσης, της Φώτισης. Να εγκαταλειφθούν φυσικά (όπως εξηγήσαμε πιο πάνω) και σαν φυσικό γεγονός κι όχι μέσα από προσωπική αντίληψη, προσωπική προσπάθεια (γιατί έτσι ξαναπέφτουμε στον φαύλο κύκλο της σκέψης και της απατηλής πνευματικής εξέλιξης). Η Μετατόπιση προς το Κέντρο μας πρέπει να είναι φυσική, πραγματική, αντικειμενικό συμβάν. Κι αυτό σημαίνει να σταματήσουμε φυσικά, πραγματικά να διοχετεύουμε ενέργεια στο νοητικό κέντρο, στην σκέψη, στον περιφερικό εγκέφαλο, στις αισθήσεις, στο σώμα, στον κόσμο. Κι αυτό δεν γίνεται με την συνέχιση της δραστηριότητας (της σκέψης, κλπ.). Αφήνουμε την φωτιά της εξωτερικής ζωής να σβήσει φυσικά. Δεν φυσάμε την φλόγα της εξωτερικής ζωής γιατί όσο φυσάμε δυναμώνουμε την φλόγα και την εξάρτηση από την εξωτερική ζωή.

Ο Αληθινός Διαλογισμός

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
ΘΑΝΑΤΟΣ



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~