ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό,
Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη
Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο
πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης,
δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε
ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κι οι Ανώτερες
Δραστηριότητες, ο Ανώτερος Ψυχισμός γενικά, Εκδηλώνεται σε ένα Κατώτερο Πεδίο
Δραστηριότητας, τότε «Διοχετεύεται» Ενέργεια προς αυτό το Πεδίο κι «Εγκαθίσταται»
μια «Σχέση». Ο Ανώτερος Ψυχισμός λειτουργεί σαν Αόρατος Εαυτός, Ανώτερες
Λειτουργίες (άλλες Ασυνείδητες κι άλλες συνειδητές) ενώ το κατώτερο πεδίο
λειτουργεί σαν φορέας εκδήλωσης.. Τι σημαίνει αυτό; Η «Προσοχή» του Ανώτερου
Ψυχισμού στρέφεται προς το κατώτερο πεδίο, τον φορέα, υπάρχει μια «σύνδεση» και
μια ροή «πληροφοριών» ανάμεσα σε Ανώτερο Ψυχισμό και τον φορέα. Αυτή η «σύνδεση»,
η ροή «πληροφοριών» κι η «συνέχεια» του φαινομένου είναι η εμπειρία της ζωής
(στο κατώτερο πεδίο), η αίσθηση ζωής στο κατώτερο πεδίο. Η Επίγνωση είναι στραμμένη
κι απορροφημένη στο κατώτερο πεδίο, εξαιτίας αυτής της «σύνδεσης». Ο Ανώτερος
Ψυχισμός γίνεται Εσωτερική Δύναμη και Λειτουργία ενώ είναι εμφανές (λόγω της εξωτερικής
πληροφόρησης) μόνο το κατώτερο πεδίο, ο φορέας εκδήλωσης. Προκειμένου για τον
Ενσαρκωμένο Άνθρωπο στο υλικό πεδίο ο Ανώτερος Ψυχισμός υφίσταται και
δραστηριοποιείται και γίνεται φανερός από την δράση του αλλά είναι αόρατος
καθώς αποτελεί μια Ανώτερη Λειτουργία ενώ οι πληροφόρηση μας εμφανίζει μόνο το
υλικό στοιχείο, το υλικό σύμπαν, τα πράγματα, το σώμα και τα αντικείμενα.
Πάντα, σε όλα τα Πεδία Ύπαρξης το Ανώτερο Λειτουργεί σαν Αόρατη Ανώτερη
Λειτουργία και το κατώτερο (λόγω της εξωτερικής πληροφόρησης) σαν απτή ουσία,
κάτι χειροπιαστό. Αυτό σημαίνει ότι όσο ανερχόμαστε στα Πεδία Ύπαρξης ότι
λειτουργεί σαν Ανώτερος Ψυχισμός θα είναι Αόρατη Δύναμη-Λειτουργία και ο
κατώτερος φορέας θα είναι απτή ουσία. Έτσι στο Αστρικό Πεδίο ενώ ο Ανώτερος
Ψυχισμός παραμένει Αόρατος, είναι απτή η αστρική ουσία. Στο νοητικό Πεδίο απτή
είναι η νοητική ουσία, Στα Ανώτερα Πεδία γίνεται απτή η παγκόσμια ουσία, κλπ. Πέρα
από τον Χώρο της Δημιουργίας Υφίσταται η ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ, η Πηγή των Πάντων. Και
πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας ότι όταν μιλάμε για απτή ουσία ή «ύλη», υλική,
αστρική, νοητική, παγκόσμια, μιλάμε για «δραστηριότητες» της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ κι όχι
για πραγματικές ουσίες.
Στην Εσωτερική Παράδοση όταν
μιλάμε για την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, για τις Δραστηριότητες της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, πρέπει να
γνωρίζουμε ότι δεν μιλάμε απλά για κάτι αφηρημένο. Η Δραστηριότητα (πέρα από το
ότι Ανιχνεύεται σαν «Κίνηση» της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ) είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι
Δύναμη, Πεδίο Ενέργειας και Διαμόρφωσης του Χώρου, Ενέργεια που Ανιχνεύεται
(από την δράση και τα αποτελέσματά της), έχει μια «ιδέα», μια «όψη», «φαίνεται»
κάπως, είναι «Φως». Για αυτό στις διάφορες Παραδόσεις όταν μιλούν για την
Δραστηριότητα του Θείου αναφέρονται στο Φως. Όλη η Δημιουργία είναι
Δραστηριότητα-Ενέργεια-Φως. Στην Αρχαιοελληνική Ορφική Παράδοση το Πρώτο
Γέννημα της Κοσμικής Νύχτας είναι ο «Φάνης» (Αυτός που «Φανερώνει», το Φως).
Στην χριστιανική παράδοση ο «Θεός» Είναι Φως κι ο «Λόγος» είναι Φως Εκ Φωτός
και το «Πνεύμα» Φως που Φωτίζει. Στην Εβραϊκή Καμπάλα το Απόκοσμο «Άιν» Γεννά
το Συνειδητό Άπειρο «Άιν Σοφ», από το Οποίο Εξαπλώνεται το Κοσμικό «Άιν Σοφ
Άουρ», το Φως της Δημιουργίας. Και στην Ανατολική Παράδοση γίνεται αναφορά στο
Φως. Το «Μπάρντο Τοντόλ» (η «Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών») μιλά μονάχα για το
Φως και τις «Διαφοροποιήσεις» του. Και στην Ινδική Παράδοση ο Θεός θεωρείται
Φως. Έτσι όλα Είναι Φως και Διαφοροποιήσεις του Φωτός. Σύμφωνα με την Παράδοση
αυτό που Συμβαίνει σε Παγκόσμιο Επίπεδο συμβαίνει σε όλα τα Επίπεδα και σε όλα
τα Μέρη. Η Δημιουργία, το Ολικό Σύμπαν (Αόρατο και Ορατό) είναι Ολογραφικό.
Δηλαδή οι Ιδιότητες του Όλου υπάρχουν εν δυνάμει παντού και στο πιο μικρό
στοιχείο, κόκκο ουσίας ή ύλης. Μπορούμε
να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με το Φως βλέποντας πως φανερώνεται το υλικό φως
(και πως διαφοροποιείται ανάλογα με την «συχνότητα» δράσης, στο ορατό φάσμα,
στο «ουράνιο τόξο»).
Σύμφωνα με την Εσωτερική Παράδοση
η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η ΟΥΣΙΑ, Αυτοαναγνωρίζεται (Αυθόρμητα, Πηγαία, Άμεσα, χωρίς
διαδικασία) σαν ΦΩΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ένα ΛΕΥΚΟ Εκτυφλωτικό Φως (το «εκτυφλωτικό»
σημαίνει ακριβώς, την μη αντίληψη, το χωρίς ανιχνεύσιμα στοιχεία), Μια ΖΩΝΤΑΝΗ
ΠΑΡΟΥΣΙΑ, πέρα από όλα τα αντιληπτικά όρια, που Είναι Πηγή των Πάντων, Χωρίς
Χώρο ή Χρόνο, Μια Ασύλληπτη Κατάσταση.
Το Κοσμικό Πεδίο γίνεται αντιληπτό σαν Φως Χωρίς Ιδιότητες, ένα Μαύρο
Αχανές Φως, Μια Απουσία, ένα Δημιουργικό Κενό που αποτελεί το Υπόβαθρο των
Πάντων, κάθε Αντίληψης, Φαινομένου και Μορφής (κι είναι Μαύρο για να μπορέσει
να Υποδεχθεί οποιαδήποτε διαφοροποίηση του Φωτός). Είναι η Κοσμική Νύχτα των
Παραδόσεων, η «Νύχτα», η Μάχα Σάκτι, το «Μηδέν» της χριστιανικής δημιουργίας,
το Πρώτο Μεγάλο Χάσμα (πριν την Δημιουργία) της Καμπάλα.. Τα Ανώτερα Παγκόσμια
Πεδία είναι Μπλε Φως (Βαθύ Ιώδες, Μπλε και Γαλάζιο). Είναι οι Ανώτεροι Ουρανοί.
Το Μέσο μη Δυαδικό Πεδίο είναι Πράσινο Φως. Είναι τα Ηλύσια Πεδία των Ορφικών,
ο Πράσινος Παραδεισένιος Κήπος του χριστιανικού συμβολισμού. Εδώ το Παγκόσμιο
εκδηλώνεται σε άπειρες Ατομικότητες. Οι Ατομικότητες (πάντα Δραστηριότητες της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ)
εκδηλώνονται σαν φωτεινές παρουσίες με την απόχρωση του Πεδίου. Πιο κάτω, στα
Κατώτερα Πεδία Ύπαρξης το Φως Χρωματίζεται ανάλογα. Κίτρινο (ή Τρεις Αποχρώσεις
του Κίτρινου) στο Νοητικό Πεδίο, Πορτοκαλί (σαν χρυσαφένιο ηλιοβασίλεμα) στο
Αστρικό Πεδίο κι Ερυθρό στο Αιθερικό-Υλικό Πεδίο. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι
όταν μιλάμε για «Φως με Χρώμα» εννοούμε Διάφανη Ακτινοβολία με μια «ελαφρά απόχρωση».
Στην πραγματικότητα το ότι η
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται στις Δραστηριότητές της σαν Φως κι ότι ο Ανώτερος
Ψυχισμός, η Ψυχή, στον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο είναι Φως, μπορούμε να το
διαπιστώσουμε, να το βιώσουμε, να έχουμε εμπειρία, μονάχα στα ανώτερα επίπεδα
του Διαλογισμού, όταν βιώνουμε την Μη-Δυαδική Συνείδηση κι αποσυρόμαστε στα
Εσωτερικά Πεδία. Μόνο τότε βλέπουμε, αναγνωρίζουμε ότι η Εσώτερη Ουσία μας είναι
Φως.
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ο Ανώτερος
Ψυχισμός (δηλαδή η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με τις Ανώτερες Δραστηριότητές της) Εκδηλώνεται σε
μια Κατώτερη Δραστηριότητα (που λειτουργεί σαν Φορέας, σαν Απτή Ουσία μέσω των
ανάλογων αισθήσεων, σαν «Μορφή») δημιουργεί , επηρεάζει, καταλαμβάνει κάποιο
χώρο, για αυτό και λειτουργεί σαν Φορέας, όχημα εκδήλωσης της Ανώτερης Ουσίας,
των Ανώτερων Λειτουργιών, αυτό που ονομάζουμε «σώμα». Από εδώ πηγάζει η «Αντίληψη»
του Σώματος, των Πολλαπλών Σωμάτων του Όντος, του Ανθρώπου. Με αυτή την «έννοια»
αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ένα Κοσμικό Σώμα, το Σώμα της Νύχτας, από Απρόσιτο
Μαύρο Φως, που είναι το Όλον της Δημιουργίας. Το Παγκόσμιο Σώμα (για την
Ακρίβεια τα Τρία Παγκόσμια Σώματα, από Ιώδες Μπλε και Γαλάζιο Φως), είναι η Παγκόσμια
Ατομικότητα, Κοινή σαν επίγνωση σε όλα τα όντα, το Ουράνιο Σώμα (Σώματα), η
Αληθινή Ύπαρξη, είναι ό Χώρος, καταλαμβάνει όλο τον Χώρο. Το Ατομικό Σώμα όμως,
σαν συμπύκνωση της Μη-Δυαδικής Νοητικής Ουσίας, καταλαμβάνει συγκεκριμένο χώρο
(σαν «σφαίρα» ή μορφή σφαίρας). Αυτό ακριβώς το Ατομικό Σώμα είναι ο Αληθινός Ατομικός Άνθρωπος, η Ατομική Ψυχή. Στην
Πραγματικότητα είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, με τις Ανώτερες Δραστηριότητες της Παγκόσμιας
Αντίληψης που Περιορίζεται στον Αληθινό Νοητικό Χώρο, σε μια Αγνή Νοητική Μορφή
και λειτουργεί σε αυτό το Πεδίο μέσα από αυτό το Αγνό Νοητικό Σώμα. Αυτή η
Ατομικότητα, η Ανθρώπινη Ψυχή (όπως την ορίσαμε) προϋπάρχει στον Ενδιάμεσο
Κόσμο, πριν κατέλθει στους Κατώτερους Κόσμους, στον Κατώτερο Νοητικό Κόσμο,
στον Αστρικό Κόσμο και στον Αιθερικό-Υλικό Κόσμο (με ένα νοητικό σώμα, ένα
αστρικό σώμα κι ένα αιθερικό-υλικό σώμα αντίστοιχα). Είχε δίκηο λοιπόν ο
Ωριγένης που, ακολουθώντας τον Διδάσκαλο Πλάτωνα, μιλούσε για την προΰπαρξη των
Ψυχών και είχαν άδικο οι αμαθείς χριστιανοί θεολόγοι που έλεγαν ότι η ψυχή
δημιουργείται μαζί με το σώμα κατά την «σύλληψη», (κι επειδή υποστήριζαν αυτές τις
ανοησίες για αυτό δεν παραδέχονταν και την μετεμψύχωση ή μετενσάρκωση ή
μετενσωμάτωση).
Στην πραγματικότητα ο Αληθινός
Άνθρωπος (ο Ολοκληρωμένος Άνθρωπος) Εκδηλώνεται στα Τρία Ανώτερα Πεδία, το
Κοσμικό, το Παγκόσμιο (Τριπλό) και το Ατομικό Πεδίο, με ένα Κοσμικό Σώμα, ένα
Παγκόσμιο (Τριπλό) κι ένα Ατομικό Σώμα, αντίστοιχα. Αυτά είναι τα Τρία Αιώνια
Σώματα του Ανθρώπου. Οι Κατώτεροι Κόσμοι (Νοητικός, Αστρικός και
Αιθερικός-Υλικός Κόσμος) είναι παροδικοί και φθαρτοί και τα Σώματα με τα οποία
εκδηλώνεται ο Άνθρωπος σε αυτά τα Πεδία είναι παροδικά και φθαρτά. Το Ανώτερο
Ατομικό Σώμα διατηρείται όσο υπάρχει Ατομική Αντίληψη όσες ζωές κι αν ζήσει ο
Άνθρωπος στους Κατώτερους Κόσμους, λαμβάνοντας νέα κατώτερα σώματα κάθε φορά.
Έτσι η Ατομικότητα (στην πραγματικότητα η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με την Κοσμική
Δραστηριότητα, και την Παγκόσμια Δραστηριότητα που Εκδηλώνεται σαν Ατομικότητα
στο συγκεκριμένο Πεδίο), δηλαδή η Συνείδηση (η Αίσθηση) Ύπαρξης που έχουμε,
παραμένει και μετά τον υλικό θάνατο, την διάλυση του αστρικού σώματος και την
διάλυση του νοητικού σώματος, στον Ανώτερο Νοητικό Χώρο (στα Ηλύσια Πεδία των
Αρχαίων, στον Παράδεισο των δυτικών θεολόγων). Η «Κόλαση» για την οποία μιλούν
οι άνθρωποι είναι η «περιπλάνηση» έξω από το Μέσο Νοητικό Πεδίο μέχρι την
τελική εξιλέωση που θα επιτρέψει μια ακόμα ενσάρκωση στους κατώτερους κόσμους,
μήπως και μπορέσει ο Άνθρωπος να διδαχθεί τι είναι τελικά η ζωή και να γνωρίσει
τον Αληθινό Προορισμό του που είναι η Απελευθέρωση προς τους Ανώτερους
Ουράνιους Κόσμους.
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»
Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται (με τις
Δραστηριότητές της) στην Δημιουργία, σε Κατώτερα Πεδία, όταν ο Ανώτερος
Ψυχισμός Εκδηλώνεται (σαν Ουσία, σαν Συνείδηση Ύπαρξης) σε ένα (και μέσα από
ένα) κατώτερο φορέα (την Μορφή, το Σώμα), τότε εγκαθίσταται μια «Λειτουργική
Σχέση» ανάμεσά τους. Είναι οι Ανώτερες Λειτουργίες που «Δραστηριοποιούνται» σαν
Δυνάμεις μέσα στο Σώμα. Υπάρχει πλήρης αντιστοιχία. Αυτές οι Ανώτερες
Λειτουργίες-Δυνάμεις εκδηλώνονται, «εκφράζονται» σε συγκεκριμένα σημεία, «κέντρα»
μέσα στον φορέα. Στην βουδιστική παράδοση ονομάζονται πάντμας (λωτοί), στην ινδική
και ταντρική παράδοση ονομάζονται τσάκρας (τροχοί) και στην ελληνική παράδοση
αναφέρονται σαν κέντρα λειτουργίας. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι σε όλους τους φορείς
που μπορεί να λάβει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (όταν Εκδηλώνεται στην Δημιουργία, στους Κόσμους)
υπάρχουν αντίστοιχα κέντρα και ανάμεσα στα κέντρα ενός ανώτερου φορέα και τα
αντίστοιχα κέντρα του κατώτερου φορέα υπάρχει πλήρης «συγχρονισμός». Για
παράδειγμα ανάμεσα στο Ανώτερο Νοητικό Κέντρο που υπάρχει στο Νοητικό Σώμα κι
εκείνο που υπάρχει στο Αστρικό Σώμα κι εκείνο που υπάρχει στο Αιθερικό Σώμα (το
Ατζνα Τσάκρα) κι εκείνο που υπάρχει στο υλικό σώμα (το «εσωτερικό» του
εγκεφάλου) υπάρχει πλήρης συγχρονισμός. Έτσι δεν πρέπει να νομίζουμε ότι τα
τσάκρας (το σύστημα των τσάκρας) υπάρχουν στο υλικό σώμα ή σε ένα λεπτό σώμα
(το αιθερικό ή το αστρικό), υπάρχουν ανάλογα κέντρα σε όλα τα Σώματα.
Έτσι τι σημαίνει αφύπνιση της συνειδητότητας ή
της «ενέργειας» στα κέντρα και τι συμβαίνει πραγματικά κατά την αφύπνιση των Κέντρων;
Υπάρχει μεγάλη σύγχυση εδώ. Στην πραγματικότητα όταν μεταβαίνουμε από ένα
κατώτερο κέντρο που εκπροσωπεί τον αντίστοιχο φορέα σε ένα ανώτερο κέντρο που
εκπροσωπεί ένα ανώτερο φορέα ενεργοποιείται και το αντίστοιχο κέντρο στον
ανώτερο φορέα. Για να το εξηγήσουμε, όταν ξεκινάμε από το Σβαντίσθανα Τσάκρα
που εκπροσωπεί το Αιθερικό-Υλικό Σώμα κι Ανερχόμαστε στο Αναχάτα που εκπροσωπεί
το Αστρικό Σώμα, αφυπνίζεται το Κέντρο στο Αιθερικό-Υλικό Σώμα και το Κέντρο
στο Αστρικό Σώμα. Κι όταν ανερχόμαστε στο Άτζνα Τσάκρα που εκπροσωπεί το
Νοητικό Σώμα αφυπνίζεται το Κέντρο στο Αιθερικό Σώμα, το Κέντρο στο Αστρικό
Σώμα και το Κέντρο στο Νοητικό Σώμα. Έτσι ή «Άνοδος» στα Τσάκρα σημαίνει
ταυτόχρονα την άνοδο στα Ανώτερα Σώματα, στα Ανώτερα Πεδία. Έτσι κάποιος που
έχει Ανέλθει πραγματικά στο Άτζνα Τσάκρα και το έχει Αφυπνίσει Πλήρως βιώνοντας
την Μη-Δυαδική Συνείδηση στην πραγματικότητα έχει συνειδητοποιήσει το Αιώνιο
Ατομικό Σώμα (που υπάρχει πάντα πίσω από όλες τις παροδικές ενσαρκώσεις), έχει
εμπειρία της Αθανασίας (ακόμα κι όταν καταστρέφεται το αιθερικό-υλικό σώμα, το
αστρικό σώμα και το νοητικό σώμα).
Τι εννοούμε όμως πραγματικά όταν
λέμε «αφύπνιση» κάποιου Κέντρου; Και τι συμβαίνει κατά την Άνοδο σε Ανώτερα
Κέντρα; Στην πραγματικότητα τα Κέντρα υπάρχουν σε όλα τα Σώματα και Λειτουργούν
(τουλάχιστον τα κατώτερα). Λέγοντας «αφύπνιση» εννοούμε τον πλήρη έλεγχο και
την ηθελημένη απόσυρση από αυτό το πεδίο δραστηριότητας, την εγκατάλειψη των
δράσεων σε αυτό το πεδίο. Με άλλα λόγια αφύπνιση του Σβαντίσθανα Τσάκρα
σημαίνει να μπορούμε να «καθόμαστε» σε πλήρη σωματική χαλάρωση. Αφύπνιση του
Αναχάτα Τσάκρα σημαίνει ότι έχουμε επιτύχει την πραγματική βαθιά «απάθεια».
Αφύπνιση του Άτζνα Τσάκρα σημαίνει ότι βιώνουμε την «σιωπή» της σκέψης και στην
ολοκλήρωση της «διαδικασίας» βιώνουμε την Μη-Δυαδική Συνείδηση. Η Άνοδος στο
Σαχασράρα Τσάκρα σημαίνει την Αφύπνιση του αντίστοιχου Κέντρου σε όλα τα
Κατώτερα Σώματα και την Αφύπνιση του Κέντρου στο Παγκόσμιο Σώμα (που είναι
Τριπλό). Ουσιαστικά σημαίνει την Απελευθέρωση από την Ατομικότητα, από το Αγνό
Νοητικό Σώμα και την «Διεύρυνση» στην Πανταχού Παρουσία, στο Παγκόσμιο Σώμα.
Από όσα είπαμε γίνεται κατανοητό
ότι θεωρούμε (σε αντιστοιχία με τα Πεδία Εκδήλωσης και τα Αντίστοιχα Σώματα) ότι
υπάρχουν συγκεκριμένα Κέντα Δράσης στον Άνθρωπο, το Τριπλό Σαχασράρα, το Άτζνα
Τσάκρα (με διπλή λειτουργία, σαν Αγνό Νοητικό και κατώτερο νοητικό), το Αναχάτα
Τσάκρα (που εκφράζει το Αστρικό) και το Σβαντίσθανα Τσάκρα (που εκπροσωπεί το Αιθερικό-Υλικό).
Τα άλλα κέντρα που αναφέρονται στην σχετική βιβλιογραφία συχνά έχουν βοηθητική
λειτουργία και σημασία (χρησιμεύουν σαν «σύνδεσμοι»).
Έτσι, για να γυρίσουμε στον
Ενσαρκωμένο Άνθρωπο θα πρέπει να πούμε ότι στην πραγματικότητα ο Αληθινός
Άνθρωπος είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που Εκδηλώνεται στην Δημιουργία, σε Πολλά Πεδία
ταυτόχρονα, σε Πολλά Σώματα ταυτόχρονα και μέσα από Αντίστοιχα Κέντρα
Λειτουργίας που συγχρονίζονται σε όλα τα Σώματα, σε όλα τα Πεδία. Ασφαλώς όταν
κάποιος δεν έχει βιώσει τα Βαθύτερα Στρώματα της Ύπαρξης δεν είναι και δεν αισθάνεται
Ολοκληρωμένος Άνθρωπος. Για αυτό λέμε ότι ο Άνθρωπος χρειάζεται να «εκπαιδευθεί»,
να συνειδητοποιήσει την Ύπαρξή του σε Όλα τα Πεδία, σε όλα τα Βάθη, να
Κατανοήσει πως Λειτουργεί, σαν Ύπαρξη, τι είναι τελικά Ζωή και ζωή στη γη και ποιος
είναι ο Αληθινός Προορισμός του Ανθρώπου.
Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο
ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
ΘΑΝΑΤΟΣ
