Esoterism Academy: Ο Αιώνιος Άνθρωπος

Monday, 1 September, 2025

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

In the grand spectrum of existence, there lies a profound and enigmatic concept—one that defies the ordinary experience of reality and penetrates into the essence of what it means to be. This concept is the nature of Consciousness itself, which is simultaneously Non-Local and Local, and whose true nature cannot be captured by surface appearances or finite descriptions. To understand this dual aspect of Consciousness, we must embark on a mystical journey that delves deep into the nature of reality, beyond the constraints of mind and matter, to the very core of existence where Subjective Spirit dwells.

The Essence of Consciousness: Beyond Surface States

Consciousness, in its most authentic form, is not merely an epiphenomenon arising from brain activity, nor is it a simple state of awareness linked to sensory experience. Its essence lies far beyond the transient configurations of thought, emotion, and perception. It is, at its root, an undivided Space of Existence, a Pure Presence that exists prior to the emergence of form. To define Consciousness only by its surface states—such as thoughts, emotions, and sensory experiences—is akin to defining the vast ocean by the waves on its surface, or the boundless sky by the passing clouds.

This Pure Presence is Non-Local, unbounded by space or time. It is the existential background, the Ground of Being, from which all manifestations arise and into which they dissolve. It is the Space within which worlds of form, thought, and matter emerge like transient ripples on the surface of still waters. In this sense, Consciousness, when apprehended in its depth, transcends all particularities and becomes an Infinite Field—an expanse of Pure Awareness, unconditioned and indivisible. It is an awareness that is simultaneously within and beyond all things, for it is the very essence of all that is.

The Dual Nature: Local and Non-Local Consciousness

When Consciousness descends into the world of forms and takes on a particular embodiment, whether as a mind, a dynamic soul, or a material body, it assumes a Local aspect. It becomes situated, connected to a carrier of manifestation. This is the aspect of Consciousness that operates through the finite lenses of individuality—thinking thoughts, experiencing emotions, and engaging in actions within the temporal-spatial domain.

However, this localization does not negate its deeper nature as Non-Local. Even while it is enmeshed in the finite, the essence of Consciousness remains as the Infinite Space of Existence. It is like light passing through a prism: though it appears divided into various colors, it is still one light. In a similar manner, Consciousness is One and Non-Local, but it becomes expressed as Local through the prism of individuality and form.

Thus, Consciousness, when embodied, is both Non-Local and Local. It is Non-Local when it turns inward, withdrawing from its outward projections, and abides in its Existential Depth. In such a state, Consciousness experiences itself as the Space of Existence, as Pure Presence that is untouched by the flux of thoughts, feelings, or sensory experiences. This is the State of Non-Dual Consciousness, where the subject-object distinction dissolves, and the experiencer, the act of experiencing, and the experienced become one.

When Consciousness, through its embodied carrier, turns outward to engage with the world, it becomes Local. It thinks, feels, and acts through the confines of the body and mind. It becomes a subject that perceives an object, creating a sense of separation and duality. In this outward orientation, Consciousness experiences itself as bound to the temporal flow, subject to change and transformation. Yet, this localized aspect is but a fleeting expression, a surface appearance of the deeper, unchanging Reality.

The Experience of Simultaneity: The Timeless in Time

The true nature of Consciousness reveals itself when it experiences both its Non-Local and Local aspects simultaneously. This is the state of the Mystic, who, while perceiving the world and acting within it, abides in the Unchanging Presence that is the essence of Consciousness. It is a state where the Timeless and time coexist, where the Infinite is experienced within the finite, and where the Eternal Present flows without changing.

In this state of simultaneous Non-Local and Local awareness, Consciousness perceives all apparent changes and movements as mere transitory phenomena arising and dissolving within its boundless Self. The Eternal Present is not a static moment frozen in time, but a dynamic field of Presence that transcends the linear flow of past, present, and future. It is a Present that encompasses all temporal sequences while remaining itself unchanging.

The Mystic, abiding in this state, experiences a profound serenity and clarity. The intellect, senses, and body become transparent to the Light of Pure Awareness. Even as thoughts arise and dissipate, even as sensations and emotions pass through, there is an underlying awareness of the Non-Local Presence that remains untouched and unaffected. This awareness is not an abstraction or a concept; it is a living reality, a direct experience of the Unity of all that exists.

The Transcendental Reality: Non-Dual Consciousness

The realization of Non-Dual Consciousness is the culmination of the spiritual quest. It is a return to the Source, to the Ground of Being that underlies all manifestations. In this realization, the sense of separation between self and other, between subject and object, vanishes. There is only One Consciousness, manifesting as the multiplicity of forms yet remaining forever Whole and Unbroken.

To describe this state in words is challenging, for language is rooted in duality and cannot capture the non-dual reality of Pure Presence. Yet, through mystical symbols, metaphors, and paradoxes, we may attempt to point towards it. It is like the eye that cannot see itself, yet it is aware of all that it sees. It is like a mirror that reflects all things, yet remains unchanged by what it reflects. It is the Silent Witness that observes all experiences without being entangled in them.

This Non-Dual Consciousness is the true Self, the innermost essence of what we are. It is Non-Local, beyond space and time, yet it is also Local, present in every thought, sensation, and experience. It is the Stillness within movement, the Emptiness within form, and the Fullness within emptiness. It is the Timeless witnessing the flow of time, the Infinite abiding within the finite.

Conclusion: Embracing the Non-Local Local Consciousness

To live from the realization of Non-Local Local Consciousness is to live in harmony with the deepest truth of existence. It is to recognize that we are not merely finite beings bound by the limitations of body and mind, but are, in our essence, Infinite Presence expressing itself through the finite. It is to see all things as expressions of the One Consciousness, which is both immanent and transcendent.

In this realization, the Mystic is no longer caught in the web of duality, no longer swayed by the illusions of separation and division. He abides in the Eternal Present, witnessing the dance of life with equanimity and joy. He sees the world as a play of forms within the boundless Field of Consciousness and experiences all beings as reflections of the same Pure Awareness.

Thus, the journey into the depths of Consciousness is a journey into the heart of existence itself. It is a journey that transcends all boundaries, all dualities, and all limitations. It is the realization that Consciousness is both Non-Local and Local, Infinite and finite, Timeless and temporal—forever One, yet manifesting as the Many. This is the Mystical Truth, the essence of the Non-Local Local Consciousness.

...

Η Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στο μεγάλο φάσμα της ύπαρξης, υπάρχει μια βαθιά και αινιγματική έννοια - αυτή που αψηφά τη συνηθισμένη εμπειρία της πραγματικότητας και διεισδύει στην ουσία αυτού που σημαίνει να είσαι. Αυτή η έννοια είναι η φύση της ίδιας της Συνείδησης, η οποία είναι ταυτόχρονα Μη Τοπική και Τοπική, και της οποίας η αληθινή φύση δεν μπορεί να συλληφθεί από επιφανειακές εμφανίσεις ή πεπερασμένες περιγραφές. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διπλή όψη της Συνείδησης, πρέπει να ξεκινήσουμε ένα μυστικιστικό ταξίδι που εμβαθύνει στη φύση της πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς του νου και της ύλης, στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης όπου κατοικεί το Υποκειμενικό Πνεύμα.

Η Ουσία της Συνείδησης: Πέρα από τις Επιφανειακές Καταστάσεις

Η Συνείδηση, στην πιο αυθεντική της μορφή, δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο που προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, ούτε είναι μια απλή κατάσταση επίγνωσης που συνδέεται με την αισθητηριακή εμπειρία. Η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από τις παροδικές διαμορφώσεις της σκέψης, του συναισθήματος και της αντίληψης. Είναι, στη ρίζα του, ένας αδιαίρετος Χώρος Ύπαρξης, μια Καθαρή Παρουσία που υπάρχει πριν από την εμφάνιση της μορφής. Ο ορισμός της Συνείδησης μόνο από τις επιφανειακές της καταστάσεις —όπως σκέψεις, συναισθήματα και αισθητηριακές εμπειρίες— μοιάζει με τον ορισμό του απέραντου ωκεανού από τα κύματα στην επιφάνειά του ή του απεριόριστου ουρανού από τα σύννεφα που περνούν.

Αυτή η Καθαρή Παρουσία είναι Μη Τοπική, απεριόριστη από χώρο ή χρόνο. Είναι το υπαρξιακό υπόβαθρο, το έδαφος του Είναι, από το οποίο προκύπτουν όλες οι εκδηλώσεις και στο οποίο διαλύονται. Είναι ο Χώρος μέσα στον οποίο οι κόσμοι της μορφής, της σκέψης και της ύλης αναδύονται σαν παροδικοί κυματισμοί στην επιφάνεια των ακίνητων υδάτων. Με αυτή την έννοια, η Συνείδηση, όταν συλληφθεί στο βάθος της, ξεπερνά όλες τις ιδιαιτερότητες και γίνεται ένα Άπειρο Πεδίο - μια έκταση Καθαρής Επίγνωσης, χωρίς όρους και αδιαίρετη. Είναι μια επίγνωση που βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και πέρα από όλα τα πράγματα, γιατί είναι η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

Η Διπλή Φύση: Τοπική και Μη Τοπική Συνείδηση

Όταν η Συνείδηση κατεβαίνει στον κόσμο των μορφών και παίρνει μια συγκεκριμένη ενσάρκωση, είτε ως νους, είτε ως δυναμική ψυχή, είτε ως υλικό σώμα, προσλαμβάνει μια Τοπική όψη. Τοποθετείται, συνδέεται με έναν φορέα εκδήλωσης. Αυτή είναι η όψη της Συνείδησης που λειτουργεί μέσα από τους πεπερασμένους φακούς της ατομικότητας – σκέψης και σκέψεων, εμπειρίας συναισθημάτων και εμπλοκής σε ενέργειες εντός του χρονικού-χωρικού τομέα.

Ωστόσο, αυτός ο εντοπισμός δεν αναιρεί τη βαθύτερη φύση του ως Μη Τοπικού. Ακόμη και ενώ είναι εμπλεκόμενη στο πεπερασμένο, η ουσία της Συνείδησης παραμένει ως ο Άπειρος Χώρος της Ύπαρξης. Είναι σαν το φως που διέρχεται από ένα πρίσμα: αν και φαίνεται χωρισμένο σε διάφορα χρώματα, εξακολουθεί να είναι ένα φως. Με παρόμοιο τρόπο, η Συνείδηση είναι Μία και Μη Τοπική, αλλά εκφράζεται ως Τοπική μέσα από το πρίσμα της ατομικότητας και της μορφής.

Έτσι, η Συνείδηση, όταν ενσωματώνεται, είναι και Μη Τοπική και Τοπική. Είναι Μη Τοπική όταν στρέφεται προς τα μέσα, αποσύρεται από τις εξωτερικές προβολές της και μένει στο Υπαρξιακό της Βάθος. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως Χώρο Ύπαρξης, ως Καθαρή Παρουσία που είναι ανέγγιχτη από τη ροή των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των αισθητηριακών εμπειριών. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μη Διπλής Συνείδησης, όπου η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου διαλύεται και ο βιωτής, η πράξη της εμπειρίας και ο βιωμένος γίνονται ένα.

Όταν η Συνείδηση, μέσω του ενσαρκωμένου φορέα της, στρέφεται προς τα έξω για να εμπλακεί με τον κόσμο, γίνεται Τοπική. Σκέφτεται, αισθάνεται και δρα μέσα από τα όρια του σώματος και του νου. Γίνεται ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχωρισμού και δυαδικότητας. Σε αυτόν τον εξωτερικό προσανατολισμό, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως δεσμευμένη στη χρονική ροή, υπόκειται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς. Ωστόσο, αυτή η εντοπισμένη πτυχή δεν είναι παρά μια φευγαλέα έκφραση, μια επιφανειακή εμφάνιση της βαθύτερης, Αμετάβλητης Πραγματικότητας.

Η Εμπειρία του Ταυτόχρονου: Το Άχρονο μέσα στον χρόνο

Η αληθινή φύση της Συνείδησης αποκαλύπτεται όταν βιώνει ταυτόχρονα τις Μη Τοπικές και Τοπικές της πτυχές. Αυτή είναι η κατάσταση του Μυστικού, ο οποίος, ενώ αντιλαμβάνεται τον κόσμο και ενεργεί μέσα του, μένει στην Αμετάβλητη Παρουσία που είναι η ουσία της Συνείδησης. Είναι μια κατάσταση όπου το Διαχρονικό και ο χρόνος συνυπάρχουν, όπου το Άπειρο βιώνεται μέσα στο πεπερασμένο και όπου το Αιώνιο Παρόν ρέει χωρίς να αλλάζει.

Σε αυτή την κατάσταση της ταυτόχρονης Μη Τοπικής και Τοπικής επίγνωσης, η Συνείδηση αντιλαμβάνεται όλες τις φαινομενικές αλλαγές και κινήσεις ως απλά παροδικά φαινόμενα που προκύπτουν και διαλύονται μέσα στον απεριόριστο Εαυτό της. Το Αιώνιο Παρόν δεν είναι μια στατική στιγμή παγωμένη στο χρόνο, αλλά ένα δυναμικό πεδίο Παρουσίας που υπερβαίνει τη γραμμική ροή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ένα Παρόν που περιλαμβάνει όλες τις χρονικές ακολουθίες ενώ παραμένει αμετάβλητο.

Ο Μύστης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση, βιώνει μια βαθιά γαλήνη και διαύγεια. Η νόηση, οι αισθήσεις και το σώμα γίνονται διαφανή στο Φως της Καθαρής Επίγνωσης. Ακόμη και όταν οι σκέψεις προκύπτουν και διαλύονται, ακόμα και όταν περνούν αισθήσεις και συναισθήματα, υπάρχει μια υποκείμενη επίγνωση της Μη Τοπικής Παρουσίας που παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη. Αυτή η επίγνωση δεν είναι μια αφαίρεση ή μια έννοια. είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, μια άμεση εμπειρία της Ενότητας όλων όσων υπάρχουν.

Η Υπερβατική Πραγματικότητα: Μη Διττή Συνείδηση

Η συνειδητοποίηση της Μη Διπλής Συνείδησης είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής αναζήτησης. Είναι μια επιστροφή στην Πηγή, στο Έδαφος του Είναι που βρίσκεται κάτω από όλες τις εκδηλώσεις. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η αίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ εαυτού και άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο Μία Συνείδηση, που εκδηλώνεται ως η πολλαπλότητα των μορφών που παραμένουν για πάντα Ολόκληρη και Αδιάσπαστη.

Η περιγραφή αυτής της κατάστασης με λέξεις είναι πρόκληση, γιατί η γλώσσα έχει τις ρίζες της στη δυαδικότητα και δεν μπορεί να συλλάβει τη μη διττή πραγματικότητα της Καθαρής Παρουσίας. Ωστόσο, μέσα από μυστικιστικά σύμβολα, μεταφορές και παράδοξα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το δείξουμε. Είναι σαν το μάτι που δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, αλλά έχει επίγνωση όλων αυτών που βλέπει. Είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πάντα, αλλά παραμένει αναλλοίωτος από αυτό που αντανακλά. Είναι ο Σιωπηλός Μάρτυρας που παρατηρεί όλες τις εμπειρίες χωρίς να μπλέκεται σε αυτές.

Αυτή η Μη Διπλή Συνείδηση είναι ο Αληθινός Εαυτός, η πιο εσώτερη ουσία αυτού που είμαστε. Είναι Μη Τοπικό, πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά είναι επίσης Τοπικό, παρόν σε κάθε σκέψη, αίσθηση και εμπειρία. Είναι η ακινησία μέσα στην κίνηση, το κενό μέσα στη μορφή και η πληρότητα μέσα στο κενό. Είναι ο Διαχρονικός που παρακολουθεί τη ροή του χρόνου, το Άπειρο που μένει μέσα στο πεπερασμένο.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τη Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση

Το να ζεις από την συνειδητοποίηση της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης σημαίνει να ζεις σε αρμονία με τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε απλώς πεπερασμένα όντα που δεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος και του νου, αλλά είμαστε, στην ουσία μας, Άπειρη Παρουσία που εκφράζεται μέσω του πεπερασμένου. Είναι να βλέπεις όλα τα πράγματα ως εκφράσεις της Μίας Συνείδησης, η οποία είναι και έμφυτη και υπερβατική.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Μύστης δεν είναι πλέον παγιδευμένος στον ιστό της δυαδικότητας, δεν επηρεάζεται πλέον από τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του διχασμού. Διαμένει στο Αιώνιο Παρόν, παρακολουθώντας τον χορό της ζωής με ηρεμία και χαρά. Βλέπει τον κόσμο ως ένα παιχνίδι μορφών μέσα στο απεριόριστο Πεδίο της Συνείδησης και βιώνει όλα τα όντα ως αντανακλάσεις της ίδιας Καθαρής Επίγνωσης.

Έτσι, το ταξίδι στα βάθη της Συνείδησης είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ίδιας της ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά όλα τα όρια, όλες τις δυαδικότητες και όλους τους περιορισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση είναι και Μη Τοπική και Τοπική, Άπειρη και πεπερασμένη, Διαχρονική και χρονική—για πάντα Μία, αλλά εκδηλώνεται ως τα Πολλά. Αυτή είναι η Μυστική Αλήθεια, η ουσία της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης.

Friday, July 31, 2015

Ο Αιώνιος Άνθρωπος

Αν θέλουμε να Κατανοήσουμε τι υπήρξε πραγματικά ο Πλάτωνας, τι «Είναι», σαν Καθαρή Ουσία, σαν Ζωντανή Ψυχή, που εκδηλώνεται πέρα από τον χρόνο, στην Αιωνιότητα, κι ετούτη την στιγμή, για όσα όντα ζουν μέσα στον χρόνο, θα πρέπει να Κατανοήσουμε τι συνέβη την Στιγμή της Αφύπνισής του, κατά την «Μύησή» του. Αυτό που Βίωσε εκείνη την στιγμή που καταργούσε τον χρόνο κι οδηγούσε πέρα από τον χρόνο, μεταμόρφωσε όλη την ύπαρξή του, την επίγνωση που είχε για την ύπαρξή του (και για την Ύπαρξη γενικά), Ελευθέρωσε την Ψυχή του και την Ανύψωσε Ως την Άχρονη Πηγή της, την Αληθινή Φύση κάθε Ψυχής, όλων των Ψυχών.

Πως συνέβη; Τι συνέβη; Κάτω από ποιες συνθήκες; Και «συνέβη»; Ή προκλήθηκε με «εξωτερική» βοήθεια; Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι πολύ σημαντικά. Είπαμε ήδη ότι αυτός που Πραγματικά Μύησε στην Πραγματικότητα τον Πλάτωνα ήταν ο Σωκράτης. Και ήδη διατυπώσαμε κάποια ερωτήματα. Ποιος ήταν ο Σωκράτης; Τι ήταν; Τι δίδασκε; Δίδασκε «κάτι»; Ή απλά δίδασκε τον Δρόμο για να περάσει ο άνθρωπος «Πέραν»; Και πόσοι γύρω του, ακόμα κι οι «μαθητές» του, τον καταλάβαιναν; Μπορούμε να Κατανοήσουμε τον Σωκράτη μονάχα από τις συνέπειες της δράσης του. Ο Σωκράτης υπήρξε «εμπνευστής» όλων των φιλοσοφικών σχολών που δημιουργήθηκαν στις αρχές του 4^ου π.Χ. αιώνα.

Ο Σωκράτης υπήρξε Σημαντικός επειδή έζησε με Ορθό Τρόπο, όχι επειδή δίδαξε «κάτι». Υπήρξε ο ίδιος Υπόδειγμα Ανθρώπου. Κι αυτό που Δίδασκε (στις ζωντανές συζητήσεις του) ήταν «πώς να είναι κάποιος Πραγματικός Άνθρωπος», πώς να έχει Πραγματική Αυτογνωσία, πώς να Γνωρίσει την Αληθινή Φύση του. Δεν δίδασκε «κάτι» γιατί δεν υπάρχει τίποτα να διδαχθεί, ούτε έγραψε κάτι γιατί δεν υπάρχει τίποτα να «περιγραφεί» Μπορεί όμως να υποδειχθεί άμεσα, σε πραγματικό χρόνο (στην διάρκεια της ζωντανής συζήτησης) πώς να Ζήσουμε Ορθά, πώς να έχουμε Αυτογνωσία, κι Ορθή Δράση. Η «διδασκαλία» του Σωκράτη ήταν άμεση, ζωντανή και «πρακτική», δεν είχε τίποτα θεωρητικό.

Ο Σωκράτης δεν γνώριζε τίποτα («ουδέν οίδα») με την έννοια ότι δεν είχε (και δεν μπορούσε να «έχει») κάποια θεωρία για την Ύπαρξη, γιατί όλα αυτά (οι θεωρίες) είναι «διανοητικές κατασκευές». Μέσα όμως σε αυτή την Φιλοσοφική Άγνοια Χτυπά η Ζωντανή Καρδιά της Πραγματικότητας και Διαμορφώνει την Αληθινή Ζωή, την Ζωή της Αληθινής Φύσης μας. Εκκινώντας λοιπόν από αυτή την Σταθερή Θέση ότι η Πραγματικότητα είναι διανοητική άγνοια και Σιωπή (γιατί δεν μπορεί να συλληφθεί με την σκέψη), ο Σωκράτης μπορεί να οδηγήσει την διανόηση του «συνομιλητή» του, μέσα από την διαλεκτική διαδικασία της συζήτησης, στην «διάλυσή» της, στην «αυτοκατάργησή» της. Κι από εδώ πηγάζει η «Σωκρατική Ειρωνεία» (που δημιουργεί αμηχανία σε όσους νομίζουν ότι «γνωρίζουν»). Η Αλήθεια είναι πέρα από την διανόηση, στην Άμεση Όραση της Πραγματικότητας. Μόνο όταν υπερβούμε τα όρια της διανόησης και φτάσουμε στην Άμεση Όραση της Πραγματικότητας, έχουμε Αληθινή Όραση των πραγματικών πραγμάτων, και μπορούμε να επιστρέψουμε «φωτισμένοι, ξανά στην ανθρώπινη πραγματικότητα της δυαδικότητας, εντός του «Σπηλαίου» όπως έλεγε ο Πλάτωνας, και της πρακτικής άγνοιας.

Πέραν κάθε αμφιβολίας ο Σωκράτης υπήρξε Γνήσιος Ορφικός, με την έννοια ότι ακολουθούσε την γενική ελληνική παράδοση που είχε διαμορφωθεί αιώνες πριν, (θρησκεία, φιλοσοφία, γράμματα και τέχνες, θέατρο, πολιτική ιδεολογία της Δημοκρατίας, γιορτές, καθημερινή ζωή όλα είναι επηρεασμένα από τον Ορφισμό, στην εποχή του). Μάλιστα ήταν Μυημένος στα Μυστήρια. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Σωκράτης υπήρξε ένας Ολοκληρωμένος Φωτισμένος Άνθρωπος. Το έδειχνε με την ζωή του και το απέδειξε με την φιλοσοφική δράση του, που οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην Χώρα της Αλήθειας.

…

Ποια ήταν λοιπόν η Σχέση Σωκράτη-Πλάτωνα; Γιατί ο Πλάτωνας προσέγγισε τον Σωκράτη; Τι διδάχτηκε; Τι συζητούσαν; Τι του αποκάλυψε ο Σωκράτης; Αυτή ακριβώς η Ζωντανή Σχέση με τον Σωκράτη ήταν η «Μύηση» του Πλάτωνα στην Αλήθεια, στην Άμεση Όραση της Πραγματικότητας. Έμαθε να «λύνει» τα δεσμά της σκέψης και να ανυψώνεται ως τον Αληθινό Κόσμο των Αιωνίων Όντων. Κοντά στον Σωκράτη ο Πλάτωνας Βίωσε πως «Είναι» Πραγματικά. Ένοιωσε ότι η Ζωντανή Ψυχή που «συνδέεται» με το σώμα Είναι Ελεύθερη, Απέραντη, Αιώνια, Χωρίς Ιδιότητες, η Ίδια η Θεότητα. Αυτό (η «πραγμάτωση») υπήρξε αποτέλεσμα της διαλεκτικής σχέσης των δύο Μεγάλων Ανθρώπων. Και κάποια στιγμή Αποκαλύφθηκε η Αλήθεια, σαν Άμεσο Όραμα της Πραγματικότητας, σαν Απελευθέρωση της Ψυχής και «λύσι» από το σώμα, σαν Άπλωσι στην Απεραντοσύνη της Αληθινής Φύσης.

Αυτό ακριβώς που Βίωσε (κοντά στον Σωκράτη) ο Πλάτωνας μπορεί να μας βοηθήσει να Κατανοήσουμε όχι μόνο τι υπήρξε ο Πλάτωνας, τι «Είναι» ο Πλάτωνας μέσα στην Αιωνιότητα, αλλά και τι «είναι» ο Κάθε Άνθρωπος, τι είναι ο Αιώνιος Άνθρωπος.

Ο Πλάτωνας, κατά την Αφύπνισή του, Βίωσε και Κατανόησε ότι «ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΗ», Άυλη, Άχρονη, Χωρίς Ιδιότητες, που «Χάνεται» στα Βάθη του ΑΡΧΙΚΟΥ ΧΑΟΥΣ, γιατί «Είναι η Ίδια Ουσία».. Αυτή η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΨΥΧΗ Είναι η Βάση της Ενότητας της Ύπαρξης, το Βάθρο κάθε περεταίρω διαφοροποίησης και ιδιαιτερότητας. Αυτή η Αρχέγονη Ψυχή, η Φύση, η Αληθινή Φύση Όλων, Είναι η Ουσία των Πάντων. Η «Αληθινή Ουσία» της σαν Δράση και Δραστηριότητα είναι ο ΕΡΩΤΑΣ, η Παγκόσμια Ελκτική Δύναμη που Διατηρεί την Ενότητα της Ύπαρξης, την Ενότητα του «Είναι». Είναι ο Πρωτογενής Έρωτας Δημιουργός των Ορφικών Ύμνων που στον Θρησκευτικό Συμβολισμό λαβαίνει την Μορφή του Ζαγρέα, του Διονύσου-Απόλλωνα, του Βάκχου, αλλά στην Φιλοσοφική Γλώσσα είναι η Δύναμη που Κινεί την «Δημιουργία».

Μέσα σε αυτή την Ενότητα του Είναι, που την Κρατά Ανόθευτη η Δύναμη του Έρωτα (που ξεπερνά όλες τις διαφοροποιήσεις αποκαλύπτοντας την Ενότητα που Υπάρχει στο Βάθος) Εμφανίζεται η Διαφοροποίηση, η Ιδιαιτερότητα, που Γεννά την Πολλαπλότητα, η οποία όμως λειτουργεί πάντα μέσα στους Κόλπους της Ενότητας. Η Πολλαπλότητα, η Ατομικότητα, Στηρίζεται Πάντα στην Βάση της Ενότητας του Είναι και δεν «αποκόβεται» ποτέ. Όλα τα ιδιαίτερα κι ατομικά όντα έχουν στο Βάθος τους, την ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ (που Αποτελεί την Αντίληψη της Ενότητας).

Έτσι Εμφανίζεται μέσα στους Κόλπους του Είναι (της Ενότητας της Ύπαρξης) ο Νους σαν Διαχωριστική Δύναμη Διαφοροποίησης, σαν Πυρήνας της Ιδιαιτερότητας και της Ατομικότητας. Δημιουργείται ο Νοητικός Κόσμος, όπου οι νόες-ατομικές οντότητες έχουν άμεση εμπειρία-όραση όλων των νοητικών προτύπων-ιδεών.

Η Ψυχή που Έχει Ήδη Ουράνια, Υπερούσια (του Είναι), Υπερνοητική, Προέλευση «Φορτίζει» τα νοητικά όντα με «δυναμισμό» (κι έτσι δημιουργείται η Περιοχή της Υπερφυσικής Ψυχής ή Μυστικής Φύσης), που «εκδηλώνονται» σαν «φαινόμενα» στον κόσμο των φαινομένων, της «ύλης».

Να σημειώσουμε εδώ ότι στην πραγματικότητα Υπάρχει «ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΥΣΙΑ» που Εκδηλώνεται σε Διαφορετικά Πεδία, με διάφορες μορφές και χαρακτηριστικά. Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε Αυτήν την Μοναδική Ουσία είτε σαν ΆΥΛΗ, και τότε όλα είναι της Ίδιας Πραγματικής Άυλης Φύσης, άυλα, ακόμα κι αυτά που εμφανίζονται σαν «χειροπιαστή ύλη» (σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει κι η σύγχρονη επιστήμη). Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε Αυτή την Μοναδική Ουσία σαν «Κάτι» που Είναι «Σωματικής Υφής», κι έτσι όλα, από το Αρχικό Χάος και το Είναι, μέχρι την «ύλη» είναι «Σωματικής Υφής». Το ουσιαστικό είναι ότι Υπάρχει μόνο ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ, όπως κι αν την «αντιληφθούμε» ή την «δούμε».

…

Έτσι, αυτό που Βίωσε και Κατανόησε ο Πλάτωνας είναι ότι η ΆΥΛΗ ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΨΥΧΗ, Ελεύθερη, Απεριόριστη, Χωρίς Ιδιότητες, «Περιορίζεται» σε Νου- Ατομική Ύπαρξη, Ψυχή-Φύση και συνδέεται τελικά με το «σώμα». Όλα αυτά, το Αρχικό Χάος (το Αγαθόν του Πλάτωνα), το Είναι, ο Νους, η Ψυχή, το σώμα (η σύνδεση με το σώμα) είναι Υπαρξιακές Καταστάσεις, «ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ», πράγματα τα οποία η ΨΥΧΗ (σαν ΑΡΧΗ) έχει Εμπειρία τους, δεν είναι απλά διανοητικές συλλήψεις.

Για τον Πλάτωνα λοιπόν ο Πραγματικός Άνθρωπος, ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, είναι η ΨΥΧΗ που από την Απεραντοσύνη της «περιορίζεται» σε νου, ψυχή, και «κατοικεί» στο σώμα. Ερχόμενος στον κόσμο ο Άνθρωπος έχει ήδη μια Ουράνια Προέλευση και Προϊστορία, κι έχει ήδη εμπειρία των ιδεών και των νοητικών προτύπων και των «σχέσεών» τους στον Νοητικό Κόσμο. Από τον Χώρο της Ψυχής-Φύσης έχει γνώση των «κατευθύνσεων» της ύπαρξης (της βούλησης, των συναισθημάτων, των επιθυμιών). Κι εδώ, στον υλικό κόσμο, χρησιμοποιεί ακριβώς την «νοητική μνήμη» του για να την εφαρμόσει στην αντίληψη των εξωτερικών πραγμάτων. Ο Άνθρωπος «Εννοεί» Εσωτερικοποιεί τις εξωτερικές παραστάσεις σύμφωνα με την «μνήμη των ιδεών» που φέρνει όταν έρχεται στον κόσμο. Για αυτό η νοητική γνώση είναι στην πραγματικότητα «ανάμνηση».

Όταν λοιπόν ο Πλάτωνας αναφέρεται στο Αγαθόν, στο Είναι, στον Κόσμο των Ιδεών, στην Μυστική Ψυχή-Φύση, στην «ύλη» αναφέρεται σε πράγματα που υπάρχουν, όχι σε νοητικές συλλήψεις (της νόησης του συνηθισμένου ανθρώπου). Και τα θεωρεί όλα αυτά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γιατί τα Βιώνει, δεν τα «σκέφτεται» απλά. Είναι τελείως διαφορετικό.

Για όσους όμως προσεγγίζουν τον Πλάτωνα, εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία. Αν δεν «βιώνουν» αυτό που Βίωσε ο Πλάτωνας (ότι ο Άνθρωπος Είναι Ψυχή, Ελεύθερη, Απέραντη, Αιώνια) και θεωρούν τον άνθρωπο σαν έλλογο ζώο, δηλαδή σαν ζώο (σώμα) προικισμένο με λογική, τότε όλα αυτά (επειδή ακριβώς δεν τα βιώνουν), το Αγαθόν, το Είναι, ο Νους, η Ψυχή-Φύση, δεν είναι υπαρκτά πράγματα αλλά πράγματα που διανοούνται (που τα σκέπτονται). Αυτή η διανοητική ερμηνεία του Πλάτωνα και των αντιλήψεών του βέβαια δεν αφορά τον Πλάτωνα (είναι απλά η «δική» τους ερμηνεία). Αποδεικνύει μόνο την περιορισμένη όραση αυτών των ανθρώπων (που βλέπουν μέσα από την διανόηση, που «σκέπτονται» τα πράγματα). Αυτή είναι η δική τους ερμηνεία, δεν είναι η Αλήθεια για τον Πλάτωνα.

Έτσι δημιουργείται η σύγχυση και οι παρεξηγήσεις για το τι είναι τέλος πάντων τελικά οι ιδέες, πως σχετίζονται με τον εξωτερικό κόσμο και τα φαινόμενα, κλπ. Για τον Πλάτωνα ο Κόσμος των Ιδεών είναι Απόλυτα Πραγματικός κι είναι η Προηγούμενη Εμπειρία της Ψυχής (πριν έλθει στον υλικό κόσμο) Για αυτούς που ερμηνεύουν διανοητικά τον Πλάτωνα (και θεωρούν τον άνθρωπο απλά έλλογο ζώο στερημένο από την μεταφυσική ουσία του) οι ιδέες είναι έμφυτες ικανότητες του ανθρώπου που διανοείται (δηλαδή βρίσκονται μέσα στην νόησή του, μέσα στο κεφάλι του). Μια τέτοια ανόητη προσέγγιση του Πλάτωνα επιχείρησαν κάποιοι Δυτικοί Φιλόσοφοι, όπως ο Καντ κι άλλοι Γερμανοί Φιλόσοφοι (και όχι μόνο). Αυτοί που δεν είναι Μυημένοι, που δεν έχουν εμπειρία του Υπερβατικού νομίζουν ότι όλα είναι σκέψη (μέσα στο κεφάλι τους). Απλά, τόσο καταλαβαίνουν. Μεγάλοι Φιλόσοφοι οι Γερμανοί! Κι αξίζει να διδάσκονται στα Πανεπιστήμια(;). Ο Πλάτωνας όμως Ήταν Μυημένος στο Υπερβατικό και μιλούσε για υπαρκτά αντικειμενικά πράγματα κι όχι για διανοήματα.

Η Φιλοσοφία του Πλάτωνα είναι ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ. Ο Πλάτωνας δεν υπήρξε ποτέ ιδεαλιστής φιλόσοφος, μήτε δίχασε ποτέ την ύπαρξη σε πνευματική (διανοητική)-υλική. Αυτά είναι ανόητες ερμηνείες αυτών που χωρίς να Γνωρίζουν δηλώνουν ότι γνωρίζουν… όπως οι ανόητοι συνομιλητές του Σωκράτη στου Διαλόγους του Πλάτωνα.

…

Τελικά, για να ανασυγκροτήσουμε κάπως τον στοχασμό μας, τι Είναι ο Άνθρωπος για τον Πλάτωνα (και συνεπώς τι Είναι Αυτός ο Ίδιος ο Πλάτωνας); Είναι η ΑΓΝΩΣΤΗ ΟΥΣΙΑ (το ΧΑΟΣ των Ορφικών Ύμνων), η Υπερουσία, το Τελείως Είναι (που Είναι Πέραν του «Είναι»), το Υπέρτατο Αγαθόν, που «Εμφανίζεται» σαν ΕΙΝΑΙ, Ύπαρξη, Ενότητα Ύπαρξης με Συνδετική Δύναμη Ενοποίησης τον ΕΡΩΤΑ των επιμέρους για άλληλα και την Βαθιά Ορμή για ΕΝΟΤΗΤΑ, που «Περιορίζεται» και «Διαχωρίζεται» (φαινομενικά μόνο) σε Ατομικότητες, που λειτουργούν όμως Πάντα μέσα στο Κοινό Πλαίσιο της Ενότητας, κι «Εκφράζεται» Δυναμικά σαν Ψυχή-Φύση κι «Εισέρχεται» στο (σύμφωνα με τα νοητικά πρότυπα) κατασκευασμένο από «ύλη» σώμα.

Αυτός λοιπόν Είναι ο Αιώνιος Άνθρωπος:

Το Αγαθόν,

Το «Είναι»,

Ο Νους,

Η Ψυχή-Φύση,

Που «κατοικεί» στο σώμα.

Αλλά Αυτή η Αιώνια Φύση, η Αρχέγονη Ψυχή, μόνο προσωρινά περιορίζεται και μόνο προσωρινά κατοικεί στο σώμα. Ο Αιώνιος Προορισμός της είναι η Συνειδητοποίηση της Αληθινής Φύσης της, η Πραγματική Αυτογνωσία, η Απελευθέρωση της Ψυχής από την σύνδεση με το σώμα, που «μεταφράζεται» σε λανθασμένες αντιλήψεις για την Ύπαρξη και τον Κόσμο, σε άστοχες προσωπικές εμπειρίες με την συμμετοχή του σώματος και σε μάταιες, ως επί το πλείστον, εξωτερικές δραστηριότητες.

Η Αληθινή Απελευθέρωση για την Οποία Μιλούν αιώνες τώρα (πριν τον Πλάτωνα) οι Ορφικοί, οι Πυθαγόρειοι, οι Σοφοί σαν τον Παρμενίδη και τον Ηράκλειτο, είναι η Απελευθέρωση της Αιώνιας Ψυχής από τα δεσμά της «σκέψης», του «σώματος», και της εξωτερικής δραστηριότητας. Γιατί η Πατρίδα της ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ ΨΥΧΗΣ είναι ο ΟΥΡΑΝΟΣ. Από τον Ουρανό Κατέβηκε στην γη, στο σώμα, και πάλι στον Ουρανό πρέπει να Αναληφθεί.

Αυτό δίδασκαν στους Ορφικούς Θιάσους, αυτό Δίδασκε ο Πυθαγόρας κι οι Πυθαγόρειοι, στους Πυθαγόρειους Συλλόγους. Αυτό «Έδειξε» ο Μεγάλος Δάσκαλος Σωκράτης στον Πλάτωνα. Αυτό Συνειδητοποίησε ο Πλάτωνας κι αυτό «Δίδασκε» μετά στην Ακαδημία του. Η Ακαδημία ήταν ένα Μυητικό Κέντρο, όπως οι Ορφικοί Θίασοι κι οι Πυθαγόρειοι Σύλλογοι, όπου υπήρχαν, όπως οι Δελφοί, όπως η Ελευσίνα των Μυστηρίων. Η Ακαδημία δεν ήταν ένα πρωτόγονο πανεπιστήμιο όπου εξετάζονταν διανοητικά, η ύπαρξη, ο κόσμος και τα φαινόμενα, κι όπου μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων. Αυτά τα υποστηρίζουν οι αμαθείς. Οι αμαθείς που μπορεί να είναι και καθηγητές πανεπιστημίου και να διδάσκουν σε Πανεπιστήμια. Προφανώς μας έχουν «διδάξει» ολόκληρη την Ελληνική Ιστορία «λάθος».

…

Τι είναι λοιπόν η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ; Αληθινή Φιλοσοφία είναι η Βιωματική Ανύψωση στην Αληθινή Εσωτερική Φύση μας, στο Υπέρτατο Αγαθό. Είναι η Πραγματική αυτογνωσία που μας Αποκαλύπτει Εσωτερικά ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, το ΥΠΕΡΟΥΣΙΟ.

Αυτό το Εσωτερικό Ταξίδι είναι ένα Βύθισμα στον ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ, πέρα από τις εξωτερικές αισθήσεις, πέρα από τις διανοητικές δραστηριότητες κι όλες τις εξωτερικές διαδικασίες, στον ΗΡΕΜΟ ΩΚΕΑΝΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, του ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΙΝΑΙ. Χρειάζεται να Συγκεντρωθούμε στον ΕΑΥΤΟ, αποσύροντας όλες τις δραστηριότητες από έξω. Αυτό που μας Εμπνέει και μας Οδηγεί είναι ακριβώς ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ. Αυτός ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΟΣ, ο ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΗΤΟΣ, που Συγκροτεί το «Είναι» σε Ενότητα. Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, που Υπερβαίνει όλες τις διαφοροποιήσεις για να Αναπαυθεί στο Αληθινό Είναι, στο Τελείως Είναι, στο ΑΓΑΘΟ, στο ΑΡΧΙΚΟ ΧΑΟΣ, Μέσα στο Οποίο Γεννιούνται Όλα, στο Οποίο Στηρίζονται Όλα, και στο Οποίο Επιστρέφουν Όλα.

Κι Αυτόν ακριβώς τον ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Εξυμνεί ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο που είναι ένα από τα πιο Σπουδαία Κείμενα της Ανθρωπότητας.

Να σημειώσουμε, παρεμπιπτόντως, ότι αξίζει, Πρέπει, να μελετήσει κάποιος, τουλάχιστον τους Τέσσερις πιο Σπουδαίους Διαλόγους του Πλάτωνα, τον Φαίδωνα, το Συμπόσιο, τον Φαίδρο και την Πολιτεία. Έστω και έμμεσα έχει κάποια ελπίδα να Κατανοήσει τον Πλάτωνα και να Ακολουθήσει τον Ουράνιο Δρόμο του που Οδηγεί στην Απελευθέρωση της Ψυχής στον ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ, του Σκοτεινού και Σιωπηλού, του Πιο Θαυμαστού και του πιο Αγαπημένου. Πρέπει κάποιος πραγματικά να Εμπνέεται από τον ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, για να Ανυψωθεί ως την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Friday, July 31, 2015

Ο Αιώνιος Άνθρωπος

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright