Esoterism Academy: Διαλογισμός... Βήμα Τέταρτο

The Eternal Dance of Awareness: Embracing the One Unique Reality

Consciousness Remains Consciousness, Awareness, Perception, regardless of whether any content is absent, or whether content is present. It is a Self-sufficient, Self-luminous and Self-sufficient Ability, it needs nothing else. It remains Eternal, living and Flowing Without Changing.

This Full Awareness is the One Unique Reality, regardless of conditions, absence of phenomena or presence of phenomena.

This Unique Awareness is the Essence and Support of all particular awareness with content. From the Basic Awareness all the special awarenesses with content arise and exhaust themselves in it, extinguish in it.

Thus, all are conscious phenomena. Creation exists within Consciousness, as a conscious phenomenon. There is no external creation, no separation from Basic Awareness, no "return. All these are born of ignorance and imagination.

Eternity is the Only Reality.

The Nature of Consciousness

Consciousness, in its purest form, is devoid of any content. It is a blank canvas, an empty vessel that holds the potential for all experiences yet is itself untainted by any particularity. This Basic Awareness is the source from which all specific awarenesses, imbued with content, emerge. These particular experiences, whether they be thoughts, emotions, or sensory perceptions, are transient phenomena. They arise from the wellspring of Basic Awareness, play out their roles in the grand theater of existence, and then dissolve back into the void from whence they came.

The cyclical nature of these phenomena—arising, existing, and then extinguishing—is a testament to the eternal flow of Consciousness. It is a continuous dance, a rhythmic pulsation of creation and dissolution that occurs within the boundless expanse of Awareness. In this dance, there is no separation between the dancer and the dance, between the phenomena and the Awareness that perceives them. They are one and the same, inseparable and indivisible.

The Illusion of Separation

The belief in an external creation, a reality separate from our inner Awareness, is a product of ignorance and imagination. It is a veil that obscures the true nature of existence and perpetuates the illusion of duality. This dualistic perception creates a false dichotomy between the self and the other, between subject and object, between the observer and the observed. In truth, there is no external creation; all phenomena exist within Consciousness, as manifestations of the same underlying reality.

This realization dissolves the boundaries that seemingly separate us from the world around us. It reveals the interconnectedness of all things, the seamless continuity of existence that binds us to the cosmos. In this state of heightened Awareness, we recognize that there is no need for a "return" to some primordial state of being, for we have never left it. The notion of a journey back to a lost paradise is but a figment of our imagination, a narrative constructed by the mind to make sense of the inexplicable.

The Timeless Reality

Eternity is the only reality. In the realm of Consciousness, time is but a fleeting shadow, a construct that holds no sway over the eternal now. The past and the future are mere abstractions, illusions that distract us from the present moment, which is the only true reality. In this eternal present, we find the essence of our being, the unchanging core that persists through all the vicissitudes of life.

This timeless reality is the foundation of our existence, the bedrock upon which the edifice of our lives is built. It is a source of infinite peace and tranquility, a refuge from the turmoil and strife of the transient world. In recognizing this truth, we free ourselves from the chains of time and space, from the illusion of separation and duality. We come to understand that we are not separate beings navigating a hostile universe, but integral parts of a single, unified whole.

The Path to Awakening

The journey to this realization is both simple and profound. It requires a shift in perception, a turning inward to explore the depths of our own Awareness. Through practices such as meditation, contemplation, and mindful living, we can peel away the layers of ignorance that obscure our true nature. We can cultivate a state of presence, an unwavering attention to the here and now, that allows us to glimpse the eternal within the mundane.

As we deepen our practice, we begin to see through the illusion of duality and recognize the oneness of all things. We come to understand that every thought, emotion, and perception is a transient wave on the ocean of Consciousness, a momentary expression of the eternal dance of creation and dissolution. In this Awareness, we find liberation from the cycles of birth and death, from the endless pursuit of fleeting pleasures and the avoidance of pain.

Living the Eternal Truth

To live in alignment with this eternal truth is to embody a state of grace and equanimity. It is to move through the world with a sense of ease and flow, unburdened by the weight of past regrets or future anxieties. It is to see the divine in every moment, to recognize the sacredness of all existence, and to act with compassion and wisdom in all our endeavors.

In this state of Full Awareness, we become beacons of light in a world shrouded in darkness. We radiate a presence that touches the hearts of those around us, inspiring them to awaken to their own true nature. We become instruments of the eternal, channels through which the boundless love and wisdom of the cosmos flow into the world.

Conclusion

Consciousness remains Consciousness, Awareness, Perception, regardless of the presence or absence of content. It is a self-sufficient, self-luminous, and eternal reality that underlies all existence. This Full Awareness is the one unique reality, the essence and support of all particular awareness with content. From this Basic Awareness, all special awarenesses arise and dissolve, creating the dance of creation and dissolution that characterizes our experience of life.

In embracing this truth, we transcend the illusion of separation and recognize our oneness with the cosmos. We find peace in the eternal now, liberation from the cycles of time, and a profound sense of connection to all that is. This is the path to awakening, the journey to realizing the eternal dance of Awareness that lies at the heart of all existence.

...

Ο Αιώνιος Χορός της Επίγνωσης: Αγκαλιάζοντας τη Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Η Συνείδηση Παραμένει Συνείδηση, Επίγνωση, Αντίληψη, ανεξάρτητα αν απουσιάζει οποιοδήποτε περιεχόμενο, ή αν υπάρχει περιεχόμενο. Είναι μια Δυνατότητα Αυτοδύναμη, Αυτόφωτη κι Αυτάρκης, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Παραμένει Αιώνια, ζωντανή και Ρέει Χωρίς να Αλλάζει.

Αυτή η Πλήρης Επίγνωση είναι η Μία Μοναδική Πραγματικότητα, ανεξάρτητα από συνθήκες, απουσία φαινομένων ή παρουσία φαινομένων.

Αυτή η Μοναδική Επίγνωση είναι η Ουσία και το Στήριγμα κάθε ιδιαίτερης επίγνωσης με περιεχόμενο. Από την Βασική Επίγνωση αναδύονται όλες οι ιδιαίτερες επιγνώσεις με περιεχόμενο κι εξαντλούνται σε αυτήν, σβήνουν σε αυτήν.

Έτσι, όλα είναι συνειδησιακά φαινόμενα. Η Δημιουργία, υπάρχει μέσα στην Συνείδηση, σαν συνειδησιακό φαινόμενο. Δεν υπάρχει εξωτερική δημιουργία, αποχωρισμός από την Βασική Επίγνωση, ούτε “επιστροφή”. Όλα αυτά είναι γεννήματα της άγνοιας και της φαντασίας.

Η Αιωνιότητα είναι η Μόνη Πραγματικότητα.

Η Φύση της Συνείδησης

Η Συνείδηση, στην πιο αγνή της μορφή, στερείται οποιουδήποτε περιεχομένου. Είναι ένας κενός καμβάς, ένα άδειο δοχείο που έχει τη δυνατότητα για όλες τις εμπειρίες, αλλά το ίδιο είναι αμόλυντο από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα. Αυτή η Βασική Επίγνωση είναι η πηγή από την οποία αναδύονται όλες οι συγκεκριμένες συνειδητοποιήσεις, εμποτισμένες με περιεχόμενο. Αυτές οι συγκεκριμένες εμπειρίες, είτε είναι σκέψεις, είτε συναισθήματα ή αισθητηριακές αντιλήψεις, είναι παροδικά φαινόμενα. Προκύπτουν από την πηγή της Βασικής Επίγνωσης, παίζουν τους ρόλους τους στο μεγάλο θέατρο της ύπαρξης και μετά διαλύονται ξανά στο κενό από όπου ήρθαν.

Η κυκλική φύση αυτών των φαινομένων - που αναδύονται, υπάρχουν και στη συνέχεια σβήνουν - είναι μια απόδειξη της αιώνιας ροής της Συνείδησης. Είναι ένας συνεχής χορός, ένας ρυθμικός παλμός δημιουργίας και διάλυσης που συμβαίνει μέσα στην απέραντη έκταση της Επίγνωσης. Σε αυτόν τον χορό, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του χορευτή και του χορού, μεταξύ των φαινομένων και της Επίγνωσης που τα αντιλαμβάνεται. Είναι ένα και το αυτό, αχώριστοι και αδιαίρετοι.

Η ψευδαίσθηση του χωρισμού

Η πίστη σε μια εξωτερική δημιουργία, μια πραγματικότητα ξεχωριστή από την εσωτερική μας Επίγνωση, είναι προϊόν άγνοιας και φαντασίας. Είναι ένα πέπλο που συσκοτίζει την αληθινή φύση της ύπαρξης και διαιωνίζει την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας. Αυτή η δυαδική αντίληψη δημιουργεί μια ψευδή διχοτόμηση μεταξύ του εαυτού και του άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει εξωτερική δημιουργία. Όλα τα φαινόμενα υπάρχουν μέσα στη Συνείδηση, ως εκδηλώσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας.

Αυτή η συνειδητοποίηση διαλύει τα όρια που φαινομενικά μας χωρίζουν από τον κόσμο γύρω μας. Αποκαλύπτει τη διασύνδεση όλων των πραγμάτων, την απρόσκοπτη συνέχεια της ύπαρξης που μας δένει με τον κόσμο. Σε αυτή την κατάσταση αυξημένης Επίγνωσης, αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια “επιστροφή” σε κάποια αρχέγονη κατάσταση ύπαρξης, γιατί δεν την έχουμε εγκαταλείψει ποτέ. Η ιδέα ενός ταξιδιού πίσω σε έναν χαμένο παράδεισο δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας μας, μια αφήγηση που κατασκευάστηκε από το μυαλό για να κατανοήσει το ανεξήγητο.

Η διαχρονική πραγματικότητα

Η Αιωνιότητα είναι η μόνη πραγματικότητα. Στο βασίλειο της Συνείδησης, ο χρόνος δεν είναι παρά μια φευγαλέα σκιά, μια κατασκευή που δεν ασκεί καμία επιρροή στο αιώνιο τώρα. Το παρελθόν και το μέλλον είναι απλές αφαιρέσεις, ψευδαισθήσεις που μας αποσπούν από την παρούσα στιγμή, που είναι η μόνη αληθινή πραγματικότητα. Σε αυτό το αιώνιο παρόν, βρίσκουμε την ουσία της ύπαρξής μας, τον αμετάβλητο πυρήνα που επιμένει σε όλες τις αντιξοότητες της ζωής.

Αυτή η διαχρονική πραγματικότητα είναι το θεμέλιο της ύπαρξής μας, το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται το οικοδόμημα της ζωής μας. Είναι πηγή άπειρης γαλήνης και ηρεμίας, καταφύγιο από την αναταραχή και τις διαμάχες του παροδικού κόσμου. Αναγνωρίζοντας αυτή την αλήθεια, απελευθερωνόμαστε από τις αλυσίδες του χρόνου και του χώρου, από την ψευδαίσθηση του χωρισμού και της δυαδικότητας. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε ξεχωριστά όντα που περιηγούνται σε ένα εχθρικό σύμπαν, αλλά αναπόσπαστα μέρη ενός ενιαίου, ενοποιημένου συνόλου.

Το μονοπάτι προς την αφύπνιση

Το ταξίδι προς αυτή τη συνειδητοποίηση είναι τόσο απλό όσο και βαθύ. Απαιτεί μια αλλαγή στην αντίληψη, μια στροφή προς τα μέσα για να εξερευνήσουμε τα βάθη της δικής μας Επίγνωσης. Μέσω πρακτικών όπως ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η συνειδητή ζωή, μπορούμε να ξεφλουδίσουμε τα στρώματα της άγνοιας που συσκοτίζουν την αληθινή μας φύση. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κατάσταση παρουσίας, μια αταλάντευτη προσοχή στο εδώ και τώρα, που μας επιτρέπει να δούμε το αιώνιο μέσα στο εγκόσμιο.

Καθώς εμβαθύνουμε την πρακτική μας, αρχίζουμε να βλέπουμε μέσα από την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας και να αναγνωρίζουμε την ενότητα όλων των πραγμάτων. Καταλαβαίνουμε ότι κάθε σκέψη, συναίσθημα και αντίληψη είναι ένα παροδικό κύμα στον ωκεανό της Συνείδησης, μια στιγμιαία έκφραση του αιώνιου χορού της δημιουργίας και της διάλυσης. Σε αυτή την Επίγνωση, βρίσκουμε την απελευθέρωση από τους κύκλους της γέννησης και του θανάτου, από την ατελείωτη αναζήτηση φευγαλέων απολαύσεων και την αποφυγή του πόνου.

Ζώντας την Αιώνια Αλήθεια

Το να ζεις σε ευθυγράμμιση με αυτή την αιώνια αλήθεια σημαίνει να ενσωματώνεις μια κατάσταση χάρης και γαλήνης. Είναι να κινείσαι στον κόσμο με μια αίσθηση ευκολίας και ροής, χωρίς να επιβαρύνεσαι από το βάρος των τύψεων του παρελθόντος ή των μελλοντικών ανησυχιών. Είναι να βλέπουμε το θείο σε κάθε στιγμή, να αναγνωρίζουμε την ιερότητα κάθε ύπαρξης και να ενεργούμε με συμπόνια και σοφία σε όλες τις προσπάθειές μας.

Σε αυτή την κατάσταση Πλήρους Επίγνωσης, γινόμαστε φάροι φωτός σε έναν κόσμο τυλιγμένο στο σκοτάδι. Εκπέμπουμε μια παρουσία που αγγίζει τις καρδιές των γύρω μας, εμπνέοντάς τους να αφυπνιστούν στη δική τους αληθινή φύση. Γινόμαστε όργανα του αιώνιου, κανάλια μέσω των οποίων η απεριόριστη αγάπη και η σοφία του σύμπαντος ρέει στον κόσμο.

Συμπέρασμα

Η Συνείδηση παραμένει Συνείδηση, Επίγνωση, Αντίληψη, ανεξάρτητα από την παρουσία ή την απουσία περιεχομένου. Είναι μια αυτάρκης, αυτόφωτη και αιώνια πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από κάθε ύπαρξη. Αυτή η Πλήρης Επίγνωση είναι η μοναδική πραγματικότητα, η ουσία και η υποστήριξη κάθε συγκεκριμένης επίγνωσης με περιεχόμενο. Από αυτή τη Βασική Επίγνωση προκύπτουν και διαλύονται όλες οι ειδικές συνειδητοποιήσεις, δημιουργώντας τον χορό της δημιουργίας και της διάλυσης που χαρακτηρίζει την εμπειρία της ζωής μας.

Αγκαλιάζοντας αυτήν την αλήθεια, υπερβαίνουμε την ψευδαίσθηση του χωρισμού και αναγνωρίζουμε την ενότητά μας με τον κόσμο. Βρίσκουμε ειρήνη στο αιώνιο τώρα, απελευθέρωση από τους κύκλους του χρόνου και μια βαθιά αίσθηση σύνδεσης με ό,τι είναι. Αυτός είναι ο δρόμος προς την αφύπνιση, το ταξίδι προς την πραγματοποίηση του αιώνιου χορού της Επίγνωσης που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Sunday, September 24, 2017

Διαλογισμός... Βήμα Τέταρτο

Διαλογισμός είναι (η Έμφυτη ή Εγγενής σε κάθε ύπαρξη) ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ (χωρίς διαδικασία), Ανοιχτή, Χωρίς κέντρο ή περιφέρεια, και χωρίς περιεχόμενο ή αντικείμενο, - πέρα από την εμπειρική ύπαρξη, πέρα από τη σκέψη... Ο Διαλογισμός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της διαδικασίας της σκέψης, δεν μπορεί να συλληφθεί μέσω της διαδικασίας της σκέψης και δεν μπορεί να περιγραφεί με έννοιες-λέξεις… μόνο αρνητικά περιγράφεται στο επίπεδο της σκέψης.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ Είναι η Ίδια η Πραγματικότητα, Όλος ο Χώρος Εμπειρίας, Εδώ, Τώρα: Αιώνια, Ελεύθερη, Συμπεριλαμβάνει τα Πάντα Μέσα της. Ο περιορισμός της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, η εξέλιξη, η πτώση κι η λύτρωση είναι μόνο αντιληπτικά γεγονότα: όχι πραγματικά, αλλά φαινομενικά. Αυτό που περιορίζει την ΑΝΤΙΛΗΨΗ είναι όχι η Ίδια η Φύση της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ αλλά οι υποκειμενικές περιοριστικές λειτουργίες της ύπαρξης, (που δημιουργούν φαινομενικά διαφορετικά πεδία εμπειρίας), η απορρόφηση στην διαδικασία (που γίνεται αντιληπτή σαν γέννηση σε διαφορετικά πεδία εμπειρίας), η «λησμονιά» στο περιορισμένο ιδιαίτερο περιεχόμενο της εμπειρίας (που εκλαμβάνεται σαν η μοναδική πραγματικότητα).

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ Διατηρεί Πάντα τη Αντικειμενική Φύση της κι Εν Δυνάμει Εμπεριέχει Όλες τις Δυνατότητες. Η Απελευθέρωση από τις υποκειμενικές περιοριστικές λειτουργίες της ύπαρξης Διευρύνει την ΑΝΤΙΛΗΨΗ Αποκαλύπτοντας την Αληθινή Αντικειμενική Φύση της. Η Ανάδυση της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ στην Αληθινή Φύση της, πέρα από όλα τα όρια, πέρα από όλες τις υποκειμενικές περιοριστικές λειτουργίες είναι η Πραγματική Απελευθέρωση, η Ίδια η Πραγματικότητα, κι είναι μόνο αντιληπτικό γεγονός, όχι πραγματικό αλλά φαινομενικό.

Η Απελευθέρωση της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ σημαίνει ταυτόχρονα την Διεύρυνση της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ πέρα από τα όρια. Η Διεύρυνση της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ σημαίνει να βλέπουμε από μια Ευρύτερη Οπτική που συμπεριλαμβάνει την προηγούμενη περιορισμένη οπτική (και χώρο εμπειρίας). Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ Αντιλαμβάνεται Όλο το Χώρο Εμπειρίας (όλα τα πεδία, ύπαρξης, εμπειρίας), δεν εμποδίζεται από τίποτα, πουθενά. Αυτό που έχει σημασία είναι από πού βλέπουμε, όχι το τι βλέπουμε (το αντιληπτικό γεγονός καθορίζεται από την θέση όρασης, κι όχι το περιεχόμενο, που είναι εξαρτημένο)

Διαλογισμός είναι η Ίδια η ΑΝΤΙΛΗΨΗ όταν λειτουργεί απρόσκοπτα: Τότε Αποκαλύπτεται ότι η ΑΝΤΙΛΗΨΗ είναι η Πραγματικότητα. Διαλογισμός είναι η ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ στην οποία δεν μπαίνουν όρια, ούτε γίνονται παρεμβάσεις. Διαλογισμός είναι η Υπέρβαση των διαδικασιών της υποκειμενικής περιοριστικής λειτουργίας, η απρόσκοπτη Λειτουργία της ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ. Δεν είναι διαδικασία, δεν γίνεται, δεν πραγματοποιείται, δεν επιφέρει αποτελέσματα… Απλά με την Υπέρβαση των διαδικασιών η ΑΝΤΙΛΗΨΗ Είναι η Ίδια η Πραγματικότητα, Αιώνια, Ανεμπόδιστη, Φυσικά Κενή, που τα Συμπεριλαμβάνει Όλα.

Η Συνείδηση Είναι Εξ’ Αρχής και για Πάντα Ελεύθερη, Αιώνια κι Υπερβατική. Αυτό που μας εμποδίζει να το Βιώσουμε είναι όλη αυτή η επιφανειακή ταραχή, του εγώ, της σκέψης, της αίσθησης, των εξωτερικών καταστάσεων. Απορροφημένοι σε όλη αυτή την εξωτερική κίνηση, ταυτισμένοι με όλη αυτή τη δραστηριότητα δεν Αντιλαμβανόμαστε το Βάθος της Ύπαρξής μας, αλλά μονάχα την εξωτερική δράση της.

Εμμένοντας στο εξωτερικό, στη σκέψη, στη μνήμη, στις γνώσεις, στο πολιτισμό, στη ζωή, σε ό,τι έχουμε συσσωρεύσει (σαν άνθρωποι) χιλιετηρίδες τώρα, προσπαθούμε να οργανώσουμε το χάος της ζωής… Αλλά το χάος δεν οργανώνεται, γιατί απλά είναι χαώδης ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε, όχι η ζωή.

Πρέπει να επανέλθουμε στον Εαυτό μας, γιατί από Εδώ ξεκινούν όλα: Να μάθουμε εξ’ αρχής να βλέπουμε σωστά: Μόνο τότε μπορούμε να κατανοήσουμε και μόνο τότε θα επιφέρουμε τάξη στον εαυτό μας και στη ζωή. Κι αυτή η Αληθινή Κατανόηση είναι ο μόνος ενοποιός παράγοντας που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους για να φέρουν τάξη στη ζωή, αρετή στη δράση και να οργανώσουν μια καλύτερη κοινωνία.

Η Ίδια η Φύση της Αντίληψης είναι Απλή Αντίληψη, Προσοχή, Απλή Προσοχή Χωρίς Παρεμβάσεις και Χωρίς Παρεκτροπές. Πρέπει ν’ αφήσουμε τη Αντίληψη να Λειτουργεί Αυθόρμητα και να Αυτορυθμίζεται σύμφωνα με τη Φύση της που είναι Καθαρή Ήρεμη Ενατένιση κι Αντιλαμβάνεται «αυτό που είναι». Αν αναδυθεί σκέψη, απλά παρατηρούμε χωρίς να την ακολουθούμε. Αν αναδυθούν αισθήσεις απλά τις αφήνουμε να λειτουργούν χωρίς να σκλαβωνόμαστε σ’ αυτές. Όταν η Προσοχή Καρποφορήσει Κατανοούμε ότι σαν Συνείδηση είμαστε Κάτι ξεχωριστό από αυτό που συμβαίνει. Είμαστε Αυτό που Βλέπει αυτό που συμβαίνει, δεν είμαστε αυτό που συμβαίνει…

Η Αντίληψη Παραμένοντας Σταθερή, πέρα από τη φαινομενική αλλαγή του περιεχομένου της, πέρα από τα φαινόμενα, Βιώνει τη Πραγματικότητα, ζει τη Κατάσταση της Ενότητας, όπου δεν υπάρχουν διακρίσεις (φώτιση-μη φώτιση, πραγματικότητα-κόσμος, λύτρωση-πτώση… όλα αυτά είναι φαινόμενα)…

Σε Αυτή τη Κατάσταση της Ήρεμης Ενατένισης η Αντίληψη Βρίσκεται, Βιώνει και Αντιλαμβάνεται την Πραγματική Αιώνια κι Υπερβατική Φύση της.

Η Αντίληψη Είναι στην πραγματικότητα Δυνατότητα Αντίληψης κι όχι κάποιο «περιεχόμενο»: Είναι Άδειος Χώρος Επίγνωσης που μπορεί να συλλάβει οτιδήποτε εισέρχεται στη περιοχή του… Από την Φύση της η Αντίληψη (απλά, σαν Δύναμη Αντίληψης μόνο) Είναι Ελεύθερη, δεν ταυτίζεται με κανένα περιεχόμενο…. Ο ταυτισμός με το περιεχόμενο είναι μια εσφαλμένη προοπτική αντίληψης, στην οποία παρασυρόμαστε λόγω άγνοιας ή λόγω επιλογών… είναι μια δυνατότητα, όχι η απόλυτη πραγματικότητα…

Για να Βιώσουμε τη Καθαρή Αντίληψη, την Αγνή Κατάσταση της Αντίληψης, την Φυσική Αντίληψη, δεν χρειάζεται να έχουμε κάτι σαν περιεχόμενο της αντίληψης, δεν χρειάζεται να σκεφτούμε, να νοιώσουμε, να αισθανθούμε κάτι: Έχουμε Όλοι Έμφυτη τη Δυνατότητα της Αντίληψης και μπορούμε να έχουμε Εμπειρία της Καθαρής Αντίληψης απλά αδειάζοντας όλο το περιεχόμενο που μας φορτώνει η σκέψη, η διάθεση, οι αισθήσεις… (εννοούμε να εξαλείψουμε την εξάρτησή μας από αυτό, όχι να εξαλείψουμε το ίδιο το φυσικό φαινόμενο της σκέψης, της διάθεσης, της αίσθησης)…

Μιλάμε συγκεκριμένα για την Αποδέσμευση από το περιεχόμενο της Αντίληψης, για μια συνειδητοποίηση, για μια αλλαγή στο τρόπο που βλέπουμε, για μια δική μας εσωτερική μετατόπιση, που δεν έχει να κάνει με το φυσικό γεγονός αυτό καθ’ εαυτό. Η Αντίληψη μπορεί να Είναι Ήρεμη, Ελεύθερη, ανεξάρτητα αν υπάρχει περιεχόμενο ή όχι… απλά δεν δεσμεύεται στο περιεχόμενό της… Κι αυτό γιατί απλά η Ίδια η Αντίληψη Είναι Επαρκής για τον Εαυτό της, Βιώνει την Παρουσία, είτε υπάρχει περιεχόμενο, είτε όχι. Η Κατάσταση της Ελευθερίας είναι μη-εξάρτηση, όχι απουσία επίγνωσης, υπαρξιακό σκοτάδι, ή οτιδήποτε άλλο φαντάζονται οι άνθρωποι.

Η Αντίληψη Είναι Ελεύθερη και Έξω από το φαινόμενο (στην Αληθινή Φύση της, στην Πραγματική Κατάστασή της, στον Ύστατο Χαρακτήρα της). Η «σύνδεση» της Αντίληψης με περιοριστικές λειτουργίες, σε διάφορα πεδία, (σκέψη, ψυχική κατάσταση, αισθήσεις) περιορίζει την Αντίληψη μέσα στις συγκεκριμένες λειτουργίες και συχνά την ταυτίζει με την εμπειρία που αποκομίζει από αυτές τις λειτουργίες. Άθελα ταυτιζόμαστε με το περιεχόμενο, γινόμαστε ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι νοιώθουμε, ό,τι αισθανόμαστε…

Η εμπειρία που έχει η περιορισμένη αντίληψη από την ύπαρξη δεν είναι Ολόκληρη η Πραγματικότητα, Όλη η Αλήθεια. Είναι αληθινή στο γεγονός ότι, αυτή η εμπειρία, είναι παρούσα στην επίγνωσή μας, αλλά είναι μόνο ένα μέρος της Φύσης μας, της Ύπαρξής μας, της ζωής μας…

Chapter 9

The Mystical Wisdom of Tao Te Ching: Embracing Moderation and the Way of Heaven

Introduction

Chapter 9 of the Tao Te Ching, attributed to the ancient sage Laozi, offers profound insights into the principles of moderation, impermanence, and the cyclical nature of life. This chapter emphasizes the importance of avoiding excess, recognizing the limitations of material wealth and status, and knowing when to withdraw. By aligning with the natural flow of the Tao, one can achieve harmony and fulfillment. Laozi’s teachings in this chapter serve as a timeless guide, reminding us that true wisdom lies in understanding the balance of life and embracing the way of heaven.

The Perils of Excess

"Better stop short than fill to the brim.

Over sharpen the blade, and the edge will soon blunt."

The opening lines of Chapter 9 highlight the dangers of excess. In the natural world, overfilling a vessel leads to spillage, and over-sharpening a blade results in a dull edge. These metaphors illustrate the principle that pushing beyond the natural limits of things can lead to deterioration and loss. This wisdom encourages us to practice moderation in all aspects of life, avoiding the pitfalls of overindulgence and overexertion.

In a broader sense, this teaching advises against the relentless pursuit of more—more wealth, more power, more success—recognizing that such pursuits often lead to imbalance and dissatisfaction. By understanding the importance of moderation, we can maintain a state of equilibrium and preserve the integrity of our endeavors.

The Illusion of Security in Wealth and Status

"Amass a store of gold and jade, and no one can protect it.

Claim wealth and titles, and disaster will follow."

These lines address the fleeting nature of material wealth and social status. Amassing treasures like gold and jade may seem to offer security, but such accumulation inevitably invites risk and vulnerability. Similarly, the pursuit of wealth and titles can lead to envy, conflict, and eventual downfall. Laozi warns that relying on external possessions and honors for a sense of security is illusory and ultimately precarious.

In Taoist philosophy, true security and contentment come from within, from a state of harmony with the Tao. By focusing on internal development and spiritual alignment rather than external acquisitions, one can achieve a lasting sense of peace and stability. This teaching encourages a shift in perspective from materialism to mindfulness, valuing inner richness over outer riches.

The Wisdom of Knowing When to Withdraw

"Retire when the work is done.

This is the way of heaven."

The concluding lines of Chapter 9 emphasize the importance of knowing when to step back and let go. Once a task is completed, it is wise to retire and refrain from further intervention. This principle reflects the cyclical nature of life and the understanding that all things have their time and place. By recognizing when a cycle has come to its natural conclusion, we can avoid unnecessary struggle and conflict.

This teaching aligns with the Taoist concept of wu wei (無為), or effortless action. Wu wei involves acting in harmony with the natural flow of events, knowing when to act and when to refrain from action. It is a practice of aligning with the Tao, allowing things to unfold naturally without force or interference. This approach leads to a state of balance and harmony, reflecting the way of heaven.

Mystical Implications: The Cyclical Nature of the Tao

The teachings of Chapter 9 invite us to contemplate the deeper, mystical aspects of the Tao, particularly its cyclical and self-regulating nature. The Tao, as the fundamental principle of the universe, operates through cycles of growth and decline, action and rest. By aligning with these natural rhythms, we can achieve a state of harmony and balance.

Embracing Moderation

The principle of moderation is central to Taoist philosophy. It teaches us to recognize the limits of our actions and desires, understanding that excess leads to imbalance and eventual decline. By practicing moderation, we can maintain a state of equilibrium, preserving our energy and resources for when they are truly needed. This approach fosters a sense of contentment and sufficiency, allowing us to appreciate the present moment without constantly striving for more.

Recognizing the Illusory Nature of Wealth and Status

Laozi’s warning about the perils of wealth and status encourages us to look beyond the superficial and transient aspects of life. Material possessions and social honors are subject to change and loss, and relying on them for security is ultimately futile. By shifting our focus to inner development and spiritual alignment, we can cultivate a sense of true and lasting security that is independent of external circumstances.

Understanding the Importance of Withdrawal

The wisdom of knowing when to withdraw is a key aspect of living in harmony with the Tao. This teaching emphasizes the importance of recognizing the natural conclusion of cycles and allowing things to end gracefully. By stepping back and letting go at the appropriate time, we can avoid unnecessary struggle and conflict, maintaining a state of balance and harmony. This approach reflects the Taoist ideal of wu wei, acting in accordance with the natural flow of events without force or interference.

Practical Applications: Living in Harmony with the Tao

The insights of Chapter 9 can be applied to various aspects of life, offering practical guidance for cultivating balance, contentment, and harmony.

1. Practicing Moderation: In daily life, practicing moderation involves being mindful of our consumption and actions. This can include managing our diet, work, and leisure activities to avoid excess and maintain balance. By recognizing our limits and practicing restraint, we can preserve our energy and resources, fostering a sense of well-being and equilibrium.

2. Shifting Focus from External to Internal: Recognizing the illusory nature of wealth and status encourages us to focus on inner development. This can involve cultivating mindfulness, self-awareness, and spiritual practices that nurture our inner richness. By valuing inner qualities such as compassion, wisdom, and integrity, we can achieve a sense of true and lasting security.

3. Knowing When to Withdraw: Understanding the importance of withdrawal involves recognizing the natural conclusion of cycles and allowing things to end gracefully. This can include knowing when to end a project, step back from a role, or let go of a relationship. By accepting the natural flow of events and practicing wu wei, we can maintain a state of balance and harmony, avoiding unnecessary struggle and conflict.

Conclusion

Chapter 9 of the Tao Te Ching offers profound and timeless wisdom for living in harmony with the Tao. By embracing moderation, recognizing the illusory nature of wealth and status, and understanding the importance of knowing when to withdraw, we can achieve a state of balance, contentment, and harmony. These teachings encourage us to align with the natural rhythms of the Tao, fostering a life of simplicity, mindfulness, and inner richness. By following the way of heaven, we can navigate the complexities of life with grace and wisdom, discovering the profound beauty and peace that come from living in accordance with the timeless principles of the Tao.

...

Η μυστικιστική σοφία του Tao Te Ching: Αγκαλιάζοντας το μέτρο και τον δρόμο του ουρανού

Εισαγωγή

Το Κεφάλαιο 9 του Tao Te Ching, που αποδίδεται στον αρχαίο σοφό Laozi, προσφέρει βαθιές γνώσεις για τις αρχές του μέτρου, της παροδικότητας και της κυκλικής φύσης της ζωής. Αυτό το κεφάλαιο τονίζει τη σημασία της αποφυγής της υπερβολής, της αναγνώρισης των περιορισμών του υλικού πλούτου και της θέσης και της γνώσης πότε πρέπει να αποσυρθούμε. Με την ευθυγράμμιση με τη φυσική ροή του Τάο, μπορεί κανείς να επιτύχει αρμονία και εκπλήρωση. Οι διδασκαλίες του Laozi σε αυτό το κεφάλαιο χρησιμεύουν ως ένας διαχρονικός οδηγός, υπενθυμίζοντάς μας ότι η αληθινή σοφία βρίσκεται στην κατανόηση της ισορροπίας της ζωής και στην αγκαλιά της οδού του ουρανού.

Οι κίνδυνοι της υπερβολής

«Καλύτερα να σταματήσεις εγκαίρως παρά να γεμίσεις μέχρι το χείλος.

Ακονίστε τη λεπίδα και η άκρη σύντομα θα αμβλύνει».

Οι αρχικές γραμμές του Κεφαλαίου 9 υπογραμμίζουν τους κινδύνους της υπερβολής. Στον φυσικό κόσμο, η υπερβολική πλήρωση ενός δοχείου οδηγεί σε διαρροή και το υπερβολικό ακόνισμα μιας λεπίδας έχει ως αποτέλεσμα μια θαμπή άκρη. Αυτές οι μεταφορές απεικονίζουν την αρχή ότι η ώθηση πέρα από τα φυσικά όρια των πραγμάτων μπορεί να οδηγήσει σε φθορά και απώλεια. Αυτή η σοφία μας ενθαρρύνει να ασκούμε το μέτρο σε όλες τις πτυχές της ζωής, αποφεύγοντας τις παγίδες της υπερβολικής τέρψης και της υπερέντασης.

Με μια ευρύτερη έννοια, αυτή η διδασκαλία συμβουλεύει να μην επιδιώκουμε περισσότερο -περισσότερο πλούτο, περισσότερη δύναμη, περισσότερη επιτυχία-, αναγνωρίζοντας ότι τέτοιες επιδιώξεις συχνά οδηγούν σε ανισορροπία και δυσαρέσκεια. Κατανοώντας τη σημασία της μετριοπάθειας, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας και να διατηρήσουμε την ακεραιότητα των προσπαθειών μας.

Η ψευδαίσθηση της ασφάλειας στον πλούτο και στην σταθερή κατάσταση

«Γεμίστε μια αποθήκη με χρυσό και νεφρίτη και κανείς δεν θα μπορεί να την προστατεύσει.

Διεκδικήστε πλούτη και τίτλους και θα ακολουθήσει η καταστροφή».

Αυτές οι γραμμές αναφέρονται στη φευγαλέα φύση του υλικού πλούτου και της κοινωνικής θέσης. Η συγκέντρωση θησαυρών όπως ο χρυσός και ο νεφρίτης μπορεί να φαίνεται ότι προσφέρουν ασφάλεια, αλλά μια τέτοια συσσώρευση αναπόφευκτα προκαλεί κίνδυνο και ευπάθεια. Ομοίως, η επιδίωξη του πλούτου και των τίτλων μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο, σύγκρουση και τελικά πτώση. Ο Λάοζι προειδοποιεί ότι το να βασίζεσαι σε εξωτερικές κτήσεις και τιμές για μια αίσθηση ασφάλειας είναι απατηλό και τελικά επισφαλές.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, September 24, 2017

Διαλογισμός... Βήμα Τέταρτο

TAOΪSM