Esoterism Academy: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 5

Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Sunday, November 12, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 5

1. Οντολογία της Ψυχής
2. Φαινομενολογία της Ψυχής

3. Τα Μυστήρια, η Εσωτερική Παράδοση κι η εξωτερική διδασκαλία

4. Η Διδασκαλία, ο Νόμος, η Εντολή κι ο άνθρωπος

~~~

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

Αληθινή Αυτογνωσία είναι να έχεις άμεση αντίληψη, κατανόηση, εμπειρία, «αυτού που είσαι πραγματικά». Με άλλα λόγια να νοιώθεις την Ύπαρξή σου (την «παρουσία», το «είμαι») σε όλο το βάθος της. Ή αλλιώς να βιώνεις όλες τις δυνατές συνειδησιακές καταστάσεις και να μην θεωρείς μια συγκεκριμένη κατάσταση με δεδομένες συνθήκες σαν τη όλη ύπαρξη. Αυτό σημαίνει ότι βιώνεις την ύπαρξή σου (αυτό που είσαι, την συνείδηση της ύπαρξης, την παρουσία σου, την «παρουσία») σαν μια δυναμική κατάσταση που μπορεί να έχει εμπειρία διαφόρων καταστάσεων. Το να βιώνεις μια συγκεκριμένη κατάσταση και να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή είναι η ύπαρξη, είναι «περιορισμός» και οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Το πρώτο που δίδασκε ο Ιησούς, που έδειχνε στους αδελφούς της Ομάδας που είχε δημιουργήσει, ήταν ακριβώς αυτό, ότι η Ψυχή (η Συνείδηση, η «Παρουσία») είναι κάτι που μπορεί να ανιχνευθεί μονάχα σαν παρουσία. Το «περιεχόμενο» της Παρουσίας, οι καταστάσεις που μπορούμε να βιώσουμε, οι εμπειρίες, είναι κάτι άλλο, και κάτι δευτερεύον. Αυτό ο Ιησούς το έδειχνε πρακτικά, καθοδηγώντας τους αδελφούς του να βιώσουν αυτό που είναι πραγματικά και να διερευνήσουν όλο το βάθος της ύπαρξής τους.

Πρακτικά η Παρουσία (το να νοιώθουμε ότι υπάρχουμε, ότι «είμαστε»), σαν συνείδηση της ύπαρξης, ορίζεται από το «περιεχόμενό» της, από τη αντίληψη του χώρου, από τη εναλλαγή των φαινομένων, τα συμβάντα, την εμπειρία της. Όταν η Συνείδηση είναι εδώ, λειτουργεί στο σώμα, και δέχεται πληροφορίες από αυτό που αντιλαμβάνεται σαν «εδώ ύπαρξη», από τις αισθήσεις, από τον κόσμο, έχει εμπειρία μιας «υλικής ύπαρξης» στον κόσμο. Όταν όμως τα εγκαταλείπει όλα αυτά και αποσύρεται στον εαυτό έχει εμπειρία της Παρουσίας στον Εσωτερικό Χώρο όπου δεν εξαρτάται από τις εναλλαγές των φαινομένων, από το γίγνεσθαι, από τον χρόνο. Πέρα από αυτή τη «αίσθηση» υπάρχει στην Απεραντοσύνη της Ελευθερίας από κάθε αντίληψη.

Συνεπώς το τι είναι η Ψυχή, η Συνείδηση, εξαρτάται από αυτό που βιώνει, από αυτό που μπορεί να βιώσει, από αυτό που αποφασίζει να βιώσει. Το σημαντικό λοιπόν είναι να συνειδητοποιήσει κάποιος τις φυσικές του δυνατότητες και μετά να δράσει. Αυτό ακριβώς έδειχνε ο Ιησούς στους ανθρώπους που είχε κοντά του. Τους καθοδηγούσε πρακτικά να νοιώσουν ότι η Ψυχή είναι στην πραγματικότητα (στη Αληθινή Φύση της) Απροσδιόριστη και ταυτόχρονα προσδιορισμένη, Απεριόριστη και περιορισμένη, Ελεύθερη και δεσμευμένη, Έξω από τον χώρο και τον χρόνο και ταυτόχρονα μέσα στις καταστάσεις. Όλα αυτά δεν είναι θεωρητικές περιγραφές αλλά συγκεκριμένες βιωματικές καταστάσεις, εμπειρίες, που μπορεί κάποιος να έχει.

Πρέπει να κατανοήσουμε, εμείς οι νεότεροι σοφοί άνθρωποι, με τις πολλές πληροφορίες, ότι ο Ιησούς κι οι άνθρωποι γύρω του όχι μόνο βίωναν και κατανοούσαν όλες αυτές τις καταστάσεις που περιγράφουμε αλλά και συζητούσαν σχετικά με τις εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης και τις μεταφυσικές συνέπειες των εμπειριών τους. Κάποιοι από τους αδελφούς του Ιησού ήταν μαζί του από την εποχή που ήταν στην Έρημο των Εσσαίων. Αλλά κι οι άλλοι που συγκεντρώθηκαν γύρω του δεν ήταν άσχετοι από θρησκευτικά, θεολογικά και φιλοσοφικά θέματα. Είναι τελείως λάθος αυτό που διδάσκουν στην εξωτερική εκκλησία ότι οι «μαθητές» του Ιησού ήταν αμόρφωτοι άνθρωποι που ξαφνικά όταν τους κάλεσε ο Ιησούς φωτίσθηκαν. Οι άνθρωποι γύρω από τον Ιησού ήταν βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι και μπορούσαν να κατανοήσουν αυτά που τους έλεγε ο Ιησούς και όχι μόνο αυτά. Είχαν επίσης επιλέξει την στάση τους στην ζωή κι είχαν βρει τον προσανατολισμό τους προς την Εσωτερική Πραγματικότητα, προς τον Θεό. Κακώς οι σύγχρονοι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι πιο σοφοί από εκείνους τους ανθρώπους, πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.

...

Αυτό που δίδασκε ο Ιησούς, ότι η Ψυχή είναι Απροσδιόριστη αλλά και προσδιορισμένη όταν συνδέεται με κάποιες καταστάσεις, δεν ήταν κάτι αφηρημένο ή κάτι έξω (και άσχετο) από την καθημερινή ζωή του ανθρώπου, των ανθρώπων. Ο Ιησούς, στη καθοδήγησή του, ξεκινούσε από την παρούσα κατάσταση που βιώνουμε, που βιώνει κάθε άνθρωπος ενσαρκωμένος σε ένα σώμα, εδώ στην γη. Η Ψυχή είναι εδώ, λειτουργεί μέσα στο σώμα. Αυτό είναι δεδομένο. Εκείνο που πρέπει να διερευνηθεί είναι ακριβώς το τι σημαίνει η Ψυχή να είναι εδώ, πως συνδέεται με το σώμα, τι ακριβώς συμβαίνει και πως πρέπει κάποιος να δρα και να συμπεριφέρεται. Η Ψυχή είναι εδώ, στο σώμα, αλλά μπορεί να έχει εμπειρίες πέρα από το σώμα. Έτσι η ανάγκη να κατανοήσουμε τι ακριβώς είμαστε, τι ακριβώς συμβαίνει, ποιο είναι το περιεχόμενο της σωματικής εμπειρίας, ποιος είναι ο αληθινός προορισμός, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.

Καταρχήν ο Ιησούς καθοδηγούσε αυτούς που ήταν κοντά του να συνειδητοποιήσουν την παρούσα κατάστασή τους, εδώ, τώρα, στο παρόν, μέσα στο σώμα. Όταν κάποιος μπαίνει (σοβαρά) σε αυτή την «διαδικασία» είναι αναγκασμένος να «εντοπίσει» τον εαυτό του στο ύψος του κεφαλιού (στον εγκέφαλο πιο συγκεκριμένα). Μάλιστα, όταν κάποιος εξετάσει προσεκτικά τι συμβαίνει, σε στιγμές ηρεμίας, όταν η νοητική δραστηριότητα ησυχάζει, επιβραδύνεται (ή δεν της δίνουμε προσοχή), εντοπίζουμε τον εαυτό μας στον εσωτερικό εγκέφαλο» και λίγο πιο χαμηλά από το μέτωπο. Αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό κέντρο ύπαρξης, το σημείο «ισορροπίας» στο οποίο η Ψυχή «έρχεται σε επαφή» με το σώμα (ή «συνδέεται» με το σώμα) είναι το εσωτερικό του εγκεφάλου (κι όχι ο φλοιός ή η μετωπιαία περιοχή). Αυτό στη Μυστική Παράδοση (και στην Διδασκαλία του Ιησού) είναι το κέντρο της ύπαρξης, η καρδιά της ύπαρξης, η «καρδιά» στο μυστικό νόημά της. Από την θέση ισορροπίας η Ψυχή μπορεί να δρα στην μετωπιαία περιοχή που είναι η έδρα της διανοητικής δραστηριότητας ή στις αισθήσεις και στην ευρύτερη περιοχή του σώματος. Για την Ψυχή δεν υπάρχει χρόνος. Η δράση της είναι άμεση, μπορεί να είναι στιγμιαία (χωρίς χρόνο) είτε έξω από όλο αυτό, είτε σε κατάσταση ηρεμίας στο κέντρο της, είτε στην σκέψη, στις αισθήσεις ή στις εμπειρίες από τη επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Για αυτό υπάρχει η «εντύπωση» ότι η Ψυχή είναι μέσα στο σώμα, διαχέεται μέσα στο σώμα. Στην πραγματικότητα η Ψυχή είναι ταυτόχρονα και έξω από το σώμα και μέσα στο σώμα.

Τις διάφορες καταστάσεις που μπορεί να βιώσει η Ψυχή στη παρούσα κατάστασή της που είναι συνδεδεμένη με το σώμα (την έξω από το σώμα εμπειρία, την εμπειρία μέσα στο σώμα, μέσα στον κόσμο) μπορούμε ακριβώς να τα «εντοπίσουμε» στο σώμα, στον εγκέφαλο, στο νευρικό σύστημα, στο υλικό σώμα. Όταν η Ψυχή στρέφεται έξω, στην δραστηριότητα της διανόησης, στις αισθήσεις, «φαίνεται» πολύ καθαρά «που» λειτουργεί. Μάλιστα η δραστηριότητά της μπορεί να καταγραφεί σε εγκεφαλικά κύματα ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνει. Όταν όμως κάποιος αποσύρεται από τον εξωτερικό κόσμο, στον εαυτό, η εξωτερική δραστηριότητα επιβραδύνεται (το ίδιο και τα εγκεφαλικά κύματα) κι αρχίζουμε να έχουμε εμπειρία όχι του σώματος (και του εξωτερικού κόσμου) αλλά των Εσωτερικών Καταστάσεων της Ψυχής. Σε ένα πρώτο στάδιο η Ψυχή που απελευθερώνεται από την εξωτερική σύνδεση με το σώμα και τον κόσμο, βιώνουμε μια κατάσταση ενότητας που συμπεριλαμβάνει τόσο τη κατάσταση της Ελευθερίας της Ψυχής όσο και την εξωτερική εμπειρία. Όταν η Ψυχή αποσύρεται βαθύτερα αρχίζει να βιώνει την δική της εσωτερική κατάσταση, στον δικό της εσωτερικό χώρο. Κι ακόμα βαθύτερα η Ψυχή συνειδητοποιεί ότι αυτή η ίδια είναι ο χώρος της εμπειρίας, ότι βιώνει το δικό της περιεχόμενο σαν χώρο ύπαρξης κι εμπειρίας. Σε ένα ακόμα βαθύτερο επίπεδο εμπειρίας δεν υπάρχει παρά η ίδια η Ψυχή σαν συνείδηση, σαν καθρέφτης της πραγματικότητας. Σε αυτές τις βαθύτερες καταστάσεις δεν γνωρίζουμε αν η Ψυχή είναι συνδεδεμένη με το σώμα (δεν γνωρίζουμε δηλαδή ποιος είναι ο χώρος εμπειρίας μας). Αυτές οι καταστάσεις, στην πραγματικότητα, είναι τελείως έξω από το σώμα. Επειδή όμως πάντα υπάρχει η δυνατότητα να ξανασυνδεθούμε άμεσα με το σώμα και τις αισθήσεις δίνεται η εντύπωση ότι αυτές οι καταστάσεις βιώνονται και μέσα στο σώμα (και μέσα στον εγκέφαλο ή μόνο μέσα στον εγκέφαλο). Στην πραγματικότητα αν και οι καταστάσεις που βιώνουμε λέμε ότι είναι βαθύτερες ή πιο βαθιά στον εγκέφαλο, είναι απλά συνειδησιακές καταστάσεις πιο αποδεσμευμένες από το σώμα και τον εξωτερικό κόσμο (για αυτό μας εμφανίζονται σαν κάτι πιο βαθύ). Στην πραγματικότητα είναι πιο ισχυρές συνειδησιακές καταστάσεις (δηλαδή στηρίζονται πιο πολύ στην ίδια την Συνείδηση και όχι σε εξωτερικές πληροφορίες). Τελικά αυτές οι εμπειρίες είναι και εκτός χώρου και μέσα στον χώρο και το σώμα. Συμβαίνουν και τα δύο (αλλά αυτό είναι δυσνόητο για την δυαδική λογική που λέει ότι δεν μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα δύο «αντίθετα» πράγματα ή καταστάσεις). Όταν όμως η Ψυχή απελευθερώνεται τελείως από το «περιεχόμενό» της, όταν βγαίνει τελείως έξω από τη δημιουργία, (από τον κύκλο της δημιουργίας), αυτή η εμπειρία δεν έχει ούτε χώρο, ούτε γίγνεσθαι (σαν εναλλαγή φαινομένων), ούτε χρόνο. Είναι μια κατάσταση πέρα από κάθε αντίληψη.

...

Θέλουμε να πούμε ότι ο Ιησούς καθοδηγούσε τους αδελφούς του στην απελευθέρωση της Ψυχής (στην αποδέσμευση από το «περιεχόμενό» της) μιλώντας τελείως πρακτικά και καθοδηγώντας τη δράση της μέσα στο ίδιο το σώμα. Τους μιλούσε για το πώς η Ψυχή συνδέεται και λειτουργεί μέσα στο σώμα (στο κέντρο της καρδιάς, στον εγκέφαλο, στις αισθήσεις, στον κόσμο) κι εξηγούσε κάθε μυστήριο που βίωναν σαν εσωτερικές καταστάσεις της Συνείδησης, περιγράφοντάς τα πρακτικά σαν δράση μέσα στα διάφορα μυστικά κέντρα του ανθρώπου. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς για το οποίο μιλούσε τόσο πολύ ο Ιησούς, στην πραγματικότητα περιλαμβάνει διάφορες δράσεις, καταστάσεις, εμπειρίες. Ξεκινώντας από το μυστικό κέντρο ισορροπίας της ύπαρξης ο Ιησούς οδηγούσε τους αδελφούς του στις ανώτερες καταστάσεις της Συνείδησης. Τους μιλούσε για τα τρία εσωτερικά κέντρα της καρδιάς, δηλαδή για τις τρεις καταστάσεις αποδέσμευσης που βιώνουμε όταν ανυψωνόμαστε προς τη Εμπειρία της Απελευθέρωσης στην Απεραντοσύνη του Θεού. Οι Εμπειρίες στα τρία μυστικά κέντρα που ταυτόχρονα εντοπίζονται στο εσωτερικό του εγκεφάλου αλλά είναι και εκτός σώματος και κόσμου, στον Εσωτερικό Χώρο της Ψυχής, χαρακτηρίζονται σαν Εμπειρίες Συνείδησης, σαν Εσωτερικοί Ουρανοί, σαν Καταστάσεις του Θείου Πνεύματος ή του Λόγου. Η είσοδος σε αυτές τις καταστάσεις βιώνονται επίσης σαν Μυστήρια που στο Εσωτερικό Τελετουργικό χαρακτηρίζονται σαν Πνευματικό Βάπτισμα, Πνευματικό Χρίσμα, Πνευματική Θεία Κοινωνία που δεν έχουν καμία σχέση με τις εξωτερικές τελετουργικές πράξεις της εξωτερικής εκκλησίας (όπως έχουμε πει πολλές φορές σε αυτή την σειρά άρθρων).

Αν και αυτές οι Εσωτερικές Καταστάσεις έχουν περιγραφεί και από τον Ιησού και από άλλους μυστικούς στην εσωτερική χριστιανική παράδοση πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι καταστάσεις της Συνείδησης που πρέπει κάποιος να βιώσει ο ίδιος για να καταλάβει για τι πράγμα μιλάμε. Και θα πρέπει να "συζητήσει" τις εμπειρίες του για να διευκρινίσει αυτά που ζει με κάποιον που έχει ήδη αυτές τις εμπειρίες. Αυτό είναι το νόημα και ο λόγος ύπαρξης της εσωτερικής παράδοσης. Προφανώς τη εξωτερική εκκλησία έχουν πλήρη άγνοια όλων αυτών.

...

Η Αληθινή Προσευχή είναι η απόσυρση από τον εξωτερικό κόσμο, τις αισθήσεις, την διανόηση, τα ασυνείδητα εντυπώματα (που αναβλύζουν χωρίς τη θέλησή μας), η επιστροφή στον εαυτό, σε μια κατάσταση καθαρότητας της ύπαρξης. Αυτό το έχει διευκρινίσει ο Ιησούς κι υπάρχει γραμμένο στα Ευαγγέλια. Σε μια τέτοια κατάσταση καθαρότητας όπου η Συνείδηση αδειάζει από το εξωτερικό περιεχόμενό της δημιουργείται χώρος και δίνεται η δυνατότητα στο Πνεύμα του Θεού να Φωτίσει αυτόν τον χώρο, να τον "Γεμίσει". Η Ψυχή αποκτά πνευματικό περιεχόμενο. Αυτή η κατάσταση που στην τεχνική ορολογία της προσευχής ονομάζεται "καθαρός νους" ή "πνευματική κατάσταση", χαρακτηρίζεται επίσης σαν Πνεύμα. Στην πραγματικότητα όταν σβήνει η διανόηση, οι λογισμοί, το εγώ (αφήνοντας την αυθόρμητη φυσική αντίληψη ανόθευτη να λειτουργεί) η κατάσταση γίνεται αντικειμενική, είναι Αντικειμενική Κατάσταση της Ψυχής, για αυτό και βιώνεται σαν υπερπροσωπική πνευματική κατάσταση, κατάσταση που Φωτίζεται από το Θείο Πνεύμα.

Η Μετάβαση στις Εσωτερικές Καταστάσεις, η Πνευματική Γέννηση, η γέννηση άνωθεν (για την οποία συζητούσε ο Ιησούς με τον Νικόδημο) δεν είναι παρά το πρώτο βήμα αλλά είναι ένα βήμα αποφασιστικό για τον άνθρωπο της γης. Στην πραγματικότητα περνάμε την Πύλη από το γίγνεσθαι μέσα στον χρόνο στον Αιώνιο Εσωτερικό Πνευματικό Χώρο, στον Πνευματικό Ουρανό. Αυτό που βιώνουμε, η Αντικειμενική Κατάσταση χωρίς εγώ, είναι μια "ψυχική αλλοίωση" μόνιμη. Η Ψυχή αποκτά πνευματικό περιεχόμενο. Η "επανένωση" με το σώμα γίνεται με το νέο περιεχόμενο της Ψυχής και δεν ξαναπέφτουμε πάλι στην παλιά κατάσταση, της δυαδικότητας, του εγώ, του διαχωρισμού. Έτσι το σώμα γίνεται Οίκος του Πνεύματος, του Θεού, Ναός Ζωντανός (κι όχι χειροποίητος από πέτρες).

Αλλά ο Αληθινός Προορισμός του Ανθρώπου δεν είναι να έρθει σε απλή επαφή με τον Θεό και να ζήσει με αυτή την εμπειρία μέσα στο σώμα, στη ζωή, στο κόσμο. Ο Αληθινός Προορισμός είναι να Εμβαθύνουμε στην Ύπαρξή μας, η Βίωση των Μυστηρίων της Βασιλείας των Εσωτερικών Ουρανών (όπως μας το παρέδωσε ο Ιησούς), δηλαδή των διαφόρων εσωτερικών καταστάσεων που Οδηγούν όλο και πιο βαθιά στον Εσωτερικό Χώρο μέχρι την Τελική Αποδέσμευση από το "Περιεχόμενο" της Συνείδησης, στη Ελευθερία Μέσα στους Κόλπους του Πατέρα. Ακριβώς σε αυτή την Εσωτερική Κατάσταση καθοδηγούσε ο Ιησούς τους αγαπημένους αδελφούς της εποχής του και για τη Εμπειρία των Ουράνιων Καταστάσεων, για την Ένωση με τον Πατέρα, τους μιλούσε. Κι επειδή αυτός ο ίδιος, ο Ιησούς, είχε ανυψωθεί Ως τον Θεό, είχε Ενωθεί με τον Πατέρα, Γνώριζε πολύ καλά πως αυτός είναι ο Αληθινός Προορισμός κάθε ανθρώπου, δηλαδή η Βίωση των Αντικειμενικών Καταστάσεων της Ψυχής (των Εσωτερικών Ουράνιων Καταστάσεων) που ο Ίδιος Εξέφραζε στον εξωτερικό κόσμο και η Μόνη Αληθινή Οδός προς τον Πατέρα μας (δηλαδή την Αληθινή Εσωτερική Ουσία μας).

...

Θα πρέπει να σημειώσουμε (χωρίς να είναι απαραίτητο για την κατανόηση των καταστάσεων που περιγράφουμε), με μορφή παρατήρησης, ότι ο Ιησούς, μολονότι είχε αυτός ο ίδιος βιωματική εμπειρία της Ένωσης με τον Θεό. Όμως γεννήθηκε και λειτούργησε μέσα σε μια πνευματική παράδοση (των Εσσαίων) που εκφραζόταν μέσα στην Ευρύτερη Ιουδαϊκή Πνευματικότητα. Με άλλα λόγια "μιλούσε" για πράγματα που κι άλλοι γνώριζαν και ζούσαν. Πέρα όμως από τον στενό κύκλο του ιουδαϊκού εσωτερισμού παρόμοιες διδασκαλίες παραδίδονταν και σε άλλες εσωτερικές παραδόσεις.

Αναφορές για το μυστικό κέντρο της καρδιάς και τις τρεις εσωτερικές καταστάσεις υπάρχουν στα Ουπανισάδ. Ο Βυάσα, σχολιάζοντας τον Πανταζάλι μιλούσε για την συγκέντρωση στον λωτό της καρδιάς εντοπίζοντάς τον στον εγκέφαλο κι όχι στη θέση της εξωτερικής καρδιάς. Αυτό το διευκρινίζει ο Βασάσπατι Μίσρα που περιγράφει αναλυτικά τις εσωτερικές καταστάσεις, τις οποίες "αναφέρει" στην εξωτερική (σε σχέση με το Βράχμαν) Τριμούρτι (Βράχμα, Βισνού και Σίβα) και στον Ιερό Ήχο Ομ (AUM όπου το A αντιστοιχεί στον Σίβα, το U στον Βισνού και το M στον Βράχμα). Η θεωρία και η περιγραφή των λεπτών κέντρων του ανθρώπου (τσάκρας ή πάντμας) έτσι όπως μεταφέρεται εξωτερικά περιέχει πολλές ανακρίβειες και λάθος πληροφορίες.

Ακόμα αναφορές υπάρχουν στην Καμπάλα όπου οι τρεις ανώτερες εσωτερικές καταστάσεις "σχετίζονται" με την εσωτερική βίωση των τριών ανώτερων σεφιρώθ.

Επίσης στην μετά τον Ιησού "σουφική παράδοση" υπάρχουν αναφορές στο μυστικό σύστημα των "λατάιφ". Το κέντρο της Καρδιάς (Κάλμπ) περιγράφεται σαν η Εσώτερη Ύπαρξη όπου βιώνονται οι τρεις εσωτερικές καταστάσεις (χαφί, σιρρ, ίχφα). Κι εδώ στην εξωτερική περιγραφή υπάρχουν ανακρίβειες (κάποιοι υποστηρίζουν εσκεμμένα, για λόγους προστασίας της παράδοσης) στον εντοπισμό των λατάιφ.

Όπως και να έχει, αυτό που θέλουμε να πούμε τελικά είναι ότι ο Ιησούς λειτουργούσε μέσα σε μια Ευρύτερη Παράδοση (που ίσως η Πηγή κι οι Ρίζες της να είναι έξω από αυτόν τον κόσμο) και δεν έλεγε τίποτα από μόνος του. Αυτό άλλωστε το ομολογεί ο ίδιος ο Ιησούς πολλές φορές μέσα στον Ιωάννη (για όποιον έχει δει προσεκτικά το κείμενο).

~~~

6. Η Είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, κι η Άνοδος στους Τρεις Ουρανούς

7. Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, November 12, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 5

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright