Esoterism Academy: Ο Αληθινός Πλάτωνας

Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Saturday, July 18, 2015

Ο Αληθινός Πλάτωνας

Σύμφωνα με την Ορφική Παράδοση (που βέβαια, είναι σχεδόν άγνωστη στους νεοέλληνες), ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Είναι Χωρίς Ιδιότητες, πέρα από κάθε αντίληψη «Ουσίας» ή «Συγκεκριμένης Δραστηριότητας», Είναι το ΑΡΧΙΚΟ ΧΑΟΣ της Θρησκευτικής Υμνωδίας, που Γέννησε τα Πάντα και Στηρίζει τα Πάντα. Η «έννοια» του «χάους» σαν ανοργάνωτης κατάστασης στον χώρο τη πολλαπλότητας είναι μια ευτελής έννοια που δεν έχει καμία σχέση με το ΠΡΟΚΟΣΜΙΚΟ ΧΑΟΣ, που Είναι ο Ιερός Χώρος της Ύπαρξης.

Αυτό το ΑΓΝΩΣΤΟ ΧΑΟΣ Εμφανίζεται (Εξωτερικά) στην Αντίληψη σαν ΕΙΝΑΙ, σαν ΕΝΟΤΗΤΑ (ΕΙΝΑΙ) και πολλαπλότητα («είναι τι», το «είναι» σαν αποδοτικό κάποιας ιδιότητας), σαν Ψυχή, σαν «Πνευματικό Στοιχείο» μέσα στο σώμα. Το ΤΙ Συμβαίνει Πραγματικά, και το Πώς Συμβαίνει Πραγματικά το Βιώνουν το Κατανοούν και το Γνωρίζουν μόνο οι «ΣΟΦΟΙ». Στην «Γλώσσα των ΣΟΦΩΝ» οι όροι, ΠΡΟΚΟΣΜΙΚΟ ΧΑΟΣ, Πρωτογενές Είναι, «Είναι Ουσία» (Νους), Ψυχή, υλική ψυχή, σώμα, είναι «Βιωματικοί Όροι» (δηλαδή κάτι που βιώνουμε και μετά «ονομάζουμε»), δεν είναι απλές έννοιες της νόησης (κάτι που συλλαμβάνουμε με την σκέψη).

Ο όρος «ΨΥΧΗ», μέσα στην Ορφική Παράδοση και την Ορφική Ελληνική Φιλοσοφία, μπορεί να αναφέρεται σε διάφορες (και διαφορετικές) βιωματικές καταστάσεις. Μπορεί να σημαίνει το «Σύνολο του Πνευματικού Στοιχείου», την «Ατομική Ψυχική Ύπαρξη» που είναι Νοητικής Ουσίας, Νους, την Ψυχή σαν Δυναμισμό, την υλική ψυχή (δηλαδή την ψυχοσωματική «ψυχή», τον τρόπο αλληλεπίδρασης «Πνευματικού Στοιχείου» και σώματος). Έτσι, πολλοί που δεν έχουν μελετήσει βαθιά την Ελληνική Φιλοσοφία, μπερδεύονται με την πολυσημία του όρου. Το πραγματικό νόημα όμως του όρου φανερώνεται από την θέση του στον λόγο (στην πρόταση), τα συμφραζόμενα και την «λογικότητα» του όλου μηνύματος (που μεταφέρει η πρόταση).

Έτσι, γεννιέται το βασικό, απλό, αλλά και αναγκαίο, ερώτημα! «Τι είναι Τελικά ΨΥΧΗ»; Η ΨΥΧΗ Είναι Η ΠΡΟΚΟΣΜΙΚΗ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ, Το ΕΙΝΑΙ (η Κοσμική Ουσία), η Ατομική Ψυχική Ύπαρξη (ο Νους), η Ψυχή, η υλική ψυχή. Η ΨΥΧΗ Είναι Όλα Αυτά Μαζί, και κάθε τι ιδιαίτερα. Είναι μια Δυναμική Υπαρξιακή Κατάσταση, που Αναγνωρίζει και Κατανοεί την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ της ανάλογα με το Βάθος της Εμπειρίας της, της Ωριμότητάς της. Η ΨΥΧΗ είναι, με άλλα λόγια, Κάτι που Επεκτείνεται (σαν Βίωμα και Κατανόηση) στο ΑΠΕΙΡΟ, η «περιορίζεται» μέσα σε ιδιαίτερες ατομικές καταστάσεις.

Όλοι Είμαστε ΑΥΤΗ Η ΜΙΑ ΨΥΧΗ (στον Βαθμό που το Αναγνωρίζουμε) που μπορεί να Βιώνει το ΠΡΟΚΟΣΜΙΚΟ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, την «Ενότητα του Είναι», την «ατομική ύπαρξη» την «προσωπική ζωή», τις συγκεκριμένες υλικές εμπειρίες. Το ΤΙ Αντιλαμβανόμαστε και ΠΩΣ Βιώνουμε την Ύπαρξη φανερώνει από μόνο του την Ωριμότητα της Ψυχής.

Αυτό, λοιπόν, που είναι πραγματικά ο Άνθρωπος, μια ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΨΥΧΗ, μέσα στο σώμα (σε σχέση με το σώμα, που χρησιμοποιεί σαν φορέα εκδήλωσης) διδάχτηκε από τον Ορφέα, υιοθετήθηκε από τον Πυθαγόρα και πέρασε μετά στην Ελληνική Φιλοσοφία, μέχρι τον Πλάτωνα και πέρα από τον Πλάτωνα.

Ο Πλάτωνας, είχε «ανατραφεί» μέσα στην Ορφική Παράδοση. Να μην ξεχνάμε ότι ο Ορφισμός είχε ήδη καθιερωθεί σαν «θρησκεία» στην Αθήνα από την Πεισίστρατο κι αποτελούσε τον μεταφυσικό εμπνευστή της Αληθινής Δημοκρατίας, κι αυτό το δείχνει όχι μόνο η ιστορία, αλλά και οι θρησκευτικές γιορτές προς τιμήν του Διονύσου, αλλά και οι λαϊκές παραδόσεις. Ο Πλάτωνας είχε βαθιές σχέσεις όχι μόνο με «Ορφικούς» αλλά και με τους «Πυθαγόρειους» (κι είχε ταξιδέψει τρεις φορές στην Κάτω Ιταλία), ήταν Μύστης της Δελφικής Λατρείας και είχε Μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια.

Ο Πλάτωνας Βίωνε την Ύπαρξή του σαν ΨΥΧΗ μέσα στο σώμα, Βίωνε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ του σε Διάφορα Εσωτερικά Βάθη, και Όλες οι Υπαρξιακές Καταστάσεις που Βίωνε είχαν Βιωματικό (δηλαδή Οντολογικό) χαρακτήρα. Μιλούσε για πράγματα που ζούσε, κι όχι για έννοιες που συλλαμβάνει κάποιος με την σκέψη.

Έτσι για τον Πλάτωνα, το ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ, το ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΙΝΑΙ, το ΕΙΝΑΙ, η Ατομική Νόηση, η Προσωπική Ζωή, οι υλικές εμπειρίες, είναι «Καταστάσεις της ΨΥΧΗΣ», κι όχι νοητικές έννοιες (που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα).

Ο Πλάτωνας λοιπόν ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΗ. Πέρασε από την γη από το 428 μέχρι το347. Βίωσε κάποιες «Ψυχικές Καταστάσεις» και για αυτές μίλησε (κυρίως μίλησε στην ζωντανή διδασκαλία του) και δευτερευόντως έγραψε στα βιβλία του.

Ποιος Είναι λοιπόν ο Πλάτωνας; Αν Αναρωτηθούμε για την «Αληθινή Ύπαρξη Πλάτωνας», τότε πρέπει να τον Αναζητήσουμε σαν ΖΩΝΤΑΝΗ ΨΥΧΗ, που ήρθε στην γη, βίωσε «κάποια πράγματα» για τα οποία μίλησε. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ; Ασφαλώς σαν ΖΩΣΑ ΨΥΧΗ Υπάρχει «Κάπου». Κι ίσως υπάρχουν κάποιοι που να μπορούν (τώρα) να επικοινωνούν μαζί του και να κατανοούν όσα Βίωσε-Βιώνει, και Δίδαξε (όταν ήταν στη γη) ο Πλάτωνας για την ΖΩΗ.

Αλλά κι αν αναζητήσουμε «ιστορικά» τον Πλάτωνα, οφείλουμε να τον Αντιμετωπίσουμε σαν Ζωντανή Ψυχή που Βίωνε αυτά που βίωνε και τα «κατέγραφε» σαν βιωματικές καταστάσεις. Ο Πλάτωνας υπήρξε ένας Βιωματικός Άνθρωπος, ένας Βιωματικός Φιλόσοφος, και Μιλά για Υπαρκτές Καταστάσεις της Ψυχής. Είναι Απόλυτα Ρεαλιστής, με την έννοια ότι Βίωνε και Περιέγραφε την Πραγματικότητα, κι όχι ένας διανοούμενος που ασχολείται με την σκέψη, με έννοιες της σκέψης, με θεωρητικές κατασκευές της σκέψης, με φανταστικά πράγματα.

Η Αληθινή Φιλοσοφία για τον Πλάτωνα Ασχολείται με Υπαρκτά Πράγματα, κι όχι με νοητικές συλλήψεις. Κι έχει ένα Πρακτικό Καθαρό Σκοπό, να Διαφωτίσει την Ψυχή για την Αληθινή Ουσία της, να Απελευθερώσει την Ψυχή από την άγνοια και τα δεσμά του σώματος (αφού ο προσανατολισμός προς τα έξω, η απορρόφηση στα εξωτερικά φαινόμενα συνιστά «τυφλότητα»).

Έτσι ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΙΝΑΙ Είναι ένας Απόλυτα Υπαρκτός Υπερχώρος, Χωρίς Ιδιότητες, κι όχι μια νοητική σύλληψη. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ (Όπου Γίνεται πραγματικά η Μετάβαση από την ΕΝΟΤΗΤΑ στην Πολλαπλότητα, είναι απόλυτα πραγματικός). Ο Κόσμος του Νου (ο Νοητικός Κόσμος, ο Κόσμος των Ιδεών) είναι ένας Αντικειμενικός Κόσμος (και δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη νοητική λειτουργία κι όσα συλλαμβάνει η ανθρώπινη σκέψη, που είναι όλα δευτερεύοντα). Με τον ίδιο τρόπο είναι αληθινός ο κόσμος της Ψυχής σαν Υπερφύσης που «μεσολαβεί» ανάμεσα στον Νοητικό Κόσμο και τον κόσμο των εξωτερικών φαινομένων.

Όλα Αυτά ο Πλάτωνας τα Βιώνει σαν Υπαρξιακές Πραγματικότητες και έτσι μας τα μεταφέρει για να μας Καθοδηγήσει στην Ανύψωση Ως το ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ, σε ένα Βίωμα της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ Μέσα μας. Όλα αυτά δεν είναι απλά μια όμορφη νοητική θεωρία που εξηγεί τον κόσμο, μια νοητική εικόνα του κόσμου. Αυτό είναι μια όμορφη φαντασία κατάλληλη για όσους ονειρεύονται ή για τα παιδιά που δοκιμάζουν την φαντασία τους αλλά δεν είναι ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.

Τελικά, ο μόνος ορθός τρόπος για να προσεγγίζουμε την Πραγματικότητα, κάθε πραγματικότητα, τα «πράγματα», είναι να Ακολουθήσουμε τον Ζωντανό Δρόμο κι όχι τον δρόμο της σκέψης. Με άλλα λόγια να Προσεγγίσουμε Αυτό που Υπάρχει, τα Υπαρκτά Πράγματα, κι όχι τις κατασκευασμένες εικόνες της σκέψης (που όσες «πληροφορίες» κι αν «κουβαλούν», λειτουργούν πάντα στον χώρο της κατασκευασμένης, από την σκέψη, πραγματικότητας, και δεν μας οδηγούν πέρα από την σκέψη στην Ζωντανή Πραγματικότητα).

Ο Πλάτωνας, όπως το «Έδειξε» με την Ζωή του, όπως το κατέγραψε (στην Αυτοβιογραφική «7^η επιστολή» και στους άλλους Διαλόγους του), κι όπως «Δίδαξε» , κι όπως «Διέσωσε» η Παράδοση, κι οι αρχαίοι συγγραφείς, είχε Βιώσει την Υπέρτατη Πραγματικότητα (κυριολεκτικά, και δεν είχε, απλώς, συλλάβει με την σκέψη ότι υπάρχει «μια υπέρτατη πραγματικότητα», που είναι κάτι ψεύτικο). Είχε «Ανυψωθεί ενόσω ζούσε στην Υπέρτατη Πραγματικότητα, Βίωνε το Αγαθό.

Ποιος είναι λοιπόν ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΛΑΤΩΝΑΣ; Που είναι τώρα ο Πραγματικός Άνθρωπος; Η Ζωντανή Ψυχή; Προφανώς, υπερβαίνοντας την απλή «προσωπικότητα», το «εγώ» ο Πλάτωνας, Ανυψώθηκε σε Μια Υπερπροσωπική Πραγματικότητα, στην «Σφαίρα της Ενότητας του Είναι» (και στην Υπέρτατη Πραγματικότητα). Αν θέλουμε λοιπόν να επικοινωνήσουμε με τον Αληθινό Πλάτωνα πρέπει να επικοινωνήσουμε με Αυτή την Ζωντανή Υπερπροσωπική Πραγματικότητα, μέσα από τους «αντιληπτικούς-φιλοσοφικούς, όρους» του Ορφισμού-Πυθαγορισμού-Πλατωνισμού. Μόνο έτσι μπορούμε να έρθουμε σε «Επαφή» με το «Ζωντανό Πνεύμα» του Πλάτωνα, να Κατανοήσουμε για Ποιες Πραγματικότητες (Σφαίρες της Πραγματικότητας) μιλούσε, και να Καθοδηγηθούμε από Αυτόν, και Ακολουθώντας τον Δρόμο του να Βιώσουμε κι εμείς όλα αυτά σαν πραγματικότητες (κι όχι να τα αντιμετωπίζουμε σαν διανοητικές συλλήψεις).

Ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό άμεσα, μπορούμε να το κάνουμε έμμεσα, μέσα από τα ιστορικά κείμενα «διαβάζοντάς» τα όμως σωστά, «κατανοώντας» ότι μιλούν για πραγματικότητες (Σφαίρες της Πραγματικότητας) που πρέπει να «Βιώσουμε», ακολουθώντας τον Φιλοσοφικό Δρόμο του Πλάτωνα.

Αλλά, ασφαλώς, οι άνθρωποι που δεν Ζουν την Ζωή, αλλά «σκέπτονται» την ζωή, και φτιάχνουν εικόνες για την πραγματικότητα, κι αντιμετωπίζουν τα «πράγματα» σαν συλλήψεις της σκέψης, είναι δύσκολο να Προσεγγίσουν τον Ζωντανό Πλάτωνα. Αναγκαστικά θα τον συλλάβουν με την σκέψη, μια «διανοητική εικόνα», και θα θεωρήσουν, «τελείως αυθαίρετα», ότι ο Πλάτωνας ανήκει και λειτουργεί στο επίπεδο της σκέψης, ότι ήταν απλώς ένας «διανοητής» που συνελάμβανε διανοητικές εικόνες για την πραγματικότητα, και τίποτα περισσότερο, δηλαδή «πράγματα» που μπορεί και να μην «υπάρχουν» στην πραγματικότητα. Αυτή είναι μια διαστρεβλωμένη, από την σκέψη αυτών των ανθρώπων, εικόνα του Πλάτωνα, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αυτοί όμως οι άνθρωποι, νομίζουν ότι κατανοούν τον Πλάτωνα, έχουν «γνώμη» για τον Πλάτωνα, κι ασφαλώς, αυτοί οι ίδιοι, έχουν πιο ολοκληρωμένη αντίληψη για την πραγματικότητα (πιστεύουν δηλαδή ότι η δική τους σκέψη συλλαμβάνει ορθότερα και πιο ολοκληρωμένα την πραγματικότητα). Ασφαλώς κοιμούνται τον «ύπνο της σκέψης». Κι αυτό που συλλαμβάνουν σαν «Πλάτωνα» είναι ένα διανοητικό κατασκεύασμα, ένα διανοητικό απολίθωμα. Δυστυχώς έτσι κατανοούν τον Πλάτωνα, οι περισσότεροι «σχολιαστές» του, δυόμιση χιλιάδες χρόνια τώρα. Το γελοίο είναι ότι αυτή η αντίληψη κυριαρχεί στους Ακαδημαϊκούς Κύκλους, ότι «διδάσκεται» στα Πανεπιστήμια σαν η «αλήθεια» για τον Πλάτωνα. Τι να πούμε; Έτσι κι αλλιώς η «πανεπιστημιακή γνώση» δεν είναι Γνώση.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν κι οι ιστορικοί ερευνητές που προσπαθούν μέσα από ιστορικά τεκμήρια (τους αρχαίους συγγραφείς, τον Διογένη τον Λαέρτιο, που έγραψε για τον Πλάτωνα, κι άλλες ιστορικές μαρτυρίες) να «ανασυνθέσουν» το «ιστορικό πρόσωπο», την ζωή και το έργο του Μεγάλου Φιλοσόφου. Όμως όλη αυτή η έρευνα είναι τελείως εξωτερική, δεν μας οδηγεί στον Αληθινό Πλάτωνα, στον Ζωντανό Πλάτωνα, στον Μεγάλο Μύστη και Μυσταγωγό… Πρόκειται απλά (όλη αυτή η ιστορική έρευνα) για μια αφελή διανοητική κατασκευή, για ένα «ιστορικό απολίθωμα» που δεν έχει καμία σχέση με τον Πλάτωνα, τον Δικό μας Πλάτωνα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Saturday, July 18, 2015

Ο Αληθινός Πλάτωνας

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright