Esoterism Academy: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 4

The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Sunday, November 5, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 4

1. Οντολογία της Ψυχής

2. Φαινομενολογία της Ψυχής

3. Τα Μυστήρια, η Εσωτερική Παράδοση κι η εξωτερική διδασκαλία

~~~

4. Η Διδασκαλία, ο Νόμος, η Εντολή κι ο άνθρωπος

Όταν ο Ιησούς λέει "εγώ και ο πατήρ εν εσμέν" (Ιωάννης: 10,30), ή ότι είναι στους Κόλπους του Πατέρα, ή ότι εξήλθε από τον Πατέρα για να έρθει στο κόσμο, όταν μιλάει για τον Ουρανό και τον κόσμο, το Άνω (Άνωθεν) και το κάτω, το βασίλειο το δικό του (στους ουρανούς) και τον κόσμο, το Φως και το σκοτάδι, ή διαχωρίζει το εκ Θεού από το εκ του κόσμου, προφανώς αναφέρεται σε καταστάσεις (ή εμπειρίες) που δεν βιώνει ο συνηθισμένος άνθρωπος. Πως μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε (κι όχι να "ερμηνεύσουμε) τα λόγια του Ιησού;

Ο συνηθισμένος άνθρωπος που λειτουργεί με την διανόηση (μέσα στην δυαδικότητα και τον διαχωρισμό) εξαντικειμενοποιεί τα πάντα (όντα, καταστάσεις, πράγματα). Αδυνατώντας να συλλάβει ότι ο Ιησούς μιλάει για Αντικειμενικές Καταστάσεις της Ψυχής, θεωρεί τον Ιησού (που βιώνει τη Ένωση με τον Θεό) σαν υπερφυσικό ον και όσα λέει έξω από τη δική του δυνατότητα (κι εμπειρία). Κι έτσι χτίζει μια ολόκληρη μυθολογία γύρω από τον Θεό, τον Υιό του Θεού, τον Ουρανό, τον κόσμο και τον άνθρωπο, κλπ. Αλλά η χριστιανική μυθολογία δεν περιγράφει την πραγματικότητα, περιγράφει όσα φαντάζονται οι άνθρωποι (θεολόγοι κι απλοί χριστιανοί) για την πραγματικότητα.

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Όταν ο Ιησούς λέει "εγώ και ο πατήρ εν εσμέν" δηλώνει άμεσα ότι "βρίσκεται" στους Κόλπους του Πατέρα πέραν της Δημιουργίας. Ταυτόχρονα όμως αυτός ο παράξενος άνθρωπος (του οποίου γνωρίζουμε και τον τόπο καταγωγής, και τους δικούς του και την ζωή του) είναι εδώ, ολοζώντανος, με σώμα, μέσα στην Δημιουργία, μπροστά στους συγχρόνους του. Τι ακριβώς συμβαίνει; Ο Ιησούς Βιώνει μια Μοναδική Πραγματικότητα που τα Περιλαμβάνει όλα. Βρίσκεται ταυτόχρονα έξω από την Δημιουργία και παράλληλα "λειτουργεί" μέσα της. Προφανώς για τον Ιησού δεν υπάρχει έξω και μέσα, δεν βιώνει τέτοιους διαχωρισμούς (γιατί η Συνείδησή του δεν υπόκειται σε τέτοιους "περιορισμούς"). Ενώ Είναι Ελεύθερος από την Δημιουργία ταυτόχρονα ενεργεί μέσα στα φαινόμενα. Για αυτόν η Πραγματικότητα είναι Ενιαία, ταυτόχρονα Υπερβατική και ταυτόχρονα περιλαμβάνουσα τα φαινόμενα. Για τους ανθρώπους όμως που ζουν "μέσα στην Δημιουργία" υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο Εκτός της Δημιουργίας και εντός της Δημιουργίας (λόγω των "περιορισμών" της συνείδησής τους).

Στη πραγματικότητα (για τον Ιησού) η "είσοδος" στην Δημιουργία και η "έξοδος" από την Δημιουργία αντιμετωπίζεται σαν "συνειδησιακό γεγονός". Δεν υπάρχει παρά μονάχα η Παγκόσμια Πραγματικότητα του Θεού κι όλα αυτά που εμφανίζονται σαν φαινόμενα υπάρχουν και λειτουργούν μέσα στη "Σκέψη του Θεού", σαν αντιληπτικά, συνειδησιακά γεγονότα, αδημιούργητα στην πραγματικότητα, αν δώσουμε στην λέξη δημιουργία ένα κυριολεκτικό απόλυτο νόημα, σαν κάτι που "γίνεται" έξω από τον Θεό, έξω από την Άκτιστη Ουσία, σαν "κτιστή δημιουργία", ξεχωριστή από τον Θεό. Στην πραγματικότητα αυτή την αντίληψη έχουν όσοι βιώνουν τον "διαχωρισμό" και με την διανόησή τους εξαντικειμενοποιούν τα πάντα. Η "είσοδος" στην Δημιουργία βιώνεται από τον Ιησού (κι όποιον έχει ανάλογη εμπειρία) όχι σαν μετάβαση σε κάποια "αντικειμενική" εκτός του Θεού Δημιουργία αλλά σαν "είσοδος" στην "Σκέψη του Θεού", στο "Περιεχόμενο" της "Σκέψης" Του. Με άλλα λόγια η "είσοδος" δεν περιγράφει μια πραγματική μετάβαση κάπου αλλού (εκτός Θεού) αλλά την "μεταβολή" που γίνεται μέσα στην Συνείδηση για να "δεχθεί", να "αποδεχθεί" μέσα σε όλα αυτά σαν να είναι πραγματικά, αντικειμενικά κι εκτός Θεού. Θέλουμε να πούμε, με πιο απλά λόγια ότι όλα όσα εμφανίζονται σαν "φαινόμενα" δεν είναι παρά "αντιλήψεις", "εμπειρίες", "ενέργειες", "συμπαγή φαινόμενα" που η αγνοούσα συνείδηση του ανθρώπου (ο "συγχυσμένος νους" του ανθρώπου) τα αντιμετωπίζει σαν "αντικειμενικά". Μιλώντας στην σύγχρονη γλώσσα περιγράφουμε την είσοδο σε ένα νοητικής υφής κόσμο, σε μια εικονική πραγματικότητα (που ο περιορισμένος νους των ανθρώπων "πείθεται" ότι είναι αληθινά). Με το ίδιο νόημα η "έξοδος" από τη Δημιουργία σημαίνει την απαλλαγή της συνείδησης από τη αυταπάτη ότι όλα αυτά που συμβαίνουν είναι έξω από τον Θεό, κάπου αλλού, σε ένα "αντικειμενικό" κόσμο. Το Άκτιστο και το κτιστό δεν είναι πραγματικότητες αλλά εμπειρίες της Συνείδησης. Στη πραγματικότητα υπάρχει μόνο η Θεία Πραγματικότητα. Υπάρχει από Μόνη της, Μόνη της. Όλα η δήθεν δημιουργία δεν είναι παρά ένα "όνειρο" (μια σχετική πραγματικότητα). Έχει τεράστια σημασία να το "κατανοήσουμε" όλο αυτό. Γιατί α όλα βρίσκονται και γίνονται Εντός του Θεού τότε όλα είναι "υπό Έλεγχο". Σε μια αντικειμενική εκτός του Θεού δημιουργία τα πράγματα γίνονται προβληματικά κι η "σωτηρία" είναι αμφίβολη.

Ασφαλώς το να μιλά ο Ιησούς για όσα συμβαίνουν πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο. Ο ίδιος ο Ιησούς στην πολύ σημαντική του συνομιλία με τον Νικόδημο λέει "ει τα επίγεια είπον υμίν και ου πιστεύετε, πως εάν είπω υμίν τα επουράνια πιστεύσετε"; (Ιωάννης: 3, 12). Υπάρχουν πάρα πολλά που ο Ιησούς δεν μπορεί να κοινοποιήσει γιατί οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν. "Έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ' ου δύνασθε βαστάζειν άρτι" (Ιωάννης: 16, 12). Ακόμα και σήμερα είναι πολύ δύσκολο οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι όλη η Πραγματικότητα που περιγράφει ο Ιησούς κι ο Ιωάννης κι οι άλλοι μυστικοί είναι η Πραγματικότητα που Συμβαίνει Μέσα μας, Μέσα στη Ψυχή, Μέσα στην Θεία Ουσία, Μέσα στον Θεό. Νομίζουν ότι όλα αυτά, Θεός, δημιουργία, κόσμοι, γεγονότα κι εμπειρίες είναι "αντικειμενικά", κάπου έξω, ενώ όλα αυτά δεν είναι παρά η δική τους "ερμηνεία" για όσα συμβαίνουν.

…

Ασφαλώς ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να εξηγήσει στους ανθρώπους το τι πραγματικά συμβαίνει, τι είναι όλα αυτά που συμβαίνουν. Μονάχα έμμεσα θα μπορούσε να δείξει στους ανθρώπους αυτό που είναι πραγματικά και καθοδηγώντας τους πρακτικά να τους βοηθήσει να βιώσουν, αυτοί οι ίδιοι, τη πραγματικότητα, την Θεία Πραγματικότητα, την Αληθινή Ζωή. Στη πραγματικότητα βέβαια επειδή μιλάμε για "Μία Πραγματικότητα", για "Μία Ουσία", η Οποία ("ψευδώς") βιώνεται σαν "πολλά" δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στο Όλο και το καθένα ξεχωριστό ον. Επειδή όμως οι άνθρωποι νοιώθουν ήδη "διαχωρισμένοι", εγκλωβισμένοι μέσα στην δυαδικότητα, είναι πιο εύκολο να μιλήσεις στους ανθρώπους "ατομικά" και να αναφερθείς σε αυτούς τους ίδιους, στην ιδιαίτερη παρουσία τους μέσα στην ζωή, σε αυτό που οι ίδιοι βιώνουν και μπορούν να αφομοιώσουν, να κατανοήσουν. Έτσι αντί να μιλάμε για την Θεία Ουσία, την Ουσία της Ψυχής γενικά (που είναι το ίδιο) μιλάμε για την Ψυχή του καθενός για αυτό που ο καθένας νοιώθει ότι είναι, για αυτό που ο καθένας βιώνει. Με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς μπορούσε, στις συνομιλίες του, να αποφύγει τις αφηρημένες περιγραφές και τις θεωριτικολογίες και να δείξει άμεσα, πρακτικά και με φυσικό τρόπο αυτό που είναι ο άνθρωπος, αυτό που ζει, αυτό που μπορεί να ζήσει, ανοίγοντας τη Οδό προς τη Αληθινή Ζωή.

Τι είναι ο άνθρωπος; ο συγκεκριμένος άνθρωπος; ο καθένας μας; Προφανώς ο ίδιος ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τον εαυτό του σαν Παρουσία, σαν κάτι που αντιλαμβάνεται, που έχει επίγνωση καταρχήν του εαυτού και του περιβάλλοντος και μετά όλων όσων συμβαίνουν, της σκέψης, των συναισθημάτων, των δραστηριοτήτων, των σωματικών εμπειριών, των "επαφών" με τον εξωτερικό κόσμο. Έτσι, πως μπορούμε ή πως πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας; Προφανώς για να γνωρίσουμε κάτι πραγματικά πρέπει να έχουμε άμεση επαφή μαζί του. Η Παρουσία πρέπει αυτή η ίδια, μέσα της, να νοιώσει άμεσα αυτό που είναι (κι όχι έμμεσα, μέσω της διανόησης ή μέσω πληροφοριών από έξω). Αυτή η άμεση επαφή με τον εαυτό είναι μια τελείως φυσική διεργασία και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν "ενόραση" (η όραση του έσω, της ουσίας, άμεσα κι όχι η "όραση" ενός αντικειμένου). Αυτή η ειδική δράση όπου στρεφόμαστε έσω, στον εαυτό διερευνά την ίδια την Ουσία μας. Έτσι ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται άμεσα, φυσικά, τον εαυτό του σαν Παρουσία (στη θεολογική γλώσσα αυτό το ονομάζουμε Ψυχή, στη γλώσσα της ψυχολογίας το ονομάζουμε Συνείδηση) κι αυτή η Παρουσία είναι εδώ, "λειτουργεί" μέσα σε ένα σώμα.

Τελικά όμως τι είναι ο άνθρωπος; Κάποιος μπορεί να έχει επίγνωση του εαυτού του με πολλούς τρόπους, ανάλογα με το πως και σε τι βάθος ερευνά τη ίδια τη Παρουσία του, τις σχέσεις με το σώμα. Όταν κάποιος στρέφεται έσω, ενισχύοντας την "Αίσθηση της Παρουσίας", αντιλαμβάνεται ότι είναι Ψυχή που "συνδέεται" (με κάποιο τρόπο) με το σώμα. Όταν κάποιος είναι "τυπικά παρών", απορροφημένος στο έξω, στη εξωτερική δραστηριότητα (στη σκέψη, στις αισθήσεις, στον εξωτερικό κόσμο) αντιλαμβάνεται περισσότερο τον εαυτό σαν "ψυχόσωμα", δηλαδή σαν οντότητα που έχει κάποιες ανώτερες ψυχικές ιδιότητες αλλά είναι σε πλήρη ένωση με το σώμα.

Ο Ιησούς γνώριζε ότι όλες οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι πραγματικές αλλά η Αληθινή Κατάσταση είναι η Κατάσταση της Πλήρους Ελευθερίας που βιώνουμε όταν ανυψωνόμαστε ως τον Θεό, όταν γινόμαστε Ένα με τον Θεό. Με άλλα λόγια η Ουσία, η Παρουσία (Η Ψυχή, η Συνείδηση) μπορεί να είναι Καθαρά Πνευματική, να είναι Ουράνια και Αντικειμενική Ουσία(σε σχέση με το ψευδές υποκείμενο), ή να είναι ψυχή και σώμα συνδεδεμένα. Ο Ίδιος ο Ιησούς ορίζει τη Φύση της Ψυχής σαν Πνευματική Ουσία, "Πνεύμα", Πνεύμα Ζωής, στην συζήτησή του με τον Νικόδημο. "Αμὴν αμὴν λέγω σοι, εὰν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν τυῦ Θεοῦ. το γεγεννημένον εκ της σαρκὸς σάρξ ἐστι, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά ἐστι. μη θαυμάσεις ότι είπόν σοι, δει υμάς γεννηθήναι άνωθεν. το πνεύμα όπου θέλει πνει, και την φωνὴν αυτού ακούεις, αλλ' ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει· ούτως εστὶ πας ο γεγεννημένος εκ του Πνεύματος".

…

Τελικά ποια είναι η Διδασκαλία του Ιησού; Τι δίδασκε ιδιαίτερα στους αδελφούς του; στον ευρύτερο κύκλο; στον κύκλο των 12; στον κύκλο των 3; στον Ιωάννη, τον αγαπημένο του αδελφό; Ο Ιησούς καθοδηγούσε (προσωπικά τον καθένα) τους ανθρώπους που ήταν κοντά του να αντιληφθούν τι είναι πραγματικά (σαν Παρουσία, Ψυχή, Συνείδηση), πως να απελευθερωθούν από αυταπάτες ή προσκολλήσεις σε κατώτερες καταστάσεις, πως να ανυψωθούν στην Πραγματική Φύση της Ψυχής (διευρύνοντας τη εσωτερική επίγνωση) και να Ενωθούν με τον Πατέρα (στον βαθμό που μπορούσαν να το κάνουν.

Το Μυστικό που αποκάλυπτε πρακτικά ο Ιησούς, αυτό που μπορούσε ο καθένας να κάνει και να διαπιστώσει, αυτός ο ίδιος, ότι συμβαίνει είναι ότι η Ψυχή (Αυτό που Είμαστε Πραγματικά) αποκαλύπτεται σαν μια Ουσία "διαφορετική", ανάλογα με το "περιεχόμενο", ανάλογα με την δράση μας. Όταν κάποιος είναι στραμμένος (ή στρέφεται) κάτω (έξω) η Ψυχή σκοτεινιάζει από την "σύνδεση" με το σώμα και τις εξωτερικές δραστηριότητες. Όταν κάποιος στρέφεται άνω (έσω) η Ψυχή απελευθερώνεται εγκαταλείποντας την εξωτερική δραστηριότητα κι ανυψώνεται στην Ίδια την Ουσία της, που είναι Καθαρή από περιεχόμενο και στη ύστατη κατάστασή της αντανακλά την Θεία Πραγματικότητα. Με άλλα λόγια ο Ιησούς εξηγούσε στους αδελφούς του όχι μόνο τα μυστικά της προσευχής και την μυστική "αλλοίωση" της Ψυχής αλλά έδειχνε πρακτικά ότι η Ανύψωση στο Θεό, η Ένωση με τον Θεό, η Είσοδος στο Θείο Βασίλειο, δεν είναι θέμα γνώσης ή πρακτικής εξάσκησης της προσευχής, είναι κυρίως θέμα ηθικής δράσης. Αυτός που θεωρεί τον Θεό σαν το Πολύτιμο (όπως στις παραβολές) εγκαταλείπει τα πάντα κι ανυψώνεται φυσικά προς τον Θεό. Αντίθετα αυτός που νομίζει ότι η ζωή του στην γη είναι πιο σημαντική βρίσκει χιλιάδες δικαιολογίες για να μένει προσκολλημένος στον κόσμο. Αλλά όπως είπε ο Ίδιος ο Ιησούς όποιος χάσει τη ζωή του στον κόσμο θα βρει τη Αληθινή Ζωή κι όποιος κερδίσει την ζωή στον κόσμο έχει ήδη τη σημαντικότερη απώλεια, έχει χάσει την Ψυχή του.

Βλέπουμε τελικά πως ο Κύκλος που είχε δημιουργήσει ο Ιησού; δεν ήταν απλά μια ομάδα ανθρώπων που συζητούσε έστω θρησκευτικά ή θεολογικά θέματα αλλά μια μυστική ομάδα μυημένων που εργάζονταν μαζί, προσεύχονταν με τον ορθό τρόπο, βίωναν την Επαφή με τον Θεό κι είχαν εμπειρίες πέρα από τις εμπειρίες των συνηθισμένων ανθρώπων. Αυτή η Εσωτερική Παράδοση συνεχίστηκε από τους πιο αγαπημένους αδελφούς του Ιησού, από στόμα σε στόμα. Τα Ευαγγέλια (ακόμα και το Ευαγγέλιο του Ιωάννη που θεωρείται το πιο εσωτερικό ευαγγέλιο) απλά κάνουν νύξεις για αυτά τα πολύ σημαντικά εσωτερικά θέματα και πάντως παραμένουν σε ένα επίπεδο εξωτερικό.

…

Από όλη τη διδασκαλία του Ιησού φαίνεται ότι "Αυτό" που βιώνουμε σαν Θεό είναι η Μοναδική Ουσία, η Απόλυτη Πραγματικότητα, η Αληθινή Ζωή. Η Ψυχή βιώνει αυτήν την Πραγματικότητα σαν Απόλυτη Ελευθερία, Απόλυτη Ενότητα, πέρα από κάθε "διαχωρισμό", σαν μια Δύναμη Ακατανίκητη που διαλύει κάθε εμπόδιο, κάθε "διάκριση", σκορπίζοντας το Φως της Μιας Πραγματικότητας παντού. Κάθε αυταπάτη, κάθε απατηλή εντύπωση ότι υπάρχει μια ξεχωριστή πραγματικότητα στα φαινόμενα διαλύεται κι όλα λούζονται στο Φως της Θείας Επίγνωσης. Έτσι από την άποψη της Ψυχής, αυτό που εκφράζει τη ίδια την Ουσία της Ψυχής, η Δράση που οδηγεί στην Ελευθερία Μέσα στον Θεό, η Απελευθερωτική Δύναμη που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει για να ανυψωθεί στον Θεό είναι η Αγάπη, η Δράση που ελευθερώνει από διαχωρισμούς, το Πνεύμα της Ενότητας, το Φως της Μιας Πραγματικότητας, η Ζωή της Μιας Ουσίας. Για αυτό ο Ευαγγελιστής ορίζει τον Θεό σαν Αγάπη. "Αγαπητοί, αγαπῶμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ του Θεού έστι, και πας ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται και γινώσκει τον Θεόν. ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεὸς αγάπη εστίν", (Α' Ιωάννου: 4, 7-8).

Η Εντολή της Αγάπης (στην οποία ο Ιησούς αναφέρεται συχνά μέσα στον Ιωάννη) είναι η Νέα Εντολή που δεν καταργεί την παλιά εντολή του Νόμου, να αγαπάς τον Θεό με όλες σου τις δυνάμεις. "Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου, (Δευτερονόμιο: 6, 5). Την "εσωτερικοποιεί" μεταβάλλοντάς την σε Ηθική Ευθύνη. Ιδού, λέει ο Ιησούς, η Βασιλεία των Ουρανών είναι Εδώ, Μέσα σας. Μπορείτε να στραφείτε έσω και να βιώσετε τη Άμεση Επαφή με τον Θεό ή μπορείτε να σκορπίζεστε έξω στον κόσμο και να καταναλώνεστε σε εξωτερικές δραστηριότητες. Κι είναι ακριβώς αυτή η Ηθική Ευθύνη κι η Απόφαση του καθενός που "κρίνει" τους ανθρώπους, κανένας άλλος.

…

Τελικά όμως ο άνθρωπος, όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν τους φέρνεις μπροστά στις ευθύνες τους, όταν τους αποκαλύπτεις ότι αυτοί οι ίδιοι αποφασίζουν για την ζωή τους, για τη "μοίρα" τους, ακόμα και τότε παραμένουν αναίσθητοι, τυφλοί και κουφοί. Κοιτάζουν και δεν βλέπουν, ακούνε και δεν κατανοούν. Ποιος προβληματίστηκε από το έργο και τις πράξεις του Ιησού; ποιος είδε; ποιος κατανόησε;

Τελικά ίσως η ιστορία της ανθρωπότητας, στη γη, έτσι όπως γίνεται αντιληπτή από ψηλά να είναι τελείως διαφορετική από αυτό που γνωρίζουν οι άνθρωποι, από αυτό που φαντάζονται οι άνθρωποι, από αυτό που κατανοούν οι άνθρωποι Κι ίσως όλα αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν σημαντικά και πολύτιμα να μην έχουν καμιά αξία από τη άποψη της αιωνιότητας. Η Αληθινή Ζωή δεν έχει καμία σχέση με όσα ζουν, όσα βιώνουν όσα έχουν εμπειρία οι άνθρωποι. Υπάρχει μια μυστική εξέλιξη της ανθρωπότητας που παραμένει άγνωστη στους ανθρώπους. Κι ο Ιησούς, η Δράση του κι η Αληθινή Εκκλησία του δεν έχει καμία σχέση με όσα γνωρίζουν οι άνθρωποι, όσα λένε οι άνθρωποι για αυτόν. Αυτό είναι το δικό τους "παραμύθι".

~~~

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

6. Η Είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, κι η Άνοδος στους Τρεις Ουρανούς

7. Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, November 5, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 4

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright